ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

คุณสาวเบื่อกรุงเทพฯไปทำนาปลูกผักมาขายกทม.ดีกว่าชัยมงคลสถานยินดีต้อนรับ

 

ขอบคุณคุณอามงคลมากเลยนะคะ ไม่แน่นะคะเผื่ออนาคตอาจจะได้ปลีกวิเวกก็ได้ค่ะ ใจจริงถ้ามีที่แบบคุณอาก็คงจะทำโครงการไร่นาสวนผสมเหมือนกัน เพราะก็ศึกษาเกษตรแบบไร่นาสวนผสมของในหลวงท่านอยู่เหมือนกัน การจัดการเรื่องพื้นที่ แบบ 30:30:30:1

ตัวเองก็โตมากับไร่กับสวนกับการทำงานของครอบครัว ก็ชอบที่จะอยู่แบบธรรมชาติมากกว่า แต่ว่า ณ ปัจจุบันมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่เรานึกฝัน ก็ต้องดิ้นรนต่อไป ตายเมื่อไหร่ก็คงได้พักค่ะ

 

ขอสวัสดีปีใหม่ และก็ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยนะครับ

ช่วงตั้งแต่ปลายปี จนถึงต้นปีนี้ มีบุญมาฝากทุกท่านดังนี้ครับ
- ร่วมบุญปิดทององค์ปฐมทันใจ ศูนย์พุทธศรัทธา
- ร่วมบุญสร้างพระมหาธาุตุ วัดกัลยาณธัมโม
- ทำบุญวัดพระบาทน้ำพุ
- ร่วมบุญซื้อที่ดินเพื่อสร้างวัด ของสำนักสงฆ์ใน จ.นครราชสีมา
- ร่วมบุญ หล่อพระสมเด็จองค์ปฐมบรมศาสดา วัดเจียง เชียงใหม่
- สักการะหลวงพ่อเหลือ และองค์สมเด็จโต ที่วัดโบสถ์ จ.ปทุมธานี / ถวายสังฆทานพร้อมผ้าไตร / ใส่ตู้ทำบุญ

ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัยใ้ห้ข้าพเจ้า และพี่น้องทุกท่านได้เข้าถึงพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ ตราบยังไม่ถึงพระนิพพาน ขอคำว่า "ไม่มี" "ไม่สำเร็จ" จงอย่าปรากฏแก่ข้าพเจ้าและพี่น้องทุกๆท่านด้วยเทอญ

 

ขออนุโมทนา สาธุ
ผมเองก็ปฏิบัติด้วยตัวเองมานาน เรียกชื่อแต่ละขั้นไม่ถูก แต่ได้ไปทั้งนรก และสวรรค์หลายชั้น จนถึงเข้าเฝ้าองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาแล้ว โดยการได้ไปทุกที่จะอาราธนาหลวงปู่โต พรหมรังสี ท่านจะเป็นคนนำไป
ตอนเที่ยวชมสวรรค์ชั้นต่างๆตอนแรกรู้สึกปิติยินดีเป็นอย่างมาก ตอนหลังๆนี้เฉยๆไม่ยินดียินร้าย แต่ตอนที่ได้เที่ยวในนรกขุมต่างๆนั้น รู้สึกเวทนาสงสารมากทุกครั้ง ก็ได้แต่แผ่เมตตาอธิษฐานจิตอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ตลอด พอทำอย่างนี้ปุ๊บก็จะเห็นเป็นแสงสีขาวนวลอมฟ้าพุ่งจากเบื้องบนลงไปในหมู่สรรพสิ่งที่อยู่ในนรกแต่ละขุมให้ได้รับกันโดยถ้วนทั่วถึงกัน ก็จะได้ผ่อนหนักเป็นเบา ที่ไกล้จะหลุดก็ได้หลุด ตอนนั้นก็จะเห็นทุกคนยกมือไหว้ท่วมหัว พร้อมกับอนุโมทนา สาธุ กันอื้ออึงไปหมด ก็รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยให้เขาหลุดพ้น
ทุกวันนี้ก็ยังปฏิบัติอยู่หนักบ้างเบาบ้าง เพราะสุขภาพไม่ค่อยดี และอยู่คนเดียวมา5-6ปีแล้ว ฐานะการเงินก็แค่วันต่อวัน เลยไม่ค่อยสะดวกในการปฏิบัติเท่าไหร่นัก
ต้องขอขอบคุณ จขกท.ที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ก็เลยทำให้ได้รู้ว่า มีอยู่จริง แต่ก่อนก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเหมือนกัน เคยแต่เล่าให้พระสงฆ์ที่น่านับถือฟัง ท่านก็บอกว่าเป็นจริงอย่างที่เห็นทุกอย่าง ก็เลยยึดถือปฏิบัติมาตลอด
ขออนุโมทนา สาธุ

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ หากมีเรื่องราวอะไรจะนำมาเล่าสู่ให้ท่านกัลยาณมิตรได้อ่านได้ฟัง ก็ขอเชิญนะคะ เพื่อเป็นกำลังแรงใจให้อีกหลายๆท่านได้ตั้งใจปฏิบัติได้ดีขึ้น

 

สวัสดีครับ คุณ me myself ผมเป็นคนหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาอ่านบทความ ธรรมะจากพระนิพพาน และชื่นชอบเรื่องราวต่างๆที่คุณเขียนเล่าให้อ่าน หลายอย่างให้ความรู้ใหม่ๆแก่ผมเป็นอย่างมาก ขออนุโมทนาและขอบคุณในเรื่องราวต่างๆเหล่านี้นะครับ

แต่ที่ผมสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกวันนี้เพราะอยากให้คุณ me myself ยกโทษให้ผมเรื่องนึง เนื่องจากผมเผลอใช้ทิฐิของตนเองพิจารณาว่าบางครั้งการสนทนาธรรมของคุณกับพระท่านเป็นสิ่งเหมาะสมหรือไม่ (คือผมคิดว่าดูเหมือนเป็นกันเองมากเกินไป) ซึ่งภายหลังผมได้สติจึงรู้สึกสำนึกได้ว่าผมไม่ควรคิดเช่นนั้น เนื่องจากตัวผมเองไม่ได้ปฏิบัติวิปัสนา และไม่มีความรู้ที่มากพอจะตัดสินใคร รวมทั้งเป็นการใช้ความเห็นของตนเองเป็นบรรทัดฐานซึ่งไม่ถูกต้อง

ดังนั้นผมจึงอยากขอโทษคุณ me myself ที่เผลอคิดแบบนั้นและ หากคุณ me myself ได้มีโอกาศอ่านขอความนี้โปรดให้อภัยแก่ผมด้วย เพราะผมรู้ดีว่าโทษของการล่วงเกินพระโสดาบันนั้นมีมากอยู่

ท้ายสุดนี้ขออวยพรปีใหม่และขอให้คุณ me myself มีความสุขตลอดปีใหม่นี้นะครับ

 

นำบุญมาฝากครับ

สวัสดีครับ ท่านสมาชิก ท่านกัลยาณมิตร ท่านผู้อ่าน ท่านผู้เจริญทุกๆท่าน

วันนี้ผมได้ไปร่วมสวดอิติปิโส ๙๒ รอบเนื่องจากครบรอบวันเกิดหลวงพ่อวิริยังค์ ๙๑ ปีครับ

กุศลผลบุญใดที่เกิดขึ้น ขอทุกท่านได้รับผลบุญนั้นด้วยเทอญ
ขอทุกท่านๆ มีแต่ความสุข ปราศจากทุกข์

บุญรักษา สวัสดีครับ

(ปล. มีสมาชิกใหม่หลายท่าน เดี๋ยวรอต้อนรับพร้อมกันนะครับ...สวัสดีครับ)

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ ดิฉันไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองอะไรคุณก็เลยไม่มีโทษอะไรที่ต้องยกโทษให้ค่ะ ดิฉันก็เข้าใจดีเรื่องที่คุณคิด เพราะไม่ใช่แค่คุณคนเดียวหรอกค่ะ ยังมีคนอื่นอีก แถมบางคนยังไม่กล้ามาบอกเล่าแบบคุณซะด้วยซ้ำ แต่ดิฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะคะ ทุกคนมีสิทธิ์คิดเพราะว่ายังไม่ได้ประสบพบเจอด้วยตัวเอง ของแบบนี้เป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน

เรื่องการสนทนากับพระท่านที่เห็นว่าเป็นกันเองมากไป ก็ไม่ได้เกิดกับดิฉันคนเดียวหรอกนะคะ เท่าที่คุยๆกับคนที่ได้มโนมยิทธิในกลุ่ม ก็เหมือนกันค่ะ เพราะพระท่านมีเมตตาต่อพวกเรามาก แต่สุดท้ายสิ่งที่พวกเราทุกคนต้องทำเหมือนกันก็คือต้องขอขมาพระรัตนตรัยบ่อยๆค่ะ เพราะเราอาจจะทำการล่วงเกินหรือปรามาสพระรัตนตรัยไปโดยที่เรารู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็มี ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือต้องขอขมาพระรัตนตรัยบ่อยๆค่ะ

จากบทสนทนาที่เป็นกันเองมากไป ดิฉันก็คิดเหมือนกันว่า มันก็จะทำให้คนอื่นมองไปในทางที่ผิดได้ เดี๋ยวนี้เลยเพลาๆเรื่องการเขียนลงไปค่ะ แล้วก็เรื่องที่คนชอบมาถามมากที่สุดก็เรื่องที่ดิฉันเป็นโสดาบันนี่แหละค่ะ ก็อยากจะบอกว่า ดิฉันก็แค่คนถือศีลคนหนึ่งแค่นั้น ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นโน่นเป็นนี่ ก็ไม่อยากให้คิดมากกัน ใจจริงอยากจะไปลบข้อความเรื่องนี้ออกเหมือนกัน คิดอยู่หลายครั้ง แต่ถ้าไปลบออกก็เท่ากับไปปรามาสพระท่านอีก เพราะเป็นคำพูดของสมเด็จท่าน เดี๋ยวดิฉันได้นรกกินกบาลพอดี ก็เลยปล่อยไว้ตามเดิม แต่ดิฉันก็เป็นแค่คนธรรมดาๆคนหนึ่งแค่นั้น ก็ไม่อยากให้วิตกกังวลกันเกินไปเดี๋ยวจิตตกเปล่าๆค่ะ

 

ผมเป็นอีกคนหนึ่งครับที่ชอบเรื่องราวที่พี่สาวและท่านอื่นๆ มาเขียนเล่าประสบการณ์ และคอยติดตามเรื่องราวอยู่เสมอ เป็นอีกหนึ่งแรงใจให้พี่สาวและท่านอื่นๆ เขียนบทสนทนากับพระศาสดาหรือครูบาอาจารย์ครับ เพราะล้วนมีแต่ธรรมะดีๆ ที่สร้างแรงบันดาลใจให้ทำความดี แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่บางคนจะมองในทางไม่ดี นานาจิตตังครับ...แต่ยังไงก็เห็นใจแฟนคลับด้วยนะคร้าบบบบ .....สู้ๆ

มีบุญมาฝากพี่สาวและญาติธรรมทุกๆ ท่านครับ..
- วันเสาร์ที่ผ่านมาได้ไปใส่บาตรและถวายภัตตาหารที่วัดป่าค้อน้อย อ.กุดบาก จ.สกลนคร ด้วยน้ำผึ้ง ปลากระป๋อง นม ผลไม้และน้ำดื่ม และมีโอกาสได้ทำบุญสร้างถนนกับหลวงปู่แบน ธนากโร ของผม 200 บาท ทำเผื่อพี่หนิง 500 บาท
-หลังจากนั้นได้เดินทางทำบุญอีก 7 วัด ได้แก่วัด เทพวิสุทธาราม (ได้ทำบุญ วิหารทานร่วมสร้างเจดีย์) วัดคูณคำวิปัสสนา (หลวงปู่ขาว พุทธรักขิโต) ได้ร่วมสร้างพระเจดีย์ ไหว้พระนอน จากนั้นไหว้พระที่วัดผาเทพนิมิต อ.นิคมน้ำอูน
ทำบุญที่วัดพระธาตุศรีมงคล ที่ อ.วาริชภูมิ และต่อด้วยเดินทางไหว้พระธาตุประจำวันเกิด แต่ได้แค่ 3 วัด คือ วัดพระธาตุประสิทธิ์ อ.นาหว้า จ.นครพนม (พระธาตุประจำวันเกิดวันพฤหัสบดี) พระธาตุท่าอุเทน (วันศุกร์)(ร่วมทำบุญวิหารทานและหยอดตู้ต่างๆ) ปิดท้ายด้วยไหว้พระธาตุนคร ที่วัดมหาธาตุ อ.เมืองนครพนม (พระธาตุประจำคนเกิดวันเสาร์) ปิดฉากด้วยการทำการทำบุญสร้างศาลาการเปรียญกับวัดที่มัญจาคีรี...
- วันอาทิตย์(เมื่อวาน) เดินทางไหว้พระทำบุญไหว้พระบรมสารีริกธาตุที่วัดหนองแวง อ.เมืองขอนแก่น มีโอกาสได้ร่วมบุญสร้างพระมหาเจดีย์ที่บรบือ ซื้อที่ดิน ซ่อมกุฏิ ชำระหนี้สงฆ์ ถวายภััตตาหาร+น้ำปานะพระเณร สังฆทาน ฯลฯ

ด้วยอำนาจคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ ขอกุศลผลบุญทั้งหมดทั้งมวลที่ข้าพเจ้าได้รับ จงมีแก่ญาติธรรมทุกท่านบนเรือธรรมแห่งนี้เหมือนที่ข้าพเจ้าได้รับทุกประการ และเป็นปัจจัยให้ทุกท่านบนเรือธรรมแห่งนี้ ได้ถึงซึ่งพระนิพพานในชาตินี้.....หากแม้นยังไม่ถึงซึ่งพระนิพพานฉันใด ขอคำว่า "ไม่มี" "ไม่สำเร็จ" จงอย่าบังเกิดแก่ข้าพเจ้าและญาติธรรมทุกๆ ท่าน ตราบเท่าเข้าถึงซึ่งพระนิพพานด้วยเทอญ......

 

ขอถามพี่Me ว่า คนที่เป็นพระโสดาบัน ท่านรู้ตัวเองหรือเปล่าว่าเป็นแล้ว แล้วอะไรเป็นเหตุให้รู้ว่าตัวเองเป็น หรือว่า บางคนที่เป็นก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ต้องอาศัยพระบารมีพระพุทธเจ้าท่านบอกให้ถึงจะรู้ เพราะสมัยนี้พระองค์ก็ปรินิพพานนานแล้ว ถ้าตัวเองยังไม่รู้ว่าเป็น แล้วคนอื่นที่ปรามาสโดยไม่รู้จะบาปหรือไม่ ขอบคุณพี่Me ค่ะ

 

เอ้อ ! ลืมไปค่ะ ขอให้พี่Me เขียนเกี่ยวกับคำสอนพระท่านเรื่อยๆ ค่ะ เพราะทุกวันนี้ที่เข้ากระทู้ก็เพราะต้องการรับพระธรรมคำสอน และ นานาสาระที่พี่หามาเล่า ทั้งสนุก เพลิดเพลิน
และ ได้สาระทางธรรมมาก สงสารคนรออ่านเถอะนะคะพี อย่าเพลาการเขียนเลย ศรอยากให้กำลังใจพี่มากๆ เข้มแข็งค่ะพี่ ศรอนุโมทนากับพี่จริงๆ หาได้ยากที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง
กล้าเปิดเผยสิ่งที่ตัวได้รู้ได้เห็น ซึ่งคนส่วนใหญ่คิดว่า อะไรจะง่ายขนาดนี้ แค่สวดคาถาไม่กี่คำก็สามารถไปนิพพานได้ ขอให้กำลังใจพี่มากๆ และถ้าศรคิดอะไรไม่ดีกับพี่ ทั้งกายวาจาใจก็ขอให้พี่อโหสิกรรมให้ด้วยค่ะ ...สู้ๆๆๆ

 

ส่วนใหญ่ต้องรู้ค่ะ แล้วคนที่ปรามาสโดยไม่รู้ก็บาปแน่นอนค่ะ ถ้าไปอ่านที่พี่เคยเขียนไว้ก็จะเข้าใจนะคะ ถ้าจะถามว่าแล้วทำยังไงถึงจะไม่ให้ปรามาสคนที่เราไม่รู้ว่าเป็นพระอริยะหรือเปล่า พี่ก็เคยเขียนไว้แล้วนะคะ พระท่านบอกว่า ต่อให้ไม่ใช่พระอริยะ เราก็ไม่ควรกล่าวโทษผู้อื่น เพราะจะทำให้เกิดกรรมต่อกัน จงกล่าวโทษตัวเองเท่านั้น จงดูตัวเราเท่านั้นค่ะ

 

ไม่ได้เข้ามานาน เอาบุญมาฝากพี่สาวและพี่ๆน้องๆทุกท่านค่ะ ^^ ปูได้ทำบุญ 500 บาท ร่วมซื้อชุดอัฐบริขารครบชุด ไปถวายหลวงปู่บุญฤทธิ์ ปณฑิโต แห่ง สวนทิพย์

ผู้ริเริ่มกองบุญนี้อธิบายว่า อันนี้ มีเหตุผล เพื่อเป็นเชื้อให้ได้เกิดเป็นผู้ชายและได้บวชอยู่ใต้ร่มเงาของพระพุทธศาสนาค่ะ (เผื่อพลาดนิพพานในชาตินี้)

อนุโมทนาร่วมกันค่ะ

และสำหรับผู้ที่สนใจจะร่วมบุญ เชิญได้ที่นี่ค่ะ http://palungjit.org/threads/บันทึกบาปและกรรมของข้าพเจ้า.89898/page-111

 

ถึงพี่สาว><O></O>
ออมอาจจะเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็ขอเป็นเสียงหนึ่งที่ขอขอบคุณพี่สาวอย่างจริงใจ ทุกคำสอนของ องค์พระศาสดา และการถ่ายทอดความรู้สึกของพี่สาวผ่านตัวอักษร เป็นเหมือนการจุดประกายให้ออมและอีกหลายๆ ท่านที่ได้แวะเวียนผ่านมาห้องนี้ ได้สติมากขึ้นได้กลับมามองการดำเนินชีวิตตัวเอง เราทุกคนรู้ว่าเราไม่ใช่คนที่ดี 100% มี รัก โลภ โกรธ หลง เป็นปกติ เราอยู่ระหว่างตราชั่ง 2 ข้าง ระหว่าง ความดี และความเลว สิ่งที่เราได้จากคำสอนและแง่คิดที่สอดแทรกในบทความของพี่สาว ทำให้เราคิดที่จะเลือกฝั่งไหน ให้กับชีวิตที่เหลืออยู่ของเรา การตัดสินใจ การพิจารณา ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล อย่างน้อยพี่สาวก็ได้บอกเส้นทางเป็นทางเลือกไว้ให้แล้ว<O></O>
สิ่งหนึ่งที่ออมรับรู้ คือ เราเป็นมนุษย์ เราหนีความทุกข์ไม่พ้นนะคะ วันนี้ทุกข์มาก
เมื่อวานทุกข์น้อยหน่อย พรุ่งนี้ก็ต้องเจอทุกข์อีกแล้ว ถ้าหากวันไหนเรามีความทุกข์มากก็ปล่อยมันออกไปบ้างนะคะ ร้องไห้ระบายมันออกไปให้หมดก๊อก การร้องไห้ไม่ใช่เพราะเราอ่อนแอ แต่ร้องเพื่อให้เราเข้มแข็ง (อันนี้เคยทำเองค่ะ)<O></O>
แบบตั้งคำถามเอง ตอบเอง เออเอง (ขอบ้าบ้างนะคะ)<O></O>
ถาม ร้องแล้วเราได้อะไร / ตอบ มันจะได้หายอึดอัดไง<O></O>
ถาม ร้องแล้วความทุกข์มันหายไปไหม / ตอบ มันก็ไม่ได้หายไปไหนมันอยู่กับเราทุกวัน<O></O>
ถาม แล้วเราจะเอาความทุกข์มาบั่นทอนกำลังใจให้ชีวิตเราทำไม / ตอบ อืมมม... นั่นน่ะสิ???<O></O>
ขอเป็นกำลังใจให้พี่สาว และทุกๆชีวิต รวมถึงตัวออมเอง มีกำลังกายและกำลังใจที่เข้มแข็ง
พร้อมที่จะเผชิญกับความสุขและความทุกข์ไม่ว่าจะมารูปแบบใด อยู่กับมันให้ได้ตราบเท่าที่เรายังมี
ลมหายใจอยู่ หรือแม้กระทั่งหมดลมไปแล้ว...
หากพี่สาวมีข้อความหรือประสบการณ์ดีๆ รบกวนพี่สาวเอามาแบ่งปันให้อ่านอีกนะคะ
(ทั้งหมดนี้เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะหากทำให้ขัดเคืองใจต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้)<O></O>

 

ขอบคุณนะคะน้องออมสำหรับข้อความที่เขียนมา ไอ้เรื่องร้องไห้นี่มันเป็นสิ่งประจำตัวพี่ไปแล้วเหมือนกัน ฮา บ่อยครั้งมาก แน่นอนว่าไม่ได้อ่อนแอ แต่บางครั้งมันก็ช่วยให้เราได้ระบายสิ่งที่อัดอั้นออกมาได้บ้าง ไม่ทำให้บ้าตายไปซะก่อน เมื่อกี้ไปนั่งกินข้าว พอเอาอาหารถวายพระ แต่อารมณ์เรามันก็เบื่อๆเศร้าๆ สมเด็จท่านเลยว่า อย่าเศร้าให้มากนัก จะแบกความทุกข์เอาไว้ทำไม ให้มีสติอยู่กับตัวให้มาก

เมื่อก่อนท่านพ่อเวชสุวรรณก็บอกว่า ทางไปนิพพานมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแต่มันเต็มไปด้วยขวากหนามเลยทีเดียว ดังนั้นอะไรมันจึงไม่ง่าย ถ้าไปกันได้ง่ายๆ พระพุทธองค์ก็ไม่ต้องมาลำบากหาหนทางเพื่อการหลุดพ้นให้เราหรอก

เมื่อวานก็ไปกราบหลวงปู่ที่วัด ก็ไปสนทนากับท่าน ก็ถามท่านว่าคนที่ปรารถนาไปนิพพานชาตินี้ต้องรับกรรมเยอะเลยเหรอคะทำไมกรรมมันเยอะนัก ท่านว่าใช่ กรรมเยอะ ก็ถามท่านต่อว่า แล้วกรรมดีไม่มาเลยเหรอคะ เจอแต่กรรมไม่ดี ท่านว่า กรรมดีมาซิ แต่ช้าหน่อย (ฮา) ถ้ามาเร็วคนก็ไม่มีทำชั่วหรอก ก็ทำดีกันให้หมด ก็บอกท่านว่าชีวิตมันย่ำแย่มากมาย ท้อจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว อยากเลิกทำความดีไปเลย ท่านก็บอกว่า อย่าท้อ ทำดีน่ะอย่าท้อ แล้วก็ไม่ต้องเลิก ถ้าเลิกเราก็แพ้มันซิ

ก็ถามท่านว่า แล้วหลวงปู่จะไปนิพพานชาตินี้ไหมคะ ท่านก็ยิ้มๆ ก็เลยว่า หนูว่าหลวงปู่ไปชาตินี้แน่ๆเลยเพราะสมเด็จโตท่านมาโปรดหลวงปู่ขนาดนี้ แต่หลวงปู่คงไปง่าย สำหรับหนูคงไปยาก หลวงปู่เลยบอกว่า ก็ถ้าเลิกวุ่นวายก็ไปได้นิพพาน ถ้ายังไม่เลิกวุ่นวายก็ไปไม่ได้หรอก ก็เลยหัวเราะบอกว่า อันนี้แหละค่ะยาก ก็ชีวิตมันยังวุ่นวายอยู่นี่แหละค่ะ มันไม่ใช่ง่ายๆเลย

สุขทุกข์เกิดที่ใจ ถ้าเราไม่เอาจิตไปจับกับมันก็ไม่มีปัญหา แต่ก็ต้องฝึก ซึ่งบางครั้งก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะว่าก็ยังเลวอยู่อีกมาก ถ้าดีคงไม่มาเกิดแล้ว

 

งั้นเราก็ต้องขอบคุณผู้พระคุณของเรานะคะพี่สาว คือ "ความทุกข์" ถ้าไม่มีเค้าเราก็คงไม่รู้นะคะว่าความสุข คืออะไร ขอบคุณเค้าที่คอยมาซ้ำเติมให้เราต้องมีสติ ดึงสติได้บ้างไม่ได้บ้างตามแรงกระทบนะคะ เราต้องเข้มแข็งนะคะ อย่างที่พี่สาวบอก ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ สู้ต่อไปนะคะ

 

ขอเขียนด้วยคนนะคะ กระทู้ของพี่สาวเป็นเหมือนสายป่านที่คอยฉุดรั้งให้ก้อยทําความดีอยู่ได้ค่ะ บางทีที่ต้องไปวุ่นวายกับทางโลกมากๆ จนเริ่มจะเขว หรือบางทีที่เริ่มจะขี้เกียจมากๆๆ ก้อยก็อาศัยความตั้งใจของทุกคนในนี้ และความแข้มแ็ข็งของพี่สาว ผลักดันให้เดินต่อไปเรื่อยๆ ในเส้นทางธรรมนี้ (ถึงแม้จะยังตุปัดตุเป๋อยู่บ่อยๆ) ก้อยบอกได้เลยค่ะว่ากระทู้นี้ทําให้ก้อยพยายามรักษาศีล๕ เป็นช่องทางให้ก้อยทําบุญได้มากขึ้น แถมมีกรณีศึกษาในการปฎิบัติธรรมในชีวิตประจําวันด้วย สําหรับก้อยได้รับแต่ประโยชน์ค่ะ เดี๋ยวนี้เริ่มจะคิดเหมือนกับว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน (ตู่เอาเองค่ะ) อยู่อเมริกาได้รับแต่วัฒนธรรมตะวันตก เบื่อค่ะ ไม่รู้ว่าจะไปคุยหรือศึกษาเรื่องธรรมะที่ถูกต้องกับใคร อาศัยหนังสือหลวงพ่อ กับกัลยาณมิตรที่นี่แหละค่ะ ก็ได้แต่หวังว่าจะได้กลับไปพบกันบ้างที่เมืองไทยนะคะ เขียนมาเยอะ สรุปว่าขอเป็นกำลังใจให้พี่สาว (และทุกคน) ต่อไปค่ะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้พี่สาวผ่านอุปสรรคต่างๆได้โดยไวครับ

 

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังกับเพื่อนกัลยาณมิตรทุกท่านครับ ที่มาช้าเพราะคอมพิวเตอร์พังครับยังไม่ได้ซ่อมครับ ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าหากปีที่ผ่านมาและอดีตอันนานมาแล้วตัวข้าพเจ้าเคยทำผิดและล่วงเกินผู้ใดไว้ ด้วยกาย วาจา ใจ ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมต่อกันด้วยครับสาธุๆๆ และปีใหม่นี้ขอให้ทุกๆท่านจงประสพความสำเร็จในจุดมุ่งหมายที่ทุกท่านต้องการครับ และมีบุญที่ได้ทำในช่วงปีใหม่มาฝากครับสามวัดครับหลายแบบหลายบุญครับได้สวดมนต์ข้ามปีด้วยครับที่วัดพระร่วงผดุงธรรมโมทนาบุญร่วมกันครับ

 

ขอบคุณที่ให้ความกระจ่างค่ะ เพราะแม้แต่พระอรหันต์ท่านยังไม่บอกว่าท่านเป็นด้วยซ้ำ คนอื่นพูดกันเองทั้งนั้น น่ากลัวมากนะคะพี่ มันยากที่คนเราธรรมดาๆจะไม่พูดพาดพิง แม้พระสงฆ์ธรรมดาก็ยังโดนด่าเลย ตอนนี้พระศาสนาเสื่อมโทรมลงมาก ทำให้ใจหดหู่ ศรยังเคยฝันเลยว่า เห็นพระศาสดาที่เป็นรูปปั้นแต่ท่านเดินได้พระหัตถ์ขวายกขึ้น แล้วทรงเดินไปแล้วเดินกลับ แต่แปลกที่ว่า มีเงาคน2-3คนเดินแอบข้างหลังท่านตลอดทั้งไปและกลับ ก็เลยรู้ว่าหลายปีมานี้มีมารศาสนามาก บางทีความฝันก็บอกอะไรเราได้หลายอย่างนะคะ
ขอให้ทุกท่านยึดมั่นในศาสนาค่ะ ที่พึ่งที่สุดท้ายและดีที่สุดแล้ว ขอบคุณค่ะ...