ตะเกียงชีวิตกับการเดินทาง

​

บ่อยครั้งที่เราทราบข่าวการเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุหรือโรคร้ายของเด็ก ๆ และหนุ่มสาววัยสดใส ซึ่งบางคนเรียนจบการศึกษาระดับสูง เป็นนักวิชาการ เป็นนายแพทย์ เป็นมันสมองที่สำคัญของประเทศ เมื่อทราบข่าวได้แต่เสียดายความรู้ที่
ร่ำเรียน และเสียใจแทนญาติมิตร

ทำไมคนเหล่านั้นจึงด่วนจบชีวิต ? ท่านเคยสงสัยบ้างไหม หรือเขาหมดอายุขัยหรือวิบากกรรม แล้วไยอายุขัยของเขาจึงสั้นยิ่งนัก ?

ผู้เขียนเคยอ่านเรื่องราวของผู้ปกครองคนหนึ่งซึ่งไปถามหลวงพ่อว่าเหตุไฉนลูกหลานของตนซึ่งเพิ่งเรียนจบ และทำงานได้ไม่นานก็มาด่วนจบชีวิตด้วยโรคร้าย...ทั้ง ๆ ที่ตลอดชีวิตของเขาไม่เคยทำบาปกรรมใด ๆ ทั้งสิ้น แล้วทำไมจึงอายุสั้น ?

หลวงพ่อตอบว่า ชีวิตเราทุกคนเปรียบเหมือนมีตะเกียงคนละหนึ่งดวง และตะเกียงนั้นก็มีน้ำมันคือบุญเก่าที่เราสั่งสม หากเราไม่หมั่นเติมน้ำมันตะเกียงได้แต่ใช้บุญเก่า สักวันหนึ่งน้ำมันตะเกียงของเราก็จะหมด วันใดน้ำมันตะเกียงแห้งเหือดและหมดลง วันนั้นเรามิอาจประคับประคองตะเกียงชีวิตของเราไว้ได้...
.
หลังจากอ่านเรื่องนี้ ทำให้ผู้เขียนเกิดความเข้าใจและพยายามหมั่นเติมน้ำมันตะเกียงชีวิตของตนเอง พร้อมทั้งแนะนำลูกศิษย์ลูกหาและผู้ใกล้ชิดเสมอให้หมั่นเติมน้ำมันตะเกียงของตนเองด้วยความไม่ประมาท และตั้งมั่นอยู่ในทาน ศีล ภาวนา

ท่านผู้อ่านละคะ เทศกาลปีใหม่มาเยือน อย่ามัวแต่เพลินเที่ยวเตร่ เมื่อเติมน้ำมันรถแล้ว อย่าลืมถามตัวเองก่อนเดินทางนะคะว่า ตะะเกียงชีวิตของท่านมีำน้ำมันพอไหม ???

​

ขอบคุณภาพ จากอินเทอร์เน็ต
ที่มา ธรรมทิพย์ - เกร็ดธรรมนำชีวิต - ตะเกียงชีวิต​

 

สวัสดีค่ะ คุณติงติง

ขอบคุณที่มาทักทาย อนุโมทนากับคุณติงติงที่หมั่นเติมน้ำมันตะเกียงเสมอค่ะ

 

ปีใหม่จะไปปฏิบัติที่ไหนดี อยากหาสถานที่สัปปายะ

 

ปฏิบัติที่ไหนก็ได้ค่ะ ถ้าใจสงบอยู่ที่ไหนก็สงบนะคะ

 

สวัสดีค่ะ คุณลุงหมาน

ขอบพระคุณ คุณลุงผู้มีไมตรีจิต มาไม่มาเปล่ามีน้ำใจทิ้งร่องรอย
ความคิดอันแยบยลสมกับเป็นผู้มีปัญญาทางธรรม

คุณลุงคงต้องการบอกว่า ชีวิตของคนเราทุกคนก็ไม่ต่างจากตะเกียง
ที่คุณลุงกล่าวอ้าง คน ๆ หนึ่งเมื่อเกิดมากว่าจะสิ้นอายุขัยต้องผลาญพร่าพลังงาน ทรัพยากร ทิ้งขยะและสิ่งปฏิกูลให้โลกใบนี้มากมายเพียงใด

ในทางกลับกันหากใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าก็สามารถสร้างสรรค์พัฒนา
เป็นประโยชน์ต่อโลกหล้าก่อนกายดับขันธ์ไม่น้อยเช่นกัน

ขอบพระคุณข้อคิดและมุมมองดี ๆ ที่มีประโยชน์ต่อผู้อ่านที่มีปัญญา
ทุกคนในการพัฒนาชีวิตตนเองให้มีคุณค่าสืบไปค่ะ

 

เข้ามาอ่านค่ะ...................

 

การชะเง้อมันเมื่อยกว่าการก้ม จริงไหม?

ไม่น่าจะจริงนะลุง เห็นพวกกะเหรียงไหมลุง
เขาใส่ห่วงที่คอกันชะเง้อยังไงก็ไม่เมื่อย แต่
ก้มนี่เมื่อยกว่านะลุง เพราต้องหวีๆๆอาเจโป๊ะ
กว่าจะได้ทุกเส้นเมื่อยคอหน้าดูเลยลุง พอดีเพิ่ง
กลับจากเหนือไปสัมภาษณ์กะเหรี่ยงมาน่ะ....


​

 

ขอบคุณคุณธรรมทิพย์ ที่สรรค์หาสาระธรรมดีๆ มาให้ได้อ่าน และเป็นข้อคิดที่ดี เราจะสังเกตว่าไปทำบุญวัดไหน ก็จะมีให้เติมน้ำมันตะเกียง เพื่อให้ชีวิตเกิดความสว่างดุจแสงตะเกียงที่ส่องสว่าง เพื่อให้ชีวิตราบรื่นดุจน้ำมันที่มีความหล่อลืน สิ่งสำคัญที่สุดคือใจค่ะ ใจต้องสว่างดุจแสงตะเกียง จะได้เดินไปในทางที่ถูก ที่ชอบ ที่ควร อนุโมทนาสาธุค่ะ

 

ชอบข้อความนี้มาก ขออนุโมทนาท่านจข.ข้อความ สาธุ สาธุ สาธุ

 

สวัสดีค่ะ คุณลุงหมาน

"บ่อยครั้งกว่าที่เราจะรู้ค่าของสิ่งต่าง ๆ ก็ต่อเมื่อต้องสูญเสีย"
แต่ก็คงไม่มีประโยชน์อันใดเมื่อถึงวันนั้น...

ยอมที่จะเป็นตะเกียงเก่าๆให้กับเธอคนนี้
ด้วยความรักความจริงใจ...​

อนุโมทนากับความรักที่มั่นคงค่ะ...

โดยที่วันข้างหน้าเขาอาจจะทิ้งตะเกียงดวงเก่าๆดวงนี้ก็เป็นได้
เมื่อเขาเจอตะเกียงดวงใหม่ที่ดีกว่า... ​

น่าเห็นใจจริง ๆ ค่ะ
"ที่รักมีรักที่นั่นย่อมมีทุกข์เช่นนี้เองหนอ" ถ้าเช่นนั้นก็แผ่
เมตตาให้เธอเถิดค่ะ พร้อมกับร้องเพลง "ฝากแฟนผมด้วย..."

 

สวัสดีค่ะ คุณนิพพาน

เหตุผลชักเข้าทีค่ะ ชักไม่แน่ใจแล้วซีคะว่าระหว่างการก้ม
การการชะเง้ออย่างนั้นจะลำบากกว่ากัน

ขอบคุณค่ะ

 

สวัสดีค่ะ คุณหมั่นเพียร

อนุโมทนาบุญกับความคิดดี ๆ ที่ช่วยเพิ่มเติม
"สว่างตาด้วยแสงไฟ สว่างใจด้วยแสงธรรม" นะคะ

 

ตะเกียงชีวิตกับการเดินทาง
ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วสะกิดใจดีค่ะ คอยนึกเสียใจเสียดายชีวิตคนอื่น จนบางทีลืมชีวิตตัวเองว่า แล้วเราเหลือเท่าไร

 

กระทู้นี้มีข้อคิดดีมากทีเดียว โดยเฉพาะคำสอนของทุกๆท่าน

"พึงใช้ถ้อยคำด้วยความระมัดระวัง เพราะพลังแห่งถ้อยคำนั้นยิ่งกว่าระเบิดปรมาณู"ข้าพเจ้าจะจดจำคำสอนของ"ลุงหมาน"ไว้ก็แล้วกัน ขอขอบคุณ

 

สวัสดีค่ะ คุณลุงหมาน

ขอบพระคุณที่ชี้แนะค่ะ...ขออภัยที่อารมณ์ขันของตัวเองทำให้
คนอ่านเข้าใจผิด...

คำพูดสำคัญทำให้คนกระอักโลหิตจนสิ้นชีวิตก็ได้อย่างจิวยี่ที่ถูกขงเบ้งใช้คารมเชือดเฉือน หรือจะพลิกผันสถานการณ์ให้กลายเป็นวีรบุรุษก็ได้

ต่อไปจะหมั่นเตือนตนเองเสมอ "จงคิดทุกคำที่พูด แต่อย่าพูดทุกคำที่คิด"

 

สวัสดีค่ะ คุณMantalay

ใช่เลยค่ะ บางทีเรามักมองแต่คนอื่นจนลืมมองตัวของเราเอง
น่าคิดจริง ๆ

ขอบพระคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ

 

สวัสดีค่ะ คุณโชติกะ

ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมทักทาย คำสอนของทุกคนล้วนมีค่าเพราะ
ประสบการณ์ชีวิตของคนแต่ละคน ไม่อาจซื้อได้ด้วยเงินตราแต่ต้องซื้อ
ด้วยวัยและวันเวลา

เรื่องการใช้ถ้อยคำต้องระมัดระวังเป็นพิเศษจริง ๆ ดังว่า ส่วนคำสอนของ "ลุงหมาน" ก็ใช่ย่อย ชื่นชมค่ะ