พระอาจารย์ "จาตุรงค์" ผู้มีญาณ ตรวจกรรมให้คนมีทุกข์โดยไม่หวังผลตอบแทน

อานิสงส์ของการทำบุญ ที่ควรรู้ไว้ fficeffice" /><O></O>​

การไม่กินเนื้อสัตว์ , การสร้างพระพุทธรูป , การบวชชีพราหมณ์ รวมอานิสงส์ของการทำบุญที่ควรรู้ไว้
มาทำบุญกันเถอะ การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์หรือสังคมด้วยวิธีต่างๆ ทำให้เราได้รับบุญกุศลต่างๆ มากมาย ซึ่งในที่นี้ได้รวบรวมอานิสงส์ต่างๆ ที่ได้จากการทำบุญในรูปแบบต่างๆ ให้รู้ไว้แต่อย่างไรก็ตามการทำบุญก็ควรทำด้วยจิตใจที่ต้องการทำบุญจริงๆ ไม่หวังผลตอบแทน จึงจะเกิดอานิสงส์อย่างแท้จริงค่ะ<O></O>
อานิสงส์ 10 ข้อ ของ การไม่กินเนื้อสัตว์<O></O>
1. เป็นที่รักของบรรดาเทพ พรหม ตลอดจนมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย
2. จิตอันเป็นมหาเมตตาย่อมบังเกิดขึ้น
3. สามารถตัดขาดความอาฆาต ดับอารมณ์***มโหดเครียดแค้นในใจลงได้
4. ปราศจากโรคภัยร้ายแรงมาเบียดเบียนร่างกาย
5. มีอายุมั่นขวัญยืน
6. ได้รับการปกป้องคุ้มครองจากเทพทั้งปวง
7. ยามหลับนิมิตเห็นแต่สิ่งที่ดีงามเป็นสิริมงคล
8. ย่อมระงับการจองเวร สลายความอาฆาตแค้นซึ่งกันและกัน
9. สามารถดำรงอยู่ในกระแสพระนิพพาน ไม่พลัดหลงตกลงสูอบายภูมิ
10. ทันทีที่ละสังขารจากโลกนี้ จิตจะมุ่งสู่สุคติภพ<O></O>
อานิสงส์ การจัด สร้างพระพุทธรูป หรือ สิ่งพิมพ์ อันเกี่ยวกับ พระธรรมคำสอน เป็น กุศล ดังนี้<O></O>
1. อกุศลกรรมในอดีตชาติแต่ปางก่อน จะเปลี่ยนจากหนักเป็นเบา จากเบาเป็นสูญ
2. สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง สรรพภยันตรายสลาย ปวงภัยไม่มีคนคิดร้ายไม่สำเร็จ
3. เจ้ากรรมนายเวรในอดีตชาติแต่ปางก่อน เมื่อได้รับส่วนบุญไปแล้ว ก็จะเลิกจองเวรจองกรรม
4. เหล่ายักษ์ผีรากษส งูพิษเสือร้าย ไม่อาจเป็นภัย อยู่ในที่ใดก็แคล้วคลาดจากภัย
5. จิตใจสงบ ราศีผ่องใส สุขภาพแข็งแรง กิจการงานเป็นมงคล รุ่งเรืองก้าวหน้า ผู้คนนับถือ
6. มั่นคงในคุณธรรม ความอุดมสมบูรณ์ปรากฏ (เกินความคาดฝัน) ครอบครัวสุขสันต์ วาสนายั่งยืน
7. คำกล่าวเป็นสัจจ์ ฟ้าดินปราณี ทวยเทพยินดี มิตรสหายปรีดา หนี้สินจะหมดไป
8. คนโง่สิ้นเขลา คนเจ็บหายได้ คนป่วยหายดี ความทุกข์หายเข็ญ สตรีจะได้เกิดเป็นชายเพื่อบวช
9. พ้นจากมวลอกุศล เกิดใหม่บุญเกื้อหนุน มีปัญญาล้ำเลิศ บุญกุศลเรืองรอง
10. สิ่งที่สร้างจะบังเกิดเป็นกุศลจิตแก่ทุกคนที่ได้พบเห็น เป็นเนื้อนาบุญอย่างเอนกทุกชาติของผู้สร้างที่เกิด จะได้ฟังธรรมจากพระอริยเจ้าปัญญาในธรรมแก่กล้าสามารถได้อภิญญาหก สำเร็จโพธิญาณ<O></O>
อานิสงส์ การบวชพระบวชชีพรามณ์ (บวชชั่วคราวเพื่อสร้างบุญ,อุทิศให้พ่อแม่เจ้ากรรมนายเวร)<O></O>
1. หน้าที่การงานจะเจริญรุ่งเรือง ได้ลาภ ยศ สรรเสริญตามปรารถนา
2. เจ้ากรรมนายเวรจะอโหสิกรรม หนี้กรรมในอดีตจะคลี่คลาย
3. สุขภาพแข็งแรง สติปัญญาแจ่มใส ปัญหาชีวิตคลี่คลาย
4. เป็นปัจจัยสู่พระนิพพานในภพต่อๆไป
5. สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง โพยภัยอันตรายผ่อนหนักเป็นเบา
6. จิตใจสงบ ปล่อยวางได้ง่าย มองเห็นสัจธรรมแห่งชีวิต
7. เป็นที่รักที่เมตตามหานิยมของมวลมนุษย์มวลสัตว์และเหล่าเทวดา
8. ทำมาค้าขึ้น ไม่อับจน การเงินไม่ขาดสายไม่ขาดมือ
9. โรคภัยของตนเอง ของพ่อแม่ และของคนใกล้ชิดจะเบาบางและรักษาหาย
10. ตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ได้เต็มที่ สำหรับผู้ที่บวชไม่ได้เพราะติดภาระกิจต่างๆ ก็สามารถได้รับอานิสงส์เหล่านี้ได้ด้วยการสร้างคนให้ได้บวชสนับสนุนส่งเสริมอาสาจัดการให้คนได้บวช<O></O>
มาสร้างบุญบารมีกันเถอะ<O></O>
1. นั่งสมาธิอย่างน้อยวันละ15นาที(หรือเดินจงกรมก็ได้) อานิสงส์ เพื่อสติปัญญาที่เฉลียวฉลาดขึ้นทั้งภพนี้และภพหน้า เพื่อจิตใจที่สว่างผ่อนปรนจากกิเลส ปล่อยวางได้ง่าย จิตจะรู้วิธีแก้ปัญหาชีวิตโดยอัตโนมัติ ชีวิตจะเจริญรุ่งเรืองไม่มีวันอับจน ผิวพรรณผ่องใส สุขภาพกายและจิตแข็งแรง เจ้ากรรมนายเวรและญาติมิตรที่ล่วงลับจะได้บุญกุศล
2. สวดมนต์ด้วยพระคาถาต่างๆอย่างน้อยวันละครั้งก่อนนอน อานิสงส์ เพื่อให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง ชีวิตหน้าที่การงานเจริญก้าวหน้า เงินทองไหลมาเทมา แคล้วคลาดจากอุปสรรคทั้งปวง จิตจะเป็นสมาธิได้เร็ว แนะนำพระคาถาพาหุงมหากา,พระคาถาชินบัญชร,พระคาถายอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก เป็นต้นเมื่อสวดเสร็จต้องแผ่เมตตาทุกครั้ง
3. ถวายยารักษาโรคให้วัด,ออกเงินค่ารักษาให้พระตามโรงพยาบาลสงฆ์ อานิสงส์ ก่อให้เกิดสุขภาพร่มเย็นทั้งครอบครัว โรคที่ไม่หายจะทุเลา สุขภาพกายจิตแข็งแรง อายุยืนทั้งภพนี้และภพหน้า ถ้าป่วยก็จะไม่ขาดแคลนการรักษ
4. ทำบุญตักบาตรทุกเช้า อานิสงส ได้ช่วยเหลือศาสนาต่อไปทั้งภพนี้และภพหน้า ไม่ขาดแคลนอาหาร ตายไปไม่หิวโหย อยู่ในภพที่ไม่ขาดแคลน ข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์
5. ทำหนังสือหรือสื่อต่างๆเกี่ยวกับธรรมะแจกฟรีแก่ผู้คนเป็นธรรมทาน อานิสงส์ เพราะธรรมทานชนะการให้ทานทั้งปวง ผู้ให้ธรรมจึงสว่างไปด้วยลาถ ยศ สรรเสริญ ปัญญา และบุญบารมีอย่างท่วมท้น เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้ชีวิตจะเจริญรุ่งเรืองอย่างไม่คาดฝัน
6. สร้างพระถวายวัด อานิสงส์ ผ่อนปรนหนี้กรรมให้บางเบา ให้ชีวิตเจริญรุ่งเรือง สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง แคล้วคลาดจากอุปสรรคทั้งปวง ครอบครัวเป็นสุขได้เกิดมาอยู่ในร่มโพธิ์ของพุทธศาสนาตลอดไป
7. แบ่งเวลาชีวิตไปบวชชีพรามณ์หรือบวชพระอย่างน้อย9วันขึ้นไป อานิสงส์ ได้ตอบแทนคุณพ่อแม่อย่างเต็มที่ ผ่อนปรนหนี้กรรมอุทิศผลบุญให้ญาติมิตรและเจ้ากรรมนายเวร สร้างปัจจัยไปสู่นิพพานในภพต่อๆไป ได้เกิดมาอยู่ในร่มโพธิ์ของพุทธศาสนาจิตเป็นกุศล
8. บริจาคเลือดหรือร่างกาย อานิสงส์ ผิวพรรณผ่องใส สุขภาพแข็งแรง ช่วยต่ออายุ ต่อไปจะมีผู้คอยช่วยเหลือไม่ให้ตกทุกข์ได้ยาก เทพยดาปกปักรักษาได้เกิดมามีร่างกายที่งดงามในภพหน้า ส่วนภพนี้ก็จะมีราศีผุดผ่อง
9. ปล่อยปลาที่ซื้อมาจากตลาดรวมทั้งปล่อยสัตว์ไถ่ชีวิตสัตว์ต่างๆ อานิสงส์ ช่วยต่ออายุ ขจัดอุปสรรคในชีวิต ชดใช้หนี้กรรมให้เจ้ากรรมนายเวรที่เคยกินเข้าไป ให้ทำมาค้าขึ้น หน้าที่การงานคล่องตัวไม่ติดขัด ชีวิตที่ผิดหวังจะค่อยๆฟื้นคืนสภาพที่สดใส เป็นอิสระ
10. ให้ทุนการศึกษา,บริจาคหนังสือหรือสื่อการเรียนต่างๆ,อาสาสอนหนังสือ อานิสงส์ ทำให้มีสติปัญญาดี ในภพต่อๆไปจะฉลาดเฉลียวมีปัญญา ได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียนอย่างรอบรู้ สติปัญญาสมบูรณ์พร้อม
11. ให้เงินขอทาน,ให้เงินคนที่เดือดร้อน(ไม่ใช่การให้ยืม) อานิสงส์ ทำให้เกิดลาภไม่ขาดสายทั้งภพนี้และภพหน้า ไม่ตกทุกข์ได้ยาก เกิดมาชาติหน้าจะร่ำรวยและไม่มีหนี้สิน ความยากจนในชาตินี้จะทุเลาลงจะได้เงินทองกลับมาอย่างไม่คาดฝัน
12. รักษาศีล5หรือศีล8 อานิสงส์ ไม่ต้องไปเกิดเป็นเปรตหรือสัตว์นรก ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐครบบริบูรณ์ ชีวิตเจริญรุ่งเรือง กรรมเวรจะไม่ถ่าโถม ภัยอันตรายไม่ย่างกราย เทวดานางฟ้าปกปักรักษา ทั้ง12ข้อนี้เป็นเพียงตัวอย่างบุญที่ยกขึ้นมาเพื่อแสดงให้เห็นถึงอานิสงส์ที่ท่านพึงจะได้รับ จงเร่งทำบุญเสียแต่วันนี้ เพราะเมื่อท่านล่วงลับ ท่านไม่สามารถสร้างบุญได้อีกจนกว่าจะได้เกิด หากท่านไม่มีบุญมาหนุนนำ แรงกรรมอาจดึงให้ท่านไปสู่ภพเดรัจฉาน ภพเปรต ภพสัตว์นรก ที่ไม่อาจสร้างบุญสร้างกุศลได้ ต่อให้ญาติโยมทำบุญอุทิศให้ก็อาจไม่ได้รับบุญ ดังนั้นท่านจงพึ่งตนเองด้วยการสร้างสมบุญบารมี ซึ่งเป็นทรัพย์สินที่ท่านจะนำติดตัวไปได้ทุกภพทุกชาติเสียแต่วันนี้ด้วยเทอญ<O></O>

ร่วมบริจาคซื้อที่ดินพื่อสร้าง
สวนธรรมรักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม​

ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่
บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
เลขที่บัญชี 534-238669-1

ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส​

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่

พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337
คุณณิชา 088-442-3115 ​

ขออนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง​

จุฑาภัทร​

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ จตุโลกบาล

หายไปหลายวันก็เนื่องจากติดธุระมากมายครับ แต่ก็ได้โทรติดต่อพระอาจารย์อยู่เรื่อย ๆ ก็มีบางช่วงที่พระอาจารย์ท่านเข้าปริวาสกรรมจึงทำให้ไม่สามารถติดต่อได้ล่าสุดเมื่อคืนก็ได้คุยกับพระอาจารย์อีก หลายเรื่อง ไม่ว่าเรื่องที่ดิน เรื่องการก่อสร้าง จึงมาชี้แจงแถลงไขกันไปตามที่พระอาจารย์ท่านได้วางแปลนไว้ดังนี้ครับ วันที่ 15 ธันวานี้วางเงินมัดจำครึ่งนึง ต้นกุมภาพันธ์จ่ายที่เหลือทั้งหมด หลังจากนี้ก็เริ่มปลูกสร้าง โดยอันดับแรกยอดเงินที่เหลือจากการทอดกฐินตอนนี้เหลืออยู่ 160000 บาทพระอาจารย์จะนำเงินจำนวนนี้ไปดำเนินการเกี่ยวกับเรื่องการขอไฟฟ้า น้ำประปาเพราะในพื้นที่วัดที่ซื้อนั้นจะต้องมีการปักเสาไฟฟ้ารองรับต่างหากอีกด้วยรวมทั้งต่อท่อน้ำ เดินน้ำการขุดบ่อขึ้นกลางวัดเพื่อเป็นที่เก็บกักน้ำที่ไหลจากเขาให้ไหลไปรวมกันที่บ่อในหน้าฝน การปลูกต้นแฝก และหญ้าเพื่อกรองดินยึดหน้าดินไม่ให้ดินและเลนไหลไปลงบ่อน้ำ ส่วนอันดับต่อไปที่พระอาจารย์จะทำเป็นอันดับแรกคือการสร้างที่พักญาติธรรมก่อน ได้ถามท่านว่าทำไมไม่สร้างกุฏิสงฆ์ก่อนท่านบอกว่าพระจำวัตรที่ไหนก็ได้ นอนกลดก็ได้ ไม่ยุ่งยากแต่ญาติธรรมที่เป็นผู้หญิงจะลำบากไม่สะดวกจึงจะสร้างที่พักญาติธรรมก่อนเป็นโรงเรือนยาวประมาณ 5 ห้อง ห้องนึงพักได้ประมาณ 5-6 คนมีห้องน้ำในตัวก่อน นั่นคือสิ่งแรกที่ต้องทำ รวมทั้งเมื่อเช้าที่ได้มีญาติธรรมถามน้องดิวมาว่ามีผู้เป็นเจ้าภาพสร้างหอระฆังหอกลองหรือยัง ยังไม่มีครับสามารถเป็นเจ้าภาพได้ เพียงแต่พระอาจารย์ท่านยังไม่ได้ พูดในเรื่องนี้เพราะต้องการให้ผ่านเรื่องการซื้อที่ดินไปก่อน ซึ่งถือเป็นเรื่องใหญ่ส่วนญาติธรรมท่านใดต้องการสอบถามหรือเรียนปรึกษาพระอาจารย์ในเรื่องใด ๆ ก็ขอเชิญได้นะครับ เพราะพระอาจารย์ได้กลับจากปริวาสกรรมเรียบร้อยแล้ว ก็ขอให้มีคนร่วมบริจาคซื้อที่ดินครบตามจำนวนนะครับ​

เพราะเนื่องจากพระอาจารย์ก็กำลังคิดอยู่หลายเรื่อง
ในการนี้ยังไงก็ขอความเมตตาในการบุญครั้งนี้
เพื่อให้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีเทอญ​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
โมทนาสาธุค่ะคุณจตุโลกบาล.............

ญาติธรรมท่านที่ร่วมจองซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนากับพระอาจารย์จาตุรงค์
รวมถึงพี่น้องที่ยังไม่ได้ลงชื่อจองแต่ประสงค์จะร่วมบุญ
เพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา....​

สามารถโอนเงินมาร่วมกันซื้อที่ดิน ได้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป....
****ด้วยการโอนเงินผ่านบัญชีไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข***
....ได้ตั้งแต่วันนี้ (ขอให้โอนก่อนวันที่ 9 ธันวาคม 2553 ค่ะ)....
เพราะพระอาจารย์ท่านต้องวางมัดจำค่าที่ดินในวันที่ 15 ธ.ค.
จึงต้องขอเช็คยอดที่มีผู้ร่วมบุญบริจาคเข้ามาในบัญชีก่อนค่ะ....​

***สำหรับท่านที่โอนเงินมาแล้ว***
***กรุณาโทรแจ้งชื่อและยอดเงินที่โอนมาด้วยค่ะ***
.......เพราะพระอาจารย์ท่านจะได้ตรวจสอบยอดเงินที่โอนเข้าบัญชีได้ถูกต้องค่ะ....​

ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนากับพระอาจารย์จาตุรงค์ ได้ที่​

บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
เลขที่บัญชี 534-238669-1
ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-8469598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337
คุณณิชา 088-442-3115
<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

วันนี้มาสวัสดีกันช้าหน่อยค่ะ...​

แต่ก็มีเรื่องดีๆ มาให้กันเสมอค่ะ...​

เทียบอานิสงค์ ของการสร้างบุญบารมี ( ทาน, ศีล, ภาวนา ) ​

โดย สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก<O></O>​

<O></O>ทาน<O></O>​

<O> </O>
การทำทานได้แก่การสละทรัพย์สิ่งของสมบัติของตนที่มีอยู่ให้แก่ผู้อื่นโดยมุ่งหวังจะจุนเจือให้ผู้อื่นได้รับประโยชน์และความสุขด้วยความเมตตาจิตของตนทานที่ได้ทำไปนั้น จะทำให้ผู้ทำทานได้บุญมากหรือน้อยเพียงใดย่อมสุดแล้วแต่องค์ประกอบ ๓ ประการถ้าประกอบถึงพร้อมด้วยองค์ประกอบทั้ง ๓ประการต่อไปนี้แล้ว ทานนั้นย่อมมีผลมาก ได้บุญบารมีมากกล่าวคือ<O></O>
องค์ประกอบข้อที่ ๑."วัตถุทานที่ให้ต้องบริสุทธิ์"
วัตถุทานที่ให้ได้แก่สิ่งของทรัพย์สมบัติที่ตนได้สละให้เป็นทานนั้นเอง จะต้องเป็นของที่บริสุทธิ์ที่จะเป็นของบริสุทธิ์ได้จะต้องเป็นสิ่งของที่ตนเองได้แสวงหาได้มาด้วยความบริสุทธิ์ในการประกอบอาชีพไม่ใช่ของที่ได้มาเพราะการเบียดเบียนผู้อื่น เช่น ได้มาโดยยักยอก ทุจริต ลักทรัพย์ฉ้อโกง ปล้นทรัพย์ ชิงทรัพย์ ฯลฯ
ตัวอย่าง๑ได้มาโดยการเบียดเบียนชีวิตและเลือดเนื้อสัตว์เช่นฆ่าสัตว์ต่าง ๆ เป็นต้นว่า ปลา โค กระบือ สุกรโดยประสงค์จะเอาเลือดเนื้อของเขามาทำอาหารถวายพระเพื่อเอาบุญย่อมเป็นการสร้างบาปเอามาทำบุญวัตถุทานคือเนื้อสัตว์นั้นเป็นของที่ไม่บริสุทธิ์ แม้ทำบุญให้ทานไปก็ย่อมได้บุญน้อย จนเกือบไม่ได้อะไรเลย ทั้งอาจจะได้บาปเสียอีกหากว่าทำทานด้วยจิตที่เศร้าหมองแต่การที่จะได้เนื้อสัตว์มาโดยการซื้อหามาจากผู้อื่นที่ฆ่าสัตว์นั้นโดยที่ตนมิได้มีส่วนร่วมรู้เห็นเป็นใจในการฆ่าสัตว์นั้นก็ดีเนื้อสัตว์นั้นตายเองก็ดี เนื้อสัตว์นั้นย่อมเป็นวัตถุทานที่บริสุทธิ์เมื่อนำมาทำทานย่อมได้บุญมากหากถึงพร้อมด้วยองค์ประกอบข้ออื่น ๆ ด้วย
ตัวอย่าง ๒ลักทรัพย์ ยักยอก ฉ้อโกง ชิงทรัพย์ ปล้นทรัพย์ รวมตลอดถึงการทุจริตฉ้อราษฎร์บังหลวงอันเป็นการได้ทรัพย์มาในลักษณะที่ไม่ชอบธรรมหรือโดยเจ้าของเดิมไม่เต็มใจให้ทรัพย์นั้น ย่อมเป็นของที่ไม่บริสุทธิ์ เป็นของร้อนแม้จะผลิดอกออกผลมาเพิ่มเติม ดอกผลนั้นก็ย่อมเป็นของไม่บริสุทธิ์ด้วยนำเอาไปกินไปใช้ย่อมเกิดโทษ เรียกว่า "บริโภคโดยความเป็นหนี้"แม้จะนำเอาไปทำบุญ ให้ทาน สร้างโบสถ์วิหารก็ตาม ก็ไม่ทำให้ได้บุญแต่อย่างไรสมัยหนึ่งในรัชการที่ ๕ มีหัวหน้าสำนักนางโลมชื่อ "ยายแฟง"ได้เรียกเก็บเงินจากหญิงโสเภณีในสำนักของตนจากอัตราที่ได้มาครั้งหนึ่ง ๒๕ สตางค์แกจะชักเอาไว้ ๕ สตางค์ สะสมเอาไว้เช่นนี้จนได้ประมาณ ๒,๐๐๐ บาทแล้วจึงจัดสร้างวัดขึ้นวัดหนึ่งด้วยเงินนั้นทั้งหมดเมื่อสร้างเสร็จแล้วแกก็ปลื้มปีตินำไปนมัสการถามหลวงพ่อโตวัดระฆังว่าการที่แกสร้างวัดทั้งวัดด้วยเงินของแกทั้งหมดจะได้บุญบารมีอย่างไรหลวงพ่อโตตอบว่า ได้แค่ ๑ สลึง แกก็เสียใจเหตุที่ได้บุญน้อยก็เพราะทรัพย์อันเป็นวัตถุทานที่ตนนำมาสร้างวัดอันเป็นวิหารทานนั้นเป็นของที่แสวงหาได้มาโดยไม่บริสุทธิ์เพราะว่าเบียดเบียนมาจากเจ้าของที่ไม่เต็มใจจะให้ ฉะนั้นบรรดาพ่อค้าแม่ขายทั้งหลายที่ซื้อของถูก ๆ แต่มาขายแพงจนเกินส่วนนั้นย่อมเป็นสิ่งของที่ไม่บริสุทธิ์โดยนัยเดียวกัน
วัตถุทานที่บริสุทธิ์เพราะการแสวงหาได้มาโดยชอบธรรมดังกล่าวไม่ได้จำกัดว่าจะต้องเป็นของดีหรือเลว ไม่จำกัดว่าเป็นของมากหรือน้อยน้อยค่าหรือมีค่ามาก จะเป็นของดี เลว ประณีต มากหรือน้อยไม่สำคัญความสำคัญขึ้นอยู่กับเจตนาในการให้ทานนั้น ตามกำลังทรัพย์และกำลังศรัทธาที่ตนมีอยู่
องค์ประกอบข้อที่ ๒."เจตนาในการสร้างทานต้องบริสุทธิ์"
การให้ทานนั้น โดยจุดมุ่งหมายที่แท้จริงก็เพื่อเป็นการขจัดความโลภความตระหนี่เหนียวแน่นความหวงแหนหลงใหลในทรัพย์สมบัติของตน อันเป็นกิเลสหยาบ คือ "โลภกิเลส" และเพื่อเป็นการสงเคราะห์ผู้อื่นให้ได้รับความสุขด้วย เมตตาธรรมของตนอันเป็นบันไดก้าวแรกในการเจริญเมตตา พรหมวิหารธรรมในพรหมวิหาร ๔ ให้เกิดขึ้นถ้าได้ให้ทานด้วยเจตนาดังกล่าวแล้ว เรียกว่าเจตนาในการทำทานบริสุทธิ์แต่เจตนาที่ว่าบริสุทธิ์นั้น
ถ้าจะบริสุทธิ์จริงจะต้องสมบูรณ์พร้อมกัน ๓ ระยะ คือ
(๑) ระยะก่อนที่จะให้ทานก่อนที่จะทานก็จะมีจิตที่โสมนัสร่าเริงเบิกบานยินดีที่จะให้ทานเพื่อสงเคราะห์ผู้อื่นให้ได้รับความสุขเพราะทรัพย์สิ่งของของตน
(๒) ระยะที่กำลังลงมือให้ทานระยะที่กำลังมือให้ทานอยู่นั้นเองก็ทำด้วยจิตใจโสมนัสร่าเริงยินดีและเบิกบานในทานที่ตนกำลังให้ผู้อื่น
(๓) ระยะหลังจากที่ได้ให้ทานไปแล้วครั้นเมื่อได้ให้ทานไปแล้วเสร็จ หลังจากนั้นก็ดี นานมาก็ดีเมื่อหวนคิดถึงทานที่ตนได้กระทำไปแล้วครั้งใด ก็มีจิตใจโสมนัสร่าเริงเบิกบานยินดีในทานนั้น ๆ
เจตนาบริสุทธิ์ในการทำทานนั้นอยู่ที่จิตใจโสมนัสร่าเริงเบิกบานยินดีในทานที่ทำนั้นเป็นสำคัญและเนื่องจากเมตตาจิต ที่มุ่งสงเคราะห์ผู้อื่นให้พ้นความทุกข์และให้ได้รับความสุขเพราะทานของตน นับว่าเป็นเจตนาบริสุทธิ์ในเบื้องต้นแต่เจตนาที่บริสุทธิ์เพราะเหตุดังกล่าวมาแล้วนี้ จะทำให้ยิ่ง ๆบริสุทธิ์มากขึ้นไปอีก หากผู้ใดให้ทานนั้นได้ทำทานด้วยการวิปัสสนาปัญญา กล่าวคือไม่ใช่ทำทานอย่างเดียว แต่ทำทานพร้อมกับมีวิปัสสนาปัญญาโดยใคร่ครวญถึงวัตถุทานที่ให้ทานนั้นว่าอันบรรดาทรัพย์สิ่งของทั้งที่ชาวโลกนิยมยกย่องหวงแหนเป็นสมบัติกันด้วยความโลภนั้นแท้ที่จริงแล้วก็เป็นเพียงวัตถุธาตุประจำโลก เป็นสมบัติกลาง ไม่ใช่ของผู้ใดโดยเฉพาะเป็นของที่มีมาตั้งแต่ก่อนเราเกิดขึ้นมา และไม่ว่าเราจะเกิดขึ้นหรือไม่ก็ตามวัตถุธาตุดังกล่าวก็มีอยู่เช่นนั้น และได้ผ่านการเป็นเจ้าของมาแล้วหลายชั่วคนซึ่งท่านตั้งแต่ก่อนนั้น ได้ล้มหายตายจากไปแล้วทั้งสิ้นไม่สามารถนำวัตถุธาตุดังกล่าวนี้ติดตัวไปได้เลยจนในที่สุดก็ได้ตกทอดมาถึงเราให้เราได้กินได้ใช้ไดยึดถือเพียงชั่วคราว แล้วก็ตกทอดสืบเนื่องไปเป็นของคนอื่น ๆต่อ ๆ ไปเช่นนี้ แม้เราเองก็ไม่สามารถจะนำวัตถุธาตุดังกล่าวนี้ติดตัวไปได้เลยจึงนับว่าเป็นสมบัติผลัดกันชมเท่านั้น ไม่จากไปในวันนี้ก็ต้องจากไปในวันหน้าอย่างน้อยเราก็ต้องจากต้องทิ้งเมื่อเราได้ตายลงนับว่าเป็นอนิจจังคือไม่เที่ยงแท้แน่นอน จึงไม่อาจจะยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของเราได้ถาวรได้ตลอดไปแม้ตัววัตถุธาตุดังกล่าวนี้เอง เมื่อมีเกิดขึ้นเป็นตัวตนแล้วก็ต้องอยูในสภาพนั้นให้ตลอดไปไม่ได้ จะต้องเก่าแก่ ผุพัง บุบสลายไปไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนแต่อย่างไรแม้แต่เนื้อตัวร่างกายของเราเองก็มีสภาพเช่นเดียวกับวัตถุธาตุเหล่านั้นซึ่งไม่อาจจะตั้งมั่นให้ยั่งยืนอยู่ได้เมื่อมีเกิดขึ้นแล้วก็จะต้องเจริญวัยเป็นหนุ่มสาวแล้วก็แก่เฒ่าและตายไปในที่สุดเราจะต้องพลัดพรากจากของอันเป็นที่รัก ที่หวงแหน คือทรัพย์สมบัติทั้งปวง
เมื่อเจตนาในการให้ทานบริสุทธิ์ผุดผ่องดีพร้อมทั้งสามระยะดังกล่าวมาแล้วทั้งยังประกอบไปด้วยวิปัสสนาปัญญาดังกล่าวมาแล้วด้วยเจตนานั้นย่อมบริสุทธิ์อย่างยิ่ง ทานที่ได้ทำไปนั้นย่อมมีผลมากได้บุญมากหากวัตถุทานที่ได้ทำเป็นของบริสุทธิ์ตามองค์ประกอบข้อ ๑ ด้วยก็ย่อมทำให้ได้บุญมากยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก วัตถุทานจะมากหรือน้อยเป็นของเลวหรือประณีตไม่สำคัญเมื่อเราได้ให้ทานไปตามกำลังทรัพย์ที่เรามีอยู่ย่อมใช้ได้แต่ก็ยังมีข้ออันควรระวังอยู่ก็คือ "การทำทานนั้นอย่าได้เบียดเบียนตนเอง"เช่นมีน้อย แต่ฝืนทำให้มาก ๆ จนเกินกำลังของตนที่จะให้ได้เมื่อได้ทำไปแล้วตนเองและสามี ภริยา รวมทั้งบุตรต้องลำบาก ขาดแคลนเพราะว่าไม่มีจะกินจะใช้ เช่นนี้ย่อมทำให้จิตเศร้าหมองเจตนานั้นย่อมไม่บริสุทธิ์ ทานที่ได้ทำไปแล้วนั้นแม้วัตถุทานจะมากหรือทำมาก ก็ย่อมได้บุญน้อยต่อไปนี้เป็นตัวอย่างที่ทำทานด้วยเจตนาอันไม่บริสุทธิ์ คือ
ตัวอย่าง ๑ทำทานเพราะอยากได้ ทำเอาหน้า ทำอวดผู้อื่นเช่น สร้างโรงเรียนโรงพยาบาลใส่ชื่อของตนไปยืนถ่ายภาพลงโฆษณาในหน้าหนังสือพิมพ์เพื่อให้ได้รับความนิยมยกย่องนับถือโดยที่แท้จริงแล้วตนมิได้มีเจตนาที่จะมุ่งสงเคราะห์ผู้ใด เรียกว่า "ทำทานด้วยความโลภ" ไม่ทำเพื่อขจัดความโลภ ทำทานด้วยความอยากได้ คืออยากได้หน้าๆได้เกียรติ ได้สรรเสริญ ได้ความนิยมนับถือ
ตัวอย่าง ๒ทำทานด้วยความฝืนใจทำเพราะเสียไม่ได้ ทำด้วยความเสียหายเช่นทีพวกพ้องมาเรี่ยไรตนเองไม่มีศรัทธาที่จะทำ หรือมีศรัทธาอยู่บ้างแต่มีทรัพย์น้อยเมื่อมีพวกมาเรี่ยไรบอกบุญ ต้องจำใจทำทานไปเพราะความเกรงใจพวกพ้องหรือเกรงว่าจะเสียหน้า ตนจึงได้สละทรัพย์ทำทานไปด้วยความจำใจย่อมเป็นการทำทานด้วยความตระหนี่หวงแหน ทำทานด้วยความเสียดายไม่ใช่ทำทานด้วยจิตเมตตาที่มุ่งจะสงเคราะห์ผู้อื่น ซึ่งยิ่งคิดก็ยิ่งเสียดายให้ไปแล้วก็เป็นทุกข์ใจ บางครั้งก็นึกโกรธผู้ที่มาบอกบุญ เช่นนี้จิตย่อมเศร้าหมองได้บุญน้อย หากเสียดายมาก ๆ จนเกิดโทสะจริตกล้าแล้ว นอกจากจะไม่ได้บุญแล้วที่จะได้ก็คือบาป
ตัวอย่าง ๓ทำทานด้วยความโลภ คือทำทานเพราะว่าอยากได้นั่น อยากได้นี่อยากเป็นนั่น อยากเป็นนี่ อันเป็นการทำทานเพราะว่าหวังสิ่งตอบแทนไม่ใช่ทำทานเพราะมุ่งหมายที่จะขจัดความโลภ ความตระหนี่หวงแหนในทรัพย์ของตน เช่นทำทานแล้วตั้งจิตอธิษฐานขอพรให้ชาติหน้าได้เป็นเทวดา นางฟ้า ขอให้รูปสวยขอให้ทำมาค้าขึ้น ขอให้รำรวยเป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี ทำทาน ๑๐๐ บาทแต่ขอให้ร่ำรวยนับล้าน ขอให้ถูกสลากกินแบ่งกินรวบซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นสมบัติสวรรค์หากชาติก่อนไม่เคยได้ทำบุญใส่บาตรฝากสวรรค์เอาไว้ อยู่ๆก็มาขอเบิกในชาตินี้จะมีที่ไหนให้เบิก การทำทานด้วยความโลภเช่นนี้ย่อมไม่ได้บุญอะไรเลยสิ่งที่จะได้พอกพูนเพิ่มให้มากและหนาขึ้นก็คือ"ความโลภ"
ผลหรืออานิสงส์ของการทำทานที่ครบองค์ประกอบ ๓ประการนั้น ย่อมมีผลให้ได้ซึ่งมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติเองแม้ว่าจะไม่ได้ตั้งเจตนาเอาไว้ล่วงหน้าก็ตามเพราะสิ่งเหล่านี้เป็นผลที่สืบเนื่องมาจากเหตุเมื่อทำเหตุครบถ้วนย่อมมีผลเกิดขึ้นตามมาเอง เช่นเดียวกับปลูกต้นมะม่วงเมื่อรดน้ำพรวนดินและใส่ปุ๋ยไปตามธรรมดาเรื่อยไปแม้จะไม่อยากให้เจริญเติบโตและออกดอกออกผลในที่สุดต้นไม้ก็จะต้องเจริญเติบโตและผลิตดอกออกผลตามมา สำหรับผลของทานนั้นหากน้อยหรือมีกำลังไม่มากนัก ย่อมน้อมนำให้เกิดในมนุษย์ชาติหากมีกำลังแรงมากก็อาจจะน้อมนำให้ได้บังเกิดในเทวโลก ๖ ชั้นเมื่อได้เสวยสมบัติในเทวโลกจนสิ้นบุญแล้ว ด้วยเศษของบุญที่ยังคงหลงเหลืออยู่บ้างประกอบกับไม่มีอกุศลกรรมอื่นแทรกให้ผลก็อาจจะน้อมนำให้มาบังเกิดในมนุษย์อีกครั้งหนึ่งและเมื่อได้มาบังเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ก็ย่อมทำให้ได้เกิดในตระกูลที่ร่ำรวยมั่งคั่งสมบูรณ์ไปด้วยทรัพย์ หรือไม่ก็เป็นผู้ที่มีลาภผลมากทำมาหากินขึ้นและร่ำรวยในภายหลัง ทรัพย์สมบัติไม่วิบัติหายนะไปเพราะวินาศภัย โจรภัยอัคคีภัย วาตภัย ฯลฯ
แต่จะมั่งคั่งร่ำรวยในวัยใดก็ย่อมแล้วแต่ผลทานแต่ชาติก่อน ๆ จะส่งผลคือ
๑.ร่ำรวยตั้งแต่วัยต้นเพราะผลของทานที่ได้ตั้งเจตนาไว้บริสุทธิ์ดีตั้งแต่ก่อนจะทำทานคือก่อนที่จะลงมือทำทานก็มีจิตเมตตาโสมนัสร่าเริงเบิกบานยินดีในทานที่ตนจะได้ทำเพื่อสงเคราะห์ผู้อื่นแล้วก็ได้ลงมือทำทานไปตามเจตนานั้น เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ย่อมโชคดีโดยเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย ชีวิตในวัยต้นอุดมสมบูรณ์พูนสุขไปด้วยทรัพย์ไม่ยากจนแร้นแค้น ไม่ต้องขวนขวายหาเลี้ยงตนเองมากแต่ถ้าเจตนานั้นไม่งามบริสุทธิ์พร้อมกันทั้ง ๓ ระยะแล้วผลทานนั้นก็ย่อมส่งผลให้ไม่สม่ำเสมอกันคือแม้ว่าจะร่ำรวยตั้งแต่วัยต้นโดยเกิดมาบนกองเงินกองทองก็ตามหากในขณะที่กำลังลงมือทำทานเกิดจิตเศร้าหมองเพราะหวนคิดเสียดายหรือหวงแหนทรัพย์ที่จะให้ทานขึ้นมาหรือเกิดหมดศรัทธาขึ้นมาเฉยๆแต่ก็ยังฝืนใจทำทานไปเพราะเสียไม่ได้หรือเพราะตามพวกพ้องไปอย่างเสียไม่ได้เช่นนี้ผลทานย่อมหมดกำลังให้ผลระยะที่ ๒ ซึ่งตรงกับวัยกลางคนซึ่งจะมีผลทำให้ทรัพย์สมบัติหายนะไปด้วยประการต่างๆแม้จะได้รับมรดกมาก็ไม่อาจจะรักษาไว้ได้หากเจตนาในการทำทานนั้นเศร้าหมองในระยะที่ ๓คือทำทานไปแล้วหวนคิดขึ้นมาทำให้เสียดายทรัพย์ความหายนะก็มีผลต่อเนื่องมาจนบั้นปลายชีวิตด้วยคือทรัพย์สินคงวิบัติเสียหายต่อเนื่องจากวัยกลางคนตลอดไปจนถึงตลอดอายุขัยชีวิตจริงของผู้ที่เกิดบนกองเงินกองทองก็มีให้เห็นเป็นตัวอย่างที่เมื่อได้รับทรัพย์มรดกแล้วก็วิบัติเสียหายไปหรือนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในวัยต้นแต่ก็ต้องล้มละลายในวัยกลางคนและบั้นปลายชีวิต แต่ถ้าได้ตั้งเจตนาในการทำทานไว้บริสุทธิ์ครบถ้วนพร้อม ๓ ระยะแล้วผลทานนั้นย่อมส่งผลสม่ำเสมอ คือร่ำรวยตั้งแต่เกิด วัยกลางคนและจนปัจฉิมวัย
๒. ร่ำรวยในวัยกลางคนการที่ร่ำรวยในวัยกลางคนนั้นสืบเนื่องมาจากผลของทานที่ได้ทำเพราะเจตนางามบริสุทธิ์ในระยะที่ ๒กล่าวคือไม่งามบริสุทธิ์ในระยะแรกเพราะก่อนที่จะลงมือทำทานก็มิได้มีจิตศรัทธามาก่อนไม่คิดจะทำทานมาก่อนแต่ก็ได้ตัดสินใจทำทานไปเพราะเหตุบางอย่างเช่นทำตามพวกพ้องอย่าเสียไม่ได้แต่เมื่อได้ลงมือทำทานอยู่ก็เกิดโสมนัสรื่นเริงยินดีในทานที่กำลังกระทำอยู่นั้นด้วยผลทานชนิดนี้ย่อมทำให้มาบังเกิดในตระกูลที่ยากจนคับแค้นต้องต่อสู้สร้างตนเองมาในวัยต้น ครั้นเมื่อถึงวัยกลางคนกิจการหรือธุรกิจที่ทำก็ประสบความสำเร็จรุ่งเรื่องและหากเจตนาในการทำทานได้งามบริสุทธิ์ในระยะที่ ๓ ด้วยกิจการหรือธุรกิจนั้นย่อมส่งผลรุ่งเรื่องตลอดไปจนถึงบั้นปลายชีวิตหากเจตนาในการทำทานไม่บริสุทธิ์ในระยะที่ ๓แม้ธุรกิจหรือกิจการงานจะประสบความสำเร็จรุ่งเรืองในวัยกลางคนแต่ก็ล้มเหลวหายนะในบั้นปลายทั้งนี้เพราะผลทานหมดกำลังส่งผลไม่ตลอดจนถึงบั้นปลาชีวิต
๓.ร่ำรวยปัจฉิมวัย คือร่ำรวยในบั้นปลายชีวิตนั้นสืบเนื่องมาจากผลทานที่ผู้กระทำมีเจตนางามไม่บริสุทธิ์ในระยะแรกและระยะที่ ๒แต่งามบริสุทธิ์เฉพาะในระยะที่ ๓ กล่าวคือ ก่อนและในขณะลงมือทำทานอยู่นั้นก็มิได้มีจิตโสมนัสยินดีในการทำทานนั้นแต่อย่างใด แต่ได้ทำลงไปโดยบังเอิญ เช่นทำตามๆพวกพ้องไปอย่างเสียมิได้ แต่เมื่อได้ทำไปแล้วต่อมาหวนคิดถึงผลทานนั้นก็เกิดจิตโสมนัสร่าเริง ยินดีเบิกบานหากผลทานชนิดนี้จะน้อมนำให้มาบังเกิดเป็นมนุษย์ ก็จะเกิดในตระกูลที่ยากจนข้นแค้นต้องต่อสู้ดิ้นรนศึกษาเล่าเรียนและขวนขวายสร้างตนเองมากตั้งแต่วัยต้นจนล่วงวัยกลางคนไปแล้วกิจการงานหรือธุรกิจนั้นก็ยังไม่ประสบกับความสำเร็จ เช่นต้องล้มลุกคลุกคลานตลอดมาแต่ครั้นถึงบั้นปลายชีวิตก็ประสบช่องทางเหมาะทำให้กิจการนั้นเจริญรุ่งเรื่องทำมาค้าขึ้นและร่ำรวยอย่างไม่คาดหมาย ซึ่งชีวิตจริงๆ ของคนประเภทนี้ก็มีให้เห็นเป็นตัวอย่างอยู่มาก
องค์ประกอบข้อที่ ๓."เนื้อนาบุญต้องบริสุทธิ์"
คำว่า"เนื้อนาบุญ"ในที่นี่ได้แก่บุคคลผู้รับการทำทานของผู้ทำทานนั้นเองนับว่าเป็นองค์ประกอบข้อที่สำคัญที่สุดแม้ว่าองค์ประกอบในการทำทานข้อที่ ๑ และข้อที่ ๒ จะงามบริสุทธิ์ครบถ้วนดีแล้วกล่าวคือวัตถุที่ทำทานนั้นเป็นของที่แสวงหาได้มาด้วยความบริสุทธิ์เจตนาในการทำทานก็งามบริสุทธิ์พร้อมทั้งสามระยะแต่ตัวผู้ที่ได้รับการทำทานเป็นคนที่ไม่ดี ไม่ใช่ผู้ที่เป็นเนื้อนาบุญที่บริสุทธิ์เป็นเนื้อนาบุญที่เลว ทานที่ทำไปนั้นก็ไม่ผลิดอกออกผล
เปรียบเหมือนกับการหว่านเมล็ดข้าวเปลือกลงในพื้นนา ๑กำมือ
แม้เมล็ดข้าวนั้นจะเป็นพันธุ์ดีที่พร้อมจะงอกงาม (วัตถุทานบริสุทธิ์)
และผู้หว่านคือกสิกรก็มีเจตนาจะหว่านเพื่อทำนาให้เกิดผลิตผลเป้นอาชีพ (เจตนาบริสุทธิ์)แต่หากที่นานั้นเป็นที่ที่ไม่สม่ำเสมอกันเมล็ดข้าวที่หว่านลงไปก็งอกเงยไม่เสมอกันโดยเมล็ดที่ไปตกในที่เป็นดินดี ปุ๋ยดี มีน้ำอุดมสมบูรณ์ดีก็จะงอกเงยมีผลิตผลที่สมบูรณ์ส่วนเมล็ดที่ไปตกบนพื้นนาที่แห้งแล้งมีแต่กรวดกับทรายและขาดน้ำก็จะแห้งเหี่ยวหรือเฉาตายไป หรือไม่งอกเงยเสียเลยการทำทานนั้น ผลิตผลที่ผู้ทำทานจะได้รับก็คือ "บุญ"หากผู้ที่รับการให้ทานไม่เป็นเนื้อนาที่ดีสำหรับการทำบุญแล้วผลของทานคือบุญก็จะได้เกิดขึ้น แม้จะเกิดก็ไม่สมบูรณ์เพราะแกร็นหรือแห้งเหี่ยวเฉาไปด้วยประการต่าง ๆ
ฉะนั้นในการทำทานตัวบุคคลผู้รับของที่เราให้ทานจึงเป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดเราผู้ทำทานจะได้บุญมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับคนพวกนี้คนที่รับการให้ทานนั้นหากเป็นผู้ที่มีศีลธรรมสูง ก็ย่อมเป็นเนื้อนาบุญที่ดีทานที่เราได้ทำไปแล้วก็เกิดผลบุญมาก หากผู้รับการให้ทานเป็นผู้ที่ไม่มีศีลไม่มีธรรมผลของทานก็ไม่เกิดขึ้น คือได้บุญน้อย ฉะนั้นคติโบราณที่กล่าวว่า "ทำบุญอย่าถามพระหรือ ตักบาตรอย่าเลือกพระ" เห็นจะใช้ไม่ได้ในสมัยนี้เพราะว่าในสมัยนี้ไม่เหมือนกับท่านในสมัยก่อนๆที่บวชเพราะมุ่งจะหนีสงสารโดยมุ่งจะทำมรรคผลและนิพพานให้แจ้ง ท่านจึงเป็นเนื้อนาบุญที่ประเสริฐแต่ในสมัยนี้มีอยู่บางคนที่บวชด้วยคติ ๔ ประการ คือ "บวชเป็นประเพณี บวชหนีทหารบวชผลาญข้าวสุก บวชสนุกตามเพื่อน" ธรรมวินัยใดๆท่านไม่สนใจเพียงแต่มีผ้าเหลืองห่มกาย ท่านก็นึกว่าตนเป็นพระและเป็นเนื้อนาบุญเสียแล้วซึ่งป่วยการจะกล่าวไปถึงศีลปาฏิโมกข์ ๒๒๗ ข้อ แม้แต่เพียงศีล ๕ก็ยังเอาแน่ไม่ได้ว่าท่านจะมีหรือไม่ การบวชที่แท้จริงแล้วก็เพื่อจะละความโลภความโกรธ ความหลง ปัญหาว่า
ทำอย่างไรจึงจะได้พบกับท่านที่เป็นเนื้อนาบุญที่ประเสริฐข้อนี้ก็ย่อมขึ้นอยู่กับวาสนาของเราผู้ทำทานเป็นสำคัญหากเราได้เคยสร้างสมอบรมสร้างบารมีมาด้วยดีในอดีตชาติเป็นอันมากแล้วบารมีนั้นก็จะเป็นพลังวาสนาน้อมนำให้ได้พบกับท่านที่เป็นเนื้อนาบุญที่ประเสริฐทำทานครั้งใดก็มักโชคดีได้พบกับท่านที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบไปเสียทุกครั้งหากบุญวาสนาของเราน้อยและไม่มั่นคง ก็จะได้พบกับท่านที่เป็นเนื้อนาบุญบ้างได้พบกับอลัชชีบ้าง คือดีและชั่วคละกันไป เช่นเดียวกับการซื้อสลากกินแบ่งสลากกินรวบหากมีวาสนาบารมีเพราะได้เคยทำบุญให้ทานฝากกับสวรรค์ไว้ในชาติก่อน ๆก็ย่อมมีวาสนาให้ถูกรางวัลได้หากไม่มีวาสนาเพราะไม่เคยทำบุญทำทานฝากสวรรค์เอาไว้เลยก็ไม่มีสมบัติสวรรค์อะไรที่จะให้เบิกได้ อยู่ ๆ ก็จะมาขอเบิกเช่นนี้ก็ยากที่จะถูกรางวัลได้
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้ว่าแม้วัตถุทานจะบริสุทธิ์ดีเจตนาในการทำทานจะบริสุทธิ์ดี จะทำให้ทานนั้นมีผลมากหรือน้อยย่อมขึ้นอยู่กับเนื้อนาบุญเป็นลำดับต่อไปนี้ คือ
๑. ทำทานแก่สัตว์เดรัจฉานแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่มนุษย์ แม้จะเป็นมนุษย์ที่ไม่มีศีลไม่มีธรรมเลยก็ตามทั้งนี้เพราะสัตว์ย่อมมีวาสนาบารมีน้อยกว่ามนุษย์และสัตว์ไม่ใช่เนื้อนาบุญที่ดี
๒.ให้ทานแก่มนุษย์ที่ไม่มีศีล ไม่มีธรรมวินัยแม้จะให้มากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่ผู้ที่มีศีล ๕ แม้จะให้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
๓.ให้ทานแก่ผู้ที่มีศีล ๕แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่ผู้มีศีล ๘ แม้จะให้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
๔.ให้ทานแก่ผู้ที่มีศีล ๘แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าถวายทานแก่ผู้มีศีล ๑๐ คือสามเณรในพุทธศาสนาแม้จะได้ถวายทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๕. ถวายทานแก่สามเณรซึ่งมีศีล๑๐แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระสมมุติสงฆ์ซึ่งมีศีลปาฏิโมกข์สังวร ๒๒๗ ข้อ
พระด้วยกันก็มีคุณธรรมแตกต่างกัน จึงเป็นเนื้อนาบุญที่ต่างกันบุคคลที่บวชเข้ามาในพระพุทธศาสนามีศีลปาฏิโมกข์สังวร ๒๒๗ ข้อนั้นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังไม่ตรัสเรียกว่าเป็น "พระ"แต่เป็นเพียงพระสมมุติเท่านั้น เรียกกันว่า"สมมุติสงฆ์"พระที่แท้จริงนั้นหมายถึงบุคคลที่บรรลุคุณธรรมตั้งแต่พระโสดาปัตติผลเป็นพระโสดาบันเป็นต้นไปไม่ว่าท่านผู้นั้นจะได้บวชหรือเป็นฆราวาสก็ตาม นับว่าเป็น "พระ" ทั้งสิ้นและพระด้วยกันก็มีคุณธรรมต่างกันหลายระดับชั้น จากน้อยไปหามากดังนี้คือ "พระโสดาบันพระสกิทาคามี พระอนาคามี พระอรหันต์ พระปัจเจกพุทธเจ้า สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธมเจ้า"และย่อมเป็นเนื้อนาบุญที่แตกต่างกัน ดังต่อไปนี้
๖.ถวายทานแก่พระสมมุติสงฆ์แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายทานแก่ - พระโสดาบันแม้จะได้ถวายทานดังกล่าวแต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม (ความจริงยังมีการแยกเป็นพระโสดาปัตติมรรคและพระโสดาปัตติผล ฯลฯเป็นลำดับไปจนถึงพระอรหัตผล แต่ในที่นี้จะกล่าวแต่เพียงย่นย่อพอให้ได้ความเท่านั้น)
๗.ถวายทานแก่พระโสดาบันแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายทานดังกล่าวแก่พระสกิทาคามีแม้จะถวายทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๘.ถวายทานแก่พระสกิทาคามีแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายทานดังกล่าวแก่พระอนาคามีแม้จะถวายทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๙. ถวายทานแก่พระอนาคามีแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายทานดังกล่าวแก่พระอรหันต์แม้จะถวายทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๑๐.ถวายทานแก่พระอรหันต์แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายทานดังกล่าวแก่พระปัจเจกพุทธเจ้าแม้จะถวายทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๑๑.ถวายทานแก่พระปัจเจกพุทธเจ้าแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายทานดังกล่าวแด่พระองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแม้จะถวายทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๑๒.ถวายทานแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถวายสังฆทานที่มีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธานแม้จะถวายสังฆทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๑๓.การถวายสังฆทานที่มีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธานแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่า "การถวายวิหารทาน" แม้จะได้กระทำแต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม "วิหารทาน ได้แก่การสร้างหรือร่วมสร้างโบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ ศาลาโรงธรรมศาลาท่าน้ำศาลาที่พักอาศัยคนเดินทางอันเป็นสาธารณะประโยชน์ที่ประชาชนได้ใช้ประโยชน์ร่วมกัน"อนึ่ง การสร้างสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์หรือสิ่งที่ประชาชนใประโยชน์ร่วมกันแม้จะไม่เกี่ยวเนื่องกับกิจในพระพุทธศาสนา เช่น "โรงพยาบาล โรงเรียน บ่อน้ำแท็งก์น้ำ ศาลาป้ายรถยนต์โดยสารประจำทาง สุสาน เมรุเผาศพ"ก็ได้บุญมากในทำนองเดียวกัน
๑๔. การถวายวิหารทานแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้ง (๑๐๐ หลัง ) ก็ยังได้บุญน้อยกว่าการให้"ธรรมทาน"แม้จะให้แต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม "การให้ธรรมทานก็คือการเทศน์การสอนธรรมะแก่ผู้อื่นที่ยังไม่รู้ให้รู้ได้ ที่รู้อยู่แล้วให้รู้ยิ่งๆขึ้นให้ได้เข้าใจมรรค ผล นิพพาน ให้ผู้ที่เป็นมิจฉาทิฐิได้กลับใจเป็นสัมมาทิฐิชักจูงผู้คนให้เข้าปฏิบัติธรรม รวมตลอดถึงการพิมพ์การแจกหนังสือธรรมะ"
๑๕.การให้ธรรมทานแม้จะมากถึง๑๐๐ ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่าการให้ "อภัยทาน" แม้จะให้แต่เพียงครั้งเดียวก็ตามการให้อภัยทานก็คือ "การไม่ผูกโกรธ ไม่อาฆาตจองเวรไม่พยาบาทคิดร้ายผู้อื่นแม้แต่ศัตรู"ซึ่งได้บุญกุศลแรงและสูงมากในฝ่ายทานเพราะเป็นการบำเพ็ญเพียรเพื่อ "ละโทสะกิเลส"และเป็นการเจริญ "เมตตาพรหมวิหารธรรม" อันเป็นพรหมวิหารข้อหนึ่งในพรหมวิหาร ๔ให้เกิดขึ้น อันพรหมวิหาร ๔ นั้นเป็นคุณธรรมที่เป็นองค์ธรรมของโยคีบุคคลที่บำเพ็ญฌานและวิปัสสนา ผู้ที่ทรงพรหมวิหาร๔ ได้ย่อมเป็นผู้ทรงฌาน ซึ่งเมื่อเมตตาพรหมวิหารธรรมได้เกิดขึ้นแล้วเมื่อใดก็ย่อมละเสียได้ซึ่ง "พยาบาท" ผู้นั้นจึงจะสามารถให้อภัยทานได้การให้อภัยทานจึงเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนและยากเย็นจึงจัดเป็นทานที่สูงกว่าการให้ทานทั้งปวง
อย่างไรก็ดีการให้อภัยทานแม้จะมากเพียงใด แม้จะชนะการให้ทานอื่น ๆ ทั้งมวลผลบุญนั้นก็ยังอยู่ในระดับที่ต่ำกว่า "ฝ่ายศีล"เพราะเป็นการบำเพ็ญบารมีคนละขั้นต่างกัน<O></O>

<O ร่วมบริจาคซื้อที่ดินพื่อสร้างสวน
ธรรมรักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม​

ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่
บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
เลขที่บัญชี 534-238669-1
ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337
คุณณิชา 088-442-3115

ขออนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง​

จุฑาภัทร​

</O>

 

เมื่อวันที่ 22/11/2010 เมื่อเวลา 16.56.54 น ได้ร่วมปัจจัย 100 บาท ร่วมซื้อที่ดินกับพระอาจารย์คะ

 

เรียนญาติธรรมค่ะ​

ญาติธรรม และพี่ๆ น้องๆ ท่านใด ที่ต้องการเข้าวัด ทำบุญ ฝึกจิต ในช่วงวันหยุดในเดือนธันวาคม ที่ใกล้จะถึงนี้
มีข่าวมาบอกกันค่ะ


1. ท่านที่ต้องการมากราบนมัสการพระอาจารย์ ในช่วง วันที่ 4-6 ธันวาคม ซึ่งตรงกับวันพ่อแห่งชาติ
พี่ NiCha ขอเรียนดังนี้


......พระอาจารย์ สามารถต้อนรับญาติโยมได้ในวันที่ 4-5 ธันวาคม ค่ะ...

ส่วนในวันที่ 6 ธันวาคม ท่านติดกิจนิมนต์ค่ะ....พระอาจารย์จึงไม่ได้อยู่ที่วัดในวันที่ 6 ธันวาคม 53...


2.ท่านที่ต้องการมากราบนมัสการพระอาจารย์ ในช่วง ในวันที่ 10-12 ซึ่งตรงกับวันหยุดรัฐธรรมนูญ....
พี่ NiCha ขอเรียนดังนี้ค่ะ


...สำหรับท่านที่ต้องการมากราบนมัสการและพักที่วัดในช่วง 10-12 ธันวาคม 53...

เพื่อฝึกสมาธิ ปฏิบัติธรรม....ขอให้แจ้งชื่อและจำนวนผู้ที่จะไปวัดด้วยค่ะ.....

หรือจะโทรมาสอบถามก็ยินดีค่ะ....


;aa41
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-8469598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337<!-- google_ad_section_end -->
คุณ NiCha 088-4423115​

<!-- google_ad_section_end -->

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ.......

 

วันนี้ก็มาสวัสดียามเย็นกันอีกค่ะ....​

วันนี้นำเรื่องศีล.....มาบอกกันค่ะ....​

ศีลfficeffice" /><O></O>​

"ศีล"นั้นแปลว่า "ปกติ"คือสิ่งหรือกติกาที่บุคคลจะต้องระวังรักษาตามเพศและฐานะ ศีลนั้นมีหลายระดับคือศีล๕ ศิล ๘ ศิล ๑๐และศีล ๒๒๗และในบรรดาศีลชนิดเดียวกันก็ยังจัดแบ่งออกเป็นระดับธรรมดา มัชฌิมศีล (ศีลระดับกลาง) และอธิศีล (ศีลอย่างสูง ศีลอย่างอุกฤษฏ์)
คำว่า"มนุษย์"นั้นคือผู้ที่มีใจอันประเสริฐคุณธรรมที่เป็นปกติของมนุษย์ที่จะต้องทรงไว้ให้ได้ตลอดไปก็คือศีล ๕บุคคลที่ไม่มีศีล ๕ ไม่เรียกว่ามนุษย์แต่อาจจะเรียกว่า "คน" ซึ่งแปลว่า "ยุ่ง"ในสมัยพระพุทธกาลผู้คนมักจะมีศีล ๕ประจำใจกันเป็นนิจ ศีล ๕ จึงเป็นเรื่องปกติของบุคคลในสมัยนั้น และจัดว่าเป็น "มนุษย์ธรรม" ส่วนหนึ่งในมนุษย์ธรรม ๑๐ ประการผู้ที่จะมีวาสนาได้เกิดมาเป็นมนุษย์จะต้องถึงพร้อมด้วยมนุษย์ธรรม ๑๐ ประการเป็นปกติ (ซึ่งรวมถึงศีล ๕ ด้วย) รายละเอียดจะมีประการใดจะไม่กล่าวถึงในที่นี้
การรักษาศีลเป็นการเพียรพยายามเพื่อระงับโทษทางกายและวาจาอันเป็นเพียงกิเลสหยาบมิให้กำเริบขึ้นและเป็นการบำเพ็ญบุญบารมีที่สูงขึ้นกว่าการให้ทาน

ทั้งในการถือศีลด้วยกันเองก็ยังได้บุญมากและน้อยต่างกันไปตามลำดับต่อไปนี้คือ
๑.การให้อภัยทานแม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถือศีล ๕ แม้จะถือเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๒.การถือศีล ๕แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถือศีล ๘ แม้จะถือเพียงครั้งเดียวก็ตาม
๓.การถือศีล ๘แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้งก็ยังได้บุญน้อยกว่าการถือศีล ๑๐ คือการบวชเป็นสามเณรในพระพุทธศาสนาแม้จะบวชมาได้เพียงวันเดียวก็ตาม
๔.การที่ได้บวชเป็นสามเณรในพระพุทธศาสนา แล้วรักษาศีล ๑๐ไม่ให้ขาด ไม่ด่างพร้อย แม้จะนานถึง ๑๐๐ ปีก็ยังได้บุญน้อยกว่าผู้ที่ได้อุปสมบทเป็นพระในพระพุทธศาสนาที่มีศีลปาฏิโมกข์สังวร ๒๒๗ ข้อแม้จะบวชมาได้เพียงวันเดียวก็ตาม<O></O>
ฉะนั้นในฝ่ายศีลแล้วการที่ได้อุปสมบทเป็นพระในพระพุทธศาสนาได้บุญบารมีมากที่สุดเพราะเป็นเนกขัมบารมีในบารมี ๑๐ ทัศซึ่งเป็นการออกจากกามเพื่อนำไปสู่การปฏิบัติธรรมขั้นสูง ๆ คือการภาวนาเพื่อมรรค ผลนิพพาน ต่อ ๆ ไป ผลของการรักษาศีลนั้นมีมากซึ่งจะยังประโยชน์สุขให้แก่ผู้นั้นทั้งในชาตินี้และชาติหน้าเมื่อได้ละอัตภาพนี้ไปแล้วย่อมส่งผลให้ได้บังเกิดในเทวโลก ๖ ชั้นซึ่งล้วนแต่ความละเอียดประณีตของศีลที่รักษาและที่บำเพ็ญมาครั้นเมื่อสิ้นบุญในเทวโลกแล้วด้วยเศษของบุญที่ยังคงหลงเหลืออยู่แต่เพียงเล็กๆน้อยๆหากไม่มีอกุลกรรมอื่นมาให้ผลก็อาจจะน้อมนำให้ได้มาบังเกิดเป็นมนุษย์ที่ถึงพร้อมด้วยสมบัติ ๔ ประการ เช่นอานิสงส์ของการรักษาศีล ๕กล่าวคือ<O></O>
๑. ผู้ที่รักษาศีลข้อที่ ๑ด้วยการไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตด้วยเศษของบุญที่รักษาข้อนี้เมื่อน้อมนำมาเกิดเป็นมนุษย์ก็จะมีพลานามัยที่แข็งแรง ปราศจากโรคภัยไม่ขี้โรค อายุยืนยาว ไม่มีศัตรูเบียดเบียนให้ต้องบาดเจ็บไม่มีอุบัติเหตุต่างๆที่จะทำให้บาดเจ็บหรือสิ้นอายุเสียก่อนวัยอันควร
๒.ผู้ที่รักษาศีลข้อที่ ๒ด้วยการไม่ถือเอาทรัพย์ของผู้อื่นที่เจ้าของมิได้เต็มใจให้ด้วยเศษของบุญที่น้อมนำมาเกิดเป็นมนุษย์ย่อมทำให้ได้เกิดในตระกูลที่ร่ำรวยการทำมาหาเลี้ยงชีพในภายหน้ามักจะประสบกับช่องทางที่ดี ทำมาค้าขึ้นและมั่งมีทรัพย์ทรัพย์สมบัติไม่วิบัติหายนะไปด้วยภัยต่างๆเช่น อัคคีภัย วาตภัย โจรภัย ฯลฯ
๓.ผู้ที่รักษาศีลข้อที่ ๓ด้วยการไม่ล่วงประเวณีในคู่ครองหรือคนในปกครองของผู้อื่นด้วยเศษของบุญที่รักษาศีลในข้อนี้เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์ก็จะประสบโชคดีในความรัก มักได้พบกับรักแท้ที่จริงจังและจริงใจ ไม่ต้องอกหัก อกโรยและอกเดาะ ครั้นเมื่อมีบุตรธิดาก็ว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อด้านไม่ถูกผู้อื่นฉุดคร่าอนาจารไปทำให้เสียหาย บุตรธิดาย่อมเป็นอภิชาตบุตรซึ่งจะนำเกียรติยศชื่อเสียงมาสู่วงศ์ตระกูล
๔.ผู้ที่รักษาศีลข้อที่ ๔ด้วยการไม่กล่าวมุสาด้วยเศษของบุญที่รักษาศีลข้อนี้เมื่อนำมาเกิดเป็นมนุษย์ จะทำให้เป็นผู้ที่มีสุ้มเสียงไพเราะพูดจามีน้ำมีนวลชวนฟัง มีเหตุมีผลชนิดที่เป็น "พุทธวาจา"มีโวหารปฏิภาณไหวพริบในการเจรจา จะเจรจาความสิ่งใดก็มีผู้ฟังและเชื่อถือสามารถว่ากล่าวสั่งสอนบุตรธิดาและศิษย์ให้อยู่ในโอวาทได้ดี
๕.ผู้ที่รักษาศีลข้อที่ ๕ด้วยการไม่ดื่มสุราเมรัย เครื่องหมักดองของมึนเมาด้วยเศษของบุญที่รักษาศีลข้อนี้ เมื่อนำมาเกิดเป็นมนุษย์ ย่อมทำให้เป็นผู้ที่มีสมองประสาท ปัญญา ความคิดแจ่มใส จะศึกษาเล่าเรียนสิ่งใดก็แตกฉานและทรงจำได้ง่ายไม่หลงลืมฟั่นเฟือนเลอะเลือน ไม่เสียสติวิกลจริต ไม่เป็นโรคสมอง โรคประสาทไม่ปัญญาทราม ปัญญาอ่อนหรือปัญญานิ่ม
อานิสงส์ของศีล ๕ มีดังกล่าวข้างต้น สำหรับศีล ๘ ศีล ๑๐ และศีล ๒๒๗ก็ย่อมมีอานิสงส์เพิ่มพูนมากยิ่ง ๆ ขึ้นตามระดับและประเภทของศีลที่รักษาแต่ศีลนั้นแม้นจะมีอานิสงส์เพียงไรก็ยังเป็นแต่เพียงการบำเพ็ญบุญบารมีในชั้นกลางๆในพระพุทธศาสนาเท่านั้นเพราะเป็นแต่เพียงระเบียบหรือกติกาที่จะรักษากายและวาจาให้สงบไม่ให้ก่อให้เกิดทุกข์โทษขึ้นทางกายและวาจาเท่านั้นส่วนทางจิตใจนั้นศีลยังไม่สามารถที่จะควบคุมหรือทำให้สะอาดบริสุทธิ์ได้
ฉะนั้นการรักษาศีลจึงยังได้บุญน้อยกว่าการภาวนาเพราะการภาวนานั้น เป็นการรักษาใจ รักษาจิตและซักฟอกจิตให้เบาบางหรือจนหมดกิเลสคือ ความโลภ ความโกรธ และความหลงอันเป็นเครื่องร้อยรัดให้บรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลายต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสงสารวัฏการภาวนาจึงเป็นการบำเพ็ญบุญบารมีที่สูงสุดประเสริฐที่สุดได้บุญมากที่สุดเป็นกรรมดีอันยิ่งใหญ่เรียกว่า "มหัคคตกรรม" อันเป็นมหัคคตกุศล<O></O>

<O> ร่วมบริจาคซื้อที่ดินเพื่อสร้าง
สวนธรรมรักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม
ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่
บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
เลขที่บัญชี 534-238669-1
ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337
คุณณิชา 088-442-3115
ขออนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง​

จุฑาภัทร​

</O><!-- google_ad_section_end --></O>

 

สวัสดีกันตอนสายๆค่ะ....
วันนี้นำเรื่องการเจริญภาวนามาบอกกันค่ะ...

ภาวนาfficeffice" /><O></O>​

การเจริญภาวนา นั้นเป็นการสร้างบุญบารมีที่สูงที่สุดและยิ่งใหญ่ที่สุดในพระพุทธศาสนาจัดว่าเป็นแก่นแท้และสูงกว่าฝ่ายศีลมากนัก การเจริญภาวนานั้น
มี ๒อย่างคือ "สมถภาวนา (การทำสมาธิ)"และ "วิปัสสนาภาวนา (การเจริญปัญญา)"แยกอธิบายดังนี้ คือ<O></O>
๑.สมถภาวนา (การทำสมาธิ)
สมถภาวนาได้แก่การทำจิตให้เป็นสมาธิหรือเป็นฌานซึ่งก็คือการทำจิตให้ตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว ไม่ฟุ้งซ่านแส่ส่ายไปยังอารมณ์อื่นๆ
วิธีภาวนานั้น มีมากมายหลายร้อยชนิดซึ่งพระพุทธองค์ทรงบัญญัติแบบอย่างเอาไว้ ๔๐ ประการ เรียกกันว่า "กรรมฐาน ๔๐"
ซึ่งผู้ใดจะเลือกใช้วิธีใดก็ได้ตามแต่สมัครใจทั้งนี้ย่อมสุดแล้วแต่อุปนิสัยและวาสนาบารมีที่ได้เคยสร้างอบรมมาแต่ในอดีตชาติ
เมื่อสร้างสมอบรมมาในกรรมฐานกองใดจิตก็มักจะน้อมชอบกรรมฐานกองนั้นมากกว่ากองอื่น ๆและการเจริญภาวนาก็ก้าวหน้าเร็วและง่าย
แต่ไม่ว่าจะเลือกปฏิบัติวิธีใดก็ตามจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรักษาศีลให้ครบถ้วนบริบูรณ์ตามเพศของตนเสียก่อนคือหากเป็นฆราวาสก็จะต้องรักษาศีล ๕ เป็นอย่างน้อย หากเป็นสามเณรก็จะต้องรักษาศีล๑๐ หากเป็นพระก็จะต้องรักษาศีลปาฏิโมกข์ ๒๒๗ ข้อให้บริบูรณ์ ไม่ให้ขาดปละด่างพร้อยจึงจะสามารถทำจิตให้เป็นฌานได้หากว่าศีลยังไม่มั่นคงย่อมเจริญฌานให้เกิดขึ้นได้โดยยากเพราะศีลย่อมเป็นบาทฐาน(เป็นกำลัง)ให้เกิดสมาธิขึ้น
อานิสงส์ของสมาธินั้นมีมากกว่าการรักษาศีลอย่างเทียบกันไม่ได้
ซึ่งพระพุทธองค์ได้ตรัสว่า "แม้จะได้อุปสมบทเป็นภิกษุรักษาศีล๒๒๗ ข้อ ไม่เคยขาด ไม่ด่าวพร้อยมานานถึง ๑๐๐ ปีก็ยังได้บุญกุศลน้อยกว่าผู้ที่ทำสมาธิเพียงให้จิตสงบนานเพียงชั่วไก่กระพือปีกช้างกระดิกหู"
คำว่า "จิตสงบ"ในที่นี้หมายถึงจิตที่เป็นอารมณ์เดียวเพียงชั่ววูบ ที่พระท่านเรียกว่า "ขนิกสมาธิ"คือสมาธิเล็ก ๆน้อย ๆสมาธิแบบเด็กๆที่เพิ่งหัดตั้งไข่ คือหัดยืนแล้วก็ล้มลงแล้วก็ลุกขึ้นยืนใหม่ซึ่งเป็นอารมณ์จิตที่ยังไม่ตั้งมั่น สงบวูบลงเล็กน้อยแล้วก็รักษาไว้ไม่ได้ซึ่งยังห่างไกลต่อการที่จิตถึงขั้นเป็นอุปจารสมาธิและฌานแม้กระนั้นก็ยังมีอานิสงส์มากมายถึงเพียงนี้โดยหากผู้ใดทรงจิตอารมณ์อยู่ในขั้นขณิกสมาธิแล้วบังเอิญตายลงในขณะนั้นอานิสงส์นี้จะส่งผลให้ไปบังเกิดในเทวโลกชั้นที่ ๑ คือชั้นจาตุมหาราชิกาหากจิตยึดไตรสรณคมน์(มีพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์เป็นที่พึ่งอันสูงสุดด้วยก็เป็นเทวดาชั้นที่ ๒ คือ ดาวดึงส์)
สมาธินั้นมีหลายขั้นตอน
ระยะก่อนที่จะเป็นฌาน(อัปปนาสมาธิ) ก็คือขณิกสมาธิและอุปจารสมาธิซึ่งอานิสงส์ส่งให้ไปบังเกิดในเทวโลก ๖ ชั้นแต่ยังไม่ถึงชั้นพรหมโลก
สมาธิในระดับอัปปนาสมาธิหรือฌานนั้น มีรูปฌาน ๔ และอรูปฌาน๔ ซึ่งล้วนแต่ส่งผลให้ไปบังเกิดในพรหมโลกรวม ๒๐ ชั้นแต่จะเป็นชั้นใดย่อมสุดแล้วแต่ความละเอียดประณีตของกำลังฌานที่ได้ (เว้นแต่พรหมโลกชั้นสุทธาวาส คือ ชั้นที่ ๑๒ ถึงชั้นที่ ๑๖ซึ่งเป็นที่เกิดของพระอนาคามีบุคคลโดยเฉพาะ) รูปฌาน ๑ส่งผลให้บังเกิดในพรหมโลกชั้นที่ ๑ ถึงชั้นที่ ๓สุดแล้วแต่ความละเอียดประณีตของกำลังฌาน ๑
ส่วนอรูปฌานที่เรียกว่า "เนวสัญญา นาสัญญายตนะ" นั้นส่งผลให้บังเกิดในพรหมโลกชั้นสูงสุด คือชั้นที่ ๒๐ซึ่งมีอายุยืนยาวถึง๘๔,๐๐๐ มหากัป เรียกกันว่านิพพานพรหมคือนานเสียจนเกือบหาเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดมิได้ จนเป็นที่เข้าใจกันว่าเป็นนิพพาน
การทำสมาธิเป็นการสร้างบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่ลงทุนน้อยที่สุดเพราะไม่ต้องเสียเงินเสียทองไม่ได้เหนื่อยยากต้องแบกหามแต่อย่างใด เพียงแต่คอยระวังรักษาสติคุ้มครองจิตมิให้แส่ส่ายไปสู่อารมณ์อื่น ๆโดยให้ตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียวเท่านั้น
การทำทานเสียอีกยังต้องเสียเงินเสียทองการสร้างโบสถ์ วิหาร ศาลาโรงธรรมยังต้องเสียทรัพย์และบางทีก็ยังต้องเข้าช่วยแบกหามเหนื่อยกายแต่ก็ยังได้บุญน้อยกว่าการทำสมาธิอย่างเทียบกันไม่ได้
อย่างไรก็ดีการเจริญสมถภาวนาหรือสมาธินั้น แม้จะได้บุญอานิสงส์มากมายมหาศาลอย่างไรก็ยังไม่ใช่บุญกุศลที่สูงสุดยอดในพระพุทธศาสนาหากจะเปรียบกับต้นไม้ก็เป็นเพียงเนื้อไม้เท่านั้น
การเจริญวิปัสสนา (การเจริญปัญญา)จึงจะเป็นการสร้างบุญกุศลที่สูงสุดยอดในพระพุทธศาสนาหากจะเปรียบก็เป็นแก่นไม้โดยแท้
๒.วิปัสสนาภาวนา (การเจริญปัญญา)
เมื่อจิตของผู้บำเพ็ญตั้งมั่นในสมาธิจนมีกำลังดีแล้วเช่นอยู่ในระดับฌานต่าง ๆ ซึ่งจะเป็นฌานในระดับใดก็ตาม
แม้แต่จะอยู่แค่เพียงอุปจารสมาธิจิตของผู้บำเพ็ญเพียรก็ย่อมมีกำลังและอยู่ในสภาพที่นุ่มนวลควรแก่การเจริญวิปัสสนาต่อไปได้
อารมณ์ของวิปัสสนานั้น แตกต่างไปจากอารมณ์ของสมาธิเพราะว่าสมาธินั้นมุ่งแต่ให้จิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งแต่อารมณ์เดียวโดยแน่นิ่งอยู่เช่นนั้นไม่นึกคิดอะไร ๆ
แต่วิปัสสนาไม่ใช่ให้จิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียวนิ่งอยู่เช่นนั้นแต่เป็นจิตที่คิดและใคร่ครวญหาเหตุและผลในสภาวธรรมทั้งหลายและสิ่งที่เป็นอารมณ์ของวิปัสสนานั้นมีแต่เพียงอย่างเดียวคือ"ขันธ์ ๕"ซึ่งนิยมเรียกกันว่า "รูป - นาม"โดยรูปมี ๑ ส่วนนามนั้นมี ๔ คือเวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ
ขันธ์ ๕ ดังกล่าวเป็นเพียงอุปาทานขันธ์เพราะแท้จริงแล้วเป็นแต่เพียงสังขารธรรมที่เกิดขึ้นเนื่องจากการปรุงแต่งแต่เพราะอวิชชา คือความไม่รู้เท่าสภาวธรรมจึงทำให้เกิดความยึดมั่นด้วยอำนาจอุปาทานเป็นตัวตนและของตนการเจริญวิปัสสนาก็โดยมีจิตพิจารณาจนรู้แจ้งเห็นจริงว่าอันสภาวธรรมทั้งหลายอันได้แก่ขันธ์ ๕ นั้นล้วนแต่มีอาการเป็นพระไตรลักษณ์คือเป็นอนิจจัง ทุกขังและอนัตตาโดย
๑.อนิจจังคือความไม่เที่ยงคือสรรพสิ่งทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ สมบัติ เพชร หิน ดิน ทรายและรูปกายของเรา ล้วนแต่ไม่เที่ยงแท้แน่นอนเมื่อมีเกิดขึ้นแล้วก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้นไม่อาจจะตั้งมั่นทรงอยู่ในสภาพเดิมได้ เช่นคนและสัตว์เมื่อมีการเกิดขึ้นแล้วก็มีการเจริญเติบโตเป็นหนุ่มสาวและเฒ่าแก่จนตายไปในที่สุดไม่มีเว้นไปได้ทุกผู้คน แม้แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระอรหันต์เจ้าทั้งหลาย พรหมและเทวดา ฯลฯ
สรรพสิ่งทั้งหลายอันเนื่องมาจากการปรุงแต่งที่เรียกว่าอุปาทานขั้นธ์ ๕เช่น รูปกายล้วนแต่เป็นแร่ธาตุต่างๆมาประชุมรวมกันเป็นหน่วยเล็กๆของชีวิตขึ้นมาก่อนซึ่งเล็กจนตาเปล่ามองๆไม่เห็น เรียกกันว่า "เซลล์"แล้วบรรดาเซลล์เหล่านั้นก็มาประชุมรวมกันเป็นรูปร่างของคนและสัตว์ขึ้นซึ่งหน่วยชีวิตเล็กๆเหล่านั้นก็มีการเจริญเติบโตและแตกสลายไปแล้วเกิดของใหม่ขึ้นมาแทนที่อยู่ตลอดเวลา ล้วนแล้วแต่เป็นอนิจจังไม่เที่ยงแท้แน่นอน
๒.ทุกขังได้แก่ "สภาพที่ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้"ทุกขังในที่นี้ไม่ได้หมายความแต่เพียงว่าเป็นความทุกข์กายทุกใจเท่านั้นแต่การทุกข์กายทุกข์ใจก็เป็นลักษณะส่วนหนึ่งของทุกขังในที่นี้สรรพสิ่งทั้งหลายอันเป็นสังขารธรรมเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ไม่อาจที่จะทนตั้งอยู่ในสภาพนั้น ๆได้ตลอดไปไม่อาจจะทรงตัวและต้องเปลี่ยนแปลงตลอดไป เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้นเมื่อได้เกิดมาเป็นเด็กจะให้ทรงสภาพเป็นเด็ก ๆ เช่นนั้นตลอดไปหาได้ไม่จะต้องเปลี่ยนแปลงไปเป็นคนหนุ่มและสาวแล้วก็เฒ่าแก่ จนในที่สุดก็ต้องตายไปแม้แต่ขันธ์ที่เป็นนามธรรมอันได้แก่เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณก็ไม่มีสภาพทรงตัวเช่นเดียวกัน เช่นขันธ์ที่เรียกว่าเวทนาอันได้แก่ความทุกข์กายทุกข์ใจ และความไม่สุขไม่ทุกข์ซึ่งเมื่อมีเกิดเป็นอารมณ์ดังกล่าวอย่างใดขึ้นแล้วจะให้คงทรงอารมณ์เช่นนั้นให้ตลอดไปย่อมไม่ได้นานไปอารมณ์เช่นนั้นหรือเวทนาเช่นนั้นก็ค่อยๆจางไปแล้วเกิดอารมณ์ใหม่ชนิดอื่นขึ้นมาแทน
๓.อนัตตาได้แก่ "ความไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่สิ่งของ"โดยสรรพสิ่งทั้งหลายอันเนื่องมาจากการปรุงแต่ง ไม่ว่าจะเป็น รูป เวทนา สัญญาสังขาร และวิญญาณ ล้วนแต่เกิดเพราะเหตุปัจจัย เช่นรูปขันธ์ย่อมประกอบขึ้นด้วยแร่ธาตุต่าง ๆ มาประชุมรวมกันเป็นกลุ่มก้อนเป็นหน่วยชีวิตเล็ก ๆ ขึ้นก่อน เรียกในทางวิทยาศาสตร์ว่าเซลล์แล้วเซลล์เหล่านั้นก็ประชุมรวมกันเป็นรูปใหญ่ขึ้นจนเป็นรูปกายของคนและสัตว์ทั้งหลาย ซึ่งพระท่านรวมเรียกหยาบ ๆ ว่าเป็นธาตุ ๔มาประชุมรวมกัน โดยส่วนที่เป็นของแข็งมีความหนักแน่น เช่น เนื้อ กระดูก ฯลฯเรียกว่า "ธาตุดิน" ส่วนที่เป็นของเหลว เช่น น้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำลาย น้ำดีน้ำปัสสาวะ น้ำไขข้อ น้ำมูก ฯลฯ รวมเรียกว่า "ธาตุน้ำ"ส่วนสิ่งที่ให้พลังงานและอุณหภูมิในร่างกาย เช่น ความร้อน ความเย็น เรียกว่า "ธาตุไฟ" ส่วนธรรมชาติที่ทำให้เกิดความเคลื่อนไหว ความตั้งมั่น ความเคร่ง ความตึงและบรรดาสิ่งเคลื่อนไหวไปมาในร่างกาย เรียกว่า "ธาตุลม" (โดยธาตุ ๔ดังกล่าวนี้มิได้หมายความอย่างเดียวกับคำว่า "ธาตุ"อันหมายถึงแร่ธาตุในทางวิทยาศาสตร์) ธาตุ ๔ หยาบ ๆเหล่านี้ได้มาประชุมรวมกันเป็นรูปกายของคนสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลายขึ้นเพียงชั่วคราวเท่านั้นเมื่อนานไปก็ย่อมเปลี่ยนแปลงแล้วแตกสลายกลับคืนไปสู่สภาพเดิมโดยส่วนที่เป็นดินก็กลับไปสู่ดิน ส่วนที่เป็นน้ำก็กลับไปสู่น้ำส่วนที่เป็นไฟก็กลับไปสู่ไฟ และส่วนที่เป็นลมก็กลับไปสู่ความเป็นลมไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของคนและสัตว์ที่ไหนแต่อย่างใดจึงไม่อาจจะยึดมั่นถือมั่นรูปกายนี้ว่าเป็นตัวเราของเราให้เป็นที่พึ่งอันถาวรได้
สมาธิย่อมมีกรรมฐาน ๔๐ เป็นอารมณ์ซึ่งผู้บำเพ็ญอาจจะใช้กรรมฐานบทใดบทหนี่งตามแต่ที่ถูกแก่จริตนิสัยของตนก็ย่อมได้
ส่วนวิปัสสนานั้นมีแต่เพียงอย่างเดียวคือ มีขันธ์ ๕ เป็นอารมณ์ เรียกสั้น ๆ ว่ามีแต่รูปกับนามเท่านั้นเอง ขันธ์ ๕ ได้แก่ รูป เวทนา สัญญา และวิญญาณ
ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสภาวธรรมหรือสังขารธรรมเกิดขึ้นเนื่องจากการปรุงแต่งเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ไม่เที่ยง ทนอยู่ในสภาพเช่นนั้นไม่ได้และไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนแต่อย่างใด อารมณ์ของวิปัสสนานั้นเป็นอารมณ์จิตที่ใคร่ครวญหาเหตุและผลในสังขารธรรมทั้งหลายจนรู้แจ้งเห็นจริงว่าเป็นพระไตรลักษณ์คือเป็นอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตาและเมื่อใดที่จิตยอมรับสภาพความเป็นจริงว่าเป็นอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตาจริงเรียกว่าจิตตกระแสธรรมตัดกิเลสได้
ปัญญาที่จะเห็นสภาพความเป็นจริงดังกล่าวไม่ใช่แต่เพียงปัญญาที่จะนึกคิดและคาดหมายเอาเท่านั้น แต่ย่อมมีตาวิเศษหรือตาในที่พระท่านเรียกว่า "ญาณทัสสนะ"เห็นเป็นเช่นนั้นจริง ๆซึ่งจิตที่ได้ผ่านการอบรมสมาธิมาจนมีกำลังดีแล้วย่อมมีพลังให้เกิดญาณทัสสนะหรือปัญญาที่รู้แจ้งเห็นจริงดังกล่าวได้ เรียกกันว่า "สมาธิอบรมปัญญา"คือสมาธิทำให้วิปัสสนาญาณเกิดขึ้นและเมื่อวิปัสสนาญาณเกิดขึ้นแล้ว ย่อมถ่ายถอนกิเลสให้เบาบางลงจิตก็ย่อมจะเบาและใสสะอาดบางจากกิเลสทั้งหลายไปตามลำดับสมาธิจิตก็จะยิ่งก้าวหน้าและตั้งมั่นมากยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก เรียกว่า "ปัญญาอบรมสมาธิ"
ฉะนั้นทั้งสมาธิและวิปัสสนาจึงเป็นทั้งเหตุและผลของกันและกันและอุปการะซึ่งกันและกันจะมีวิปัสสนาปัญญาเกิดขึ้นโดยขาดกำลังสมาธิสนับสนุนมิได้เลยอย่างน้อยที่สุดก็จะต้องใช้กำลังของขณิกสมาธิเป็นบาทฐานในระยะแรกเริ่มสมาธิจึงเปรียบเสมือนกับหินลับมีดส่วนวิปัสสนานั้นเหมือนกับมีดที่ได้ลับกับหินคมดีแล้วก็ย่อมมีอำนาจถากถางตัดฟันบรรดากิเลสทั้งหลายให้ขาดและพังลงได้อันสังขารธรรมทั้งหลายนั้นล้วนแต่เป็นอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตนไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่ตัวเราของเราแต่อย่างใดทุกสรรพสิ่งล้วนแล้วแต่เป็นแค่ดิน น้ำ ลม และไฟมาประชุมรวมกันชั่วคราวตามเหตุตามปัจจัยเท่านั้นในเมื่อจิตได้เห็นความเป็นจริงเช่นนี้แล้ว จิตก็จะละคลายจากอุปาทานคือความยึดมั่นถือมั่น โดยคลายกำหนัดในลาภ ยศ สรรเสริญ สุขทั้งหลาย ความโลภความโกรธ และความหลงก็เบาบางลงไปตามลำดับปัญญาญาณจนหมดสิ้นจากกิเลสทั้งมวลบรรลุซึ่งพระอรหัตผลต่อไป
ฉะนั้นการที่จะเจริญวิปัสสนาภาวนาได้จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพยายามทำสมาธิให้ได้เสียก่อน หากทำสมาธิยังไม่ได้ก็ไม่มีทางที่จะเกิดวิปัสสนาปัญญาขึ้นสมาธิจึงเป็นเพียงบันไดขั้นต้นที่ก้าวไปสู่การเจริญวิปัสสนาปัญญาเท่านั้น
ซึ่งพระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ว่า"ผู้ใดแม้จะทำสมาธิจิตเป็นฌานได้นานถึง ๑๐๐ ปี และไม่เสื่อมก็ยังได้บุญน้อยกว่าผู้ที่มองเห็นความเป็นจริงทีว่าสรรพสิ่งทั้งหลายอันเนื่องมาจากการปรุงแต่ง ล้วนแล้วแต่เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาแม้จะเห็นเพียงชั่วขณะจิตเดียวก็ตาม"
ดังนี้ จะเห็นได้ว่าวิปัสสนานั้นเป็นสุดยอดของการสร้างบารมีโดยแท้จริงและการกระทำก็ไม่เหนื่อยยากลำบากไม้ต้องแบกหามไม่ต้องลงทุนหรือเสียทรัพย์แต่อย่างใดแต่ก็ได้กำไรมากที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับการให้ทานเหมือนกับกรวดและทรายก็เปรียบวิปัสสนาได้กับเพชรน้ำเอกซึ่งทานย่อมไม่มีทางที่จะเทียบกับศีล ศีลก็ไม่มีทางที่จะเทียบกับสมาธิและสมาธิก็ไม่มีทางที่จะเทียบกับวิปัสสนา
แต่ตราบใดที่เราท่านทั้งหลายยังไม่ถึงฝั่งพระนิพพานก็ต้องเก็บเล็กผสมน้อย โดยทำทุกๆทางเพื่อความไม่ประมาท โดยทำทั้งทาน ศีล และภาวนาสุดแล้วแต่โอกาสจะอำนวยให้จะถือว่าการเจริญวิปัสสนาภาวนานั้นลงทุนน้อยที่สุดแต่ได้กำไรมากที่สุดก็เลยทำแต่วิปัสสนาอย่างเดียวโดยไม่ยอมลงทุนทำบุญให้ทานใดๆไว้เลยเมื่อเกิดชาติหน้าเพราะเหตุที่ยังไม่ถึงฝั่งพระนิพพานก็เลยมีแต่ปัญญาอย่างเดียวไม่มีจะกินจะใช้ก็เห็นจะเจริญวิปัสสนาให้ถึงฝั่งพระนิพพานไปไม่ได้เหมือนกัน
อนึ่ง พระพุทธองค์ได้ตรัสเอาไว้ว่า "ผู้ใดมีปัญญาพิจารณาจนจิตเห็นความจริงว่า ร่างกายนี้เป็นอนิจจังทุกขัง อนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน คน สัตว์ แม้จะนานเพียงชั่วช้างยกหูขึ้นกระดิกก็ยังดีเสียกว่าผู้ที่มีอายุยืนนานถึง ๑๐๐ ปี แต่ไม่มีปัญญาเห็นความจริงดังกล่าว"
กล่าวคือ แม้ว่าอายุของผู้นั้นจะยืนยาวมานานเพียงใดก็ย่อมโมฆะเสียเปล่าไปชาติหนึ่ง จัดว่าเป็น "โมฆะบุรุษ" คือบุรุษที่สูญเปล่า
ต่อไปนี้เป็นการเจริญสมถะและวิปัสสนาอย่างง่าย ๆประจำวัน
ซึ่งควรจะทำให้บ่อย ๆ ทำเนือง ๆ ทำให้มาก ๆทำจนจิตเป็นอารมณ์แนบแน่น ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใด ๆคือไม่ว่าจะยืน นั่ง หรือนอนก็คิดและใคร่ครวญถึงความเป็นจริง ๔ ประการดังต่อไปนี้หากทำแล้วพระพุทธองค์ตรัสว่า "จิตของผู้นั้นไม่ห่างวิปัสสนา และเป็นผู้ที่ไม่ห่างจากมรรค ผล นิพพาน"คือ
๑.มีจิตใคร่ครวญถึงมรณัสสติกรรมฐานหรือมรณานุสสติกรรมฐานซึ่งก็คือการใคร่ครวญถึงความตายเป็นอารมณ์อันความมรณะนั้นเป็นธรรมอันยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครสามารถที่จะเอาชนะได้แม้แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทรงบรรลุถึงพระธรรมอันยิ่งใหญ่ที่ไม่ตายแต่ก็ยังทรงทอดทิ้งพระสรีระร่างกายไว้ในโลกการระลึกถึงความตายจึงเป็นการเตือนสติให้ตื่นรีบพรากเพียรชำระจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์ก่อนที่ความตายจะมาถึงพระพุทธองค์ตรัสสรรเสริญมรณัสสติว่า "มรณัสสติ (การระลึกถึงความตาย) อันบุคคลทำให้มากแล้วย่อมมีผลใหญ่มีอานิสงส์ใหญ่ หยั่งลงสู่พระนิพพานเป็นที่สุด"อันมรณัสสติกรรมฐานนนั้นแม้แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอรหันต์เจ้าทั้งหลายซึ้งแม้จะได้บรรลุมรรคผลแล้วก็ยังไม่ยอมละเพราะยังทรงอารมณ์มรณัสสตินี้ควบคู่ไปกับวิปัสสนา เพื่อความอยู่เป็นสุขซึ่งพระพุทธองค์ได้ตรัสกับพระอานนท์ว่า "ตถาคตนึกถึงความตายอยู่ทุกลมหายใจเข้าและออก"
มรณัสสติกรรมฐานนั้น โดยปรกติเป็นกรรมฐานของผู้ที่มีพุทธจริต คือคนที่ฉลาดการใคร่ครวญถึงความตายเป็นอารมณ์ก็คือการพิจารณาถึงความจริงทีว่าไม่ว่าคนและสัตว์ทั้งหลาย เมื่อมีเกิดขึ้นแล้ว ย่อมเจริญวัยเป็นหนุ่มสาวเฒ่าแก่แล้วก็ตายไปในที่สุด ไม่อาจจะล่วงพ้นไปได้ทุกผู้คน ไม่ว่าจะเป็นคนยากดี มีจน เด็ก หนุ่มสาว เฒ่าแก่ สูงต่ำ เหลื่อมล้ำกันด้วยฐานันดรศักดิ์อย่างใดในที่สุดก็ทันกันและเสมอกันด้วยความตาย "ผู้ที่คิดถึงความตายนั้นเป็นผู้ที่ไม่ประมาทในชีวิต ไม่มัวเมาในชีวิตเพราะเมื่อคิดถึงแล้วย่อมเร่งกระทำความดีและสร้างบุญกุศลเกรงกลัวต่อบาปกรรมที่จะติดตามไปในภพชาติหน้า"ผู้ที่ประมาทมั่วเมาต่อทรัพย์สมบัติยศศักดิ์ตำแหน่งหน้าที่นั้นเป็นผู้ที่หลงเหมือนกับคนที่หูหนวกและตาบอด ซึ่งโบราณกล่าวตำหนิไว้ว่า "หลงลำเนาเขาป่ากู่หาพอได้ยิน หลงยศอำนาจย่อมหูหนวกและตาบอด" และกล่าวไว้อีกว่า "หลงยศลืมตาย หลงกายลืมเนา"และความจริงก็มีให้เห็นอยู่ทุกวันนี้ที่บางท่านใกล้จะเข้าโลงแล้วก็ยังหลงและมัวเมาในอำนาจวาสนา ตำแหน่งหน้าที่จนลืมไปว่าอีกไม่นานตนก็จะต้องทิ้งต้องจากสิ่งเหล่านี้ไปแล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนได้หลงใหลมัวเมาเฝ้าแสวงหาหวงแหนเกาะแนนอยู่นั้นก็จะต้องสลายไปพร้อมกับความตายของตน สูญเปล่าไม่ได้ตามติดกับตนไปด้วยเลยแล้วไม่นานผู้คนที่อยู่เบื้องหลังก็ลืมเลือนตนไปเสียสิ้นดูเหมือนกับวันเวลาทั้งหลายที่ตนได้ต่อสู้เหนื่อยยากขวนขวายจนได้สิ่งดังกล่าวมาก็ต้องโมฆะสูญเปล่าไปโดยหาสาระ ประโยชน์อันใดมิได้เลย
มรณัสสติกรรมฐานนั้น เมื่อพิจารณาไปนาน ๆ จิตจะค่อย ๆสงบและระงับจากนิวรณ์ธรรม ๕ ประการ ในที่สุดจิตก็เข้าถึงอุปจารสมาธิและความจริงกรรมฐานกองนี้เป็นเพียงสมถภาวนาเท่านั้น แต่ก็ใกล้วิปัสสนาเพราะอารมณ์จิตที่ใช้นั้นเป็นการพิจารณาหาเหตุและผลในรูปธรรมและนามธรรมซึ่งหากพลิกการพิจารณาว่า อันชีวิตของคนและสัตว์ตลอดจนสรรพสิ่งทั้งหลายไม่อาจทรงตัวตั้งมั่นอยู่ได้เมื่อมีเกิดขึ้นแล้วก็ย่อมมีความตายเป็นที่สุด เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาดังนี้แล้ว ก็เป็นวิปัสสนาภาวนา
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อใกล้จะเสด็จดับขันธ์เข้าสู่ปรินิพพานอีก๓ เดือน ได้ทรงปลงอายุสังขาร แล้วตรัสสอนพระอานนท์พร้อมหมู่ภิกษุทั้งหลายว่า "อานนท์ ตถาคตได้เคยบอกเธอแล้วมิใช่หรือว่าสัตว์จะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจไปทั้งสิ้นสัตวจะได้ตามปรารถนาในสังขารนี้แต่ที่ไหนเล่า การที่จะขอให้สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเป็นแล้ว ที่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้วและที่จะต้องมีการแตกดับเป็นธรรมดาว่าอย่าฉิบหายเลยดังนี้ย่อมไม่อยู่ในฐานะที่จะมีได้ เป็นได้การปรินิพพานของเราตถาคตจักมีในกาลไม่นานเลย ถัดจากนี้ไปอีก ๓ เดือน เราจักนิพพานฯลฯ สัตว์ทั้งปวงที่เป็นคนหนุ่ม คนแก่ ทั้งที่เป็นคนพาลและบัณฑิตทั้งที่มั่งมีและยากจน ล้วนแต่มีความตายเป็นเบื้องหน้า เปรียบเสมือนภาชนะดินที่ช่างหม้อได้ปั้นแล้ว ทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งที่สุกและที่ยังดิบล้วนแต่มีการแตกทำลายไปในที่สุดฉันใดชีวิตแห่งสัตว์ทั้งหลายก็ล้วนแต่มีความตายเป็นเบื้องหน้าฉันนั้นวัยของเราแก่หง่อมแล้ว ชีวิตของเราริบหรี่แล้ว เราจักต้องละพวกเธอไปที่พึ่งของตัวเอง เราได้ทำแล้ว ภิกษุทั้งหลาย เธอจงเป็นผู้ไม่ประมาท มีสติ มีศีลมีความดำริอันตั้งไว้แล้วด้วยดี ตามรักษาซึ่งจิตของตนเถิด ในธรรมวินัยนี้ภิกษุใดเป็นผู้ไม่ประมาท ก็สามารถที่จะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้"
และในวันมหาปรินิพพาน พระพุทธองค์ได้ตรัสพระปัจฉิมโอวาทที่เรียกกันว่า "อัปปมาทธรรม"สั่งสอนพระสาวกเป็นครั้งสุดท้ายจนดูเหมือนว่าพระธรรม ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ที่ทรงสั่งสอนมานานถึง ๔๕พรรษา ได้ประมวลประชุมรวมกันในพระปัจฉิมโอวาทนี้ว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ตถาคตขอเตือนท่านทั้งหลายว่าสังขารทั้งหลายมีความเสื่อมเป็นธรรมดาพวกเธอจงยังประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด"
๒.มีจิตใคร่ครวญถึงอสุภกรรมฐานอสุภได้แก่สิ่งที่ไม่สวยไม่งาม เช่น ซากศพคือให้มีจิตพิจารณาให้เห็นความเป็นจริงที่ว่าร่างกายของคนและสัตว์อันเป็นที่นิยมรักใคร่เสน่หา และเป็นบ่อเกิดแห่งตัณหาราคะกามกิเลส ว่าเป็นของสวยของงาม เป็นที่เจริญตาและใจไม่ว่าร่างกายของตนเองและของผู้อื่นก็ตาม แท้ที่จริงแล้วก็เป็นอนิจจังคือไม่เที่ยงแท้แน่นอน ทุกขัง คือทนอยู่ในสภาพเช่นนั้นไม่ได้วันเวลาย่อมพรากความสวยสดงดงามให้ค่อย ๆ จากไปจนเข้าสู่วัยชราซึ่งจะมองหาความสวยงามใด ๆ หลงเหลืออยู่มิได้อีกเลย และในทันใดที่ตายลงนั้นแม้แต่ผู้ที่เคยสนิทสนมเสน่หารักใคร่ อันรวมถึงสามี ภริยาและบุตรธิดาต่างก็พากันรังเกียจในทันใด ไม่ยอมเข้าใกล้บ้านของตนเองที่อุตสาห์สร้างมาด้วยความเหนื่อยยากก็ไม่ยอมให้อยู่ ต้องรีบขนๆออกไปโดยไวไว้ที่วัด แล้วซากเหล่านั้นก็เน่าเปื่อยสลายไปเริ่มตั้งแต่เนื้อหนังค่อย ๆ พองออก ขึ้นอืด น้ำเลือด น้ำเหลืองก็เริ่มเน่าแล้วเดือดไหลออกจากทวารทั้งหลาย เนื้อหนังแตกปริแล้วร่วงหลุดออกจนเหลือแต่กระดูกส่งกลิ่นเน่าเหม็นเป็นที่น่ารังเกียจ สะอิดสะเอียนหาความสวยงามน่ารักเสน่หาใดๆมิได้อีกเลย ทั้งไร้คุณค่าและประโยชน์คงมีค่าแค่เป็นอาหารแก่หมูหนอนเท่านั้นแล้วในที่สุดกระดูกก็กระจัดกระจายเรี่ยราดอยู่ตามดินและทรายแตกละเอียดผุพังเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วเน่าเปื่อยเป็นปุ๋ยแก่พืชผักต่อไปหาตัวหาตนของเราที่ไหนมิได้เลย สังขารของเราในที่สุดก็เป็นเช่นนี้ไม่มีอะไรคงเหลือไว้เลย
๓.มีจิตใคร่ครวญถึงกายคตานุสสติกรรมฐานบางทีเรียกกันง่าย ๆว่า "กายคตาสติกรรมฐาน"เป็นกรรมฐานที่มีอานิสงส์มาก เพราะสามารถทำให้ละ "สักกายทิฐิ"อันเป็นสังโยชน์ข้อต้นๆได้โดยง่ายและเป็นกรรมฐานที่เกี่ยวกับการพิจารณาร่างกายให้เห็นสภาพตามความเป็นจริงซึ่งมักพิจารณาร่วมกับอสุภกรรมฐาน มรณัสสติกรรมฐานซึ่งพระอริยะเจ้าทุกๆพระองค์ที่จะบรรลุพระอรหัตน์ผลได้จะต้องผ่านการพิจารณากรรมฐานทั้งสามกองนี้เสมอมิฉะนั้นแล้วจะเป็นพระอรหันต์ในพระพุทธศาสนามิได้ทั้งนี้เพราะบรรดาสรรพกิเลสทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นความโลภ ความหลง และความโกรธต่างก็เกิดขึ้นที่กายนี้เพราะว่าความยึดมั่นถือมั่นด้วยอำนาจอุปาทานว่าเป็นตัวตนและของตนจึงได้เกิดกิเลสดังกล่าวขึ้น การพิจารณาละกิเลสก็จะต้องพิจารณาละที่กายนี้เอง มรรคผล และนิพพาน ไม่ต้องไปมองหาที่ไหนเลย แต่มีอยู่พร้อมให้รู้แจ้งเห็นจริงได้ที่ร่างกายอันกว้างศอกยาววาและหนาคืบนี่เอง
การพิจารณาก็คือให้มีจิตใคร่ครวญให้เห็นตามสภาพความเป็นจริงที่ว่าอันร่างกายของคนและสัตว์ที่เฝ้าทะนุถนอมรักใคร่ว่าสวยงามเป็นที่สนิทเสน่หาชมเชยรักใคร่ซึ่งกันและกันนั้น แท้ที่จริงแล้วก็เป็นของปฏิกูลสกปรกโสโครก ไม่สวยไม่งาม ไม่น่ารักใคร่ทะนุถนอม เป็นมูตร คูถเพราะเป็นที่บรรจุไว้ซึ่งสรรพสิ่งทั้งหลายที่เป็นพืชผักและบรรดาซากศพของสัตว์ที่บริโภคเข้าไปภายในกระเพาะนั้น แท้ที่จริงแล้วก็เป็นที่รวมฝังซากศพของบรรดาสัตว์ทั้งหลายนั้นเองพืชและสัตว์ที่บริโภคเข้าไปก็ล้วนแต่เป็นของที่สกปรกที่ขับถ่ายออกมาจากทวารทั้งหลายก็เป็นของที่สกปรกโสโครกซึ่งต่างก็พากันรังเกียจว่าเป็น "ขี้" มีสารพัดขี้ซึ้งแม้แต่จะเหลือบตาไปมองก็ยังไม่กล้าที่จะมอง แต่แท้ที่จริงแล้วในท้อง กระเพาะลำไส้ภายในร่างกายของทุกผู้คนก็ยังคงมีบรรดาขี้เหล่านี้บรรจุอยู่เพียงแต่มีหนังห่อหุ้มปกปิดเอาไว้ทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้จากภายนอกเท่านั้นเองแต่เราท่านทั้งหลายก็พากันกกกอด คลึงเคล้าเฝ้าชมเชยก้อนขี้เหล่านี้ว่าเป็นของสวยงาม น่ารักน่าใคร่เสน่หายิ่งนักเมื่อมีการขับถ่ายออกมาจากทวารหูก็เรียกกันว่าขี้หู ขับถ่ายออกมาทางตาก็เรียกขี้ตาที่ติดอยู่กับฟันก็เรียกขี้ฟัน ที่ออกมาทางจมูกก็เรียกว่าขี้มูกรวมความแล้วบรรดาสิ่งที่ขับออกมาพอพ้นร่างกายในทันใดนั้นเองจากเดิมที่เป็นของน่ารักน่าเสน่หา ก็กลายมาเป็นของที่น่ารังเกียจไปโดยพลันกลายมาเป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากรักอยากเสน่หาเพราะว่าเป็นขี้และก็ไม่มีใครอยากจะเป็นเจ้าของด้วย เมื่อไม่มีใครยอมรับเป็นเจ้าของสิ่งที่ขับถ่ายออกมาทางผิวหนังจึงหาเจ้าของมิได้ซึ่งต่างก็โทษกันว่าขี้ของใครก็ไม่ทราบได้ นานมาก็กลายมาเป็น "ขี้ไคล"ดังนี้เป็นต้น นอกจากสิ่งที่ขับถ่ายออกมาจะน่ารังเกียจดังกล่าวแล้วแม้แต่สังขารร่างกายของคนเราเมื่อได้แยกแยะพิจารณาไปแล้ว ก็จะเห็นความจริงที่ว่าเป็นที่ประชุมรวมกันของอวัยวะชิ้นต่างๆที่เป็นตา หู จมูก ลิ้น เนื้อ ปอด ตับ ม้ามหัวใจ กระเพาะอาหาร ลำไส้ หนัง พังผืด เส้นเอ็น เส้นเลือด น้ำเลือด น้ำเหลืองน้ำลาย น้ำตา น้ำปัสสาวะ ฯลฯ รวมกันเรียกว่าอาการ ๓๒ซึ่งต่างก็ห้อยแขวนระเกะระกะยางโตงเตงอยู่ภายใน เมื่อแยกหรือควักออกมาดูทีละชิ้นจะไม่มีชิ้นใดที่เรียกกันว่าสวยงามน่ารัก น่าพิศวาสเลย กลับเป็นของที่น่ารังเกียจไม่สวย ไม่งาม ไม่น่าดูแต่สิ่งเหล่านี้ก็รวมประกอบอยู่ภายในร่างกายของเราทุกผู้ทุกคนโดยมีหนังหุ้มห่อปกปิดอยู่โดยรอบหากไม่มีผืนหนังหุ้มห่อและสามารถมองเห็นภายในได้แล้วแม้จะเป็นร่างกายของคนที่รักสุดสวาดขาดใจ ก็คงจะต้องเบือนหน้าหนีอกสั่นขวัญหายบางทีอาจจะต้องถึงขั้นจับไข้ไปเลยซึ่งอาจจะต้องถึงขั้นทำพิธีปัดรังควาญเรียกขวัญกันอีกหากจะถือว่าน่ารักน่าเสน่หาอยู่ที่ผืนหนังหรือแผ่นหนังรอบกายก็ลองลอกออกมาดูก็จะเห็นว่าไม่สวยงามตรงไหนแต่อย่างใดแต่ที่นิยมยกย่องรักใคร่หลงใหลกันอยู่ ก็คือผิวหรือสีของหนังชั้นนอกสุดเท่านั้นถ้าได้ลอกหรือขูดผิวชั้นนอกสุดออกมาให้เหลือแต่หนังแท้แดงๆแล้วแม้จะเป็นหนังสดสวยของนางงามจักรวาล ผู้คนก็คงจะต้องเบือนหน้าหนีจึงเป็นที่แน่ชัดว่า คนสวย คนงาม ก็คงสวยและงามกันแค่ผิวหนังชั้นนอกสุดรักและเสน่หาที่ผิวหนัง ซึ่งเป็นของฉาบฉวยนอกกาย หาได้สวยงามน่ารักเข้าไปถึงตับ ไตปอด หัวใจ ม้าม กระเพาะ ลำไส้ น้ำเลือดน้ำหนอง อุจจาระ ปัสสาวะ ภายในร่างกายด้วยไม่ส่วนผู้ที่ผิวหรือสีของหนังดำด่าง ไม่สดใสน่าดู ก็พยายามทาลิปสติก แต่งหน้าแต่งตาทาสี พอกแป้งย้อม และดึงกันเข้าไปให้เต่งตึงและออกเป็นสีสันต่างๆแล้วก็พากันนิยมยกย่องชวนชมกันไป แต่ที่จริงแล้วก็เป็นความหลงโดยหลงรักกันที่แป้งและสีที่พอก หลอกให้เห็นฉาบฉวยอยู่แค่ผิวนอกเท่านั้น
เมื่อมีสติพิจารณาเห็นความเป็นจริงอยู่เช่นนี้หากจิตมีกำลังก็จะทำให้นิวรณ์ ๕ ประการค่อยๆสงบระงับทีละเล็กละน้อยโดยเฉพาะจิตจะไม่เดือดร้อนกระวนกระวายแส่ส่ายไปในอารมณ์รักๆใคร่ๆในที่สุดจิตก็จะสงบเยือกเย็นลงจนถึงขั้นอุปจารสมาธิได้หากสติมีกำลังพอก็อาจถึงขั้นปฐมฌานได้
กายคตานุสสติกรรมฐานนั้นความจริงก็เป็นเพียงสมถภาวนาที่ทำให้จิตเป็นสมาธิได้ถึงขั้นปฐมฌานแต่ก็เป็นสมถภาวนาที่เจือไปด้วยวิปัสสนาภาวนาเพราะเป็นอารมณ์จิตที่ใคร่ครวญหาเหตุและผลตามสภาพเป็นจริงของสังขารธรรมหรือสภาวธรรมซึ่งหากได้พลิกการพิจารณาอาการ ๓๒ ดังกล่าวให้รู้แจ้งเห็นจริงว่าอาการ ๓๒ดังกล่าวนั้นไม่มีการทรงตัว เมื่อเกิดมีอาการ ๓๒ ขึ้นแล้วก็ไม่อาจจะตั้งมั่นอยู่ได้ จะต้องเปลี่ยนแปลงไปเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่ตัวเราและของเราแต่อย่างใดร่างกายไม่ว่าจะเป็นของตนเองหรือของผู้อื่น ต่างก็เต็มไปด้วยความทุกข์ดังนี้ก็เป็นวิปัสสนา กายคตานุสสติกรรมฐาน เป็นกรรมฐานที่เมื่อได้พิจารณาไปแล้วก็จะเห็นความสกปรกโสโครกของร่างกายจนรู้แจ้งเห็นจริงว่า ไม่น่ารักน่าใคร่จึงเป็นกรรมฐานที่มีอำนาจทำลายราคะกิเลสและเมื่อได้รู้แจ้งเห็นจริงดังกล่าวมากๆเข้าจิตก็จะมีกำลังและเกิดความเบื่อหน่ายในร่างกายทั้งของตนเองและผู้อื่นจึงเป็นการง่ายที่ "นิพพิทาญาณ"จะเกิดขึ้นและเมื่อได้เกิดขึ้นแล้วจนมีญาณทัสสนะเห็นแจ้งอาการพระไตรลักษณ์ว่าร่างกายเป็นอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนไม่ใช่เราไม่ใช่เขาแต่อย่างใด จิตก็จะน้อมไปสู่ "สังขารุเปกขาญาณ"ซึ่งมีอารมณ์อันวางเฉยไม่ยินดียินร้ายในร่างกายและคลายกำหนัดในรูปนามขันธ์ ๕ เรียกว่าจิตปล่อยวางไม่ยึดมั่นถือมั่นในอุปาทาน - ขันธ์ ๕ ซึ่งจะนำไปสู่การละ "สักกายทิฐิ"อันเป็นการละความเห็นผิดในร่างกายนี้เสียได้และถ้าละได้เมื่อใดก็ใกล้ที่จะบรรลุความเป็นพระอริยะเจ้าเบื้องต้นในพระพุทธศาสนาคือเป็น "พระโสดาบัน"สมจริงตามที่พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ว่า "การเจริญกรรมฐานกองนี้จะไม่ห่างมรรค ผล และนิพพาน"
ฉะนั้นกายคตานุสสติกรรมฐานจึงเป็นกรรมฐานเครื่องที่จะทำให้บรรลุพระอรหันต์ได้โดยง่ายซึ่งในสมัยพระพุทธกาล ท่านที่บรรลุแล้วด้วยพระกรรมฐานกองนี้มีเป็นจำนวนมากในสมัยที่พระพุทธองค์ท่านตรัสรู้ใหม่ๆได้เสด็จไปพบพราหมณ์สองสามีภารยาซึ่งมีบุตรที่สุดสวยชื่อว่า "นางมาคัณฑิยา" พราหมณ์ทั้งสองชอบใจในพระพุทธองค์จึงได้ออกปากยกนางมาคัณฑิยาให้เป็นภรรยาพระพุทธองค์ไม่ทรงรับไว้และมองเห็นนิสัยของพราหมณ์ทั้งสองที่จะได้บรรลุมรรคผลจึงได้ทรงแสดงพระธรรมให้ฟัง โดยยกเอากายคตานุสติกรรมฐานขึ้นมาเทศน์ซึ่งได้ตรัสตำหนิโทษแห่งความสวยงามแห่งรูปกายของนางมาคัณฑิยาว่าพระพุทธองค์ทรงเห็นว่าเป็นของปฏิกูล มูตรคูถเน่าเหม็น หาความสวยงามใดๆมิได้เลยพราหมณ์ทั้งสองพิจารณาตามก็ได้ดวงตาเห็นธรรม ส่วนนางมาคัณฑิยาผูกโกรธต่อมาเมื่อนางได้เป็นพระมเหสีของพระเจ้าอุเทน กรุงโกสัมพีก็ได้จองล้างจองผลาญพระพุทธองค์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดเพราะแรงพยาบาทอีกท่านหนึ่งก็คือนางอภิรูปนันทา ซึ่งเป็นพระราชธิดาของพระเจ้าเขมกะศากยะก็จัดว่ามีรูปงามที่สุดในสมัยนั้นและพระนางทรงภาคภูมิหลงใหลในความงดงามของพระนางยิ่งนักแต่ด้วยบุญบารมีที่เคยได้สร้างสมอบรมมาแล้วเป็นอันมากในอดีตชาติเป็นเหตุให้พระนางได้สดับพระธรรมของพระพุทธองค์จากพระโอษฐ์ซึ่งได้ทรงเทศน์กายคตานุสติกรรมฐานควบคู่ไปกับมรณัสสติกรมมฐานแล้วทรงเนรมิตรูปกายของสาวงามที่งามยิ่งกว่าพระนางให้ปรากฏขึ้น ให้พระนางได้มองเห็นแล้วบันดาลให้รูปเนรมิตนั้นค่อยๆเจริญวัย แก่ แล้วชราโทรมๆลงจนตายไปในที่สุดแล้วก็เน่าเปื่อยสลายไปต่อหน้าพระนางก็น้อมเอาภาพนิมิตนั้นเข้ามาเปรียบเทียบกับร่างกายของพระนางจนเห็นว่าอันร่างกายอันงดงามของพระนางนั้นหาได้งามจริงไม่ทั้งเป็นอนิจจังและอนัตตา หาสาระแก่นสารที่พึ่งอันถาวรอันใดมิได้เลยจนพระนางได้บรรลุพระอรหันต์ในขขณะนั้นเอง และพระนางเขมาเทวีที่ยิ่งด้วยรูปโฉมและเป็นพระมเหสีองค์หนึ่งของพระเจ้าพิมพิสารแห่งเมืองราชคฤห์ก็ได้บรรลุพระอรหันต์ในทำนองเดียวกันนี้เอง
๔.มีจิตใคร่ครวญถึงธาตุกรรมฐานคือนอกจากจะมีจิตใคร่ครวญถึงความเป็นจริงของร่างกายดังกล่าวมาในข้อ (๓)แล้ว พึงพิจารณาแยกให้เห็นความเป็นจริงที่ว่า อันที่จริงร่างกายของเราเองก็ดีของผู้อื่นก็ดี ไม่ใช่ตัวเราของเราแต่อย่างใดเลย
เป็นแต่เพียงธาตุ ๔มาประชุมเกาะกุมรวมกันเพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง ได้แก่ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม และธาตุไฟแล้วสิ่งเหล่านี้ก็ทนอยู่ในสภาพที่รวมกันเช่นนั้นไม่ได้นานไปก็เก่าแก่แล้วแตกสลายตายไป ธาตุน้ำก็กลับไปสู่ความเป็นน้ำธาตุดินก็กลับไปสู่ความเป็นดิน ธาตุลมก็กลับไปสู่ความเป็นลมและธาตุไฟก็กลับไปสู่ความเป็นไฟตามเดิม เนื้อตัวร่างกายของเราเมื่อได้แยกส่วนออกมาดูแล้ว ก็มิได้มีตัวตนที่ตรงไหนแต่อย่างใด เป็นแต่เพียงเนื้อกระดูด ตับ ไต ไส้ กระเพาะ เส้นเอ็น หนัง พังผืด เนื้อเยื่อ มันสมอง ไขข้อ ฯลฯมาเกาะกุมกัน ตัวตนของเราไม่มี
ครั้นเมื่อแยกแยะอวัยวะย่อยๆดังกล่าวออกไปจากหน่วยย่อยๆของชีวิตคือเซลล์เล็กๆที่มาเกาะกุมรวมกันก็จะเห็นว่าเซลล์เองก็เนื่องมาจากแร่ธาตุทั้งหลายซึ่งไม่มีชีวิตจิตใจมารวมกันเป็นกลุ่มก้อนเล็กๆไม่มีตัวตนของเราแต่อย่างใด แม้แร่ธาตุต่าง ๆ นั้นก็เนื่องมาจากพลังงานโปรตอนและอิเล็กตรอนเท่านั้น หาใช่ตัวตนของเราแต่อย่างใดไม่ที่หลงกันอยู่ว่าตัวเราของเราหาที่ไหนมิได้เลย
ทุกสรรพสิ่งที่ดิ้นรนแสวงหา สะสมกันเข้าไว้ ในที่สุดก็ต้องทิ้งต้องจากซึ่งป่วยการที่จะกล่าวไปถึงสมบัติที่จะนำเอาติดตัวไปด้วย แม้แต่เนื้อตัวร่างกายที่ว่าเป็นของเราก็ยังเอาติดตัวไปด้วยไม่ได้และก็เป็นความจริงที่ได้เห็นและรู้จักกันมานานนับล้านๆปีคนแล้วคนเล่า
ท่านทั้งหลายที่ได้เคยยิ่งใหญ่ด้วยยศศักดิ์อำนาจวาสนาและทรัพย์สมบัติในอดีตกาลจนเป็นถึงมหาจักรพรรดิมีสมบัติสร้างสมมาด้วยเลือดและน้ำตาของผู้อื่นจนค่อนโลกแต่แล้วในที่สุดก็ต้องทิ้งต้องจากสิ่งเหล่านี้ไปแม้แต่เนื้อตัวร่างกายของท่านที่เคยยิ่งใหญ่ จนถึงกับเป็นผู้ที่ไม่อาจจะแตะต้องได้แต่แล้วก็ต้องทอดทิ้งจมดินและทราย จนในที่สุดก็สลายไปจนหาไม่พบว่าเนื้อ หนัง กระดูกขน เล็บ ตับ ไต ไส้ กระเพาะของท่านว่าอยู่ที่ตรงไหน คงเหลืออยู่แต่สิ่งที่เป็นดินน้ำ ลม และไฟ ตามสภาพเดิมที่ก่อกำเนิดมาเป็นตัวของท่านเพียงชั่วคราวเท่านั้นแล้วตัวของเราท่านทั้งหลายก็เพียงเท่านี้มิได้ยิ่งใหญ่เกินไปกว่าท่านในอดีตจะรอดพ้นจากสัจธรรมนี้ไปได้หรือ
ในเมื่อความเป็นจริงก็เห็นๆกันอยู่เช่นนี้แล้วเหตุใดเราท่านทั้งหลายจึงต้องพากันดิ้นรนขวนขวายสะสมสิ่งที่ในที่สุดก็จะต้องทิ้งจะต้องจากไป ซึ่งเท่ากับเป็นการทำลายวันเวลาอันมีค่าของพวกเราซึ่งก็คงมีไม่เกินคนละ๑๐๐ ปี ให้ต้องโมฆะเสียเปล่าไปโดยหาสาระประโยชน์อันใดมิได้
เหตุใดไม่เร่งขวนขวายสร้างสมบุญบารมีที่เป็นอริยทรัพย์อันประเสริฐ์ซึ่งจะติดตามตัวไปได้ในชาติหน้าแม้หากว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่มีจริงดังที่พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้อย่างเลวพวกเราก็เพียงเสมอตัว มิได้ขาดทุนแต่อย่างใดหากสิ่งที่พระพุทธองค์ได้ตรัสสอนเอาไว้ว่ามีจริงดั่งที่ปราชญ์ในอดีตกาลยอมรับแล้วเราท่านทั้งหลายไม่สร้างสมบุญและความดีไว้สร้างสมแต่ความชั่วและบาปกรรมตามติดตัวไป เราท่านทั้งหลายไม่ขาดทุนหรอกหรือเวลาในชีวิตของเราที่ควรจะได้ใช้ให้เป็นประโยชน์กลับต้องโมฆะเสียเปล่าก็สมควรที่จะได้ชื่อว่าเป็น "โมฆะบุรุษ" โดยแท้<O></O>

ร่วมบริจาคซื้อที่ดินพื่อสร้างสวนธรรม
รักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม
ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่
บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
[SIZE=4][COLOR=blue]เลขที่บัญชี 534-238669-1[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=4][COLOR=blue]ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส[/COLOR][/SIZE]
[U][COLOR=green][U]สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่[/U][/COLOR][/U]
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598
[COLOR=#0000ff]คุณจุฑาภัทร 081-284-1337[/COLOR]
คุณณิชา 088-442-3115
ขออนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง​

จุฑาภัทร​

<!-- google_ad_section_end -->

 

สวัสดียามบ่ายค่ะ...
นำสิ่งดีๆมาบอกกันอีกค่ะ.....

รอยธรรมคำสอนพระเถระ <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

<HR align=center width="90%" SIZE=2>​

อำนาจของกรรมใหญ่ยิ่งที่สุดในโลก... แม้อำนาจของกรรมดี... ก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมชั่ว...และอำนาจของกรรมชั่ว... ก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมดี มีเมตตาต่อเขาผู้เป็นทุกข์นั้นดีนัก แต่...อย่าลืมเมตตาตน...<o></o>
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก<o></o>

ร่วมบริจาคซื้อที่ดินพื่อสร้างสวนธรรม
รักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม
ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่
บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
เลขที่บัญชี 534-238669-1
ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337
คุณณิชา 088-442-3115
ขออนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง​

จุฑาภัทร​

 

ขอร่วมทำบุญ โอนเงินทำบุญไป500บาทครับ เวลา14.50
ขอซื้อที่ดินถวายวัดครับ

 

อรุณสวัสดิ์ตอนสายๆค่ะ.....
วันนี้ก็มีสิ่งดีๆ มาบอกกันอีกนั่นแหละค่ะ......
รอยธรรมคำสอนพระเถระ​

fficeffice" /><O>

อำนาจของกรรมใหญ่ยิ่งที่สุดในโลก... แม้อำนาจของกรรมดี... ก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมชั่ว...และอำนาจของกรรมชั่ว... ก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมดี มีเมตตาต่อเขาผู้เป็นทุกข์นั้นดีนัก แต่...อย่าลืมเมตตาตน...<O></O>​

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปรินายก

<O
...กาย...นี้คือก้อนทุกข์ กายนี้เป็นที่หมายให้พ้นเสียจากทุกข์... ฝึกปัญญาให้ดี... แล้วมาพิจารณากายนี้ให้แจ้ง... ก็จะพ้นทุกข์ได้...<O></O>
พระอาจารย์สิงห์ขันตยาคโม
วัดป่าสาลวัน อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา<O></O>
ผู้มีปัญญา ไม่ควรประมาทความตาย อันตัวที่ไม่ตายนั้นท่านให้ชื่อว่า "โพธิสัตว์" พึงสันนิษฐานได้ว่า...สัตว์นั้นแล คือ ตัวเรา...เป็นผู้ไม่ตาย...เหมือนอย่างพระอริยเจ้า มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น<O></O>
พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์สิริจันโท)
วัดบรมนิวาสราชวรวิหาร กรุงเทพมหานคร
<O></O>
ไม่มีความสุขใดๆ ที่จะไม่มีความทุกข์แทรกซ้อนอยู่ ทำอะไรไม่ผิดเลย ก็คือ...ไม่ทำอะไรเลย...<O></O>
เจ้าคุณนรรัตนราชมานิต (ธมฺมวิตกฺโก ภิกขุ )
วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพมหานคร<O></O>
<O> </O><O> </O>
...หลักธรรมมะทั้งหมด... เป็นธรรมมะที่ครองใจทั้งนั้น.. เพราะว่าธรรมะ... เป็นเรื่องของนามธรรมจริงๆแม้จะตรัสสอนเรื่อง...
รูปธรรม... แต่ก็เป็นคำสอนที่จะนำไปครองใจ... เอาไปเก็บไว้ในใจ ธรรมะทั้งหมดจึงเป็นธรรม ที่... ครองใจ<O></O>
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยวอุปเสณมหาเถระ)
วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร กรุงเทพมหานคร
<O></O>
...การปฎิบัติทางจิต... ถือเป็นเรื่องสำคัญ ... การทำจิตให้สงบ... ถือเป็นกำลังการพิจารณา ... การปฎิบัติข้อวัตร...
มีการฉันหนเดียว เป็นทางพระอริยะ ... ผู้คนเดินทางผิด... ย่อมไม่ถึงที่หมาย คือ... พระนิพพาน<O></O>
พระอาจารย์จันทร์เขมปัตโต
วัดจันทราราม อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย
<O></O>
...ลูกเอ๋ย... ความเมตตา ปรานี พรหมวิหารธรรม ย่อมต้องมีอยู่ในจิตใจของทุกคนนั่นแหละนะ ... แต่บางคราว...
เจ้ากิเลสตัวเชื้อโรคนี้ มันฝังตัว ฝังหัว ลงบนจิตใจมนุษย์เข้าไปแล้ว จะไม่ไล่มันบ้างเลยนั้น ... ต่อไปมันจะเคยตัวนะ !<O></O>
พระอาจารย์คำพองติสฺโส
วัดป่าพัฒนาธรรม อำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี
<O></O>
...คนเรา... ก็เหมือนกัน ใจที่มี...กิเลส...ก็น่ากลัว เกิด...ความโลภ...ก็น่ากลัว เกิด...ความโกรธ...ก็น่ากลัว เกิด...ความหลง...ก็น่ากลัว<O></O>
พระอาจารย์ffice:smarttags" /><?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>วัน อุตฺตโม (พระอุดมสังวรวิสุทธิเถร )
วัดถ้ำอภัยดำรงธรรม อ.ส่องดาว จ.สกลนคร<O></O>
<O> </O><O> </O>
ในทางพระพุทธศาสนา ท่านแนะนำให้เรา... ปรุงแต่งความสุข ท่านสอนวิธีทำใจ หรือฝึกจิตฝึกใจ และบอกวิธีใช้ปัญญามากมาย อย่างเช่น... การบำเพ็ญสมาธิต่างๆก็คือ ... วิธีปรุงแต่งจิตใจนั่นเอง... แต่เป็นการปรุงแต่งให้เป็นสุข... ในการมองโลก
แม้แต่สิ่งเดียวกัน ถ้าเรามองไม่เป็นก็เป็นเรื่องร้าย เกิดทุกข์ แต่ถ้ามองเป็น ก็กลายเป็นเรื่องดี เป็นสุขไปได้<O></O>
พระพรหมคุณาภรณ์ ( ป.อ. ปยุตฺโต )
วัดญาณเวศกวัน อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม
<O></O>
...ถ้ารู้ธรรม... ก็นำธรรมะนั้นมาฟอกซัก ชำระเสียให้สะอาด ใจเรามันสกปรกมานาน ต้องล้างเสียที... อวิชชามันเยอะ เอาความโง่ของพวกเราออก ... เอาความดีใส่มาแทน... จงรับไปปฏิบัติซี! เอามาแล้วก็มาวางไว้เฉยๆ มันจะได้ประโยชน์อะไรเล่า!<O></O>
พระอาจารย์จวนกุลเชฏฺโฐ
วัดเจติยาคีรีวิหาร( ภูทอก ) อำเภอบึงกาฬ จังหวัดหนองคาย
<O></O>
ทางไปสู่ความไม่เกิด ทานให้แก่ใครไม่ทราบ? ที่เรียกว่าทำทาน ท่าน...ทำทาน...ของท่านจบแล้วหรือยัง?
ท่าน...รักษาศีล...ของท่านจบหรือยัง? ท่าน...เจริญสมาธิ...ของท่านแล้วหรือยัง? ปัญญาของท่าน ...เกิดแล้วหรือยัง ?...<O></O>
หลวงปู่โต๊ะ อินทสุวัณโณ (พระราชสังวราภิมณฑ์ )
วัดประดู่ฉิมพลี เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร
<O></O>
ขันธ์ ๕ ของกิเลส ...มันเกิดเป็นทุกข์... ตาย...เป็นทุกข์อยู่แล้ว เป็นอนิจจัง...ทุกขัง...อนัตตา อยู่แล้ว
ไปนิพพาน ...เขาเอาธรรมะไป...<O></O>
หลวงปู่บุดดาถาวโร
วัดกลางชูศรีเจริญสุข อำเภอบางระจัน จังหวัดสิงห์บุรี<O></O>
<O> </O><O> </O>
การทำจิตให้บริสุทธิ์ สะอาดปราศจากสิ่งเศร้าหมองนั้น หมายความว่า ทำจิตให้เป็น...อิสระ... จากสิ่งทั้งปวง ...จิตที่ว่าง...
จากความยึดมั่นถือมั่นว่า ตัวตน...ของตนเท่านั้น ...ที่มั่นคงเป็นสมาธิ... ได้อย่างแท้จริง...และ...สมบูรณ์<O></O>
หลวงพ่อพุทธทาส อินทปัญโญ (พระธรรมโกศาจารย์ )
วัดธารนํ้าไหล สวนโมกขพลาราม อำเภอไชยาจังหวัดสุราษฏร์ธานี​

ความทุกข์ เป็นโรคอย่างหนึ่ง ...ซึ่งเกิดขึ้นในใจของใครแล้ว...ก็มักจะเป็นโรคเรื้อรัง ถ้าไม่มีการเยียวยารักษา
...โรคนั้นก็มักตั้งอยู่นานๆ ...ก็เรียกว่าตรมตรอมใจ ...แล้วมีความทุกข์เรื่อยไปตลอดชีวิต...<O></O>
หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ (พระพรหมมังคลาจารย์ )
วัดชลประทานวังสฤษฏ์ อำเภอปากเกร็ดจังหวัดนนทบุรี<O></O>
<O> </O>
...ลูกเอ๋ย... ก่อนจะเที่ยวไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ใด เจ้าจะต้องมีทุนของตัวเอง คือบารมีของตนลงทุนไปก่อน เมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย จะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้า หมั่นสร้างบารมี ทำบุญกุศลไว้ แล้วฟ้าดินจะช่วยเอง จงจำไว้นะ...อย่าไปเร่งเทวดา ฟ้าดิน<O></O>
สมเด็จพุฒาจารย์ ( โต พรหมรังสี )
วัดระฆังโฆสิตารามวรมหาวิหาร กรุงเทพมหานคร
<O></O>
เมื่อบวชเข้ามา ...ก็ต้องเอาดีให้ได้... แล้วไม่คิดจะสึก ...ถ้าบวชแล้วคิดจะสึก... ก็ไม่ควรบวชให้เปลืองผ้าเหลือง !<O></O>
พ่อท่านคลิ้งจันทสิริ
วัดถลุงทอง ตำบลหินตก อำเภอร่อนพิบูลย์จังหวัดนครศรีธรรมราช
<O></O>
...พระพุทธเจ้า... เข้าพระนิพพาน ก็มีอยู่ในพระนิพพานนั้นแล เหมือนกับพระจันทร์ พระจันทร์ไม่มีวันแก่
พระจันทร์ไม่มีวันเจ็บ พระจันทร์ไม่มีร้อน...ไม่มีหนาว ดาวไม่มีเกิด...ไม่มีตาย<O></O>
หลวงปู่ตื้ออจลธัมโม
วัดป่าอรัญวิเวก ตำบลบ้านป่า อำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม
<O></O>
...สุขในฌาน... อะไรจะไปสู้ ในภพนี้...ไม่มีสุขเท่าถึงดอก ต่างคนต่างมา... ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างตาย... ต่างคนต่างเกิด ...การปฏิบัติ... ไม่หยุด...ไม่ถึงพระ "ตัวหยุด" นี่แหละเป็นตัวสำเร็จ<O></O>
หลวงพ่อสด จันทสโร ( พระมงคลเทพมุนี )
วัดปากนํ้า เขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
<O></O>
ธรรมะของพระพุทธเจ้านี้...เป็นทิพย์... มิได้เป็นรูปร่างที่มองเห็นด้วยตาเนื้อ แต่ธรรม... เป็นธรรมชาติอันละเอียด สุขุม
สุดที่จะนำมาเปรียบเทียบ กับของสมมติทั้งหลายได้ ...ใจนี้แหละ... เป็นที่สถิตของธรรม<O></O>
หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม (พระธรรมสิงหบุราจารย์ )
วัดอัมพวัน อำเภอพรหมบุรี จังหวัดสิงห์บุรี
<O></O>
สมาธินอกหลักพระพุทธศาสนา ยิ่งทำได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งอวดกล้า... อวดเก่ง... มีทิฏฐิมานะ กิเลสตัวใหญ่ตัวโตขึ้นมา...ยิ่งรู้..
ยิ่งเก่ง... ความทะนงตัวมันก็ยิ่งมาก เพิ่มกิเลสหนักขึ้น ...สมาธิอันนี้... จึงไม่เป็นไปเพื่อความหลุดพ้น<O></O>
หลวงพ่อพุธ ฐานิโญ ( พระราชสังวรญาณ )
วัดป่าสาลวัน อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา<O></O>
<O> </O><O> </O>
เที่ยววิ่งขอธรรมะ ...แต่ไม่ยอมปฎิบัติ... เดี๋ยวนํ้า เดี๋ยวแห้ง ไม่เอาจริงสักที ระวังเน้อ ! สะสมธรรมะมากไม่ดี พุงจะแตกเอง
ต้องนำออกมาระบาย แยกเหตุแยกผล เรียกว่า...วิปัสสนา...ธรรมะนั้นไม่มีใครเขาให้มากหรอก...มันจะฟุ้งซ่าน...<O></O>
หลวงปู่อ่อนสาสุขกาโม
วัดประชาชุมพล ตำบลบ้านตาด อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี
<O></O>
...การปฎิบัติบูชา... ไม่มีกฎเกณฑ์ข้อบังคับเลย ...ก็ต้อง... อย่าให้ผิดไปว่าคำสอนของพระพุทธเจ้า เออ...ใครจะชอบปฎิบัติอย่างไรก็ดี จะอยู่วัดก็ได้ จะอยู่ป่าดงก็เยี่ยม ใจแน่วแน่...มีสติรู้พร้อม ...ใช้ได้หมดเลย...<O></O>
หลวงปู่โทน กันตสีโล (พระครูพิศาลสังฆกิจ )
วัดบูรพา ตำบลสะพือ อำเภอตระการพืชผลจังหวัดอุบลราชธานี
<O></O>
ในความสงบของจิตนั้นแหละ ลูกหลานเอ๋ย ! จะได้พบกับความเป็นจริงอย่างชัดเจน ในธรรมะของพระพุทธเจ้า
...เราที่กำลังพูดอยู่นี้... ยังจะนั่งพูดกันอีกกี่นาน มันก็จะแสดงให้เห็นถึง ...ความไม่แน่นอน...เสียแล้ว คือ...ตาย<O></O>
หลวงปู่อ่อนสี สุเมโธ (พระครูสีลขันธ์สังวร )
วัดพระงามศรีมงคล ตำบลนํ้าโมง อำเภอท่าบ่อจังหวัดหนองคาย
<O></O>
สำหรับ ผู้ปฎิบัติธรรม มารที่เข้ามาผจญนั้นมีมาก ต้องระวังด้วยสติปัญญา ทางเข้าออกของสมุนมาร คือ ตา...หู...จมูก...ลิ้น...กายและใจ ถ้าแม้เราอ่อนแอ เราสู้ไม่ได้ ชาตินี้เราก็หมดที่พักพิง เพราะ...อวิชชา...เป็นเหตุ<O></O>
หลวงปู่คำดี ปภาโส ( พระครูญาณทัสสี )
วัดถํ้าผาปู่นิมิต ตำบลนาอ้อ อำเภอเมือง จังหวัดเลย<O></O>
<O> </O>
<O> </O>การเจ็บป่วยของเรา ไม่สามารถหยุดการภาวนาไปได้เลย นอกเสียจาก...ความตาย...เท่านั้น ลมหมด...ก็หมดเรื่อง ไม่ภาวนา แม้ไม่จบ...หรือ...จบสุด แต่ความดีจะทำไป...ไม่หวังอะไรเลย...<O></O>
หลวงปู่คำแสนคุณาลังกาโร
วัดป่าดอนมูล อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่
<O></O>
พูดมาก ...เสียมาก... พูดน้อย ...เสียน้อย... ไม่พูด ...ไม่เสีย... นิ่งเสีย ...โพธิสัตว์...<O></O>
หลวงปู่ทวด (เหยียบนํ้าทะเลจืด )
วัดช้างไห้ จังหวัดปัตตานี
<O></O>
ทุกคนเกิดมาในโลกนี้แล้ว มีโอกาสทำชั่วได้ ก็ควรหาโอกาสเสริมสร้างความดีเอาไว้บ้าง ...คนทำชั่ว... นั้นก็เพราะ...
ไม่มีสติ ไม่มีปัญญา จึงเป็นเหตุให้ไปก่อทุกข์ภัยมาสู่ตนเอง<O></O>
พ่อท่านคล้ายจันทสุวัณโณ
วัดพระธาตุน้อย ( วัดจันดี ) อำเภอฉวางจังหวัดนครศรีธรรมราช
<O></O>
อย่าเข้าใจว่า มาทำบุญที่นี่ จะตัดบาป ตัดกรรม ตัดเวร ได้นะ ... ตัดไม่ได้... อโหสิกรรม...ถือว่าตัดได้ จะต้องขอเอง...ให้คนอื่นไปขอไม่ได้ ...ไม่พ้นจากกรรม... เราต้องขอเอง ต้องอ่อนน้อม กล่าวคำสารภาพกับตัวเขา เขาจึงจะอโหสิ งดโทษให้เรา<O></O>
หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา
วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อำเภอลี้จังหวัดลำพูน<O></O>
<O> </O><O> </O><O> </O>
คนเราเกิดมา มีร่างกายเป็นที่อาศัย อุปมาเป็นบ้านที่กำลังไหม้ไฟ ผู้มีสติ ผู้มีปัญญา นำสมบัติอันมีค่า
ค่อยๆขนออกจากบ้านที่กำลังไหม้ไฟอยู่นี้ ...สมบัติอันมีค่า... ...นั้นก็คือ... การกระทำคุณ<st1ersonName ProductID="งามความดี สร้างบุญกุศล" w:st="on">งามความดี สร้างบุญกุศล</st1ersonName><O></O>
หลวงปู่พระพุทธบาทตากผ้า (พระสุพรหมยานเถร )
วัดพระพุทธบาทตากผ้า ตำบลมะกอก อำเภอป่าซางจังหวัดลำพูน
<O></O>
พระพุทธเจ้าสอนไว้แจ่มแจ้ง กินน้อย... นอนน้อย... ปฎิบัติมาก ...เป็นความจริง... เพราะบางวันมีข้าว ๒ ก้อน
เอาเกลือเหน็บกิน...โอ มีรสชาติดี นั่งสมาธิก็ไม่ง่วง เดินจงกรมก็ไม่เมื่อย กินน้อย...นอนเพียงชั่วโมงสองชั่วโมงก็ตื่น
...เร่งภาวนาต่อไป... จงรักษาจิตอย่างเดียว อะไรๆก็ดีหมด<O></O>
ครูบาอินทรจักรรักษา (พระสุธรรมยานเถร )
วัดวนาราม ( วัดบ่อนํ้าหลวง ) อำเภอสันป่าตองจังหวัดเชียงใหม่
<O></O>
ผีมันนอนดูเราทำบาป เราฆ่าหมู ฆ่าไก่ ให้มันกิน สังเวยมัน ...มันไม่มีบาป... เพราะมันไม่ใช่คนทำ เราเองเป็นคนฆ่า...บาปกรรมก็ตกอยู่ที่เรา ...การปฏิบัติ... มี...สติ...ตัวเดียวเท่านั้น ...มันจะแจ้งหมดโลก...<O></O>
หลวงปู่บัวสิริปุณฺโณ
วัดราษฎรสงเคราะห์ อำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี
<O></O>
...ผู้พิจารณา... ผู้มีธรรมะในใจ ท่านอยู่ในโลกไม่แปดเปื้อนไปด้วยโลก เหมือนกับ...ใบบัว...อยู่ในนํ้า
ถึงนํ้าจะมาตกค้างบนใบบัว เดี๋ยวมันก็หลุดหล่นออกไป ไหลออกไป ใบบัวไม่เคยซึมนํ้าที่ไปถูกไปต้อง<O></O>
พระอาจารย์สิงห์ทองธัมมวโร
วัดป่าแก้ว อำเภอสว่างดินแดน จังหวัดสกลนคร
<O></O>
...การเรียนรู้... เป็นการสะสม แต่ ...การปฏิบัติ... เป็นการเรียนที่สามารถจบกิจ พ้นกิเลส...พ้นทุกข์ได้
ให้ทุกคนรักษา ศีล๕ ศีล๘ ...อย่างเคร่งครัด...<O></O>
หลวงปู่อ่อน จักกธัมโม (พระราชธรรมมานุวัตร )
วัดป่าประชานิยม ตำบลในเมือง อำเภอเมืองจังหวัดกาฬสินธุ์
<O></O>
ผู้ที่ว่า ...จิตสงบๆ... แต่ไม่พบตัวทุกข์ละก็ ...ยังสงบไม่จริง... พูดไปเปล่าๆเท่านั้น ...ยังอีกไกล...<O></O>
หลวงปู่บัวพาปัญญาภาโส
วัดป่าพระสถิต อำเภอศรีเชียงใหม่ จังหวัดหนองคาย​

...เรานักสู้... ลูกพระพุทธเจ้า ถ้ามันยังไม่ตาย ยังหายใจอยู่ แม้เราเดินไม่ได้... เอาไม่เท้าเดิน ก็ต้องยอมตายกับความดีงามนะพวกเธอ ! เรื่องเวรกรรม ลูกเอ๋ย ! ...มันเป็นกรรมนะ ต้องใช้กรรมเวร...ยุติธรรมดีแล้ว
ฉะนั้น จงปล่อยไปตามกรรมที่ทำไว้แต่หนหลัง<O></O>
หลวงปู่สามอกิญจโน
วัดป่าไตรวิเวก อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์
<O></O>
คนเรามันรักสุข เกลียดทุกข์ หนักก็หนักอยู่ตรงนี้แหละ ไม่ละความจริง ...ละบาปเสียทั้งหมด... ทั้งทางกาย ทางวาจา ทางใจ
ที่ทุจริต...ละเสียให้หมด จะเหลือแต่...สุจริตธรรม เป็นผลตั้งขึ้นในจิตใจ ...แล้วจิตก็เบาสบาย...<O></O>
หลวงปู่แหวนสุจิณฺโณ
วัดดอกแม่ปั๋ง อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่
<O></O>
เป็นครูสอนคนอื่น ...ก็ดีอยู่... หากสอนตัวเองด้วย ...ก็จะดีมากขึ้น... ศีลมีมากมายหลายข้อ ไม่ต้องรักษาหมดทุกข้อดอก ...รักษาแต่ใจของเรา... ให้ดีอย่างเดียว กาย...วาจา...ก็จะดีไปด้วยกันนั่นแหละ<O></O>
หลวงปู่ผางจิตฺตคุตฺโต
วัดอุดมคงคาคีรีเขต อำเภอมัญจาคีรีเขต จังหวัดขอนแก่น
<O></O>
...เกิดเป็นคน... ต้องรู้จักหน้าที่ มีความคิด หัดภาวนา อย่านอนอย่างวัวอย่างควาย...ไม่ภาวนา พวกที่เป็นพระสงฆ์องค์เณร ก็ควรฝึกหัดทำภาวนา อย่าอยู่โดยเปล่าประโยชน์ กินข้าวปลาของชาวบ้านแล้วขี้ทิ้งเปล่า !
ข้าวเม็ด นํ้าหยด ต้องทดแทนคุณ ทำภาวนาให้ถึงที่สุด จะได้สงบกาย วาจา ใจ<O></O>
หลวงปู่หลุยจันทสาโร
วัดถํ้าผาปิ้ง ตำบลทรายขาว อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย
<O></O>
บุญ...บาป เป็นของเที่ยงแท้แน่นอน ใครจะมาว่าเรา เป็นเรื่องปากเขา จิตเรามีหน้าที่ภาวนา ยืนให้มีสติ เดินให้มีสติ
ทำอะไร...พูดอะไร...ให้มีสติ รู้ภายนอกรู้ไปทำไม รู้ภายใน...รู้กาย รู้จิต...ของตัวเองดีกว่า<O></O>
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร (พระครูสันติวรญาณ )
วัดถํ้าผาปล่อง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่
<O></O>
...ธรรมะ... เป็นสิ่งประเสริฐ แม้ธรรมะประดิษฐานอยู่ กลางดวงจิต ดวงใจของผู้ใดแล้ว ผู้นั้นจะได้รับความอบอุ่น
มีที่พึ่งอันถาวรสมบูรณ์ทุกประการ จะไม่มีสิ่งใดๆในโลก ที่จะให้ความอบอุ่นยิ่งกว่า ...ธรรมะ...<O></O>
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ (พระสุธรรมคณาจารย์ )
วัดอรัญบรรพต อำเภอศรีเชียงใหม่ จังหวัดหนองคาย
<O></O>
เอา...ชีวิตนั่นแหละ เป็นเดิมพัน ...เพื่อ... แลกกับความดี<O></O>
หลวงปู่ศรีมหาวีโร
วัดประชาคมวนาราม ( ป่ากุง ) อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด<O></O>
<TABLE class=tborder id=post4092910 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_4092910 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">

​

​

</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">

​

</TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
​

​

...ลม... มันไม่มั่นหมายอะไรเลยนะ มันพัดไปมาของมันเท่านั้น บางทีเรายุ่งๆลืมไปเสียด้วยซํ้าไปว่า เราได้หายใจเอาลมเข้าไป ! ...ถ้ามันทรยศกับเรา... มันเข้าแล้วไม่ยอมออก มันออกแล้วไม่ยอมเข้า ...จะลำบากนะ...
เราควรกำหนดให้รู้ชัด ให้มีสติ ให้มีสัมปชัญญะ<O></O>
หลวงปู่บุญมาฐิตเปโม
วัดป่าสิริสาลวัน บ้าโนนทัน อำเภอหนองบัวลำภูจังหวัดอุดรธานี<O></O>
ถ้าต้องพูดกับคนทุกคนแล้ว... คงไม่มีเวลาปฏิบัติธรรมแน่... การเห็น... เป็นเหตุแห่ง... การคิด การคิด... เป็นเหตุแห่ง...การเห็น ถ้าคิดดีก็เป็นทางเย็น ถ้าคิดเป็นก็เย็นสบาย ตาย...เป็น...เหม็นเน่า เราเขาเหมือนกัน...อยู่ไปทุกวัน...ใครได้ก็ดี...ใครมีก็ได้ !<O></O>
หลวงพ่อเกษมเขมโก
สุสานไตรลักษณ์อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง<O></O>
... อาสวะกิเลส...เปรียบเหมือนกับความมืดที่เราจมอยู่ เราจึงต้องมา...นั่งภาวนา...กำจัดมันเสียให้ได้โดยเด็ดขาด
จิตจึงจะผ่องแผ้ว สว่างไสว แล้วจะเห็นแจ้งในธรรมทั้งปวง<O></O>
หลวงพ่อแพ เขมังกโร (พระสุนทรธรรมภาณี)
วัดพิกุลทอง ตำบลถอนสมอ อำเภอท่าช้างจังหวัดสิงห์บุรี<O></O>
...สัมภเวสี... คือวิญญาณลอยไปเที่ยวหาที่เกาะโลกของเทวดา...นั้นมีแต่เกิดกับตาย โลกมนุษย์...มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย
โลกนิพพาน...ไม่มีทั้งเกิด ไม่มีทั้งตาย ความสุขที่แท้จริงนั้น...ย่อมเกิดจากบุญกุศล...<O></O>
ท่านพ่อลี ธัมมธโร (พระสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์)
วัดอโศการาม อำเภอเมืองจังหวัดสมุทรปราการ<O></O>
...ฉันน้อย... ทำความเพียรมาก ขัดเกลากิเลสออกจากจิตใจ ไม่คำนึงถึงลาภสักการะ ยศถาบรรดาศักดิ์
...ขอกำจัดพญามาร... และเสนามารน้อยใหญ่ ที่คอยมารบเร้าจิตใจ ...ให้ราบคาบสิ้นไป...<O></O>
หลวงพ่อโอภาสี ( พระหมาชวน มลิพันธ์ )
สวนอาศรมบางมด เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร<O></O>
ในงานศพที่มาไหว้ศพน่ะ... เขามา ...ไหว้สัจธรรม... ของพระพุทธเจ้านะ อนิจจัง...ไม่เที่ยง
ขอให้ทุกคนนะ เวลาก่อนจะหลับไป ให้นึกถึง...ความดี...ที่ตนเคยทำไว้<O></O>
หลวงพ่อปาน โสนันโท (พระครูวิหารกิจจานุการ )
วัดบางนมโค อำเภอเสนาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา<O></O>
การศึกษากรรมฐาน ควรทำให้แจ้ง ...และ... ถูกต้องตามหลักพระวินัย
กรรมเก่าของเราเคยทำไว้อย่างไร ...ก็ตายด้วยโรคเก่านั้น...<O></O>
หลวงพ่อเงินพุทธโชติ
วัดหิรัญญาราม ( วัดวังตะโก ) อำเภอโพทะเล จังหวัดพิจิตร<O></O>
ใครจะมีความรู้ ความสามารถ ...แค่ไหนก็ตาม... มีบุญวาสนาบารมี ...แค่ไหนก็ตาม... ในที่สุดก็ตาย
จุดที่ไม่ตายมีจุดเดียว ...คือนิพพาน...<O></O>
หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ( พระราชพรหมยาน )
วัดท่าซุง อำเภอเมือง จังหวัดอุทัยธานี<O></O>
...ผู้มีปัญญา... ไม่ควรหวังสิ่งซึ่งยังมาไม่ถึง ให้เชื่อในกฎแห่งกรรม ทำกรรมอย่างใด ย่อมส่งผลอย่างนั้น
...คือ... กรรมชั่ว...ย่อมส่งผลชั่ว และกรรมดี...ย่อมส่งผลดี<O></O>
หลวงพ่ออุตตมะ (พระครูอุดมสิทธาจารย์ )
วัดวังก์วิเวการาม อำเภอสังขละบุรีจังหวัดกาญจนบุรี<O></O>
แม้พระบรมศาสดาของเรา ...ก็เช่นเดียวกัน... พระองค์ประทับนั่งอยู่ ณ ควงไม้โพธิพฤกษ์แห่งเดียว
...เมื่อจะดับโลกสาม... ก็มิได้เหาะขึ้นไปในโลกสาม ...คงดับอยู่ที่จิต...<O></O>
หลวงปู่มั่นภูริทัตโต
วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร<O></O>
ธรรมะ ที่จะนำมนุษย์ให้พ้นทุกข์นี้ ...ได้แก่... ศีล...สมาธิ...ปัญญา เท่านั้น อย่านำเรื่องของสัตว์มาประพฤติ
มนุษย์เราจะต่ำลงกว่าสัตว์ และจะเลวกว่าสัตว์อีกมาก ...เวลาตกนรก... จะตกหลุมที่ร้อนกว่าสัตว์มากมาย<O></O>
หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล
วัดเลียบอ.เมือง จ.อุบลราชธานี<O></O>
ความเกิด...แก่...เจ็บ...ตาย ...เป็นทุกข์... ผู้ที่เห็นทุกข์เท่านั้น จึงขวนขวายหาทางพ้นทุกข์
ให้เชื่อเรื่องบุญ เรื่องบาป ว่าเป็นของมีจริง ให้รู้จักใช้ปัญญาพิจารณารูปนาม ให้เห็นตามความเป็นจริงของสังขาร<O></O>
หลวงปู่ฝั้นอาจาโร
วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร<O></O>
ข้าศึกใดๆในโลกนี้ ไม่มีอำนาจลึกลับ ร้ายกาจ แหลมคม เหมือน... ข้าศึกภายในใจเรา ตัวของเราก็เป็นผีสดศพหนึ่ง เป็นป่าช้าที่ฝังของสัตว์ต่างๆ มีหมู วัว เป็ด ไก่ ซึ่งเราขนมาฝังทุกๆวัน คนที่ตายแล้ว เขาไม่ได้เป็นป่าช้าของสัตว์อื่นอีกต่อไป<O></O>
หลวงปู่เทสก์เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย<O></O>
ความอยากอย่างแรงกล้า ...ที่จะหลุดพ้นหรือรู้แจ้งนั้น... จะเป็นความอยากที่ขวางกั้นการหลุดพ้น พยายามมากเกินไป
แต่ขาดปัญญา เป็นการเคี่ยวเข็ญตนเอง ไปสู่ความทุกข์ยากโดยไม่จำเป็น เดินสายกลาง คือ...สงบ...วางสุข...วางทุกข์<O></O>
หลวงพ่อชา สุภัทโท (พระโพธิญาณเถร)
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี<O></O>
อวิชชามันพาให้เกิด ...เมื่อถึงคราวจะต้องตาย... ก็ขอปลดอวิชชาไว้ข้างหลัง ให้เข้าป่า เข้าดงไป เราไม่ต้องการอีกต่อไป ขอให้...เชื่อจิต...เชื่อธรรม นั้นเถิด เป็นเอกในโลกทั้งสามนี้แน่นอน<O></O>
หลวงปู่ชอบฐานฺสโม
วัดป่าสัมมานุสรณ์ บ้านโคกมน อ.วังสะพุง จ.เลย<O></O>
ขอให้เลิกการคิด และการอธิบายให้หมดสิ้น อย่าส่งจิตออกนอก หยุดคิด...หยุดนึก !
จงเข้าไปสู่สิ่งที่สงบเงียบให้ได้ลึกซึ้ง โดยการ...ลืม...ต่อสิ่งนี้ ด้วยตัวเราเอง<O></O>
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล (พระราชวุฒาจารย์)
วัดบูรพาราม อ.เมือง จ.สุรินทร์<O></O>
ขึ้นชื่อว่า...กิเลส...แล้ว มันจะไม่ไว้หน้าใคร มันทำลายทั้งสิ้น แก่นแท้ของธรรมอยู่ที่...สติ
เราเองเป็นผู้ทำจิตของตนให้เศร้าหมอง ผู้อื่นช่วยไม่ได้ แม้พระพุทธเจ้าก็ช่วยไม่ได้ ทำเอง...รู้เอง...ได้เอง<O></O>
หลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำกลองเพลอ.หนองบัวลำภู จ.อุบลราชธานี<O></O>
อันการที่จะเจริญสมถะ และวิปัสสนากรรมฐานนั้น ...จำต้อง... อบรมศีลของตนให้บริสุทธิ์เสียก่อน ชาวบ้านนั้นก็ได้ยกย่องว่าพระสงฆ์เป็นนาย ชาวบ้านรับใช้เป็นทาสของพระสงฆ์ ชาวบ้านไว้วางใจถึงปานนี้ ...ต้องเอาดีให้ได้ ! ...<O></O>
หลวงพ่อเพา พุทธสโร (ท่านพุทธสราจารย์)
วัดเขาวงกฏ ต.สนามแจง อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี<O></O>
ทำกรรมฐาน ...ถ้าไม่พบ... ตัววิปัสสนา ก็จะไม่มีทางพบกับ ความสุขอันแท้จริงได้<O></O>
หลวงปู่จันทร์ เขมิโย (พระเทพสิทธาจารย์)
วัดศรีเทพประดิษฐาราม อ.เมืองจ.นครพนม<O></O>
<O>​

ร่วมบริจาคซื้อที่ดินพื่อสร้างสวนธรรม

รักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม
[U][COLOR=#008000]ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่[/COLOR][/U]​

บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
[COLOR=darkred][SIZE=4][COLOR=blue]เลขที่บัญชี 534-238669-1[/COLOR][/SIZE][/COLOR]
[COLOR=darkred][SIZE=4][COLOR=blue]ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส[/COLOR][/SIZE][/COLOR]
[COLOR=#ff0000][U][COLOR=green][U]สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่[/U][/COLOR][/U][/COLOR]
[COLOR=#ff0000]พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598[/COLOR]
[COLOR=#008000][COLOR=#0000ff]คุณจุฑาภัทร 081-284-1337[/COLOR][/COLOR]
[COLOR=#008000]คุณณิชา 088-442-3115[/COLOR]

ขออนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง

จุฑาภัทร​

 

...ยังขาดปัจจัยอีกจำนวนมาก...
ช่วยกันบริจาคตามศรัทธา


ร่วมซื้อที่ดินตามแรงศรัทธา กับพระอาจารย์จาตุรงค์
;aa41


...ล่วงเลยมาถึงวันที่ 30 พ.ย. 53...สิ้นเดือน พ.ย. แล้ว....
...อีกเพียงไม่กี่วัน...พระอาจารย์ท่านต้องจ่ายเงินค่าที่ดินครึ่งนึงแล้ว


...แต่เห็นยอดตอนนี้แล้วทำให้กังวล...
เพราะตอนนี้ คาดว่า 10 ไร่แรก ....ไม่น่าจามีปัญหาใดๆ
เนื่องจาก...รายชื่อผู้ขอจองซื้อที่ดิน อยู่ที่ประมาณ 10 ไร่...(30พ.ย.53)
คงเหลือแต่รอ..ยอดบริจาคเข้ามาค่ะ


แต่ที่ยังกังวล คือ 10 ไร่ที่เหลือ.....เพราะตอนนี้ ยอดเงินยังไม่กระเตื้องไปไหนสักเท่าไร....


อีก 10 ไร่ที่เหลือ....จึงยังน่าเป็นห่วง


ขอให้ทุกท่านช่วยกันประชาสัมพันธ์ บอกบุญ
เพื่อร่วมสร้างศาสนสถาน เพื่อเป็นแหล่งปฏิบัติธรรม ของเราทุกคนค่ะ


ยอดเงินที่ยังไม่มีผู้ลงชื่อบริจาค


ยังขาดอีก 10 ไร่....


ร่วม 400,000 บาท


ขอแรงทุกท่านช่วยกันเพื่อให้งานบุญครั้งนี้ ลุล่วงด้วยค่ะ


โมทนาสาธุค่ะ​

ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่
บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
เลขที่บัญชี 534-238669-1
ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส



สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้ที่...
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-8469598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337
คุณณิชา 088-4423115


;aa41
....NiCha....<!-- google_ad_section_end --> ​

<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ไม่ทราบว่า พระอาจารย์ ยังรับตรวจกรรม ไหมครับ
กลัวว่า โทรไปรบกวน พระอาจารย์ อะครับ

 

ได้โอนเงินสมทบซื้อที่ดินถวายวัด 300 บาท ที่บัญชี 534-238669-1 เวลาประมาณ เที่ยงสี่สิบนะคะ

 

วันนี้มาสวัสดีกันตอนค่ำๆ น๊ะ....
มีสิ่งดีมาบอกกันเช่นเดิมจ้า.....​

อานิสงส์การมีความกตัญญู


๑.ทำให้รักษาคุณความดีเดิมไว้ได้
๒.ทำให้สร้างคุณความดีใหม่เพิ่มได้อีก
๓.ทำให้เกิดความละอายชั่วกลัวบาป
๔.ทำให้เกิดความอดทน
๕. ทำให้จิตใจผ่องใสและมองโลกในแง่ดี
๖. ทำให้เป็นน่ารักน่าเอ็นดู
๗. ทำให้ทั้งมนุษย์ทั้งเทวดาอยากช่วยเหลือ
๘.ทำให้เป็นที่สรรเสริญของบัณฑิต
๙.ทำให้เป็นที่น่าคบของคนดี
๑๐.ทำให้บรรลุผลนิพพานได้โดยง่าย
ที่มา :หนังสือทำวัตรสวดมนต์ ( ฉบับแปล ) ศูนย์ปฏิบัติธรรมสำนักสงฆ์วัดป่าบ่อน้ำใสวนารามหน้า ๙๐fficeffice" /><O></O><O></O><!-- google_ad_section_end --> ​

ร่วมบริจาคซื้อที่ดินพื่อสร้าง
สวนศรัทธาธรรมรักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม​

[SIZE=4][COLOR=darkred][SIZE=3][U][COLOR=#008000]ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่[/COLOR][/U][/SIZE][/COLOR][/SIZE]
[SIZE=4]บั[FONT=Tahoma]ญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)[/FONT][/SIZE]
[FONT=Tahoma][B][B][COLOR=#ff0000][COLOR=darkred][SIZE=4][COLOR=blue]เลขที่บัญชี 534-238669-1[/COLOR][/SIZE][/COLOR][/COLOR][/B][/B][/FONT]
[FONT=Tahoma][B][B][COLOR=#ff0000][COLOR=darkred][SIZE=4][COLOR=blue]ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส[/COLOR][/SIZE][/COLOR][/COLOR][/B][/B][/FONT]
[B][FONT=Tahoma][B][B][COLOR=#ff0000][U][COLOR=green][U]สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่[/U][/COLOR][/U][/COLOR][/B][/B][/FONT][/B]
[B][FONT=Tahoma][B][COLOR=#ff0000][COLOR=#ff0000]พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598[/COLOR][/COLOR][/B][/FONT][/B]
[B][FONT=Tahoma][B][COLOR=#ff0000][COLOR=#008000][COLOR=#0000ff]คุณจุฑาภัทร 081-284-1337[/COLOR][/COLOR][/COLOR][/B][/FONT][/B]
[B][FONT=Tahoma][B][COLOR=#ff0000][COLOR=#008000]คุณณิชา 088-442-3115[/COLOR][/COLOR] [/B][/FONT][/B]
[B][FONT=Tahoma][SIZE=5]ขออนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง[/SIZE][/FONT][/B]​

[COLOR=darkred]จุฑาภัทร[/COLOR]​

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ







ศุภดิถี วันที่ห้า ธันวามาส
วโรกาส เฉลิมพระชนม์ ดลสมัย
พสกพร้อม น้อมถวาย พระพรชัย
ร้อยดวงใจ อศิรวาท ราชสดุดี







พระผู้ทรง เลิศล้ำธรรม ทศพิธ
ราชกิจ ทศธรรม พิพัฒน์ผล
บำบัดทุกข์ บำรุงสุข ทุกชั้นชน
“องค์ภูมิพล” อัครราช พระราชา



ทั้งโครงการ พระดำริ ทรงริเริ่ม
ทรงส่งเสริม ทฤษฎีใหม่ ไทยหรรษา
เศรษฐกิจ พอเพียง เลี้ยงชีวา
ปวงประชา ทุกถิ่น อยู่กินดี



ทั่วโลกพร้อม น้อมคำนับ สรรเสริญแล้ว
พระฉัตรแก้ว ทรงสง่า บุญราศี
ด้วยเดชะ พระมหา บารมี
ปกธานี ป้องประชา องค์ราชันย์



บรรจงน้อม หมอบถวาย กราบพระบาท
แทนเครื่องราช สักการะ พระมิ่งขวัญ
ศิโรราบ บาทบงสุ์ องค์ราชันย์
พระทรงธรรม ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ.....


;aa41


ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ


ข้าพระพุทธเจ้า.....
กลุ่มเพื่อนธรรม "ศิษย์พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตธัมโม"
จาก....วัดถ้ำดงเขทุกท่านค่ะ....​

(ขอพระราชทานอภัยหากใช้คำราชาศัพท์มิถูกต้อง)​

NiCha<!-- google_ad_section_end -->

 

มาเชิญชวนเพื่อนธรรมทุกท่าน
ร่วมนั่งสมาธิถวายพระพรชัย
แด่องค์ในหลวงของเราทุกคน
ร่วมกันค่ะ..............




ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ


ข้าพระพุทธเจ้า.....
กลุ่มเพื่อนธรรม "ศิษย์พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตธัมโม"
จาก....วัดถ้ำดงเขทุกท่านค่ะ....

​

<!-- google_ad_section_end -->

 

ขอปันไปบอกบุญเวปอื่นนะครับ

 

ร่วมถวายเทียนให้วัดถ้ำดงเขค่ะ








ขณะนี้ เทียนพรรษา(เทียนใหญ่) ที่มีญาติโยมถวายให้วัดตั้งแต่ช่วงก่อนเข้าพรรษานั้น
ตอนนี้ใกล้หมดเต็มทีแล้วค่ะ
ทราบจากพระอาจารย์เมื่อบ่ายวันนี้ ว่าที่วัดมีเหลืออีกเพียงแค่ 2 คู่เอง
ซึ่งจะพอใช้อีกเพียงแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้น

วิงวอนเพื่อนธรรม พี่น้องทั้งหลาย
ช่วยกันร่วมบริจาคปัจจัยสมทบทุนร่วมซื้อเทียนพรรษา ถวายวัด
อานิสงส์ส่งให้ชีวิตสว่างไสว ขึ้นมาอีกครั้ง ดุจดั่งเปลวเทียนที่เจิดจ้าในความมืดค่ะ


...จึงขอเชิญชวนเพื่อนธรรม ที่มีจิตศรัทธา...
ร่วมบริจาคปัจจัยถวายเทียนพรรษา ให้แก่วัดถ้ำดงเขค่ะ
เพราะที่วัดจะจุดเทียนเป็นส่วนใหญ่
ไม่ค่อยใช้ไฟฟ้า เพราะไฟไม่พอ และไฟตกบ่อยค่ะ​

;aa41



ร่วมบุญกับพระอาจารย์จาตุรงค์ และวัดถ้ำดงเข ได้ที่
บัญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)
เลขที่บัญชี 534-238669-1
ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส



สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้ที่...
พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-8469598
คุณจุฑาภัทร 081-284-1337
คุณณิชา 088-4423115​

<!-- google_ad_section_end -->

 

ร่วมบริจาคซื้อที่ดินพื่อสร้าง
สวนศรัทธาธรรมรักขิตตธัมโมกับ
พระจาตุรงค์ รักขิตตธัมโม​

[COLOR=darkred][SIZE=3][U][COLOR=#008000]ท่านสามารถร่วมบริจาคปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินถวายพระพุทธศาสนา ได้ที่[/COLOR][/U][/SIZE][/COLOR]
บั[FONT=Tahoma]ญชีนายกลุ่ม กลิ่นโกสุมภ์ (ไวยาวัจกร วัดถ้ำดงเข)[/FONT]
[B][B][COLOR=#ff0000][COLOR=darkred][SIZE=4][COLOR=blue]เลขที่บัญชี 534-238669-1[/COLOR][/SIZE][/COLOR][/COLOR][/B][/B]
[B][B][COLOR=#ff0000][COLOR=darkred][SIZE=4][COLOR=blue]ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาจตุรัส[/COLOR][/SIZE][/COLOR][/COLOR][/B][/B]
[FONT=Tahoma][B][B][COLOR=#ff0000][U][COLOR=green][U]สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ได้โดยตรงที่[/U][/COLOR][/U][/COLOR][/B][/B][/FONT]
[FONT=Tahoma][B][COLOR=#ff0000][COLOR=#ff0000]พระอาจารย์จาตุรงค์ รักขิตตฺธัมโม 089-846-9598[/COLOR][/COLOR][/B][/FONT]
[FONT=Tahoma][B][COLOR=#ff0000][COLOR=#008000][COLOR=#0000ff]คุณจุฑาภัทร 081-284-1337[/COLOR][/COLOR][/COLOR][/B][/FONT]
[FONT=Tahoma][B][COLOR=#ff0000][COLOR=#008000]คุณณิชา 088-442-3115[/COLOR][/COLOR] [/B][/FONT]

ร่วมถวายเทียนวัดถ้ำดงเข
​

ขณะนี้ เทียนพรรษา(เทียนใหญ่) ที่มีญาติโยมถวายให้วัดตั้งแต่ช่วงก่อนเข้าพรรษานั้นตอนนี้ใกล้หมดเต็มทีแล้วค่ะที่วัดมีเหลืออีกเพียงแค่ 2 คู่เองซึ่งจะพอใช้อีกเพียงแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้น.....
จึงขอฝากบอกบุญมายังญาติธรรมและผู้มีจิตศรัทธาร่วมบริจาคปัจจัยสมทบทุนร่วมซื้อเทียนพรรษา ถวายวัดอานิสงส์ส่งให้ชีวิตรุ่งเรืองสว่างไสว
อนุโมทนาบุญกับดวงจิตทุกดวง

จุฑาภัทร​

<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->