ศูนย์รวมลูกหลานพญานาคศรีสัตตนาคราช

พี่น้อยใจอีกแนะ อิอิ แหย่เล่นแค่นี้เอง
เดี๋ยวพี่ไปเปิดบัตรไงล่ะ ไหนๆก็จะไปแล้ว จำได้ว่าหลายๆวันถึงจะได้บัตรหรือเปิดแล้วได้เลยไม่รู้ พี่จำได้เพราะเราไม่ได้โอนไปไหนบ่อยๆอะจิ

ยอดเงินล่าสุด วันที่8/8
5094.55 บาทจ้า
เอาของพี่ใส่ไปอีก 2000ก็7094.55พอดี ที่เกินมาเป้นเพราะบางคนโอนค่าหนังสือมาแล้วครับ

 

พี่ก็โอน 2000 ของพี่เข้าบัญชีเขา สแกนสลิปไว้ อัพสมุดมา ให้เห็นว่ายอดในสมุดคือยอดส่วนค่าทำที่หักมัดจำแล้ว พอได้ของพร้อมใบเสร็จก็สแกนใบเสร็จให้ดูอีกที

 

เออว่าแต่ของจะส่งให้พี่หรืออาร์ทล่ะ
เดี๋ยววิ่งไปโอนรอ 10นาที อิอิอิ

มาละเร็วไหม มีเครื่องใกล้พอดี



* แจ้งโอนเงินค่ามัดจำแล้วนะครับตามที่อาร์ทกล่าวไว
รบกวนอาร์ทโทรถามด้วยนะครับให้เค้าโทรกลับหากทางฝายผลิตได้รับแล้วครับ
จำนวนและรายละเอียดตามเอกสารที่แนบมาครับ
**ต้องขออภัยที่โอนต่างธนาคารเพราะวันนี้คงไปโอนไม่ได้ครับ

สรุปยอด

เงินบัญชีกลาง คงเหลือ เท่าเดิม
ยอดที่ต้องจ่ายเหลือ 4000 บาท
มัดจำไปแล้ว 2000บาท ณ วันนี้ 11/08/10

หัก2000บาทส่วนที่ผมจะจ่ายที่ผมได้สั่งครับ
ใบเสร็จจะถูกcopyเก็บไว้เป็นหลักฐานครับ

หลังกลับมาจากตจวแล้วจะ อัพสมุดล่าสุดให้ได้ชมกันครับ

 

พี่ตุ้ม ไปไหนมา วันนี้มาช้าแฮะ
หรือว่ากลับดึก อิ..อิ..

 

7เศียรค่ะพี่เพชร ปราญฯนับตั้งแต่กลับมา ชัดเจนค่ะ ขอยืนยัน

เห็นด้วยค่ะพี่หลวง พี่ครูเหมือนโดเรมอน พี่ครูตัวกลม แก้มป่อง เหมือนโดเรมอนแถมมีกระเป๋าหน้ท้องเหมือนโดเรมอนด้วย อิอิ

ตาปราญฯดูเศร้าและเป็นทุกข์มากเลยเหรอ ไม่เชื่ออ่ะ พี่ๆคนอื่นโปรดเข้ามายืนยันด่วนว่าตาปราญฯเศร้าจริงไหม

 

พระหลวงปู่รุ่นพ่อให้ เจ็ดเศรียรครับ ส่องแล้ว
ตามแต่คนจะเห็น จะมองนะ อิอิอิ
จับแล้วอุ่นต้องอันเชิญขึ้นคอครับ

สายตาเธอก็รู้ดีตัวเองก็ยอมรับนิแนะ จะทาตายังไงก็ปกปิดไม่มิดหรอก จิตวิทยาล้วนๆไม่ใชวิชชาครับ พึงบุคคลจะรู้เองเพราะผมชอบมองจ้องในตาคนครับแบบเป็นนิสัยเสียครับ
ช่วงนี้อารมณ์เสียบ่อยโฮโมนมารึจ้า อิอิอิ

 

confirm จ้า ฮ่าๆๆๆ
เหมือนมีอะไรอยู่ในใจอ่ะ
ไม่รู้บอกไม่รู้จ๊ะน้องปราญ
เจอน้องปราญเหมือนน้องปราญยังหาอะไรไม่เจอหรือปเปล่า
หน้าตาก็ดูสดใสนะ แต่มันในใจไม่สดใส
เข้าใจเปล่านี่ กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ขอบคุณนะครับสำหรับกับการเดินทางหนุมๆสาวๆน่ารักกันทุกคน

 

ถูกครับอาจารย์นิ
ฮา ใครๆก็พูด ก่อนมาเจอพวกพี่ คนเค้าก็บอกเธอนิ จะเอาใครมายืนยันอีกล่ะ ยกให้เป็นควีนออฟตาเศร้าไปเลย ส่วนรองอันดับนึงให้พี่เพชร มองแล้วอยากกอดปลอบโยนแบบเศร้าๆ (แอบแฝงอะป่าววะนี่ 5555 ไม่จริงน้า คิดงี้จริงๆ แต่ไม่ได้อยากกอด)

ยินดีครับคุณคมน์จอมขมังเวท อิอิ
สงสารแต่พี่ครูคงจะเหนือยมากๆ วันนี้มีประชุมอีก จะขับรถไหวไหมก็ไม่รู้นะครับ
เวลาผมนอนก็3ทุ่มกว่าหลังสวดมนต์เสร็จ คงจะนอนเร็วๆเหมือนพี่ครูเพราะหาวกันบ่อยพร้อมๆกัน
ส่วนสาวๆหลังรถ น้องใจ ปราญ พี่เพชร ได้ยินชื่อเสียงในด้านนอนดึก ตาเป็นนกฮูกอยู่แล้วเลยไม่กังวล ส่วนผมกับพี่ครูขับไปหาวไปเพราะเลยเวลานอน 55

วันนี้ได้นอน2.30 ชม.เอง แถมจะต้องขับไป อัมพวาอีก 1 ชม.กว่า ไปถึงเมื่อไร ปล่อยให้ครอบครัวเดินเที่ยว ผมจะนอนนวดริ่มน้ำสบายๆ (นิ่กถึงสิแค่นี้ก็ลอยแล้วเพราะร่างกายราว ปวดหลังสุดๆๆ ไหล่ด้วยปราญ เฮี้ยน มาจับให้ตอนขับรถ ชอบนวดแต่ไม่ใช่อาบอบนวดนะ อิอิ) ราคาแค่ 200กว่าบาทได้ตั้ง ชมนิดๆแนะ นานๆทีครับ ขอมีความสุขแบบมนุษย์มนาบ้างสักที

 

มาแล้ว อิอิ
ก็มาทำงานสายได้นิ เจ้านายไม่อยู่
เมื่อเช้ามีฝนตกตอนสาย อีกต่างหาก

เมื่อวานยังงงๆ ตัวเอง ไปกะเค้าได้ยังไง
ออกจากที่ทำงานเดินตัวลอยๆ ไปขึ้นเรือที่คลองแสนแสบ
อาร์ทบอกว่าให้นั่งเรือไปลงสุดทาง ที่วัดศรีบุญเรือง เดี๋ยวอาร์ทไปรับ
ไปถึง น้องใจ ไปถึงก่อนแล้ว รออยู่แถวท่าเรือ ครึ่งชม. แหะๆ
อาร์ทมารับไปรอที่บ้าน โฮมออฟฟิศ Dangsticker (ตื่นเต้น อิอิ)
นั่้งรถเลยไปแล้ว อาร์ทบอกว่า นี่ไง บ้านพี่เคน ธีระเดช (หลังไหนหว่า)
พี่เคน มักมาวิ่งออกกำลังกายในหมู่บ้าน เวลาออกมาที จะมีสาวๆ เอ๊ย ไม่สาวดิ
มีเหล่าบรรดาอาม่า ออกมาวิ่งตาม อิอิ ลองนึกภาพตามคงขำดี

บ้านอาร์ทน่ารัก และอบอุ่นมากค่ะ
มีคุณพ่อ น้องสาว คุณแม่ 2 ท่าน มีน้องมะลิ สปริทน้อย สีขาว แสนซน (คนงานอีก)
บ้านกว้าง และร่มรื่นมาก พี่ตุ้มและน้องใจ เดินเล่น พร้อมดูแหย่น้องมะลิ ที่วิ่งไล่งับลูกบอล
น้องใจ เพิ่งเจอและคุยกันครั้งแรก เป็นเด็กใสๆ น่ารักมาก และฉลาดจริงๆ ด้วย
เดินไปเห็นต้นลีลาวดี ต้นใหญ่หน้าบ้าน ดอกสีขาว สิ่งแรกที่คิดคือ นั่นไง.. ต้นไม้โปรดของปราญ
แอบขออนุญาต อาร์ท ขออนุญาตคุณแม่ เด็ดดอกไม้ไปฝากปราญ ฝากเพชร ด้วย อิอิ
ในบ้านยังมีอีกหลายต้น มีสีเหลือง มีสีชมพูด้วยหละ สีชมพูดอกเล็กกว่า และหอมเหมือนน้ำหอมเลย

รออยู่ตั้งนาน เอ.. ทำไมกลุ่มนู้น ยังไม่ขึ้นมอเตอร์เวย์ซักทีหว่า อิอิ

(ไปหลงทางกันอยู่ ก็บอกมาเถอะ ทำเป็นบอกว่า ถกกันเรื่องเส้นทาง)

 

มาแล้ว ปรับกายปรับใจเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวปราญฯจะเล่าเรื่องราวให้ฟังนะคะ
เริ่มตั้งแต่ออกเดินทาง ปราญฯเริ่มออกเดินทางจากที่ทำงานตอนประมาณ 14.30 น. ก่อนไปมีงานด่วนเข้ามา กังวลมากกลัวไม่ทัน พอเคลียร์เสร็จรีบวิ่งไปที่ท่าเรือ ปรากฏว่าเรือที่จะไปลงปากเกร็ดต้องรออีกประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง ปราญฯเลยตัดสินใจขึ้นเรือไปลงท่าน้ำนนท์ ในใจกังวลมาก กลัวพี่ครูจะต้องรอพวกเรานาน กลัวพี่หลวงจะบ่นและรอนาน แต่ทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่ดูใจตัวเอง(สารภาพว่ากลัวมาก นอกจากเรือข้ามฟากแล้วไม่เคยขึ้นเรือแบบนี้คนเดียว)
พอไปถึงท่าน้ำนนท์ก็ขึ้นแท็กซี่ไปปากเกร็ด โทรหาพี่หลวงเป้นระยะๆ เรากังวลใจกันมากเพราะไม่อยากให้พี่ครูต้องรอ ปราญฯตัดสินใจโทรหาพี่ครู จ๊ากกกกก เสียงดุจริงๆเลย แต่ก็ทำใจดีสู้พี่ครูบอกไปว่ากำลังจะถึงปากเกร็ดแล้วเจ้าค่ะ พอขึ้นรถพี่หลวงได้ก็ ตั้งต้นเดินทางไปรับพี่ครูค่ะ
เรามีเรื่องพิสูจน์กำลังใจกันไปตลอดทาง ติดสินบนเดวตากันตลอดขอให้ฟ้าเปิด จะได้ขับรถง่ายๆไม่มีกังวล เดวตาก็ช่างเป้นใจค่ะ ขับรถได้สะดวกสบาย แต่ลืมขอให้ท่านเป็น GPS ให้ เลยต้องหาทางไปบ้านพี่ครูโดย แผนที่และโทรศัพท์
เจอพี่ครูแล้ว ปราญฯก็ย้ายให้พี่ครูนั่งข้างหน้า แง๊ ลืมมองหน้าพี่ครูชัดๆตอนแรกอ่ะ จากนั้นเราก็ไปรับพี่เพชร เธอนั่งเฉิดฉายรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ พอขึ้นรถมาเธอก็ควักวัตถุมงคลมาให้พวกเราทุกคนค่ะ ขอบคุณพี่เพชรมากค่ะ จากนั้นพี่เพชรก็ทำหน้าที่ของเธอได้ดี ชวนคนโน้นคนนี้คุย ตามนิสัยอันร่าเริง ปราญฯยังงงๆเพราะมีเรื่องงานที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จ แต่ก็มิได้นำพา เมื่อผู้หญิง 2 คนมาเจอกัน ความอึกทึกก็เกิดขึ้นในรถค่ะ
จากนั้นเราก็แวะไปรับคุณคม ที่แยกลำลูกกาค่ะ พอพี่คมขึ้นมา ก็มีการทักทายกันเล็กน้อยค่ะ หนุ่มๆในรถ คุยไม่ค่อยทันสาวๆเท่าไหร่ จากนั้นเราก็วิ่งยาวไปสมทบกับพี่อาร์ท แล้วให้พี่อาร์ทเป็นคนนำทางในผลัดต่อไปค่ะ

 

คอนเฟิร์ม ว่าปราญ เป็นสาวตาเศร้า ด้วยอีกคนค่ะ
เหมือนมีสิ่งใดในใจ หลายๆ เรื่อง หรือไม่ก็ผ่านความเศร้ามามาก
ส่วนนึงคงมาจากทุกข์ทางกาย ทางสังขาร (ไม่เที่ยง)

รองอันดับ 1 เพชร นั่นเลย
ตาเศร้าด้วย แต่ต่างกับปราญ
ตาออกซึ้งๆ ตื่นๆ เหมือนคนแบบ ลึกลับๆ อ่ะ พูดไม่ถูก อิอิ

คุณคม จอมขมังเวท ฮาๆ
ตอนแรกที่ลงจากรถเข้าบ้านไปกราบหลวงพี่
ก็ลืมสังเกตอ่ะ ว่าคุณคม ก็มากับคณะเรา
เพิ่งเห็นตอนจะแยกย้ายกลับ อิอิ
คราวหน้าต้องให้ส่องพระให้ดู ว่าพระที่พี่ชายให้ไว้ เป็นพระอะไร อ่ะค่ะ

 

หาว่าเราขี้บ่นอีกแนะ อิอิ เค้าเดินเล่นรอที่คาร์ฟูต่างหาก
หาคอนเทคใส่ครับ
เลยโทรถามปราญว่ามีเจลไหม
เธอถามว่าเอาไปทำอะไร
ผมตอบว่าเดี๋ยวเจอพี่ครูจะดูไม่หล่อ
เธอตอบ จะไปหาสาวออกเดทรึครับ 555555
เดี๋ยวๆ ผมบอกต่อ ...พี่ไม่ได้ใส่ถุงเท้า
เธอบอก เดี๋ยวปราญซื้อให้
ผมบอก พี่รีบลืมใส่ถุงเท้ามาวันนี้
5555
เธอหยิบกลับบ้านไปเพราะใส่ไม่ทัน รับพี่ครูแล้วไม่รู้จะใส่ที่ไหน

เราร่วมกันถวายน้ำผึ้ง ยานัต สาวปราญไปหามาอย่างรวดเร็วก่อนมา
ส่วนผม รอที่คาร์ฟู เลยเจอน้ำองุ่นแท้แบบขวดแก้ว ซื้อมาหลายขวดถวายท่าน และซื้ออาหารตุนให้น้องๆพี่ไว้ทานในรถครับ เพิ่งรู้ว่าเราเลือกของโปรดมาให้หลายคนโดยไม่รู้ เฮี้ยนมาก ...
ร่วมๆแล้วรวมน้อมถวายด้วยกันและร่วนกันถวายปัจจัยจำนวน640บาทครับ

โมทนากันครับ

อารมณ์ดียังจ้า ไม่ได้โทรไปแต่รู้นะ อิอิอิ

 

ตอนคุยกับเพชรทางโทร. ตอนที่รถเราขับตามกันไป
พยายามจะส่องดูรถหลวง ที่ตามหลังมา ไหนหว่า.. พี่ครู อยากเห็น
ส่องยังไงก็ไม่เห็นอะไรเลย เห็นแต่ความมืด
เพชรบอกว่า พี่ครูเหรอ หน้าเหมือนวิลลี่เลย
ปากไวถามว่า วิลลี่ไหน วิลลี่ แมคอินทอช หรือ free willy อิอิ

พอมาเจอกัน อืม ชายตัวใหญ่ และเงียบขรึม นี่หรือคือพี่ครู ที่พวกเราซักนู่น ซักนี่กันบ่อยๆ
พี่ครู ตัวสูงค่ะ ยังอายุไม่เยอะ ยังดูหนุ่มอยู่เลย ไม่ค่อยพูด แต่สายตาดูห่วงใย จริงๆ
แต่ก็คุยกันไม่เยอะ เพราะไม่ค่อยมีเวลา
ที่ตั้งใจมาวันนี้ ก็เพราะอยากเจอพี่ครู นั่นแหละค่ะ

 

สาวเพชรนะ sensitive มาก
นิดหน่อยก็กระทบใจ
แล้วก็เก็บเรื่องไว้ในใจมากมาย
ไม่ได้แนวโศก อย่างเดียวนะ

ปล่อย ๆ ไปบ้างก็ได้เน้อคุณเพชร
ล้างมันออกไปฮ่า ไม่ว่าเรื่องอะไร

ใครเจอคุณเพชรไม่ต้องกลัว
ไม่ต้องเสียเวลาทำความคุ้นเคย

รับรองเหมือนเคยเจอกันมานานแล้วกร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

สาวปราญวันนี้ไปกินยาดีอะไรมาครับรู้สึกว่าจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

 

ดีอะไรกันคุณคมน์เดี๋ยวต้องโทรไปง้อ ทำยังกะแฟนชาติปางก่อน น้องสาวงอนพี่ไม่ง้อ แอบไปน้ำตาเล็ดหลังโต๊ะ อิอิ

 

เป็นไงบ้างครับ พี่ครูเขินนิดนึงเลยพูดไปผิด จริงๆจะบอกว่าหน้าตาเหมือนก้องนูโว เพราะลูกศิษย์เคยบอกไว้ว่าอาจารย์หน้าเหมือนดาราเลย 555 วิลลี่แก่ตัวไปจะหล่อเท่าพี่ครูหรือป่าวไม่รู้ อิอิ

 

ตอนนี้ก็ตัวใครตัวมันไปสร้างสมบารมีกันเองนะครับ ต้องสร้างด้วยตนเอง สวดมนต์เพิ่มบารมี นั่งสมาธิ ฝึกจิตให้ตบะกล้าแกร่ง พี่ครูคิดว่า ตบะกล้าแกร่ง ต้องเริ่มจาก ศีลบริสุทธิ์ แล้วฝึกทำสมาธิ

ปล.ฝึกๆจ้องตาแฟน ถ้าแฟนยอมให้ออกจากบ้านเมื่อไหร่ เริ่มใช้ได้ อิอิ

 

พอถึงหน้าบ้าน สาวๆ 2 คนรถก็ร่าเริงกันใหญ่ น่ารักจริงๆเลย เหมือนเพื่อน พี่น้อง ที่ไม่ได้เจอกันมานาน
น้องสาวพี่ปราญฯน่ารักมากลงรถมาด้วยชุดสีขาว ชอบๆๆ เด็กคนนี้น่ารักจริงเชียว
พี่ตุ้มน่ารัก แอบเปรี้ยว เจอหน้าครั้งแรก เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อนแต่ยังไม่ได้คุยอะไรกันสักเท่าไหร่ ขอโทษนะคะพี่ ปราญฯเหมือนจะเป็นคนคุยเก่ง แต่คุยไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่(เอ ใช่เปล่าน๊อ) ขอบคุณสำหรับลีลาวดี สีขาวเป็นสีที่ชอบมากที่สุดแล้วค่ะ
คุณแม่พี่อาร์ทน่ารักมากๆค่ะ ดูใจดี เห็นแล้วอยากเข้าไปกอด
พี่อาร์ทนี่น่ารักเสมออยู่แล้ว ไม่ต้องบรรยายก็เข้าใจกัน เนาะพี่อาร์ทเนาะ ลงมาก็บ่นและอวดไปพร้อมๆกัน อิอิ

พอเราเข้าไปในบ้าน สิ่งแรกที่เจอตรงหน้าบ้านคือ"คุณตุ๊กแก"ค่ะ ตัวเขื่องทีเดียว เกาะอยู่ตรงเหนือประตู คงมองว่าพวกนี้มาทำอะไรกัน ปราญฯก็เลยขออนุญาตคุณตุ๊กแก ขอพวกเราเข้าไปกราบหลวงพี่ในห้องค่ะ

พอเข้าไปเราก็กราบหลวงพี่เอกค่ะ ท่านยังหนุ่มอยู่เลย ดูเมตตามาก พูดเสียงเหมือนดุๆ แต่ก็ไม่น่ากลัวนะคะ พอเรากราบเสร็จท่านก็ถามว่า "มากกันจากไหนนี่" พี่หลวงก็ตอบท่านออกไปว่ามากจากคณะพี่หญิงครับ ท่านก็ถามอีก"แล้วมากันทำไม" พวกเราก็ตอบกันไปว่า มากราบท่าน เอาของมาถวาย ท่านก็พูดเหมือนเสียงดุๆว่า"กราบแล้วก็กลับกันไปสิ มานั่งกันอยู่ทำไมล่ะ" อิอิ น้องปราญฯแอบนึกในใจว่า" ท่านเจ้าคะ กว่าพวกเราจะดั้นด้นมากราบท่านได้ เราใช้เวลา ความพยายามและกำลังใจมากมายค่ะ เราไม่ล้มเลิกแค่เพราะท่านทำเสียงดุหรอก" อิอิ แอบนึกนะไม่ได้พูดออกไปค่ะ

จากนั้นเราก็ถวายของท่านค่ะ พวกเราร่วมกันถวาย น้ำผึ้ง 1 ขวด ยาหอมเทพจิตรตรา 5 ม้า 3 หลอด ยานัตถุ์หมอมี 5 ขวด น้ำองุ่น 1 ขวดใหญ่และ 3 ขวดเล็ก อนุโมทนาบุญร่วมกันนะเจ้าคะ

แล้วท่านก็แจกของพวกเราค่ะ เป็นพระผงและลูกอมชานหมาก ตอนเข้าไปรับท่านก็ถามขึ้นมาตอนปราญฯเข้าไปพอดี(เหมือนรู้ว่าเรากลัวคนเสียงดัง)ท่านถามว่าที่มากันนี่ทำงานอะไรกันมั่งล่ะ แง๊ นึกในใจมาอยากรู้ตอนเราเข้าไปนี่แหละ ปราญฯก็ตอบไปว่าเป็นพยาบาลค่ะ ท่านก็ถามต่อว่าที่ไหน ปราญฯก็ตอบไปแล้วท่านก็ถามกึ่งแหย่ว่า เคยดุคนไข้ไหมล่ะ พวกพยาบาลนี่ชอบโหดชอบดุคนไข้กัน แง๊วๆๆๆเสียหายหมด ปราญฯเลยบอกว่า"ไม่ค่ะท่านปราญฯไม่ดุคนไข้ ปราญฯเป็นพยาบาลพิเศษ" แหะๆ พิเศษที่ว่านี่ราคา 35 บาทเชียวนะ อิอิ

จากนั้นท่านก็ได้สอนธรรมแบบกึ่งสอนกึ่งผ่าน นึกถึงเวลาหว่านทาน ตกตรงหน้าใคร ใครเห็น ใครคว้าได้ก็รับเอาไป ปราญฯจำได้ไม่ทั้งหมดหรอกนะคะ ขออนุญาตคัดมาเฉพาะที่พอนึกได้

"ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิน่ะต้องเห็นทุกข์ของคนอื่นเท่าภูเขาโน่น"
"ขนาดหัวหน้าเรายังลาแล้ว แล้วเราจะเอาทำไม เหมือนหัวเรือใหญ่ลาไปแล้วเราจะเดินต่อไปทำไมอีก"
"การแสดงความจงรักภักดีต่อในหลวงที่ทำออกทีวีน่ะมันก็ดี แต่ถ้าจะให้ดีกว่านั้นคือเราควรปฏิบัติจิตภาวนาของเราแล้วอุทิศผลบุญนั้นให้แก่เจ้ากรรมนายเวรของท่าน คนที่ทำหน้าที่แบบท่านย่อมต้องเคยเอาชีวิตผู้อื่นมา ย่อมต้องมีเจ้ากรรมนายเวร เราจึงควรปฏิบัติและอุทิศผลบุญให้เจ้ากรรมนายเวรท่าน(ฟังประโยคนี้แล้วภาพลอยมาเป็นริ้วๆ)

ยังมีอีกหลายประโยคที่ปราญฯไม่สามารถเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดได้ค่ะ รู้เพียงว่าท่านต้องการทดสอบกำลังใจพวกเราได้เป็นอย่างดี ขออนุญาตนอกเรื่องนิดนึงนะคะ ตลอดระยะเวลาที่นั่งฟังท่าน เหมือนอุปาทานไปเองเหมือนมีเสียงที่แทรกเข้ามาในใจตลอดเวลา เป็นเสียงที่เย็นและเมตตา ขอเขียนให้อ่านเพลินๆแต่อย่าเก็บไปเป็นสาระเลยนะเจ้าคะ
"ไปเถอะลูก ถ้าเจ้าเลือกทางของเจ้าแล้ว ทางที่พ่อเองก็เลือกเดิน ทางที่พ่อได้เดินแล้ว เหนื่อยมามากมายแล้วเจ้าอย่าต้องเหนื่อยต่อไปอีกเลย ส่วนพี่ๆของเอ็งก็บอกมันนะ อย่าได้หวั่นไหวกับสิ่งใด อย่าหวั่นไหวเพราะคำคน เส้นทางนี้เหน็ดเหนื่อยและทรงเกียรติ พวกมันเคยเป็นทหาร พวกมันเข้าใจกันดี ว่าการตายอย่างมีเกียรติมันน่าภาคภูมิใจเพียงใด พวกเอ็งทุกคนเหลือพียงก้าวกระโดดสุดท้าย ไม่ว่าทางไหน มันก็แค่ก้าวกระโดดสุดท้าย"

เล่าเป็นนิทานนะคะ อย่าเอาสาระอะไรกับปราญฯเลย
พี่ๆอาจเห็นปราญฯนั่งเพ้อเจ้อ หลวงพี่พูดอะไรก็อดน้ำตาไหลไม่ได้ แต่ก็นะ ไม่งั้นจะได้ฉายา Queen of sad ได้ไง^-^