เรื่องเด่น ปริศนาธรรมของสมเด็จฯ โต ตอน ผ้าเช็ดมือถวายไม่ได้

ปริศนาธรรมของสมเด็จฯ โต
ตอน ผ้าเช็ดมือถวายไม่ได้

เวลาที่เราจะให้ของอะไรๆ กับผู้อื่น เรามักจะเลือกหาของดีๆ ให้เขา เพราะเรารู้ว่าเป็นธรรมชาติของคนที่อยากจะได้แต่ของดีๆ ไม่มีใครอยากได้ของไร้ค่าหรือมีค่าน้อย บางคนเกร็งเกินไป ไม่กล้าให้ของเล็กน้อยแก่ผู้อื่น เพราะเกรงจะไม่เป็นที่ถูกใจ จึงสรรหาของมีค่ามากไปให้จนผู้รับไม่กล้าใช้ เพราะมันดีเกินไป ได้แต่เก็บใส่ตู้โชว์ ไม่ยอมใช้จนตายไป ลูกหลานก็เอาไว้โชว์ต่อไปอีก

มันน่าขำจริงเชียว !

ญาติโยมโดยทั่วไปก็เหมือนกัน เวลาทำอาหารถวายพระ มักจะเน้นพวกแกง ต้ม ผัด เอาไว้ก่อน ถึงจะทำประณีตอย่างไรก็ตาม พระท่านก็ฉันไม่ใคร่ได้หรอก เพราะท่านฉันจำเจอยู่ทุกๆ วัน อยู่แล้ว มันเบื่อได้เหมือนกัน ไม่ใคร่มีใครเอาน้ำพริก ผักไปถวาย ลองเอาไปถวายซิ ท่านฉันข้าวได้มากเลยแหละ

น้ำพริก ผัก เป็นอาหารที่ปรุงแต่งรสน้อยกว่าพวกแกง ผัดซึ่งปรุงแต่งรสจนบางครั้งเพียงได้กลิ่นก็เกิดอาการคลื่นเหียนเวียนหัว เสียแล้ว เพราะฉะนั้น อย่ามองข้ามน้ำพริกว่าเป็นอาหารเล็กน้อย ไม่สำคัญ เพราะน้ำพริกนี่แหละทำให้ชาวนาชาวไร่มีร่างกายสมบูรณ์

กรณีที่ผมเล่ามานี้ เคยมีกรณีข้างเคียงเกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ ๔ เรื่องมีว่า

สมเด็จฯ โต ได้รับนิมนต์ให้ไปฉันในพระราชวัง พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงประเคนไตรแพร สมเด็จฯ โตท่านก็เอาไตรแพรนั้นเช็ดปาก เช็ดมือยุ่งไปหมด

พระจอมเกล้าฯ ทรงทักว่า “ไตรเขาดีๆ เอาไปเช็ดเปรอะหมด”

สมเด็จฯ โต ตอบสวนมาทันทีว่า “อะไรๆ ก็ถวายได้ ผ้าเช็ดมือถวายไม่ได้ อาตมภาพก็ต้องเอาผ้าไตรของอาตมาเช็ดอาตมาเอง เป็นอันได้บริโภคของทายกแล้ว ไม่เป็นศรัทธาไทยวิบัติ”

ผ้าเช็ดมือผืนเล็กๆ ราคาผืนไม่กี่บาท แต่ไม่มีใครคิดซื้อหามาถวายพระไม่รู้ว่าเพราะอะไร อะไรๆ ก็ถวายได้ แต่ผ้าเช็ดมือถวายกันไม่ได้

การกระทำของสมเด็จฯ โต เป็นการสอนให้รู้ว่า อย่าเห็นแต่สิ่งของสำคัญจนลืมของเล็กๆ น้อยๆ เพราะบางทีของเล็กน้อยก็สำคัญไม่ใช่ย่อยเหมือนกัน



ที่มา::

 

อนุโมทนา สาธุ ด้วยจ้า ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำมาแบ่งปัน

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ บางสิ่งบางอย่างที่เราเห็นว่าคนอื่นนั้นไม่อยากรับเพราะมันมีค่าเกินไป ลองหาสิ่งที่คิด ว่าเหมาะสม และไม่ค่อยมีใครได้รับนั้นเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่า

 

หากไม่มีจุดเล็กๆน้อยๆ ก็ย่อมไม่มีสิ่งอื่นต่อไป ดังนั้นสิ่งของที่เป็นของเล็กน้อยก็มีความสำคัญไม่ต่างจะสิ่งที่สำคัญ สาธุ สาธุ

 

ชินะปัญชะริตัง มัง รักขันตุสัพพะทา อนุโมทนาสาธุครับ กับเรื่องราวดีๆมีคุณค่าของหลวงปู่โต

 

สาธ........อันนี้เรื่องจริงครับ น้ำพริกผักจิ้มนี้แหละของดีครับ ผมเองถ้าวันใหนไม่มีก็กินข้าวไม่อร่อย

 

เป็นข้อคิดที่ดีมากมากครับ
"อย่ามองข้าม สิ่งที่คิดว่า "ไม่สำคัญ" "
สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

เห็นภาพประกอบแล้วนี่ น่าอร่อยนะครับ ^^

 

โมทนาด้วยค่ะ ทำให้นึกถึงคำพูดนึงสมัยเป็นนักศึกษาในชั่วโมงหนึ่งอ.พูดประโยคหนึ่งว่าคนที่พิการ หรือคนที่ถูกทอดทิ้งเช่นเด็กและคนแก่เขาNeed Good มากกว่า Best คนบางกลุ่มที่ชีวิตเขาเจอเรื่องแย่ๆบางครั้งเราคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขาแต่มันล้ำค่าไปเขาต้องการแค่ดีพอใช้เพราะมันใช้ได้ในชีวิตจริง มันเป็นคำพูดที่ล้ำค่าและเราใช้มันเป็นบรรทัดฐานในการมองคนและช่วยคนให้ถูกเวลา

 

แม่ผมชอบทำน้ำพริก ปลาทุ ปลาร้าหลน ไปถวายพระ ท่านชอบมากยังบอกอีกว่าเป็นปีแล้วไม่ได้ฉัน ของดีมีค่ามหาศาล(พระชั้นเทพด้วยนะครับ)

 

ผู้ให้ ให้แล้วเป็นผลสำเร็จ สำเร็จแล้วที่การให้
ผู้รับจะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์มากน้อยเพียงใดมิอาจคาดเดาได้

อนุโมทนาสาธุด้วย

 

ขออนุโมทนา สาธุ
ท่านได้สอนไว้ว่าสิ่งเล็กน้อยอย่ามองข้าม

 

เหมือนกับปิดทองพระพุทธรูป ปิดแต่ข้างหน้า
ไม่ปิดข้างหลังไหมคับ สาธุคับ
________________________________________________________________________

เล่ม 1. หนทางแห่งการพ้นทุกข์.rar
เล่ม 2. หนทางแห่งการบรรลุ.rar ​

 

ขออนุโมทนา....สาธุ กับ จขกท ด้วยนะครับ

จริงๆมีอีกสิ่งหนึ่งที่จำเป็นมากสำหรับพระภิกษุสงฆ์ แต่ทายก ทายิกา มักมองข้ามไป

นั่นคือ มีดโกนหรือใบมีดโกน นะครับ
เพราะทุกวันพระ 14 ค่ำ ของทุกเดือน พระภิกษุจะต้องปลงผม ใบมีดโกนเป็นของใช้สิ้นเปลืองมาก บางทีในถังสังฆทานก็ไม่มี

ไปทำบุญถวายของพระคราวหน้า อย่าลืมติดกันไปถวายด้วย นะครับ

 

เห็นด้วยครับ และมีของหลายอย่างที่มองข้าม ยาสระผม ทิชชู่ ไม้กวาดทั้งดอกหญ้าและทางมะพร้าว น้ำยาขัดห้องน้ำ แปรงขัดห้องน้ำ ตอนผมที่เคยบวชหากันให้วุ่นเลยละครับ

 

อนุโมทนา สาธุ เจ้าค่ะ
ที่เข้ามาอ่าน เข้าใจว่า ท่านห้ามถวายเสียอีก ยังงง กะ หัวข้ออยู่ พออ่านแล้วจึงเข้าใจ เรื่องเล็กๆ เรามักจะลืมไป จริงตามนั้น ค่ะ

 

คนทั่วไปมักทำบุญตามๆ กัน หรือบางคนก็เอาง่ายๆ ถังที่เค้าจัดแล้วนั่นแหล่ะซื้อแล้วยกไปถวายได้เลย แต่ไม่รู้หรอกว่าของในถังใช้ได้หรือไม่ได้ ควรใส่ใจกับการทำบุญให้มากขึ้น จะทำให้ของทำบุญไม่เหลือทิ้งโดยใช้ประโยชน์ไม่ได้

 

คิดเหมือนกันเลย
ชอบทำประเภทน้ำพริก-ผักสด,ผักนึ่งนี่แหละ
ผัด,ต้ม,แกง เยอะแล้ว
แล้วอีกอย่างคนไทยชอบน้ำพริกนะ
รสจัดหน่อย,ทานข้าวได้เยอะอร่อยด้วย
ทำไปทีไร,แม้แต่ญาติโยมก็ชอบ
ไม่เคยเหลือ นะ

 

ใช่ น้ำพริก ผักต้ม ปลานึ่งเอาก้างออกหน่อย ปลาย่าง หรือโจ๊ก ส้มตำ เราว่าหลวงพ่อชอบทาน สัปะรด เขียนถูกป่าวเนี่ยะ แตงโม เราว่าพระท่านชอบฉัน ส่วนมากเราเห็นซื้อส้มไปถวายซะส่วนไหญ่ รองเท้า บาตร ร่ม ผ้ารับประเคน เรียกอย่างไรไม่รู้ ผ้าเช็ดหน้า เช็ดมือ ไม้ขีดไฟ ย่าม ซองไส่ปัจจัย กระเป๋าไส่ของ หรือ กลด หรือ มุ้ง เสื้อกันหนาวพระ หมวกพระ หรือน้ำยาล้างห้องน้ำส่วนมากคนไม่ค่อยซื้อถวายน่ะ หมอ ถ้วย จาน ถาด แก้ว อะไรประมาณนี้เราว่า ส่วนมากปัจจุบันซื้อเป็นถัง ส่วนมากจะเป็นนม ชา กาแฟ ของใช่ซะมากกว่า บางครั้งรีบๆ เราก็ซื้อเป็นถัง ถ้าไม่รีบก็จะดูเป็นรายการไป

 

อนุโมทนาสาธุครับ ^^ ทำให้รู้ว่าสิ่งของเล็กๆบางทีก็เรามองข้าม ทั้งๆที่มันมีประโยชน์มากเลย