ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

ในวันที่หลวงปู่ละสังขาร



โดย พี่สิทธิ์

ข่าวหลวงปู่ละสังขาร นั้นได้แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว สมัยนั้นยังไม่มี Internet อย่างทุกวันนี้ ส่วนใหญ่จึงเป็นการโทรบอกกันเป็นทอด ๆ ซึ่งทุกคนเมื่อทราบข่าว ก็พร้อมใจกันลางาน รีบเร่งเดินทางไปวัดสะแกทันที

บรรยากาศที่วัดสะแกในวันนั้น ดูไม่เหมือนกับวันก่อน ๆ เลย บางคนสะเทือนใจ ไม่อาจยืนทรงตัวอยู่ได้ ก็กอดต้นไม้ ร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อายใคร บางคน

...บางกลุ่มก็ง่วนอยู่กับการเช่าพระ จนบ่ายวันนั้น พระเครื่องพระบูชาชนิดต่าง ๆ ก็ไม่มีเหลือ...

...บางคนบางกลุ่มก็ง่วนอยู่กับการตักน้ำมนต์ในตุ่ม เสียงเสียดสีของขันกับขอบตุ่มได้ยินชัดเจน...

...บางคนบางกลุ่มก็มาปลงธรรมสังเวช ระลึกถึงความดีความเมตตาของหลวงปู่...

...บางคนบางกลุ่มก็ประชุมตระเตรียมงานศพของหลวงปู่ ฯลฯ...

เป็นจริงดังที่หลวงปู่พยากรณ์ไว้แล้วว่า

"หากข้าจากไป แม้แต่ผ้าขี้ริ้วก็ไม่เหลือ"

แม้ว่าหลวงปู่จะบอกกล่าวล่วงหน้าเป็นระยะเวลานานนับเดือน แต่ลูกศิษย์จำนวนไม่น้อยก็ยังไม่อาจทำใจได้ ผ่านไป 2 วัน
ศพหลวงปู่ก็ยังคงนุ่มนิ่ม ไม่มีอาการเลือดตก ข้อมือข้อเท้า ยังคงงอได้
บางคนรอปาฏิหาริย์ให้หลวงปู่ฟื้นขึ้นมา

แต่สัจจะความจริงก็ย่อมเป็นความจริงอยู่อย่างนั้น ใครเลยจะฝืนกฏแห่งอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ได้ และในเมื่อสังขารของหลวงปู่ซึ่งแก่หง่อมแล้ว โรคลิ้นหัวใจรั่วอันเป็นโรคประจำตัวของท่าน ก็รุมเร้าท่านเข้ามาทุกที ทุกขเวทนาทางธาตุขันธ์ก็หนักขึ้น ๆ

คำสอนต่าง ๆ ท่านก็ถ่ายทอดออกมาอย่างเต็มที่แล้ว จึงไม่มีเหตุผลที่จะมารั้งหลวงปู่อยู่อีก ถึงเวลาแล้วที่ลูกศิษย์ทุกคนจะต้องพึ่งตัวเอง ทุกคนต้องปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เพื่อให้ได้สิ่งที่มีค่าสูงสุดที่มนุษย์เมื่อเกิดมาชาติหนึ่งจะพึงได้พึงถึง

 

เครดิต พี่ก๊อบ Leozenith

 

เพราะความอยากดัง



โดย พี่สิทธิ์

เหตุการณ์น่าจะเกิดขึ้นในราวปี พ.ศ. ๒๕๒๕ สมัยนั้น หอสวดมนต์ (ที่ประดิษฐานรูปหล่อพระศรีอริยเมตไตรยองค์ใหญ่) ซึ่งอยู่ตรงข้ามกุฏิของหลวงปู่ ยังเป็นกุฏิสงฆ์

มีพระหนุ่มองค์หนึ่ง มีความคิดที่เป็นอกุศล เห็นผู้คนมานมัสการหลวงปู่กันมาก จึงนึกอิจฉาริษยา ดังนั้น ท่านจึงพยายามทำอะไร ๆ ให้ดูว่าจะเหนือกว่าหลวงปู่ เป็นต้นว่านอนบนชั้นสอง เพื่อให้อยู่สูงกว่าหลวงปู่ เห็นหลวงปู่ทำพระ ท่านก็ทำพระบ้าง

กระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง ความร้อนทั้งภายในและภายนอกมันมากเข้า จึงได้เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่กุฏิหลังนั้น ได้มีลูกศิษย์หลวงปู่มานิมนต์หลวงปู่ให้หนีออกจากกุฏิ แต่หลวงปู่ปฏิเสธ

ด้วยบุญฤทธิ์ของหลวงปู่ ทั้ง ๆ ที่หลังคานั้นทอดถึงกัน แต่ไฟลามมาแค่ครึ่งหลังคา ไฟก็ค่อย ๆ ดับลง

เหตุการณ์ครั้งนั้น ควรจะได้ถูกจารึกไว้ให้เป็นอุทาหรณ์ของผู้ที่ต้องได้รับทุกข์โทษ
เพราะความอยากเด่นอยากดัง กระทั่งปฏิบัติเลยครูอาจารย์ ประมาทในผู้มีคุณธรรมสูง

หลวงปู่มีแต่จะสอน

'ให้ทำตัวให้ต่ำ (อ่อนน้อมถ่อมตัว) แต่ทำจิตให้สูง'

ดังพุทธพจน์ที่อุปมาผู้เป็นบัณฑิตนั้นควรทำตัวให้เหมือนที่ลุ่มเพื่อให้เป็นที่ไหลรวมของน้ำคือความรู้จากรอบด้าน อย่าทำตัวเป็นที่ดอน ที่น้ำโดยรอบมิอาจไหลเข้ามาได้

 

ท่าน Dragon_king ผมเห็นท่านสะสมวัตถุมงคลของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ไว้เยอะ ถ้ามีของหลวงปู่ดู่มาลงให้ชมกันด้วยนะครับ

 

เห็นกระทู้หนึ่งกำลังจะมีการจัดสร้างรูปเหมือนหลวงปู่ดู่นั่งห้อยขา ขนาดบูชา
ใครสนใจลองแวะไปชมครับ (ไม่ได้ค่าโฆษณานะเอ้อ)



Link : http://palungjit.org/threads/ขอเชิญร่วมบุญบูชารูปเหมือนหลวงปู่ดู่-พรหมปัญโญ.241724/

 

ได้ข่าวว่าช่างที่ปั้นรูปเหมือนในครั้งนี้เป็นช่างคนเดียวกันกับที่ปั้นรูปเหมือนยืนหลวงปู่ดู่
ที่หน้าพิพิธภัณฑ์วัดสะแกครับผม เหมือนใช้ได้เลย

Link : ขอเชิญร่วมบุญบูชารูปเหมือนหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

 

พระเหนือพรหมพิมพ์ใหญ่ ซุ้มโย้
ปี พ.ศ. 2517

จากหนังสือพรหมปัญโญเถระ วัดสะแก

 

พระพรหมพิมพ์ใหญ่ ซุ้มโย้ - 2

 

บุคลิกภาพและปฎิปทาของหลวงปู่



โดย พี่สิทธิ์

หลวงปู่ดู่เป็นพระผู้ใหญ่ที่เข้าหาได้โดยสะดวกอย่างยิ่ง ท่านปฏิเสธบรรดาผู้ที่มาเสนอตัวมาจัดการนั่นนี่ เพราะท่านต้องการให้ทุกคนมีโอกาสเข้าหาท่านอย่างเสมอหน้ากันหมด

หากจะถามว่าท่านเมตตาหรือให้ความสำคัญกับทุกคนเท่ากันหรือไม่ ก็ขออนุญาตให้ความเห็นส่วนตัวว่าไม่ เพราะสังเกตเห็นบ่อยครั้งว่าหากใครมาสนทนาธรรมกับท่าน ท่านจะให้ความสำคัญเป็นพิเศษ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเอาปัญหาการปฏิบัติธรรมที่เกิดกับจิตใจตัวเอง (ไม่ใช่จากอ่านหนังสือ) มาถามท่าน ท่านมักจะค้อมตัวมาหาผู้ฟังเล็กน้อย คล้ายเงี่ยหูฟัง แล้วตั้งใจตอบคำถามหรือให้คำแนะนำไปตามภูมิจิตหรือความพร้อมของผู้ฟังเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด

บางครั้งจะมีนิสิตนักศึกษามาสนทนาธรรมกับท่านในตอนเย็น ๆ ท่านก็ทราบล่วงหน้า และให้โยมอุปัฏฐากเก็บผลไม้ไว้ให้เด็ก ๆ ได้ทานแก้หิว (ทราบจากโยมที่เคยอุปัฏฐากท่าน) ท่านให้ความสำคัญกับการส่งเสริมการปฏิบัติธรรมอย่างยิ่ง ท่านเคยตำหนิพระภิกษุที่อยู่กุฎิใกล้ท่าน ที่เอาเรื่องโลก ๆ มาพูดแทรกขณะท่านกำลังสนทนาธรรมกับญาติโยม ท่านว่า

"บาปนะ คนเขากำลังคุยเรื่องธรรมะ
กลับมาขัดจังหวะด้วยเรื่องโลก ๆ"

หลวงปู่มีผิวพรรณที่ผ่องใสอย่างยิ่ง ทั้ง ๆ ที่ท่านสรงน้ำโดยไม่เคยใช้สบู่เลย อีกทั้งริ้วรอยก็แทบไม่ปรากฏให้เห็น (ไม่เหมือนหุ่นไฟเบอร์กลาสที่ตั้งอยู่ในวิหารวัดสะแก ซึ่งดูจะเน้นสรีระรอยเหี่ยวย่นจนดูไม่เหมือนท่าน)

หลวงปู่มีขันติชนิดที่ใคร ๆ ไม่อาจเลียนแบบ เพราะท่านนั่งจนก้นท่านเป็นแผลพุพอง แตกแล้วแตกอีก ท่านก็ยังรับแขกได้เป็นปรกติทุกเมื่อเชื่อวันทั้งรอบกลางวันและกลางคืน

หลวงปู่วางตัวเป็นธรรมชาติ ไม่มีการเก๊กหรือวางท่า แต่ก็น่าประหลาดที่ใคร ๆ ก็รู้สึกยำเกรงองค์ท่าน

บ่อยครั้งที่หลวงปู่ตอบคำถามการปฏิบัติชนิดที่เจ้าตัวต้องอายเพราะคล้ายกับว่าหลวงปู่อยู่ร่วมปฏิบัติที่บ้านของโยมผู้นั้นด้วย จึงไม่มีที่ปกปิดหลวงปู่ได้เลย
หลวงปู่เป็นผู้เรียบร้อย อ่อนน้อมถ่อมตน ให้การยกย่องครูอาจารย์ท่านอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลวงปู่มั่น หลวงปู่แหวน หลวงพ่อเกษม ฯลฯ ท่านไม่เคยวางตัวให้รู้สึกว่า "ฉันแน่สุด"

ตรงกันข้าม ท่านสอนให้ศิษย์ระมัดระวังการปรามาสครูอาจารย์ที่มีคุณธรรม
ที่บางครั้งไม่อาจรู้ได้โดยอากัปกิริยาภายนอก

เหล่านี้เป็นแค่ตัวอย่างน้อยนิดในเรื่องบุคลิกภาพและปฏิปทาของหลวงปู่ที่อยากถ่ายทอดให้ได้รับทราบเพื่อผู้ไม่ทันท่าน จะได้มองภาพท่านชัดเจนยิ่งขึ้น นอกเหนือจากความอบอุ่นใจที่ท่านได้รับจากบารมีของหลวงปู่ ที่เชื่อว่าทุกท่านต่างก็สัมผัสกันมาแล้ว

 

โอ้ พี่หนุ่มแวะมากระทู้ผมด้วยเป็นเกียรติครับ แวะมาบ่อยๆนะครับ ^^

 

พระผงรูปเหมือนท้าวมหาพรหม ออกวัดโคกมะยม ปี 2529 ทางวัดสร้างแล้วนำไปขอความเมตตาจาก หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ช่วยอธิษฐานจิตให้ จุดประสงค์การสร้างถ้าจำไม่ผิดน่าจะนำไปสร้างศาลาครับ เป็นของดีราคาเบาที่หลวงปู่ท่านรับรู้การจัดสร้างครับ

สมัยนั้นเมื่อปี 2529 มีค่าบูชาดังนี้

1.เหรียญเนื้อเงิน ค่าบูชาเหรียญละ 1,000 บาท
2.เหรียญเนื้อทองแดง ค่าบูชาเหรียญละ 50 บาท
3.เนื้อผง ค่าบูชาองค์ละ 50 บาท