ดินแดนแห่งความรัก...รักชนิดที่1....(เรื่องที่ผู้มีรักทุกท่านต้องอ่าน)

ก่อนที่เราจะพูดถึงดินแดนแห่งรักนี้เราจะให้ท่านรู้จักกับความรักเสียก่อน
การเข้าใจกับความรัก จะนำพาท่านไปสู่ดินแดนแห่งรักนี้ มันอยู่แถวนี้แหละ
เดี๋ยวผมจะบอกวิธีหามันเอง..เรามาเข้าใจกันก่อนดีกว่า.

ความรักชนิดที่ 1
ชนิดรุนแรงจักรพรรดิ์มารรัก
​

ที่ใดมีรัก ที่นั่นย่อมมีทุกข์ คำคำนี้ใช้กันอยู่ทุกสมัย แต่มันจริงหรือ
ที่ความรักทั้งปวง คือ ความทุกข์

ความรักเป็นอมตะ จริงรึ

ข้อความที่เกิดขึ้นข้างล่างนี้ผู้แรกที่เขียนมันเต็มไปด้วยความทุกข์ทั้งสิ้น

ความรัก คือ การให้
ให้ทุกสิ่งทุกอย่าง กับคนที่เรารัก
ความรัก คือ ความเกลียด
เกลียดทุกสิ่งทุกอย่าง ที่มายุ่งกับคนที่เรารัก
ความรัก คือ ความกลัว
กลัวที่จะเป็นทุกข์ เพราะคนรัก
ความรัก คือ ความอยาก
อยากที่จะให้คนรัก รักเราเหมือนกับที่เรารักเค้า
ความรัก คือ สิ่งที่ทำให้โลกสดใสสวยงาม
บางครั้ง... รักก็ทำให้โลกหม่นหมองมืดมน
ความรัก คือ กรรม
กรรมที่ต้องเกิดมารักคนที่เค้าไม่รักเรา
ความรัก คือ ความเจ็บปวด
เมื่อต้องรักคนที่ไม่เห็นคุณค่าของความรัก
ความรัก คือ ความอิจฉา
อิจฉาในสิ่งอื่นที่เค้าเห็นว่ามีค่ามากกว่าเรา
ความรัก คือ ความแค้น
... แค้นจนอยากจะบอกว่า สักวันหนึ่งคุณจะไม่เหลือคนที่รักคุณอย่างจริงใจ
ความรัก คือ พลัง
... บางครั้งก็ทำให้ท้อแท้หมดหวัง



เราจะได้รู้กันว่า มันจริงหรือไม่ ว่าความรัก คือความทุกข์หรือความสุข


เมื่อมีความรักก็ต้องมีร้างลา.... ไม่ว่าจะรักน้อยหรือรักมาก การลาจากต้องเข้ามามี<wbr>อิทธิพลเสมอ อยู่ที่ว่าการลาจากครั้งนั้นเป็นแบบไหน สาเหตุอะไร ...

ความรักชนิดที่ 1 นี้คือความตาย คำคำนี้อาจไม่เคยได้ยินจากปากผู้ที่มีรักทั้งปวง
หรือความจริงนั้น ความรักอาจเป็นชีวิต แต่มันก็ย่อมดับไป..

ความรักอาจจะเป็นคำที่ใครได้ยินแล้วรู้สึกสบายใจ และอาจเป็นความสุขสำหลับท่านทั้งหลาย

ท่านทั้งหลาย ณ บัดนี้จงรู้ว่า เพื่อพบความรักชนิดที่ 1 แล้วนั้นไม่แตกต่างอะไรกับการที่เอาใบมีดอันแหลมคม มาไกล้คอเลยแม้นแต่น้อย และมันอาจจะตัดคอคุณได้ทุกเมื่้อ เมื่อเข้าไกล้มันก็รู้สึกได้ถึงความตาย!

คำว่า ความรักทำให้คนตาบอท ท่านทั้งหลายจงเข้าใจเถิด ความรักมิได้บดบังตาไม่ แต่ความตายต่างหาก ทำไมจึงเป็นความตายล่ะ

ดอกกุหลาบหอม กลิ่นอันหอมหวานนี้ดั่งความรัก แต่มันก็มีหนามแหลมที่จะคอยทิ่มแทงเรา ตลอดเวลา ถ้าคิดจะตัดหนามนั้น คงจะทำมิได้แล้ว ดอกกุหลาบหอมนี้ยอมเหี่ยวไป รักที่เป็นกลิ่นอันหอมหวานนั้นยังคงติดไป และก็ต้องแสวงหาดอกใหม่ อันมีกลิ่นหอมแบบเดิมไป หนามก็ย่อมทิ่มแทงเรา ทุกครั้งไป
จนเราก็ต้องตายเพราะถูกหนามนั้นทิ่มแทงตลอดมา....

บอทเพราะความทุกข์ ความตาย และไฟรักในแดนแห่งความรัก.บังตาเราอยู่

เรารักนั้นยิ่งนานมากยิ่เศร้ามาก เศร้าเพราะอะไร? นั้นมีมากมายหลายอย่าง
ท่านทั้งหลายจงคิดให้ดี เศร้าเพราะต้องจากลากัน เศร้าเพราะเิลิกลากัน
และอีกมากมาย

บางทานยอมตายเพราะรัก ตายเพื่อประชด แล้วไงต่อละ ตาย ตาย ตาย
เห็นบ้างหรือไม่ความรักนั้น ดังไฟในแดนนรกและไฟแห่ความรักไม่มีผิดแม้นแต่น้อย (เดี๋ยวจะมาเล่าเรื่องแดนแห่งความรักในภายหลังนะ)

ความรักที่ฝังลึกลงไปในใจแล้วนั้นย่อมถอนได้ยากเสมอ....

ความรักนั้นดั่งคำสาป คำสาปจากพ่อมด แม่มดใดๆ ก็มิเทียบเท่าคำสาปแห่งความรักนี้ สาปให้ตายทั้งเป็น สาปให้ตกในแดนแห่งความรัก สาปให้ถูกทำลายตลอดชีวิต!!

บางท่านหมดตัวเพราะรัก เพราะ หลง ความรักในร่างกายรักในใจ รักนี้ทำลายทั้งกาย ใจ เงินทอง ทั้งหมดทั้งปวง มันเป็นคำสาปอันร้ายแรงที่เราต้องกำจัดไป

มันทำลายล้างเราแม้นเรายังหัวใจเ้ต้นอยู่

ความรักที่เป็นคำที่ดูอ่อนแอ และเป็นคำที่ดูนน่ารักน่าสงสาร แต่ที่จริงแล้วความรักนี้คือจอมมารร้ายที่คอยจ้องทำลายสัตว์ทั้งปวง

สีแห่งความรักน่าจะเป็นสัชมพูและแดง

สีแดง เป็นสั่สมมาจากความตายของสัตว์ทั้งปวง เป็นสีแห่งความตายและเลืือดอันมีแต่ความโศกเศร้าสิ้นหวัง ความอาฆาต ความดื้อรั้น รวมถึงความซับซ้อนของจิตใจ

ความรักนี้มันซับซ้อนจริงหรอ ความรักนี้ซับซ้อนจริง ซับซ้อนยิ่งกว่าสมอง มนุษย์ แต่ก็ไม่ยากเกินไป ที่ใครบางคนจะำไขความรักลับๆนี้....

จงอย่าเข้าหามัน มันทำลายเรา....

ความรัก มันมีความสุขเมื่อพวงเราทุกข์ ซึ่งเป็นความจริงที่ไม่ใช่ความจริง


ความรัก เป็น 1 ใน 4 มารทั้งปวง ที่เราต้องจัดการ.มารรัก.มารโลภ.มารโกรธ.มารหลง

แต่ มารรักนี้ มันเป็นส่วนหนึ่งและมันสามารถทำให้บังเกิดได้ทุกมากไป..

รักทำให้เรารักขึ้นไปอีก รักทำให้เราโลภที่จะหามันอีก รักทำให่เราโกธจนฆ่ากันได้ รักทำให้หงไหลได้อีก รักนี้อันตลายแน่แท้

ใครพบเจอรักประกาศจับด่วน! ถ้าข้าพเจ้าทำได้ ทำไปนานแล้ว...

คุณจะหาดาปสองคม มีดอันแหมคม อาวุธอานุภาพทำลายล้างสูง( Weapon of Mass Destruction, WMD)

ไม่ต้องหามากหรอก ความรักนี่ล่ะ คือ อาวุธอันทำลายทุกสิ่ง!!

ความรักที่รักแล้วรู้จักพอ รู้จักหยุด ความรักนี้ก็ยังพออ่อนลงบ้าง

ความรักนี้ก็ย่อมมีความสูญเป็นลักษณะ
เมื่อเราแก่ตัวลง ความรักก็ย่อมอ่ิอนไปเป็นธรรมดา คำสาปจะลดลงไปเลื่อยๆ

ความรักชนิดนี้ ควรทำลายให้สินไป...เสีย

ความรักชนิดนี้ถ้าจักการ มันไปได้เสียคงไม่ผิดกฤหมายบ้านเมืองสินะ
แต่น่าเสียดาที่ไม่สามารถกำจัดมันได้ (และผู้เขียนก็ยังถูกคำสาปเลย)

คำสาปรักชนิดนี้ เรากำจัดมันมิได้แต่เราทำให้เบาไปได้ ทุกขณะจิตใจ

คนมากมาย หลุดจากคำสาปชนิดนี้ได้ แต่บางท่านจมอยู่กับคำสาปไปจนวันตาย หรือ ไม่ก็ฆ่าตัวตายเพราะ คำสาปรักชนิดนี้....

ถ้าข้าพเจ้าจับความรักชนิดร้ายแรงชนิดนี้เอาไปผนึกไว้เสีย..

ถ้าถามถึงความรักชนิดที่ 1 นี้แล้ว ว่ามันคืออะไีีรตอบได้เลยว่าความรักชนิดนี้คือความตาย!!!

ถ้าคิดจะมีรักชนิดร้ายแรงนี้ คิดให้ดีเสีย....

 

คำเตือน (อย่าเข้าใจผมผิด)

1.ผมไม่ได้อกหักแต่อย่างใดนะครับ




​

 

ความรักกำลังโดนใส่ร้าย

 

รักอะไรก็รักได้ รักวิปริตแบบชายรักชายนี่ยอดชาย 5555
ล้อเล่นครับ

 

ความรักนี่ช่างหาคำใดมาเปรียบเปรยได้หลายอย่างจัง อยากร้องเพลง "อยากรัก แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร เมื่อเรานั้น ต่างมีคนรู้ใจ เรื่องเรามันคงเป็นเพียงแค่ฝัน"

 

เปิดโปงต่างหากอิอิ

 

อันนี้แค่ชนิดร้ายแรงอย่าเพิ่งเข้าใจผิด

ชนิดกลางน่าชื่นชม ดั่งคำสอนของโพธิสัตว์เยซู (พระเยซู)

 

รักที่ประกอบไปด้วย ราคะ นั้นละทุกข์ เพราะตั้งความหวังไว้สูง เป็นรักที่เห็นแก่ตัว
รักที่ประกอบไปด้วยเมตตา กรุณา ปราถณาให้คนอื่นได้ดี นั้น เป็นรักทีหาความทุกข์ไม่เจอ
เพราะไม่ได้ตั้งความหวังไว้แต่ยอมรับในสิ่งทีเขาเป็นต่างหาก....

 

ก็คิดเล่นๆเน้อว่า "รัก" แรกๆ ก็รัก นานไป อยากเอา
ไม้หันอากาศออก "รก" แต่พอลาจากทำใจไม่ได้ เติม "น" หน้าคำว่า "รก" มันทุรนทุลาย ก็มันอยู่ที่ใจเนี่ยแหละ ออกมาได้หลุดจากมันก็ดีแล้ว

 

รักใครรักคนเดียว รักนิดเดียวรักทำไม รักแล้วสบายใจ รักทำไมคนเดียว?

รักมันมีมากกว่านี้เยอะ มันมีความหมายมากกว่าเซลล์ในสมองคนเสียอีก ^__^

แต่รักใดเล่าจะยิ่งใหญ่เท่ารักของบุพการี

 

น่ากลัวจริงๆสำหรับความ รัก ที่กลายเป็น นรก ของคนมีคู่

 

เดี๋ยวมีต่อชนิดที่ 2 ครับผม

แล้วจะได้รู้จักกับดินแดนแห่งความรัก ทั้ง 32 ภพ

 

ดอกไม้บานแล้วครับ ดีใจด้วย

แต่ดวงจันทร์ยังมิได้เต็มเลย...

 

หลับตา แล้วนึกถึงความสุข ที่ได้รักกัน ทุกๆอย่างคือ ความรัก

 

รักสรรพสัตว์

 

ความรัก คืออารมณ์ผูกพันธ์ที่เป็นเหตุผลักดันทำให้เกิดการให้ การเสียสละ ความเอาใจใส่ ในสิ่งที่เราผูกพันธ์
ความหลง คืออารมณ์หน้ามืดที่เป็นเหตุทำให้ต้องการยึดเอามาเป็นของตนแต่ผู้เดียว

ถ้ามีสติ รู้ดีรู้ชั่ว อารมณ์นั้น ก็เรียกว่าความรัก
ถ้าขาดสติ หน้ามืด อารมณ์นั้น ก็เรียกว่าความหลง

 

ความรัก ที่มีเมตตาต่อสัตว์ถือเป็นความรักที่ดีแน่นอน

อนุโมทนา...

 

มีเรื่องของความรักเพิ่มขึ้นอีกกระทู้แระ
แปลว่าทุกคนหนีไม่พ้นความรักเป็นแน่แท้...

ของทุกอย่างย่อมมีมากกว่า 1 ด้าน
ความรัก..เป็นทั้งสิ่งดี สร้างความสุขและความน่าภิรมย์
ในขณะที่ ความรัก..ก็อาจเป็นตัวทำลายทุกอย่าง

เห็นด้วยกับ คุณ K.kwan ที่บอกให้ "รัก" อย่างมีสติ
เลือก "รัก" ให้ถูกทางสิคะ..

 

น้ำที่กำลังเติมนั้นย่อมสั่นไหวเป็นธรรมดา แต่เมื่อเติมแล้ว และไม่จำเป็นต้องเติมน้ำอีก

น้ำนั้นก็จะค่อยนิ่งไปเป็นลำดับ

อนุโมทนา....

 

ความเมตตา คือ ความรัก
มีจิตเมตตาต่อทุกสรรพสิ่ง ก็จะมีแต่ความรัก..รัก..รัก....