เรื่องที่ "นักดูจิต" ไม่ควรพลาด

คนเรา ชอบกระทำอะไร ไร้สาระ หรือ เรียกว่า หาทางแก้ไขผิดๆ

ขอยกตัวอย่าง แบบ ไม่เมตตาเลยแล้วกัน เอาให้ละอายกันไปข้่างหนึ่ง

เช่น ตนเอง สอนคนมาผิดๆ เช่น เล่าปัง นี่ สอนคนผิดๆ ชักจูงคนไปผิดๆ ทีนี้
ด้วยทิฎฐิ มานะตน รู้ทั้งรู้ว่า เดินไปไม่ตรงทาง แต่มานะตน ก็พยายามจะแก้ไข
ให้ทางของตน เป็นทางที่ถูก หลอกตัวเองว่า นี่เราศรัทธา แต่แท้จริงไม่ได้ศรัทธาพระปราโมทย์แล้ว แต่ทิฎฐิมานะมาก ( แยกได้ไหมตรงนี้ ดูจิตตนเองเห็นไหม หรือว่า ไม่มีทิฎฐิมานะมาเกี่ยวข้อง ศรัทธาอย่างเดียวละพี่)

พอ ทิฎฐิมานะมาก ก็พยายาม ไปค้นคว้า ทำอย่างไรก็ได้ ให้มันตรงกับสิ่งที่ตนเอง เคยกล่าวอ้าง อย่าง ถูๆไถๆ เอาหลวงพ่อสงบมาอ้าง เอาหลวงตามหาบัวมาอ้าง หยิบมาขาดๆ เกินๆ

นี่เรียกว่า ทำตามกิเลสตน แล้ว อ้างว่า ทำคุณ

มนุษย์ เราทำแบบนี้มากมาย และ มองไม่เห็น เพราะกิเลสละเอียดกว่านี้ มันก็ปิดมากกว่านี้

ตื่นขึ้นเมื่อไร นั่นแหละ จะตกใจว่า นี่กูทำลงไปได้อย่างร๊าย พฤติกรรมแบบนี้

กว่าจะนึกขึ้นได้ ก็สายไป เสียไปแล้ว มันก็ต้อง ตกกระได พลอยโจน ทำเพี้ยนๆ ลุ่มๆ ดอนๆไป

นี่ดีนะ แค่นี้ ถ้า ทำผิด คิดร้ายในชีวิตและทรัพย์สิน คนเหล่านั้น บางที มันก็เป็นแบบนี้แหละ

ตกกระไดพลอยโจน ไหนๆ ไม่มีดีแล้ว ชั่วไปสุดกู่เลยดีกว่า

พูดแบบนี้ ต้องขออภัย เล่าปัง และ หลายๆ คน ที่มัน แทงใจดำ เข้าขั้วหัวใจ

ยังไม่หมดหรอกนะ กิเลส ยังพาวกวนมากกว่านี้

ที่เพ้อเจ้อ อยู่ นั่งหัวเราะน้ำลายยืด อยู่ นั่นมันก็ ภวังค์ทั้งสิ้น เป็นอำนาจของอวิชชา

และ จะทำให้ ตื่นได้ ต้องหัดทำสมาธิ จิตปราศจากนิวรณ์ แล้ว ตื่นเต็มตา จึงจะรู้เหนือรู้ใต้

 

[MUSIC]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=35979[/MUSIC]กะระณียะเมตตะสูตร( สวดแล้ว เทวดารักษา ภูติผีปีศาจไม่มารบกวน )

กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ
กิจอันใด อันพระอริยเจ้าบรรลุบทอันกระทำแล้ว กิจอันนั้นกุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์พึงกระทำ

สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ
กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้อาจหาญ และซื่อตรงดี
สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี
เป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ

สันตุสสะโก จะ สุภะโร จะ
เป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่าย
อัปปะกิจโจ จะ สัลละหุกะวุตติ
เป็นผู้มีธุรกิจน้อย ประพฤติเบากายจิต

สันตินทริโย จะ นิปะโก จะ
มีอินทรีย์อันระงับแล้ว มีปัญญา
อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ
เป็นผู้ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุลทั้งหลาย

นะ จะ ขุททัง สะมาจะเร กิญจิ เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง
วิญญูชนติเตียนชนทั้งหลายอื่นด้วยกรรมอันใด ไม่พึงประพฤติกรรมอันนั้นเลย

สุขิโน วา เขมิโน โหนตุ สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้มีสุข มีความเกษม มีตนถึงความสุขเถิด

เย เกจิ ปาณะภูตัตถิ
สัตว์มีชีวิตทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่
ตะสา วา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา
ยังเป็นผู้สะดุ้ง ( คือมีตัณหา ) หรือเป็นผู้มั่นคง ( ไม่มีตัณหา ) ทั้งหมดไม่เหลือ

ทีฆา วา เย มะหันตา วา มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา
เหล่าใดยาวหรือใหญ่ หรือปานกลางหรือสั้นหรือผอมพี

ทิฏฐา วา เย จะ อะทิฏฐา
เหล่าใดที่เราเห็นแล้ว หรือมิได้เห็น
เย จะ ทูเร วะสันติ อะวิทูเร
เหล่าใดอยู่ในที่ไกลหรือที่ไม่ไกล

ภูตา วา สัมภะเวสี วา
ที่เกิดแล้ว หรือแสวงหาภพก็ดี
สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวงเหล่านั้น จงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด

นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ
สัตว์อื่นอย่างพึงข่มเหงสัตว์อื่น
นาติมัญเญถะ กัตถะจิ นัง กิญจิ
อย่าพึงดูหมิ่นอะไรๆ เขา ในที่ไรๆ เลย

พยาโรสะนา ปะฏิฆะสัญญา นาญญะมัญญัสสะ ทุกขะมิจเฉยยะ
ไม่ควรปรารถนาทุกข์แก่กันและกัน เพราะความกริ้วโกรธด้วยความคับแค้นใจ

มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข
มารดาถนอลูกคนเดียว ผู้เกดในตนด้วยยอมพร่าชีวิตได้ฉันใด

เอวัมปิ สัพพะภูเตสุ มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
ุพึงเจริญเมตตา มีในใจ ไม่มีประมาณในสัตว์ฉันนั้น

เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
บุคคลพึงเจริญเมตตา มีในใจไม่มีประมาณไปในโลกทั้งสิ้น

อุทธัง อะโธ จะ ติริยัญจะ
ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องเฉียง
อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง
เป็นธรรมอันไม่คับแคบ ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู

ติฎฐัญจะรัง นิสินโน วา
ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น ยืนอยู่ก็ดี เดินไปก็ดี นั่งแล้วก็ดี
สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ
นอนแล้วก็ดี เป็นผู้ปราศจากความง่วงนอนเพียงใด

เอตัง สะติง อะธิฏเฐยยะ
ก็ตั้งสติอันนั้นไว้เพียงนั้น
พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ
ับัณฑิตทั้งหลาย กล่าวกิริยาอันนี้ว่า เป็นพรหมวิหาร ในพระศาสนานี้

ทิฏฐิญจะ อะนุปะคัมมะ สีสะวา
บุคคลที่มีเมตตา ไม่เข้าถึงทิฏฐิ เป็นผู้มีศีล
ทัสสะเนนะ สัมปันโน
ถึงพร้อมแล้วด้วยทัศนะ ( คือโสดาปัตติมรรค)

กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง
นำความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออก
นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติฯ
ย่อมไม่ถึงความนอน ( เกิด) ในครรภ์อีก โดยแท้ทีเดียว

 

เรื่องมีว่า สมัยหนึ่งจวนเข้าพรรษา ภิกษุจำนวนหนึ่งกราบทูลลาพระพุทธเจ้า เพื่อไปอยู่จำพรรษาในป่าลึกแห่งหนึ่ง เหล่ารุกขเทวดาคิดว่าพระคุณเจ้าคงพักชั่วคราว ไม่กี่วันก็จะไป จึงพากันลงมาอยู่บนพื้นดินเพื่อถวายความเคารพแก่พระสงฆ์

แต่เมื่อรู้ว่าพระคุณเจ้าจะอยู่ที่ป่านี้ตลอดพรรษา จึงปรึกษากันว่าพวกเราเห็นจะต้อง"ไล่" พระท่านไป ไม่เช่นนั้นจะลำบากมากที่จะต้องมาอยู่บนพื้นดินอย่างนี้

จึงพร้อมใจกันหลอกหลอนภิกษุที่ไปนั่งกรรมฐานอยู่ใต้ต้นไม้บ้าง ในถ้ำบ้าง จนท่านอยู่ไม่เป็นสุข พระก็กลัวผี ว่าอย่างนั้นเถอะ จึงตกลงกันกลับไปเฝ้าพระพุทธเจ้า กราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบ

พระพุทธองค์ตรัสว่า "พวกเธอมิได้เอาอาวุธติดตัวไปด้วย จึงถูกผีหลอกหลอน" เมื่อกราบทูลถามว่า อาวุธชนิดไหน พระองค์ก็ตรัสว่า อาวุธคือความเมตตา ว่าแล้วก็ทรงสวดกรณียเมตตสูตร ให้ฟัง แล้ว มีพุทธบัญชาให้กลับไปยังป่านั้นอีก และให้สวดทันทีที่เดินเข้าป่า และสวดทุกวัน

ภิกษุเหล่านั้นก็ทำตามพุทธโอวาท บรรดาผีสางคางแดงทั้งหลายได้ยินบทสวด ก็มีจิตใจอ่อนโยน รักใคร่ในพระสงฆ์ ไม่หลอกหลอน ทำให้ท่านสามารถอยู่ในป่าได้อย่างผาสุก พระภิกษุได้สัปปายะ เจิรญธรรมสำเร็จอรหันตผลถ้วนทั่วกัน

เพราะเหตุว่าเนื้อหาของบทสวดเป็นการแผ่เมตตาความรัก ปรารถนาดีแก่เหล่าเทวดาในป่าและแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายซึ่งท่านก็จะมีไมตรีจิตตอบและถวายการอารักขาให้ผาสุกกัน

จึงกลายเป็นธรรมเนียมว่าเมื่อผ่านศาลเจ้าเทพารักษ์หรือไม้วนปติ ที่มีชนนับถือพึงให้ภิกษุเจริญสามีจิกรรมเจริญเมตากรียสูตร…บ้างเรียกมนต์ขับผี

ปัจจุบันนำไปสวดรวมกับเจ็ดตำนาน สิบสองตำนาน เรารับฟังเนืองๆแต่ไม่เข้าใจความหมาย บทนี้ใช้ได้ดีทีเดียวเวลาไปนอนป่าหรือที่ไม่คุ้นชินทำให้นอนหลับง่ายและทำให้จิตสงบได้<!-- google_ad_section_end --> กะระณียะเมตตะสูตร(สวดแล้วเทวดารักษา ภูติผีปีศาจไม่มารบกวน) - Buddhism Audio

 

ขอให้ทุกท่านที่ต้องเดินทางกลับสู่ภูมิลำเนาในวันปีใหม่ไทย ด้วยความดีที่ข้าพเจ้ามีด้วยอานิสงค์แห่งกุศลกรรม อันมี ทาน ศีล ภาวนา เป็นต้นที่ข้าพเจ้าทำ ขอจงอำนวยอวยชัยให้ทุกๆท่าน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่จงสมความปราถนา เดินทางปลอดภัย ภยันตรายใดๆอย่าได้กร่ำกราย ทั้งไปและกลับก็ให้เกิดสิริมงคลแก่ทุกๆท่านเทอญ

 

ฝากเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ เรื่องที่นักดูจิตไม่ควรพลาด

เล่นอะไรกันอยู่คะ เห็นคำนี้ออกมาเพ่นพ่าน เหมาะสมแล้วหรือ???

(smile)

 

ไม่ใช่ จขกท ..
แต่เห็นพอดี เลยก็อปมาฝากคุณธรรมะสวนัง
มันก็มีที่มา เค เขาก็นำมาต่อ


<TABLE class=tborder id=post3158852 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->jinny95<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3158852", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Oct 2007
ข้อความ: 4,455
Groans: 477
Groaned at 96 Times in 76 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 5,949
ได้รับอนุโมทนา 13,339 ครั้ง ใน 4,061 โพส
พลังการให้คะแนน: 597


</TD><TD class=alt1 id=td_post_3158852 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">"จะจับเหี้ย ก็ต้องหาอะไรมาปิดรูไว้ก่อนห้ารู เหลือเพียงรูเดียวให้เหี้ยออก แล้วคอยจ้องมองดูที่รูนั้น เมื่อเหี้ยวิ่งออกมาเมื่อไร ก็คอยจับเอาเท่านั้น"
www.dharma-gateway.com/misc/misc-zen-64.htm
</TD></TR></TBODY></TABLE>


ท่านคิดจะจับเหี้ยหรือยัง ?<!-- google_ad_section_end -->
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

มันเป็นอุปมาโดยว่าคือกิเลส เหมือนการดูจิตนั่นแหละ และหลักการก็ตามนั้นแหละครับ จึงเรียกว่าดูจิต

พระใบลานเปล่า​

ในสมัยพุทธกาล มีพระสาวกองค์หนึ่งชื่อ ตุจโฉโปฏฐิละ เป็นผู้คงแก่เรียน แตกฉานในคำสอนของพระพุทธองค์ เมื่อท่านอธิบายธรรม ก็ไม่มีใครกล้าพูดหรือเถียงท่าน เป็นที่นับหน้าถือตาโดยทั่วไปวันหนึ่ง ท่านไปกราบทูลถามพระพุทธเจ้า ขณะก้มลงกราบ พระพุทธองค์ได้ตรัสว่า
"มาแล้วหรือ พระใบลานเปล่า"
เมื่อท่านเสร็จกิจทูลลากลับ พระพุทธองค์ก็ตรัสอีกว่า
"กลับแล้วหรือ พระใบลานเปล่า"
ท่านตุจโฉโปฎฐิละสงสัยว่า ทำไมพระพุทธองค์จึงตรัสเช่นนั้น เมื่อพิจารณาดูแล้วก็เห็นว่าจริง ท่านเป็นพระเรียนอย่างเดียว ไม่ได้ปฏิบัติอะไรเลย เมื่อมองดูจิตใจของตน ก็ไม่ต่างจากฆราวาสเลย ฆราวาสยินดีอะไรอยากได้อะไร ตนก็เป็นเช่นนั้น ความเป็นสมณะไม่มีเลย ท่านจึงสนใจจะปฏิบัติบ้าง เมื่อไปหาอาจารย์ตามที่ต่างๆ ก็ไม่มีใครกล้ารับ เพราะเห็นว่าท่านร่ำเรียนมามาก ไม่มีใครกล้าสอน ในที่สุดท่านได้ไปขอปฏิบัติกับสามเณรน้อยซึ่งเป็นอริยบุคคล เณรจึงขอทดลองดูก่อน โดยสั่งให้ท่านห่มผ้าให้เรียบร้อย แล้วสั่งให้วิ่งลงไปลุยในหนองที่เป็นโคลนตม เมื่อเณรเห็นว่าท่านละทิฐิได้แล้ว จึงสอนวิธีกำหนดอารมณ์จับอารมณ์ให้รู้จักจิตของตน โดยยกอุบายขึ้นว่า
"เหี้ยตัวหนึ่งเข้าไปอยู่ในโพลงจอมปลวกซึ่งมีรูอยู่หกรู ถ้าเหี้ยเข้าไปในนั้น ทำอย่างไรจึงจะจับเหี้ยได้?" เณรแนะอีกว่า
"จะจับเหี้ย ก็ต้องหาอะไรมาปิดรูไว้ก่อนห้ารู เหลือเพียงรูเดียวให้เหี้ยออก แล้วคอยจ้องมองดูที่รูนั้น เมื่อเหี้ยวิ่งออกมาเมื่อไร ก็คอยจับเอาเท่านั้น"
การกำหนดจิตก็เหมือนกับการจับเหี้ย ต้องปิดทวารทั้งห้า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย เสียก่อน คงเหลือกำหนดแต่จิตหรือใจเพียงอย่างเดียว แล้วใช้สติเป็นตัวคอยควบคุม
ท่านคิดจะจับเหี้ยหรือยัง ?

 

อิอิ ที่แฟลตก็มีแมงสาบ มาเพ่นพ่าน อยู่เหมือนกันนะ
แต่ บังเอิญ เป็นคน เฉย ๆ กะ สรรพสัตว์ง่ะ
ม่ะว่า จะ มด แมลง จิ้งจก ตุ๊กแก ฯลฯ
เรยมิได้อัปเปหิ พวกมันออกจากบ้าน


อาศัยว่า ต่างคนต่างอยู่ ม่ะล้ำเส้นกันง่ะ
โชคดีอยู่อย่างที่ แมงสาบที่บ้าน มันรู้ฟาม ง่ะ
มีมารยาทงาม มิได้ทำฟามเดือดร้อนอะไร ให้
นาน ๆ ทีถึง จะ วิ่งผ่านหน้า
มาเรียกร้องฟามสนใจสักครั้ง


ส่วนใหญ่จะหนักใจกะมดมากกว่านะ
เพราะมันชอบมาขึ้นเสบียงที่ตุนเอาไว้ ง่ะ
เคยใช้ น้ำหล่อไว้ กันมันขึ้น
มั๊นก็ดัน ว่ายน้ำป๋อมแป๋ม
เข้ามมาตอมอาหารจนได้
เห็นก๊ะตา เรยนะ เล่นเอาตาค้าง
( สมกับเป็นมดบ้านเภสัชกรปริญญาจิง ๆ เเล๊ย )




ครั้นพอใช้ ผงแป้งฝุ่นโรย
มั๊นก็ยังเดินกาดึ๊บ ๆ มาตอมจนได้
เรยจำใจต้องใช้ชอล์คกันมดเหมือนเดิม
พร้อมกับมานั่งปลงก๊ะศีลข้อ 1 ที่มันถลอก
( ตูทำได้แค่นี้แหล่ะ เฮ้อ)



อ้อ มีวิธีจับแมลงสาบ มาแนะนำด้วยจ้า
ถ้า เห็นมันเพ่นพ่าน ตรงหน้า
อย่าไปวิ่งไล่นะ มันเร็วโคตร
ให้ ลองเอาใช้วิธีปัดให้แมลงสาบมันหงายท้อง
ตานี้พอมันอนแอ้งแม้ง ขยับขาเพยิบ ๆ ไปไหนไม่ได้ แระ
ก็เอาถุงก๊อบแก๊บ มาครอบ เอาไปทิ้งไกล ๆอ่ะ



อ้อ อันนี้ เอามาฝาก อาเจ้ อ่ะ งิงิ

[URL="http://palungjit.org/posts/2278062[/COLOR][/URL]










ส่วนอันนี้ สำหรับน้องฮาร์ท
ป้านู๋บี ส่ง น้องแมงสาบตัวลูก
มาหั้ย หลานชายสุดที่ร้ากกกก
ไว้ดูต่างหน้า (เวลาคิดถึงป้านู๋บี จ้า)







โถ ๆ น้องฮาร์ทของป้านู๋บี :'(
โสงสัย จะเหงาล่ะมั้ง
เรย แต่งตั้ง แมงสาบเป็นน้อง ซะงั้น งิงิ
เจ้มิมีโครงการจะผลิตน้อง ๆ มาเป็นเพื่อนเล่น ของลูกชายมั่งเหรอ ? เหอ ๆ





จาก แมลงสาบตัวแม่ เอ๊ย ป้านู๋บีเองจ้ะ งิงิ






ปอลิง

แร้ว ครึ้ม ๆ เด๋วป้านู๋บีจะไปเข้าฝันนะจ๊ะ พ่อหลานร้ากกก เหอ ๆ

 

เสนอ ว่า หั้ยแจ้ง เหล่า อัศวินเจได เอ๊ย ผู้ดูแลเวบ เจ้าค่ะ
อยากเห็น เจ้หมื่นโม แก มีแต้ม
มาสะสมเป็นคอลเลคชั่น แบบ อิฉัน มั่ง งะ

เจ้เค้าจะได้มีใบเหลืองอันเรืองรอง
มาอวด สหายชาวเกรียนโซไซตี้ ก๊ะเขาเสียที เหอ ๆ
( ยุแยงแบนี้ตูจะติดร่างแห ไปด้วยไหมหว่า ซิกๆ :'( )

​

​

​

 

ดูจิตกันยังไง ถึงเห็นว่ามันเหมาะสม แล้วเอามาพูดต่อ...
รู้ว่าเป็นของเหม็น ยังเอามือไปจับมาดม แล้วใครล่ะเหม็น

ส่วนที่ยกมาแสดงให้นั้น
เพื่อให้เห็นว่า เป็นเรื่องที่นักดูจิตไม่ควรพลาด ตามหัวกระทู้

(smile)

 

เก่งจิงก็เอามันออกจากรูสิ ไม่ใช่นั่งดูมันพุบเข้าพุบออกตามเข้าออกรูไปเรื่อย สนุกป่ะหละ ......

มันโผล่หัวออกจากรูเดิมร้อยกว่าท่า ไม่ใช่ว่ามันมีร้อยกว่าตัว มันก็มีของมันตัวเดียวของมันนั่นแหล๊ะ ....

 

เอาแค่เห็นเหี้ยของตัวเองได้เนี่ย
จะมีซักกี่คนที่ทำได้จริง ใครเห็นได้ก็ขอ อนุโมทนา สาธุ ด้วยนะ
ถ้าจะได้เหลือง ได้แดง เพราะพูดถึงการจับเหี้ยที่มันวิ่งรอกใน5รู ก็ช่างมันอะ
เจ๊ ยอม ไม่มีอุทธรณ์ฎีกาด้วย จะได้เอาไปเกทับเพื่อนฝูงในเกรียนโซไซตี้ ของหมู่เฮา

อีกอย่าง เรื่องที่นักดูจิตไม่ควรพลาด นอกจากที่พระอาจารย์ท่านสนทนาในหน้าแรก
ก็มี เหี้ยวิ่งรอกใน5รู นี่แหละ ไม่ควรพลาดในการรู้เห็น ด้วยประการทั้งปวง
อีกอย่างเหี้ยไม่ใช่สิ่งน่าเกลียดหรือของเหม็นหรอก เพราะเขาก็อยู่ตามธรรมชาติของเขา
มีแต่เราไม่เข้าใจเขาเอง เราไปสร้างเหม็นขึ้นมาเอง

 

รู้เรา ใครจะเห็นว่าเราบ้า ช่างเขา
ดีกว่า เราเห็นตัวเอง ดีเป็นไหนๆ

แต่ขอให้เรา คิดแต่อภัย
จงทำใจให้มั้น แม้วันมามาก
อุ้ยเขิล ไปล่ะ

 

คนไม่เข้าใจ เอาเรื่องอุดรู จับ ตัวเงินตัวทอง มาพูด

อุดรู ไหนหละ ในเมื่อ ยังไม่รู้จักรูเลย ที่ผ่านมา

เห็นออกกันขวักไขว่ แุถม ตัวเงินตัวทองมันฉลาด เอาหางออกรูหนึ่ง เอาหัวออกอีกรูหนึ่ง

ตัวเดียว ทำลวงเป็นหลายตัว แถมไปสอนให้คนอื่นจับ ตนเอง ยังหลงอยู่เลย

 

คนเรา อะน้า ถ้าชอบใจทำอะไรก็ถูกหมด ต่อให้ผิดยังทำให้เป็นถูกก็ยังได้
แต่ถ้าไม่ชอบซะอย่าง ต่อให้อมขี้ปากพระมาพูดมันก็ยังไม่ถูกใจจ๊อด อยู่ดี
คนติเตียน โลกติเตียน เป็นธรรมดาเนาะ เรื่องของโลกๆ กุ๊กๆ ไก่กาอาราเร่ บ่อเป็นหยังดอก

 

นั่นนะสิ ขนาด เล่าปัง แถ ซะขนาดนั้น ยังเห็นว่าถูกใจ เจ๊ ขวัญไม่ใช่หรือ

ส่วนเจ๊ขวัญ เอง ก็เอาผิดเป็นถูก เอาถูกเป็นผิด อยู่บ่อย ไม่ใช่หรือ

แล้วจะพูดทำม๊าย ในเมื่อตนเองทำประจำ พูดด่าตนเองให้คนตลกซะงั้น

อย่าง ยาย บัวเหล่าที่ 5 นั่น รักกันปานจะกลืน อิเจ้ อย่างนั้นอย่างนี้ ปู๊ดๆ ป๊่าดๆ อะไรไม่รู้

นั่น นิยมชมชอบ มันก็แบบนี้แหละ ธรรมดาโลก

 

บ่อเป็นหยังดอก แพล่มๆ ไปเรื่อย
เราก็ต้นทุนต่ำอยู่แร้ว แต่คนที่คิดว่าตัวเองดีแล้ว มาตัวแบบคนต่ำๆเนี่ย
ไม่เวิร์คเท่าไรนะ เสียราคา ป่าวๆ

 

กิเลสมานะ เห็นว่า ตนมีทุนต่ำ คนอื่นมีทุนสูง คิดไปเองปรุงแต่งไปเองทั้งสิ้น

หัดอ่านธรรม แล้ว หัดยอมรับความจริงบ้าง

ดิ้นเป็น ปลาไหล นี่ไปเรียนที่ไหนมาหละ เจ๊ขวัญ

กลายไปเป็นบัวเหล่าที่ 5 ไปตั้งแต่เมื่อไหร่

 

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Ccom%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:16.0pt; font-family:"Angsana New"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> เมื่อได้อ่านโพสต์ของท่านผู้รู้
จากความรู้แบบที่ได้จากป่าจากเขาของผม
ก็พอจะรู้อยู่บ้างว่าท่านผู้รู้ช่างรอบรู้
เพราะจากโพสต์ล่าสุด
นับว่าท่านผู้รู้เสนอความรู้ต่าง ๆ แตกแขนงออกไปมากมาย
แต่น่าเสียดายผมเป็นผู้รู้น้อย จึงไม่สนใจในเนื้อหาที่แตกแขนงออกไป
<o></o>
แต่กระผมสนใจเพียงข้อขัดแย้งของกระผมในโพสต์เดิม
ที่ผมถามท่านผู้รู้ว่า
วาสนา มีผลอย่างไรต่อ สุขาปฏิปทา หรือ ทุกขาปฏิปทา
และ วาสนามีผลอย่างไร ต่อ ขิปปาภิญญา ทันธาภิญญา
<o></o>
แต่คำตอบของท่าน เพียงกล่าวว่า ท่านขวัญตอบไปแล้ว
แล้วท่านก็ไปกล่าวถึง สิ่งที่สับสนในความคิดท่านเองเข้าไปอีก
ดึงศัพท์นั้นมาอธิบายแล้วโยงศัพท์คำนี้ไปอธิบายเรื่องนั้นเรื่องนี้
สับสนไปหมด สร้างเรื่องสร้างราวได้เป็นคุ้งเป็นแคว
หาหลักหาเกณฑ์ไม่ได้ แสดงให้เห็นว่าท่านไม่มีหลักใจของตนเอง
นั่นย่อมหมายถึง การปฏิบัติที่ไม่มีหลักเช่นเดียวกัน
<o></o>
ส่วนคำตอบของท่านขวัญนั้น
สับสนมาก ไปดึงเอา ความหมายของคำว่า วาสนา
แล้วไปดึงเรื่องจริตมา การตอบก็ไม่ตรงคำถามที่ผมกล่าว ที่ว่า
วาสนา มีผลอย่างไรต่อ สุขาปฏิปทา หรือ ทุกขาปฏิปทา
และ วาสนามีผลอย่างไร ต่อ ขิปปาภิญญา ทันธาภิญญา
<o></o>
การตอบของผู้ที่รู้จริง จะชี้ลงไปเลย
วาสนา มีผลอย่างไร
แต่นี่ เพียงแค่ยกนั่นยกนี่มา แล้วสรุปแบบคลุมเครือ
ผู้รู้จริงต้องชี้ได้เลย
<o></o>
เมื่อท่านไม่สะดวกสนทนาต่อผมก็ไม่เซ้าซี้จะสนทนา
เพราะผมค้นหานักปราชญ์ ผู้รู้ เพื่อสนทนาเพิ่มปัญญาให้กับตนอยู่เสมอ
แต่เมื่อผู้ที่ผมสนทนาด้วย
ไม่ใช่ผู้ที่ผมค้นหาเพื่อสนทนาด้วย
<o></o>
ผมจึงไม่อยากเสียเวลาสนทนาเช่นกัน
เพราะหาประโยชน์สาระอันใดมิได้

เนื่องจากผมได้รับการศึกษาอบรมมาน้อย
กิริยามารยาทก็อบรมมาตามแบบคนนอกเมือง
อาจจะดูไม่ถูกตาต้องใจเช่นคนในเมือง
จึงต้องขออภัยมาเช่นกัน

 

ป้าขวัญยังจับเหี้ยไปไม่ได้อีกเหรอฮะ
จับยากนะฮะ
เท่าที่ผมทราบ
มันตัวหย่ายยยยยย
และ
ลื่นนนนนนนนนน
มากๆเลยฮะ

เอ๊ะ เหี้ยหรือตัวอะไรกันแน่หว่าฮะ