ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

หายเร็วๆนะคะ

อนุโมทนาค่ะ
ขอให้พี่ gentenaar หายเร็วๆนะคะ
บุญรักษาค่ะ
กุ้ง

 

ขอฝากกราบพระบาทองค์สมเด็จและองค์พระศาสดาด้วยค่ะ

ขอฝากกราบพระบาทองค์สมเด็จและองค์พระศาสดาด้วยค่ะ

โถ!! พี่สาวขา จะทิ้งน้องๆผู้น่ารักไปได้ยังไงคะ ในเมื่อน้องๆจะขอเกาะตามไปด้วย ตาแป๋วอยู่เนี่ยะค่ะ ( ล้อเล่นค่ะ ) ขอให้พี่สาวมีสุขภาพแข็งแรง หายวันหายคืนนะคะ บุญรักษาค่ะ
ขอให้พี่ๆเพื่อนๆน้องๆ ญาติธรรมทั้งหลาย มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง จะได้สร้างบุญบารมีกันต่อไปนะคะ บุญรักษาทุกท่านค่ะ

 

ขอให้พี่ me, myself กับพี่ gentenaar หายเร็วๆ นะครับ
(smile)

 

ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีนะคะพี่ ขอให้หายเร็วๆด้วยค่ะ

 

เย้ดีใจจัง เพิ่งจะเข้ามาอ่านได้ไม่กี่วันค่ะ แต่ชอบพี่ Me, myself มากมายค่ะ ขอบคุณที่ชี้แนะทางสว่างค่ะ

ที่ดีใจเพราะนั่งอ่านมาหลายวันไม่เคยเจอพี่เลย มาวันนี้ เจอแล้ว ดีใจดีใจ

บุญรักษา ทุกท่านค่ะ

 

พอดีมีเรื่องอยากถามพี่ Me, myself คือแอมป์มีความรู้สึกแปลกๆกับตัวเอง และหาคำตอบมานานแล้วค่ะ เรื่องเกิดเมื่อเกือบๆ 2 ปีที่แล้วค่ะ เหมือนมีใครมาคุยกะเราผ่านทางจิต เหมือนถามเอง ตอบเองอะค่ะ ก็กลัวว่าตนเองจะเป็นโรคจิตค่ะ พยายามไม่นึกถึงเสียง หรืออะไรที่แทรกเข้ามาค่ะ แต่ก็ยากเหมือนกัน เวลาเราไม่คิดอะไร มักมีเสียง แว๊บเข้ามาเราก็พยายามตัดออกไปค่ะ ถ้างานยุ่งมีเรื่องให้คิดมากๆ ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าจะคิดว่า มีญาณพิเศษก็ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะ ตนเองถือศิล5 ยังไม่บริสุทธิ์เลยค่ะ อ้อ อีกอย่างนะค่ะ ถ้าวันไหนแอมป์รู้สึกถึงอากาศเยือกเย็น วังเวง เมื่อนั้นฝันเห็นผีเลย หรือไม่ก็จะรู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ณ บริเวณนั้นอะค่ะ กลัวผีมากๆค่ะ แล้วถ้าอยากรู้ว่า เป็นเพราะสาเหตุอะไร ต้องทำยังไงค่ะ ในทางพุทธศาสนา แอมป์ไม่อยากไปหาหมอค่ะ กลัว แล้วก็ไม่มีเวลาเลย ไม่รู้จะทำอย่างไร พูดกับใครก็ไม่ได้ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าบ้าค่ะ

 

อืมม บางคนก็ไม่จำเป็นต้องศีลบริสุทธิ์นักนะคะ ถ้ามันเป็นสัญญาเก่ามา อย่างที่พี่ได้รู้ได้เห็นมาก่อน ตอนนั้นศีลก็ขาดเหมือนกัน ไม่ได้ครบ ยังไงน้องก็ลองกำหนดจิตดูไปเรื่อยๆก่อนก็ได้ค่ะ แล้วลองพิจารณาดูว่าเรื่องบางเรื่องมันจริงไหม เป็นไปตามที่รู้หรือเปล่า ก็ลองดูนะคะ

 

กำหนดยังไงค่ะ แบบนั่งกรรมฐานเฉยๆ นะหรอค่ะ (ดูเหมือนว่าแอมป์จะมีอะไรแว๊บมานะค่ะ แอมป์รู้สึกเหมือนเคยใช้คำพูดแล้วก็ตอบคำถามแบบนี้มาก่อนค่ะ แปลกดี) ทุกครั้งที่จิตแอมป์เริ่มจะนิ่ง มันจะมีความกลัวเข้ามาแทรกทุกครั้งแล้วก็คิดไปต่างๆนาๆ ไม่สงบพอที่จะ แยกแยะความจริงได้ซักที ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร แอมป์กะว่า ซัก เสาร์-อาทิตย์หน้าจะไป ฝึกมโนที่บ้านสายลมดูค่ะ เผื่อจะกระจ่างบ้าง

 

อ่านข้อความแล้วเห็นหลายท่านๆได้ล้มป่วยลง ก็ขอให้ทุกท่านหายเร็วๆนะครับ ^^

อย่าลืมทำแบบพี่สาวบอกด้วยนะครับ ป่วยแล้วก็ต้องพิจารณา มองให้เห็นถึงทุกข์ที่เกิด ยังจะเอา จะอยู่กับมันอีกหรือ ถ้าร่างนี้เป็นของเราจริงเราคงสั่งให้มันหายป่วย หายเจ็บไปได้แล้ว

แต่นี่มันไม่ใช่ มันเลยเป็นทุกข์ ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้ บางคนถึงเข้าโรงพยาบาล พอป่วยไข้ก็เริ่มมีทุกข์ตามมาอีก อาหารการกิน เราจะกินได้ไหม๊(ตอนนี้ผมเป็นเหงือกบวม กินข้าว เจ็บทั้งปากเลย) เบื่อๆ อยากๆ ถ้าไม่กินร่างกายมันก็จะฟ้องร้องอีก จ๊อกๆๆ

แล้วถ้าเกิดเรามีภาระต้องหาให้คนข้างหลังอีก เขาจะหากินเองได้ไหม๊(ทั้งๆที่ตัวเองก็ยังกินไม่ค่อยจะได้ยังต้องห่วงสังขารคนอื่นอีก) กินข้าวกันหรือยัง(ไปถามเขาน่าจะถามตัวเองก่อนนะว่าเรากินได้หรือยัง) จะตายตอนไหนก็ยังไม่รู้ ตายตอนนี้ขอไปพระนิพพานทันที

ตะนี้เห็นหลายคนมีเวทนา บังเอิญได้เจอคาถาของหลวงพ่อเข้าให้ หลวงพ่อได้บอกว่า " พระยายามท่านมาบอก รักษาโรคไม่หายนะ กันไม่ให้ตายก็ไม่ได้ แต่สามารถระงับทุกขเวทนาได้ เป่าไปที่หัว(หลวงพ่อไม่ได้บอกซะด้วยจะเป่าหัวตัวเองได้งัยหว่า T_T ขี้สงสัยอีกแล้วเรา)

ตัวคาถาให้ว่า " นะโมพุทธายะ " ก่อนจะว่าให้นึกถึงพระพุทธเจ้าทั้ง ๕ พระองค์เสียก่อน และพระยายมด้วย ถ้าต้องการจะระงับเวทนาของใคร ให้จุปธูป ๕ ดอก เทียน ๑ เล่ม มีดอกไม้ก็ใช้ด้วย

ถ้าบังเอิญในสถานที่นั้นไม่มีธูป ไม่มีเทียน ไม่มีดอกไม้ ไม่เป็นไร ให้นึกถึงพระพุทธเจ้าทั้ง ๕ พระองค์ พระศรีอารีย์ยังไม่เป็นพระพุทธเจ้าก็จริงแต่ทว่าต่อไปก็เป็นพระพุทธเจ้่า และนึกถึงพระยายมด้วย

แล้วเป่าไปที่ศีรษะ ค่อยๆเป่า ไม่ต้องเป่าพรวดๆให้คนเป่าเหนื่อยหรอกนะ นึกในใจ (เป่าตัวเองคงต้องนึกในใจเอาตัวเองเป่าตัวเองกะมังหว่า T_T)นั่งทางด้านเหนือศีรษะของเขา นึกว่า ขอให้ทุกขเวทนาระงับไป

คาถาบทนี้ไม่มีค่าครู เป็นแต่เพียงยอมรับนับถือพระพุทธเจ้า เชื่อมั่นในท่าน ยอมรับนับถือพระยายม ก็ใช้ได้แล้ว "

ขอให้ทุกท่านหายวันหายคืนครับ อย่าลืมนะครับ คาถาบทนี้รักษาโรคไม่หาย กันตายไม่ได้ แค่ระงับทุกขเวทนา ครับ

 

พีสาวขา หนูมีเรื่องถามค่ะ แต่ก่อนนะค่ะถ้านั่งสมาธิจะนิ่งจะไม่โงกเงก ไม่เผลอเหมือนหลับกลางอากาศ แต่ตอนนี้ทั้งโงกเงก ทั้งเผลอหลับกลางอากาศเป็นอะไรที่อายแม่ๆๆมากเลยค่ะ ทำอย่างไรค่ะถึงจะหาย แต่ตอนที่เป็นสติมีครบนะค่ะ ยิ่งตอนเช้าทำวัตรเช้านะค่ะสุดยอดในการโงกเงกเลย และวันพระที่แล้วแปลกนะค่ะนอนที่วัดมีความรู้สึกว่า ที่นั่งเณรนะค่ะมีอะไรกระโดดตกลงมาจนสะดุ้งตื่น แล้วไม่ใช่หนูเป็นคนเดียวนะค่ะ มีแม่อีกท่านหนึ่งท่านก็ได้ยินเหมือนกันแต่ท่านก็บอกไม่มีอะไรหรอกนอนได้แล้ว แปลกค่ะเพราะปกติหนูจะได้ยินคนเดียวแต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนเราจะถามแม่ขาวที่เค้าว่าท่านเก่งนะค่ะ เวลาที่เรานึกถามท่านก็ตอบออกมาเลย แปลกค่ะ

 

จากดวงใจของกัลยาณมิตร

ขอส่งความปรารถนาดีจากดวงใจของกัลยาณมิตร

 

อ๋อ มันคงเป็นอาการปิติน่ะค่ะน้อง ก็ไม่ต้องไปสนใจให้เอาสติตามดูรู้ไปตลอด ทำไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหยุดโงกไปเองละค่ะ แต่ส่วนใหญ่กว่าจะผ่านด่านนี้ได้ก็หนักหนาเอาการอยู่ค่ะ เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆ

 

เพื่มเติมจากคำตอบของพี่สาวนะครับ

อาการของปิติ มี ๕ ชนิด
๑. มีการขนลุกขนชัน ท่านเรียกว่าขนพองสยองเกล้า
๒. มีน้ำตาไหลจากตาโดยไม่มีอะไรไปทำให้ตาระคายเคือง
๓. ร่างกายโยกโครง คล้ายเรือกระทบคลื่น
๔. ร่างกายลอยขึ้นเหนือพื้นที่นั่ง บางรายลอยไปได้ไกลๆ และลอยสูงมาก อย่าตกใจนะครับถ้าเราตกใจ ร่วงเจ็บนะครับ
๕. อาการกายซู่ซ่า คล้ายร่างกายโปร่ง และใหญ่โตสูงขึ้นอย่างผิดปกติ

อาการเหล่านี้เรียกว่า ปิติ ถ้าเข้าถึงอุปจารสมาธิ ก็จะเกิดอาการเหล่านี้ขึ้นมา บางคนเกิดทั้ง ๕อย่าง บางคนก็ไม่เกิดเลย หรือเกิดแค่อย่าง ๒ อย่าง ถ้าสาวกภูมิจะเกิดเป็นบางอย่างครับ ถ้าพุทธภูมิ ต้องเอาหมดทั้ง ๕ อย่าง ^^


ตะนี้พูดถึงเผลอหลับกลางอากาศ ให้ลองสังเกตุตัวเองดูนะครับ ว่ามีความรู้สึกอย่างไรครับถ้าหลับแล้วเป็นสุขจะเรียกว่าหลับก็ไม่เชิง จิตสงบเย็นชื่นบาน ในกายรู้สึกสว่างไสว หลับแล้วไม่อยากตื่น ไม่รับรู้ลมหายใจ ไม่มีความรู้สึกเกี่ยวกับกาย จะสุขหรือทุกข์ไม่รับรู้ อันนี้น่าจะเป็น ฌาน ๔ นะครับ

แต่ถ้าเผลอหลับกลางอากาศ แล้วสะดุ้งตื่นขึ้นมา หัวใจเต้นแรงตุ๊ปๆเหมือนจะเต้นโครมๆออกมาข้างนอกเอามือจับได้แล้วรู้สึก เหนื่อย งง จับต้นชนปลายไม่ถูก เหมือนขาดสติ บางครั้งสภาพจิต ทึมๆ มึนๆไม่ได้มีความรู้สึกว่าสุข หรือเป็นสุข(ดูจากจิต นะครับ อย่าดูจากร่างกายตรงสุขเนื่ย) อันนี้พลาดท่าโดน นิวรณ์ ๑ ใน ๕ เขมือบไปร้อยเรียบขอรับ

นิวรณ์ ๕ มีอะไรบ้าง
๑. กามฉันทะ ความพอใจใน รูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส อันเป็นวิสัยของกามารมณ์
๒. พยาบาท ความผูกโกรธ จองล้างจองผลาญ
๓. ถีนมิทธะ ความง่วงเหงาหาวนอน ในขณะเจริญสมณธรรม
๔. อุทธจจกุกกุจจะ ความคิดฟุ้งซ่าน และความรำคาญหงุดหงิดใจ
๕. วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยในผลของการปฏิบัติ ไม่แน่ใจว่าจะมีผลจริงตามที่คิดไว้หรือไม่เพียงใด

นิวรณ์ทั้ง ๕ มันเป็นเพื่อนสนิทของเรามานับจำนวนไม่ถ้วนหลายร้อยหลายพันปีชาติ เป็นธรรมดาที่เราจะอดพลาดกับมันไม่ได้ขอรับ

หลวงพ่อท่านบอกไว้ว่า ขอจงอย่าท้อใจ ระมัดระวังใจ อย่าหลงใหลในนิวรณ์

 

ขอบคุณน้องขาโจ๋มากนะคะที่มาช่วยอธิบายเพิ่มเติม

 

ขอบพระคุณค่ะสำหรับคำแนะนำ หนูเจี๊ยบก็พยายามอยู่ค่ะ ตอนนี้ตัดความทุกข์น่าจะได้1 ค่ะ เพราะตัดความรู้สึกเสียใจกับการพลัดพรากจากของรักไป1แล้ว คิดซะว่าไปได้ดีก็ตัด แต่กว่าจะตัดได้ก็แย่พอสมควรค่ะ

 

วันนี้อ้อยพาแม่ไปทำบุญที่สำนักวิปัสนาถ้ำตอง ต.บ้านแปะ อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ ไปกราบนมัสการหลวงพ่อสุชิน และเยี่ยมน้องชายที่ไปปฏิบัติธรรมอยู่ที่นั่นโอกาสนี้ได้ถวายปัจจัยแด่หลวงพ่อ ถวายอาหารแด่พระ แม่ชีและผู้ปฏิบัติธรรมทุกท่าน และทำบุญผ้าป่ากลางแจ้งค่ะ บุญกุศลอุทิศให้ครูบาอาจารย์ทุกท่านอาจารย์ชนะ พี่me,myselfขอให้หายป่วยเร็วๆนะคะ และกัลยาณมิตรทุกท่าน ขอเชิญโมทนาบุญร่วมกันนะคะ

 

ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยความเรียบร้อยนะคะ
ส่งกำลังใจไปให้เต็มพิกัดเลยค่ะ ^_^
ช่วงผ่าตัดตอนที่เค้าให้ยาสลบอ่ะค่ะ ซ้อมเอาจิตขึ้นไปเกาะข้างบนนิพพานเลยค่ะ สู้ๆนะคะ

 

ขอบคุณมากๆค่ะพี่สาวที่ช่วยตอบให้
ขอให้พี่ๆทุกคนที่ป่วยอยู่หายป่วยเร็วๆนะคะ ^_^

 

ดีใจด้วยนะครับ ที่รู้จักกับความเสียใจในการโดนพลัดพรากจากของรัก ถ้าตัดได้นี่หมายถึงจะไม่เกิดขึ้นกับคุณเจี๊ยบอีกใช่มั้ยครับ ส่วนผมยังแย่ครับตัดไม่ได้ ได้แค่ระงับ กว่าจะระงับได้บางทีก็พลาดไปหลายช่วงกว่าสติจะตามทัน

ความรู้สึกเสียใจกับความพลัดพรากจากของรัก ผมโดนบ่อย โทรศัพท์มือถือร่วงหายบ้าง คอมพังบ้าง กระเป๋าตังหายบ้าง แมวตายบ้าง หมาตายบ้าง เลิกกับคนที่รักกันบ้าง ของมีค่าบางอย่างสูญหายบ้าง หนังสือที่เราซื้อมาโดนแฮ๊ปไปบ้าง

บางคนเรื่มสงสัยละครับ เอ! พวกของหาย ของพัง สิ่งของเหล่านี้ถือว่าเป็นการพลัดพรากจากของรักด้วยหรือ

ถ้าเราพิจารณาให้ดี จะมีความรู้สึกว่าพอของหาย ของพัง สิ่งของต่างๆที่เราใช้ในชีิวิตประจำวันเกิดสูญสลาย มีการเสื่อมลงไป จะมีความรู้สึกที่ว่า เสียดายเกิดขึ้น ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น ไม่อยากให้มันพังลง หรือหายไป แต่มันเกิดขึ้นเป็นประจำจนเราไม่รู้สึกตัวเท่านั้นเองครับ

บางคนพอของหายตอนแรกโวยวาย เฮ้ย! หายไปไหน ตอนโวยวายเนื่ย โทสะเกิดขึ้นแล้ว เสียดายของตามมา ปฏิฆะจี้เข้าไป ความลุ่มหลงว่าของๆนั้นเป็นของเรามันจะต้องอยู่กับเราตลอดไปเกิดขึ้นอีก กว่าจะตัดเป็นอุเบกขา หรือวางเฉยได้ก็ตอนรู้ว่าของนั้นไม่ได้กลับคืนมาแน่นอน

สิ่งต่างๆเหล่านี้แค่อยากจะบอกว่า ธรรม คือ ธรรมชาติ มันอยู่รอบตัวเราจนบางทีแยกไม่ออก เออ! นี่ละธรรม ไม่ต้องไปดูคนไกล มองดูแค่รอบตัวเรา เอาสติตามให้มันทันว่า มันเป็นอะไร คืออะไร และก็อย่างไร

บางคนสงสัยอีกแล้วละ เฮ้ย! อ้ายนี่คิดแปลก จะแปลกยังไงก็ช่าง แต่อ้ายตรงนี้ผมเรียก พิจารณา หรือ วิปัสสนากรรมฐาน เป็นการฝึกให้ตามสติให้ทัน เพราะสติมันชอบฟุ้ง เลยวางกรอบให้มันฟุ้งอยู่แต่ในกรอบของธรรม และมองให้เห็นเป็นธรรม (ทำแล้วฝึกสมาธิดีขึ้นมาอีกนิด)ใครสติชอบฟุ้งลองดูได้นะครับ

แค่อยากบอกให้มองเห็นธรรมรอบตัวเรา พิจารณาให้เห็น เมื่อมีสติ ปัญญาจะเกิดตามมาครับ มีผลทางด้านสมาธิ เข้าไปด้วยครับ สมาธิ แปลว่า ตั้งใจมั่น


คุณเจี๊ยบครับ อย่าคิดว่าผมเก่ง อย่าคิดว่าทำไมผมต้องเอาคุณเจี๊ยบมายกตัวอย่าง หรืออย่าคิดว่าผมอวดดี อวดรู้ ผมกลัวว่าคุณเจี๊ยบจะเข้าใจผิดไป ถ้าผมกล่าวพลาดพลั้งทั้ง กาย วาจา ใจ ต่อคุณเจี๊ยบ ผมขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ