เมื่อ"ฆราวาสโสดาบัน"ถามปัญหา"หลวงปู่สิมอรหันต์"

ท่านครับ ท่านต้องรู้ก่อนนะครับว่า "จิตสังขาร=อาการของจิต=เจตสิก"
ส่วนคำว่า "เที่ยง" โปรดเข้าใจไว้ด้วยว่า จิตไม่ดับตายหายสูญไปไหน ต้องเป็นไปตามกรรม
ไม่ใช่เที่ยงแบบสัสสตทิฐิที่ เกิดเป็นอะไร ก็จะต้องเกิดเป็นแบบนั้นตลอดไป กรรมดีกรรมชั่วไม่อาจให้ผล...

หมดเวลา เวลาหมด พรุ่งนี้มาว่ากันใหม่

;aa24

 

คนที่รู้แจ้งอริยสัจ ต้องเป็นพระอรหันตผล ใช่หรือไม่

พุทธบริษัททุกท่าน หากท่านใดเป็นอริยบุคคล ก็ขอยินดีด้วย

 

ขอถามหน่อครับว่าเอาอะไรมาคิด ก่อนที่จะโพสต์อะไรลงไปเนี่ย สุดยอดจริงๆเลยครับ จะบอกว่าคนที่รู้เห็นอริยสัจนั้นจะเป็นพระอรหันต์ เขาไม่มาทำเรื่องอย่างนี้กันหรอกใช่ไหมครับ สุดยอดจริงๆครับ
อนุโมทนาครับ

 

เอางี้ เราพูดใหม่
หลวงปู่ดูลย์ บอก จิตเห็นจิต อย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
คุณพูด ตีความเป็น จิตเราเห็นจิตสังขารว่าไม่ใช่เราอย่างแจ่มแจ้งเป็นมรรค

ประมาณว่า จิตคือจิตเราบ้าง จิตคือจิตสังขารที่ไม่ใช่เราบ้าง
แปลว่า จิตของคุณพูดมีหลายความหมาย ไม่แน่นอน
ยังมีแถมต่ออีกว่า "จิตสังขาร=อาการของจิต=เจตสิก"

พูดไปพูดมา รวมๆตีความคำสอนหลวงปู่กลายเป็น
จิตเราเห็นจิตสังขาร(อาการของจิต เจตสิก)ว่าไม่ใช่เราอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ประมาณว่าต้องใช้จิต(ที่เที่ยง)ไปดูจิตสังขารให้เห็นว่าจิตสังขารไม่เที่ยง ถึงจะเห็นไตรลักษณ์ของจริง คุณเข้าใจแบบนี้ใช่ไหม

แล้วก็เคยบ่นๆว่า พวกดูจิต ที่ดูได้แต่อาการจิตเป็นพวกดูได้ไม่ถึงจิต แปลว่าทำไม่ถูก



เราว่าหลวงปู่ดูลย์ สอนถูกแล้วแถมไม่ต้องตีความอีกด้วย จิตเห็นจิต อย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
จิตก็คือจิต ต้องเห็นจิตนั้นอย่างแจ่มแจ้ง ถึงจะเป็นมรรค เรียกว่าดูได้ถูกที่ถูกตัว ดูไม่ผิดฝาไม่ผิดตัว
ดูอาการจิต เป็นของคนเริ่มต้นภาวนาที่ยังเห็นไม่ถึงฐานจิต เรียกว่าดูจิตขั้นเบบี๋อย่างเรานี่แหละ ยังไม่ใช่มรรค ได้แค่หัดรู้ทางเดิน

 

#86

ตามความเห็นดังกล่าว

ก็กล่าวลงได้ทั้งสองแบบ จิตส่งนอก ย้อนได้ว่าอะไรเป็นตัวส่ง จิตส่งนอกยังย้อนได้ว่า เพราะยังมีจิตซิถึงยังส่งได้

พระท่านปฎิบัติแล้วมาถ่ายทอด ยังไรก็ของแท้

อย่าไปคุยกับคนตาบอดเลย เสียเวลา เสียอารมณ์

 

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ

ข้อความนี้เข้าใจว่าเป็นคำสอนของบูรพาจารย์หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
แล้วหลวงปู่ซึ่งได้กล่าวไว้ด้วยตนเองจะคลาดเคลื่อนได้อย่างไร???
สติปัญญาพระอรหันต์ จะคลาดเคลื่อนได้อย่างไร???
ถ้ามีคนบอกว่า "น่าจะคลาดเคลื่อนจากสภาวะธรรมที่หลวงปู่สอน"
มันขัดแย้งกันอย่างเห็นได้ชัด
เพราะมันหมายถึงว่า หลวงปู่ใช้ภาษาผิด ซึ่งก็เท่ากับกล่าวหาหลวงปู่อยู่ดี
แล้วคำว่า "น่าจะ" ก็แสดงให้เห็นว่า ไม่มีความมั่นใจเท่าใดนัก แสดงว่ายังไม่แจ้งพอ

สรุปว่า มีอยู่ 2 นัย
1 สภาวะธรรมหลวงปู่ถูกต้อง แต่กล่าวผิด หรือใช้ภาษาผิด ทำให้คลาดเคลื่อน จึงต้องแก้ให้ถูกเป็น "ความส่งออกนอกของจิต เป็นสมุทัย"
2 สภาวะธรรมหลวงปู่ไม่ถูกต้อง จึงกล่าวออกไปผิด

แต่จากบทความในหนังสือที่อ้างถึง จะเป็นลักษณะเดียวกับข้อที่ 1
ซึ่งก็ยังเท่ากับกล่าวหาหลวงปู่อยู่ดี...ว่าใช้ภาษาคลาดเคลื่อนไปจากสภาวะธรรมของตน(หลวงปู่ดูลย์)

 

ตัดเข้าโฆษณา....


ขอให้วัดทุกวัดทั่วประเทศเจริญจิตตภาวนาถวายพระราชกุศล

กำหนดการแสดงธรรมการเจริญสต-จิตตภาวนา ในเดือนตุลาคม
วันจันทร์ ที่ 5 ตุลาคม 2552 13.00 น ที่ การประปานครหลวง (แผนที่)
วันพุธ ที่ 14 ตุลาคม 2552 13.00 น ที่ วัดสิริกมลาวาส (วัดใหม่เสนา)
วันอาทิตย์ ที่ 18 ตุลาคม 2552 13.30 น ที่ ยุวพุทธิกสมาคมฯ(ในพระบรมราชูปถัมภ์)

 

ขอแจมด้วยอีกครั้งเดียวพอครับให้คุณคนผู้ใหญ่ของผมได้อ่านอีกครั้ง ครั้งที่แล้วอ่านหน้า๓๖ วันนี้เอาทั้งย่อหน้าเลยครับรวมทั้งหัวเรื่อง พระอาจารย์ปราโมทย์ หรือเปล่าที่เขียนไม่รู้เพราะเขาระบุว่าอย่างนั้น และหนังสือของท่านเรื่อง แก่นธรรมคำสอนของหลวงปู่ดูลย์ อตุโลเขียนไว้อย่างนี้ ข้อความตอนหนึ่ง
หน้า ๓๕-๓๖
๔.๑ จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
ผู้เขียน(หลวงพ่อปราโมทย์)ได้ทราบจากพระราชวรคุณ เจ้าอาวาสวัดบูรพารามและเจ้าคณะจังหวัดสุรินทร์ (ธรรมยุต) ผู้เป็นหลานแท้ๆของหลวงปู่ เป็นผู้ดูแลใกล้ชิดหลวงปู่มาหลายสิบปี และเป็นพระอุปัชฌาย์ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตาของผู้เขียน ว่าในความเป็นจริงคำสอนเรื่องอริยสัจแห่งจิตที่หลวงปู่กล่าวไว้ กับคำสอนที่พิมพ์เผยแพร่กันในชั้นหลังนั้น มีการลำดับข้อความสลับกันบ้าง เพราะสานุศิษย์ไปปรับถ้อยคำให้สละสลวยดังเช่นที่พิมพ์เผยแพร่กันอยู่ในปัจจุบันนี้
ข้อความที่ว่า "จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย" นั้นน่าจะคลาดเคลื่อนจากสภาวธรรมที่หลวงปู่สอน เพราะแท้จริงจิตจะเป็นตัวสมุทัยไปไม่ได้ เนื่องจากจิตเป็นวิญญาณขันธ์อันจัดอยู่ในกองทุกข์ ไม่ใช่ตัณหาอันเป็นตัวสมุทัย หากใช้ถ้อยคำให้ตรงกับสภาวะธรรมจริงๆ จะต้องใช้คำว่า "ความส่งออกนอกของจิต เป็นสมุทัย ผลแห่งความส่งออกนอกของจิต เป็นทุกข์" ทั้งนี้เพราะ ความส่งออกนอกของจิตก็คือความทะยานอยากหรือตัณหา อันเป็นตัวสมุทัยตามคำสอนของพระพุทธเจ้านั่นเอง และความส่งออกนอกของจิตอันเป็นผลให้เกิดทุกข์นั้นที ๒ ลักษณะคือ

<!-- google_ad_section_end --> อ่านอะไรอ่านให้มันเห็นใจความที่แท้จริงของเนื้อหากันหน่อยได้ไหมครับ เดี้ยวก็ได้อายเด็กกันหมดหรอกครับ ดังนั้น เรื่องของเรื่องคือ สภาวะธรรมเรื่องอริยสัจแห่งจิตที่หลวงปู่สอนนั้นคืออะไร อะไรที่หลวงปู่สอน ครับ ถ้ายึดจากตัวข้อความในหนังสือนั้นถูกต้องไหม ถ้าไม่ถูกแล้วที่ใดที่ถูก อันนี้ต้องค้นหาแล้วครับ

 

แน่ใจนะ ว่าจะวิจารณ์ อริยสัจจรอบอรหัตถมรรคกับเขาด้วย

ดี...

งั้นอธิบายประโยคที่พี่ภูติเองยังย่ำพล้ำสิ

"จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค"

พี่วิมุตติช่วยอธิบายโดยไม่ต่อเติมหน่อย* ...อย่าลืมนะว่า พวก
คุณนั้นเชื่ออยู่อยากหนึ่งว่า จิตไม่เกิดไม่ดับ จิตดวงเก่าไม่มี
จิตดวงใหม่ไม่มี มีแต่จิตที่ติดตลอด

แล้วช่วยอธิบายหน่อยว่า จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง ต้องอย่าง
แจ่มแจ้งด้วยนะ ว่าจิตอะไรไปเห็นจิตอะไร...

* * * *

* เพราะเมื่อไหร่ที่ต่อเติม หรือ เพิ่มอรรถาธิบาย พวกคุณจะมองว่า
เป็นการ "กล่าวหาว่าหลวงปู่ใช้ภาษาผิด"

 

งูเห็นหางงูไง

 

มีแต่ความคราย ก็ยังเอาตัวมาเสนอเหรอครับคุณตัวผู้ใหญ่ ระวังความงัวจะเข้าแทรกทำให้ธาตุไฟแตกนะครับ ถ้าตัวผู้ใหญ่ไม่พอก็ให้คุณตัวผู้ใหญ่พอเขาว่ากันไปครับ ตอบออกมาได้ น่าสงสารจัง งูเห็นหาง ถ้างั้นคนที่ย้ำอยู่กับที่ก็เห็นรอยเท้าตัวเองก็เป็นอย่างคำถามเขานะสิ ครับ ผมอยากจะเสริมนะแต่เห็นจิตเป็นงูกินหางมันยังไม่ใช่ เดี้ยวพี่คุณผู้ใหญ่เขาคงออกมาตอบมั้งครับ
ม่ายเห็นจะได้เรื่องเลยงูกินหางเอ้ยงูเห็นหาง

 

ผมมีตัวช่วย

พี่วิมุตติ เคยฟังพระอีกท่านที่เทศน์เร็วๆไหม

ท่านแก้แบบนี้

"จิตส่งออกไม่มี! จิตตัวมันเองนั่นแหละเป็นสมุทัย ไม่ต้องไปส่งออกส่งเอิกอีก!"

รู้สึกไหมว่า แก้ไปแล้ว แก้คำหลวงปู่ไปแล้ว แก้แบบว่าไม่ทิ้งรอยเดิมเลยด้วยซ้ำ
แต่ยังก่อน...อย่าพึ่งไปต่อว่าพระอีกท่าน กล่าวหาหลวงปู่ใช้ภาษาผิด
มาดูเหตุผลให้ครบๆเสียก่อน

พระท่านนั้นกล่าวว่า ที่มันเป็นสมุทัยเลย เพราะจิตมันแนบติดกับอวิชชา! ตัว
มันจึงเป็นสมุทัย...แล้วก็เป็นทุกข์ด้วย [ อย่างงเลยนะ ผมอธิบายให้ว่า ตอนนี้
ท่านพูดถึงจิตของปุถุชน -- ดังนั้นหากจะเลี่ยงคำว่าจิต ก็จะเลิกพูดคำว่าจิตไปเลย
แล้วไปยกคำว่า ตัณหา หรือ อวิชชา ก็ได้มารับไปแทน ]

หากไปฟังเทศน์ชุดใหม่ล่าสุดในวันนี้ จะได้ความเพิ่มอีกว่า พระอนาคามีก็มอง
ไม่เห็นอริยสัจจรอบอรหัตถมรรค เพราะไปเห็นจิตว่าเที่ยงอยู่ ทำอย่างไรจิตผู้รู้
ก็ทรงแต่สมาธิ มองไม่เห็นว่าจิตมันจะส่งออกได้อย่างไร อนาคามีหากกล่าวธรรม
ในส่วนอรหัตถมรรคผิดหมด! แล้วท่านก็กล่าวว่า มันต้องย้อนมาดูจิตที่ว่างอยู่นั้น
มันไม่จริง จิตว่างไม่มี! จึงเห็นอัตานุทิฏฐิ แล้วถอนอัตนุทิฐิในการเห็นจิตผู้รู้เที่ยง
จิตที่ทรงฌาณอยู่คือจิตส่งออกนอก จึงเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง! แบบอรหันต์

* ไปฟังเอานะ เพราะที่ผมยกมากล่าวไม่ใช่การถอดคำ ก็น่าจะคลาดเคลื่อน เพราะ
ผมไม่ได้มีความทรงจำแบบเครื่องบันทึกเทป เมื่อมากล่าวซ้ำย่อมต้องเจือทิฏฐิตัวเอง
ลงไปเป็นธรรมดา *

 

ขออนุญาติครับ

จิตไม่มีสัณฐาน ไม่ใช่รูป ไม่ใช่ดวงครับ

การบอกว่า จิตมีหัว กะหาง จึงไม่สอดคล้อง

รบกวนท่านอธิบายใหม่ครับ

 

เล่นด้วย (หนุกๆ)

งู เห็น งู ไง

หัวงูเห็นหัวงู ไง

ถ้างูเห็นหางงู ก็ เข้าข่าย จิตเห็นอาการจิต

เห็นหางงูมันไหวๆ ก็พอเดาได้ ว่า หางตรู..เอง นิหว่า เหอๆ นี่ระดับ เดะๆ

ถ้าหัวงูเห็นหัวงูได้ นี่ระดับปรมาจารย์แร้ว...

 

ท่านครับไม่ต้องรีบร้อนฟลัดกระทู้ก็ได้ครับ
รอผมตอบของท่านให้หมดก่อน เห็นว่าจะงามกว่านะครับ
ท่านเอาคำเหล่านี้มากระทบกระเทียบเท่ากับ
ท่านกำลังดูถูกธรรมของท่านนิยายธรรมอยู่นะครับ

เรื่องง่ายๆเพียงนี้ท่านยังไม่มีสามัญสำนึกเลย
ผมก็ไม่แปลกใจว่าเรื่องง่ายๆแค่ศีล ท่านยังสับสน
ยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นผู้กำกับรักษาศีล...

;aa24

 

บ่นอาราย ไปชกกับตัวเองที่กระทู้โน้นให้เสร็จก่อนดีกว่า

 

อ้าวก็ท่านถามว่าจิตดวงไหนเห็นจิตดวงไหน เราก็ตอบให้ว่าไม่จำเป็นต้องมีหลายดวงจึงจะเห็นตัวมันเองได้ ก็เลยยกตัวอย่างให้ฟังว่า งูมันก็ยังเห็นตัวมันเองได้ หากเป็นงูตัวสั้น มันก็ยังส่องกระจกดูตัวมันเองได้ ไม่ได้บอกว่าจิตเป็นงูมีหัวมีหางสักหน่อยนี่
แค่ต้องการเสนอให้มองเห็นมุมอื่นบ้างว่าไม่ใช่ต้องมีสองดวงจึงจะเห็นกันได้
ไม่อย่างนั้นก็ต้องเถียงต่อแบบใช้ตรรกะว่า แล้วจิตมันมีดวงตาเห็นรูปทรงสัณฐานที่ไหนกันเล่า

 

ท่านครับ ถ้าท่านไม่หนีก็ดีแล้ว
แต่ช่วยกรุณาตอบคำถามที่ถามไปด้วยครับ
ก็เพราะท่านคิดเองว่าเป็นการต่อล้อต่อเถียง
จึงทำให้ท่านพูดออกมายิ่งกว่าปากตลาดเสีย
ผมหละอายแทนครูบาอาจารย์ของท่านจริงๆเลย

ใครหละครับที่ใช้ให้ท่านต่อล้อต่อเถียง
ที่พูดคุยกันอยู่นี้เป็นการถกธรรมเป็นค้นหาความจริงครับ
ตรงไหนหละที่ไม่เกี่ยวกับธรรม ท่านบอกมาสิครับ
ทุกวันนี้เราอยู่กับธรรมทั้งนั้นตลอดเวลา
ไม่เป็นโลกียธรรม ก็เป็นเรื่องโลกุตรธรรมครับ.....

;aa24