จิตแม้ทุกดวง

อนึ่ง

จิต แม้ทุกดวง ชื่อว่า "จิต"

เพราะเป็นธรรมชาติ วิจิตรตามสมควร

ด้วยอำนาจ แห่ง สัมปยุตตธรรม.


"วิจิตร"

คือ ต่าง ๆ กันไป ตามสัมปยุตตธรรม

ซึ่งหมายถึง เจตสิกที่เกิดร่วมด้วย.

เป็นไป ตามการสั่งสม ของแต่ละบุคคล.


.


ฉะนั้น

ที่จะให้ทุกคน มีความคิดอย่างเดียวกัน

นับถือลัทธิ หรือ ศาสนาเดียวกัน นั้น.

จึงเป็นสิ่งที่ เป็นไปไม่ได้ เลย.!


.


เพราะแม้แต่ รูปร่างกาย ก็ไม่เหมือนกัน

ความคิดนึก ก็ย่อมไม่เหมือนกัน

ความเห็น ความเชื่อต่าง ๆ

ก็ย่อมไม่เหมือนกัน.


.


แม้ในสมัยที่พระผู้มีพระภาคฯ

ยังไม่ทรงปรินิพพาน.

พระผู้มีพระภาคฯ เอง

ก็ไม่ทรงสามารถโปรด ให้บุคคลทั้งหลาย

มีความเห็นถูก ได้ทุกคน.!


.


ผู้ที่สั่งสมเหตุปัจจัยมาแล้ว

ย่อมมีโอกาสที่วิบากจิต และ กุศลจิตจะเกิดขึ้น

ได้ยิน ได้ฟัง ได้ศึกษา ได้พิจารณาพระธรรม

ซึ่ง พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง นั้น.

เมื่อได้ยิน ได้ฟังแล้ว.........

ก็ควรพิจารณา ใคร่ครวญ

สอบสวน ให้รอบคอบ ละเอียดยิ่งขึ้น.


และ

อบรมเจริญปัญญา.


จนกระทั่งสามารถ รู้ ลักษณะของสภาพธรรม

ตรง ตามที่พระผู้มีพระภาคฯ ได้ทรงแสดงไว้.


.


ความเห็นผิด นั้น

ไม่ได้มีแต่ในลัทธิอื่น.

แม้แต่ผู้ที่นับถือพระพุทธศาสนา

ก็ประพฤติปฏิบัติ ต่าง ๆ กันไป

ตามความคิด ความเข้าใจ

ซึ่งสั่งสมมาต่าง ๆ กัน.



.


ในสมัย หลังจากการสังคายนาครั้งที่ ๒.

ภิกษุชาววัชชี

ผู้เป็นต้นเหตุให้เกิดการสังคายนาครังที่ ๒ นั้น

ก็ได้ตั้งนิกายต่าง ๆ ตามความคิดเห็นของตน.


เช่น

นิกายหนึ่ง มีความเห็นว่า

ผู้ใดก็ตาม ที่จะบรรลุมัคค์ผล รู้แจ้งพระนิพพานได้

ต้องเปล่งวาจา ว่า ทุกข์หนอ ๆ

(จาก นิทานกถา กถาวัตถุปกรณัฏฐกถา)


.


การเข้าใจหนทาง

และข้อประพฤติปฏิบัติ ที่ผิดพลาด คลาดเคลื่อนนั้น

มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ.


.


ฉะนั้น

สมัยนี้ ทุกท่านจึงควรศึกษาและพิจารณา พระธรรมวินัย

โดยละเอียด.


เพราะว่า

ผู้ที่สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ในสมัยนี้

ไม่ใช่ อุคฆฏิตัญญูบุคคล หรือ วิปัญจิตัญญูบุคคล.


ผู้ที่สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ในสมัยนี้

ย่อมเป็น เนยยบุคคล.


และ ผู้ที่ไม่สามารถจะรู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้

แม้ว่าจะได้ฟังธรรมมาก อ่านธรรมมาก

สนทนาธรรมมาก กล่าวธรรมมาก

ก็เป็น ปทปรมบุคคล.


.


ฉะนั้น

พระธรรมวินัย ที่พระผู้มีพระภาคฯ ทรงมหากรุณาแสดง

โดย ตลอด ๔๕ พรรษา นั้น.

ก็เพื่ออนุเคราะห์

ผู้เป็นเนยยบุคคล และ ปทปรมบุคคล.


.


ทุกท่าน จึงควรศึกษา ให้เข้าใจจริง ๆ ว่า

การรู้แจ้งอริยสัจจธรรม นั้น...คือ รู้ อะไร.!


และ หนทางที่จะรู้แจ้งการเกิดขึ้นและดับไป

ของนามธรรม และ รูปธรรม ที่ปรากฏ

ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และ ทางใจ

ได้จริง ๆ นั้น.


ต้อง อบรม เจริญ...อย่างไร.!


.


จึงจะชื่อว่า

เป็นผู้ที่เข้าใจ ประโยชน์อย่างแท้จริง ของการศึกษาพระธรรมวินัย

ว่า ศึกษา เพื่อเกื้อกูลให้สติ ระลึก รู้ ลักษณะของสภาพธรรม

ที่ พระผู้มีพระภาคฯ ทรงตรัสรู้

และ ทรงพระมหากรุณา แสดงไว้โดยละเอียด.


.


แม้แต่ ลักษณะของจิต.!

ที่ได้กล่าวถึงแล้ว.

และ "จิต" ซึ่งกำลังเห็น

ก็เป็น " สติปัฏฐาน"

ซึ่งเป็น สภาพธรรม ที่ "ปัญญา" สามารถอบรมเจริญขึ้น

จนประจักษ์แจ้ง สภาพที่เป็น "อนัตตา"

ซึ่งก็คือ

การเกิดขึ้นและดับไป ของสภาพธรรมทั้งหลาย

ซึ่งไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน หรือ วัตถุสิ่งใด ๆ เลย.!

ตามปกติ ตามความเป็นจริง

ในชีวิตประจำวัน.
ชีวิตเป็นของน้อย การฟังธรรมเป็นกำไรชีวิต ที่หากำไรอย่างอื่นมาทดแทนไม่ได้ และ

ถึงจะฟังเท่าไรเพื่อเป็นเหตุเป็นปัจจัย ให้เกิดสังขารขันธ์ปรุงแต่งให้จิตเกิดการคิดที่ถูก

ต้องนั้น เป็นเรื่องยากมาก การปรุงแต่งของจิตดูเหมือนว่าจะเป็นไปตามโลภะ โทสะ

และโมหะเกือบตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ฟัง ๆ ๆ ยากจริง ๆ

ชนเหล่าใดรู้ธรรมอันเป็นสาระ โดยความเป็นสาระ
และรู้ธรรมอันหาสาระมิได้ โดยความเป็นธรรมอันหาสาระมิได้
ชนเหล่านั้นมีความดำริชอบเป็นโคจร ย่อมบรรลุธรรมอันเป็นสาระ
พระธรรมเป็นของยาก ละเอียด และลึกซึ้งมาก มิเช่นนั้นพระพุทธองค์คงไม่ต้องใช้

เวลาอันยาวนานในการบำเพ็ญพระบารมีถึงสี่อสงไขยแสนกัปป์ เพราะฉะนั้นไม่ควรรีบ

ร้อนที่จะบรรลุเร็ว ๆ หรือจะให้สติปัฎฐานเกิดเร็ว ๆ บางท่านยังไม่เข้าใจถึงลักษณสภาพ

ธรรมที่กำลังปรากฎที่มีอยู่จริง ๆ ไม่ว่าทางตา ทางหู...และทางใจ ว่ารูปธรรม นามธรรม

มีลักษณะอย่างไร ก็บอกว่าได้ประจักษ์การเกิดดับแล้ว..ไม่ควรประมาทว่าพระธรรมง่าย​

สามารถบรรลุเร็ว ควรศึกษาอย่างละเอียดและรอบคอบ ไม่เช่นนั้นก็จะเดินทางผิดต้อง
วนเวียนอยู่ในวัฎฎะต่อไป การฟังพระธรรมควรตั้งใจฟังและพิจารณาให้ตรงให้ถูกใน

สิ่งที่กำลังฟัง ไม่ควรจดหรือเขียนขณะฟังพระธรรม เพราะว่าขณะที่จดนั้นก็ไม่ได้ฟัง
หรือไตร่ตรองพระธรรม​

 

ข้อสำคัญคือทำให้ตนเองนั้นแหละรู้แลหะเห็นทางนั้นเสียก่อน ครั้นจะเข้าไปแล้วไม่ย้อนกลับมา หรือไม่เข้าไป ก็สุดแล้วแต่ ย่อมดีกว่าผู้ไม่รู้มัวคลำหาทางแล้วไม่พิจารณาปฏิบัติให้เห็นจริงอย่างถ่องแท้
อนุโมทนาครับ

 

จงอย่าลืม มัชฌิมปฏิปทา

 

ยถาภูตญาณทัศนะ คือ ความรู้ตามความเป็นจริง มิใช่ สัญญาที่ได้ภายนอก ใช่ไหม?

 

ทำได้แล้วบัญญัติก็ดับด้วย เพราะถ้ามัวไล่ตามบัญญัติ จ้างให้ก็ไม่ได้อย่างที่ควรจะได้หรอกครับ จริงๆ ไม่ได้โม้ ฮาๆๆๆ


ถ้าผู้ปฏิบัติรู้เรื่องรายละเอียดของวิปัสสนาญาณขั้นต่างๆ ล่วงหน้า ก่อนที่ความเห็นแจ้งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นด้วยปัญญาของตนเองจริงๆ แล้ว ผลเสียที่อาจจะเกิดตามมาก็คือ

1. การปฏิบัติจะก้าวหน้าได้ช้า เพราะผู้ปฏิบัติมัวแต่คอยเปรียบเทียบผลการปฏิบัติของตน กับทฤษฎีอยู่ และอาจถึงขั้นทำให้เกิดความฟุ้งซ่าน ไม่อยู่กับสภาวะอันเป็นปัจจุบันเฉพาะหน้า จนปัญญาไม่เกิดเลยก็ได้
2. ผู้ปฏิบัติอาจเกิดอติมานะ คือความเย่อหยิ่งถือตนว่าปฏิบัติได้สูงกว่าคนอื่น ซึ่งเป็นกิเลสชนิดหนึ่ง และอาจมีผลสืบเนื่องให้กิเลสตัวอื่นๆ เกิดตามมา
3. อาจเกิดญาณเทียมขึ้นมาได้ เพราะผู้ปฏิบัติรู้ล่วงหน้าแล้วว่าต่อไปควรเกิดความรู้ และความรู้สึกอย่างไรขึ้นมาบ้าง และด้วยความที่อยากจะก้าวหน้าไปเร็วๆ จึงเกิดการน้อมใจไปสู่ความรู้สึกเช่นนั้น หรือเกิดการสะกดจิตตนเองโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ปัญญาเหล่านั้นยังไม่เกิดขึ้นจริง แต่อาศัยสัญญาคือการจำมาจากตำรา หรือจากผู้อื่น
   
   (ซึ่งสัญญาจะทำได้ก็เพียงข่มกิเลสเอาไว้เท่านั้น ไม่สามารถทำลายความยึดมั่นถือมั่น และกิเลสต่างๆ ได้อย่างแท้จริง เมื่อมีเหตุปัจจัยที่เหมาะสมกิเลสก็จะแสดงตัวออกมาใหม่)
   
   จนทำให้เข้าใจผิดได้ว่า ตนเองก้าวหน้าไปถึงขั้นนั้นแล้วจริงๆ และอาจเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ต่อเนื่องไปจนถึงขั้นเกิดมรรคผลเทียมขึ้นมาเลยก็ได้

ข้อความท่าน ธัมโชติ กระท่อมธรรม
ความเห็นจากผู้มีสัมมาทิฐิหลายท่านทั้งพระอริยะบุคคลและก็ตัวกระผมก็เป็นแนวเดียวกันครับ

 

ขอบคุณครับท่าน เก่ง...

ผมหมายถึงปัญญาที่เกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ จากภายใน มิใช่จากสัญญาที่อ่านหรือฟังมา.

 

ท่านผู้การ เป็นทหารผ่านศึกหรือเปล่าครับ

แบบว่า .......ลุย !!! ไม่มานั่งอ่านแผนที่และ เกิดอะไรขึ้น ก็ว่าไปตามนั้น

โดยอยู่ในระเบียบปฏิบัติไม่มีขณะใดที่จิตทิ้งปณิธานที่จะบรรลุเป้าหมาย

มีสถาบันทั้ง 3 อยู่เหนือความต้องการมีตน

 

แล้วจริงๆมันคืออะไรเหรอครับ ยถาภูตญาณ เนี้ย คือ ผมเองก็ไม่มีสัญญานี้ครับ จึงไม่รู้ว่า ที่รู้ว่าเพราะมีสัญญาหรือเพราะมีปัญญากันแน่จึงรู้ความหมายนี้ครับ
พี่นิวรณ์ คือ พึ่งเคยได้ยินจากใครบางคนเมื่อไม่นานนี้ครับ แต่ไม่ได้สนใจหรอกครับ คือ ตอนแรกเจตนาเอาคำว่า โครตภูญาณ มาเพื่อพิจารณาว่าคนที่ผ่านมานั้นเขาเป็นยังไงกัน แต่ไปๆมาๆ กลับได้คำนี้มาแทน ไม่รู้จักครับ เผื่อว่าสัญญานี้จะได้ประโยชน์แก่การรู้ สงเคราะห์แก่ผู้อยากรู้ว่า ปัญญา ต่างอย่างไรกับ สัญญา ครับ

 

พี่นิวรณ์เอาแบบกลั่นแล้วนะครับ ไม่เอาแบบ crude