คุณเป็นมนุษย์...ที่มีภูมิจิตระดับใด ?

​

;aa52 ได้อ่านบทความเกี่ยวกับ ประเภทของมนุษย์ หลายแหล่ง .. ทั้งกระทู้ในเวบและหนังสือหลายเล่ม เลยสรุปเอามาฝาก...
สรุปเนื้อหามาจาก : รวมมาจากหลายแหล่งตาม link
̓Ԃ?Ã???ը 29
?؉¬ ??ǡ
<A href="http://www.geocities.com/thaniyo/phraputto0345.html" target=_blank>?Ð?ط⸦lt;/a>


<Oคงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า “กรรมจำแนกสัตว์ให้ประณีตและเลวทราม”
<Oแต่อุปนิสัย หรือสันดานเดิมของมนุษย์ ล้วนเกิดจากการสั่งสมมาหลายชาติภพ ...
<Oและขณะเดียวกัน ร่างกายที่มองภายนอกเป็นมนุษย์เหมือนๆกัน ...
<Oแต่จิตข้างในทำให้มนุษย์แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง...<O
แท้จริงสิ่งปรุงแต่งภายนอกล้วนเป็นมายา แต่คุณธรรมในจิตต่างหาก<O
ที่เป็นเครื่องจำแนกให้มนุษย์มีชนชั้นที่แตกต่างกัน ....

คำว่า มนุษย์ (สันสกฤต) และ มนุสสะ (บาลี) แปลว่า ผู้มีใจสูง คำว่าสูงในที่นี้คงหมายความว่าสูงด้วยสติ ปัญญา <O
สามารถคิดเหตุผลได้ดีกว่าสัตว์ชั้นต่ำ ๔ ชั้น ในอบายภูมิ คือสัตว์ดิรัจฉาน อสุรกาย เปรต นรก
<Oซึ่งจะได้พูด ถึงในตอนต่อ ๆ ไป คงไม่ได้หมายถึงคุณธรรม เพราะมนุษย์ไม่ได้มีคุณธรรมสูงเท่าเทียมกันหมด
<Oมนุษย์บางคน บางพวก มีคุณธรรมต่ำยิ่งกว่าสัตว์ดิรัจฉานก็มี
มนุษย์ในฝ่ายพราหมณ์หรือฝ่ายภาษาสันสกฤตอาจจะแปลได้อีกอย่าง หนึ่งว่า .....
"เผ่าพันธุ์ของพระมนู ผู้เป็นมนุษย์คนแรกที่พระพรหมสร้างขึ้น"


มนุษย์เป็นสัตว์ที่มีร่างกายหยาบ ประกอบด้วยธาตุ ๔ คือ ดิน (ของแข็ง) น้ำ (ของเหลว) ลม (แก๊ส) และไฟ (พลังงานความร้อน) เพราะฉะนั้นจึงสัมผัสรับรู้ได้ด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย มีน้ำหนัก และมีการกินพื้นที่ เช่นเดียวกับ สัตว์ดิรัจฉานที่อยู่ในโลกเดียวกัน
<O</O

 

ศาสนาพุทธได้จำแนก มนุษย์ออกเป็น ๕ ประเภท โดยใช้คุณภาพทางจิตใจเป็นเกณฑ์ในการจำแนก ซึ่งทางพระพุทธศาสนามิได้ถือเผ่าพันธุ์สีผิวเป็นเครื่องจำแนกประเภทมนุษย์ แสดงว่าสีผิวเผ่าพันธุ์ไม่ใช่เรื่อง สำคัญคนในโลกมีฐานะเท่าเทียมกันหมด แตกต่างกันแต่ในด้านคุณภาพ อันเป็นผลแห่งกรรมคือการกระทำ ของแต่ละคนเท่านั้นดังที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้

<O</O

<TABLE style="WIDTH: 368pt; mso-cellspacing: 0cm; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=491><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 152.75pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=204>น ชวฺวา กสโล โหติ

​

</TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 215.25pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=287>คนจะต่ำต้อยเพราะชาติก็หาไม่

​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 1"><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 152.75pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=204>น ชวฺวา โหติ พราหฺมโณ

​

</TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 215.25pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=287>คนจะสูงส่งเพราะชาติก็หาไม่

​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 2"><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 152.75pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=204>กมฺมุนา วสโล โหติ

​

</TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 215.25pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=287>คนย่อมต่ำช้าเพราะกรรม

​

</TD></TR><TR style="mso-yfti-irow: 3; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 152.75pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=204>กมฺมุนา โหติ พราหฺมโณ

​

</TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; WIDTH: 215.25pt; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-TOP: 0cm" width=287>คนย่อมสูงส่งเพราะกรรม

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

<O
ในพระคัมภีร์รุ่นเก่า ท่านแบ่งมนุษย์ออกเป็น ๕ ประเภท ตามคุณลักษณ์ทางจิต คือ<O
๑. มนุสฺสเทโว หมายถึงมนุษย์ชั้นสูงที่มีคุณธรรมของเทวดา ๒ ประการ ประจำใจ คือ หิริ - ความละ อายใจต่อบาป ไม่กล้ากระทำบาป ทั้งต่อหน้าและลับหลัง โอตตัปปะ - ความรังเกียจ ความขยะแขยงต่อบาป ไม่อยาก แตะต้อง บาปด้วยกาย วาจา ใจ (บางท่านแปลโอตตัปปะ ว่า ความกลัวต่อบาป หรือกลัวต่อผลร้ายที่จะเกิดจากบาป

"ผู้เขียนไม่ ค่อยเห็นด้วยเท่าไร เพราะคนที่ไม่ทำบาปเพราะกลัวผลชั่วที่จะเกิดจากบาป ถือว่าจิตใจยังไม่สูงแท้ เหมือนคนไม่ทำความ ผิดเพราะกลัวตำรวจจับ คนประเภทนี้ ถ้าเขาเชื่อว่าไม่มีตำรวจจะมาจับเขาหรือมีแต่ตำรวจ ไม่กล้าจับเขา เขาจะทำความ ผิดทันที ถือว่ายังไม่ใช่คนดีแท้ คนดีแท้ต้องรังเกียจความชั่ว เห็นความชั่วเป็นของ น่าเกลียดดุจอุจจาระ คนประเภทนี้จะ ไม่ไป"
<O</O





กายเป็นมนุษย์ แต่จิตเป็นเทวดา เรียกว่า เป็นผู้มีใจสูงดุจเทวดา เพราะประกอบด้วยเทวธรรม ๗ ประการ คือ

• บำรุงเลี้ยงมารดาบิดา
• ประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตนต่อบุคคลผู้เจริญในตระกูล
• พูดจาไพเราะเสนาะหู อ่อนหวาน นุ่มนวล
• ไม่พูดส่อเสียดต่อผู้อื่น
• ละความตระหนี่เหนียวแน่น
• รักษาคำสัตย์
• ไม่โกรธ

ผู้มีจิตใจเช่นนี้ อีกนัยหนึ่งคือ ภูมิจิตเดิมอยู่ใน “ภูมิมนุษย์”หรือเกิดในภูมิที่สูงกว่ามนุษย์มาช้านาน (เช่น เทวดา พรหม เป็นต้น)





๒. มนุสฺสมนุสโส หมายถึงมนุษย์ที่มีคุณธรรม ๕ ประการ ที่เป็นเหตุให้เขามีศิล ๕ ประการ คือ

• มีเมตตาธรรม มีความรักและปรารถนาดีต่อคนอื่น สัตว์อื่นอันเป็นเหตุให้เขางดเว้นจากการเบียด เบียนชีวิต ร่างกายของผู้อื่น
• มีการประกอบสัมมาอาชีวะ อันเป็นเหตุให้เขางดเว้นจากการเบียดเบียนทรัพย์สินของผู้อื่น
• มีสทารสันโดษ คือ ความรัก ความพอใจ ความยินดี และความภักดีต่อภรรยา (สามี) ของตนอันเป็น เหตุ ให้เว้นจากประพฤติผิดทางกามในภรรยา(สามี) ของผู้อื่น
• มีความรักในสัจจะ ซื่อตรงต่อความจริง เกลียดคำโกหกหลอกลวงอันเป็นเหตุให้เว้นจากคำเท็จและ พูดแต่คำ สัตย์จริง
• มีความรักในสติ คือความตื่นตัวรู้ทั่วพร้อม ความรอบคอบ ระมัดระวังอันเป็นเหตุให้งดเว้นจากการ เสพสิ่งมึน เมาที่จะมาทำลายสติ ก่อให้เกิดความประมาทมัวเมา

ท่านกล่าวว่า ธรรม ๕ และ ศิล ๕ นี้เป็นมนุสสธรรม คือ ธรรมที่ทำให้คนเป็นมนุษย์ ถ้าไม่มีธรรม ๕ ศิล ๕ นี้ จะเป็น "คน" (สัตว์ประเภทหนึ่งที่เรียกว่า "คน") ไม่ใช่มนุษย์ ตายไปแล้วจะไปเกิดในอบายภูมิ ๔ ภูมิใด ภูมิหนึ่ง แต่ถ้าทีศิล ๕ ธรรม ๕ ตายไปแล้ว จะไปเกิดในมนุสสภูมิ เป็นอย่างต่ำ

<O</O

กายเป็นมนุษย์ และจิตก็เป็นมนุษย์ หรือบางแหล่งก็เรียกว่า “มะนุสสะภูโต” เป็น มนุษย์แท้ ๆ คือ เป็นคนเต็มตัวได้แก่ บุคคลผู้เกิดมาเป็นคนแล้ว ได้รักษาศีล ๕ มั่นเป็นนิตย์ มิได้ขาด มิได้ประมาทต่อศีล เพราะถือว่าเป็นมนุษยธรรม คือเป็นธรรมประจำมนุษย์ ธรรมที่ทำให้คนเป็นคน แต่มิได้บำเพ็ญกุศลจริยาอย่างอื่นอีก เช่นไม่ได้ให้ทาน ไม่ได้ฟังธรรม เป็นต้น มนุษย์อย่างนี้ ท่าขนานนามว่า มนุสสะภูโต แปลว่า มนุษย์แท้ ๆ คือ เป็นคนเต็มคน เพราะมีคุณธรรมของคนคือศีล
ผู้มีจิตใจเช่นนี้ อีกนัยหนึ่งคือ ภูมิจิตเดิมอยู่ใน “ภูมิมนุษย์” เกิดเป็นมนุษย์มาช้านานหรือเคยอยู่ในภูมิที่สูงกว่าภูมิมนุษย์
<O</O

๓. มนุสฺสติรจฺฉาโน หมายถึงมนุษย์มีค่าเท่ากับสัตว์ดิรัจฉาน เพราะเขาปราศจากธรรม ๕ ศิล ๕ ดังกล่าวแล้ว เมื่อตายไป เขาจะได้ไปเกิดในกำเนิดสัตว์เดียรฉานเป็นอย่างดีที่สุด
<O</O

กายเป็นมนุษย์ แต่จิตเป็นสัตว์ดิรัจฉาน ได้แก่มนุษย์ผู้ที่ขวางศีล ขวางธรรม มีโมหะคือความหลงมาก ไม่รู้จักบาป ไม่รู้จักบุญ ไม่รู้จักคุณ ไม่รู้จักโทษ ไม่รู้จักประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ ไม่รู้จักบุญคุณของผู้มีพระคุณ เช่น บิดามารดา ครูบาอาจารย์ เป็นต้น เป็นมนุษย์ผู้ไร้ศีลธรรม ดื่มเหล้า ดื่มสุรา สูบฝิ่นสูบกัญชา ทำอะไรทางกาย วาจา ใจ ก็ขวาง ๆ ผิดทำนองคลองธรรม ท่านจึงได้ขนานนามว่า มนุสสะติรัจฉาโน แปลว่า มนุษย์สัตว์ดิรัจฉาน ท่านแปลว่า ผู้ไปขาวง คือ เดินทอดตัว ไม่ได้เดินตั้งตัวเหมือนคน คนดิรัจฉานก็ฉันนั้น ทำอะไร ก็ขวางธรรมขวางวินัย คือ ผิดศีลธรรมอยู่เสมอ ๆ
ผู้มีจิตใจเช่นนี้ อีกนัยหนึ่งคือ ภูมิจิตเดิม มักเกิดมาจาก “ภูมิของสัตว์” เกิดเป็นสัตว์มานาน ก่อนมาเกิดเป็นมนุษย์ มักสอนยาก ชักสูงให้ถือศีลปฏิบัติธรรมยาก ไม่ค่อยสนใจสร้างบุญกุศล แสวงหาแต่ความสุขที่ตอบสนองแต่กิเลสตัณหาส่วนตัวอย่างเดียว มัวเมาในกาม บางทีสมสู่ไม่เลือกหน้าว่าเป็น พ่อ-แม่-ลูก หรือพี่-น้อง
<O</O

๔. มนุสฺสเปโต หมายถึงมนุษย์ที่มีลักษณะคล้ายเปรต ลักษณะสำคัญประจำตัวเปรต คือมีความอด อยากหิว กระหายอยู่เป็นนิตย์ ดังที่ท่านกล่าวเปรียบเทียบไว้ว่า มีท้องเท่าภูเขา มีปากเท่าเข็ม ความอดอยากมี ๒ ทาง คือ อดอยาก ทางกาย กับอดอยากทางใจ อดอยากทางกาย หมายถึง คนยากจนเข็ญใจไร้ทรัพย์ ไม่มีอาหาร พอกิน ต้องอดมื้อกินมื้อ ต้องขอทานเขากินพอประทังชีพไปวัน ๆ อดอยากทางใจ หมายถึง คนที่มีพออยู่พอกินแล้ว แต่ยังอยากได้อยากมีมากยิ่ง ๆ ขึ้นไป กระเสือกกระสนดิ้นรนต่อไป บางคนก็มีมากถึงขึ้นเป็นเศรษฐี อยู่ในคฤหาสน์ หลังใหญ่โตมโหฬาร แต่ยังกระหาย ดิ้นรนอยากมีมากกว่าเดิมจิตใจของเขายังหิวกระหายหาความสงบสุขมิได้จิตใจ ของเขาจึงไม่แตกต่างจากคนยากจนแต่ อย่างใด คนประเภทนี้ พอจะเทียบได้กับเปรตชั้นสูงที่เรียกว่าเวมานิกเปรต เปรตที่อยู่ในวิมานแต่ยังทุกข์ทรมานด้วย ความหิว
<O</O

กายเป็นมนุษย์แต่ใจเป็นเปรต ได้แก่ มนุษย์ผู้มากไปด้วยความโลภ มากไปด้วยตัณหา ชอบลักเล็กขโมยน้อย โลภเอาของผู้อื่นมาเป็นของตนแย่งชิงว่างราว เป็นต้น แม้พวกที่เที่ยวขอทาน มีบาดแผลเกรอะกรัง ก็สงเคราะห์เข้าในประเภทนี้ด้วย
ผู้มีจิตใจเช่นนี้ อีกนัยหนึ่งคือ ภูมิจิตเดิม มักเกิดมาจาก “ภูมิของเปรต” เมื่อชดใช้กรรมหมดจึงมาเกิดเป็นมนุษย์ ดังนั้นจึงติดนิสัยดั้งเดิมอยู่ คือ เปรตมักจะหิวโหยตลอดเวลา โลภไม่มีสิ้นสุด มีเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ ... คอยแต่จะแย่งของผู้อื่น และจ้องคดโกงผู้อื่นตลอดเวลา ร้อนรุ่มไม่มีที่สิ้นสุด
<O</O

 

๕. มนุสฺสเนริยโก หมายถึงมนุษย์ที่มีลักษณะคล้ายสัตว์นรกลักษณะสำคัญประจำตัวสัตว์นรก คือการ ถูกคุมขังในที่อันจำกัด ไม่มีอิสรภาพถูกควบคุมและถูกทรมานอย่างหนักโดยนายนิริยบาล ผู้ควบคุมและลงโทษสัตว์ นรก

มนุษย์สัตว์นรกในโลกนี้คือนักโทษที่ถูกคุมขังและถูกลงโทษอยู่เรือนจำนั่นเองผู้คุมนักโทษเปรียบเทียบ เหมือน นายนิริยบาล นักโทษดังกล่าวมานี้เป็นนักโทษทางกาย เป็นสัตว์นรกทางกาย ยังมีคนบางคนเป็นนักโทษทางใจ คือคนที่ กระทำความผิดแล้ว ตำรวจจับไม่ได้ เพราะเขาหลบหนีหรือซ่อนตัวเก่งจึงไม่ได้ถูกขังไว้ในเรือนจำ แต่เขาก็มีความทุกข์ ทรมานทางใจอย่างมาก เพราะกลัวตำรวจหรือคนที่เป็นศัตรูจะมาเห็นเข้า ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ จิตใจเต็มไปด้วยความกลัว ความหวาดระแวง ความละอายใจ และความทุกข์ เพราะฉะนั้นแม้จะไม่ถูกคุมขังโดยเจ้าหน้าที่ ก็เท่ากับคุมขังตัวเอง จึง จัดเป็นนักโทษและเป็นสัตว์นรกเหมือนกัน

<O</O
กายเป็นมนุษย์ แต่ใจเป็นสัตว์นรก ได้แก่ มนุษย์ผู้ดุร้ายหยาบคาย เที่ยวฆ่าสัตย์ตัดชีวิตเขา เที่ยวจี้ปล้นเอาทรัพย์สมบัติของผู้อื่นมาเป็นของตน ด้วยอาการทารุณดุร้าย เช่นฆ่าเจ้าของทรัพย์ตายบ้าง ทุบตีจนบาดเจ็บสาหัสบ้าง ข่มขืนแล้วฆ่าบ้างเบียดเบียนผู้อื่นสัตย์อื่น ทรมานผู้อื่นสัตย์อื่น โดยอาการทารุณโหดร้าย นานาประการ รวมความว่า เป็นคนไร้ศีลธรรม ไม่มีมนุษยธรรม คือ ศีล ๕ ประจำตัวเลย เป็นมิจฉาทิฏฐิ ท่านจึงขนานนามว่า มะนุสสะเนระยิโก แปลว่ มนุษย์สัตว์นรกคือ เป็นมนุษย์แต่ ชื่อ ส่วนความประพฤติทางกาย วาจา ใจ นั้น เลวทรามต่ำช้า ดุร้ายหยาบคาย เหมือนสัตว์นรกฉะนั้น …
ผู้มีจิตใจเช่นนี้ อีกนัยหนึ่งคือ ภูมิจิตเดิม มักเกิด มาจาก “ภูมินรก” เป็นสัตว์นรกที่ใช้กรรมหมดแล้วมาเกิดเป็นมนุษย์ จึงมีนิสัยโหดร้ายเพราะได้รับการทารุณในนรกมานาน จนจิตเห็นเป็นเรื่องปกติ นิยมการใช้กำลังรุนแรง โหดเหี้ยม

พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย) ได้กล่าวไว้ว่า....​

“เรามีกาย มีรูปร่างเป็นมนุษย์ เราทดสอบดูจิตใจของเราเองว่าเราเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์หรือไม่ ....โดยนิสัยของมนุษย์ จะต้องมีความเมตตา มีความปรารถนาดีต่อมนุษย์และสิ่งมีชีวิตด้วยกัน นี้เป็นประการหนึ่ง มนุษย์มีความปรารถนาที่จะช่วยปลดเปลื้องความทุกข์ยากลำบากให้คนอื่นและสัตว์อื่น นี้เป็นคุณสมบัติของมนุษย์ เมื่อสรุปแล้วมนุษย์ผู้มีศีล ๕ สมบูรณ์เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ที่สุดในโลก ใครก็ตามมีศีลมีธรรม มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา มีความรัก ความปรารถนาดีในเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ผู้นั้นร่างกายเป็นมนุษย์ ใจก็เป็นมนุษย์สมบูรณ์ ตามหลักพระศาสนาท่านว่า ศีล ๕ คือ มนุษยธรรม คือธรรมที่ทำบุคคลให้เป็นมนุษย์”

 

ขออนุโมทนา ผมตั้งใจจะทำให้ได้ทั้งเจ็ดข้อ

ก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติอย่างจริงจัง

 

อนุโมทนาสาธุ.....บางคนร่ำรวยเงินทองแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะมีภูมิจิตสูงนะ และบางคนยากจนแต่ก็ไม่ได้ความว่าภูมิจิตเค้าจะต่ำต้อยตามฐานะ นะคะ

 

พยายามอยู่ตั้งใจอยู่มิให้ขาดจากการเป็นมนุษย์ที่สมบูญ ขอเชิญชวนทุกท่านประพฤติดีเทอญ

 

ปฏิบัติอยู่ค่ะ แต่เรื่องไม่โกรธนี่ ยากสุด ๆ แม้ระงับได้ด้วยกาย วาจา แต่ใจยังกระเพื่อมอยู่ ยังสอบไม่ผ่าน ยังสู้ต่อไปค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับน้อง azalia ด้วยค่ะ


Numsai
fishh_

 

อนุโมทนาครับ
หากเราเห็นก็สักว่าเห็น
ได้ยินก็สักว่าได้ยิน
ได้กลิ่นก็สักว่าได้กลิ่น
รู้รสก็สักว่ารู้รส
สัมผัสก็สักว่าสัมผัส
คิดก็สักว่าคิด
ในเมื่อเราได้ระลึกรู้ทันทุกสภาวะธรรมแล้ว ย่อมพ้นทุกข์

 

อนุโมทนา...สาธุ ครับ<!-- google_ad_section_end --> เป็นข้อคิดที่ดีมากครับ ผมก็พยายามยึดมั่นในศีล๕ อยู่ครับ

 

ขอบพระคุณสำหรับบทความเตือนสติค่ะ...ขออนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

 

ตั้งใจทำด้วยความมีสติในทุกวันที่ลืมตาตื่น

 

ละความตระหนี่เหนียวแน่น นี่คือไม่ให้เป็นคนขี้เหนียวใช่ป่าว เราก็ไม่เหนียวนะ แต่หยิบออกจากกระเป๋ายาก แต่ทำบุญให้ทานบ่อย เอ๊ะขัดกันมั๊ย คือ ซื้อข้าวให้หมาแมว ให้ทานคนที่ไม่มีกิน ทำบุญบริจาคแก่วัดที่ต้องการปัจจัย แต่ถ้าเรื่องที่คนในบ้านออกปากขอให้ซื้อโน่นนี่ ในสิ่งที่เห็นว่าไม่จำเป็น มักต้องมีปากเสียง เรียกว่าเป็นคนตระหนี่รึป่าวเนี่ยะ