สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

อื้อ...หือ

 

ผู้จะมีสัมมาทิฏฐิ ย่อมต้องสดับธรรมจากผู้มีสัมมาทิฏฐิ แล้วระลึกได้

ผู้ที่บรรลุ ย่อมเป็นผู้บรรลุ แต่การบรรลุไม่ใช่เพราะข้อความที่ฟังมา แต่
ถ้าไม่เคยฟังธรรมจากผู้มีสัมมาทิฏฐิแลยแล้ว ย่อมไม่อาจก้าวไปในทาง

งง ไหม หากแยกสัจจญาณ กิจญาณ กตญาณ ไม่ออก ก็งง

ถ้าจะอ่านเต็มๆ ก็ให้ย้อนกระทู้นี้แหละ คุณขันธ์เขาได้เอาบางส่วน
ในพระสูตรที่อธิบายเรื่องนี้มาแสดง แต่ตัดมาแสดง ไม่เอามาแสดง
ให้หมด .

 

โลกุตตระ รู้ตามจริงในธรรมนั้น ๆ วางใจเป็นกลาง วางเฉย
ไม่ปรุงแต่งให้เกิดเวทนาต่างๆขึ้นอีก ดีก็ไม่ ชั่วก็ไม่ บุญก็ไม่ บาปก็ไม่ ไม่ปรุงแต่งยึดถือนั่นเอง ยึดว่าเขาผิดก็ไม่ แล้วมันก็ดับไปเอง

 

ไม่ใช่หลงเข้าข้างตน
ว่าเป็นพระอริยะ ทั้งที่เมื่อเมื่อเวลากิเลสปะทุขึ้นยัง

ทำให้ต้องทุกข์อย่างมหาศาลเหมือนเดิมทุกอย่าง

แต่มีความเห็นผิด หรือ เพราะลาภ ยศ สรรเสริญ ทำให้
หลงตนเองไปเสีย.

 

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก

หากประสงค์สิ่งใดในปฐพี
เอาไมตรีแลกได้ดังใจจงdenceedenceedencee

 

ชอบไปนั่งที่วัดป่า....นะ บริกรรมไปๆ จิตตกภวังค์วูบบบ...
แล้วตามรู้ตามดูอาการนั้น แว๊บปิ้ง เด้วว่าจะหาโอกาสไปอีก

 

แซว คนอื่นเค้าซีเรียส แซว ท่านหม้อหุงข้าว..! ดีกว่า

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ วิมุตติ
ไปอยุธยา ต้องวัดมเหยงค์ ท่านอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรังสี สุดยอด...
</TD></TR></TBODY></TABLE>

อินทรีย์ไม่สมบูรณ์นี้ ทำให้เกิดน่าเป็นห่วงสำหรับท่าน
ผู้ปฏิบัติกรรมฐานที่ยังประมาทอยู่
ไปโมเมหรือสำคัญตัวว่าบรรลุมรรคผลนิพพานแล้ว
เมื่อผู้อื่นที่ผู้นั้นศรัทธายกเป็นอาจารย์ กล่าวบัญญัติ
ยืนยันว่า ผู้นั้นปฏิบัติได้มรรคผลและนิพพานไปให้ความสำคัญ
ในคำกล่าวนั้น แล้วยึดมั่นว่าเป็นจริงโดยไม่
พิจารณา ความรุนแรงของกิเลสของตนที่มีอยู่ ที่บังเกิด
ขึ้นเผา รนจิตใจให้เร้าร้อนหรือทุกข์ร้อนเหมือนดังเดิม.

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 11 คน ( เป็นสมาชิก 10 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>หม้อหุงข้าว..!*, sriaraya5, haha4959, วิษณุ12,..กลับตัวกลับใจ.., แพน้อย, โชแปง, วิมุตติ </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ไปกันใหญ่แล้วล่ะ
อวิโรธวัจนะ ไม้ขัดหม้อข้าว มิใช่เรา
ไฟสถิตย์ ชื่อนี้ก็มีคนให้เรามา
เราออกจากเวปนี้ไปหลายเดือนแล้ว เพราะเบื่อหน่าย ไม่สร้างสรร
และชื่อที่ใช้ตลอดสาย คือโชแปง

สหายท่านนี้ฟังธรรมเถิด อย่ายึดเราเลย หากเรากล่าวผิดให้ติเตียนมา
หากสงสัยในตัวเรา ถามเราเถิด อย่าคาดเดา
ธรรมะไม่ใช่การทำสมาธิอย่าเดียว แต่เป็นเรื่องของผล ที่เอามาใช้จัดการในชีวิตประจำวัน

เรื่องของเรื่องเกิดจากการแบก การยึด จนใครเตือนมิได้ ที่เราทักเพื่อเตือนสติ
แต่กลับเห็นการทักกลายเป็นการหัก ไม่พิจารณา ผมก็ออกมาเอง

กรรมไม่ได้อยู่ที่อักษร แต่เขานับตรงที่สภาวะจิต ว่าเราเคยทำอะไรให้ผู้รับเกิดสภาวะจิตเช่นไร

เช่นเราพูดดีกับท่าน ท่านได้ความอิ่มเอิบเป็นอารมณ์
เราพูดร้ายกับท่าน ท่านได้โทสะเป็นอารมณ์
แม้ท่านยับยั้งอารมณ์ท่านได้
แต่กรรมจักไหลสู่เราเมื่อถึงกาล นี่จึงเป็นเหตุกรรม เพราะเคยทำอะไรๆจึงไปตามนั้น

เรานับถืออาจารย์แต่ใดมิเคยเปลี่ยน ท่านคงรู้
หากท่านคิดว่าเราหัก นั่นไม่ใช่ทาง
หลายอย่างเราอยากจะเตือนเพราะเห็นว่าควรพิจารณาก่อนพูด
แต่ติดเพราะยึดมั่นในศรัทราจนบังปัญญา ธรรมถูก ธรรมผิด แยกไม่ได้ ก็ไม่ใช่วิสัยบัณฑิต

เราเห็นเหตุสมควรทัก ก็ทักลงไปปัจจุบันธรรม ให้เห็นตรงนั้นเลย
ส่วนสหายท่านอื่นนั้น เป็นผลพวงจากการทำในอดีตทั้งนั้น ท่านเห็นเหตุไหม

ก็จะกล่าวอีกครั้ง ท่านอาจารย์เป็นผู้มีธรรม เป็นสัมมาจริงอยู่
แต่การโต้เถียง คนโน้นคนนี้ แล้วจบด้วย ผูกเวรกลับไป ควรหรือ
พอเราเตือน ก็มีอารมณ์ในทักมิได้ วางอารมณ์ไม่ถูก ควรหรือ

อาจารย์ท่านติดสิ่งนี้อยู่ ท่านวิมุตติก็รู้

ในเมื่อรู้ ท่านเลือกจะเตือนเพราะนับถือ
หรือ เลือกจะปล่อยเพราะนับถือ หนอ

 

...ทางไกลเหลือเกินท่าน..สำหรับตัวผม..


...แต่ที่ผม..ต้องการคำอธิบาย..ในเรื่องนี้คือ...

...ผุ้ที่ได้..สังขารุเบกขาญาณ..

...สภาวะจิตใจของเขาจะเป็นเช่นไร...

...จะวางเฉยต่อ..คำสรรเสริญ..ติฉินนินทา..ได้จริงไหม..

...แสดงออกมา...อย่างไร..

...มองเห็นทางไป..นิพพาน..จริงไหม..

...ที่ถามเพราะว่า..กิเลสความอยากรู้..ในใจมีมากเหลือเกิน..

...แต่สุดท้าย...มันก็ผ่านไป....(sing)

 

ตอบยาก มันมีหลายทาง แล้วแต่จังหวะของเหตุ ที่เกิดขึ้น

หากสงสัย ลองนึก ตอนที่พระมหาเถรคันฉ่อง เห็นว่า
บารมีพระนเรศวรท่านเต็มแล้ว จึงให้ศิษย์เอาพระแสงมาทูล
เกล้าถวาย แล้วก็ยิงออกไป อันนั้นก็จุดหนึ่ง

หากไม่มีเหตุแบบนั้น ก็จะเป็นเหตุที่หมดกิจเป็นหลักใหญ่

และไม่ว่าด้วยเหตุไหน ขณะนั้น ไม่มีแล้วที่จะตรึกเรื่อง

และไม่ใช่ มันไม่มี ไม่ปรากฏนะ เราไม่ใช่พวกอุทเฉททิฏฐิ
ที่คิดไปในทำนองที่ว่า จิตนั้นต้องไม่มีอะไรปรากฏเป็นเจตสิก
เพราะเข้าใจอุบายคำ จิตประภัสสร ผิด

แต่มันกลับกันตรงที่เห็นสังขารธรรมไหลผ่านไปจำนวนมาก
รู้ว่ามี แต่ไม่ได้หยิบมาตรึกสักอย่างเดียว สังขารธรรมที่
ไหลผ่านนั้นก็ขึ้นกับกรรมฐานที่แต่ละคนทำมา ดังนั้นจึง
บอกไม่ได้หรอกว่า ต้องเห็นอย่างไร แต่อะไรก็แล้วแต่
ความหยาบ หรือ ละเอียด ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นอยู่ที่
ขันติ ความอดทนในการเห็นธรรมเหล่านั้นไหลผ่าน

หากไม่ไหลผ่าน ที่สุดนั้นต้องพอรู้ได้บ้างว่า หลุดออกมา
เพราะอะไร

 

พระศรีนั่งเกาหัวแก๊กแก๊ก 555
เพราะผู้สอนและผู้ที่ปฏิบัติตาม ไม่มีโอกาสถึงพระนิพพานแม้แต่นิดเดียว เป็นเพียงนิพพานหลอกตนเองไปวันๆ เมื่อมีกิเลสเข้ารุมล้อมหรือมีปัญหาจนกิเลสปะทุขึ้นมา ก็ทำให้เกิดความทุกข์และเร้าร้อนตามประสาปุถุชน แต่ถ้ามีทิฏฐิอาจจะเกิดจากการมีลาภ ยศ สรรเสริญหรือมีมิจฉาทิฐิแบบเต็มกำลังบังเกิดการโออวดอุตริมนุษยธรรมเกินจากสิ่งที่เข้าใจผิดอยู่ เพื่อให้ผู้อื่นศรัทธาหรือหลงเชื่อ.

 

อนันตริยกรรมหนึ่ง
ความมุสาหนึ่ง
ความอยากได้ใน โลกธรรมหนึ่ง
ความยกตนอยาก เหนือผุ้อื่นหนึ่ง
การยุยง ให้เกิดความแตกแยกหนึ่ง
การปรามาสพระอริยะหนึ่ง

ถ้าไม่ไปอบาย ผมก็ไม่รุ้ว่าจะพูดอะไรแล้วครับ
ผมไม่พูดโต้แย้งอะไรแล้วนะครับ มันเถียงกันไม่ได้ เพราะหากว่า หากหิริโอตับปะไม่มี นี่มันโต้กันไม่ได้จริงๆ

สำหรับท่านอื่นๆ ที่เข้ามาอ่าน ขอให้ยุติในการ เข้ามาสนับสนุนแม้แต่ฝ่ายใด เพราะว่า กรรมนี้แรงจริงๆ
ซึ่งเป็นไปได้ ผมยังอยากจะลบกระทุ้ทิ้งไม่ให้กรรมกระเซ็นไปที่อื่น แต่จะไม่ลบหรอกครับเพราะว่า จะเอาไว้เป็นอนุสรณ์แห่งกิเลส

ฝากเตือนจริงๆ ใครไม่อยากร้อนก็อย่าไปเสริมความเห็นไม่ว่ากรณีใดๆ ถ้าจะพูดขอให้ยกพระไตรปิฎกและธรรม ที่มีประโยชน์เท่านั้นนะครับ

 

ตั้งแต่ ศึกษาธรรมมา ผมเห็นกรรมแรงสุดก็วันนี้แหละครับ
ไม่ได้ขู่นะ แต่เรื่องจริง
ใครมีกุศลก็รีบ เทหมดหน้าตัก วิ่งหนีกันไปเลย
นี่แหละ อยู่กันใน ซานติก้าก็ แบบเดียวกันแหละครับ
ใครหนีไปได้ ก็หนีไปเลยครับ อย่าไปเล่นกับไฟเลย

ผมยุติแล้วนะครับ ขอตัว

 

เรายินดีตกนรกเพื่อชุดช่วยคนอย่างท่านขึ้นมาจากนรก

 

เข้าใจครับ อย่าลืมไปสนามหลวงนะครับ

หลวงตาท่านคงไม่ไปสนามหลวง และคงไม่ให้ศิษย์คนไหนไปสนามหลวง

เพราะ พระท่าน คงมองอะไรไม่ผิด

แต่บางเรื่อง คุณขันธ์คงขอเอาไว้สักเรื่องเน๊าะ

เข้าใจครับว่า ว่าคุณขันธ์เคารพหลวงตามาก ใครแตะไม่ได้เลย

แต่บางเรื่องนี่ท่านคงเห็นไม่เท่าที่คุณขันธ์เห็น

ที่เห็นในซานติกา ยังน้อยไปครับ

 

แหะ แหะ ผม ก็ แดง นะ ตะ เอง

รัก ตัว เอง ยิ่ง กว่า ชาติ

ถูก แล้ว บอก ผิด ผม รับ ไม่ ได้

ยัง ไม่ สรุป แล้ว บอก ผิด ผม ก็ รับ ไม่ ได้

อัน นี้ มัน เรื่อง ของ ความ เชื่อ และ ความ คิด ส่วน ตัว ไม่ มี ผิด ถูก อยู่ จริง หรอก

เรา เห็น ด้วย กับ สิ่ง ที่ เรา ต้อง การ ให้ เป็น มั๊ง

 

พอจะใบ้ได้ไหมว่าใครรึ