สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

ผมไม่เข้าใจความหมายเลยครับ
ผมไม่ได้ทวนกิเลสอะไรของผมครับ
ผมไม่ได้มีอุบายในการแสดงครับ

ก็เห็นว่า พวกคุณบอกว่า พระอริยะต้องมีอุบายหน่อมแน้ม ผมก็ตามนั้นแหละครับ

 

อ้าว ชิบหายนะสิครับ อุ้ยหลุด

จะทะเลาะกันเองซะแล้ว ก็เมื่อกี้นี้ยังอนุโมทนาสาธุกันอยู่ดีๆ ไม่ใช่หรือครับผม

 

งะ

เอาใหม่ คำว่า นิมิตสังขาร ตรงนี้ไม่ได้ผิดอะไร แต่ต้อง
ใช้กลับหลังนิหน่อยเป็น สังขารนิมิต

แต่ นิมิตสังขารุเบกขาญาณ ที่คุณขันธ์เอาไปสร้างเพิ่มนี่
ตรงนี้มันไม่ถูก

 

นิสัยบ่างช่างยุของ อ.ขันธ์ นี่
มีไม่เปลี่ยนนะ ตอนคุณ แว็ด ก็ทีนึง
กิเลสชัด ๆ
อริยะ ส่อเสียด มีมั้ยนี่

 

อ้าว ซวยแล้วละสิครับผม

ครับ ผมพูดไม่ถูกครับ เพราะว่า คุณ เกสท์ เริ่มก่อนครับ คุณเกสท์บอกว่า สังขารุเบกขาญาณคือ การปล่อยวางนิมิตสังขาร ผมก็เลยถามว่า ทำไมไม่เขียนว่า นิมิตสังขารุเบกขาญาณหละครับ

คุณนิวรณ์ช่วยบอกหน่อยว่า ถ้านิมิตสังขารไม่ผิด แล้วทำไม นิมิตสังขารุเบกขาญาณจึงผิดได้หละครับ

 

ผมยุ ตรงไหนครับ
ผมอยู่ของผมดีๆ พวกคุณตำหนิกันเอง เดี๋ยวก็ชมกันเอง
เดี๋ยวก็มาตำหนิผม อะไรกันนี่ครับ

ผมไม่เข้าใจพวกคุณจริงๆ เลยครับ

 

แบบนี้แถวบ้านผมเขาเรียกว่า ผิดครับ ถ้าไม่ผิดต้องเขียนเหมือนกันได้

ไม่ผิด แต่ต้องกลับหลังนิหน่อย แล้วมันไม่ผิดจะกลับหลังทำห่าอะไรหละครับ อุ้ยหลุด

 

ต้องขอโทษคุณนิวรณ์นะครับ

ผมไปค้นดูเป็นสังขารนิมิต ครับ ไม่ใช่นิมิตสังขาร
ผมจำผิดเอง
คุณนิวรณ์นี่แม่นจริง ๆ

 

ท่านอาจารย์บอกไม่ใช่อริยะ แล้วจะไปหน่อมแน้มทำไมล่ะ
บางคนนิสัยพูดมาก แต่นั่นก็เป็นปกติของเขา
บางคนนิสัยพูดน้อย แต่นั่นก็เป็นปกติของเขา

แต่บางคนพูดน้อย กลับพยายามพูดมากจนเกินพอดี มันก็งัดเรื่องไร้สาระมาพูด ที่สุดก็เพ้อเจ้อ
แต่คนบางคนพูดมาก กลับพยายามพูดน้อยจนเกินพอดี มันก็ทะเลาะกับความคิดตน

ซื่อสัตย์กับอารมณ์ตน ไม่โอเว่อร์เกิน คำนี้ยังใช้ได้ไหมหนอ

 

สรุป ไม่มีใครกล้าตอบคำว่า สังขารุเบกขาญาณเลยสักคน

ไหนว่าภูมิธรรม สูงไงครับ ทำไมมากังวลว่า นายขันธ์ ผู้เอาแต่จดจำธรรม จะไม่เข้าใจ

ผมจดจำฟังธรรมของ พระท่านอื่นมาได้ ผมก็ฟังของพวกท่านพอรู้เรื่อง ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ

 

หลุดแต่ปริยัตินะ
ปฏิบัติไม่หลุด

ของพวกนี้เป็นความจำนะ หลงลืมได้ คือ สัญญา เป็น ไตรลักษณ์

 

ตอบง่ายๆ ครับ เห็นว่า ไม่ผิด เพราะรู้ว่า เขาพุดถึงอะไร ซึ่งก็ถือว่า
สะกดผิดไป

แต่คุณขันธ์สิ เห็นเขาสะกดผิด โดยปัญญาของคุณขันธ์ย่อมรู้ แต่กลับ
ไปสร้างคำขึ้นมาใหม่ เพื่อตีรวนไปอย่างนั้นเอง แทนที่จะเน้นลงไปที่
เรื่อง สังขารุเบกขาญาณ ก็แกว่ง เบี่ยงประเด็นไปเรื่อง การพูดคำผิดถืก

แต่เข้าใจนะ ว่าทำมามามุขเบี่ยงประเด็น ก็เล่นไปเถอะครับ หากเห็นว่า
มันจะมีประโยชน์ในการสอน มากกว่า จะใช้คำ ด่า อย่างที่แล้วๆมา

สอนดีๆ ไปเรื่อยๆ ก็เป็นนี่

 

ครับ ไม่เวอร์เกินครับ ตกลงคุณจะเอาแบบไหนดีหละ

แบบ พูดจาแรงๆ คุณก็ว่าจะเป็นกระจกส่องเงาผมไม่ใช่หรือครับ

แบบนี้คุณก็บอกว่าเวอร์เกิน คุณช่วยไปเอาไม้บรรทัดมาวัดตรงกลางให้ผมหน่อย

เดี๋ยวผมจะได้ทำให้ตรงใจคุณดีไหมครับผม

แต่เอาแบบนี้ ผมถามเรื่อง สังขารุเบกขาญาณ กับคุณ คุณช่วยตอบผมก่อนก็แล้วกันครับ

 

อ้าวเวร มาตกที่ผมได้ยังไงหละครับ คุณตำหนิกันสองคน ทำไมมาลงที่ผมได้หละครับผม

 

ตอบได้นะครับ แต่คำตอบของผม มันเป็นคำแสลงหู แสลงตา สำหรับคุณขันธ์

 

ครับผม อันนี้ผมเข้าใจครับ ว่า สัญญา หลงลืมได้ เพราะมันเป็นไตรลักษณ์ครับ

ว่าแต่ สังขารุเบกขาญาณคืออะไร นี่ คุณเกสท์ มันคงจะเป็นไตรลักษณ์ไปแล้วหละสิครับ คุณเลยลืมไป

เออ แล้วผลการปฏิบัติของคุณ นี่มันเป็นไตรลักษณ์ไปแล้วหรือยังครับผม

ถ้ายังก็กรุณา เล่าให้ผมฟังหน่อยสิครับ

 

.................

 

อ๋อ ง่ายครับ ผมย่อมไม่ได้มีเจตนาพุ่งไปที่คุณเกสท์ อยู่แล้ว

แต่เพราะ คุณต้องการสร้างภาพ เสี้ยม ให้เราทะเลาะกัน

คุณก็เลยแกล้งทำเป็น งง ไปอย่างนั้นเอง ทั้งๆที่ใจ รู้ว่า ผมนั้นพุ่ง
เป้าการโต้มาที่คุณขันธ์อยู่แล้ว

 

อ้อ ผมไม่แสลงหูแสลงตาหรอกครับ ผมบรรลุธรรมแล้ว ผมนิ่งได้ทนได้ ครับ
ผมไม่มีอาการหวั่นไหวให้เห็น ควบคุมอารมณ์ได้ครับผม

 

คุณรู้มั้ยคุณขันธ์
ในกระทู้นี้แสดงออกมาเลยว่าตัวคุณเป็นอย่างไร
เป็นมิจฉา หรือ สัมมาทิฏฐิ

คุณมันประเภทมือถือสากปากถือศีล
ที่คุณมักว่าคนอื่นสัปปลับ
คุณนั่นเองทีสัปปลับ

นี่ล่ะตัวตนของคุณ

สัปปลับคำนี้เขียนถูกหรือเปล่านี่
เพราะคำนี้ไม่เคยใช้เลยนะนี่