สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

แล้วมองออกไหมหละครับว่า อนุสัย นั้นแหละที่พาไป บอกให้ไปลอง

พอไปถึง มันก็ซ่อนตัวไว้ คุณเห็นว่า เอ๊ะ ไม่ผุด ก็เข้าใจว่า แน่แล้ว

นี่โดนกิเลสหรอกครับ ก่อนไปนั้นก็ยึดภพหนึ่งไว้ก่อนหน้าแล้ว ภพของ
การไม่ไหวในผัสสะ แล้วประคองไปตลอด เป็นการทำสมถะเพื่อสนอง
กิเลสอนุสัยที่ชื่อรูปฌาณ หรือ อรูปฌาณ ทำได้แล้ว มักมีคำว่า กูเก่ง
ตบเป็นรางวัล

กามกิเลสผลักไว้ แหมดีใจ มันไม่เกิด เพราะอะไรมันไม่เกิด ก็เพราะ
เกาะกิเลสอีกตัวอยู่ต่างหากเล่า กามมันเลยแทรกไม่ได้

 

มันเป็นมานาน จนติดแน่นเป็นอนุสัย ไม่เห็นไม่รู้ เห็นแล้วสลัดไม่ได้นี่ยังดี แต่ก็ลงเวทนาทุกข์

เห็นแล้ว ละจนไม่ลงเวทนา สลัดคืนได้ คงดี

ส่วนอนุสัยประเภทสิ่งร้อยรัดเบื้องสูงนี่ เป็นธรรมดาที่จะไม่เห็น ^-^

 

กรรมฐานของคุณขันธ์ มีแต่ เรื่องทำจิต แทบจะไม่มี สติปัฏฐาน4 เลย

แต่พอกล่าวๆ ชักเอะใจ นึกขึ้นได้ ก็กล่าวว่า ต้องมารู้ รูป-นาม

เดี๋ยวอีกสักพักก็เอะใจ เอ....เราทักคนอื่นเข้าไว้ว่าอย่าเอาแต่ดู รูป-นาม
ก็จะดีดกลับไปเรื่องทำจิตอีก

มากๆเข้า ก็กลายเป็นการเห็น จิตเที่ยง ชี้จิตเที่ยง

หากดู รูป-นาม ให้มันแจ่มแจ้ง ไม่มีใครที่ไหนเขาชี้ จิตเที่ยง อยู่หรอกครับ

ผมว่า คุณขันธ์ฟังคุณจินนี่ ในบางเรื่อง น่าจะมีประโยชน์กว่า

 

แล้วคนที่ไปทดลองเดิน พารากอน พอเห็นแล้วว่า ที่กามมันแทรกไม่ได้ เพราะ
ว่าปรุงดีอยู่ เกาะสมาธิอยู่ เกาะสังขารอยู่ อวิชชาปรุงอยู่ นี่มันต้องมาเห็นตรง
นี้ และสะดุ้งหวาดกลัวว่า จิตยังเกาะเกี่ยวอยู่กับสิ่งหนึ่ง

ไม่ใช่กลับมา ยินดี ปรีดา ว่า กามกิเลสมันไม่เกิด มันคนละเรื่องเลยครับในเรื่อง
ตาธรรมที่จะเล็งเห็นได้จากกรณีนี้

ดูกิเลสผิดเหตุปัจจัยไปแล้ว

 

สมกับ จักรทู้
ไม่รู้เบื้องต้นและเบื้องปลาย

 

รื่นรมณียา....พริ้วๆ...

 

การไปเดินป่าก็เหมือนกัน เขาไม่ได้เข้าดูแบบกระจอกๆ ว่า ฉันกลัวตายหรือเปล่า
ฉันสะดุ้งหวาดกลัวหรือเปล่า เพราะของแบบนี้ใครๆก็เห็นว่า หากมันมีปัจจัยมัน
ก็ต้องเกิดผล

แต่ผลที่มันเกิดนี่ จิตมันหยิบฉวยอะไรขึ้นมาทำงานอีกหรือเปล่า ไปหยิบมรณะสติ
ขึ้นมาหรือเปล่า ไปหยิบอสุภะกรรมฐานขึ้นมาหรือเปล่า หรือไปหยิบอรูปฌาณเพิก
สัญญา เวทนา ฯ หรือเปล่า เขาเข้าไปเพื่อดูรูปราคะ หรือ อรูปราคะ อื่นๆ ที่ปราณีต
กว่าว่ามีหรือเปล่า หากมี ก็แปลว่ายังเกิดงานของใจ ใจที่ซ้อนนั้นทะลึ่งไปฉวยธรรมคู่
ไม่ได้หยุดเห็นธรรมหนึ่ง

นี่หากพิจารณารูป นาม ไว้เนืองๆ เจริญสติไว้มากๆ ดูจิต ดูกายมากๆ จะเห็นเลยว่า

ไอ้ทีว่า กำลังสมาธิที่ละอนุสัยนั่นหนะ คือ รูป-นาม อีกชนิดหนึ่ง หากขาดสติ ก็มอง
ไม่เห็น หากมีสติก็จะพึงเห็น แล้วก็ชี้ไปทางนี้ ไม่ใช่ชี้ไปว่า นั้นแหละน่ายินดีที่
กำลังสมาธิมากดข่มอนุสัย แต่ถ้าชี้ไปว่านั้นแหละ รูป-นาม อีกชนิดหนึ่ง สติเกิด
ขึ้นคราวนี้ไม่ใช่แค่กดอนุสัยนะครับ มันจะละอนุสัยจริงๆ

สติปัฏฐาน จึงเป็นทางสายเอกสายเดียว ที่นำไปสู่ความบริสุทธิหลุดพ้นแท้จริง

 

[music]http://www.ee43.com/music/smf-sutta.wma[/music]

 

สฺวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม …..<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

พระธรรมเป็น"สิ่ง"ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ดีแล้ว<o></o>​

สันทิฏฐิโก…เป็น"สิ่ง"ที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติ พึงเห็นได้ด้วยตนเอง<o></o>​

อะกาลิโก…..เป็น"สิ่ง"ที่ปฏิบัติได้ และให้ผลได้ ไม่จำกัดกาล<o></o>​

เอหิปัสสิโก…..เป็น"สิ่ง"ที่ควรกล่าวกับผู้อื่นว่า ท่านจงมาดูเถิด<o></o>​

โอปะนะยิโก…..เป็น"สิ่ง"ที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว<o></o>​

ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหี ติ...เป็น"สิ่ง"ที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน ดังนี้<o></o>​

 

ALOHA

 

อนุโมทนา สาธุ ^-^

 

เป็นไปได้ไหมที่พวกท่านสนทนากันทางกระทู้นี้
จะมาพบกับธาตุขันธ์ตามความเป็นจริงได้

นัดกันไปธุดงค์ ที่เขาใหญ่ หรือที่ไหนก็ได้ จะได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงกัน

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>to2504, sriaraya5, โชแปง </TD></TR></TBODY></TABLE>


ทานข้าวกันหรือยังเอ่ย ...

 

ยังเลย หิวๆอยู่เหมือนกัน

จะเลี้ยงหรอ พระศรีฉันสองมื้อ แต่สองมื้อเน้นๆ

 

พระเทวทัต ต้อง เป็น พุทธะ

แล้ว ทำ ไม ถึง กล่าว ว่า พระเทวทัต ไม่ ดี

พระโพธิสัตว์ไม่ดีหรือ อย่าง ไร
^
^
ถาม คุณ ขัน แตก ง่าย ชิป

ว่า คน อื่น เหมือน กับ ถ่ม น้ำ ลาย รด ฟ้า

ใคร จะ รู้ ท่าน อาจ รู้ แล้ว อย่าง ที่ ท่าน แสดง ก็ ได้ เนอะ มั๊ง

เขา รุม ชี้ รุม จิ้ม กัน เอา มา แสดง จน มัน จะ ทิ่ม หน้า ทิ่ม ตา แล้ว ท่าน ยัง ไม่ มี สำเหนียก รู้

รู้ ธรรม ของ ท่าน นั่น มัน รู้ แล้ว นำ ไป ใช้ ไ้ด้ จริง หรือ ครับ

หรือ ท่าน กัน แน่ ที่ หลง อยู่

 

ดักทำร้ายพระพุทธเจ้าโดยการกลิ้งหินให้หล่นมาทับ
ปล่อยช้างเถื่อนให้อาลวาทหมายจะทำร้ายพระพุทธเจ้า
ยุแยงให้หมู่คณะสงฆ์เกิดความแตกแยก

ไม่ทราบว่า คุณฮา เห็นเป็นเรื่องดีหรืออย่างไร?

 

อ๋อ ผม ก็ เห็น เป็น เรื่อง ไม่ ดี เหมือน กัน แหละ ครับ

คน ที่ ไม่ ได้ ฟั่น เฟือน ก็ ต้อง มอง ว่า การ กระ ทำ เช่น นั้น ไม่ ดี ทั้ง นั้น

แต่ ครับ แต่

ทำืำ ไม ทำ ขนาด นั้น แบบ ที่ เรียก ว่า กระ ทำ ไม่ ดี สุด สุด กับ บุคคล ซึ่ง ดี สุด สุด

แล้ว ยัง ได้ เป็น พุทธะ ใน อนาคต ได้ อีก ครับ

แล้ว จะ กล่าว ได้ มั๊ย ว่า พระโพธิสัตว์ ทำ เลว สุด สุด

เพราะ ว่า ก็ สมัย พระพุทธเจ้าของพวกเรา เอง เป็น ผู้ พยากรณ์

เพราะ อะไร เพื่อ อะไร

ไม่ ใช่ วิสัย ของ เรา แน่ แน่

หรือ อาจ จะ มี การ แก้ ไข กัน ภาย หลัง อัน นี้ ผม ไม่ รู้ ได้

 

แล้วทำไม ไม่พิจารณา ความเที่ยง หรือ ไม่เที่ยง ลงไปหละ

เมื่อก่อนคุณเคยดีบ้างไหม วันนี้ดีขึ้นบ้างไหม ดีแล้วยังลงได้ไหม

อย่าสุดโต่งมองอะไรด้านเดียวอยู่เลยพี่ชาย

* * *

หาก ไม่ถอยออกมานะ สิ่งที่พี่วิมุตติได้เรียน คือ ศาสนาเชน หรือ ชินนะ

มุ่งทำจิต รักษาจิตให้เที่ยง พวกนี้จะพาคนไปพิสูจน์กิเลส ทำทีว่านี่คือ
วิธีพิสูจน์กิเลส ทำแล้วก็แสดงวาทะว่า นี่แหละทางหลุดพ้น เพราะฉัน
เอาชนะกิเลสได้ เห็นไหม จิตฉันเที่ยงแท้

นี่ดีนะ พาไปเดินพารากอน ไม่บอกพี่วิมุตติว่า ไปเอาไม้กระดานมาตอก
ตะปูแล้วพิสูจน์นอนลงไป

* * * *

พรหมจรรย์อันบริสุทธ์ของศาสนาพุทธอยู่ที่มีการ วิตก หรือเปล่า

ทันทีที่ ดำหริว่า เอ๋....ฉันมีจิตเที่ยงแท้ ไม่ไหวต่อกามหรือยัง

อันนี้ ในทางสติปัฏฐาน เขาจะเห็นทันทีว่า ได้หยิบ กามวิตก ขึ้นมาแล้ว
ไม่ต้องออกไปข้างนอก หรือ ทำอะไรหรอก แค่นี้ พรหมจรรย์ก็ขาดกระเด็น
ไปแล้ว จะมีก็ศาสนาเชนเท่านั้น ที่จะอุปทานเพิ่มจนปรุงพิธีการขึ้นมา เพราะขาดการ
เจริญสติ ดูไม่ทัน ไม่รู้ว่า กามวิตก ได้เกิดขึ้นแล้ว ภพที่ครองคือการผลัก
ไว้ห่าง ห่างจากอะไร ห่างจาก จิตเที่ยง ที่ทำการเห็นอยู่

ศาสนาพุทธ ไม่ได้เน้น การทำให้จิตมันเที่ยง เน้นการทำสติปัฏฐานรู้ทุกข์ เห็นความไม่เที่ยง

เมื่อไหร่ เห็นตามจริงว่า จิตไม่เที่ยง จิตนั่นแหละคือตัวทุกข์ เมื่อนั้นแหละจะละวางจิตได้
จิตที่ถูกละวาง ซึ่งตรงนี้ ภูมิของโสดาบันก็เล็งเห็นได้ หากยังกล่าววาทะว่าจิตเที่ยงนี่
แปลว่า รูปนามปริเฉทญาณยังไม่เต็มพอ

สภาวะที่ละวางจิตได้สมุทเฉทแต่จิตยังดำเนินอยู่จึงเรียกว่า กริยาจิต

 

เออ ดีนะ ไม่มีอะไรจะเถียง เลยตำหนิธรรมมันซะดื้อๆ ว่าตรงนั้นไม่ใช่ ตรงนี้ไม่ใช่
ยกประเด็นข้อธรรมมา หนึ่งข้อ เอาชัดๆว่าไม่ใช่ส่วนใด แล้วผมจะตอบให้

ส่วน คุณห่า ที่นี่ไม่เหมาะกับเด็ก 3 ขวบ ไปศึกษาให้ดีก่อน แล้วค่อยออกสนามรบ ผมแนะนำให้ คุณควรไปเล่นที่ห้อง พุทธศาสนาเริ่มต้น หรือไม่ก็ พุทธศาสนาชั้น ป 3 เอาประวัติพระพุทธเจ้า อ่านให้ขึ้นใจก่อนที่จะมาวิพากษ์
นี่เขาไปถึง รูป นามแล้ว ดูตาม้าตาเรือหน่อย

 

คุณนิวรณ์ มารสิงใจคุณแล้ว
คุณเอาวิปัสสนาซึ่งมองในปัจจุบันขณะ ไปเทียบกับการเอาตะปูตอกลงไม้แล้วนอน
ซึ่งเป็นสีลพตรปรามาส

การบอกให้ดูในปัจจุบัน การค้นหากิเลสที่ดองในสันดาน โดยปกติมันจะไม่พุ่งขึ้น แต่เมื่อสบช่องมันจะแสดงอาการ นั้นเป็นประเพณีที่พระอริยะเจ้าทุกท่านต้องผ่าน คุณไม่รู้เรื่องอย่าพูดส่งเดช

ข้อนี้ผมขอให้คุณถอนคำพูด โดยด่วนที่เอาไปเทียบกับ นอนบนตะปู