สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

"มันคิดแต่จะทำหรือยัง".... ถ้าประโยคนี้เป็นกระบวนการทำ แบบเลือกสถานที่ หรือกาลเวลา ...สำหรับผมแล้ว มันรู้ได้เท่าที่ไปรู้ได้ มัน 11 นาริกา
ตรงนี้มันไม่เลือก รู้สึกมันเห็นอะไรมันตามไปเอง ยังรู้ไปเรื่อยๆ

 

ก็ในนี้แหละ แต่รู้เรื่อยๆ นี่มันผลิกไป "มันคิดจะทำได้" เหมือนกันนะ

สุดยอดเลย กิเลสละเอียดนี่ เล็กกว่าเม็ดพันธ์ผักกาด

 

ไม่รู้ว่าตัวเดียวกันรึเปล่า
หากติดออกมาจากสมาธิจนเป็นอารมณ์ในชีวิตประจำวัน
มันจะว่างๆ เย็นๆ นิ่มนวล เบิกบานจนเป็นอารมณ์
สังเกตุผู้เป็นอาการนี้ เหมือนคนมีความสุขตลอดเวลา สีหน้าสอใส ผิวออกมาสวย
อารมณ์เดียวกับนั่งฟังธรรมซีดี คือเรื่อยๆ สบายๆจนเป็นอารมณ์

หากในสมาธิมักจะเกิดตอนแผ่เมตตาก็มี จะเบาๆกลางอก รู้สึกถึงหน้าจะสดชื่น

แต่ถามว่าประคอรงให้มันเที่ยงได้ไหม
ทำได้ แต่ต้องมีสติตามลมหายใจชิดเผาขนเลย
ลมที่ได้ จะแผ่วจนหาย ใช้อ๊อกซิเจนน้อยกว่าชาวบ้านแน่นอน

ส่วนมากสภาวะนี้ไม่ค่อยมีอะไรให้พิจารณา นอกจากรู้สภาวะเป็นอารมณ์

ถามว่าอันไหนที่ใช่ ควรน้อมเนืองๆ
ตอบว่า อย่าจงใจประคอง ของพวกนั่นเป็นปฎิกิริยาลูกโซ่ สุดท้ายเป็นสภาวะ รูปนาม

เมื่อจิตมันว่างแล้ว ที่เหลือก็ สภาวะกับ เราเข้าไปรู้ สองตัวเท่านั้น
คำว่าเราเข้าไปรู้ ก็ให้รู้ว่าเราเข้าไปรู้ ยืนอยู่ข้างตัวรู้นั่นแหละ

ทีนี้เมื่อพบรู้แล้ว ปัญญาเกิดแล้ว ก็ทำให้ชำนาญ
เหมือนเราพบทำเลสังเกตุการณ์ฆ่าศึก ฆ่าศึกเคลื่อนไหวอย่างไรก็รู้ทุกขั้นตอน
สภาวะตอนนั้นน้ำหนักตัวก็ไม่มี เบาก็ไม่รู้สึก แต่ก็รู้

ใช่สภาวะเดียวกันกับท่านรึป่าวหว่า

ปล. สภาวะที่พูดมานี้เกิดขึ้นแล้วแต่บุคคล ตามสภาวะ

 

ท่อนนี้ไม่ใช่ เพราะท่อนนี้ได้ รู้สึกได้ตอน ทำอานาปานสติ

ท่อนนี้มีเพิ่มเติม คือ ไม่จงใจประคอง ก็คือ ทำอีก คือ ประคอง หรือ ไม่ประคอง ไม่ได้
ทั้งนั้น ทำแล้ว จะไม่หลุดไปเบาๆ อีกอันหนึ่ง

อันนี้กลับไปอานาปานสติ แล้ว

มีสภาวะที่เชื่อว่า ละเอียดกว่านี้ปรากฏอยู่ เกิดจากการไม่ทำอะไรเลย จงใจก็ไม่ได้
ไม่จงใจก็ไม่ได้ หากมันพอดี มันก็ เบาๆ อยู่กลางอก จริงๆ จะใช้คำว่าอยู่ก็ไม่ได้
เพราะมันไม่ได้อยู่ เพียงแต่หากชำเลืองลงไปดู มันจะมีวิถีแผ่ออกจากกลางอกให้เห็น

 

บางครั้งมันแกว่งๆจากเรา ...พอไปรู้เนื่องๆ คราวนี้มันไปรู้สิ่งที่มากระทบ จากภายนอก ที่เป็นความคิดถึงของคนอื่นที่ส่งมา มันเหมือนนุ่นปลิวมากระทบมันเบาเหลือเกิน ... นอกจากคิดถึง นินทา มันก็มาในบางครั้ง ก้ต้องรู้ไป..

 

มีสภาวะที่เชื่อว่า ละเอียดกว่านี้ปรากฏอยู่ เกิดจากการไม่ทำอะไรเลย จงใจก็ไม่ได้
ไม่จงใจก็ไม่ได้ หากมันพอดี มันก็ เบาๆ อยู่กลางอก จริงๆ จะใช้คำว่าอยู่ก็ไม่ได้
เพราะมันไม่ได้อยู่ เพียงแต่หากชำเลืองลงไปดู มันจะมีวิถีแผ่ออกจากกลางอกให้เห็น ....สาธุครับท่านนิวรณ์<!-- / message -->

 

แล้ว พี่นุ ดูไปแบบ แปลความ หรือ ไม่สนใจแปลความหละ

 

ผมบังคับไม่ได้หรอก มัน 11นาริกา บางครั้งไปแปล บางครั้งมันไม่แปล ทำได้แค่รู้นะ....ดูแบบแปลความหรือไม่สนใจแปลความ มันก็เหมือนกันทั้งนั้นน่ะ

 

อันนี้กลับไปอานาปานสติ แล้ว

มีสภาวะที่เชื่อว่า ละเอียดกว่านี้ปรากฏอยู่ เกิดจากการไม่ทำอะไรเลย จงใจก็ไม่ได้
ไม่จงใจก็ไม่ได้ หากมันพอดี มันก็ เบาๆ อยู่กลางอก จริงๆ จะใช้คำว่าอยู่ก็ไม่ได้
เพราะมันไม่ได้อยู่ เพียงแต่หากชำเลืองลงไปดู มันจะมีวิถีแผ่ออกจากกลางอกให้เห็น



ครับที่พูดมาเป็นเรื่องทำสมาธิเพื่อเข้าถึงของละเอียด
หากพูดรวมๆ สมาธิเป็นแค่พาหนะ เข้าถึงตัวรู้

ส่วนที่เข้าออกจนชำนาญ เพราะเรารู้ฐานจิตที่เหมาะแก่การพิจารณา
พิจารณาในที่นี้ หมายถึง ดูจนเหลือแต่รู้กับสิ่งถูกรู้แยกออกจากกัน หรือรวมกัน อธิบายยากเหมือนกัน

แต่ไม่ได้ไปทำลายอะไร แค่สักว่ารู้
ส่วนในอิริยาบถประจำวัน ก้ใช้อารมณืนี้นั่นแหละในการพิจารณากริยาจิต

 

เสริมอีกนิด เหมือนเรารู้ว่างเป็นยังไง
เหมือนถ้วยน้ำชาที่ว่างรอรับน้ำ
เหมือนเรารู้ว่ากำลังเป็นสิ่งเดียวกับรู้ก็ไม่เชิง
หากพูดแบบเต๋า คือ มีก็ไม่ใช่ ไม่มีก้ไม่ใช่ แม้ชื่อเรียกก็ไม่มี แต่รู้ว่ามี
หรือ มีในไม่มี

 

อ้อ

เฉียบขาด

เสียดาย พี่หม้อหุงข้าวไม่มา ไม่มีรูปลูกยอให้

 

ตอนนี้ ผมมีคำสั้นๆในหัว

"ปล่อยรู้"

คำนี้เฉียบ มีหลายมุมให้เห็น ทั้งๆที่เป็นคำแค่สองคำ

 

เบาๆ กลางอกเป็นตำแหน่งที่จิตหลุดพ้น (วิมุตติ)

 

อ้าว ทำไมผมเห็นว่า เป็นแค่ สังขารุเบกขาญาณ เท่านั้นเองหละครับ

 

คำนี้เข้าใจ แต่กั๊กๆไว้หน่อย
ปัญญาอยู่ตรงนี้ ผมคงเอาให้แทงตลอดก่อน
พูดอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่าจงใจนะ หุหุ

 

ไม่ยอมรวม ว่างั้น

ว่าแต่ว่า เห็นเหตุหรือเปล่าครับ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>วิษณุ12, ..กลับตัวกลับใจ.., โชแปง, sriaraya5 </TD></TR></TBODY></TABLE><!-- currently active users -->

 

สังขารุเปกขา ๘ ย่อมเกิดขึ้นด้วยอำนาจสมถะ
สังขารุเปกขา ๑๐ ย่อมเกิดขึ้นด้วยอำนาจวิปัสสนา ฯ
</pre>

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sriaraya5
เบาๆ กลางอกเป็นตำแหน่งที่จิตหลุดพ้น (วิมุตติ)

</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้าว ทำไมผมเห็นว่า เป็นแค่ สังขารุเบกขาญาณ เท่านั้นเองหละครับ

กลางอกเป็นฐานของใจที่ผมรู้สึกสบาย หากมันจะคิดจะนึกออกไปนอกวงกาย
ก็ดึงมาที่กลางอก ถ้าจะให้ตั้งฐานของใจตำแหน่งอื่นผมก็ไม่สบายใจทำไม่ดี เท่าดึงจิตที่ส่งนอกมาที่กลางอก โน้มเข้ามาดูที่กายเรา นอกกายไร้ซึ้งธรรมะที่แท้จริง.​

 

"ปล่อยรู้"
โลกเลอะเลือน เรารู้แล้วละโลก จะลุโลกุตระธรรม ละโลกเลอะเลือน


http://images.google.co.th/imgres?i...80%E0%B8%96%E0%B8%A3%E0%B8%B0&hl=th&sa=N&um=1