สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

คำสอนนี้ก็ใช้ได้นะ คำหยาบ นั้นเป็นอย่างไรก็ชี้ให้เห็น

ว่าแต่ว่า เพื่อนร่วมอุดมการณ์ของคุณคงไม่ได้กล่าวคำหยาบ

เพราะ คุณก็รับรองว่า หากมีโทษะ แต่ดูอยู่เห็นอยู่ ก็ไม่มีปัญหา

ก็ว่ากันไป

 

ผมยกมาให้ดูอีกที ผมก็ชอบครับ

 

เออ ก็ไม่ต้องคบสิ ใครให้มาคบ เหอะ...

ชาย ปากม๋า มีเยอะแยะไป ไม่ใช่แค่ ญ หรอก

บางทีก็เป็นแค่ผู้ชาย ไม่ใช่ลูกผู้ชายก็มี เหอะ ๆ ๆ

 

อ้อ ตรงหัวเราะเยาะนี่ คือ เฉยแล้ว

อืม ใจเฉย แต่ มือ พิมพ์เป็นกริยา เข้าใจครับ

ก็ว่ากันไป

 

คุณนิวรณ์ คุณต้องดูสิครับ ว่า แว๊ด ถึงแม้ว่าจะโมโห และ กล่าวคำว่า มาเร้ยยยย
มันมาจากใจที่ ไม่ได้มีตัวอื่นแอบแฝง และตัวเขาก็รุ้ดี ในการกระทำของเขา ว่ามันอาจจะไม่เหมาะ
ซึ่งผมบอกว่า เหมาะแล้ว ที่เขาจะรู้สึก และ เขายังรู้ตัว

แต่ความคลุมเครือ ที่คุณมีอยู่ คุณขวัญมีอยุ่ มันบังและมืดมากกว่า คุณแว๊ด ตอนโมโหนั้นมาก

 

เราไม่แน่ใจนะ ว่าตั้งใจทำกรรม แล้วมาขอขมาพระ/เว็บ ทีหลัง มันช่วยลด/ล้าง กรรม ได้หรือเปล่า

 

ไม่สิคุณขวัญ อาจารย์ขันธ์ท่านรับรอง ว่าที่คุณแว็ดทำนั้น

เป็น บุญกริยา

เราก็เห็นคำสอนของคุณขันธ์ไปตามนั้นแหละ

 

คุณมาคาราวะผม เป็นศิษย์พี่หรือยัง จะได้โดนรับน้องตามประเพณี หุๆๆ

 

ผมก็ยังหลงอยู่นะ หลงเข้ามาบ่อยๆ หุหุ
มวยเวลาคลุกวงใน มันดูไม่ออกหรอกว่าหมัดมาทางไหนบ้าง เข้าตำราเมาหมัด

ดูสิขนาดนักมวยอาชีพแท้ๆยังเมาหมัด
เราคนดูอยู่วงนอกยังรู้เลย แต่ถามว่ารู้จริงไหม...อันนี้ต้องขึ้นเวที แล้วจะรู้รสเมาหมัดเป็นอย่างไร

 

ไม่ได้

 

เราก็ไม่แน่ใจนะว่า คนอื่นจะรู้สึกตัว รู้จักขอขมารึเปล่า

หรือสักแต่ว่าเห็นคนอื่น แต่ไม่เห็นตัวเอง หุหุ

 

ผิดก็๋ยอมรับผิด ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตา โทษคนอื่น หุหุ

 

ทำบ่อยๆมันจะกลายเป็น อาจิณกรรม

 

ก็ว่าไปตามนั้นครับ

แต่ เห็นคนกำลังตกต่ำ แล้วคุณก็หัวเราะ

...ก็เข้าใจนะครับ ว่ากำลังสอนกัน คุณแว็ดทำถูก ส่วนผม กับ คุณขวัญทำผิด

แม้ออกมาช่วยกัน เตือนกัน ให้คุณขวัญหยุด ผมก็ออกมาแส่อีก ผิดอีก

 

หุหุ ท่านต้องคาราวะผมสิ ผมศิษย์รุ่นแรก เรียนจบคอร์ทแล้ว
จึงเที่ยวมันไปเรื่อยดุจนอแรด หุหุ

 

เราไม่ชอบลงนรก มันร้อน

 

ออกมาเตือนกัน ไม่แส่ ไม่ผิด

แต่เอาการปฏิบัติคนอื่นมาพูดมันผิด หรือว่าไง

 

ไฟกิเลสยิ่งเติมเชื้อเข้าไป
เปลวไฟยิ่งสูงจรดฟ้า

วิธีแก้ขั้นแรกต้องไม่เติมเชื้อกิเลส
แล้วเปลวไปที่เผาไหม้เชื้อที่มีอยู่จนสูงจรดฟ้า
จะค่อย ๆ ลดกำลังลง แล้วจะมอดในที่สุด

ขอแต่อย่าเติมเชื้อเข้าไปใหม่เป็นพอ

 

บ่นอะไรเนี่ย เหตุผ่านไปแล้ว ผลก็เสวยกันไปแล้ว
ยังติดใจนะเรา

 

อาจิณกรรม นี้จะเป็นไป หากไม่ฝืน นั่นแหละที่คุณปล่อยนิสัย ปล่อยใจไปนั่นแหละ
ก็จะกลายเป็น อกุศลที่ดองไว้
เป็น อวิชชาที่แล่นไปโดยไม่รู้ตัว