เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

คุณ ธรรมภูติ คุณอย่ามาให้ผมขำ เวลานี้ มันไม่ใช่เวลา เพราะผมกำลังจริงจัง

 

คัดลอกคำสอนหลวงพ่อออกมาได้เป็นชุดเลยนะ ท่านเอกวีร์
สิ่งนั้นเรียกแบบนั้น สิ่งนี้เรียกแบบนี้
จำเก่งเนอะ หุๆๆๆๆๆ

 

การรับ รู้ ความเข้าใจอะไรต่างๆ การจำได้หมายมั่น ความคิด อารมณ์ สัญญาอุปาทาน เมื่อเกิด ขันธ์ 5 เช่นนี้ แล้วเราเผลอตามไป
เป็นเรื่องเป็นราว เป็นอุปาทาน นั่นแหละ หลงไปแล้ว เป็น ทั้งสักกายทิฎฐิ เป็นกิเลสไปแล้ว โดยไม่รู้ตัว

ทีนี้ พระอริยะผู้ชำนาญมรรคญาณท่านทำอย่างไร ท่านเห็นว่า กระบวนการรับรู้ กระบวนการในขันธ์ 5 เกิดขึ้น ธรรมดาแล้วดับไปธรรมดา แต่เมื่อใดก้ตาม หากว่า หลงไป แสดงว่าเป็นไปด้วยอวิชชา
แต่หากยังไม่มีภูมิแห่งการละสังโยชน์ ท่านก็ยังหลงไป แต่ก็ทวนกระแสตรงนี้ได้ด้วย สัมมาทิฎฐิตั้ง ไม่ตาม กระบวนการแห่ง อุปาทานขันธ์ 5 ที่ก่อตัวขึ้นมาด้วยอำนาจกิเลส อันเป็นเรื่องเป็นราวไป เห็นแต่ละตัวเป็น ขันธ์ 5 บริสุทธิ์ อย่างแท้จริง นั้นแหละ มรรคญาณเกิดขึ้น

โทสะ โลภะ โมหะ เป็นเรื่องราวเพราะอวิชชา เพราะหลงไปในขันธ์ 5 นี้ พยายามทำความเข้าใจตรงนี้ให้ แจ้งๆ เถอะ นี่แหละ หนทางตัดภพตัดชาติ

ดูตรงนี้ให้มาก แยกให้ออกว่า ความโกรธ ความโลภ ความหลง เกิดจากอุปาทาน เพราะเมื่อกระทบแล้ว ไม่ทัน
วิญญาณการรับรู้ ต่างๆ จะดองเป็นสังขารธรรม เป็นเรื่องเป็นราวในใจ แล้วก็ตามกันไป อย่างไม่ลืมหูลืมตา

เพราะฉะนั้น ให้ดูตัว วิญญาณกันให้ทัน และฝืน อย่างที่ผม พูดให้ฟัง คือ ลองดูซิว่า เมื่อ อ่านข้อความแล้ว ไม่กระทบไปถึงใจที่หมายรู้ หรือ ลองดูซิว่า เมื่ออ่านแล้วเข้าใจ แต่ไม่ปรุงเป็นอุปาทานแห่งความโกรธ

ตัวนี้แหละ ทำให้มากๆ เอาให้เข้าใจในคำพูดของผม แล้วจะเข้าถึงเอง

 

ทีนี้ สำหรับคนที่ยังมีกำลังแห่งจิตน้อย มันเห็นไม่ได้อย่างที่ผมบอก หรือ เห็นแต่ยังไม่ซึมลึก ประจักษ์ใจ
มันก็ต้อง พิจารณา บำเพ็ญ ภาวนา ต่อสู้กับกิเลส เจริญ มหาสติ เจริญ สมาธิ เจริญปัญญา ให้รู้เห็นตามความจริง
ก็ความจริงก็มีแบบที่พูดนั่น แต่ต้องทำ ต้องปฏิบัติ

ท่าน หัตถ์เทพ ท่านพอเข้าใจ อะไรได้ดีแล้ว ก็ฝึกตน ให้ชำนาญ อย่างที่ท่านเคยพูดว่า อ่านแล้วเข้าใจ ไปแต่ละอย่าง ตรงนี้ เริ่มเห็นตามความจริงแล้ว แต่ให้พิจารณาหาตัวตนความเข้าใจอันนั้น ว่ามันเกิดที่ใด มันตั้งที่ใด นั้นแหละตัววิญญาณ
ให้ ดู ให้ดี เถอะ แล้วท่านดูดีแล้วก็ช่วย อธิบายให้คนอื่นเขาเข้าใจ จะได้ชื่อว่า เป็นศิษย์พระพุทธองค์

 

สัมมาสมาธิ คือ ฌาณ 4 บ่ ทำไมต้องฌาณ 4 ด้วย ?
ฌาณ 5 6 7 8 หรือ 3 2 1 อุปจาระ ขนิกกะ ไม่ได้ บ่

 

จำแต่เขามาพูด
ไม่ยอมเข้าใจเรื่องการทวนกระแสธรรม
จะเอาชนะกิเลสมันต้องสู้ ต้องฝืน ไม่ใช่รู้เฉย
เมื่อคืนเพิ่งได้ฟังหลวงตามหาบัว ท่านว่า ถ้านอนเฉยๆบรรลุธรรมไม่ได้ ถ้าบรรลุได้พระพุทธเจ้าคงสอนไปแล้ว
แล้วยกตัวอย่างของสาวกที่เพียรจนเท้าแตก จักษุแตก ว่ามันต้องต่อสู้ เพราะเราคือนักรบ
ขอเน้นว่า ผมไม่ได้บอกว่าท่านสอนให้นอนเฉยๆ ผมต้องการชี้ว่า ต้องสู้ ต้องฝืน ต้องทวน
ถ้าท่านนิวรณ์ไม่มีเจตนาในการเข้าถึงธรรม
ผมขอถามว่า ท่านจะปฏิบัติกรรมฐานมากมายทำไม จะตามรู้ทำไม จะเล่นมโนมยิทธิทำไม ถ้าไม่มีเจตนาในการกระทำ
แบบนี้เรียกว่า ดับเบิลแสตนดาร์ทหรือเปล่า หุๆๆๆๆ

 

สาธุ ท่านฟัง หลวงตามหาบัว นั่นแหละ ประเสริฐที่สุดแล้ว
พอ ปฏิบัติ ได้แล้ว จะง่ายไปหมด ไม่ต้องพิจารณาอะไรมากมาย
fm 103.25 นั้นฟังให้มาก จะมี เทปเสียงธรรม ของ พระอาจารย์สิงห์ทอง ธัมมวโร
เทบเสียงธรรมของ หลวงตามหาบัว เทปเสียงธรรมของหลวงพ่อสังวาลย์
นั่นแหละ ท่านก็สอนธรรมง่ายๆ แบบที่คนคิดว่า ธรรมพื้นฐานแบบนี้ รู้แล้ว นั่นแหละ อย่าไปคิดแบบนั้น มันโมหะ
เพราะ ธรรมของพระอริยะเจ้า ลึกซึ้งมาก

หลวงปู่หล้า เคยเขียนจม มาหาหลวงตามหาบัว ( ลองอ่านใน หนังสือหยดน้ำบนใบบัว ) ท่านกล่าวประมาณว่า เคยคิดว่า หลวงตาพูดธรรมแบบเดิมๆ นั้น ท่านก็ทำได้ แต่ สุดท้าย ยิ่งพิจารณา ยิ่งเห็นว่า ไม่มีทางที่จะก้าวล่วงหน้าหลวงตาไปได้เลย ธรรมของหลวงตามหาบัวครอบหมดแล้ว

เพราะฉะนั้น คนประมาทเท่านั้น ที่จะเห็นธรรมง่ายๆ ว่า ตนผ่านแล้วดีแล้ว ไม่ต้องอะไรมาก

 

เห็นได้ชัดว่า ยังแยกไม่ออก ระหว่าง คิด กับ ทวนธรรม
คิดเป็นสมมติ ปรุง สร้าง ด้วยกิเลส
ทวนธรรมเป็นปรมัตถ์ ตามรู้อาการของรูปนามตามความเป็นจริงด้วยการพิจาณาทั้งอนุโลมและปฏิโลมเพื่อให้เห็นต้นสายปลายเหตุจนแจ้งในไตรลักษณะญาณในการไถ่ถอนอุปาทานขันธ์ออกไปจากใจ

จิตที่นิ่งรู้ดูเฉย จะสละกิเลสได้เอง จิตจะรู้เอง ก็ต่อเมื่อไปนิสัย ต้องหมั่นเพียร อบรม ฝึก จนเกิด

เรากำลังมองคนละช่วงของการปฏิบัติ
จิตรู้เอง ต้องเป็นส่วนหลัง หลังจากมหาสติมหาปัญญา
ตอนเริ่ม จะให้มันรู้เองเห็นเอง คงต้องรออีกแปดชาติหน้ากับอีก10อสงไขยกัปป์ หุๆๆๆๆ

 

คุณกลับไปอ่านใหม่ให้ดีๆ ปะ ก่อนที่จะสรุปเอาดื้อว่า ดูเฉยๆ คือ การนอนเฉยๆ

ไปอ่านให้ดีว่า ผมอธิบายการปฏิบัติอย่างไร ต้องระลึกอย่างไร สติเกิดอย่างไร
สมาธิเกิดอย่างไร ฌาณเกิดตอนไหน

ถ้าไม่เข้าใจ หรือ อ่านไปแล้ว สัญญาตัวเองลักลั่นว่า นี่ เหมือนคำหลวงพ่อ
เป๊ะ แล้วจะหยุดเสพสัญญาอยู่แค่นั้น ไม่มองให้เกินเลยไปกว่าแง่มุมอื่น ก็ตาม
ใจนักทวนกระแสที่หลงขันธ์ไปเถอะ บอกว่าทวนๆ ตัวเองหลงเต็มเปา

เอาง่ายๆ ลองดูสักพักสิ ถ้าคุณปฏิบัติได้อย่างคนที่เขาสอนคุณให้ทำหนะ
แล้วจิตใจคุณจะเป็นอย่างไรเวลากล่าวธรรมะ กล่าวเหมือนที่เขากล่าวไหม

ผมไม่อยากงัด มุขกระจกส่อง ออกมาเล่นหรอกนะ เพราะเข้าใจดีว่าเวลา
พูดถึงกิเลสนี่มันจะเหมือนๆกันหมด ต่างคนต่างเป็น ต่างมี และเหมือนๆกัน

ที่มันเหมือนกัน เพราะเรากำลังพูก ธรรมะ ซึ่งพูดไปแล้ว มันจะเหมือนกัน
โดยอัตโนมัติ เพราะธรรมะนั้นเป็นของกลาง

อย่างไรแล้วคุณก็ปฏิบัติของคุณไป หากจะพูดธรรมะแล้วไปเหมือนของครู
บาอาจารย์ก็ระลึกรู้ไป อ้อ จะทวนก็ได้นะ ว่าเป็นเพราะเหตุใดถึงได้กล่าว
เหมือนคำครู จำมา หรือ ว่าปฏิบัติมา หรือ ว่าปฏิบัติยังไม่สุดก็ขอพูดคำ
ครูดีกว่า แล้วก็ทวนดูอีกทีนะว่า คนที่เขายกคำครูมาเป็นสรณะนั้น มันดีหรือ
ไม่ดีอย่างไร สมควรโดนประนามหรือเปล่า หรือว่า อย่างน้อยมันก็ควรอยู่แล้ว

ไปทบทวนดูนะ

 

เออ สาธุ วางธรรม ดีกว่าผมอีก ถูกต้องแล้วที่ท่านสรุป ง่ายกระชับ ดี

 

คุณ นิวรณ์

คุณ นิวรณ์ คุณอย่าปรุงแต่งอะไรให้มันมาก คุณเอาประเด็น กลับมาที่เดิม ที่ผมกล่าวเอาไว้ก่อน
เพราะนี่ เป็นเรื่องสำคัญ นี่คุณเล่น ตีความไปทางนั้น ทางนี้ ไปเรื่อย

คำพูด ที่กล่าวว่า ทวนกระแส หรือ อะไรก็ตาม ก็ไม่ใช่ประเด็น
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า จิตนั้นต้องอบรม ต้องพิจารณาธรรม ต้องทำสมาธิ ต้องทบทวนว่า อะไรกิเลสอะไรธรรม
ทีนี้ จะไปเรียกว่า พิจารณาธรรม หรือ ทวนกระแส หรือ ละกิเลส มันก็นัยยะเดียวกัน

ซึ่งมันตรงข้ามกับ แนวทางของ คุณนิวรณ์ ที่ บอกให้นั่งรู้ดูเฉย อันเป็นเพียงเริ่มต้น ซึ่งมันจะทำให้คนที่ปฏิบัตินั้น ไม่ทำอะไรนอกจาก นั่งรุ้ดูเฉย และ สร้างความสับสน กับ คำสอนของพระพุทธองค์ เพราะคุณ หมายจะเอาวิธีนี้ ครอบหมด
ก็แสดงว่า ธรรมของคุณ ครอบมากกว่า ธรรมพระพุทธเจ้า ที่กล่าวว่า ให้ทำกุศลให้ถึงพร้อม ละอกุศลทั้งปวง และทำจิตให้ผ่องใส

 

เราฟังพระท่านเทศน์ ก็มีนะ คนที่จิตตื่น มารู้ แต่ยังไม่ได้ มรรคผล ก็มีนะ
ถ้าจิตมีสมาธิตั้งมั่นขึ้นมาได้ ก็มีสติระลึกรู้ตัวได้ ในจิต ระดับขณิกสมาธิ ก็ได้แล้ว
แต่ถ้ามีระดับมหาสติ ก็น่าจะเป็นอีกระดับหนึ่ง

 

ผมจะเล่าอะไรให้ฟัง
ก่อนหน้านี้ ธรรมพื้นๆ ผมไม่ค่อยสนใจนัก
เพราะคิดว่าตัวเองแตกฉานมากพอแล้ว
ต้องการศึกษาธรรมชั้นละเอียด ขั้นปรมัตถธรรมเลยยิ่งดี
แต่หลังจากการคลิกในองค์ปัญญา ทัสนะเปลี่ยนไปหมด
ธรรมพื้นๆนี่แหล่ะ ลึกซึ้งที่สุด
ไอ้ที่ลึกซึ้งนั่นแหล่ะ สมมติที่สุด

คนเรามักจะมองเป็นตัวตน มีผู้รู้ มีสิ่งที่ถูกรู้ มีอะไรที่ออกมารู้ทั้งสองสิ่งนั้นได้อีก
ไม่รู้จะสมมติไปอีกแค่ไหน
ในความเป็นจริง เราเพียงแค่เห็นในสิ่งที่เกิดแล้วดับในจิตสังขาร มันจะเป็นอะไรก็ช่าง ไม่ว่าจะเป็น จิต เจตสิก สังขาร วิญญาณ สัญญา เวทนา อะไรก็ช่างหัวมันเถอะ
มันก็สักแต่ว่าเป็นเพียงอาการอย่างหนึ่งเท่านั้น ไม่ต้องไปสมมติว่ามันคืออะไร
เห็นได้เป็นใช้ได้ รูปนามปรมัตถ์ เห็นได้ก็พอ อบรมด้วยกุศลธรรมต่างๆ ให้พร้อมด้วยมรรค เมื่อถึงเวลา มันก็รวมลงสัมปยุตด้วยอัปปนาสมาธิไปเอง หลังจากการบ่มเพาะบำเพ็ญบารมีความเพียร สะสมกุศลธรรม อินทรีย์ต่างๆ จนบริบูรณ์แล้ว
คิดอะไรกันมากมาย เอาแบบง่ายๆนี่แหล่ะ
ที่พูดกันมาก แม้นศัพท์ตัวเดียวกัน ก็เข้าใจต่างกันไป เพราะรู้เห็นไม่เหมือนกัน มันก็รวมกันไม่ลง

ส่วนเอกวีร์นี่ แกว่งหนักมาก เห็นได้ชัดมาก ใครเห็นไม่เห็น ไม่สนใจ แล้วแต่บุคคล
ผมนี่แหล่ะ เห็นชัดมากๆๆๆๆ
จนไม่อยากจะเชื่อว่าคือท่านเล่าปัง เอกวีร์
อยากให้เป็นคนอื่นที่มาใช้ล็อกอินแทนเสียดีกว่า...

 

555555 โคตรฮาเลย เอกวีร์
ผมบอกไปแล้วหนิว่า ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น อุตส่าห์เน้นเป็นตัวหนาไปแล้วว่า
ขอเน้นว่า ผมไม่ได้บอกว่าท่านสอนให้นอนเฉยๆ ผมต้องการชี้ว่า ต้องสู้ ต้องฝืน ต้องทวน

คุณคิดว่าผมโง่ถึงขนาดแยกไม่ออกเลยหรือว่า การตามรู้รูปนามเนืองๆ หรือ ดูเฉยๆ กับ นอนเฉยๆ มันต่างกัน 55555
ท่านมองไม่เห็นหรอกหรือ
นี่กิเลสมันปิดหูปิดหาท่านอยู่หรือ
ผมเคยด่าคุณอับปัญญาว่า ฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียด
ผมขอให้คำนี้กับคุณได้ไหม เอกวีร์ หุๆๆๆๆ

 

เอ้าลองดูธรรม ผมเอามาจาก พระอริยเจ้า ให้ทายดู

 

เออ สาธุ แบบนี้ค่อยทำให้ผมดีใจหน่อย ว่า วิมุตติ นี้ผ่านทัศนะไปอีกระดับหนึ่ง

 

ผมบอกหรือยังว่า ต้องได้มรรคผล จึงจะเป็นมหาสติ
งั้นขอนิยามหน่อยว่า มหาสติ คือ สติที่มีกำลังมากในการระลึกรู้รูปนามได้เองโดยอัตโนมัติ เมื่อสิ่งใดเกิดกับจิต จิตก็รู้ เนื่องจากจิตจำสภาวะได้ การที่จิตมันจำได้ เพราะอบรมมาดีแล้ว เป็นมหาสติแล้ว
ไม่ได้เอ่ยถึงมรรคผลเลยนะครับ...อิอิ

 

เอาไปอีกสักนิดหนึ่ง

 

คุณนี่ประหลาดไปอีกคนแล้ว

ก็คำว่า ดูเฉยๆ ที่แปลว่า นอนเฉยๆ นี่ คุณยกมากล่าวถึงการปฏิบัติ
ของคนที่ ดูเฉยๆ ตามคำสอนของหลวงพ่อไม่ใช่เหรอ

เอาอย่างงี้ดีกว่า

ง่ายๆ

คุณไม่ต้องดูว่าผมปฏิบัติได้หรือไม่ได้ ไม่ต้องสืบสาวไปเลยนะ
ให้มันจบไป

ต่อไปนี้ ผมคือคนที่ปฏิบัติธรรมไม่เป็นเลย เอาแต่นอนไปวันๆ

แต่ที่เห็นมาโพสนี่ ก็คือ จำคำพูดของหลวงพ่อมานั้นแหละ เอา
แบบนั้นไป

ส่วน ผมทำแบบนั้นทำไม ก็ง่ายๆ ผมต้องการชักชวนให้คนที่เขา
มีวาสนาดีกว่าผมได้สดับแนวธรรมอีกแบบหนึ่ง ถ้าเขาสนใจก็คง
ถามหาแหล่งที่มา ที่อ้างอิง แบบคุณหลิน หลังจากไปฟังแล้วเข้า
ใจหรือไม่เข้าใจนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง ผมหมดหน้าที่ไปแล้ว แต่ถ้าจะ
มาถามอีก ก็แน่นอน ผมเป็นดั่ง index เปิดหนังสือ หรือ แสดง
คำพูดของพระท่านได้ อย่างน้อยก็ สุ่มไปสัก 3 ตัวอย่าง อันนี้
คุณขวัญเป็นพยานได้ หลังจากนั้นเขาก็ปฏิบัติของเขาไป ผมก็
หมดหน้าทีในการแสดงคำพระ จำมาพูด จบหน้าที่ปราวณา

เอาเป็นว่า ผมทำได้แค่ไหนในสายตาคุณ ก็ให้เห็นแค่นั้นครับ