แผลจากพ่อ

เรื่อง แผลจากพ่อ

โดย บุญรักษา



"เจ้าคือดาวดวงน้อย... ของพ่อ จับมือพ่อเอาไว้
พ่อจะพาเจ้าเดิน... ข้ามไป สู่ปลายทางที่ดี
แม้ยามร้องไห้คอยปลอบ... ยามเหน็บหนาวให้ผ้าห่ม...
เห็นเธอนั้นมีความสุข... ลำบากตายก็ทนไหว...

เป็นสายสัมพันธ์... ที่ไม่มีวันสิ้นลงแม้วันตาย... "
ใกล้วันพ่อเข้ามาทุกที...

เสียงเพลงที่กล่าวถึงความรักที่งดงาม ความปรารถนาดี ที่พ่อคนหนึ่งมีต่อลูกสาวตนเอง
ถูกเปิดตามคลื่นวิทยุ และร้านรวงต่าง ๆ เป็นระยะ ๆ

เพลง...ซึ่งตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันไม่สามารถที่จะฟังจนจบโดยไม่ร้องไห้ได้เลยสักที...
ฉันเองก็เป็นคนนึงที่เติบโตมากับครอบครัวที่แตกร้าว

พ่อเจ้าชู้ มีลูกกับหลาย ๆ ภรรยา ไม่เอาการเอางาน ติดการพนันอย่างแรง
เผด็จการ เจ้าโมโห อารมณ์รุนแรง ชอบลงไม้ลงมือกับลูกเมีย ฯลฯ
ตั้งแต่เริ่มรู้ความ ก็พยายามบอกให้แม่เลิกกับพ่อ
เพราะชีวิตแบบที่เป็นอยู่มันทำให้เราทุกข์มาก
บอกแม่อยู่บ่อย ๆ ว่า ถ้าแม่กลัวว่าลูกจะไม่มีพ่อ.. แม่ไม่ต้องกลัวเลยน้า..
.. มีพ่ออย่างนี้ สู้ไม่มีดีกว่า !


กว่าพ่อแม่จะเลิกกันได้ ฉันก็โตเป็นสาว เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว
การเลิกกันของพ่อแม่ต้องแลกด้วยการที่ฉันเกือบเสียชีวิต
เพราะถูกทำร้ายโดยภรรยาน้อย ดีกรี massage doctor ของพ่อ
โดยพ่อเลือกที่จะช่วยภรรยาใหม่ให้พ้นจากคดี
ดังนั้นความสัมพันธ์ของพ่อและแม่จึงเป็นอันสิ้นสุดลง

โชคดีที่แม่เป็นผู้หญิงเก่ง เข้มแข็ง และรักลูกมาก
จึงพาลูกทั้งสองคนฝ่าคลื่นพายุมาได้
แต่มันยังคงทิ้งแผล และร่องรอยแห่งความเจ็บปวดไว้อยู่เสมอ
แผลที่หนักสุดสุดและไม่เคยคิดว่าจะหายได้เลย.. ก็คือเรื่องของพ่อ
พ่อ เป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันรักและเทิดทูนที่สุด

แม้พ่อจะเป็นคนที่ร้ายกาจสักเพียงไหนในสายตาคนอื่น
แต่ฉันก็มีพ่อ มีแม่ เพียงแค่อย่างละคน
และถึงแม้พ่อจะไม่ได้ทำหน้าที่พ่อที่ดีเท่าไร..
แต่ฉันก็เชื่อว่า พ่อรักลูกคนนี้ยิ่งกว่าใคร
เพราะฉะนั้น... ไม่เป็นไร... พ่อก็คือพ่อ

แต่ก็เหมือนโลกถล่มทลายลงไปตรงหน้า
ความไว้ใจ ความเชื่อมั่น ที่ลูกคนหนึ่งจะมีให้พ่อได้นั้น..มลายไปเสียสิ้น
เสมือนปราสาททรายอันวิจิตรที่พ่อบรรจงสร้างตั้งแต่วันที่ลูกเกิด และบอกว่านี่พ่อสร้างไว้ให้ลูกนะ

ได้ถูกทำลายลงด้วยเท้าของพ่อเองฉะนั้น
ก็เมื่อครั้งที่ภรรยาน้อยของพ่อยิงฉัน จนแทบเอาชีวิตไม่รอด
แต่พ่อกลับเลือกที่จะช่วยเขาให้รอดจากคดี
เพียงเพื่อต้องการเอาชนะแม่ !

เพียงแค่พ่ออยากเอาชนะแม่.. พ่อเลือกเอาชีวิตลูกรักคนนี้ป็นเดิมพัน !
ฉันไม่รู้ว่าจะมีคนเข้าใจสักกี่คน
กับการที่ลูกสาวคนนึง ผู้ซึ่งจิตใจเติบโตมาได้ด้วยความเชื่อว่าพ่อรักมาก
แต่วันหนึ่ง กลับถูกหักหลังโดยพ่อของตัวเอง

พ่อ...ผู้ที่ลูกเชื่อว่าเป็นผู้ชายคนแรก และคนสุดท้ายที่จะรักลูกจริง !

รอยแผลสาหัสนี้ ยังคงออกฤทธิ์สร้างความเจ็บปวดสุดทนเป็นระยะ ๆ
แม้แต่ตอนที่ตัดสินใจจบชีวิตคู่ของตัวฉันเองในครั้งแรกลง
ทั้ง ๆที่คู่ของฉันก็เป็นคนดีในระดับหนึ่ง และเราก็รักกัน
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ถูกอดีตที่เลวร้ายของพ่อและแม่ตามมาหลอกหลอนอยู่เสมอ
ทำให้เป็นคนที่อ่อนแอ ไม่พร้อมที่จะสู้เพื่อชีวิตคู่เลยแต่แล้ว...

ฉันโชคดีที่พบพระธรรม และมีกัลยาณมิตรที่ดีมาก
สามสี่ปีที่ผ่านมา จิตใจได้รับการเยียวยาจากธรรมโอสถ
แผลที่เป็นก็ค่อย ๆ สมานตัวที่ละแผล ๆ
แต่แผลใหญ่ที่สาหัส และรุนแรง "แผลจากพ่อ" นั้น
ยังไม่มีทีท่าว่าจะเลือนไปได้ง่าย ๆ


ทุกครั้งที่สวดมนต์...
สัพเพ สัตตา ... ทำไมพ่อถึงทำกับลูกอย่างนี้ ?
อะเวราโหนตุ... ทำไมพ่อถึงเลือกคนอื่น ?
อัพพะยาปัชฌา โหนตุ ... ลูกเกลียดพ่อ
อะนีฆา โหนตุ... ลูกเกลียดเธอ
สุขีอัตตานัง ปริหะรันตุ... ฉันขอจองเวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร.........

ทุกครั้งที่เผลอสติ.. ใจฉันจะไปเกาะเกี่ยวอยู่กับพ่อและอนุของพ่อเสมอ
คิดแต่ว่าเมื่อไหร่บุญเขาจะหมด
คิดแต่ว่าเมื่อไหร่เขาจะได้รับกรรมที่เค้าทำกับเรา

กระนั้นก็ดี.. ด้วยตระหนักดีว่าชีวิตนี้สั้นนัก
ฉันจึงเร่งทำทาน ศีล ภาวนา ให้มาก เท่าที่สถานการณ์จะเอื้ออำนวย
หนังสือเอย ซีดีเอย ทั้งอ่าน ทั้งฟัง มากเท่ามาก
ด้วยศรัทธาว่า นี่แหละจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราหลุดจากวงจรนี้..จนมาวันนึง...

วันที่ปลดปล่อยฉันหลุดพ้นจากพันธนาการแห่งการจองเวรพ่อนี้...
ก็เมื่อ...

ภายในใจของเรา มันเห็นและเชื่อ อย่างแท้จริง ว่า...
สิ่งที่เราได้รับ และเผชิญ อยู่ทุกวันนี้ ทั้งทุกข์และสุข
หาได้เกิดจากผู้อื่นกระทำ หรือ บันดาลให้เป็นไปไม่
หากแต่เกิดจากเราเองในกาลก่อนนั่นแหละ บันดาลให้เป็นไป
กรรมจะจัดฉาก ไม่ว่าจะเป็น คน สัตว์ สถานการณ์ ใดใด
เพื่อมาสนอง และ ทดสอบเรา ว่าเราจะมี re-action กลับไปเช่นไร
หากยัง คิด พูด และทำตามกิเลส ไปเรื่อย ๆ
วงจรนี้ไม่มีทางสิ้นสุด !

เราจะผลัดกันเป็น ผู้ทำ และ ผู้ถูกกระทำอยู่ร่ำไป

ฉันกับพ่อเอง ก็เช่นกัน...
พวกเราก็ต้องเคยพบกับมา ผลัดกันทำ ถูกทำมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
เพียงแต่บทที่ได้ในชาตินี้ ฉัน แม่ และน้อง เป็นผู้ถูกกระทำเท่านั้นเอง
และฉัน ต้องการหาตัวการคนแรก เพื่อหยุดเค้า
จึงได้สาวต้นตอ..
พ่อเหรอ ?
แม่เหรอ ?
ภรรยาน้อยของพ่อเหรอ ?
ตัวฉันเองเหรอ ?
ฯลฯ ?

ใจฉันกลับตอบว่า เปล่าเลย ไม่ใช่ใครทั้งหมดในที่นี้เลย
ตัวการในครั้งนี้ คือ "ความไม่รู้" ต่างหากนี่แน่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เจ้าตัว "ไม่รู้" ฉันขอเขกกระโหลกเธอหน่อยเถอะ
มาหลอก มาแกล้ง ให้ฉันทุกข์อยู่ได้

ต่อไปนี้ฉันจะไม่เป็นเหยื่อของเธออีกแล้ว ฉันพอแล้ว ฉันหยุดแล้ว...

ทุกท่านคะ..ทันทีที่ฉัน จับตัวการของฉันได้
ฉันก็นึกถึงพ่อทันที

โอ... หลงโกรธ หลงแค้น พ่อมานาน
ที่แท้แล้วพ่อก็มีตัวไม่รู้เสียยิ่งกว่าเรา
แถมชีวิตพ่อยังน่าสงสารกว่าฉันมากมาย...

...พ่อเติบโตมาในครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำ จึงไม่รู้จัก ไม่เคยสัมผัส ความรัก ความอบอุ่น
...พ่อ ผู้ซึ่งไม่เคย "รัก" ใครเป็นอย่างแท้จริง แม้แต่ตัวเอง
...พ่อ ผู้ซึ่งมองไปทางไหนก็พบเพียงแต่เพื่อนพาลที่ชวนกันไปในทางเสื่อม ทางอบาย
มองหากัลยาณมิตรที่ชี้ทางพ้นทุกข์ไม่เจอสักคน

...พ่อ ผู้ซึ่งอาจไม่เคยถามตัวเองเลยว่า "ชีวิตนี้ เกิดมาทำไม ?"
...อนิจจา พ่อ ผู้ถูกพัดพาไปด้วยกิเลส และ ความไม่รู้ โดยแท้

จากความโกรธ ความอาฆาตแค้น ความจองเวรทั้งหมดในใจ
เปลี่ยนมาเป็นถามตัวเองว่า "ทำอย่างไรถึงจะทำให้พ่อรู้ อย่างที่เรารู้ ?"เพราะแม้ว่าพ่อจะไม่ได้ทำหน้าที่อย่างดีสักเท่าไร
แต่พ่อก็ยังให้ชีวิตแก่ฉันมา

จริงอยู่ล่ะ.. ที่เมื่อก่อนก็เคยคิดว่า พ่ออาจไม่ได้ตั้งใจ "สร้าง" ลูกขึ้นมาก็ได้
ลูกอาจจะเกิดมาจาก ความชื่นชอบในกาม ความสนุกส่วนตัวของพ่อเองหรือเปล่า..

แต่เรื่องของเรื่องก็คือ...
ความเป็น "มนุษย์" นั้น ได้มาโดยยากแท้
และกรรมในอดีตของเราต่างหาก ที่เป็นตัวเลือกพ่อแม่ ไม่ใช่พ่อแม่เลือกเรา
ไม่ว่าเราจะเกิดมาจากเจตนาชนิดไหนของพ่อแม่ก็ตามทีเถอะ....

เพียงหนึ่งชีวิตที่พ่อและแม่ให้มาก็เพียงพอแล้วจริง ๆ

นอกจากนั้นแล้ว.. การได้เกิดมาเป็นคนที่ร่างกายสมบูรณ์ ไม่พิการ
ก็จัดว่ามีบุญมาไม่น้อยแล้ว
และสิ่งที่พวกเรามีอีกสองอย่าง ซึ่งถือว่าต้องเป็นบุญมหาศาลก็คือ
การที่เราได้พบพระพุทธศาสนา และ เป็นผู้ที่มีใจไม่มืดบอด !ทุกวันนี้ฉันเพียรปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ
เพื่อให้ตนเองเป็นที่พึ่งของตนได้
ความเชื่อมั่นในตนเอง จิตใจที่ดีงาม ก็ค่อยก่อร่างสร้างตัวเพิ่มด้วย
ฉันจะพลิก "ละคร" ฉากนี้ของฉันด้วย "น้ำดี" ที่หมั่นเติมลงไปวันแล้ววันเล่า
สำหรับฉันแล้ว...

การพบกันแบบคู่เวรคู่อาฆาต ของพ่อ แม่ อนุของพ่อ และฉัน ชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้าย !

หวังใจว่าเมื่อวันนึงที่พ่อ เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีงามของฉันที่เกิดจากธรรมะแล้ว...
พ่อจะอยากหันทิศทางชีวิตเข้ามาสู่ดินแดนอันร่มเย็น สุขสงบแห่งนี้
และเป็นเพื่อนร่วมเดินทางสู่ความพ้นทุกข์อีกคนนึงของฉันได้ในวันหนึ่ง...

</PRE>http://dungtrin.com/mag/?53.fighter

 

ความเชื่อมั่นในตนเอง จิตใจที่ดีงาม ทำทาน ศีล ภาวนา
อโหสิกรรมให้ท่าน อาจผ่อนความทุกข์ในใจให้เบาบางลง
คงแล้วแต่บุญที่ท่านได้ทำมา...จะส่งกรรมนั้นถึงท่านเอง

 

อนุโมทนา สาธุค่ะ

เป็นตัวอย่างที่ดียิ่ง ในการเตือนสติตัวเอง ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นในชีวิต ขอให้จำไว้ว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นผลกรรมที่คุณเป็นคนก่อเอาไว้เอง อย่าคร่ำครวญ ร่ำไห้ โทษคนอื่น อโหสิ เพื่อหยุดทุกอย่างให้จบลงแค่ชาตินี้ แล้วคุณจะได้ไม่ต้องพบเจอเหตุการณ์เลวร้ายแบบนี้อีก ในภพชาติต่อ ๆ ไป

 

เห็นด้วยทุกประการครับ สาธุ

 

ชีวิตคือการเล่นละคร ใครตีบทแตกคนนั้นประสบความสำเร็จ

ใครเล่นผิดบทคนนั้นก็ประสบความล้มเหลว

ดังนั้นเราควรแสดงให้ถูกบท ถูกที่และถูกเวลา

ว.วชิรเมธี

ขอยืมคำนี้มาใช้หน่อยนะ

อืมชีวิตนี้จะว่าเป็นละครไปเสียคงไม่ใช่แล้วหละ ชีวิตนี้เป็นเรื่องจริงๆเลยหละ
ทุกๆอยางเป็นเรื่องจริงๆเลย เมื่อมันเป็นจริงๆ เราก็ต้องเข้าใจชีวิตรู้จักชีวิต อย่าไปทำอะไรที่มันผิดไปจากหน้าที่ของชีวิต ตามธรรมะนะ อย่าเที่ยวไปคิดว่าสัตว์อื่น คืออาหารของตนเองหละ ไม่งั้นบาปนะ (ขำ)

แท้จริงแล้วชีวิตนี้ไม่ใช่ละคร ชีวิตนี้เป็นเรื่องจริงที่หนีไม่ได้ต่างหาก เราทุกๆคนต้องได้รับผลแห่งชีวิตนี้อย่างแน่จริงกันเลยหละ

ห้ามทำเล่นๆกับชีวิตนะ ต้องทำจริงๆ ใครทำสิ่งใดไว้ดีก็ตามชั่วก็ต้าม ต้องได้รับผลตกทอดจากการกระทำนั้นอย่างแน่นอน

เพราะชีวิตเป็นเรื่องจริง ดังนั้นอ่าเล่นกับชีวิต จงตั้งใจกับการประกอบกรรมของตนเอง อย่าดูถูกตัวเอง อย่าดูถูกการกระทำของตัวเอง

เวลาเจ็บ เจ็บจริงนะ เวลาทุกข์ ทุกข์จริงนะ เวลาตาย ตายจริงนะ ขอบอก

สาธุ สาธุ สาธุ

 

สิ่งที่เจ็บปวดและทุกข์สาหัส คือ เจ้ากรรมนายเวร หรือ คู่อาฆาต มาเกิดเป็น พ่อ-แม่-ลูก
เพราะความสัมพันธ์นั้น...ตัดยากกว่า การเกิดเป็น คู่รัก

แต่วิธีการให้สิ้นเวร...คือการเลิกจองเวร...และอภัยจากใจอันบริสุทธิ์

และการตอบแทนบุญคุณอันสูงสุด...ที่ลูกพึงตอบแทนให้พ่อแม่
นอกจากการเลี้ยงดู คือ เปลี่ยนพ่อ-แม่ จากผู้ไม่มีศีล...ให้มีศีล ประพฤติธรรม
เพื่อการสิ้นเวรอย่างถาวร ...
หรืออย่างน้อย...ในชาติต่อๆไปเมื่อพบกัน...ก็จะเกื้อหนุนกันแทน จองเวร...

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ แม่นแต้ๆ แม่นแต้ๆ แม่นแต้ ขอท่านจงเจริญเถิด

 

ก็โดนมันหลอก แล้วก็ยอมให้หลอก

ถ้ารู้ทัน ก็ไม่โดนมันหลอก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

เมื่อรู้ทันก็สามารถตัดเวรกรรมได้ ด้วยอโหสิกรรม ....

ขออนุโมทนากับบทความและคำวิจารณ์ดีๆจากหลายๆโพสครับ

 

ชีวิตคือของจริง มีไว้เพื่อเรียนรู้

แต่อย่าไปยึดมั่นถือมั่น ไปหลงไหล ว่าเป็นความจริง

มีโอกาสเกิดมาร่วมชะตา เป็นพ่อแม่ลูก ได้อยู่ร่วมกัน

คือมีโอกาส ทำการขอขมา อโหสิกรรม ซึ่งกันและกัน

และมีโอกาส ทำความดีตอบแทนกัน เสียสละ และให้ ซึ่งกันและกัน