พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

โดยส่วนตัวผมเอง ไม่เคยนำชื่อของใครไปแอบอ้าง ว่ายังสนิทสนมกันดีอยู่ พรรคพวกเดียวกัน ทั้งๆที่สร้างภาพให้คนอื่นเห็นว่า ตนเองเป็นนักบุญ

แล้วคุยได้อย่างไรว่า พระของตนเองดีที่สุด แรงที่สุด แต่ต่อมาพูดเรื่องที่เป็นคนละเรื่องเดียวกัน ตรงกันข้ามกับการพูดในครั้งแรกๆ นี่หรือคำพูดของนักบุญ หุหุหุ

แถมเมื่อก่อน บอกว่า พระผมดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ แรงอย่างนั้น แรงอย่างนี้ อะจ๊ากกกกกกกกกกกก ไหงเป็นอย่างนี้ นี้หรือนักบุญ หรือนักบุญกำมะลอ

ใครทำอะไร ย่อมรู้อยู่แก่ใจตนเองดี

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 13 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 9 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>sithiphong, Beer1469, ตั้งจิต+, ทองอ้วน </TD></TR></TBODY></TABLE>

ว่าไงครับคุณตั้งจิต

.

 

อีกนิดก็ได้.... ผมร่วมทำบุญกับคุณสิทธิพงศ์ตั้งแต่แรกและตลอดมา เรื่องพระพิมพ์เป็นความอยากปกติครับ แต่ที่อยากได้มากเพราะเป็นสิ่งมงคลสูงสุดที่คุณสิทธิพงศ์อุตส่าห์หามามอบตอบแทนผู้ร่วมบุญ ผมไม่เคยมองผมไม่เคยนึกหรอกครับว่าสิ่งตอบแทนผู้ทำบุญท่านได้มาจากไหน ได้มาอย่างไร ที่สำคัญนะครับผมมองที่จิตใจของผู้บอกบุญเป็นหลัก คุณสิทธิพงศ์บอกบุญกี่ครั้งเรื่องอะไรถ้าผมมีกำลังผมก็จะตามไปร่วมทำบุญ เพราะผมมองที่จิตใจ ผมชอบที่ความตรงไปตรงมา เสมอต้นเสมอปลายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ลับลมคมใน.............
แค่อยากจะพูดเท่านั้นครับ
ปล. รักนะตัวเอง(ping-love

 

สันดอนขุดได้
สันดานขุดไม่ได้

.

 

ไม่รู้ว่า จะนำพระพิมพ์ของเดิม ไปเสกใหม่หรือเปล่า ลองดูเองว่า เป็นอย่างไร ลองคิดแต่ไม่ต้องวิเคราะห์นะครับ

อย่างที่บอกไว้ "สันดอนขุดได้ สันดานขุดไม่ได้"

 

ไม่กล้าว่าหรอกครับท่านปาทาน เอื๊อก.

 

ท่านตั้งใจพูดได้ถูกใจจริงๆครับ

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sithiphong
โดยส่วนตัวผมเอง ไม่เคยนำชื่อของใครไปแอบอ้าง ว่ายังสนิทสนมกันดีอยู่ พรรคพวกเดียวกัน ทั้งๆที่สร้างภาพให้คนอื่นเห็นว่า ตนเองเป็นนักบุญ

แล้วคุยได้อย่างไรว่า พระของตนเองดีที่สุด แรงที่สุด แต่ต่อมาพูดเรื่องที่เป็นคนละเรื่องเดียวกัน ตรงกันข้ามกับการพูดในครั้งแรกๆ นี่หรือคำพูดของนักบุญ หุหุหุ

แถมเมื่อก่อน บอกว่า พระผมดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ แรงอย่างนั้น แรงอย่างนี้ อะจ๊ากกกกกกกกกกกก ไหงเป็นอย่างนี้ นี้หรือนักบุญ หรือนักบุญกำมะลอ

ใครทำอะไร ย่อมรู้อยู่แก่ใจตนเองดี
</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sithiphong
สันดอนขุดได้
สันดานขุดไม่ได้

.
</TD></TR></TBODY></TABLE>

พระพิมพ์หรือวัตถุมงคลต่างๆ ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดร และหรือ สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ท่านอธิษฐานจิตไว้ให้ ดีทั้งนั้นครับ

ไม่ใช่ว่า ของตัวเองดี ของคนอื่นไม่ดี เป็นการส่อถึงนิสัย(สันดาน) ของผู้ที่พูดหรือกระทำครับ

.

 

ถูกใจตรงที่ รักนะตังเองใช่มะ กับตัวเองก็รักนะ อิอิ
.....มีดวงในหนึ่งดวง จะมอบให้คนทั้งปวง(sing)

:z3

 

พี่ไฟดูดฝากบอกท่านปาทานว่าให้วางเฉย มันเป็นเรื่องของจิตใจครับ ใครคิดอะไรทำอะไรก็ได้อย่างนั้น เราอย่าไปต่อความยาวออกไปครับ กลับมาสู่จุดยืนของพวกเราดีกว่าครับ
โมทนาสาธุ

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ตั้งจิต
อีกนิดก็ได้.... ผมร่วมทำบุญกับคุณสิทธิพงศ์ตั้งแต่แรกและตลอดมา เรื่องพระพิมพ์เป็นความอยากปกติครับ แต่ที่อยากได้มากเพราะเป็นสิ่งมงคลสูงสุดที่คุณสิทธิพงศ์อุตส่าห์หามามอบตอบแทนผู้ร่วมบุญ ผมไม่เคยมองผมไม่เคยนึกหรอกครับว่าสิ่งตอบแทนผู้ทำบุญท่านได้มาจากไหน ได้มาอย่างไร ที่สำคัญนะครับผมมองที่จิตใจของผู้บอกบุญเป็นหลัก คุณสิทธิพงศ์บอกบุญกี่ครั้งเรื่องอะไรถ้าผมมีกำลังผมก็จะตามไปร่วมทำบุญ เพราะผมมองที่จิตใจ ผมชอบที่ความตรงไปตรงมา เสมอต้นเสมอปลายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ลับลมคมใน.............
แค่อยากจะพูดเท่านั้นครับ
ปล. รักนะตัวเอง(ping-love

สำหรับผมเหมือนกันครับ
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ขอตัวรับประทานอาหารนะครับ เมื่อเช้านี้ไปเดินตามขบวนพาเหรดกีฬาจังหวัดมา เพราะลูกสาวเดินด้วย เดินรอบเมืองเลยครับหลายโรงเรียน กลางขบวนกับท้ายขบวนเป็นรถร่วม(คล้ายๆปอเต็กตึ๊งของกรุงเทพ) หากว่ามีอะไรจะได้รวดเร็ว บ้านเมืองผมก็อยู่กันอย่างนี้แหละครับ ทำตามปกติแต่ก็เพิ่มความพร้อมมากหน่อย หงิหงิ

 

ขอบคุณครับ

ผมเองรู้ดีว่า อะไรเป็นอะไร รู้เรื่องและรู้จักมาหลายปี อีกทั้งผมเป็นคนที่พาไปหาท่านอาจารย์ประถม มีหลายๆท่านที่ร่วมไปกัน ก็ย่อมรู้ว่า อะไรเป็นอะไร

นี่เป็นเรื่องนึงที่ปัจจุบันกว่าที่ผมจะโทร.ไปหานั้น ค่อนข้างยาก ผมเบื่อคน แต่เบื่อนานไม่ได้ เพราะต้องรู้จักการอยู่ร่วมกับคน ผมไม่เบื่อมนุษย์ เพราะมนุษย์ ก็คือมนุษย์ ผู้มีจิตใจประเสริฐครับ

ขอบคุณทุกๆท่านครับ

.

 

การที่ต้องเชิญหลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดร และหรือสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี และหรือหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด นั้น มีสาเหตุก็คือ

การที่พระพิมพ์หรือวัตถุมงคลต่างๆ อยู่ในกรุก็ดี อยู่บนเพดานต่างๆก็ดี หรืออยู่กับคนที่เก็บรักษานานๆนั้น พลังอิทธิคุณขององค์ผู้อธิษฐานจิต จะเป็นลักษณะเหมือนกับตัวแบตเตอร์รี่รถยนต์ที่ไม่ได้ใช้ การนำแบตเตอร์รี่รถยนต์มาใช้ต้องมีการชาร์ทไฟลงในแบตฯก่อน จึงจะนำมาใช้ได้ เฉกเช่นเดียวกัน แต่การรีชาร์ทพระพิมพ์และวัตถุมงคลนั้น หากเป็นคนธรรมดา กว่าที่เราจะรีชาร์ทค่อนข้างนาน การรีชาร์ทของคนธรรมดาก็คือการสวดมนต์ เพราะว่าเราไม่สามารถที่จะอธิษฐานจิตเองได้

หรือการเก็บรักษาที่ไม่ดี ก็เช่นกัน ทำให้พลังอิทธิคุณออกไปหมดได้เหมือนกัน

ดังนั้น ผมจึงได้ขอพระเมตตาหลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดร และหรือสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี และหรือหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด มาอธิษฐานจิต (ก็คือการรีชาร์ทพลังอิทธิคุณ) พระพิมพ์หรือวัตถุมงคลต่างๆ ผู้ที่ร่วมทำบุญจะได้ไม่ต้องรีชาร์ทเอง

อีกเรื่องก็คือ การที่ผมขอพระเมตตา และพระบารมีหลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดร และหรือสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี และหรือหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด นั้น หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดร และหรือสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี และหรือหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด องค์ท่านย่อมทราบดีว่า ผมจะนำไปเพื่อประโยชน์อะไร

ปลูกข้าว ย่อมได้ข้าว
ปลูกถั่ว ย่อมได้ถั่ว
ปลูกมะม่วง ย่อมได้มะม่วง
ฉันใดฉันนั้น
ปลูกต้นตำแย ย่อมได้ต้นตำแย
เป็นธรรมดา

 

เกิดอารายขึ้นครับนี่ ผมตามไม่ทัน.....

 

อยากรู้ ต้องเข้าไปอ่านกระทู้ด้านใน แล้วลองไปอ่านกระทู้อื่นๆ ที่มีชื่อบุคคลที่ปรากฎในกระทู้พระวังหน้าฯดูนะครับ


หรือทางลัด หากต้องการดูว่า ใครที่เคยโพสในกระทู้พระวังหน้า ลองคลิกที่ช่อง(สีแดง) ดู



จะปรากฎรายชื่อผู้ที่โพสในกระทู้พระวังหน้าฯ



สามารถนำไปใช้ในกระทู้อื่นๆได้เช่นกันครับ

.

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sithiphong
มีคำถามมาถามแต่เช้า ลองตอบกันดูนะครับ แต่คำตอบผมถือว่าไม่มีผิด ไม่มีถูก

ถามว่า ทุกข์มีกี่ประเภท อะไรบ้าง

ไม่มีรางวัลให้นะครับ

.
</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ตั้งจิต
ง่ายๆ(ง่ายเกินไปนะตัวเอง)
ขออราธนาเอาคำอธิบายเรื่องทุกข์ ของพระพุทธองค์ในอริยสัจสี่ หนึ่งคืออริยทุกข์ เป็นคำตอบ

อริยสัจที่ ๑ ทุกข์
ทุกข์ คือ ความไม่สบายกายไม่สบายใจต่างๆ พระองค์ทรงพบความจริงว่า สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนตกอยู่ในความทุกข์ จะเป็นมหาเศรษฐี เป็นนายกฯ เป็นประธานาธิบดี เป็นกษัตริย์ เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ แม้ที่สุดเป็นพระภิกษุ ก็มีทุกข์ทั้งนั้น ต่างแต่เพียงว่าทุกข์มากหรือทุกข์น้อยและมีปัญญาพอที่จะรู้ตัวหรือเปล่าเท่านั้น พระองค์ได้ทรงแยกแยะให้เราเห็นว่า ความทุกข์นี้มีถึง ๑๑ ประเภทใหญ่ๆ ด้วยกัน แบ่งออกเป็น ๒ ลักษณะ ได้แก่
๑.สภาวทุกข์ คือ ทุกข์ประจำ เป็นความทุกข์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เป็นสภาพธรรมดาของสัตว์ ซึ่งเมื่อเกิดแล้วต้องมีทุกข์ชนิดนี้ มี ๓ ประการได้แก่
๑.การเกิดเป็นทุกข์
๒.การแก่เป็นทุกข์
๓.การตายเป็นทุกข์
ศาสนาอื่นๆ ในโลก อย่างมากที่สุดก็บอกได้เพียงว่า ความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็นทุกข์ ส่วนการเกิดกลับถือว่าเป็นสุข เป็นพรพิเศษที่ได้รับประทานจากสรวงสวรรค์ แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ทรงทำสมาธิมามาก ทรงรู้แจ้งโลกด้วยดวงปัญญาอันสว่างไสว และชี้ให้เราเห็นว่า การเกิดนั้นแหละเป็นตัวทุกข์ ทุกข์ตั้งแต่ต้องขดอยู่ในท้อง พอจะคลอดก็ถูกมดลูกบีบรัดดันออกมา ศีรษะนี่ถูกผนังช่องคลอดบีบจนกระโหลกเบียดซ้อนเข้าหากันจากหัวกลมๆ กลายเป็นรูปยาวๆ เจ็บใจขาดเลยเพราะฉะนั้นทันทีที่คลอดออกมาได้สิ่งแรกที่เด็กทำคือ ร้องจ้าสุดเสียงเพราะมันเจ็บจริงๆ และการเกิดนี่เอง ที่เป็นต้นเหตุเป็นที่มาของความทุกข์อื่นๆ ทั้งปวง ถ้าเลิกเกิดได้เมื่อไหร่ก็เลิกทุกข์
อีกอย่างหนึ่งที่คนมักเข้าใจไขว้เขวกัน ก็คือ คิดว่าชราทุกข์นี่จะมีเอาก็ต่อเมื่ออายุ ๖๐-๗๐ปี แต่จริงๆ แล้วทันทีที่เราเริ่มเกิด เราก็เริ่มแก่แล้วชราทุกข์เริ่มเกิดตั้งแต่ตอนนั้น และค่อยๆ เป็นมากขึ้นเรื่อยๆ เซลล์ในร่างกายเริ่มแก่ตัวไปเรื่อยๆ อันนี้ขอให้ทราบกันด้วย
๒.ปกิณณกทุกข์คือ ทุกข์จร เป็นความทุกข์ที่เกิดจากจิตใจหย่อนสมรรถภาพ ไม่อาจทนต่อเหตุภายนอกที่มากระทบตัวเราได้ ผู้มีปัญญารู้จักฝึกควบคุมใจตนเอง สามารถหลีกเลี่ยงทุกข์ชนิดนี้ได้ ทุกข์จรนี้มีอยู่ ๘ ประการ ได้แก่
๑.โสกะ ความโศก ความแห้งใจ
๒.ปริเทวะ ความคร่ำครวญรำพัน
๓.ทุกขะ ความเจ็บไข้ได้ป่วย
๔.โทมนัสสะ ความน้อยใจ
๕.อุปายาสะ ความท้อแท้กลุ้มใจ
๖.สัมปะโยคะ ความเบื่อหน่ายขยะแขยงจากการประสบสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก
๗.วิปปโยคะ ความห่วงใย จากการพลัดพรากจากของรัก
๘.อาลภะ ความเสียดายจากการปรารถนาสิ่งใด แล้วไม่ได้สิ่งนั้น
นี่คือผลการวิจัยเรื่องทุกข์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ทรงเป็นเหมือนแพทย์ผู้ชำนาญโรค สามารถแยกแยะอาการของโรคให้เราดูได้อย่างละเอียดชัดเจน
​

 

สำหรับพระพิมพ์ที่ผมนำมาบอกเล่าสู่กันฟัง หรือเป็นการถามคำถาม ผมนำพระพิมพ์ไปให้กับพี่ใหญ่ เป็นผู้ตรวจสอบให้ว่า พระพิมพ์นี้ หลวงปู่องค์ไหนท่านเมตตาอธิษฐานจิตให้

ส่วนเมื่อก่อนนี้ ผมนำพระพิมพ์ไปให้ท่านอาจารย์ประถม เป็นผู้ที่ตรวจสอบให้ว่า ใช่หรือไม่ใช่ แท้หรือไม่แท้ หลวงปู่องค์ไหนท่านเมตตาอธิษฐานจิต

ถ้าเป็นของเก๊ ผมได้ฝากพระพิมพ์กับท่านอาจารย์ประถม และขอความเมตตาหลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรอธิษฐานจิตให้ และนำไปบรรจุตามพระเจดีย์ต่างๆ เพื่อเป็นการช่วยเหลือในทางนึงของการดำรงพระศาสนาให้ครบ 5,000 ปี และเป็นสิ่งที่เป็นมงคลกับบุคคลในอนาคต ในความเห็นของผมเองนั้น พระพิมพ์ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรอธิษฐานจิตให้นั้น ดีเสมอครับ คนรุ่นหน้าจะได้มีสิ่งที่ดี ที่เป็นมงคลไว้คุ้มครองตัวเองได้

ส่วนคำสอนของพระอาจารย์ ผมกราบขอบพระคุณอีกครั้ง ที่ท่านได้มาบอกล่วงหน้า (ในความคิดเห็นของผมเอง) ผมพยายามปฎิบัติตามที่พระอาจารย์ท่านสอนมา รวมทั้งท่านอาจารย์ประถมและพี่ใหญ่ที่ได้เมตตาอบรมสั่งสอนผมและคณะมาตลอด ผมยืนยันว่า ผมไม่เนรคุณกับครูบาอาจารย์และผู้ที่มีพระคุณโดยเด็ดขาด เพราะว่าคุณค่าความเป็นมนุษย์จะอยู่ตรงนี้ครับ

โมทนาสาธุครับ

 

อ่ะพรุ่งนี้โรงเรียนท่านโดให้หยุดพิเศษ 1วันครับ ....

 

ที่สำคัญมากๆอีกเรื่อง ก็คือ "การสอบจิตของตนเอง" ครับ

.