ขอปิดกระทู้ แจกฟรี ไม่มีเงื่อนไข ขุนแผนผงพรายเจ้าเงาะ หลวงปู่ทอง วัดเกาะ เท่านี้ครับ

สําหรับคนที่อ่านข้ามเราได้มีการเปลี่ยนแปลงบัญชีครับ

 

เอ่อ พอดีช่วงนั้นไม่ค่อยได้ฟิตร่างกาย ... คราวนี้เอาใหม่ๆ

 

โอนเงินแล้วครับ 1,400.83 บาท
15/05/08,เวลา20:16,หมายเลข B442B165
ธนาคารกรุงเทพ ตู้ ATM สาขารังสิต
RECORD NO.3506
FR 0721956
TO 3272762737

กรุณาส่ง พรเทพ พิสุทธิพงษ์บูรณ์
1046 ม.13 ต.คลองหนึ่ง อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี 12120
tel. 081-4260787

 

ครับเดี๋ยวจะรีบ check ดูนะครับ

 

วันนี้คุยกันเรื่องธรรมปฏิบัติกันดีกว่าครับ...ร่วมกันแชร์ความรู้

ผมเองได้ยินมานานแล้วกับคำว่า "ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม" ผมงงอยู่นาน ได้ตอบกับตัวเองว่า อืม...มันก็พอจะเห็นธรรมอยู่แล้ว ทำไมจึงบอกไม่เห็น เราเองก็สวดมนต์ ทำกรรมฐาน ฯลฯ เป็นประจำ

จนวันนึงตาสว่าง...เมื่อได้อ่านหนังสือ พระธรรมเทศนา โดยพระปราโมทย์ ปาโมชโช
ผมขอสรุปไว้ประมาณนี้(เพราะยาว พิมพ์ตามไม่ไหว)
...พระพุทธเจ้าสอนว่า ขันธ์ห้าเป็นทุกข์ กายเป็นทุกข์ ใจเป็นทุกข์ คนทั่วๆไปไม่รู้สึกหรอกว่ากายเป็นทุกข์ ใจเป็นทุกข์ แต่คนทั่วๆไปจะรู้สึกว่ามันทุกข์บ้างสุขบ้าง จำทำยังไงให้เห็นว่ามันเป็นทุกข์จริงๆ

เริ่มอย่างนี้ครับเอาเรื่องของกายก่อน จากการที่เราเห็นว่า มันทุกข์บ้างสุขบ้าง เราจะเลือกเอาสุขไว้ก่อน เลือกวิ่งหนีความทุกข์นั่นเอง(จิ่ตใจก็เช่นกัน)

งั้นลองมองกันใหม่ ลองนั่งในท่าสบายๆ ผ่านไปสักพักจะเริ่มเปลี่ยนท่า เพราะ...มันเมื่อย มันปวด มันเจ็บ มันชา แล้วเราก็เปลี่ยนท่า นี่เป็นการหนีทุกข์เลือกเอาสุข

เวลานอนก็เช่นกัน เราจะพลิกเปลี่ยนท่าบ่อยๆ สมมติชั่วโมงนึงเราพลิกตัว 3 ครั้ง สมมติอีกว่าเรานอน 8 ชั่วโมง โอ้!...คืนนึง เราพลิกตัวถึง 24 ครั้ง เป็นอย่างน้อย นั่นแสดงว่าเราทุกข์อย่างน้อยก็ 24 ครั้ง ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะความทุกข์มันบีบคั้นร่างกายเราให้เราเมื่อย เราปวด เราร้อน นั่นเอง

มองให้ลึกอีกหน่อย เรากำลังตอบสนองความอยากของตน นั่นก็คือเรากำลังตอบสนองต่อกิเลสไปเรื่อยๆ

ถ้าเราละความดิ้นรนนั้นได้ เลิกดิ้นรนหาความสุข เลิกดิ้นรนหนีความทุกข์ ใจที่มันเลิกดิ้นรนนี้จะเข้าถึงความสงบที่แท้จริง อันนี้เรียกนิโรธ คือสงบ ระงับจากกิเลส จากตัณหา จากความวุ่นวาย นั่นเอง

นี่แหล่ะครับ "เห็นทุกข์ จึงเห็นธรรม"

ผิดพลาดประการใด
เกล้ากระผม น้อมขมาต่อคุณพระรัตนไตรและครูบาอาจารย์ทุกๆท่านครับ

 

สวัสดีครับทุกๆท่าน
เปลี่ยนแนวมาคุยเรื่องธรรมปฏิบัติกันบ้างเป็นไอเดียที่ดีครับอาจารย์ทิพย์
เดี๊ยวคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้จะนึกว่าพวกเรา crazy แต่เรื่องวัตถุมงคล แต่ก็นะผมเคยอ่านเจอจากในเวปนี้แหล่ะครับ มีคนมาลงไว้เค้าบอกว่า
หลวงปู่ดู่พูดถึงวัตถุมงคลไว้ว่า ให้คนติดวัตถุมงคล ยังดีกว่าไปติดสิ่งอัปมงคล
ถ้าผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะครับ

 

ถูกต้องครับ
ขออนุโมทนาครับ:d :d

 

จากประสบการณ์ที่ได้ชมได้อ่านจากสื่อต่างๆ
พบว่าหลายๆคนที่มีปัญหาชีวิต ไม่ว่าหนักหรือเบา เมื่อได้มาพบธรรมะ ได้มาปฏิบัติธรรม พวกเค้าเหล่านี้มีสภาพจิตใจที่ดีขึ้นมากๆ ธรรมะได้เปลี่ยนทัศนคติในการดำเนินชีวิต ธรรมะทำให้เค้าค้นพบความสุขในแบบที่วัตถุต่างๆไม่สามารถให้ได้ พวกเราเกิดมาชาตินึง ได้พบธรรมะ ได้อยู่ในพุทธศาสนาถือว่าได้พบสิ่งประเสริฐ คุ้มแล้วกับชีวิตนี้

 

สาธุ สาธุ สาธุ
ผมไม่อยากให้ใครๆมองว่า คนทั่วไปที่เข้าวัด เค้าต้องมีปัญหาแน่ๆ ต้องเป็นทุกข์ ต้องเป็นอะไรต่อมิอะไร สารพัด...จริงๆจะว่าไป มองก็มองถูกอยู่หรอก แต่อยากให้มองเป็นเชิงบวก การที่คนเราเป็นทุกข์ แล้วรู้จากหันหน้าเข้าวัด มันก็น่าจะถูกอยู่แล้วนะครับ เหมือนเราร้อนเราก็หาร่มไม้เพื่อดับร้อน ดีกว่าให้เขาไปเที่ยวให้สนุกเพื่อดับทุกข์ มันเทียบกันไม่ได้กับการที่เขาทุกข์แล้วเข้าวัด

 

ขอเสริมเรื่อง "ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม" ของอาจารย์ทิพย์นิดนึงนะครับ
จำได้ว่าเคยได้ดูรายการเจาะใจทางช่อง 5 ผู้หญิงคนนึงได้ไปเข้าค่ายวิปัสนากรรมฐาน เธอได้ให้แง่คิดของคำว่าธรรมไว้ ผมขอสรุปคร่าวๆนะครับ
สิ่งที่เธอค้นพบคือทุกสิ่งมีการเกิดและดับ คือขณะที่เธอนั่งวิปัสนาช่วงแรก-ช่วงเริ่มต้นเธอเกิดความทรมานแก่ร่างกายเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้จึงคิดจะเลิก ระหว่างที่นั่งปวด นั่งเมื่อยทรมานอยู่นั้น พระอาจารย์ที่สอนก็ได้ชวนเธอคุยอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อยๆ เมื่อเธอรู้สึกตัวจึงพบว่าเธอสามารถนั่งนิ่งๆในท่าเดียวกันได้ครบตามเวลาที่กำหนด ความเจ็บปวด ความเมื่อย ได้หายไปในขณะที่เธอพูดคุยกับพระอาจารย์นั้น นั่นคือความทุกข์เมื่อเกิดขึ้นมาแล้วก็จะดับไปเองหากแต่คนเราไม่มีความอดทนรอให้ความทุกข์นั้นดับไป เมื่อปวดเมื่อยก็ลุก ก็เลิก และอีกสิ่งที่เธอพบจากเหตุการณ์นี้คือการนำใจออกจากกาย ไม่ยึดติดในร่างกาย ถึงร่างกายจะเกิดการทรมานอย่างไร หากจิตใจไม่ได้ไปทุกข์ตาม นำใจออกมาเป็นผู้ดู ผู้สังเกตุการณ์เช่นนี้แล้วเราก็จะไม่เกิดทุกข์
ผิดพลาดยังไงขออภัยนะครับ

 

ขออนุโมทนาครับ

 

ขุนแผนครูบาคำเป็ง ท่านแกะเอง แกะจากไม้หลงลืมทั้งองค์
ไม้หลงลืมนี้ขลังมาก ท่านได้มาจากป่า จังหวัดกำแพงเพชร สัตว์ต่างๆเดินไปโดนเข้า ก็ตายแถวๆนั้น เดินวนไปวนมาออกไม่ได้

หลวงปู่ครูบาคำเป็ง ท่านก็ได้มอบมาให้ผมท่อนนึง ผมบดผสมในขุนแผนรุ่นนี้แล้ว

 

จริงๆเรื่องของมวลสารยังไม่หมด ก็ทยอยๆลงไปละกันนะครับ
ขออภัยที่ไม่ลงเรียงตามลำดับ
ช่วงเช้าๆซัก 7.30 น นี่ก็มีคนมาดูบ่อยๆนะครับ net คงเร็ว

 

พระผงรูปเหมือนรุ่นแรก หลวงปู่ทา วัดถ้ำซับมืด สุดยอดพระอรหันต์เจ้าองค์หนึ่งของเมืองไทย
อันที่จริงท่านไม่สนับสนุนในเรื่องวัตถุมงคล แต่รุ่นนี้เป็นรุ่นพิเศษจริงๆ ทำก่อนท่านจะมรณะภาพไม่นาน
ใครพบเห็นคว้าไว้เลย เสกไตรมาสด้วยครับ

 

ท่านอื่นๆที่มีหัวข้อธรรมะ วันหลังผยแพร่เอากันนะครับ
ท่านใดมีรูปพระ เอามาลง แบ่งกันชม
ร่วมๆกันครับ

 

เอามาฝากกัน จากเวปลานธรรมครับ

แท้จริงแล้ว ธรรมเป็นเรื่องใกล้ตัว ใกล้จนถึงขนาดที่เรียกว่า
เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ตัวเราเอง
และขอบเขตของธรรมะก็มีเพียงนิดเดียวคือ
ทำอย่างไรจึงจะไม่เกิดความทุกข์

ถ้าจะศึกษาธรรมะ ก็ศึกษาลงไปเลยว่า
"ความทุกข์อยู่ที่ไหน เกิดขึ้นได้อย่างไร และดับไปได้อย่างไร"
และความสำเร็จของการศึกษาธรรมะ
อยู่ที่ปฏิบัติจนเข้าถึงความพ้นทุกข์
ไม่ใช่เพื่อความรอบรู้รกสมอง
หรือเพื่อความสามารถในการอธิบายแจกแจงธรรมได้อย่างวิจิตรพิสดาร

แท้จริงแล้ว ความทุกข์ของคนเราอยู่ในกายในจิตของตนนั่นเอง
สนามศึกษาธรรมะของเรา จึงอยู่ที่กายที่จิตนี้แหละ
แทนที่เราจะเที่ยวเรียนรู้ออกไปภายนอก
ก็ให้เราย้อนเข้ามาศึกษาอยู่ในกายในจิตของเรานี้แหละ

 

ช่วงนี้ผมเน้นเรื่อง สติปัฏฐานสี่
เลยเอามาฝากกัน จากเวปลานธรรมครับ

อานิสงส์สติปัฏฐาน ๔
พระอนุรุทธะ
ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย เราย่อมแสดงฤทธิ์ได้หลายอย่าง คือ คนเดียวเป็นหลายคนก็ได้ ฯลฯ ใช้พลังทางกายไปตลอดพรหมโลกก็ได้... เราย่อมได้ยินเสียง ๒ ชนิด คือ เสียงทิพย์และเสียงมนุษย์ ทั้งที่อยู่ไกลและใกล้ ด้วยทิพยโสตอันบริสุทธิ์ล่วงโสตของมนุษย์.... เราย่อมกำหนดรู้ใจของสัตว์อื่น ของบุคคลอื่นด้วยใจ.. เราย่อมรู้ฐานะที่เป็นไปได้ว่าเป็นไปได้และฐานะที่เป็นไปไม่ได้ว่าเป็นไปไม่ได้ ตามความเป็นจริง... เราย่อมรู้วิบากของการกระทำกรรม ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน โดยฐานะ โดยเหตุตามความเป็นจริง.... เราย่อมรู้จักปฏิปทาอันให้ถึงประโยชน์ทั้งปวงตามความเป็นจริง... เราย่อมรู้โลกที่มีธาตุต่าง ๆ มากมาย ตามความเป็นจริง..เราย่อมรู้อุปนิสัยต่าง ๆ ของสัตว์ทั้งหลาย ตามความเป็นจริง...เราย่อมรู้ความยิ่งและความหย่อนแห่งอินทรีย์ของสัตว์อื่น คนอื่น ตามความเป็นจริง... เราย่อมรู้ความเศร้าหมอง ความบริสุทธิ์ และการเข้าออกแห่งฌาน วิโมกข์ สมาธิ และสมาบัติ ตามความเป็นจริง...เราย่อมระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นอันมาก เราย่อมเห็นหมู่สัตว์ที่กำลังจุติและกำลังอุบัติ.... เราย่อมกระทำให้แจ้ง ซึ่งเจโตวิมุติปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้...เพราะได้เจริญ ได้พอกพูนซึ่งสติปัฏฐาน ๔ เหล่านี้...."
อิทธิสูตร มหา. สํ. (๑๒๘๗-๑๒๙๙ )
ตบ. ๑๙ : ๓๘๘-๓๙๐ ตท. ๑๙ : ๓๕๖-๓๕๙
ตอ. K.S. ๕ : ๒๖๙-๒๗๑

 

นำมาฝากกันจากลานธรรมครับ

อานิสงส์ของการเจริญสติปัฏฐานคือการละสุภวิปลาส การละสุขวิปลาส
​

การละนิจจวิปลาส การละนัตตวิปลาส เห็นทุกโทษของการมีรูป นาม ขันธ์ 5​

เบื่อหน่ายในรูป นาม ขันธ์ 5 ทำปริญญาบริบูรณ์แล้ว ละกิเลสได้อย่างสิ้นเชิง​

ไม่ต้องกลับมานอนในครรภ์อีก ซึ่งสติปัฏฐาน 4 เป็นทางสายเอกเพียงทางเดียว​

ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอริยเจ้าทั้งหลาย ทั้งในอดีตที่ดับขันธปรินิพพานแล้ว และในอนาคตที่จักเสด็จมาตรัสรู้ก็ดี ต่างดำเนินตามทางสายเอกสายนี้ กิจที่ควรทำเพื่อการพ้นทุกข์คือการเจริญสติปัฏฐาน 4 ซึ่งเป็นหลักปฏิบัติที่สำคัญยิ่งของสิกขา 3 ดังนั้นขอให้เพื่อนสหายธรรมทั้งหลายมาศึกษาพระอภิธรรมและเจริญสติปัฏฐาน 4 ซึ่งมีอานิสงส์มาก ปิดประตูอบายเป็นต้นตลอดจนไม่ต้องกลับมาเกิดในครรภ์อีก​

 

เคยเหมือนกันครับมีช่วงนึงหลายปีกลุ้มใจมาก พอดีเปิดไปเจอ T V มีแม่ชีคนนึงกําลังสอนธรรมอยู่ท่านบอกว่า ทุกข์มีให้เห็นไม่ได้ให้เป็น ผมงี้ตาสว่างเลย เหมือนยกภูเขาออกไป วินานี้นั้นไอ้สิ่งที่กลุ้มอยู่ไม่มีบทบาทกับผมอีกเลย

เชื่อหรือเปล่ามีครั้งนึงผมหลับในรถพุ่งเข้าไปชนตึกแถวประตูเค้าพังเละส่วนรถผมยับทั้งคัน คนข้างนอกบางคนไม่เกี่ยวแตกตื่นกันใหญ่ ประตูเปิดไม่ได้ต้องปีนออกหน้าต่างรถ สิ่งแรกที่ผมทําคือยิ้มและหัวเราะกับตัวเองเบาๆ คิดในใจไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ส่วนคนอื่นไม่ต้องพูดวิ่งไปวิ่งมา บางคนมาดูคอเสื้อผม บางคนทําถ้าจะมาต่อยผมด้วยา เป็นเมื่อก่อนถ้าเกิดเรื่องอย่างนี้คงแตกตื่น ทาให้คิดว่าการมีสติมันดีอย่างนี้เอง แตกตื่นไปไม่ได้ช่วยอะไร

 

เดี๋ยวนี้มีข่าวสารข้อมูลด้านธรรมะที่เข้าถึงผู้คนได้กว้างขวางกว่าอดีต สถานปฎิบัติธรรมก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้จำนวนผู้สนใจในการปฏิบัติธรรมมีมากขึ้น ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่ดีมากๆ

ขณะเดียวกัน สถานปฏิบัติธรรมส่วนใหญ่ที่ผมทราบมักจะเป็นในแนวทาง สติปัฏฐาน 4 เป็นสำคัญ และในส่วนของสติปัฏฐาน 4 นี้เองที่ขยายตัวมาก ก็ทำให้ผู้ที่ปฏิบัติธรรมจนได้รับมรรคผล บรรลุธรรมในเบื้องสูงก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้ในปัจจุบันเอง ฆารวาสที่หลุดพ้น บรรลุโสดาบัน ตัดสังโยชน์ 3 ได้ เท่าที่ผมเจอมา ก็เกือบ 10 คนแล้วครับ ซึ่งก็สามารถหลุดพ้นได้ด้วยทางสายเอกเส้นนี้นี่เอง บางท่านก็บรรลุสูงกว่าโสดาบันก็มี และดูเหมือนจะเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ สำหรับผู้บรรลุธรรม เพราะมีการบอกต่อๆไป

การบรรลุธรรม ในสมัยนี้ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วครับ เพราะหนังสือหลายเล่มก็ออกมาเกี่ยวกับการบรรลุธรรมในเบื้องสูง ซึ่งความเป็นจริงก็ไม่ยากที่จะบรรลุ ( แต่การตัดสินใจไปทำ และการอยู่ในระหว่างปฏิบัตินั้นไม่ง่ายเลย ) ถ้าเราตัดสินใจจะปฏิบัติอย่างเต็มที่ เต็มกำลัง การบรรลุธรรมก็ไม่เกินชาตินี้ครับ ( ยกเว้นทำ ครุกรรม มาก่อน )

เพิ่มเติมครับ อาจมีบางท่านสงสัยว่า จะทราบได้อย่างไร ว่าได้บรรลุธรรมจริงๆ ไม่ใช่จิตหลอนน่ะครับ อันนี้พิสูจน์ได้ไม่ยาก สำหรับผู้ปฏิบัติที่ได้มีสภาวะบรรลุธรรมแล้ว หลังจากสิ้นสภาวะนั้น 6 เดือน หากสภาวะธรรมที่เปลี่ยนแปลงจิตยังคงอยู่ นั้นคือได้บรรลุธรรมแล้วครับ เพราะจิตตัดกิเลสได้บางส่วนแล้ว แต่ถ้าผ่านไป 6 เดือนแล้ว จิตกลับกลายเป็นเหมือนก่อนไปปฏิบัติ อันนั้นก็ทราบได้แล้วว่า โดนจิตหลอกแล้วครับ ดังนั้น คนที่ไม่หลอกตัวเอง หรือ ไม่มีกรรมหนักมาเบียดเบียน ย่อมทราบได้ ว่าตัวเองบรรลุธรรมแล้วหรือยัง

ดีครับ เอาเรื่องปฏิบัติธรรมมาคุยกัน สนุกดี


^-^ ^-^ ^-^