อย่าไล่ผี

พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสสอนไว้ใน เทวตาทิสสฺ ทักขิณานุโมทนา ว่า​

ยัสมิง ปะเทเส กัปเปติ วาสัง ปัณฑิตะชาติโย​

สีลวันเตตถะ โภเชตวา สัญญะเต พรหมะจานิโน​

ยา ตัตถะ เทวตา อาสุง ตาสัง ทักขิณะมาทิเส​

ตา ปูชิตา ปูชะยันติ มานิตา ฆานะยันติ นัง​

ตะโต นัง อนุกัมปันติ มาตา ปุตตัง วะ โอระสัง​

เทวะตานุกัมปิโต โปโส สะทา ภัทรานิ ปัสสะติ ​

แปลความว่า ผู้ฉลาดชาติบัณฑิต ​

เมื่ออาศัยอยู่ ณ. สถานที่แห่งใดควรเชื้อเชิญผู้ทรงศีล ​

เข้าไปเลี้ยงดูในสถานที่แห่งนั้นแล้วอุทิศบุญให้แก่เทวดา​

ผู้อยู่อาศัยอยู่ ณ. สถานที่แห่งนั้น ​

เทวดาเมื่อได้รับการบูชาแล้วย่อมบูชาตอบ​

คือ ทำความอนุเคราะห์ช่วยเหลือผู้อุทิศบุญให้แล้ว​

นั้นเหมือนบิดามารดาผู้รักบุตรย่อมรักบุตร ​

ผู้ใดได้รับการช่วยเหลือจากเทวดาแล้วย่อมประสบแต่ความเจริญรุ่งเรือง​

บุญแล้วท่านจะมีฤทธิ์เพิ่มขึ้น สามารถช่วยเหลือผู้ส่งบุญ​

ในการโอน เบิก/เปิดบุญให้ถี่ๆอยู่บ่อยๆ ​

ท่านยิ่งให้ ท่านก็จะได้ผลอย่างคาดไม่ถึง ​

ทั้งบุญก็ได้เพิ่มขึ้นทวีคูณ อีกทั้งยังเป็นการเจริยเมตตาอยู่ในตัว ​

ยิ่งถ้าท่านเป็นนักศีลนักบุญด้วยแล้ว ยิ่งจะเห็นผลเร็วอย่างมาก​

คนจะเลิกทำบาปมาทำบุญก็เพราะได้ฟังธรรม ​

คนจะสนใจให้ทาน รักษาศีลบำเพ็ญภาวนา ก็เพราะได้ฟังธรรม ​

คนจะหลุดพ้นจากทุกข์ได้ก็เพราะได้ฟังธรรม ​

พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า ​

‘’ ธรรมทาน คือการ ให้ธรรม เหนือกว่า ​

การให้เหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด แม้ถวายทานในพระสงฆ์ ​

มีพระพุทธเจ้าเป็นประธานก็ยังเหนือกว่าให้ธรรมทานได้’’​

( โดยพระอาจารย์เกษม อาจิณฺณสีโล )​

ยศและลาภหายไปไม่ได้แน่​

เว้นเสียแต่ต้นทุนบุญกุศล​

ต้องทิ้งสมบัติทั้งหลายให้ปวงชน​

ร่างของตนเขายังเอาไปเผาไฟ ฯลฯ​

สิ่งใดใดไม่ใช่ของใครหมด​

ไม่ปรากฎว่าใครเป็นเจ้าของ​

แม้เฝ้าหวงเฝ้าห่วงปอง​

ก็จำต้องทิ้งไว้ในโลกา​

‘ จงรีบสร้างกุศล เพื่อตนเองและผู้อื่น’ ​

คัดมาบางส่วนจาก​

http://www.showded.com/rss/display.php?user=balagink_za&jnId=8303&jucId=​

 

ผมก็ทำอยู่เป็นประจำทุกวันเลยล่ะครับ ทำบุญ ทำดี ได้ทุกวันครับ

 

ทำดี มองเห็นตัวเองแล้ว คำสอนจะหลั่งออกมาจากภายในเอง ค้นหาตัวเองให้พบ แล้วจบ การเกิดให้ได้ ประเสริฐสุดแล้ว

 

ขอบคุณท่านอาวุโส สันโดษ ที่นำบทความดีๆ มาให้อ่านและศึกษา ขออนุโมทนาบุญด้วยขอรับ

 

ลุงชาลี ....

 

พุทโธ อัปปมาโณ.....

​

<TABLE width=500 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>"รัตนสูตรปราบภัย ๓ ประการ ณ เมืองไพศาลี อาณาจักรวัชชี"

เมืองไพศาลีเกิดข้าวยากหมากแพงฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ข้าวกล้าแห่งเหี่ยวตาย เกิดทุพภิกขภัยใหญ่และมีโรคระบาดพวกคนยากคนจนอดอยากล้มตายลงเป็นจำนวนมาก ซากศพถูกนำไปทิ้งไว้นอกเมืองก็ส่งกลิ่นเหม็นตลบไปทพวกอมนุษย์ก็พากันเข้าเมืองคนยิ่งล้มตายกันมากขึ้น เกิดอหิวาตกโรคตามมา

เมื่อเกิดภัย ๓ ประการคือ ทุพภิกขภัย (ข้าวยากหมากแพง)อมนุษยภัย (ภัยจากพวกอมนุษย์) และพยาธิภัย (ภัยที่เกิดจากโรคระบาด)ขึ้นในเมืองไพศาลีอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน กษัตริย์ลิจฉวีซึ่งมีจำนวนถึง ๗,๗๐๗ องค์ จึงให้ประชาชนประชุมพร้อมกันในสัณฐาคาร (ห้องประชุมใหญ่) เพื่อร่วมกันพิจารณาสอดส่องความประพฤติของบรรดากษัตริย์ทั้งหลายว่า ได้ทำความผิดอันใดไว้จึงทำให้เกิดภัยต่าง ๆ ดังกล่าว

เมื่อไม่เห็นว่ากษัตริย์ทั้งหลายทำความผิดมีโทษอันใดจึงหาทางระงับภัย ๓ ประการนั้น โดยเห็นร่วมกันว่าควรกราบทูลนิมนต์พระพุทธเจ้า ซึ่งขณะนั้นประทับอยู่ที่พระนครราชคฤห์ นครหลวงของอาณาจักรมคธ จึงได้ส่งเจ้าลิจฉวี ๒ องค์ เป็นฑูตนำเครื่องราชบรรณาการไปถวายพระเจ้าพิมพิศาร ณ พระนครราชคฤห์ กราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบ และกราบทูลของอนุญาตินิมนต์พระพุทธเจ้าเสด็จนครไพศาลี เรือขนานนำพระพุทธเจ้าและภิกษุสงฆ์ ๕๐๐ รูป มาในแม่น้ำคงคาเป็นระยะทาง ๑๖ กิโลเมตร ก็ถึงเขตเมืองไพศาลี บรรดากษัตริย์ลิจฉวีก็พากันลุยนำลงรับเสด็จพระพุทธเจ้าในแม่น้ำคงคาถึกถึงพระศอเช่นกัน
ครั้นเรือขนาบเทียบถึงฝั่ง พอพระพุทธเจ้าทรงยกพระบาทแรกย่างเหยียบฝั่งแม่น้ำคงคา กลุ่มเมฆมหึมาซึ่งแผ่กระจายตั้งเค้ามืดมิดก็บันดาลให้ฝตตกลงมาห่าใหญ่ น้ำฝนไหลนองท่วมพื้นดินระดับน้ำสูงถึงเข่าบ้างถึงสะเอวบ้าง ถึงคอบ้าง พัดพาเอาซากศพลอยลงแม่น้ำคงคาไปหมด ทำให้ภาคพื้นดินบริสุทธิ์สะอาดโดยทั่วไป
บรรดากษัตริย์สิจฉวีทั้งหลายก็นำเสด็จพระบรมศาสดาและภิกษุสงฆ์ ๕๐๐ รูปเข้าพัก ณ วิหารที่สร้างไว้ แล้วถวายทานมากมายเป็น ๒ เท่าของพระเจ้าพิมพิสาร ให้กางเศวตฉัตรกั้นถวายพระพุทธเจ้า ๔ คันกั้นถวายพระภิกษุสงฆ์รูปละ ๒ คัน น้ำเสด็จพระพุทธดำเนินเป็นเวลา ๓ วัน ก็ถึงพระนครไพศาลี ขณะนั้นพระอินทร์ได้เสด็จพร้อมด้วยเหล่าทวยเทพมาชุมนุมอยู่ด้วย ทำให้พวกอมนุษย์ กรงกลัวอำนาจพากันหลบหนีไป
พระพุทธเจ้าเสด็จถึงประตูเมืองไพศาลีในเวลาเย็น ได้ตรัสให้พระอานนท์เรียน "รัตนสูตร" เพื่อเดินจาริกทำพระปริตไปในระหว่างกำแพง ๓ ชั้น (ตรีบูร) ในเมืองไพศาลีกับบรรดากุมารลิจฉวีแล้วตรัส "รัตนสูตร" ขึ้นในกาลครั้งนั้น ที่เรียกพระสูตรนี่ว่า "รัตนะ" เพราะหมายถึง พระรัตนตรัย คือ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และสังฆรัตนะ
เมื่อพระอานนท์เรียนรัตนสูตรจากพระพุทธเจ้าแล้ว ก็เอาบาตรของพระพุทธเจ้าใส่น้ำถือไปยืนที่ประตูเมือง พลางรำลึกถึงพระพุทธคุณตั่งแต่ทรงตั้งความปรถนาที่จะได้บรรลุพระโพธิญาณ จนถึงทรงแสดงธัมมจักกัปปวัตนสูตรและโลกุตรธรรม ๙ (คือมรรค ๔ ผล ๔ และนิพพาน ๑ ) แล้วเข้าไปภายในพระนคร เดินทำพระปริตไปในระหว่างกำแพงเมือง ๓ ชั้น ทำให้พวกอมนุษย์ที่ยังหลวงเหลืออยู่บ้างพากันหนีออกจากเมืองไปหมด พวกชาวเมืองจึงออกจากบ้านของตนถือดอกไม้และของหอม พากันตามบูชาพระอานนท์แห่ล้อมท่านมา พระอานนท์เดินทำพระปริตไปทั้งคืน​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

 

อ่าเคยอ่านหนังสือเจอเหมือนกานเง้อ

เล่มที่เปนรูปพระพุทธเจ้านั่งอยู่ที่ใต้ต้นอะไรสักอย่าง

 

สาธุครับ

เทวดาเขารับบุญจากเราได้เยอะ สร้างเองได้น้อยครับ

เมื่อเขาได้รับบุญจากเรา เราก็ขอพรจากเขาได้ ..แต่ เราต้องปฏิบัติธรรม สร้างบุญเป็นนิตย์นะครับ