เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ใบจิกจิ๋ว"หลวงพ่อดำ"
2แบบ2สไตล์2ใบหน้า
==============

เด็กหนุ่มวัยรุ่นขี่จักรยานยนต์เฉี่ยวกับกลุ่มวัยรุ่นด้วยกัน พูดจาไม่สบอารมณ์ก็โดนฝ่ายเจ้าถิ่นพาพวก 7-8 คนรุม'ตื้บ'จนหมดสภาพ กองเหมือนผ้าขี้ริ้วกลางถนน ใครเห็นก็บอกว่า "ตายล้านเปอร์เซ็นต์" ทั้งไม้ที่รุมตี มีดที่แทง สหบาทาสิบกว่าข้าง

เมื่อกลุ่มคนหมู่ใจหมาหายหนีเพระกลัวอาญาบ้านเมือง พลเมืองดีหามร่างร่องแร่งหนุ่มเคราะห์ร้ายส่งโรง'บาล ปรากฏว่าไม่มีเลือดออกจากร่างแม้หยดเดียว แต่ทั้งร่างบวมช้ำไปหมด เอ็กซเรย์กระดูกไม่หักสักท่อน แต่หมอบอกไม่น่ารอด เพราะ "ช้ำใน"อาการสาหัส ต้องดูอีกทีว่า ม้ามแตก ตับแตกหรือไม่?

ในขณะตรวจเด็กหนุ่มก็ฟื้น แล้วคายพระองค์เล็กที่อมอยู่ในซอกฟัน เป็นเหรียญจิ๋วใบจิก หลวงพ่อดำ วัดตุยง ปี22 วัตถุมงคลเดียวที่พกในขณะโดนสหบาทา

เขาถูกหามกลับบ้านรักษาแบบพื้นบ้าน ทำแคร่แล้วเปลือยกายขึ้น "ย่างไฟ" ที่สุมอ่อนๆข้างล่าง หมอพื้นบ้านจับ'จิ้งจก'เป็นๆกรอกปากที่สะลึมสะลือ วันละ 5-7 ตัว กระอักเลือดเน่าที่ช้ำในเป็นกระโถน ให้ทานยาสมุนไพร ทาน้ำมันมะพร้าวเสกของพระที่ไปขอจากวัดทั่วตัวทุกวันเพื่อสมานกระดูกที่ฟกช้ำแต่ไม่แตกหัก

ใช้เวลารักษาแบบนี้อยู่ 2 เดือนเศษ ก็ฟื้นขึ้นมาจากความตาย แย่งชีวิตกลับมาจากนรกชนิดยมบาลส่ายหัว...ไม่ตายเพราะกระดูกไม่หักสักท่อน ไม่มีแผลจากการโดนตีโดนแทง!
-------------------------

ชมเหรียญใบจิกจิ๋ว หลวงพ่อดำ วัดตุยง ปัตตานี ปี 22 รุ่นนั้น รุ่นที่ท่านเมตตาให้สร้างเพื่อแจกเด็กๆ เพราะดินแดนมิคสัญญี ไม่ว่าผู้ใหญ่หรือลูกเล็กเด็กแดงมีโอกาสโดน "ลูกหลง" ไม่เว้นเพศ-วัย ทั้งสิ้น

เป็น"ใบจิกจิ๋ว" รุ่นเดียวของประเทศไทย ที่สร้างไม่มากนัก อีกไม่นาน จะหายากและแพงพอๆกับ "เม็ดแตง ลพ.ทวด" ที่สร้างแจกเด็กสมัยก่อน บางร้านทองก็ขออนุญาตสร้างแจกลูกค้า แต่ปัจจุบันเป็นของที่แพงกว่าทองคำไปแล้ว

ถ้าประสงค์ร่วมบุญบูชาเพื่อจัดเป็นพระเอกในชุดเล็ก ที่ทั้งงดงามด้วยรูปแบบ และขลังด้วยบารมีอริยสงฆ์ทองคำองค์จริง...ก็เชิญได้ทั้ง 2 องค์ 2 แบบ...

=======1,200=======

(ซ้าย)ใบจิกจิ๋วทองแดงรมดำ พิมพ์มีหู-ห่วงครบ...(ขวา)เนื้อทองแดงเปลือยไม่มีหู-ห่วง ซึ่งเป็นบล็อคที่แตกต่างกัน สังเกตใบหน้า-ตัวหนังสือ จะเห็นว่า แกะบล็อคคนละพิมพ์ชัดเจน แต่สร้างพร้อมกันหลักพัน บล็อคขวามือมีจำนวนน้อยกว่าไม่ค่อยพบเห็น

ด้านหลังยันต์-ตัวหนังสือเหมือนกัน แต่ขนาดกับลายเส้นแตกต่าง สวยงามไม่ผ่านการใช้ทั้งคู่ เหมาะพกติดกายเป็นศิริมงคลหรือขวัญถุงในตัว

เทียบขนาดกับเหรียญสลึงให้เห็นชัด นี่แหละ...จิ๋วแจ๋วเจาะโลก ตัวจริงเสียงจริงแห่งเมืองใต้ ยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยาย!

 

เลขจัดส่งวันนี้

--ED 3146 7627 5 TH สามเสนใน
--ED 3146 7628 4 TH ลำดวน
--ED 3146 7629 8 TH เชียงราย
--ED 3146 7630 7 TH บางบัวทอง

 

พัดยศ-หลวงพ่อดำ
=============

อีกหนึ่งเหรียญของอริยสงฆ์เมืองใต้ ที่เหมาะนำเป็นศิริมงคล เลื่อนยศ ปรากฏชื่อเสียง และก้าวหน้าในตำแหน่งแห่งหนของอาชีพ ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการ หรือพ่อค้าแม่ขายก็ได้ทั้งน้้น

เหรียญพัดยศ ปี 22 งามแบบคุยได้ว่า ของไม่สวย ไม่เก็บให้เสียเวลา ตามภาษานักเล่นชอบพูดกัน... "เก็บเหรียญเดียวจบ"!...ครบทั้งพุทธคุณครอบด้าน และความงามครอบจักรวาล นำมาให้ร่วมบุญราคาเดิม...

=======900=======


ความงามเพียบพร้อมรมดำอยู่เต็มอยู่ครบ ให้ภาพบรรยาย

สวยสมบูรณ์ทั้งหน้า-หลัง

เหรียญตามภาพ
ทุกประการ

 

โอนเงินร่วมทำบุญให้แล้วครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

นิมนต์ครับ ชอบเลข 8

 

ร่วมบุญครับ

 

โมทนาน้องณัฐวุฒิ สวนทางกับอริยเมืองใต้กำลังเดินทางขึ้นเหนือ พรุ่งนี้ก็คงถึงที่หมาย ให้"พัดยศ" พัดพาแต่สิ่งที่ดีงามเข้าสู่ชีวิตตลอดเวลาครับ

 

บ่ายวันจันทร์ ดีต่อใจ
กับทักน้องปรายฯปจว.

 

ใบจิกเล็ก สเป็คคนชอบเล็กดี รสโต แต่เลข 8 ที่น้องเต้ยว่า ผมนึกไม่ออกเกี่ยวข้องกับเหรียญชุดนี้อย่างไร อย่างดีก็นึกได้ว่า อายุท่าน 86 เอ...หรือจะบอกใบ้วันที่ 17 ที่จะถึงนี้?-ฮ่า

โมทนาครับ จะอย่างไรก็ขอให้หลวงพ่อดลโชคลาภสำหรับผู้เคารพนับถือ จะมากหรือน้อยก็ได้ทั้งนั้น...เฮง เฮง จ้า

 

หนึ่งความงาม หนึ่งศิริมงคลที่เก็บสะสมมายาวนาน มอบท่านเป็นพลังหนุนผู้ครอบครองคนต่อไป ให้พัดโบกนำเฉพาะความร่มเย็น ราบรื่น ร่ำรวย สู่ครอบครัวน้องเสฯ...พรุ่งนี้จัดท่านเดินทางไม่ไกล ถึงไวด้วยบริการไปรษณีย์ไทยเจ้าเก่า

 

ทำบุญกันชุ่มชื่นอุรา
ยังพอเจียดเวลาเข้าป่า
ได้สักยกครึ่งยก อย่าช้า
ปูเสื่อรอได้ จะเก็บไว้อ่าน
วันพรุ่งก็ตามแต่ท่านสะดวก
ขอเวลาจิ้มๆแก้ๆชั่วครู่(ใหญ่)
เป็นปกติจ้า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
==============

เธอไม่สนแนะนำตัว ไม่เยี่ยมหน้าออกจากหลังคู่หมั้น คุณเทพก็ออกอาการไว้ท่าปั้นปึ่งประสาผู้ดีมีเงินให้เห็นเป็นครั้งแรกว่า ไม่ชอบสุงสิงพรานชั้นต่ำไร้จรรยาบรรณ คุณชาติกลับเก็บอาการได้ดีกว่า

ฝ่าย 4 คนดูท่าตัวเองเป็นรองสุดกู่ทั้งกำลังคนกับเครื่องทุ่นแรง ต้องฝืนทำสำรวมเจียมตัว เสวนาเออออกับเราอย่างอึดอัด

"พักตรงไหน บนหรือล่าง?"

ผมถามไม่ให้เสียเวลา คนร่างท้วมหัวหน้าทีมตัวจริง ชื่อ 'เส็ง' ชี้มือทางขึ้นเขาพราน...

"เราอยู่ด้านล่าง...ส่วนบนว่างเชิญตามสบาย...เอ๊ะ! ทำไมรู้ว่ามี บน - ล่าง"?

เจ้าหัวหน้าพรานเถื่อนไหวพริบดีพอใช้ สะดุดกับคำถามของผม นึกได้ฉับไวว่า พวกเราไม่น่าเป็นคนแปลกหน้าของเขาพราน!?

"อ้อ...พวกผมพักตรงนี้ตอนขามา นี่เป็นขาล่องกลับครับ"

ผมตอบอย่างสุภาพ ไม่รุกล้ำด้วยวาจาออกอาการรุกไล่ว่าพวกตูเหยียบตรงนี้มาก่อน...พยักหน้าให้มะกับดวงดาว บักสม ขนสัมภาระขึ้นหาที่กางเต็นท์ ก่อไฟหุงหาอาหาร

สาวงามรอท่าอยู่แล้วรีบตาม 3 หนุ่มไม่รั้งรอ สะกิดคู่หมั้นเดินฉับ ๆ ไม่เหลียวหลัง ไม่อยากอยู่เห็นหน้าพวกนี้แม้นาทีเดียว

สายตาเจ้าหนวดจิ๋มจับจ้องคุณนงอย่างแปลกใจ กับผู้หญิงงามปราดเปรียวสวยเฉี่ยวหนึ่งเดียวในหมู่คณะ!

ในความแปลกมันมีความทึ่ง แววตาพึงใจไม่ซ่อนเร้นเห็นชัด เห็นได้จากการมองตาม แต่แกล้งทำเป็นชมปืนโตที่คอนบ่าคุณเทพว่าสวยเยี่ยม หากสายตาโลมเลียบั้นท้ายกลมกลึงที่เดินห่างออกไปไม่วางตา

ถ้ายังเป็นไอ้เณรหัวเกรียนในค่าย ห่ามด้วยวัยฉกรรจ์ ห้าวด้วยเลือดบ้าวัยคะนอง รับรองเจ้าหนวดจิ๋มต้องโดนผมใช้วิชา..'ต่อยก่อน คุยทีหลัง' หงายเก๋ง โทษฐานอนาจารสาวงามในดวงใจทางสายตา!

นับ 1 ถึง 10 ในใจ...ผมคิด เรื่องยังไม่มาหา อย่าเดินไปหาเรื่อง...!

เรื่องถัดมาน่าสนกว่า...เมื่ออาจารย์เรืองเวทย์ของเรา เดินผ่านพรานนำทางฝ่ายนั้น ระยะห่าง 3 - 4 ก้าว ก็หยุดกึก ส่งสายตาปลาดุกจ้องเขม็งพรานที่ไม่ได้แนะนำชื่อแซ่จนหน้าซีดเผือด เผลอผงะถอยหลัง 2 - 3 ก้าว ราวโดน "นะ จังงัง" หรือโดนสายตาจอมขมังเวทย์สะกด?!

อาการนี้ นักเลงเรียก..."ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่"!!!

แต่นี่เป็นนักเลงวิชาอาคมของขลังรู้กัน...ผมรู้ทันที พรานเถื่อนวัยกลางคนรายนี้ "มีของ" ไม่ก็ "เล่นของ"..!

พวกท่องป่า อาศัยป่ายังชีพผ่านหนาวร้อนอาถรรพ์ป่า ต้องใช้เคล็ดวิชาแก้ - กันหลายเรื่อง จงอย่าดูเบาพวกเขาเป็นอันขาด ร้อยละร้อยล้วนมีวิชาด้านมืดติดตัว มากหรือน้อยก็ว่ากันอีกเรื่อง

ดูตามอาการจอมขมังเวทย์...เจ้าพรานนำทางรายนี้ไม่กระจอก..!?

-------------------
(ยังมีต่อ)

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

อาจารย์เลิศ หันมากวักมือเรียกผม

"มาด้วยกันน้องพราน..หิวแล้ว"...

สัญญาณแบบนี้อาจารย์ไม่เคยส่งต่อหน้าใคร..นี่เป็นหนแรก ผมรีบก้าวขาไปยืนเคียง เดินขึ้นภูผ่านตระพักแรก ข้างหน้ามีคุณเทพตามญาติผู้น้องกับคู่หมั้นไปติด ๆ เราทิ้งพรานเถื่อนกับซากสัตว์น่าเวทนา ไม่ร่ำลาไม่ไยดี

คะเนว่าพอพ้นเสียงพูดจาไม่ลอยลงข้างล่าง อาจารย์เลิศเอ่ยกับผมก่อนถึงภูด้านบน...

"อย่าวางใจ คนนำทางมันเล่นของ 'จารย์สัมผัสได้ทีแรก แสดงว่ามันมีวิชาใช้ได้"

จอมขมังเวทย์ว่าเน้น ๆ แต่น้ำเสียงไม่วิตกทุกข์ร้อนแค่ประสงค์เตือนหมู่คณะอย่าประมาท ผมรับคำในลำคอ เดินประคองผู้อาสุโสกว่าในช่วงที่ลาดขึ้นภูค่อนข้างเป็นทางยาว ระวังอย่าให้ไถลหงายท้องตีลังกา

"ป่านนี้มันเอาหัวมหิงสาเราไปแล้วมั้ง 'จารย์"?

ผมบ่น..แต่จอมขมังเวทย์หัวเราะ...

"จารย์ใช้มนต์กำบังตากำกับไว้ ตอนมาถึงใหม่ ๆ ร่างกายแข็งแรง จิตดีมั่นคง น่าจะเสื่อมช้าอยู่หรอก...วิชานี้ 'จารย์ศึกษาในสายหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่า"!

อีกเรื่องที่ทำผมทึ่ง ถ้าหัวมหิงสาในที่ซ่อนยังอยู่ ไม่โดนพรานข้างล่างที่มีวิชาพอตัวตามอาจารย์ว่าถือวิสาสะฉวยไป ศาสตร์นี้ก็น่าเรียนรู้ติดตัวไว้ มันช่วยได้ในยามคับขัน เข้าบงอับบงรา

"น้องพรานสมาธิแกร่ง ความจำแม่น ฟังนะ 'จารย์ท่องให้เที่ยวเดียวช้า ๆ...จำทีเดียวได้ตามเคล็ดไม่ต้องจด เอาไปใช้ยิ่งขลังทวีคูณ"!

จอมขมังเวทย์เอ่ยเหมือนล้วงความคิดสด ๆ ของผมจากสมองออกมา สมแล้วที่เคยชมตัวเองว่า มีสัญชาติญาณที่ 6 ดีเยี่ยม ปฏิบัติต่อไปทางสมาธิวิปัสนากัมมัฏฐานอีกหน่อย จิตอาจารย์จะทรงพลังเข้าถึงญาณอ่านใจ อ่านความคิดคนได้ทะลุทีเดียว...

ทางลาดชันทำให้จอมขมังเวทย์ต้องลากขาช้า ๆ เป่าปากเหนื่อยหอบเล็กน้อยตามวัย จากนั้นปากก็เอ่ยมนตรา ขยับพระคาถา กำบังตัว บทที่ชื่อว่า..."นะ ซ่อนหัว"!

@@@"นะห้าม
โมปิด
พุทมิดปิดหัว
ธาล้อมตัว
ยะซ่อนหัว
หายตัวบัดนี้
นะจงงง
โมจังงัง
พุทกำบัง
ธาละลาย
ยะสูญหาย
อนัตตาสูญเปล่า"@@@

"จงกลั้นลมหายใจ ลิ้นดุนเพดานว่า 3 คาบ เป่าปราณออกไป อธิษฐานเอาว่าจะปิดสักกี่ชั่วโมง กี่วัน อาจารย์อธิษฐานปิด 20 วัน ตามปกติคาถานี้ไม่ข้ามวัน หรือแค่อึดใจไม่เกินเยี่ยวทิ้งถ้าใช้กับตัวคน แต่ใช้กับสิ่งของครอบได้นานกว่า แต่ก็ไม่เคยลองเหมือนกัน ว่านานขนาดนี้ได้ผลหรือไม่?"

จบบทบรรยายไม่สั้นไม่ยาวแต่รวบรัดที่สุด ของการถ่ายทอดวิชากำบังกาย แปลกพิสดารกลางขุนเขา ที่มีความขรึมขลังบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ โลมาทั้งร่างค่อย ๆ ลุกกรูเกรียว รับรู้มหิทธานุภาพของอำนาจพระคาถา สิ่งนี้ถ้าอยู่ในเมืองอาจไม่เป็นมาก แต่ในป่าเขาไร้แสงสีคลื่นวิทยาศาสตร์รบกวน พลังมหาเวทย์เจิดจ้าทันใจ

เราเดินถึงลานสูงสุดพอดี เดินเข้าเกือบประชิดตัวคุณนงกับคู่หมั้นที่กำลังคุกเข่ารื้อเสื้อผ้าในเป้เตรียมใช้ค่ำคืนนี้ ผมกับอาจารย์เลิศยืนค้ำแทบก้มหายใจรดต้นคอ...

"ฮะแอ้ม"...อาจารย์แสร้งกระแอมเสียงไม่เบา คู่หมั้นสะดุ้งโหยงหวิดลุกพรวดคว้าข้อมือกันกระโจนหนี พอเอามือขยี้ตาอีกทีก็เห็นเรายืนยิ้มแฉ่ง ทั้งที่ก่อนหน้านั้น ตรงหน้าว่างเปล่า...

มนต์กำบังกาย "นะซ่อนหัว" สำแดงอิทธิฤทธิ์เป็นอัศจรรย์จากจิตที่ผมกับอาจารย์ผนึกเป็นหนึ่งเดียว ท่องบ่นพระคาถาช่วงเดินขึ้นเขา!!!

-------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

วันที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอังคาร ขึ้นน ๑๔ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

ไม่รู้ว่าจะเป็นการผิดกฎหรือเปล่าในการมาประชาสัมพันธ์งานบุญ
เมื่อวานหนูได้โอนไปร่วมหล่อพระปัจเจกมาค่ะ
และบ่ายวันนี้ก็จะมีกิจกรรมงานบุญ

ขอบุญจากการร่วมหล่อพระปัจเจกนี้ ถึงแก่คุณอาวัน กัลยาณมิตรกระทู้นี้
และถึงแก่คุณพัฒน์ ผู้เคยมอบเหรียญพระปัจเจกองค์นี้มาให้บูชา
สาธุค่ะ

 

โอนเงินให้คุณน้ำฝนเรียบร้อยแล้วครับ ส่วนเกินขอร่วมบุญกับท่านอา Wanwi ครับ

 

หลวงตามอบพรดีประจำวันให้พุทธศาสนิกที่ทำบุญใส่บาตรยามเช้า บรรยากาศขลังเช้ามืดที่เหมาะกับการรับบุญและร่วมอุโมทนา

 

ไม่เป็นไรหรอกน้องจิ้ง ทุกอย่างอยู่ที่ "เจตนา" งานบุญก็สมควรบอกกล่าวกันอยู่แล้ว ยิ่งทำบุญมา ก็สมควรร่วมอนุโมทนา

เพียงแต่อย่าให้รกรุงรังมากเกินไปนัก เดินทางสายกลางเข้าไว้ ไม่หลุดคอนเซ็ปท์ หลุด"ธีม"ของกระทู้

 

โมทนาบุญ+ทานบารมีน้องเสฯ ของเก่ายังมีเหลือ เติมบุญใหม่เป็นบุญเติมไม่พร่องก็มีกินมีใช้ไม่ขาดหม้อ หลวงพ่อดำกำลังเดินทางครับ รอม้าด่วนกลับมาค่อยลงเลขให้ทราบ