เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ชัดเจนครับ ไวมาก

 

ครับ ตรงวันตามวัน บุญไม่หลงวัน

 

แสดงว่างวดนี้เสร็จจิ้งจอกเรียบ
ความพยายามอยู่ไหน สำเร็จแน่
คำโบราณว่าไว้ ไม่เคยผิดพลาด
คราวนี้รอรับนกครุฑบินไปหาได้

 

กลับนั่งหน้าจอยามเย็น
คงไม่ต้องย้ำว่าเพื่ออะไร?
นอกจากบอกซ้ำซากว่า...
รอการจิ้มชั่วครู่คร้าบบบ...

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
=============

เหลือระยะทาง 300 - 400 เมตร พวกเราแว่บเข้าหลังก้อนหินกระจายแนวไปตามสุมทุมพุ่มไม้รกเรื้อที่มีเหลือเฟือ เราเหมือนหน่วยจรยุทธ นักรบล่องหน!

บักสมยื่นปืนโตให้ไม่ต้องขอ ผมส่องตาวิเศษออกไปสำรวจเป้าหมาย มันลอยเข้ามาชัดเต็มตาหลังเลนส์

ผู้ชาย 2 คน...ผมนับเบา ๆ ให้ลุงพรานกับบักสมที่เคียงข้างซ้ายขวาได้ยิน ถัดไปมีอีกคน...เดี๋ยวยังมีอีกคนกำลังสาละวนอยู่ตีนเขา ผมยกกล้องส่องสูงไล่ขึ้นไป หาอย่างละเอียด...ยังมีอีกไหม?

ท่าทางพวกนี้กำลังยุ่ง ถ้ามีคนอีกก็ต้องออกมาช่วยกัน ผมสรุปให้ชาวคณะฟังว่ามี 4 คน อาวุธไม่เห็น คงวางไว้ใกล้ตัวแถวนั้น

"ทำ 'ไรกันอยู่?"...หัวหน้าทีมถามสิ่งที่ผมก็อยากรู้

ผมสั่นหัว แต่ก็ตอบอย่างสันนิษฐาน..." มองไม่ชัดไม่แน่ใจครับ น่าจะทำอาหารจากเหยื่อที่ล่ามาได้"

"งั้น...ดำเนินการตามแผน"...คุณเทพยิงหมัดตรงไม่เยิ่นเย้อ หลังเอากล้องปืนโตส่องสำรวจอึดใจ

3 ทหารเสืออาวุธพร้อมกับมะมอญหนุ่มที่เหน็บเอวด้วย .38 ที่ผมขอจากคุณนง ให้มอญแกร่งใช้ชายเสื้อปิดลับ ๆ ล่อ ๆ แค่ชำเลืองก็เห็นว่า..."มีนิ้ว" ตามศัพท์จิ๊กโก๋สมัยนั้น!

อีก 5 ชีวิตรออยู่ในที่ซุ่ม ปล่อยทัพหน้ายาตราหยั่งเชิงก่อน พลาดพลั้งเสียที ทีมหลังค่อยตามสนับสนุน ทุกคนบอกให้เราระวังตัว รวมทั้งสายตาห่วงใยปิดไม่มิดที่ส่งมาใหัผมชื่นใจ เธอยืนข้างหลังคุณชาติกับคุณเทพ 2 หนุ่มไม่ทันสังเกต

ผมคอนไอ้ห้านัดท่าสบาย ๆ แต่ในใจเขม็งเกลียวพร้อมออกศึกหาได้นึกหวาดหวั่น 3 ชีวิตเดินตามหลังเงียบกริบ วิชาพรานกับยุทธวิธีทหารถูกนำมาใช้คู่ขนาน

ลัดเลาะเลียบสุมทุมพุ่มรกพักเดียว เข้าไปจนเกือบถึงตัวแค่ 20 - 30 เมตร อาคันตุกะลึกลับยังไม่รู้สึกตัว แต่ภาพเบื้องหน้าทำผมกับพวกพ้องสะอึก ความฉุนโกรธพุ่งพรวด...

พื้นที่ตีนเนินเขาพรานถูกถางหญ้าออกโล่งเป็นวงกว้าง บางส่วนจัดทำแคร่ตั้งพื้นแบบคนนอนได้ แต่บนนั้นไม่มีร่างใครนอน นอกจากเนื้อกองเบ้อเริ่มทั้งตีน ตัว หาง หัว ถูกสับวางกองเละเทะ ถัดไปกลางแจ้งรับแดดแรงต้นไม้ไม่มี เป็นแคร่ที่ยกตั้งฉากปรับองศาเอียงรับแสงแดดได้พอเหมาะ มันขึงหรือกางด้วยหนังเสือดาวเต็มตัว เต็มผืน!

อีก 2 - 3 ที่ถัดมา เป็นกรงไม้ต่อหยาบ ๆ แต่แข็งแรง ขังชะมดพันธุ์ที่ต่อมของมันมีราคาแพงเอาไปทำหัวเชื้อน้ำหอม กระรอกหลายสีตัวโตที่ดักด้วยเครื่องมือพรานพื้นบ้านง่าย ๆ มีซากไก่ป่าสวยสด น่าเป็นไก่ฟ้ากองอยู่ 2 - 3 ตัว

ไอ้เวรตะไลพวกนี้ล่อจำเพาะสัตว์ป่าหายาก แม้แต่ซากก็มีราคา!!!

พวกมันเป็นนักล่าเอาซาก เอาหนัง เอางา เอาเขี้ยว เอาเนื้อ ไม่ปราณีสัตว์ป่า ขอเข้าทางปืน ฆ่าเรียบ...ยังดีมันไม่ล้มช้างให้เราเห็น แต่ก็ไม่แน่?!

พูดถึงปืน ผมรีบกวาดมองอย่างรวดเร็ว ตาปะทะปืนลูกซองพิงใต้ต้นไม้ กับปืนแก๊ปโบราณอย่างลุงพราน อีกกระบอกหรือ 2 ไม่เห็น...!

(((ยังมีต่อ)))

 

สวัสดีตอนเย็นครับคุณอาwanwi...และสมาชิกทุกท่านครับ...ได้อ่านเรื่องเล่าฯ..ในยามฝนตกตอนนี้และเอาความรู้สึกเข้าร่วมในบรรยากาศตอนนั้นไปด้วย...ได้อรรถรสเหมือนได้เข้าไปอยู่ในสถานที่จริงๆ...มีท่านใดเหมือนผมหรือเปล่าครับ...

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

ได้เวลาปลุกพวกพรานใจโฉด เพื่อดูปฏิกิริยา...

"ฮะแอ้ม...สวัสดีคร้าบ มีใครอยู่มั้ย"?

เสียงตะโกนดังลั่นคับภูของผม ทำ 4 คนสะดุ้งโหยง ที่กำลังนั่งกระโดดผลุงขึ้นยืน คนก้ม ๆ เงย ๆ ทำงานชะงักค้าง ล้วนตะลึงราวถูกผีหลอก ก็พวกเราเงียบกริบขนาดนั้น ต่อให้เป็นภูติผีก็ยังตัองคร้าม!

"ไม่เป็นไร...อย่าตกใจ พวกผมมาดี"

ผมยกมือซ้ายขึ้นแบบพระปางห้ามญาติ แต่นิ้วชี้ขวาทาบโกร่งไกไอ้ห้านัดที่คอนบ่า พร้อมตวัดฉับลงมายิงภายในเสี้ยววินาที!

ปฏิกิริยาพราน 4 คนลดเพดานความตระหนก บางคนถอนหายใจพรืด เหลือเพียงความแปลกใจ หนึ่งในนั้นท่าทางเป็นหัวหน้า ร่างท้วมขาวหน่อย ฉีกยิ้มกว้างรัองทัก...

"สวัสดี...เข้ามาสิ ไปไหนกัน มาถึงนี่ได้"?

คำทักพื้น ๆ มีคำถามในตัว ผมสาวเท้าเข้าไปใกล้ ตาเหลือบสำรวจทั่ว ลุงพรานกับบักสมเดินหลังซ้ายขวา ทิ้งระยะ 3 ก้าว เอาผมเป็นส่วนยอดสามเหลี่ยม ข้างหลังสุดเป็นมะมอญหนุ่ม ยืนเยื้องขวาเห็นเหตุการณ์รอบทิศ เจ้าหนุ่มคนนี้ใช้ได้ดีเหลือเชื่อ สอนแทคติคก่อนหน้านั้นทีเดียวก็เข้าใจ

ท่าทางพวกผมแค่การยืนตามตำแหน่งเรียกง่าย ๆ ว่า สยบไพรีขี้หดตดหาย...คนที่สองของกลุ่มเดินเข้ามายื่นมือให้จับ นายคนนี้หน้าเสี้ยม หนวดจิ๋ม ดวงตาหลุกกลิกไม่น่าไว้วางใจ

"ผมสิทธิ์ครับ...เรามาจากราชบุรี"

หนอย...ประโยคแรกของมึงก็ตอแหลแล้ว ผมนึกหมั่นไส้ไอ้หน้าปลาจวดติดหมัด คนราชบุรีจะเรียกตัวเองติดปากว่า...'ราดรี' ยิ่งดูหุ่นกับปืนยาว .22 ที่ตะกี้มองไม่เห็น เพิ่งเห็นตอนมันหยิบออกมาจากซอกหิน...

ทั้งรูปร่างกับเสื้อผ้าแต่งตัว ทั้งปืน ลีลานี้ถ้ามันไม่ใช่ชาวกรุง ผมยินดีเดิมพันหมดกระเป๋า หมดตูด ยอมเดินตีนเปล่ากลับบางกอก!

"อ้อ...ยินดีรู้จัก พวกผมมาสำรวจแร่ ดูพื้นที่ทางทำไม้ครับ"

ผมโยนประโยคแนะนำตัวที่นัดแนะกันดีแล้ว ประโยคนี้ได้ผล ทำ 4 คนคลายกังวล วางอาวุธเดินเข้ามาใกล้ในระยะเกือบประชิด ผมก็ไม่ถอยตัวออกห่างให้เสียเชิง

"มากันแค่นี้รึคุณ?"

คนที่ 3 เอ่ยปาก รายนี้ท่าทางสุขุม ผมมองเสื้อผ้าบ้าน ๆ การแต่งตัวมีผ้าขาวม้าโพกหัวกับเคียนพุงหนึ่งผืน เอวเหน็บมีดเดินป่า เจ้าคนนี้เป็นพรานนำทางท้องถิ่นพันเปอร์เซ็นต์ อายุน่าจะสัก 40 เศษ รุ่นน้องลุงพรานเราโข ส่วนอีกคนเป็นเด็กหนุ่มกำยำเหมือนเจ้ามะ น่าเป็นลูกหาบ ลูกมือเอนกประสงค์

"มีอีก 4 - 5 คนครับ...มะไปตามพวกเราเข้ามาได้"

ผมแกล้งสั่งเสียงเข้มแบบทหาร ตัดไม้ข่มหมู ขู่หมาเล็กน้อย ให้เห็นว่าเป็นคนสั่งการพร้อมใช้กำลัง วิธีตีปลาหน้าไซนี้ ใช้ได้ผลดีกับจิ๊กโก๋ต่างถิ่นที่ทำเป็นเหล่ลองเชิง มันต้องชั่งใจหลายตลบว่าพร้อมเปิดศึกดีไหมหว่า ?

ชาวคณะเรียงแถวเข้ามา ทำเอา 4 คนเบิกตาโตกับความพร้อมในอาวุธหนักที่หัวหน้าทีมถือพาดบ่ามาแบบทำทองไม่รู้ร้อน ผสมกับเรา 4 คนแรก มองท่าไหนก็ไม่มีทางทาบติดทั้งอาวุธกับกำลังพล

มะกับดวงหิ้วเปลที่มีอาหารมื้อเย็นนอนนิ่งบนนั้น เมื่อเปรียบเทียบกับเนื้อที่กองบนแคร่ ภาพโหดสุดแสนทรมานสายตาต่างกันราวฟ้ากับเหว ทุกคนทำท่าปั่นป่วนมวนท้อง เพราะมันยังมีแมลงวันหัวเขียวตัวโต แมลงหวี่ฝูงโตตอมหึ่ง ๆ ชวนขยะแขยงที่สุด

ชาวกรุงล้วนเบ้ปากเบือนหน้ากับภาพตรงหน้า คุณนงออกอาการผะอืดผะอมกับกลิ่นซากหนังเสือดาว สภาพเนื้อชำแหละทุเรศทุรังน่าสมเพชบนแคร่ มองสัตว์น่าเวทนาในกรงด้วยสายตาขุ่นมัว มีความโกรธ เกลียดชังปะทุ...

แววตาแม่เสือสาวแบบนี้ ผมเคยเห็นหลายครั้ง!!!

------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

สวัสดีคุณอาวันวิ และสมาชิกทุกท่านครับ
นักขุดกรุ มือขลังจอมขมังเวทย์..( ตอนที่125)
ขอบคุณครับ

 

นิมนต์ขอรับ

 

เขียนให้คนอ่านจินตนาการมีส่วนร่วม เหมือนย้อนกาลเวลาเข้าหาป่าที่สูญหายไปจากความรู้ความทรงจำ ยินดีที่น้องประเวชชื่นชอบ ขอให้มีความสุขกับการอ่านไม่ว่าจะเป็น..."วันฝนตกหรือฝนไม่ตก"!

ทั้ง 2 วันนี้ นักกอล์ฟบางคนที่บ้าตีกอล์ฟจริงจัง เคยตอบคำถามว่า...ปกติตีกอล์ฟวันไหนบ้าง?

ก็ตีแต่วันฝนไม่ตกกับหยุดวันฝนตกเท่านั้น

ลองคิดดูว่าอาทิตย์นึงตีกี่วัน?-ฮ่า

 

เรื่องเล่าทางอักษรกำลังเมามัน การเล่าทางเสียงก็ขยับลูกคอตามมิช้าที จะ "ฟัง" หรือ "อ่าน" ก็เชิญทุกท่านตามอัธยาศัย หรือฟังไปด้วย อ่านไปด้วยยิ่งอร่อยเหาะ

สาสมแก่ใจในความมันส์บันเทิงแล้ว ก็กรุณากดกระดิ่ง กดติดตามเป็นกำลังใจให้"น้องทำจิตฯ" เหมือนอย่างที่ช่วยกันกดไลค์ ให้เลิฟฟ กระทู้นี้จนใกล้..."ล้านแล้วจ้า"!

ขอบคุณนักฟังชั้นดี นักอ่านชั้นยอดทุกท่านครับ

 

เหรียญมังกรคู่รูปทรงเดียวกับ "มังกรคู่-หลวงพ่อเอีย" วัดบ้านด่านราวกับฝาแฝด จัดเป็น "แฝดคนละฝา" อันน่าทัศนา น่าบูชายิ่ง ออกปีเดียวกันคือปี 17 ของ'พ่อเอีย' เป็นเหรียญรุ่นที่ 11 ปัจจุบันอย่าให้เซ่ดเรื่องราคาที่แพงหูดับตับไหม้ แถมหายาก เก๊มากอีกต่างหาก

ใช้มังกรคู่ วัดบ้านหีบนี่แหละ ปลอดภัยที่สุด เนื้อหาชั้นเยี่ยม พุทธคุณชั้นยอด จากยอดอริยสงฆ์ไม่ต่างกัน จะ หลวงปู่ดู่ หรือ หลวงพ่อเอีย ไปทางไหนก็ "พึ่ง" ได้ทุกทิศ!

โมทนาน้องเต้ย บารมียอดอริยสงฆ์องค์แท้ พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์วัดเก่าแก่สมบัติคู่แผ่นดินรอดมาจากสงครามสุดโหดหิน แสดงว่าท่านต้องศักดิ์สิทธิ์จริงๆ...จงคุ้มครองให้น้องกับครอบครัวแข็งแรง ปลอดภัย ประสบความสำเร็จทุกเมื่อครับ

***รับทราบการโอนปัจจัยน้องเต้ย พอดีหน้าหน้าพีเอ็ม น้องไม่เปิดหมวดสนทนา ก็เลยตอบกลับไม่ได้ ขอแจ้งทางนี้ วันจันทรส่งมังกรทองคะนองคู่เดินทางครับ ***

 

รูปทรงเดียวกับเหรียญมังกรคู่หลวงปู่หมุนด้วยเช่นกันครับ
ราคาก็ไปไกลด้วยเหมือนกัน

 

สงสัยบังเอิญคลิกไปปิดการสนทนา คลิกออกแล้วครับ รับทราบวันจัดส่งครับ

 

มาเฉลยให้ละ หาน้อนผีเสื้อ คุณจิ้งคะ จะตีตารางกริด อันนี้มุเครียดแทน มุขอส่งนกล่าช้านิดนึง อาจจะเป็นวันพุธหรือวันศุกร์นะคะ ช่วงนี้มุปิดคอร์สค่ะ จะไม่ว่างเหมือนวันธรรมดา

 

วันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้นน ๑๒ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

ของหลวงปู่หมุนเลียนแบบต้นตำรับ แต่เข้าตำรา มาทีหลังดังกว่า แม้สร้างห่างกันตั้ง 26 ปี แต่แรงเชียร์แรงโฆษณาอึกทึกกลายเป็นขวัญใจมหาชนชั่วระยะหนึ่ง ซึ่งของท่านก็ดีจริงด้วย แต่แพงมากเพราะแรงโฆษณา ทำให้ติดลมบนจมไม่ลง

เจอของ "วัดบ้านหีบ" ในราคาพันต้นหรือร้อยปลาย สภาพดีก็รีบเก็บไว้อย่าช้า ของสุดยอดซ่อนเร้นในหลืบ สร้างน้อย คนเชียร์ไม่รู้จะเชียร์ให้เมื่อยตุ้มทำไม สู้เจอแล้วเก็บไว้ใช้เอง ขายของแพงดีกว่า ตามตำรานักขาย ของที่โม้ขาย-ไม่ใช้...!

 

มิเป็นปัญหาครับน้องเต้ย
พรุ่งนี้ท่านเดินทางตามนัด

 

ว่าแล้ว เสร็จน้องจิ้งเรียบ
ทั้งผีเสื้อ+แมวดำ คลำหา
แป็บเดียวก็เจอ ต่อไปต้อง
หาเกมส์ยากกว่านี้มาเล่น
นะด็อกเตอร์ ในนี้มีแต่ตา
เรด้าร์ทั้งน้าน-ฮ่า

 

กำลังเข้าเพล ร่วมอนุโมทนาบุญ
ใส่บาตรเช้า ไม่ข้ามวันข้ามเวลา