ขออนุญาตชี้แจง ความเคลื่อนไหวที่ไม่ดี

ขอพูดสภาวะธรรม ครับ
ตอนนี้ เห็นกิเลสตัว อยาก ไม่อยาก และเฉยๆ
ทุกครั้งที่เกิดสภาวะนี้ขึ้นมา ก็จะวางกายให้นิ่งเฉย และระลึกรู้ดูอาการ
คือ เหมือนฝืนใจก็ไม่เชิง ไม่บังคับจิต สักว่ารู้
อึกอัดมาก ต้องใช้กำลังใจมาก อดทนมาก
เหมือนสภาวะแยกเป็น กาย เวทนา จิต ธรรม ในเวลาเดียวกัน
ไม่ทราบว่าถูกไหมครับ

 

เข้าใจว่า ถูกกิเลสหลอกก็คือตัวนี้ อยาก ไม่อยาก เฉยๆ
หากมีสติระลึกทันขึ้นมา จิตมันก็จะเข้าองค์ธรรม
คือ มรรค8 โดยมีสัมมาทิฎฐิเป็นตัวนำ
เมื่อละ สภาวะอยาก ไม่อยากได้ อารมณ์ที่ได้คือ การวางเฉย ถูกหรือไม่ ครับ

 

ถูกแล้ว ท่านหลง เพียงแต่ ต้องอาศัยกำลังสมาธิเข้าช่วยด้วย
แต่ หากว่า กำลังปัญญา มันมากกว่านี้ มันก็ตัดขาดทีเดียว เห็น ตัณหาเหล่านั้นเป็นของว่างไป

แต่ในเมื่อ มันยังตัดไม่ขาดในทีเดียวได้ เพราะกำลังกิเลสมันมาก มันก็ต้องใช้ทั้งกำลังสติ กำลังสมาธิ พละ เป็นตัวเสริมกำลัง

 

ปัญญาพอที่จะแยกตัณหาได้แล้ว ว่าเป็นสภาวะ
แต่พอระลึกรู้ด้วยการวางเฉยต่อตัณหานั้น อึดอัดมากครับ
สงสัยต้องน้อมเข้าไปดูอาการอึดอัดที่เกิดขึ้น
มันเหมือนๆจะแยกออกจาก สิ่งที่รู้ และ สิ่งถูกรู้ได้แล้ว ครับ หุหุ

 

การวางเฉยต่อตัณหา เข้าใจว่ามีสมาธิ อดทน อดกลั้น
แต่น้อมมาพิจารณาอีกที อดทน อดกลั้นก็เป็นอาการที่เกิดกับใจ
เมื่อดูถึงจุดที่ดับได้แล้ว แต่อาการอึดอัดก็มีบ้างตามแรงตัณหาครับ
ใช้วิธีมีสติระลึกรู้แล้ววางเฉย
วิธีนี้คงต้องอาศัยดูบ่อยๆจนเป็นอุเปกขา ได้หรือไม่ครับ

 

อนุสัย กิเลสที่แฝงตัวนอนเนื่องอยู่ในสันดาน มี ๗ คือ
๑. กามราคะ ความกำหนัดในกาม
๒. ปฏิฆะ ความหงุดหงิด
๓. ทิฏฐิ ความเห็นผิด
๔. วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย
๕. มานะ ความถือตัว
๖. ภวราคะ ความกำหนดในภพ
๗. อวิชชา ความไม่รู้จริง

 

ดูบ่อยๆ ไปก่อน แต่ถ้าอยากเร็ว ก็ต้องมีกำลังสมาธิ ให้มากกว่านี้ แล้วมองตัณหา เป็นสภาวะ ความอึดอัด เป็นสภาวะ แล้ว รวบรวมพละ ออกจากสภาวะนั้นทันทีได้

องค์สมาธิ สำคัญ สมาธินี้ ถ้าจะพูดจริงๆ ก็เป็นสภาวะ แต่เป็น สภาวะที่เป็นกุศล ใช้ในการดับอกุศล
แล้วเมื่อออกจากกุศลนั้นแล้ว สมาธิ ก็วางเฉยต่อสมาธิได้ง่าย แต่หากยังไม่วิมุตติ สภาวะสมาธิ ก็ควรต้องครองไว้เสมอ

 

การมีสมาธิ ที่เป็นโลกุตระ สมาธิ มันก็ไม่เหมือนกับ สมาธิใน โลกียะสมาธิ คือ ไม่จำเป็น ต้องถือ แต่เกิดจากการที่ อกุศลดับไป

 

คงต้องฝึกสมาธิให้มาก หุหุ
ตอนนี้ผมมองอะไร มันก็เป็นสภาวะที่เกิดขึ้นกับใจ
ไม่ได้เข้าไปยึด อย่านี้เป็นผลจากการเห็นทุกข์หรือเปล่าครับ

 

อริยมรรค ทุกขั้น ประชุมที่ สัมมาสมาธิเสมอ

ทีนี้ ในโพชฌงค์นั้น ปัญญา และ สติ หมุนติ่วนำกันมา ก็ต้องมาใช้ องค์ สมาธิ ในการดับ ปัญญา และ สติ นั้น

การจดจำสภาวะธรรม นั้น มองให้เห็นว่า มันเป็นเพียงสภาวะ หาใช่เราไม่ จดจำพินิจพิเคราะห์ สภาวะดังกล่าวให้ดี ให้เห็นว่ามันเป็น อนัตตา
แล้ว สุดท้าย ใช้ กำลังแห่ง สมาธิ ออกจากสภาวะนั้น

เพราะฉะนั้น ก็ให้ไป งมหาคำว่า สมาธิ ให้แม่นกว่านี้ครับ

 

ถูกต้องแล้ว ที่กล่าวมาทั้งหมด ถูกแล้ว
แต่ ก็ต้องหมั่นดู ทุกข์ที่แท้จริง คือ ทุกข์อริยสัจ

คุณ หลง กลัวอะไรที่สุดหละ กลัวการพรัดพรากหรือเปล่า
กลัว การจากสิ่งที่ตนรักหรือเปล่า
ยังมีอะไร ที่กังวล ที่มันเกี่ยวกับ ภพชาติ ขุดมันขึ้นมาดู
นั้นแหละ ทุกขอริยสัจ แต่ยังไม่ต้องถึงตรงนั้นหรอก

เอาสลัด เวทนา นี้ให้หลุดก่อน สลัด ตัณหา ให้หลุดก่อน
สลัด ความอึดอัด ปฏิฆะนี้ให้หลุดก่อน
ด้วยกำลังแห่ง สมาธิ นะ

 

ทุกวันนี้ก้ดูจิตดูกายเป็นปัจจุบัน คล้ายการทำสมาธิแนบอยู่กับจิต
สิ่งใดเกิดขึ้นกับใจ ก็จะน้อมเข้าไประลึกรู้จนดับไป
เนี่ยเข้าใจว่าเป็นการถอดด้วยกำลังสมาธิ โดยมีสติระลึกรู้
ถ้าเป็นตัณหานี่ยากหน่อย ต้องใช้กำลังสมาธิในการถอนกิเลสเหมือนกัน
เป็นการตีกรอบไว้ไม่ให้ลุกลาม แล้วก็ตามรู้
แต่ไม่ใช่ข่มนะ
ไม่ทราบว่าเป็นสมาธิตัวเดียวกันรึเปล่าครับ

 

นี่แหละครับกำลังดับเชื้อด้วยการออกบวช หุหุ
ละให้หมด ความสะดวกสบาย ความกังวล ห่วงต่างๆ
ตัวนี้พอเอาเข้าจริงๆ ต้องใจเด็ดมากๆ ต้องกล้าผลิกหน้าเป็นหลัง ไม่มีกลาง

 

มีศีล 5 ก็จะไม่ว่ากล่าวคนอื่น
ศีลบริสุทธิ์ ดุจพรหม ก็ไม่ว่ากล่าวคนอื่น มีแต่ให้พรให้ทุกคนไปดี...
จิตไม่บริสุทธิ์ ก็คือ ตนเอง แล้วว่ากล่าวคนอื่นไม่ดีไปใย
สิ่งที่เรียนรู้ บางครั้งก็ไม่เคยรู้ในจิตตน
อย่ากล่าวอย่าสอนใครเมื่อยังไม่ได้สถิตย์ที่แดนพรหม ...

 

วิธีสลัดของผมคือ เรารู้แล้วว่าทุกอย่างเป็นสภาวะทั้งนั้น
ก็ให้มีสติตั้งมั่นระลึกรู้ เดี๋ยวมันก็ดับไปเอง
แต่ที่พูดนี่ต้องแจ้งไตรลักษ์ก่อนนะครับ อารมณ์มันต้องได้จริงๆ

 

ไม่ใช่ สมาธิแบบนั้น
สมาธิก็ คือ การที่แนบไป แบบไม่ต้องไหว ด้วยสติ
นิ่งอยู่ เอาง่ายๆ คือ สมถะ นั้นแหละ แต่ต้องเป็น สัมมาสมาธิ คือ
แนบ นิ่ง หนึ่ง และ เบิกบาน ก็เอาองค์ปฐมฌาณ ให้ได้

ปัญญามีแล้ว สติ มีแล้ว ก็เหลือ สมาธิ ที่จะต้อง ละตัวปัญญา และ ตัวสติให้ได้ด้วย

 

นี่ยังไม่เลิกอีกหรือ
โลกวัชชะ

เมตตา นี้ ควรปล่อยหรือ ควรเตือน
ไปแยกให้ออก

 

เชิญครับ คุณ komodo มาร่วมสนทนาธรรมกัน

 

(good)