ขออนุญาตชี้แจง ความเคลื่อนไหวที่ไม่ดี

ก็นี้ละครับปัญหา....คืออ่านไม่รู้เรื่องและไม่รู้ศัพต่างๆที่เขาเรียกแทนจิตที่มันเกิดนะครับ

 

งัน ขอบคุณทุกท่านที่ตอบผมและไม่ได้ตอบผมครับ..........ขอบคุณมากครับ

 

อันนั้นเขาก็กล่าวดี แต่เป็นการกล่าวรวมๆ

เรายังไม่จำเป็นต้องเล็งผลเลิศ ให้ค่อยต่อไป จนกว่าจะเจอ

 

อ้าว งั้นว่างๆ ก็เข้ามาลองดูใหม่นะ

 

ก็บอกแล้ว ว่าไม่เนียน

 

ไปจริงๆเเล้ว

 

แวะมาเซ็นต์สมุดเยี่ยมเฉย ๆ ครับ

 

โอ๋........ขอถามหน่วยครับท่านต่างๆที่ท่านขันธ์ได้กล่าวไว้ในกระทู่นี้ท่านทั้งหลายหล่าวนั้นทำอะไรให้ท่าน ขันธ์หรอครับ

 

ก็ไม่ได้ไปทำอะไร อ.ขันธ์ หรอก เพียงแต่ท่านเห็นว่า ถ้ามีหนทางให้
กลุ่มคนเหล่านั้น ได้ละวางความคิดกันสักนิด ก็จะทำให้กุศลเกิดได้ใน
ขณะที่เขาไม่ทำกรรมนั้นๆ มันจึงมีประโยชน์ต่อเขาส่วนหนึ่ง

เป็นหลักการของพรหมทัณฑ์ธรรมดา จึงน้อมเอามาใช้ดู เผื่อเกิดผล

 

อาจกล่าวได้ว่า
มีปณิธานเดียวกัน
แต่ทีทัศนคติไม่ตรงกัน

 

สงสัย จะไม่เนียนจิงจิงด้วย
อิอิ

 

ก็ไม่ตรงเฉพาะเคสนายขจร

ส่วนใบไม้นั้น ออกแนวใช้คำศัพท์แบบนักการตลาด ไม่สนใจเนื้อหา
หรือวิธีการ สนใจแต่เป้าหมาย การใช้คำจึงหมิ่นเหม่ ถึงจะเลี่ยง
การใช้รูปประโยค ประธาน กริยา กรรม ก็เถอะ มันแปลกลับไปกลับมา
ได้ เพราะกำกวม จึงควรให้งดการแสดง

ส่วนเจ๊โดด ก็อย่างที่เห็น เน้นศรัทธาตน จนก้าวล่วงไตรสรณะ สักพัก
ก็พาออกนอกข่ายทิฏฐิ คนก็จะเข้าใจผิดคิดว่าไปทางอื่นก่อนล้วจะวกกลับ
มาได้ มันจะยากขึ้น ยากขึ้นมาก ตรงนี้ต้องทำความเข้าใจ พระพุทธองค์
ถึงใช้คำว่า ตาข่าย คือ มันมีโอกาสรอดออกมา แต่ยากส์มาก

ส่วนเคสนายขจร ก็กำลังน้อมมาตรงทาง มีการใช้คำตรงทาง แต่ไม่ชัด

แต่พอทำอะไรไม่ดูที่ธรรม ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย

 

ก็ไม่รู้นะว่า เนียน หรือ ไม่เนียน

ถ้าเป็นกรณีไม่เนียน เราพยายามเอาโพส พระสารีริกขธาตุ มายก เพราะจะเด่น
ว่าเป็นใครที่สงสัยหรือเปล่า หรือ เป็นคนใหม่จริงๆ

ถ้าเป็นคนใหม่จริงๆ แล้วเรากล่าวสงสัย คลางแคลงเขา เขาจับความรู้สึก
ได้ เขาก็ถูกตัดประโยชน์ไป

เราเห็นบางคนชี้ไปทางนั้น ก็เลยเอามาแปะ ถ้าไม่ทัน ก็แล้วไป

 

<!-- currently active users --> <table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td class="thead"> ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 10 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 6 คน ) </td> <td class="thead" width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> k.kwan, คีตเสวี, บุคคลทั่วไป 3 คน, ผ่อนคลาย </td> </tr> </tbody></table> <!-- currently active users -->

 

<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr><td class="thead"> ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 10 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 5 คน ) </td> <td class="thead" width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> seico88, หลงเข้ามา, k.kwan, คีตเสวี, บุคคลทั่วไป 3 คน</td></tr></tbody></table>

 

กว่าจะคุยเรื่องธรรมได้ตรงจริต ก็ควรจะสร้างความคุ้นเคยกันก่อน
การคุยสัพเพเหะระ บางทีก็เป็นการสร้างความคุ้นเคย
สร้างความไว้เนื้อเชื่อใจ ไม่ได้สร้างตัวตน
ไม่ได้สร้างศรัทธา แต่มาสร้างความเข้าใจธรรม
สร้างความเข้าใจตนเอง มาค้นหาตนเอง
ถ้ามัวแต่โพสตั้งถามตอบ ก็เป็นการแสดงตัวตน
ให้คนอื่นเห็นตามที่อยากให้คนอ่านเห็น
เป็นการสร้างบารมี เป็นการสร้างศัทธาให้กับตัวตัน

เราต้องการอะไรหรือ
ต้องการละตัวตน
หรือต้องการสร้างตัวตน

 

ถ้าต่อธรรมกันนะ จะมีแต่สภาวะธรรม

แต่ถ้ามีการยึดว่า สภาวะธรรมนี้คือ ฉัน ทางของฉัน ก็เป็นอันว่าไม่ได้มาคุยธรรม

แต่จะมาโต้เอาตัวตน

บางคนก็มาทำนองถามก่อน พอตอบ ก็ถึงจะเผยในส่วนที่ตนเตรียมคำตอบไว้

อันนี้ก็คือ มาอวดตน เราเจอแบบนี้ก็ถอย แต่ก็ปะทะสักเล็กน้อย เพื่อหยั่งดู

ถ้ามาแบบเหนียวแน่น ก็ปล่อย

ถ้ามาแบบพร้อมสลายตน เช่น ผีเสื้อราตรี ก็จะแจ่ม

ผีเสื้อราตรีนั้น มาโพสแรกในชีวิตก็คือ เรามีดวงตาเห็นธรรมแล้ว

ผมก็ส่งเทียบเชิญให้มาวิวาทะกับ อ.ขันธ์ โดยเป็นคนกลางชี้แจงให้

แรกๆ ก็แลกหมัดกัน แทนที่จะฟังธรรมกัน แต่ท้ายสุดก็ลงกันได้

เพราะ ผีเสื้อนั้น มาแนว ปัญญาวิมุติ อันนี้มาโพสแรกก็เห็นแล้ว แบบนี้
คือพร้อมจะต่อธรรม ถ้ามาแนวศรัทธา ก็ยากหน่อย

 

เรามีดวงตาเห็นธรรม หุหุ

 

กว่าจะอ่านจบ ปาเข้าไปสองชั่วโมง
ก่อนอื่นต้องขอบคุณ ท่านเอกวีร์ ที่เข้ามาสนับสนุนความคิดเห็นของผม
สาธุ ในความเห็นที่ ถูกต้องของท่านเอกวีร์

ภูมิธรรมของท่านสูงพอที่จะแยกแยะ ระหว่าง คำพูดกับ เจตนา หรือใจของผู้พูด

ที่ผมพูดทุกประโยค ล้วนแล้วแต่ เอาความจริงเป็นที่ตั้งเสมอ แต่ที่ผ่านมา คนที่แย้งมาด้วย คำพูดต่างๆ นาๆ นั้นต่างหวั่นไหวกับความจริงนี้เสมอ
กิเลสจึงออกทำงานด้วยกิริยาอาการต่างๆ
ส่วนผม จิตผมเที่ยงแล้ว ลมจะพัดไปมาอย่างไร จิตมันก็ไม่เปลี่ยน

คนที่ไม่ชอบผม เกลียดผม แท้จริงแล้ว ตนเองเป็นต้นเหตุเอง คือ กักเก็บเอาไว้ แล้ว ผูกโกรธภายหลัง ดังจะเห็นได้ว่า

ผู้หญิงคนหนึ่ง เคยท้าผม เมื่อครั้งผมพูดเรื่อง อสุภะ ว่า มีแค่นี้เองหรือ
หรือ พูดออกมาประมาณว่า มีอะไรดีๆ อีกไหม อขันธ์ นี่ปากไม่ตรงกับใจ
ผมก็ใส่ไม่ยั้ง นะสิ อยากได้นี่ ไอ้คำเจ็บๆ ปากก็บอกว่า อยากดูจิตดูใจตนเอง อยากทดสอบว่ากระเพื่อมไหม
นี่ มันเป็นแบบนี้นะ ที่ผมด่าไป เพราะ คนมันอยากลอง

ส่วน อีกท่านหนึ่ง ผู้ชาย ที่ผมลงพรหมทัณฑ์ไป เริ่มต้นนี้ นับถืออาจารย์
ผมด่าไป เพราะเอาแต่ ตลก คนแบบนี้ผมไม่สอนหรอก ไม่จริงจัง ขึ้นๆลงๆ
ทีนี้ พอผมด่าไป ก็มาในรูปแบบเดียวกันว่า สอนมาอีกสิ ด่ามาเลย ยอมรับได้ว่าเป็น หมาจรจัด นี่ตัวเองพูดออกมาเอง แถมท้าผมอีกว่า ว่ามาเลย
ประมาณว่า กูนี้ จิตดีแล้วฝึกมาแล้ว ด่าแค่นี้ ไม่รู้สึก
ผมก็ใส่ไม่ยั้งอีก พวกลองดี อวดเก่ง


สรุป เป็นอย่างไรหละครับ ท่านผู้ชม กิเลสตีซ้ายตีขวา หงายหน้าหลายหลัง จองล้างจองผลาญ ไม่ศรัทธาผมบ้าง ผมเป็นคนมองโลกแคบบ้าง
นี่ก็ จำเอาไว้ว่า อย่าไปประมาทมันนะ กิเลสนี่ มันล้ำลึก
ที่บอกว่ามีสติอยู่ นี่กิเลสเต็มอยู่ในหัวใจมันมองไม่เห็นหรอก

ก็ฝากเอาไว้เท่านี้แหละครับ ทุกท่าน