เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เปิดกระทู้กับคำสอนเรียบง่าย
พระอาจารย์เล็ก วัดท่าขนุน...

โอสถทาน.....ผ่านปัจจัย
บุญละไม......ไล่โรคร้าย
กลายสั่งสม...บ่มทุนไว้
เวียนวนให้...ไร้โรคา!

 

บุญวันหยุด หนุ่มสาวตั้งใจกระทำอย่างนอบนัอม เป็นความงดงามของศาสนาพุทธที่ศาสนาใดก็ไม่มีให้เห็น ร่วมอนุโมทนาด้วยใจผ่องใส และร่วมรักษาการ "ให้" ที่ทำให้โลกร่มเย็นตลอดไป

 

ตารางบุญน้อยๆจากน้องต้อด ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เปิดตู้คัดสรรวัตถุมงคลนัก เพราะมีงานพอควร ทำให้น้องตัอดไม่เปลืองพลังงานฝีมือมาก รออีกสักพักค่อยลุย ขอบคุณมากครับ

 

เป็นคลิปตรึงใจดูได้ไม่เบื่อ
เขียนให้เพื่อความสมบูรณ์...

มิ่งมารดร...อาทรป้อน
บุญบิดร.....สอนสรรพสิ่ง
พึ่งพิงครู....ผู้รู้ยิ่ง
ต่อเติมติ่ง...กิ่งก้านไกล
--เปรียบเรือแจว..แนวเรือจ้าง
--คำอำพราง.......ช่างเฉไฉ
--ยิ่งใหญ่คูณ......คุณครูไซร้
--เรือกลไฟ.........ใหญ่เยี่ยมนที!

 

แดดร่มลมตก เวลากำลังดี วันหยุดที่เหมาะต่อการผ่อนคลายด้วย "เรื่องเล่าฯ" คงมีมากท่านรอคอยมนต์เสน่ห์แห่ง "ตะนาวศรี"

พร้อมแล้ว ไปลุยกันเลย รอเพียงการจิ้มชั่วครู่เท่านั้น

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!
===============

ทั้งวงเงียบกริบ ได้ยินแต่เสียงประทุไฟกองใหญ่ที่กำลังกลืนกินฟืน นกกลางคืนครางฮือฮือ มีดนตรีประกอบโดยน้ำตกผีสิงที่กระโจนครืนครืน น้ำกระแทกกระทบหินดังกลองมโหรทึก สายลมวูบผ่านไม้ใหญ่เหนือหัวส่งใบร่วงเป็นระยะ เฉกเช่นม่านไพรโปรยสายรุ้งประดับรัตติกาล

อา...บรรยากาศดูดวงข้างขึ้น แต่เดือนยังรุบหรู่ราวคืนแรม กลางป่าดิบพิศวงนี้ ช่างหายากยิ่งในชีวิต!!!

จอมขมังเวทย์ขีดเขียนไป ปากก็พึมพำดังท่องมนต์ แต่เป็นการร่ายบทเรียนให้ทุกคนรอบวงรับรู้ไปด้วย

"เลข 27 เมื่อบวกกันได้ 9 เป็นตัวเลขขลังกัาวหน้าของคนไทยนี้ ทางโหราศาสตร์นำมาจากการยึดถือโลกเป็นศูนย์กลางเอกภพ จัดแบ่งกลุ่มดาวไกลโพ้น อาทิ ดาวแมงป่อง, ดาวคันไถ, หมีใหญ่, ดาวลูกไก่, มังกร ฯ ที่เราได้ยินแต่ชื่อ อาจไม่รู้จักลึกซึ้งเหมือนดาวในระบบสุริยะ ทางโหราศาสตร์ถือว่ามีอิทธิพลต่อชะตาเราเช่นกัน เป็นการจับคู่ที่ละเอียดยิบทีเดียว"

อาจารย์ยกน้ำขึ้นจิบ กระแอมไอก้มหน้าเขียนต่อ แต่ปากก็พากษ์ความรู้ต่อเนื่อง คนพูดก็เหมือนได้ทบทวนวิชาตนเองไปในตัว...

"ดาวข้างต้นมาจากการจัดแบ่งดาวพระเคราะห์ในระบบสุริยจักรเป็น 12 ราศี ยกโลกเป็นศูนย์กลางเอกภพอีกหน เมื่อดาวพระเคราะห์ดวงใดโคจรผ่านกลุ่มดาวข้างต้นโน้น เราก็จัดกำลังให้ดาวพระเคราะห์ดวงนั้น...เอาละ อาจารย์จับโยงคู่ได้แล้ว ทุกคนดู"...

จอมขมังเวทย์ตัวจริงเสียงจริง ส่งกระดาษลายมือยึกยือให้ชมกันรอบวงจากแสงสว่างไฟกองใหญ่ เห็นแต่เส้นสายลากโยงกลุ่มดาวต่าง ๆ มองไม่ออกสำหรับคนไร้วิชาหรือไม่เคยศึกษาด้านนี้ แต่ไม่ต้องสงสัยนาน เสียงอาจารย์ล่องลอยผ่านเหนือหัว ได้ยินชัดครบทุกรูหู

"อาจารย์จับคู่ดวงดาวน้องพรานกับน้องชาติ ได้ดั่งที่เห็น...
'ดาวจันทร์(15) + กำลังดาวราหู (12) = 27 คู่สมพล'!!!

ว่าจบ อาจารย์ฉีกกะดาษอีกแผ่นที่เขียน "ดาวคู่สมพล" ไว้แล้วส่งรอบวงดูเป็นขวัญตาเป็นการยืนยัน...

***ดาวคู่สมพล
...อาทิตย์ (6) + ศุกร์ (21) = 27
...จันทร์ (15) + ราหู (12) = 27
...อังคาร (8) + พฤหัส (19) = 27
...พุธ (17) + ดาวเสาร์ (10) = 27

ทั้งวงร้องฮือ คุณเทพเอะอะ...."อะไรจะปานนั้น 'จารย์จับคู่ดาวผมทีสิ"!

อาจารย์เลิศส่ายหน้าอมยิ้มกับความดื้อรั้นของศิษย์เอก แม้หน้าเปื้อนยิ้มแต่ดวงตามีแววอิดโรย การใช้พลังภายในไม่น้อยต่อเนื่อง ตั้งแต่วางอัฏฐกาลยาม กับคำนวณวิถีดวงดาวที่มิใช่ครูพักลักจำแบบขอไปที ทำให้จอมขมังเวทย์แทบสิ้นเรี่ยวแรงทั้งภายในภายนอก

"เอา..เอา...ทำให้น้องเทพอีกชุดเดียว 'จารย์ต้องขอพัก"

บอกทุกคนเงียบอีกรอบ จอมขมังเวทย์ใช้สมาธิขีดเขียนดวงศิษย์เอกเทียบเคียงกับของผม ยกนิ้วมือนับเลขแล้วเขียน ฆ่าทิ้ง เขียนใหม่อีกหลายรอบ เปิดตำราดูประกอบเป็นบางครั้ง สุดท้ายเงยหน้าเอามือปาดเหงื่อหน้าผาก

"ไม่เป็นคู่สมพล แต่เป็นดาวคู่ดีเหมือนกัน ดาวคู่มิตร"!

เรียกเสียงครางฮือฮาอีกรอบหมดความขุ่นข้องหมองใจไร้กังขา คุณเทพจับมือกับญาติผู้น้องที่ยังมีสีหน้าปลาบปลื้มสุดขีด

"ตามกติกา ตามตกลง อันที่จริงใครทำสำเร็จ ก็เป็นคุณประโยชน์กับพวกเราทั้งนั้น"

คุณชาติยิ้มรับคำพูดลึกซึ้งญาติผู้พี่ บีบมือกระชับแน่น...

"ผมจะไม่เป็นภาระของใคร ไม่ทำทุกคนผิดหวัง ขอให้มันเข้าหาเหยื่อล่อสักครั้ง จริงไหมน้องพราน"?

ผมจะทำไงได้ นอกจากตอบ 'ครับ' แต่ในหัวใจกลัดกลุ้มเหลือพรรณนา พรุ่งนี้น่าเป็นคืนแห่งความวุ่นวายใจหนักสุดในชีวิตอีกหน เหลือบมองสาวงามฝั่งตรงข้าม เธอก็หน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นปม ท่าทางอัดอั้นตันใจสุดขีด แต่จำยอมรับกติกาเยี่ยงคนมีการศึกษาผ่านโลกศิวิไลซ์ ที่กฏกติกาใดถูกตราไว้และผ่านมติในเสียงหมู่มาก แม้ไม่ถูกใจก็ต้องก้มหัวยอมรับในความถูกต้อง!

โบราจารย์ปราชญ์จีน มีประโยคเด็ด...

"คนคำนวณ มิสู้ฟ้าลิขิต"...!

แต่คราทีนี้ช่างเกินคาดคิด ทั้งคนกับฟ้าจับมือ ลิขิตชะตาตัองตรงกัน อัศจรรย์เหลือจะกล่าว

"ไอ้ลายหนาไอ้ลาย ไฉนเอ็งเป็นตัวยุ่งยาก สร้างปมเงื่อนได้ขนาดนี้ หรือจะมีบุพกรรมกับเราอย่าง 'จารย์คาดเดา?"...ผมคิดอลวนในหัว ขณะที่จอมขมังเวทย์ลุกขึ้น...

"ไปพักก่อนละนะ ทุกคนตามสบาย"

(((ยังมีต่อ)))
------------------

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
============

ตัวเอกลุก งานเลี้ยงรอบกองไฟพลันเลิกรา..ละครปิดม่าน ชาวเมืองเดินตามอาจารย์ต้อย ๆ เข้าเต็นท์ใหญ่ ไม่มีใครมีกะใจนั่งต่อ การพักผ่อนเตรียมประจัญศึกยกสุดท้าย เสมือน ' วันเผด็จศึก' คืนวันพรุ่งนี้ เป็นความระทึกที่ทำให้ทุกคนยากหลับตาลง

ผมจัดเวรยาม ทำเส้น "มงกุฏพระพุทธเจ้า" อย่างรอบคอบ คืบก็ป่า ศอกก็คือป่า อย่าวางใจ ความสงบสงัดเงียบราวไพรรอบตัว แฝงเร้นอันตราย ตั้งแต่ผืนดิน แหล่งน้ำใกล้ตัว เหนือหัวบนไม้ใหญ่ ล้วนเป็นถิ่นอาศัยของ 'สิ่ง' แปลกพิศดาร สามารถให้โทษต่อคนที่เข้ามาบุกรุกล่วงล้ำกัำเกินในที่อยู่เก่าก่อนของ 'สิ่ง' เหล่านั้น

เจ้ากวางน้อยนอนหมอบนิ่งระหว่างรากไม้ มีฟืนกองเล็กอยู่ห่างตัวพอให้ความอบอุ่น คุณนงสุมกิ่งไม้ที่มีใบมันกินได้หลายกิ่งใหญ่ เคี้ยวทั้งคืนก็ไม่หมด ผมนั่งลงข้าง ๆ มันยังตัวสั่นด้วยความกลัว หรืออาจคิดถึงแม่...

"อดทนอีกสองคืนนะไอ้หนู รับรองว่าไม่เป็นไร"...ผมพูดราวกับมันฟังรู้เรื่อง ลูบหัวเบา ๆ ให้สัมผัสที่อ่อนโยน ส่งกระแสไร้อันตรายสู่มัน เจ้ากวางน้อยหมอบนิ่ง เหลือบตาขึ้นมองผม ช่างเป็นตาที่สวยงาม อดนึกถึงดวงตาอีกคู่เสียมิได้ อยากรู้จังว่าเจ้าของสำนวนเปรียบเปรยดวงตาสาวสวยว่างามเช่นตากวาง ดั่งเนตรเนื้อทราย เคยเห็นตากวางจริง ๆ สักกี่ครั้ง?

ยามผลัดแรกคือตัวผมเอง ให้ลุงพรานกับศิษย์เอกบักสมเป็นผลัดสองจากตีหนึ่งไปยันเช้า ผมจะได้อาศัยนอนเอาแรงยันสว่าง สร้างความสดชื่นกระชุ่มกระชวยมัดกล้ามพร้อมออกศึก

ดวงดาวกระจายเกลื่อนฟากฟ้ามืดมิด แนวกองไฟสาดความอบอุ่นไปไกล ไฟกองน้อยที่ก่อตามเพิงหมาแหงนก็ให้ความรัอนแรงทั่วถึงในซอกนอน ผมเดินรอบแคมป์ สุมฟืนใส่ไฟไม่เว้นหน้าเต็นท์ใหญ่ชาวเมือง เดินวน 2 รอบ หยุดมองฝ่าความมืดมิดป่าเบื้องหน้าทางไปสู่ที่ตั้งห้าง ตั้งกระแสจิตส่งถึงไอ้ลายอันธพาล...

"พวกข้าเบื่อเฝ้ารอเอ็งเต็มประดา โผล่ออกมาซัดกันให้รู้ดีรู้ชั่ว ใครดีใครอยู่เถิดวะ"!!!

ในความมืด กระแสลมเย็นอู้อื้ออึงหอบใหญ่กระแทกกลางหลังเสื้อกระทบตัวพึบพั่บ ดั่งวาโยธาตุนำจิตอธิษฐานท้ารบของผมพุ่งไปส่งให้ไอ้ลายเจ้าป่าตามคำขอ เสียงคำรณของฟ้าแว่วมาจากหนไกล หากฟังไม่ถี่ถ้วนอาจเพี้ยนเป็นสำเนียงคำรามพยัคฆ์ร้าย

ผมถอยหลังช้า ๆ มือประคองไอ้ปืนโตพร้อมตวัดขึ้นยิงไม่ประมาท กลับเข้าหาไฟกองใหญ่ ลงนั่งจุดอยู่ยาม ควักบุหรี่นอกจุดสูบ ปล่อยเวลากับห้วงคำนึงล่องลอยผ่านไปอีกพักใหญ่...

หูระวังภัยกับประสาทสัมผัสที่กำลังตื่นตัวทุกขณะจิต พลันสำเหนียกเสียงสวบสาบแผ่วเบาด้านหลัง เบาเหมือนฝีตีนแมวป่าหรือแมวใหญ่

ผมลุกยืน หันควับจ้องปืน ต้องตกตะลึงเหมือนผีหลอกซ้ำหลอนซ้อน...

"คุณนง"...!

รีบลดปืนลงในขณะที่เธอก้าวเข้าประชิดตัว ฉุดแขนผมนั่งตามเดิม ร่างงามนั่งตามเบียดไหล่ชนไหล่

"ออกมาได้ไง ทุกคนอยู่กันขนาดนั้น หลับกันหมดแล้วหรือ?"...ผมถามบื้อ ๆ อย่างไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอะไรดี

ผมไม่แปลกใจที่เจอเธอ หัวใจสองดวงส่งตรงกันใกล้ ๆ แค่นี้ หากประหลาดใจมากกว่าที่คุณนงกล้าแหวกด่านถึง 3 ด่านออกมาจากเต้นท์

เธอกลับหัวเราะเสียงใส เอามือกอดแขนผมไว้ ซบหัวกับต้นแขนแล้วบ่น...

"โฮ้ย..ไม่ไหว แต่ละคน กรนยิ่งกว่าเรือกลไฟ พอเข้าเต็นท์ก็ขอยานอนหลับทุกคน นงก็บอกว่าดี กินทั้ง 4 คนเลยจะได้หลับสบาย ตื่นเช้ารวดเดียว ขอนั่งสักเดี๋ยวนะคะ นงค่อยกลับไปกินยาหลับยาวอีกคน"

ผมนึกถึงภาพเต็นท์ใหญ่เคยมุดเข้าไปหยิบของให้หนหนึ่ง ในเต็นท์กว้างขวางถ้านอนไม่เกิน 3 คน แต่พอยัดเข้าไป 4 ชีวิต ตรงกลางมีม่านชั่วคราวกั้นบาง ๆ ให้คู่หมั้นแยกพอเป็นส่วนตัวเล็กน้อย เต็นท์ใหญ่ก็คับแคบถนัดตา

มิน่า...เธอถึงหลับตาไม่ลงถ้าไม่ซัดยาเหมือนคนอื่น!

ความอบอุ่นทางใจแผ่ซ่านระหว่างเรา ผมนิ่งทางอารมณ์และวางจิตใจได้มากจนแปลกใจตนเอง ความรักถูกแยกออกจากความปรารถนาทางกาย เหลือไว้เพียงใจสุขสม เก็บบ่มคืนวันอันงดงามเป็นรางวัลชีวิต ไม่คิดยื้อแย่งอย่างโง่เขลา

--------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาตทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายสูงสุด ***

 

สวัสดีครัีบอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อนุโมทนาบุญกับอาจารย์และทุกท่านครับ
ขอให้อาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่านและครอบครัว
จงมีความสุข เจริญรุ่งเรื่องในทุกด้านที่ปรารถนา มีความสุขทุกท่าน รวยๆเฮงๆครับ สาธุ

 

(จากหน้า 1211)
ที่คุยกันเรื่องหลวงปู่โต..
ตอนเด็กๆ วัยประถม ตอนคุณลุงยังมีชีวิตอยู่
คุณลุงมักจะสวดชินบัญชรก่อนนอน แล้วก็ส่องพระกรุ (สมัยนั้นเคยมีกรุแตกแล้วมีพระสมเด็จอยู่ในไห)
สมัยเราเด็กๆ ก็เคยเห็นคุณลุงออกไปกับเพื่อนฝูง บอกว่าไปขุดพระกรุแตก
แล้วก็เอามาส่อง เอามาใส่กรอบสแตนเลสขึ้นคอ 3 องค์ 5 องค์

ตอนไปโรงเรียน เคยเฮี้ยนขอยืมแบบองค์เดียวไปแขวนทำตัวเป็นเซียนพระกับเขาสักหน่อย
พักเที่ยง ก็ไปเล่นโดดยางตามประสาเด็ก พอถึงท่าอีเอว อีไหล่ (เป็นชื่อท่าค่ะ)
ก็โดดวาดลวดลายตามถนัด

โผล่ะ!! พระกระโดดจากในเสื้อนักเรียน ขึ้นมาฟาดปากแตก

หมดเลย เรียบร้อย เอาไปคืนแล้วไม่ขอมาใส่อีก ดีนะฟันไม่บิ่น

 

สวัสดีครับคุณอาวันวิ..และสมาชิกทุกท่าน

นักขุดกรุ มือขลังจอมขมังเวทย์..( ตอนที่122)
ขอบพระคุณครับ

 

รับเปิดงานวันจันทร์ ขมีขมันเข้ากระทู้แม้จะเป็นช่วงเย็นย่ำสนธยาแต่ก็ยังทันรับทัก รับพรดีจากใจจริงทางสุพรรณฯ ขอให้หนุ่มเมืองขุนแผนมีความสุขสวัสดี ทำงานราบรื่นตลอดสัปดาห์

 

วันที่ ๑๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันจันทร์ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๒ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

อ่านเพลินๆจำเริญใจ ประสบการณ์เรื่องพระเรื่องเจ้า ร้อยคนก็ร้อยความ ถ้าล้านคนก็ล้านเรื่องราว นี่เป็นอีกประสบการณ์ขำๆน้องจิ้งจอกตั้งแต่วัยเด็ก แต่ความประทับใจที่ได้รับเต็มปาก ไม่เคยลืม-ฮ่า

 

บุญเช้าวันจันทร์ มาทันเวลาขณะจิ้มกระทู้ ทีแรกคิดว่าพลาดใส่บาตรวันพระ ที่แท้ในภาพบุญแต่เช้ามืด ฟ้าเพิ่งสางรำไร คนใส่บาตรรอบตัวท่านเชียว อนุโมทนาบุญวันเพ็ญจันทร์เต็มดวง ดวงใจแจ่มกระจ่างดั่งเดือนเพ็ญไปด้วย

 

ท่านบก.เอาฮา แต่ท่า'อีไหล่' นี่ เกิดมาเพิ่งเคยได้ยินตอนนี้เอง สงสัยผมเป็นเด็กหลังเขา-ฮ่า