สิ่งใดเกิดเอง สิ่งนั้นย่อมดับเอง

ไม่เป็นไร ใครดื้อในพื้นที่ลุงฯ
ถึงลุงไม่มีหลุมดำ แต่ใช้ถุงดำเองคับ

 

จับได้แล้ว
ลุงแมวถุงดำ มาอยุ่นี่เอง

 

ลุงแมว เถื่อนกว่าลุงปราบเยอะ
ใช้ถุงดำเลย แต่ที่น่ากลัวกว่านั้น ถุงดำคลุมของดำ

 

สิ่งที่เกิดขึ้นเอง ใช่เหรอลุงแมว
มันสวนทาง คำว่า ไม่มีเหตุ ไม่มีปัจจัย
ย้อนแย้งกันนะ กับคำที่พระพุทธเจ้าทรงสอน
คือไม่มีอะไรเกิดขึ้นลอย ๆ ดับลอยๆ

 

ไม่มีใครเถื่อนหรอก ถ้าเข้าถึงจิตเดิมแท้
บริสุทธิ์ในตัวเอง
ที่ออกอาการกันนี่มัน อวิชชาหลงยึดถือตัณหาอุปปาทานว่าเป็นของตัว
กันทั้งนั้นแหล่ะ ไม่ยึดตัวตนอย่างเดียว
ตัณหาอุปปาทานเอ๋อๆ เก้อๆไปเองฮับ

 

เกิดแต่เหตุ ใช่
แต่เหตุไม่ใช่เรา และเราไม่เกี่ยวกมันก็เกิด
ตา
หู
จมูก
ลิ้น
กาย
ใจ
นั่นแหล่ะตัวประสานเสียงกับสิ่งที่
เป็นต้นเหตุที่แท้จริง
เราห้ามตาไม่ให้เห็นได้ไหม? หรือห้ามแสง
ไม่ให้กระทบตาได้ไหม? ไม่ได้
ห้ามหู ไม่ให้ได้ยินได้ไหม?หรือห้ามเสียง
ไม่ให้มากระทบหูได้ไหม? ไม่ได้
ห้ามลิ้นไม่ให้รู้รสได้ไหม? ไม่ได้
เพราะมันเป็นธรรมะ หรือธรรมชาติ
นั่นเองคับ
แล้วงัยต่อ เอ้อ

 

เอ้อ.. แล้วอวิชชามันก็ไม่ใช่เราด้วยนะคับ

 

ลุงแมวมีข้อความอย่างเท่
แต่ไม่มีติ่ง
ลุงปราบมีแค่มูจิ อันเดียวแต่มีติ่งด้วย
ต้องยอมรับว่า บารมีลุงปราบเค้าแรงจริง

 

โหว์.. เม้นท์เเรงลุงแมวกน้าหงาย
ติ่งมาปรู๊ดเลยฮับ55
ยินดีด้วย ฮับ

 

เรื่องเดียวกัน หรือ ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน
ก็มีเปรียบเทียบทางรูปถึงเหตุผล

พบคนที่ไม่ได้พบนาน ก็อาจจะทัก
ดูอ้วนขึ้น ดูผอมลง ดูดำขึ้น ดูขาวขึ้น
ดูเด็กลง ดูแก่ขึ้น
ซึ่งก็เป็นการเปรียบเทียบสัญญาเก่า
ปรุงร่วมกับการตรึกที่จิตเข้าไปรับรู้รูปใหม่
สิ่งที่ปรุงร่วมกับจิตก็เป็นเจตสิก
จิตที่ไปรับรู้ ณ ปัจจุบัน ก็จะทิ้งสัญญาเก่า
แล้วเห็นถึง อนิจจัง ที่รูป มีสติตามรู้
รูป จิต เจตสิก เป็นอนิจจัง
ในส่วนที่ลุงว่า ไม่น่ายึดมั่นถือมั่น
จึงเกิดตามมาจากการเห็น สันตติ

จิตที่ยังต้องทำงานร่วมกับกายหยาบ
จะมีการตรึกการเทียบเคียงเป็นปกติ
เราแค่มีสติตามรู้ตามความเป็นจริง

จิตที่เริ่มแยกออกจากกายหยาบ
ถึงจะเริ่มไม่ได้ไปตรึก
แต่ก็มีอทิสมานกายที่ไม่มีสมอง

ปล.รูปลุง กับ รูปผม ใครแก่กว่ากัน
หากไม่มีเปรียบรูป
พบอีกได้เรียกแมวเฉยๆก็คงพอ
สมมุติไม่ต้องมากความ

วันนี้แจมเท่านี้หละแมว อิอิ

 

หึ!!

 

สิ่งที่พอจะเปรียบกันได้เพื่อให้พบความแตกต่างกันชัดๆ
คือทุกคนมีจิตติดอวิชชา
มาเกิด และแบกทุกข์มาด้วยเหมือนกัน
และต่างกัน
ที่จะมีผู้ที่รู้และเข้าใจ วิธีปลดปล่อยตนเองจากทุกข์แล้ว
กับผู้ที่ยังไม่รู้และยังไม่เข้าใจ
จึงจมอยู่กับทุกข์(แต่เข้าใจว่าสุข)
นอกเหนือจากนั้นเป็นสังขาร
(ปรุงแต่ง)ทั้งหมดคับ

 

ลุงถ้าเราเห็นทุกข์แล้วลุงเชื่อสนิทใจได้ไหม ว่าเราจะไม่ทุกข์

 

ทุกข์มาพร้อมการเกิด ไม่เกิดไม่ทุกข์คับ

 

ตอบไม่ตรงคำถามอ่ะ
ไม่ได้ถามว่าทุกข์มาจากไหน

คำถามคือหากลุงเห็นทุกข์แล้วลุงเชื่อไหมว่า ทุกข์จะไม่มีในใจลุงแล้ว

 

ทุกข์มันเห็นอยู่แล้วคับ มันเป็น
สังขารธรรม
(สิ่งปรุงแต่งของจิต)ที่เกิดดับอยู่ในใจ
ที่ปรุงแต่งไม่ได้ของลุงนี่แหล่ะ
ถ้าโยนิโสอยู่ก็ไม่ยึดสังขารธรรม
ก็***ไม่ทุกข์***
ถ้าเผลอไหลตามจิตปรุงแต่ง ก็เป็นอวิชชา
ตัณหาอุปปาทาน ก็***ทุกข์***
มันเป็นยังงั้นคับ

 

สิ่งเกิดได้ ดับได้ไม่ว่าจะเป็นรูป
หรือนามรูป (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)สิ่งเหล่านั้นเป็น ทุกข์หมด
แหล่ะฮับ

 

ทุกข์เกิดจากที่เราอุปทาน เข้าไปยึด เลิกยึดก็เลิกอุปทาน
หากจิตเห็นทุกข์แล้ว ก็เลิกทุกข์ เพราะจิตเข้าตัดสินแล้ว




อนมตคฺโคยํ ภิกฺขเว สํสาโร ปุพฺพโกฏิ น ปญฺญายติ อวิชฺชานิวรณานํ สตฺตานํ ตณฺหาสํโยชนานํ สนฺธาวิตํ สํสริตํ

แปลความว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สังสารวัฏฏ์นี้ ย่อมรู้เบื้องต้นไม่ได้ เบื้องต้นนั้นย่อมไม่ปรากฏ สัตว์ทั้งหลายที่มีอวิชชานิวรณ์ และตัณหาสังโยชน์เหล่านี้ จึงได้วนเวียนอยู่ในสังสาร"

อันนี้ เอามาแปะ พลังไม่ได้พูด เป็นคำกล่าว

เหมือนรถเพื่อนหาย รถเราไม่หาย เราเลยไม่ทุกข์ เพราะไม่ใช่รถเรา
เพราะเราเห็นแล้วว่าไม่ใช่รถเรา เลยไม่ทุกข์ หากไปยึดว่ารถเรา ก็เศร้านาน

 

ขออนุญาตเรียนถามว่า เหตุใดจึงรู้เบื้องต้น
ของสังสารวัฏฏ์ไม่ได้..
แล้วมีใครรู้ได้บ้างคับ