คุยกันกระจุ๋งกระจิ๋ง แก้ง่วง

มีเมตตาเป็นตัวตนครับท่าน เมตตาต่อตนเอง และเพื่อนร่วมทุกข์

 

ท่านทีโอไม่เห็นเล่าเหตุการณ์วันทอดผ้าป่าเลย

 

ไม่ว่ามีเมตตา หรืออะไร ก็มี ทั้งนั้น ไม่งั้นก็ไม่มีเป้า
การแสดงความเห็นนั้นแสดงได้โดย เคารพความเห็นของคนอื่นด้วย
พร้อมที่จะรับฟังเขา และปราศจากตัวตนว่าดีกว่าเขา จึงไม่เกิดปัญหา

 

ท่านจร กำลังใจเยอะ
ช่างกล้าจิงจิงหนอ
หรือนี่เป็นวิสัยนักรบ
นู๋มันเป็นพวก กัวตาย ชอบอยู่ในครัว
คอยชิม ก็อิ่มแล้ว

 

ธรรมย่อมมีคู่ธรรม คุณขวัญ
มีท่านขันธ์ ย่อมมี ท่านขจร
มีธรรม ย่อมมี อธรรม

ตอนนี้ท่านขจร เป็นตัวแทนอธรรม ในสายตาท่านขันธ์
แต่หารู้ไม่ว่า เพราะธรรมที่ตนมี จึงมีคู่ธรรมแบบท่านขจรขึ้น

 

มีอะไรจะบอก บางคนอาจรู้แต่ลืม

สติคือตัวรู้ เวลานั่งสมาธิเมื่อจิตตั้งมั้นแล้ว
ให้มีสติอยู่ที่ความรู้สึกของใจ
แล้วค่อยๆลอกของหยาบที่สุด ลงไปถึงของละเอียดที่สุด
เมื่อนั้นจะเหลือผู้รู้ ให้เอาสติที่ตั้งมั่นรวมป็นหนึ่งกับผู้รู้
แล้วดูผู้รู้...

 

ท่านจร โดนอ.ขันธ์ ลงโทษ พรหมฑัณ ซะแร้ว
ไม่รู้จะเป็นไงต่อไป
ดูไปลุ้นไป
อีกคนก็โดนแบน ยังกะทอมไล่จับเจอรี่เลย

 

งานนี้ มีเจ็บตัวถ้วนหน้าคับ แค่เห็นชื่อกระทู้ก็ ... หวาดเสียว(evil)

 

อ้าว เลยไปลุ้นกระทู้ร้อนกัน หมดเลย

 

******

เล่าให้ฟังแต่ห้ามว่ากันนะ

เจ้าภาพเค้าเป็นคนทรง เราไปเพราะเค้าอยากให้รถเรานำขบวนแห่ผ้าป่าไปวัด ตอนแรกกะว่าจะมีเจ้าตำหนักใหญ่ ซึ่งเป็นอาจารย์ของเค้ามา แต่ผิดคาด เพราะประกาศวันผิดในวันไหว้ครูของเจ้าสำนักใหญ่ เจ้าสำนักใหญ่ก็เลย ได้กำหนดการ ถวายเงินให้พระเทพ ในวันนั้นพอดี คนก็เลยน้อย ปู่ที่เคยเล่าให้ฟังนั่นแหล่ะค่ะ ปู่ก็เลยกล่อย แต่ไม่อยากให้กล่อยก็เลย จ้างกลองยาวมาเต้น แต่เรานั่งดูเฉย ๆ ปู่พูดอีกแล้ว บอกว่า อธิษฐานให้ดีนะ อุทิศบุญให้องค์ของเราด้วยหล่ะ (ฟังแล้ว เฮ้อ) ก็เลยทำเฉย ๆ และเดินออกมาจากบ้านปู่ จากนั้นก็แห่ไปวัด มีแต่คนทรงทั้งนั้น แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเราเลย แต่บอกตรง ๆ ว่าวันนั้นเวียนหัวมาก ตอนที่ใครบางคนโทรไป เรากำลังทำพิธีสะเดาะเคราะห์อยู่ ทางวัดเค้าทำให้ ก็เลยรับสับไม่ได้ เราดู ๆ แล้วไม่รู้ว่า มันดีหรือไม่ดีนะ การที่เค้าเล่นกลองยาวกันในวัดเพื่อไม่ให้กล่อย แต่เห็นเค้าใส่ผ้าสะใบ เราเห็นแล้วก็เลยรู้ อ๋อ คนนี้คนทรง ดูได้เลยว่าคนไหนคนทรง ออกไปเต้น รำกัน แต่อยู่ในเขตวัด เสียงดัง ทรงกันอุตหลุด โอ้ย! ไปกันใหญ่ ไอ้เราก็นั่งมอง เฮ้อ! อีกที ทำไมถึงเป็นเช่นนี้หนอ แต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมาก เพราะตั้งใจมาทำบุญ แต่ยิ้มออกเพราะได้เงินทำบุญของเราเยอะด้วย และปู่ก็ได้เงินทำบุญในวันนั้นเยอะเหมือนกัน ตั้งใจถวายให้วัด อย่างเต็มที่ และมีอาหารเลี้ยงมากมาย ส่วนมากเป็นลูกศิษย์ปู่ทั้งนั้นเลย มีต่ออีก อ่านก่อนแล้วจะพิมพ์ต่อนะ ใครคิดเห็นยังงัยรับฟังจ๊ะ

 

ท่านจินนี่ ตัวจริงตลอดเลย
ไม่มีเทิร์น กะเขาบ้างรึท่าน

ปล.อ.หลง ตัวจริงเสียงจิงปะเนี่ย
แต่ธรรมท่านน้อมรับไปปฏิบัติค้าบบบบ

 

ลังเลอะไรหือ เรามีตัวปลอมด้วยหรือ หุหุ

 

อิอิ... เกิดมาแสนจะทุกข์ ยิ่งเกิดบ่อยก็ยิ่งเพิ่มทุกข์ .... แต่มันก็ดันเกิดมาแล้ว ก็ต้องยอมรับสภาพ ในขันธ์ ที่ดำรงอยู่ ฉะนั้น กรรมใดก่อแล้วมีโทษตามมาภายหลัง ถ้าเลี่ยงได้ผมเลี่ยงนะคับ ...

ปล. ผมกลัวกรรมคับ

 

คุณผึ้ง มีน้ำใจดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
เราสู้น้ำใจมะได้เรย
เราอะไรไม่เอาไม่ชอบ ก็หนีแร้ว
ไม่ค่อยอดทน แต่แม่เราอะเค้าเชื่อ
เราก็ไม่ห้าม ปล่อยทำตามที่ชอบและเป็นสุขใจ

 

สำคัญนะคุณ
ส่วนมากเราเข้าสมาธิ เรามักจะรออยู่นิ่งๆ รอให้เกิดสภาวะธรรมจึงค่อยพิจารณา
ที่จริง ธรรมมันเกิดอยุ่ตลอดนะไม่ต้องไปสร้างสถานการณ์
จุดประสงค์คือ หารูปนาม หาไตรลักษณ์ ดูอนิจัง ดูทุกขัง ดูอนัตตา สางออกไปให้เหลือแต่จิตผู้รู้
ตัวนี้ลองดุสิว่ามันใช่ตัวเดียวกับสติหรือเปล่า หุหุ

 

แม่ผึ้งเค้าก็เชื่อ แต่เราจะห้ามความเชื่อของเขาได้หรือ ก็ต้องปล่อยไป ผึ้งเกิดมาเพื่อทน ที่เค้าเรียกว่า ขันติบารมี นั่นแหล่ะ คือต้องทนทุกอย่าง ทนมาตลอดชีวิต แต่เรามีน้ำใจกับทุกคน ไม่ว่าเค้าจะดีหรือไม่ดีในสายตาเรา เราก็ให้อภัย และดีด้วยเสมอ จะว่าไปปู่ก็มีบุญคุณกับเรา ที่ไม่ทำให้เราหลงไปที่อื่นเสียก่อน เรายังนับถือปู่อยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ไม่ได้ไปทำเรื่องงมงายเท่านั้นเอง

 

ลังเลอะไรหือ เรามีตัวปลอมด้วยหรือ หุหุ
----------------------
ไม่ลังเลหรอกคะ ธรรมใดเห็นชอบแล้ว
ปฏิบัติได้ธรรม มาจากท่านใดก่เป็นธรรมเสมอ
แต่เห็นเล่นกันซะ ยังกะเฉินหลงปะทะเจ็ทลี
ดูซะเลือดท่วมจอ อาศัยวางเอา วางเอา
เลยทนดูได้ ไม่งั้นควักลูกตาออกมแร้ว<!-- / message --><!-- sig -->

 

ท่านทีโอเห็นคนทรงแบบนั้น เลยไม่อยากเป็นคนทรงใช่ใหม

 

นี่เป็นข้อความที่เพื่อนเราเค้าส่งให้เมื่อเช้า ล่าสุด ให้เราอ่านเฉย ๆ ​

********************************​

​

ร่างทรงขันธ์ห้า (อีกที)<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

<o></o>​

จำได้ว่าเคยเขียนถึงเรื่อง ‘การรับขัน (ขันธ์) ดีหรือไม่’ มาแล้วครั้งหนึ่ง แต่จะเป็นเพราะเขียนไม่เคลียร์หรืออย่างไรไม่ทราบ จึงทำให้มีจดหมายกับโทรศัพท์ถามถึงเรื่องราวแนวนี้บ่อยเหลือเกิน...<o></o>
ปัญหาโดยทั่วไปก็คือ...<o></o>
เทพมีจริงหรือ...?<o></o>
ร่างทรงมีจริงไหม...?<o></o>
มีคนทักว่า มีองค์ในต้องไปรับขันธ์ครู แต่ไม่แน่ใจ ควรรับดีหรือไม่ดี?<o></o>
จะว่าภูเตศวรเขียนเรื่องซ้ำซ้อนก็ใช่จะทั้งหมด เพราะที่เคยกล่าวไว้ มีแต่การรับขันธ์ดีหรือไม่ดีเท่านั้น แต่คราวนี้ปัญหาของท่านผู้อ่านชี้ชัดลงไปเลยว่า ร่างทรงจริง ๆ (หมายถึงร่างที่เทวดาลงมาประทับจริง ๆ) มีหรือไม่เลยทีเดียว...<o></o>
ครับ...ก็คงต้องวิสัชนาตามคำขอแหละครับ...<o></o>
ปัญหาแรกที่ว่า เทพ หรือเทวดามีจริงหรือ? ต้องขอตอบด้วยน้ำเสียงและลายมืออันหนักแน่นเลยละครับว่า ‘มี’ แน่นอน...<o></o>
เพราะอย่างน้อยที่สุด พระพุทธเจ้าของเราก็ไม่เคยปฏิเสธว่าเทวดาไม่มีจริงมาก่อน แถมในหมวดกรรมฐาน ‘อนุสติ 10’ นั้น พระองค์ยังได้บัญญัติ ‘เทวดานุสติ’ เอาไว้ให้เราได้นำมาใช้เป็นข้อกรรมฐานอีกด้วย...<o></o>
ผู้จะเกิดเป็นเทวดา ต้องมีคุณสมบัติอยู่สองประการคือ...มีหิริ...และโอตตัปปะ... หรือที่เรียกว่า มีความเกรงกลัวและละอายต่อการทำบาป...การเกรงกลัวและละอายต่อบาปนั้น ต้องทั้งในที่ลับและที่แจ้ง จึงมีคุณสมบัติเป็นเทวดาได้<o></o>
เรื่องชาติภพของโอปปาติกะ ไม่เพียงแต่มีการบันทึกว่าพระพุทธเจ้าของเราได้ตรัสถึงอยู่เสมอเท่านั้น ผู้เขียนเองขอยืนยันด้วยเกียรติแห่งตนว่า เคยได้ยินพระอริยเจ้าที่ผู้เขียนเคารพเทิดทูนยิ่งอย่างหลวงปู่พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร เล่าเรื่องโอปปาติกะให้ฟังมาแล้ว และภูเตศวรก็เชื่อโดยสนิทใจว่า พระอริยะอยู่ห่างไกลกิเลส และมีศีลบริสุทธิ์อย่างท่านย่อมไม่มุสาวาทเด็ดขาด<o></o>
...ฉะนั้น คำตอบแรกของผู้เขียนก็คือ เทวดามีแน่!<o></o>
คราวนี้ก็มาถึงเรื่องร่างทรงกันละครับ...กับ คำถามที่ว่าร่างทรงจริง ๆ มีหรือไม่นั้น หากจะตอบกันชัด ๆ ก็คงจะยากสักนิด เพราะของอย่างนี้ ถ้าไม่เข้าไปสัมผัสด้วยตัวเอง พิจารณาด้วยตัวเอง รู้ด้วยตนเองแล้วนั้น ยากจะกล่าวยืนยันได้...<o></o>
เป็นอันว่า ผู้เขียนขอกล่าวเฉพาะสิ่งอันเป็นประสบการณ์ที่ผู้เขียนได้ประสบพบพานมาให้ฟังก็แล้วกัน เท่าที่ได้พบเห็นมา...ร่างทรงที่ปรากฏอยู่ทั่วไปในสังคมปัจจุบัน มีทั้งจริงและหลอกลวง แต่โดยส่วนมากเป็น ‘ของเทียม’ เสียมากกว่า อยู่ในอัตราร้อยละเก้าสิบห้า ของแท้มีไม่ถึงห้าเปอร์เซ็นต์<o></o>
หลายท่านอาจจะถามว่า... แล้วคุณรู้ได้อย่างไร? ครับ... ตรงนี้ไงครับที่เป็นปัญหาใหญ่ เป็นปัญหาที่ทุกท่านอยากทราบกัน...<o></o>
คำตอบของภูเตศวรก็คืออย่างนี้ครับ... การที่คุณรู้จักร่างทรงที่ไหนก็ตาม คุณต้องวางใจให้เป็นกลาง ไม่ถืออคติหรือโน้มนำจิตศรัทธาเสียตั้งแต่แรกพบ การวางจิตเฉย ๆ เป็นกลาง จะทำให้คนเราสามารถค้นหาเหตุผลมาพิจารณาได้โดยง่าย<o></o>
‘ร่างทรง’ จริงหรือเท็จ ดูได้จากองค์รวมต่อไปนี้...<o></o>
1.[FONT=’Times New Roman’][FONT='’Times New Roman’'] [/FONT][/FONT]ราศี... ดูราศีของมนุษย์ผู้เป็นร่าง ตรงนี้ดูเป็นเรื่องยากสักนิด แต่ถ้ารู้จักสังเกตจะเห็นได้ชัด คนเหล่านี้จะมีอะไรบางอย่างที่ห่างจากมนุษย์ทั่ว ๆ ไป พูดง่าย ๆ ว่ามีคุณลักษณะพิเศษกว่าตรงมองดูน่าเกรงขาม แต่น่าเข้าใกล้ มีเสน่ห์ดึงดูดใจ<o></o>
2.[FONT=’Times New Roman’][FONT='’Times New Roman’'] [/FONT][/FONT]จริยวัตร... ข้อนี้ดูได้ค่อนข้างง่าย เหมือนเราดูพระสงฆ์นั่นแหละครับ พระดี ดีที่ศีลอันบริสุทธิ์ ดีที่สมาธิ และเป็นผู้มีปัญญา ฉะนั้นแม้นร่างทรงจะเป็นมนุษย์ แต่ถูกควบคุมโดยเทพเจ้า เทพย่อมแตกต่างจากมาร ตรงที่มีคุณความดี มีศีลธรรม และสำคัญคือมีเมตตา...เท่าที่เคยพบเห็นร่างทรงแท้จริงมา ส่วนใหญ่จะไม่เคยเรียกร้องเงินทองจากมนุษย์ที่มาขอความช่วยเหลือ... จะยากดีมีจน จะให้การต้อนรับเท่าเทียมกัน ไม่เห็นคนร่ำรวยดีกว่าคนจน แต่มักจะมีความปรานีคนยากจนและลำบากด้วยการช่วยเหลือก่อนเสมอ...<o></o>
3.[FONT=’Times New Roman’][FONT='’Times New Roman’'] [/FONT][/FONT]ปัญญา... ตรงนี้สำคัญครับ ถ้าเป็นเทวดาลงมาประทับทรงช่วยมนุษย์ แต่ปัญญาทึบอับกว่ามนุษย์แล้วจะลงมาช่วยได้อย่างไร? มีครับ บางรายแอบอ้างว่า เป็นญาณของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ผู้สร้างพระสมเด็จวัดระฆังฯ อันเลื่องชื่อ ลงมาประทับ แต่พออาราธนาท่านให้เทศน์โปรดบ้าง ท่าน (ร่างทรง) กลับอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เทศน์ไม่ได้ อย่างนี้ถ้าใครเชื่อก็ไม่รู้จะพูดว่ากระไรแล้ว... การเป็นเทวดาต้องมีปัญญากว่าคนทั่วไป และแตกฉานธรรมะพอสมควร เพื่อแนะนำผู้มีทุกข์กายทุกข์ใจทั้งหลายในการปฏิบัติตนให้พ้นจากทุกข์ได้บ้างเท่านั้น<o></o>
4.[FONT=’Times New Roman’][FONT='’Times New Roman’'] [/FONT][/FONT]ความสะอาด-สงบ... ร่างทรงที่แท้จริงมักมีนิสัยชอบความสงบ...และที่อยู่ที่กินสะอาด ตรงนี้ไม่ได้หมายถึง มีบ้านช่องใหญ่โต หรือมีข้าทาสบริวารเยอะนะครับ ถึงจะอยู่ในกระต๊อบหรือที่ไหน คนเป็นร่างแท้มักจะเป็นคนรักษาความสะอาดและเป็นระเบียบ ดังที่มีประโยคกล่าวว่าจะดูพระสงฆ์วัดไหนดีไม่ดี ให้ดูลานวัน ลานวัดสะอาด เสนาสนะเรียบร้อย บอกได้เลยว่า วัดนั้นพระสงฆ์เป็นผู้พัฒนาทางจิตได้มากกว่า ครับ ร่างทรงก็เป็นเช่นนั้น ถ้าแม้แต่หิ้งพระหรือที่บูชาเทพสกปรก รุงรังเต็มไปด้วยหยากไย่ฝุ่นละอองแล้ว เราจะเชื่อได้อย่างไรว่า จิตของเขาสะอาดพอที่จะรองรับพระญาณของเทพมาช่วยมนุษย์ได้ จริงไหมครับ...<o></o>
สี่ประการที่กล่าวมาข้างต้น คือหลักการใหญ่ ๆ ที่ใช้สังเกตว่าร่างทรงที่คุณพบเห็นนั้นเป็นร่างทรงแท้จริงหรือไม่ แต่ก็ใช่ว่าในสี่ประการนั้น จะเป็นตัวพิสูจน์ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ทั้งนี้เพราะถ้าผู้แอบอ้างเป็นผู้มีปัญญาฉลาดเฉลียว ก็สามารถปรุงแต่งขึ้นมาได้เหมือนกัน<o></o>
ข้อสำคัญที่สุด... คือก่อนที่คุณจะไปพบร่างทรงเพื่อขอความช่วยเหลือ ต้องบอกกับตัวเองว่า เราเป็นผู้มีสติ...เป็นผู้มีปัญญาในการพิจารณาทุกสิ่งอันด้วยเหตุและผล<o></o>
ร่างทรงและเทวดาที่ลงประทับจะจริงหรือไม่จริง ก็ไม่สำคัญเท่าใดนัก เพราะทั้งร่างและเทวดาต่างก็ยังอยู่ใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น...<o></o>
...อย่าเชื่อ! ว่าเทวดาจะล้างเคราะห์ล้างกรรมให้คุณได้<o></o>
อย่าเชื่อ! ว่าการเสียเงินเสียทองมากมายแล้วจะทำการตัดเคราะห์ตัดกรรมได้ ถ้าเทวดาที่ไหนพูดอย่างนี้ ถือว่าไม่จริง!<o></o>
อย่าเชื่อ! ว่าการรับขันธ์ครู บูชาด้วยการยอมเสียเงินเป็นพันเป็นหมื่น แล้วเทวดาจะมาอยู่ดูแลตัวคุณ อวยสุขให้คุณมีทรัพย์สินเงินทองขึ้นมาได้<o></o>
ถ้าร่างทรงนั้น สามารถรับพระญาณของเทพเจ้าได้จริง สิ่งที่คุณจะพึ่งพาได้มีอยู่สองประการเท่านั้น... คือ...<o></o>
1.[FONT=’Times New Roman’][FONT='’Times New Roman’'] [/FONT][/FONT]คำทำนายทายทัก เพราะเทวดาบางท่านมีกระแสญาณสามารถหยั่งรู้อดีต-อนาคตได้พอสมควร ที่ใช้คำว่าพอสมควร เพราะอำนาจของเทวดาก็มีอยู่ในขีดจำกัดตามบารมีของตนที่สะสมมาเท่านั้น บางครั้งทำได้แต่ใกล้เคียง ไม่ใช่เป็นเทวดาแล้วจะรู้ไปเสียทั้งหมด<o></o>
2.[FONT=’Times New Roman’][FONT='’Times New Roman’'] [/FONT][/FONT]ถ้าเทวดาลงประทับจริงสามารถให้ข้อคิด-ข้อธรรม ให้เราเอามาใช้แก้ไขความทุกข์ได้บ้างในชีวิต แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น คุณก็ต้องเอาปัญญาของคุณพิจารณาด้วย เพราะเทวดาก็ใช่ว่าทุกองค์จะอยู่ในสัมมาทิฐิเสียทั้งหมดไป บางองค์ยังเป็นพวกมิจฉาลัทธิอยู่ก็มี<o></o>
ครับ...สิ่งที่ผู้เขียนแนะนำเกี่ยวกับการพิจารณา ‘ร่างทรง’ ว่า ‘จริง’ หรือ ‘ไม่จริง’ ก็คงมีคร่าว ๆ แค่นี้ เพราะถ้าร่ายยาวกันอย่างละเอียดถี่ยิบ หน้ากระดาษก็คงไม่พอแน่...ส่วนคำถามที่ว่าการรับขันธ์นั้นดีหรือไม่ดี ผู้เขียนอยากให้ท่านนำขวัญเรือนฉบับย้อนหลังไปสักสี่ห้าฉบับมาอ่านอีกครั้งก็จะได้คำตอบอย่างสมบูรณ์<o></o>
ก่อนจากกันในวันนี้ ภูเตศวรอยากฝากข้อคิดให้ท่านผู้อ่านลองไปคิดดูบ้างนะครับ...ข้อคิดนี้ไม่ใช่เอามาจากที่ไหน ก็นำมาจากบทสวดมนต์ที่ทุกท่านล้วนเคยได้ยินและได้สวดมาอยู่บ่อยครั้งนั่นแหละครับ เพียงแต่บางท่านยังไม่เคยรู้จักคำแปลก็เลยไม่รู้...<o></o>
...อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมา สัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัม มะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสานัง พุทโธ ภะคะวาติ...<o></o>
ผู้เขียนข้อเน้นเฉพาะตรงที่ ขีดเส้น ไว้เป็นคำแปลให้เห็นชัดว่า...บทสรรเสริญพุทธคุณบทนี้ คือคำตอบของคำตอบทั้งมวลของภูเตศวร...คำแปลรวมความได้อย่างนี้ครับ...<o></o>
...สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ห่างไกลจากกิเลส เป็นผู้เปี่ยมไปด้วยวิชชา... จรณะ ผู้เสด็จดี ผู้รู้แจ้งโลก เป็นผู้เคี่ยวกรำสั่งสอนได้ทั้งมนุษย์และเทวดา...<o></o>
ตรงนี้แหละครับที่เป็นคำตอบชัดเจน... พระพุทธเจ้าเป็นอาจารย์ของทั้งมนุษย์และเทวดา พระองค์ทรงทิ้ง ‘พระธรรม’ เอาไว้ให้เรายึดถือปฏิบัติแล้ว เพื่อการพ้นทุกข์ก้าวสู่มรรคผลนิพพาน<o></o>
...ถ้าเราน้อมนำแก้วสามดวงคือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มาอยู่ในใจของตนได้ อะไรจะประเสริฐเท่าเป็นไม่มี ร่างทรงกับเทวดาจึงสามารถให้ธรรมที่เป็นแค่ ‘โลกียธรรม’ เท่านั้น!<o></o>
ก็ร่างทรง...เทวดา เขามี เขาเป็น เพราะกรรมของเขา เมื่อเขายังอยู่ใต้กรรม...<o></o>
...เขาจะช่วยเราได้มากแค่ไหน? ท่านลองคิดดูเอาเถอะครับ!

**************

 

เป้นคนทรง เหมือนคนมีกรรม
ต้องช่วยเหลือผู้อื่นให้คลายทุกข์
ต้องช่วยผู้อื่นสร้างบารมี
มีทั้งดี และไม่ดีเนาะ
เป็นตัวของตัวเองดีก่า
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีไงไม่รุ