เรื่องเด่น เคยเข้าถึงฌาน4แต่ทำไมทำไม่ได้อีก

ถ้าตาม คหสต.

ขอให้คำนิยามว่า.. กำลังวิวัฒนาการปรับสมดุลภายในตนเอง... ไม่ต้องซีเรียส / เดินหน้าต่อไป ครับ

 

ธรรมในกาลก่อน ล่วงไปแล้ว จะให้กลับมา เป็นไม่มี..

หาก พ้นแล้ว ก็ คง พ้นไปนานแล้ว..

สำคัญที่ ปัจจุบันจิต ปัจจุบันธรรม..

 

ถนนที่เดินผ่านไปแล้ว จะให้กลับมาเริ่มต้นใหม่ เป็นไม่มี..

 

อิ่ม ก็ให้รู้ว่าอิ่ม.. มีสติรู้.. อย่าติดเพลินล่ะ..ครับ

 

อิ่มสุขในสมาธิผมว่าดีนะครับ เป็นความสงบเย็นไม่มีอกุศล ไม่มีตัณหา อยู่ภายใน ไม่ต้องลงทุน แค่คู้ขา หลับตา.. ส่วนอิ่มสุขใน(กาม)แบบที่ผมดูซีรีย์ ยังต้องอาศัยเหยื่อล่อ ทางตา มันเป็นสุขที่หวือหวา และมีต้นทุน ค่าเน็ต ค่าไอแพด บลาบลา อีกต่างหาก แถมเป็นสุขที่ต้องไขว่คว้า หาผัสสะไปเรื่อยๆ จนตาย

#ผมดูเจาะเวลาหาจิ๋นซีจบ ต้องหาผัสสะมังกรหยก(ก่วยยี้) ไหลเพลินต่อเลยครับ

 

เห็นอะไรในนี้ มั้ยครับ..?
มันแอบซ่อนอยู่..??

 

ความพอใจใช่ไหมครับ

 

ให้ จขกท.

เน้นสติ..เจริญสติครับ

 

ขอแชร์ประสบการณ์และแสดงความคิดเห็นเท่านั้น
อย่าว่ากันนะคะ

ในคำบรรยายกรณีของคุณ Frozenheart นี้
ตรงกับของเราทุกประการ คือ......

"" ๑. เมื่อก่อนเคยฝึกปฎิบัติด้วยตนเองจนเข้าถึงฌานสี่
แต่เลิกฝึกมาหลายสิบปี พอกลับมาฝึกใหม่
จึงเข้าฌานยาก/เข้าฌานไม่ได้เลย

๒. อาการฌานสี่คือสงบนิ่ง คำภาวนาหายไป
หูดับไม่ได้ยินสิ่งใดทั้งที่ภายนอก
มีคนคุยกันเสียงดังจอแจ ลมหายใจหายไป
เหมือนไม่หายใจทั้งที่ยังหายใจอยู่
อิ่มในอารมณ์ อาการปวดเมื่อยร่างกายหายไป
ความรู้สึกถึงการมีร่างกายหายไปทั้งที่ร่างกายยังมีอยู่
สามารถนั่งสมาธิได้นานเป็นครึ่งค่อนวันโดยไม่รู้สึกปวดเมื่อยใดๆ
อิ่มในอารมณ์ตลอดเวลา ไม่อยากออกจากสมาธินั้น ""

สำหรับตัวเราเอง..ได้พิจารณาหาสาเหตุว่าตอนกลับมาฝึกใหม่
ทำไมสมาธิจึงไม่สงบไม่ก้าวหน้าจนถึงฌานอย่างแต่ก่อน
ก็ได้เข้าใจว่า.......
๑. มีเรื่องรบกวนจิตมาก
๒. ภาระหน้าที่มีมากขึ้น
๓. มีเวลานั่งสมาธิน้อยลง
เวลานั่งสมาธิจึงไม่สงบเต็มที่เพราะมีเวลาจำกัด
ทำให้ห่วง/กังวลใจ หรือมีสิ่งรบกวน เช่น
..จะต้องไปทำโน่นนี่ต่อเมื่อนั่งสมาธิเสร็จ ,
นั่นนี่ยังไม่ได้ทำ เป็นต้น
๔. ความรีบร้อนทำให้ออกจากสมาธิอย่างฉับพลัน
หากทำบ่อยจะทำให้มีผลเสียกระทบต่อจิตมาก
เพราะจิตไม่ได้ค่อยๆคลายออกจากสมาธิ

ทั้งหมดนี้กีดขวางความเจริญในสมาธิ (ในกรณีของเราเอง)
จึงจำต้องค่อยๆแก้ไขไป

มีฌานก็ไม่เที่ยง
ขอเพียงทำจิตให้สงบได้ในสมาธิในปัจจุบันก่อน
หากยังมีความอยากจะได้ฌาน ก็จะกังวลโดยไม่รู้ตัว
สมาธิก็จะไม่สงบนิ่งง่ายๆหรือไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควร

 

ฝึกจิต.. Vs ฝึกสติ..

???

 

ฝึก..บังคับจิตให้สงบ Vs ฝึก..สติกำหนดรู้ความไม่สงบของจิต

..??

 

ทำไปเรื่อยๆครับ ผมก็ทำสมาธิมาได้แค่ฌาณ 1เอง ทำมาตั้งนานละ10กว่าปี
ละที่สำคัญ เข้าเองไม่ได้ด้วย อยู่ดีๆก็เข้าได้
เลยไม่รู้ว่าเข้าเอง เป็นแบบไหน
แต่ก็ยังสู้ๆ อยู่ครับ ทำแค่ไม่ตกต่ำก็พอล่ะครับ ตอนนี้ ตกต่ำอยู่ ภาวะ จิตมโนฟุ้งซาน
แก้ยาก ก็รู้นะแต่ทำไรไม่ได้

 

เล่าสู่กันฟัง จากประสบการณ์ตัวเอง สิ่งที่ขวางให้ไปไม่ได้คือความอยากได้ อยากกลับไปจุดเดิม ครับ ทุกวันนี้ก็ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิแล้วครับ สมาธิผมส่วนมากได้จากการเดิน สมาธิทรงตัวดีมาก แต่เป็นสมาธิแบบไหนไม่รู้ รู้เพียงมีการตั้งมั่นตรงกลางอก อาการเข้าไปถึงฌาณ4 ก็คิดเอาเองว่าเคยไปถึงเพราะลมหายใจมันหาย ส่วนมาก ไม่นาน แป๊บเดียวถอน และมีสิ่งที่เกิดขึ้นประจำช่วงที่ชอบทำสมาธิคือ ผลของสมาธิ(อันนี้ใช่หรือเปล่าไม่รู้ ผมหาอ่านเอาว่าอาการนี้คืออะไร) เช่น นั่งทำงานอยู่ดีๆไม่ได้นั่งสมาธินะครับ (ใจจะติดภาวนา หายใจ พุท-โธ อันนี้เป็นปกติอยู้แล้ว) จะมีอาการเย็นจากข้างในจิตใจเหมือนน้ำแข็ง เย็นซาบซ่าน ราดทั้งตัวและใจ ใจเป็นสุขมาก อิ่มเอิบ ใจฟู ไม่เคยสุขขนาดนี้ เสียวมือ เสียวเท้า นั่งไม่ติดเพราะมีอาการเป็นสุขข้างในอย่างมาก ไม่รู้จะเปรียบยังไง แต่บางครั้งทนไม่ได้ (ขอโทษนะครับนี้เรื่องจริง ต้องเข้าห้องน้ำดูหนังโป้ ให้จิตเปลี่ยนอารมย์ เพราะทนไม่ไหว ) สมาธิก็เป็นแบบนี้ ต้องทำเรื่อยๆ จึงจะทรงตัว หากไม่ทำก็หายไปครับ หากอยากกลับไปเหมือนเดิม ก็ขยัน หมั่นเพียร หากอยากมากก็พิจารณาเอาใจเรา แก้ใจตัวเอง ทำบ่อยๆทำทุกวันเดี๋ยวก็ได้ แน่นอน แต่นานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่เพียงว่า เมื่อทำเหตุ ผลย่อมมีแน่นอน ถ้าไม่เลิกไปเสียก่อน โชคดีครับ เล่าสู่กันฟัง

 

OK.. ดี ครับ / แค่..รู้ พอ.. แต่อย่าไปสนมาก../ ปล่อย ๆ ไป ครับ