เวลาทุกข์ดับควรทำอะไรต่อดีครับ(ดับชั่วคราว)

เอา อดีต มาถาม ชะป่ะ จำได้เลาๆว่า
เคยบ่นไปแล้วเรื่อง ไม้เสียบลุกชิ้น

สติ ที่ลวกเพ่ ใช้ภาวนานั้น จะ อีกตัวหนึ่ง
สติ ตัวนั้น น่าจะถูกต้อง เพราะ ข้ออรรถ
ข้อธรรม ลำดับลำดา มันมี

แต่ สติ ตัวที่ลวกเพ่ไปเทียบ แล้ว บัญญัติ
อันนั้นไม่ใช่ สติ แต่ออกแนว กระติก หรือ
กระติ๊บข้าวเหนียวตายนึ่ง

สติ ธรรม จะเกิด และ ดับ หาก สติไม่ดับ
แปลว่า ไม่มีสัมปชัญญะ ในการเห็น สติ
ที่เป็น เจตสิกปรากฏ

สติ ธรรม ไม่มีข้างเติ่ง ไม่มีเป็น อดีต
ไม่มีเป็นอนาคต ไม่ใช่เรามีสติ สติมี
ในเรา เราเป็นสติ สติเป็นเรา ....

สติ เกิด แล้ว ก็ ดับทันที จะนึกถึง
อดีต ก็ ระลึก ปร๊าบเดียว ได้แสนโกฏ
มีสัญญา และ อรรถครบถ้วน แต่ทว่า
จะเห็นสติตัวไหนดับ ( sampling เอา
สัญญาขึ้นมา ฆนะ หนึ่ง กลุ่มหนึ่ง
เหล่าหนึ่ง เรื่องราวหนึ่งๆ ตรงนี้จะ
ยิ่งหย่อนลงมา ) แต่ยังไงก็ดับ

ถ้าไม่ดับ ก็ไม่ใช่ การทำงานของสติ

เป็นการ ส่งไม้ไปให้ สัญญาบ้าง
เวทนาบ้าง สังขารบ้าง วิญญาณบ้าง
เอาไป ทำงานเป็น กอง(ขันธ์)ของมันต่อ

ดังนั้น เจ็บใจไมเสียบลูกชิ้น อันนี้ กอง
เวทนารับไม้

เข้าใจว่าตนเป็นนักภาวนาสติดี๊ดี(ภาวนา
แบบผู้หญิงภาวนา ใครแซะไม่ได้ จะรีบ
ปฏิเสธความผิดพลาด กรูต้องม่ายโง้ว!!
ทำให้ สติกลายเป็นสังคตัง ) สัญญาขันธ์
รับไม้ต่อ

ถ้า "ตนชัด" จากอารมณ์ข้างต้น ก็เป็น
สังขารรับไม้

ส่วนอาการ ยังหวลกลับไป ควักกะปิ
ล้วงของเก่ามาดม มาถาม เป็น กอง
วิญญาณเป็นปัจจัยวิเศษให้เกิดนามรูป

นารูปัง นาวิยานา นาสังญานา สังสการานา วียานัม
นา จักษุ โสตรา กรรณนา ชิวหา กายา มะนา ซานะรูปัง...ฯลฯ

โดยมี ผัสสะ อะไรสักอย่าง ไปเขี่ย โดน กระติก สะติ สังกตัง

 

ขอตอบตาม คหสต. (อย่าเชื่อนะครับ)
สำหรับผู้ฝึกใหม่ ๆ จิตเราก็คือความคิดนี่แหละ ลองดูว่า จิตออกจากฐาน แต่ไม่ออกจากกาย หรืออกจากฐานออกจากกาย / สติเท่านั้นจะเป็นตัวบอกเราเอง / และเมื่อจิตออกกายไปแล้วนั้นความคิดที่เกิดขึ้นเป็นกุศลหรืออกุศลต่อใครต่อผู้ใดหรือไม่ ทั้งนี้หากมีเจตนาที่คิดตั้งใจก่อนหน้านี้ร่วมด้วย ย่อมส่งผลต่อวิบากสัมพันธ์นั้นด้วย (หว่านพืชยังไง ย่อมได้รับผลอย่างนั้น)
(ย้ำ อย่าพึ่งเชื่อนะครับ)

 

ส่วน มิจฉากระติก

จะขึ้นกับ การกำหนดรู้ การสมาทาน ว่า
วางจิตยังไง

รู้ทุกข์เพื่อหาอุบายนำออก หรือเปล่า

ถ้าไม่ใช่ มิจฉากระติก โลดดดดดดดด

 

ไม่บรรลุธรรมคาทู้ ให้รุ้กันไป ศาสดาปังปอบมาคุมงานเอง อิอิ

 

ปล.ลิง อินทรีย์22 ในข้อว่า ปุรุษอินทีย์

กริยา ปุรุษอินทรีย์ เวลาพลาด จะมี "จิตยอมรับ"
"มีความสลด" "แต่สู้" พร้อมลุกก้าวขึ้นใหม่
ไม่มีการ ตำหนิตน หรือ ตำหนิ ปี่ กลอง หาก
ช้าไม่กลับรำ จะยิ่งแพ้

ส่วนพวก สัตว์สัญญาเสีย จะออกอาการ ไถจิต
ปกปิด บวชเพื่อหาข้าวแหลก อะไรงี้


ปล.2 ความเป็น เพศสภาพ จะเป็นเรื่อง วิบาก
ที่ให้ผลเป็น รูป ขณะนั้นๆ แต่ถ้า นักภาวนาใด
มีกริยจิต พร้อมลุกก้าวขึ้นใหม่ ก็ย่อมเป็น ปุรุษ
หรือ สัตตบุรุษ ทันที

 

มันทำยากนะครับ
จะให้สติเกิดพร้อมเหตุ
เดียวกะหลังเดียวกะก่อน

 

ป๋มไม่เกี่ยว กะ ฉวี ฮับ

เซ็น โอนลอย ไปแล้วววววว

สบายจายยยยย

 

มีวิธีย้วยให้มะครับชอบแบบชิวๆๆ55

 

เนี่ยะๆ แบบเนี่ยะ แปลว่า พอรู้ว่า
กระติกตัวจริง มันเป็นยังไง

ทีนี้ ลวกเพ่ อย่าพยายามไป บัญญัติ กระติก

ให้ อนุโลมไปตาม สัจจธรรม ขณะ ปัจจุบันไปเลย

บัญญัตินั้น จะจำเป็นก็ต่อเมื่อ มันมีใคร
สักคนเดินเข้ามา เตะตาปลา เรา
เหมือนเดินมา ทับรอยเท้า

พออะไรแบบนี้ เราถึงจะ ยอมสละออก
โดยการบัญญัติ ( พูดเมื่อไหร่ ผิดทันที)

 

เห็นลอยกลับมาแขวะฉันประจำ ถ้าโดน อย่าว่าฉันร้ายนะ

 

อาการ พยายามเข้าไปบัญญัติ

ภาษาโบราณเรียกว่า "อาการเข้าไปส่วนสุด"

ซึ่งเป็น เจตสติก "ทิฏฐิกธรรม"

ทิฏฐิ เกิดเป็น เจตสิกร่วมกับ จิต เมื่อไหร่

เต่างอย แน่นวล


ลองดูนะ ภาวนา โดยไม่ต้องหวงว่า "จะไม่มีความรู้มาพูด"

ภาวนาแบบ " รู้ว่าไม่รู้ สุดยอดการรู้ "

บัญญติขยับเมื่อไหร่ ผิด ( เว้นแต่ สติเกิดพร้อม ว่ากันไป )

 

กะว่ามัยตอนนี้ทำได้ซักทีเดียวกะอตึดเดียวกะอนาคต

 

ร้ายอาราย

คนใส่ใจ วิจัยธรรม มีความเพียรปรารภอยู่

หาก ไม่ใช่นักภาวนา ป่านนี้ อมทิฏฐิ เท่านี้ใช่
อย่างอื่นเปล่า สะบัดก้นไปแล้ว

เว้นแต่ จะมี วาระแฝงทาง ผลงาน อันนี้
ก็ช่วยไม่ได้ ที่จะเห็น คำนั้น คำนี้ แล้ว
คิดว่า นั่นมีตน นั่นเป็นตน มีตนใน ฉวี
มี ฉวี ใน ชาม

 

จิตมันสมบูรณ์ ตั้งแต่ในครรแล้ว เพียงแต่ ร่างกายมันยังไม่สมบูรณ์

สติ ปัญญา ยังไม่พร้อมเฉยๆ

ในพระไตรปิฎก ให้ โอเพ่น ทารกตั้งแต่เจ็ดขวบ ขึ้นไปในการเจริญสติได้

ส่วนจิต จิตมันมาก่อนแล้ว เจตสิกฝ่ายเกื้อกูลการหลุดพ้น มันมาทีหลัง

คนบ้า ก้โดนอากาศ กินข้าว กินน้ำได้
แถมบอก ให้ถอดน๊อต มาล้อละตัว ใส่แล้วไปต่อได้ อีกนะ

 

อาการ ดิ้นรน "จะภาวนาให้ถูก" มันออกมาจาก "จิก"

ส่วนการภาวนาถูก มันจะ มาจาก จิตที่มนสิการเหตุใกล้(ง๊าย ธรรมดามักว์)

( บวกกับ อินทรีย์ตัวใดตัวหนึ่ง สัธทา นี่อย่าให้พร่อง
ไม่งั้น จะเป็น หวงศาสดาอื่น ลูบคลำสีลพรต ลังเล
มรรคผลมีจริงเป่าว๊า อายเฮียเอ้ยยย! ไปเรื่อยแหละ )

 

อ้อ อาการดิ้นรนภาวนาให้ถูก

อย่างกรณี ตถาคต อันนั้นเป็น เวรกรรม

ที่ไปปรามาส หนทางมรรคมีองค์8 เข้า

เลยต้องสาวระวนกับ ทุกกริยา 6ปี

อาการภาวนาผิด เกิดจาก กรรมให้ผล
ก็มี แต่ อะไรแบบนี้ มันจะ งวดลง

สั้นลง

บางคน สั้นลงจนชัดว่า พอตายปั๊ป
ก็ตอนนั้นแหละ สบาย

เตะลูกชิ้นอีกที กำลังจะ แล่น........... ผั๊วะ!!

ผั๊วะ นี่ ไม่รู้อะไรนะ ไม่ได้ รับรอง

 

รอบนี้เศษแก้วครับ
แต่รอดไป
เค้าอนุโลมว่าเป็มกรรมพวกแหกคอก55

 

ลองไปสังเกต นะฮับ

ธรรม จะเอา ขันธ์5 ไปรองรับ ...ไม่ใช่ฐานะ

ปัญญาธรรม สติธรรม ไม่เกิดใน ภพ เด็ดขาด

หากยังพูดได้ ยังหวงเป็นคำบัญญัติ ....

ร้อยละร้อย ยังไม่เคยถึง "สมาธิพุทธ"


ปล.ลิง : อะไรตรงนี้ หากไปฟังคำสาวก
สาวกจะ เห็นสิ่งหนึ่ง มารับผลงานเสมอ
ซึ่งเป็นปรกติ ที่ สาวก จะต้องเหลือเศษ
เอาไว้สัทธา แต่ในทางสัจจ จะเอาฮ่าน
อะไรมารองรับ ธรรม เป็นเรื่อง เฮีย!!ส่ง
มาเกิดสถาณเดียว

 

กะเป็นของมันอย่างงั้นละครับ
สุขทุกข์ชีวิตเราเรากะเลือกเอง

 

ภาพ ปลา กรอบ @ จี จี