เวลาทุกข์ดับควรทำอะไรต่อดีครับ(ดับชั่วคราว)

ยังบ่ทันได้กดอันติเมทเลย
มีแดมเมทแรงกว่านี้อยู่

 

+++ นี่แหละ คุยกัน "ในบริเวณที่ ภาษาไปไม่ถึง" มันก็แบบนี้แหละ
+++ ใช้ "ภาษาคำเดียวกัน" แต่อาการ มันชี้ไป "คนละทาง"

+++ อันดับแรก "นิโรธ จัดเป็น สมาบัติชนิดหนึ่ง" จึงชื่อว่า "นิโรธสมาบัติ"
+++ และ "สมาบัติทุกชนิด เป็น สมถะ ทั้งหมด" เพราะมัน "ปิดการรับรู้ภายนอกทั้งหมด"

+++ แต่ "นิโรธ ต่างจาก สมาบัติอื่น" ตรงที่ สมาบัติอื่นใช้ "ธรรมารมณ์" เป็น เอกัคตา
+++ แต่นิโรธ กลับใช้ การ "ดับสนิทแห่ง รูป/นาม พ้นการ เกิด/ดับ ทั้งปวง" เป็นเอกัคตา
+++ นิโรธ "ไม่มี ธรรมารมณ์ ใด ๆ เหลืออยู่เลย" ไม่ใช่ "อาการพ้น (วิมุติ)" แต่เป็นอาการ "หมด"
+++ และชัดเจนในเรื่องหนึ่ง คือ "นิโรธ ไม่มี อารมณ์จิต"

+++ ณ เมื่อไรที่ สิ่งที่เรียกว่า "จิต" สิ่งที่เรียกว่า "สติ" สิ่งที่เรียกว่า "ปัญญา"
+++ ทั้ง 3 คำศัพท์ รวมตัวเป็น "อาการเดียว" เมื่อนั้น จึงจะรู้จักคำว่า "สภาวะรู้" นะ

+++ จริง ๆ แล้ว "เจตนา ในการปล่อยวาง" ไม่มี
+++ มัน "แยกกันอยู่เฉย ๆ" ตรงนี้เป็น "วิมุติ ไม่ใช่ นิโรธ"

+++ ก็แล้วแต่นะ แต่คำว่า "นิโรธ" แปลว่า "ดับสนิท (ทั้งรูป/นาม)"
+++ ดังนั้น "สติ/ปัญญา" ตามที่เข้าใจนั้น "ไม่สามารถ สัมปยุติ ได้เลย"

+++ เอาเป็นว่า "สติ/ปัญญา" ของคุณ ปราบ เป็นอาการอย่างไรกันแน่
+++ เพราะเท่าที่รู้สึก มันเป็นอาการคล้าย สติปัญญา ของทางโลก นะ

 

ขอตอบตาม คหสต. (อย่าเชื่อนะครับ)
ก็ให้รู้ว่ามันไม่มีอาการปวดแล้ว แต่ก็ไม่ควรยินดี ยินร้ายกับอาการปวดที่มันไม่ปรากฏแล้ว ก็แค่รู้มันไปเฉย ๆ อย่างงั้นแหละครับ
ปล. ที่ไม่รู้สึกปวด ก็เพราะธรรมชาติของจิตเราที่ไม่ชอบอยู่นิ่ง มันชอบความสบาย เพราะมีสติรู้ มันเลยเบื่อกับความเจ็บปวด จึงทำให้จิตเรามันเคลื่อนจากฐานกายสังขารตรงบริเวณที่ปวดไปอยู่ที่ฐานอื่น(หรือ นามสังขาร)แทน มันเลยหายปวด (รูป - นาม แยกจากกันก็เท่านั้นเอง)
หากพิจารณาในส่วนนามลงไปยังจุดหรือบริเวณที่ปวดอีกครั้ง ก็จะไม่รับรู้ความรู้สึกปวดนั้นอีก
(ย้ำ อย่าเชื่อนะครับ)

 

บ่ แม่น มหาวัด บ่ ได๋ใจ....

บ่ เข้าป่าฉัฏ สิ เข้าหา หลวงพี่ รักษ์นี้ถึง จะ ได้

เฮดดี ปาน ใด๋

เฮดดี ปานใด่

เข้าป่า ก็ ฮู้ ทาง....

 

สองสามวันก่อนเจอกลิ่นปลาเน่า
ต้องย้ายที่ไม่นอนเลยเปล
พอย้ายที่ไม่ได้กลิ่น
นึกว่าจะปลาหายเน่ากลับมา
ยังเน่าอยู่เหมือนเดิม
เซงเบย
เลยนั่งดมอยู่อย่างงั้นชั่งหัวปลา

 

สติ ปัญญา ในทางพุทธ ของผม คือ จิตมีความรู้เท่าทันจิต ครับ
ผลของมันคือปล่อยวางโดยอัตโนมัติ

คำว่า วางโดยอัตโนมัติ คือ ไม่จมแช่ หรือ นิ่งเฉยแบบเฉยโง่ แต่แน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด

ส่วนคำว่า นิโรธ ถ้าเป็น นิโรธสมาบัติ ก้ คงจะเป็น คนละความหมายของนิโรธ ที่ผมเข้าใจ

เพราะนิโรธสมาบัติ ยังเกิดดับ ยังเป็นสังขารเพราะเกิดดับเป็น
ออกจากนิโรธสมาบัติ ก็หิวจะตายเหมือนเดิม

แต่ นิโรธ คำเดียว ก็เข้าใจว่า เป็นการดับทุกข์ หรือ จะเรียกพ้นทุกข์

จิตเห็นจิต สำหรับผมก็คือ
จิต มีสติ รู้เท่าทัน อารมณ์จิต ในหนึ่งขณะ จริงๆถ้าพูด ว่า จิต มีสติ รู้เท่าทัน
มันก็พ่วง สัมปชัญญะ ปัญญา มาในตัว เหมือนดัง เปลวไฟกับแสงสว่าง
ที่ตามกันมาเองอัตโนมัติเป้นอัญญะมัญญะกัน

ฉะนั้น จิตเห็นจิต ก็คือ ทางเดินที่ถูกต้อง มันเป็นมรรค เป็น สัมมาทิฐิ ผล ของมันคือการปล่อยวาง จึงเรียกว่านิโรธ พอวาง มันจึงพ้นทุกข์ จะเรียกว่า ดับทุกข์ ในภาษาบางเล่มก็พออนุโลม
ในความเข้าใจครับ

 

เคร งันก็ ส่งออก เนาะ จิตต้องออกรู้อารมณ์เป็นปกติ

 

หนึ่งในคุณสมบัติของจิตคือรู้อารมณ์

ออกรู้อารมณ์แล้วบวกเรื่องราวกิเลสเข้ามาในจิตเรียก จิตส่งออก

ออกรุ้อารมณ์แล้วดูเฉยๆ ไม่บวกเรื่องราวกิเลสเข้ามาในจิต เรียก จิตไม่ส่งออก คือรู้อยู่แค่ในจิตเท่านั้น

 

ขอสงสัยหน่อยได้มั้ยครับ
สติเป็นกิเลสบ่ครับ
เวลาเล่นโทนสัพ
ผมกะมีสิติจ้องโทรศัพท์
เลยเดินไแเตะไม่ไม่เสียบลูกชิ้น
หรือเวลาใช้สติเราห้ามขยับตัว
หรือผมสติน้อยไป
โกรธไม้เสียบลูกชิ้นมาก
ทำมัยขวางทางคนเดิน
เราต้องเพิ่มสติขนาดไหนถึงไม่เตะไม้เสียบลูกชิ้น

 

จิตส่งออกก้คือ รู้อารมณ์ ถ้าไม่รู้อารมณ์
มันจะเอาอะไร มาเป็นเครื่องรู้ให้เห็น ว่า นี่เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ส่วนเรื่องราว อันนั้นมันของสมมุติ ที่ทำให้ ทำวิปัสนาผิดที่

รู้อยู่แค่ในจิต ก็คือ รู้อารมณ์นั่นละ

 

สติ ก้เป็นทั้ง มิจฉาสติ และ สัมมาสติ

สติอย่างโลกๆ ทั้งหมดเป็น มิจฉาสติ

ฟังดีดีนะ ที่ ว่าเป็นมิจฉาสตินี่ มันเป็นทั้ง กุศล และ ไปได้ทั้งอกุศล

เช่น โจร กับ ตำรวจ มีสติเหมือนกัน สตินึงไปในทางกุศล สตินึงไปในทางอกุศล
แต่ ทั้งสอง ล้วนเป็น มิจฉาสติ

ทีนี่ สัมมาสติ มันก็อาศัยมิจฉาสติ ที่ไปในทางกุศล
มาเป็นพื้นฐานในการพัฒนา ให้เกิดสัมมาสติ
หรือสติสัมโพชฌงค์

ฉะนั้น เวลาพระท่านกล่าว จะมุ่งเน้นไปที่ สติสัมโพชฌง ล้วนๆ สติที่เป็นอัตโนมัติ

พ้นจากเจตนา จะบอกว่า เป็นบุญหรือบาป ก็ไ่ม่ใช่ เพราะมันพ้นบุญและบาป พ้นการสะสมบุญและบาป

ภพชาติจึงสั้นลงเรื่อยๆ ที่สะสมสังสารวัฏมา

เป็นธรรมฝ่ายหลุดพ้น โพธิปักขิยธรรม 37 ประการ

 

ขอบคุณครับ
กะว่ามัยบางทีสติกะให้คุณให้โทษ(ให้โทษนานๆๆๆจะเห็นซักที)

 

แล้วหวีตอบผิดไรอ่ะ ออกรุ้อารมณ์ ไม่บวกกิเลส ก้อเรียกไม่ส่งจิตออกนอก

ออกรุ้อารมณ์ บวกกิเลส ก้อเรียกจิตส่งออกนอก

ไม่ได้หมายถึงแบบคนพิการหนิ ไม่สามารถได้ยิน เห็น ฟัง อะไรได้

 

ตกลงปุถุชนมีสติแล้วรึ ....แหม่

 

เคร

 

ก็ลองถามทารก ดูก่อน ว่าทารกมี สติหรือยัง

 

ทารกในครรภ์ ยกเว้น เพราะจิตยังไม่สมบูรณ์พร้อมใช้งาน
คลอดออกมา ผิวโดนอากาศ แล้วร้อง กินนม น้ำได้ ถือว่ามีสติแล้ว แม้จิตจะยังไม่สมบูรณ์เหมือนคนโตๆ ก้อตาม