เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ช่วงที่จิบกาแฟรอ ขอนำเรื่องราวจากบ้านสวนรักมาถ่ายทอดคั่นเวลาไปพลาง ๆ ครับ

 

รับเรียบร้อยครับ ผ้ายันต์หลวงปู่ เข้มขลัง มาด้วยกรอบสวยงาม ขอบคุณครับผม

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...บักสมหันชวนผมกับลุงพราน ลุยปฏิบัติการต่อเนื่องเพื่อเตรียมพิธีปลดเปลื้องวิญญาณชนเผ่า!!!
_________________________

ที่แท้เป็นสิ่งที่บักสมรับปากกับอาจารย์เลิศเมื่อค่ำคืน หลังจอมขมังเวทย์เฉลยทีเด็ดกลเม็ดปลดปล่อยวิญญาณชนเผ่านาคา ต้องมีเครื่องสังเวยพิลึกที่นึกไม่ถึง แต่เราทำได้...!

บักสมกระโดดเข้ารับหน้าที่อย่างกระหายเมื่อรับรู้ว่าต้องสังเวยด้วยสิ่งใด มันต้องการลบล้าง "จุดด่าง-จุดสลบ" ในก้นบึ้งดวงจิตที่ตามหลอนหลายเดือน ตั้งแต่เดินป่าครั้งแรกในชีวิต โดนไอ้เหลือมพม่ายักษ์รัดจนเยี่ยวแตก กลายเป็นเกลียดกลัวงูเหลือมฝังทรวงใน

ไม่มีใครสอนสั่งวิชาจิตวิทยาว่าด้วยวิธีเอาชนะความกลัว...บักสมตัดสินใจเผชิญหน้าความหลอนความกลัวสุดชีวิต ในแบบฉบับตาต่อตาฟันต่อฟัน!

"ฆ่างูใหญ่"...คือเครื่องเซ่นสังเวยหลักในพิธีปลดปล่อยวิญญาณซึ่งติดข้องอยู่ในเทวสถานอาถรรพ์นานปีดีดักเหมือนกัปกัลป์ วิญญาณทุกข์ทรมานไร้ที่ไป ได้แต่ร่อนเร่วนเวียนด้วยพลังแห่งความกลัว เพลิงแห่งความโกรธ จิตอันเศร้าสร้อยสิ้นหวังไร้พลังงานเดินทางต่อสู่ภพใหม่

วูบนี้ผมก็คิดออกว่า ดวงไฟผีกระสือ 4 - 5 ดวงที่วนเวียนฝ่าความเหน็บหนาวขั้วนรกเมื่อค่ำคืน ก็คือดวงวิญญาณน่าเวทนากำลังหาทางเข้าเทวาลัยเพื่อไปสักการะรูปปั้นพญางูใหญ่ด้วยความคุ้นชินตามคำสาป!!!

คราวนี้เราจะทำให้พญางูกับลูกหลานบริวารกลายเป็นเหยื่อสังเวยบ้าง...ก็เจ้าตัวที่กำลังเขมือบตะกวดยักษ์ในสระสังเวยนั่นปะไร

ผู้ล่าไร้สัตว์ใดต้าน ต้องแปรเป็นผู้ถูกล่าด้วยเงื้อมมือมนุษย์กลัวงูเหลือมขี้ขึ้นขมอง แต่กำลังจะปลดปล่อยความกลัวนั้นด้วยไอ้เหลือมพม่าตัวใหญ่กว่าที่เคยรัดมัน

นี่แหละวัฏจักรนักล่าแห่งป่าดงพงพี ไม่เป็นผู้ล่าก็ต้องรับสภาพโดนล่า กฏเหล็กชั่วนิรันดร์แห่งป่าอันมิอาจปฏิเสธ

สามทหารเสือคอนอาวุธครบมือ มุดออกทางช่องระเบียงด้านหลังเสาบูชา แท่งหินรูปปั้นงูใหญ่เย็นเยียบเมื่อผมเอามือแตะ แหงะหน้ามองยอดรูปปั้นหน่อยนึงก่อนผ่านออกไป คิดในใจ...

"ตายเป็นผีไปนานยังมีฤทธิ์ เดี๋ยวเหอะมึง..รู้กัน"!

ทางเดินตะคุ่มกองสุมศิลาแลงแตกหัก เงารากไม้ห่มคลุมคล้ายมือปิศาจยักษ์ขยุ้มหลอนคนจิตอ่อน เราไม่สนใจเพราะต้องระวังก้าวข้ามหาทางปีนลงไปขอบสระด้านล่างที่อยู่ต่ำแค่ความสูงท่วมหัว

อาศัยรากไม้ยักษ์เป็นทางลง ในที่สุดเราก็ยืนเหนือขอบสระ ตีนฟ้าเริ่มเปิด สีส้มเรื่อเรืองแทงทะลุม่านเมฆเทาดำ เฉดสีทองสะท้อนเป็นทางอยู่ไกล ๆ พระอาทิตย์กำลังระบายเฉดสีผ่านแนวกั้นแสง มองรอบทิศ ทัศนวิสัยล้วนเปิดโล่งแม้ยังราง ๆ ด้วยเงาดำครอบคลุม แต่บรรยากาศก็ไม่วังเวงมาก เมื่อจังก้าครบหน้า 3 ทหารเสือ อาวุธร้ายครบมือ!

ขอบสระเป็นปกติดี มิได้ระเบิดเถิดเทิงพังภิณฑ์ดังฝันสยอง มันเพียงผุกร่อนพร้อมทะลายลงได้ทุกเมื่อตามกาลเวลา แดด ลม ฝน ร้อนหนาว กัดกินแลงโบราณอย่างเชื่องช้าแต่แน่นอน

กลางลำแสงไฟฉายสามท่อน 2 กระบอกในมือลุงพรานกับผม เจ้ายักษ์พม่ายืดตัวพองใหญ่ปิดทางระบายน้ำมิดไม่มีทางหนีออก มันติดกับดักตัวเองด้วยความมหึมาเกินงูธรรมดาทั่วไป

ร่างยักษ์มันเหยียดออกราวท่อนซุงรูปร่างประหลาดน่าขยะแขยงแสยงขน ช่วงคอถึงลำตัวโป่งพองยังกับเอาที่สูบลมอัดลมเข้าไปตรงนั้น ร่างตะกวดยักษ์เคราะห์ร้ายถูกขยอกกลืนอย่างยากลำบาก เป็นมื้อมโหฬารที่สามารถทำให้เจ้าเหลือมยักษ์อดอาหารไปได้อีกนานเกิน 2 เดือน

ธรรมชาติพิศวงตรงหน้าหาได้สร้างความแปลกใจต่อเรา ประหลาดกว่านี้ก็พบเห็นนับไม่ถ้วน รีบจัดการธุระให้ลุล่วง...

"พี่ส่องไฟที"!!!

เจ้าน้องเล็กคุกเข่าบรรจงประทับไอ้ยักษ์ล้มช้างท่ายิงปลิดชีพนัดเดียว ผมฉายไฟให้ แสงไฟจับเปาะเข้าที่ส่วนหัวใหญ่เหมือนกระพ้อมเก็บข้าวเปลือกชาวที่ราบสูงบ้านเกิดบักสม

ใหญ่ขนาดนั้น ฝีมือบักสมหลับตายิงก็โดน!!!

------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

เลขจัดส่ง
--EV 2269 3404 5 TH ยุรนันท์ สงขลา

 

ว่าจะโซโล่สัก 2 ท่อน ไม่ทันกับเวลานัดหมาย อ่านเรื่องเจ้ามะขามกับภาพแสนซึ้งประกอบไปด้วยอีกท่อนละกัน อย่างน้อยก็ทำให้จิตใจเป็นสุขกับบุญทานที่ร่วมกระทำว่า ผู้ที่ทำกุศลนี้ เขาทำจริง ทุ่มเท ทั้งกาย ใจ จิตวิญญาณ เราทำไปไม่สูญเปล่าหรือทิ้งขว้าง

 

สุดยอดเลยน้องเรย์ นี่แหละ"มหาสะท้อน"ตัวจริง เสียงจริง ไม่มีอิงนิยาย ทั้งยังเหนียวหนึบหนับเหมือนตะกร้อหวายที่เตะกันเป็นหมื่นแสนครั้งก็ยากจะหักพัง ติดหน้าบ้าน ร้านค้าขาย หน้าโรงงานสะท้อนเสนียดจัญไรดีนักแล เป็นมหาทรัพย์ เรียกทรัพย์กับยันต์สาริกาที่ท่านลงไว้ด้วย ครบเครื่องแท้น้องเอ๋ย

 

ธรรมมะสวัสดียามค่ำคืนที่น้อมส่งหลวงพ่อคูณสู่นิพพานครับ

 

สวัสดียามเช้าครับคุณอาWanwi และชาวสมาชิกทุกท่านครับ

 

เมื่อวานแวะมากราบครูบาอาจารย์ก่อนกลับเข้าที่ทำงานค่ะ คนที่วัดแจ้งว่าวันที่ 5 กุมภาพันธ์ ที่วัดแถวถนนพุทธบูชาจะมีงานใหญ่ มุอาศัยเวลาชั่วครู่นึงแวะไปกราบท่านเจ้าอาวาส ท่านบอกว่า ไม่ได้มานานนะเรา ก่อนมุถวายปัจจัย มีการสร้างศาลาขนาดใหญ่ แค่แว่บเดียวก่อนฉันเพล มุก็พอใจแล้วค่ะ

ก่อนหน้านี้มีสมาชิกมาทั้งหน้ากระทู้และหลังกระทู้ มุเลยขอถ่ายภาพวังเก่าให้ชมกันนะคะ มุขอไม่บอกว่าที่ไหน แต่จะเปิดให้เข้าชมปีละสองครั้งเท่านั้นค่ะ มุเองพึ่งได้มีโอกาสไปดูเป็นครั้งแรกเมื่อไม่นานมานี้

@chaivat chinkidjakar @makigochan จริงๆตรงย่านตลาดโบราณมีศาลเจ้าท่านด้วย มุขออนุญาตไม่เปิดเผยนะคะว่าใคร ลองเดาเอาเอง อิอิ

 

สวัสดี ของานราบรื่น สุขภาพแข็งแรง และปลอดภัยทุกท่านนะครับ

 

น้อมส่งสรีร ลพ.คูณ ปริสุทโธ สู่นิพพาน
คำสอนแบบปราชญ์บ้านๆคงตราตรึงเสมอ...

ใจมึงบอด.......ยอดคับแคบ
คิดฮอดแอบ....แสบถี่เหนียว
คนอื่นเลว.......ดีคนเดียว
มิหันเหลียว....เคี่ยวเข็นตน
.....เปลี่ยนความคิด...ชีวิตเปลี่ยน
.....เลิกเป็นเสี้ยน......เรียนรู้หน
.....กลับตัวได้.........ผีกลายคน
.....เลิกทุรน............คนใคร่คบ!

 

เช้าอังคารคงเบิกบานจิต
สู้ชีวิตดั่งนกน้อยที่ออกหากิน
ยามอรุณ มีความสุขเช่นในภาพ

 

อ่านหนูมุบรรยายเพลิน
เดาเพียงตอนท้ายดีกว่าว่า
ศาลเสด็จเตี่ย กรมหลวงชุมพรฯ
ลับสมองความทรงจำยามเช้า

 

อีกหนึ่งภาพมลังมะเลืองประทับใจ
ได้เห็นได้เขียนกวีตาม เป็นสุขใจ...

นาบันได.........ไล่เรียงหลั่น
ดั่งขอบขันธ์.....ขั้นเลอสรวง
ทิวทัศน์ทาบ....ประทับทรวง
แลเลยล่วง......ห้วงแดนดิน!

มองให้ไกลไปถึง"แชงกรีล่า"สวรรค์บนดิน
ในห้วงจินตนาการที่มนุษย์ถวิลฤาแสวงหา

 

ทักจากเมืองเหนือ วันนี้มาก่อนน้องปรายฯ อีกฝ่ายสงสัยงานยุ่ง

 

เรื่องเล่าเช้านี้"เพื่อมาตุภูมิ"!
=================

เหมา เจ๋อตุง ได้กล่าว"วลีอมตะ"เอาไว้ให้คนรักชาติทั่วโลกตระหนักและประจักษ์ใจอย่าได้รู้ลืมว่า...

"เรื่องส่วนตัวใหญ่แค่ไหน ก็เรื่องเล็ก เรื่องบ้านเมือง เล็กแค่ไหนก็เรื่องใหญ่!!!

--------------------

นั่นเป็นตำนานผู้ล่วงลับดับสูญแล้ว คราวนี้มาดู"ตำนานที่ยังมีชีวิต"อยู่บ้าง ในคนละเรื่องเดียวกัน แต่ความหมายทรงพลังดุจเดียวกัน

เธอ...อองซานซูจี วีรสตรีเหล็กแห่งพม่าและแห่งโลก ปาฐกไว้ครั้งหนึ่ง...

"รางวัลหรือโล่ห์แวนการ์ดไม่ได้เป็นอุปสรรคในการปกป้องอธิปไตยของพม่าเลย เพราะมีหรือไม่มี พวกเบงกาลีก็ไม่เคยสนใจที่จะกระทำการใดๆ อันเป็นผลดีต่อประชาชนและประเทศพม่า

ดังนั้น เบงกาลีก็สมควรอยู่ในที่ที่ควรอยู่ อย่างประเทศมุสลิมด้วยกัน ไม่ใช่ประเทศพม่า ประชาชนชาวพม่ามีสิทธิและอธิปไตยเหนือประเทศของตนเอง มีสิทธิในวัฒนนธรรมของพม่าแต่เมื่อเบงกาลีเพิ่มจำนวนมากขึ้น วัฒนธรรมพม่าถูกห้ามถูกขมขู่ตลอด ประชาชนถูกฆ่า ถูกปล้นสดมภ์ วัดหลายร้อยแห่งถูกคุกคาม ไม่มีใครเคยเห็นใจคนพม่าเลย

ดังนั้น ใครที่เห็นใจเบงกาลี จงเอาพวกเขาไปอยู่ด้วย เพราะดินแดนผืนนี้ถูกปกปักษ์รักษาด้วยเลือดเนื้อของประชาชนชาวพม่าจากชาติพันธุ์ต่างๆมายาวนานกว่าชนชาติไหนๆ แม้มีการแตกแยกกันบางครั้งแต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่พวกต่างชาติอย่างเบงกาลี จะเข้ามาเรียกร้องสิทธิ์ในการปกครองตนเองบนแผ่นดินพม่าได้

ดังนั้นโล่ห์แวนการ์ด ได้หรือไม่ได้ ก็ไม่มีความหมายอะไรกับดิฉัน ถ้าประชาชาวพม่าต้องมาเสียดินแดน เสียเอกราช และการปกครองให้กับพวกเบงกาลีไป ขอบคุณค่ะ"!!!



อ่านกันแล้วคุ้นๆหรือ"คุ้นมาก"ไหมครับ ว่าใกล้เคียงกับประเทศใดประเทศหนึ่งที่เป็นเพื่อนบ้านติดกัน แต่ประเทศนั้นไม่เคยมีวีรบุรุษหรือสตรีเหล็ก ลุกขึ้นมายืนหยัดจัดการกับปัญหาก่อการร้ายจากชาวมุสลิมหัวรุนแรงที่นับวันรุนแรงยิ่งขึ้น ให้เด็ดขาด

โล่ห์แวนการ์ด...คือโล่ห์การ์ดการ์ตูนตลกญี่ปุ่น ซึ่ง อองซานซูจี เปรียบเทียบประชดประชันอย่างตลกร้าย เพราะตลอดเวลาหลายปีมานี้ เธอถูกริบโล่ห์รางวัลนานาชาติที่เคยได้รับจากองค์กรต่างๆทั่วโลกไปกว่า 10 รางวัล จากรางวัลที่เธอได้รับนับร้อย

เบงกาลี...โรฮิงยา ที่ส่วนหนึ่งเข้ามาสมทบในภาคใต้ของไทย โดยการช่วยเหลือและรู้เห็นเป็นใจของพวกก่อการร้ายที่ได้รับการหนุนหลังจากองค์กรมุสลิมที่กำลังเติบโตมากกกก(ย้ำว่า"มากที่สุด"!)ในประเทศนี้ ด้วยเงินภาษีจากชาวพุทธกว่า80%ที่รัฐบาลทุ่มเข้าไปหล่อเลี้ยง ทั้งอนุมัติสร้างมัสยิด จังหวัดละ 3 แห่ง ตั้งเงินเดือนโต๊ะอิหม่ามเดือนละ 18,000 บาท บวกเงินให้กรรมการอิสลามมากมาย

ส่วนพระสงฆ์ไทยหาเงินแทบตายเพื่อสร้างวัด ทั้งยังถูกจับ ถูกรังควาน ถูกฆ่า เป็นใบไม้ร่วง

ตื่นเถิดชาวไทย อย่ามัวหลับไหลลุ่มหลง!!!

 

สวัสดียามสายๆครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

ยามสายกับน้ำสวยบรรเทาร้อน
เขียนให้ผ่อนอารมณ์ยามบ่าย...

ใต้เงาไม้........ถ่ายผ่านหิน
น้ำซัดยิน........ทั่วถิ่นฐาน
ขอบฟ้าไกล....เหลือประมาณ
อยากขับพาล...พ้นขอบโลก!

 

เวลาว่างหลังข้าวเที่ยงพอมี รีบเข้ามาซัด อัดเรื่องเล่าฯให้เข้าจังหวะอย่าชักช้า ช่วงบ่ายแก่มีนัดหมายไปแถวตจว.ใกล้ๆย่านบ้านน้องมากิ เกรงกลับค่ำมืดนำท่องตะนาวศรีไม่ไหว

ไปกันตอนนี้เลยดีกว่า รอการจิ้มชั่วครู่เช่นเคยครับ