เรื่องเล่าและคำถามให้ช่วยกันแก้ไขปรับทิฐิให้ด้วยหากเดินทางผิด

คำถามจากคนๆหนึ่งที่เป็นเรื่องจริงนะ ให้ช่วยกันพิจาณาและวิจารณ์เพื่อการเดินทางที่ถูกต้องและเทียงตรงให้ด้วยนะ






ก่อนอืนต้องขออภัยท่านทั้งหลายไว้ด้วย กระผมไม่ได้มาทดสอบอันใดดอก เพียงแต่กระผมอยากทราบเพราะความสงสัย

ท่านทั้งหลายคงทราบว่ากระผมนี้คือผู้ใดกัน

1 ตอนเมื่อกระผม 5 ขวบเห็นจะได้เพราะยังเล็กมาก ผมเห็นขอทานท่าทางหิวโหย กระผมเกิดความสงสารเป็นอย่างมาก จึงบอกแม่ว่า

แม่ขอตังหน่อย แม่ถามเอาไปทำไม จะเอาให้ขอทาน( ตอนนั้นผมไม่ได้ใช้คำว่าขอทานนะเพราะผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร รู้แต่ว่า น่า

สงสาร ) แม่ไม่ให้ กระผมจึงเดินจากแม่ไป แม่ร้องถามว่าจะไปไหนมันจะหลงทาง (กำลังไปเที่ยวงานพระเจ้าใหญ่ ) ผมบอกแม่ว่าไป

หาพ่อ แม่ถามพ่ออยู่ไหน ผมชี้มือไปอีกทาง (โกหกแม่) แม่จึงไม่ว่าอะไร พอผมไปถึงคนขอทานผมแกะเอาตังที่แม่ให้เอาไว้ก่อนหน้า

นั้นออกมา เป็นแบ้งค์10 บาท ผมไม่มีตังอีกแต่ก็ให้เขาไป พอให้ใจมันรู้สึกเหมือนกับเราได้ช่วยให้ใครสักคน
พ้นจากความทุกข์

น้ำตาเราไหล เรามองหาแม่แต่ไม่เจอ หาคนที่ไปด้วยก็ไม่เห็นใครๆเลย ( คนเยอะมากๆ ) ใจเราไม่เคยคิดหวาดหวั่นเพราะเหตุนั้น

กำหนดทิศทางว่าประตูทางออกน่าจะอยู่ทางไหนแล้วก็เดินไปจนเจอ แล้วไปนั่งรอพ่อแม่และคนอื่นๆที่ไปด้วย ที่รถของพ่อ

จุดสำคัญ

1 เราไม่เคยรู้เรื่องของศีลเลยว่ามันคือะไรให้โทษอย่างไร

2 เราไม่เคยรู้เรื่องของการให้ทานเลยว่าจะได้ผลอย่างไร

คำถาม

1 การที่เราบอกแม่ว่าจะไปหาพ่อนนั้นเป็นการโกหกหรือไม่?

2 การที่เรานำเงินไปให้คนขอทานนั้นไม่มีความปราถนาอะไรเลยมันเป็นบุญหรือไม่?

3 เหตุไรเด็กน้อยคนนึงที่ยังไม่เข้าโรงเรียนแม้แต่ชั้นเด็กเล็ก
(รุ่นผมเขาเข้าเรียนกัน6ขวบ) จึงมีจิตคิดเยี่ยงนั้นได้?

ตอบเป็นข้อก็ได้นะครับ

ความเมตตาสงสารนั้นไม่ใช่มีเพียงเท่านั้น มีอีกมากมาย รวมทั้งกับสัตว์ มันฝังอยู่ในใจ น้ำตาไหลได้เพราะผู้อื่น แต่เรื่องของตน

อดทนเก็บเอาไว้ คนแบบนี้ เขาจุติมาจากภบภูมิใด ความรูสึกเหล่านั้นแม้ทุกวันนั้ผ่านมาอายุเราได้ 30 ปี มันมันก็ยังมีไม่หดหาย

แต่เพียงเรารู้อะไรควรและไม่ควรมากขึ้น และรู้จักวางใจมากขึ้นขึ้นเมื่อช่วยไม่ได้เท่านั้นเอง

http://www.matchananking.com/index....ategory=matchanankingcom&thispage=1&No=319126

 

กราบนมัสการพระคุณท่าน

เท่าที่อ่าน ใคร่ครวญ และพิจารณาจากสำนวนโวหารแล้ว ท่านย่อมเป็นผู้ทรงภูมิธรรมมากยิ่งนัก แล้วเหตุไฉนเรื่องประมาณนี้ ท่านจะไม่สามารถไตร่ตรองเองได้ตัวตนเอง ประหนึ่งว่าต้องการวัดเรทติ้งว่าสิ่งที่สาธารยายธรรมนั่นจะได้คำตอบตรงกับใจกับตนเองได้มากน้อยเพียงใด จึงไม่กล้าที่จะเสนอความคิดกับอุบายที่แยบยลเช่นนี้ ก็ขอให้พระคุณท่านโปรดวินิจฉัยด้วยตนเองเถิด แต่หากเป็นเนื้อนาบุญของพุทธศาสนิกชนแล้วไซร้ ก็ขอได้โปรดแสดงธรรมด้วยเถิด

 

สิ่งที่เห็นคือทุกขเวทนา เราจึงมีจิตเมตตาอยากให้เค้าหายทุกข์ เมื่อเราหยิบยื่นที่เราคิดว่าจะช่วยให้เค้าพ้นทุกข์ได้ก็เกิดความปิติและอิ่มใจ มันจึงเป็นสัญญาจำถึงทุกวันนี้ นี้คือทุกขเวทนา จงน้อมมันเข้าหาใจของเราเองแล้วก้าวล่วงพ้นเหตุแห่งทุกข์นั้นเสีย

 

ขออนุญาติร่วมพิจารณาคำตอบ

คำถาม
1 การที่เราบอกแม่ว่าจะไปหาพ่อนนั้นเป็นการโกหกหรือไม่?
เป็น เพราะแม่ท่านได้เข้าใจเจตนาผิดจากคำพูดนั้นแล้ว

2 การที่เรานำเงินไปให้คนขอทานนั้นไม่มีความปราถนาอะไรเลยมันเป็นบุญหรือไม่?
เป็น เพราะการให้ได้สำเร็จลงแล้วด้วยตัวท่าน

3 เหตุไรเด็กน้อยคนนึงที่ยังไม่เข้าโรงเรียนแม้แต่ชั้นเด็กเล็ก
(รุ่นผมเขาเข้าเรียนกัน6ขวบ) จึงมีจิตคิดเยี่ยงนั้นได้?
คาดว่าทำไปตามสัญญาเก่าที่กระทำสะสมซ้ำๆไว้บ่อยครั้ง

 

ส่วนในกรณีนี้ ผมก็มีเหมือนกัน เป็นตั้งแต่เด็ก ตราบจนทุกวันนี้

ถ้าผมเดินทางไปแล้วพบเศษแก้ว เศษไม้ หรือ อะไรก็ตามที่คะเนได้ว่า จะเป็น
อันตรายต่อผู้เฒ่าผู้แก่ ลูกเล็กเด็กแดง หรือ สตรีมีครรภ ผมจะหยุด แล้วทำให้
สิ่งนั้นพ้นไปจากปัจจัยเสี่ยงเสีย

สำหรับสรรพชีวิต ผมก็อนาธรณ์เมื่อเห็นมันทุรนทุราย หรือ ตะเกียกตะกายเพื่อ
ยื้อแย่งอยู่รอด แต่กับมด--ไม่ค่อยมี

เรื่องทำบุญทำทาน ก็ทำบ่อย เวลาทำก็จะต้องคำนับ หรือ กึ่งขอโทษเขาก่อน
เพราะไม่มีเจตนาจะมองเขาต้อยต่ำ แต่ไม่ได้มากมายอะไร ถ้าคนมายืมเงิน
หรือ เอ่ยปากขอเงิน ถ้ามีเหตุผลกำกับ ก็มักจะให้โดยไม่สนใจว่าตัวเองจะ
พร่อง แต่ทว่า เวลาจะกิน--จะหวง ข้าวของ--จะไม่แบ่ง

แต่ทั้งหมด ผมก็สรุปความได้วันนี้ตอนเที่ยง ขณะทานข้าว

ถ้าทั้งหมดที่เรากล่าวมา เพื่อให้ไปตรงข้อสนับสนุนหนึ่งในใจ
ว่าเราเป็นนั้นเป็นนี่ จุติมาด้วยเหตุนั้นเหตุนี้

เราก็หลงทาง โดนมันหลอก อันนี้เป็นทัศนะที่แจ้งแก่ใจผมในวันนี้จริงๆ

อย่าไปสนใจเลยครับว่าเรามาสร้างปัจจัยใดเพื่อการใด

สัมมาทิฏฐิเท่านั้น ที่ต้องมี

 

คิดเหมือนกัน ไม่ต้องพิมพ์

 

คือ ตอนนี้ ผมบอกตามตรงนะ พระไตรภพ แกว่ง เพราะเกิดตัณหา
และ ตัณหานั้น บางทีมันก็ทำให้เราสงสาร เมตตา
บางทีมันก็ทำให้เรา โมโห
ตัวเดียวแหละ แต่มันทำให้เราแกว่งไปทางนั้นทางนี้

เมตตาได้ แต่ต้องตามมาด้วย อุเบกขา นะ จึงจะครบองค์ พรหมวิหาร

ผมนี่มีทุกรูปแบบ สงสารไปหมด แต่พอมีสติ มันก็สงสารนะ และก็ช่วย แต่ไม่มีอารมณ์ปน นี่เห็นไหมว่ากิเลส มันแฝงอยู่

พอสงสาร แล้ว มีอุเบกขา มีปัญญา มันก็จะช่วยได้อย่างถูกต้อง เพราะไม่ได้บีบคั้นด้วย ตัณหา แต่ปัญญาคอยแก้ต่างหาก และก็จะมีกำลังที่บริบูรณ์ จริงพอที่จะคิดหาหนทางแก้ไข

แต่พอสงสารแบบมีอารมณ์เข้ามาด้วยนั่นแหละ ไปเลย มีเงินก็หมด มีกำลังก็หมด เพราะมันจะออกท่าเดียว

 

กล่าวผิดถนัดแล้วท่าน

 

กราบนมัสการพระไตรภพครับ

จากข้อมูล และคำถามที่ตั้งมา ผมขออนุญาตตอบดังต่อไปนี้ครับ

ถาม : การที่เราบอกแม่ว่าจะไปหาพ่อนนั้นเป็นการโกหกหรือไม่?

ตอบ : หากมีเจตนาจัดว่าเป็นการโกหกครับ เพราะได้พูดโกหกออกมาแล้ว และ
คนฟังคือแม่ก็ได้เชื่อไปตามนั้นแล้ว จึงจัดว่าเป็นการโกหก องค์แห่งมุสาวาท
บริบูรณ์ จัดเป็นอกุศลกรรมบถ แต่อาจจะบาปมากไม่มากก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งครับ

ถาม : การที่เรานำเงินไปให้คนขอทานนั้นไม่มีความปราถนาอะไรเลยมันเป็น
บุญหรือไม่?

ตอบ : จัดว่าเป็นบุญครับ แม้ไม่ได้ปรารถนาอะไรเลยก็ตาม แต่เท่าที่ผมสังเกตุ
จะมีเจตนาอยู่ด้วยแล้วตั้งแต่มีจิตคิดจะช่วย การคิดจะช่วยนี้จัดว่าเป็นเจตนา
เป็นเมตตา และได้กระทำออกมาจึงเป็นกรุณา เป็น กายกรรม กรรมดี เป็นบุญ
ผลบุญก็ส่งออกมาให้เห็นได้ทันทีอีกด้วย คือ เกิดปีติมีความสุข เป็นความสุขที่
เกิดขึ้นจากการเสียสละ

ถาม : เหตุไรเด็กน้อยคนนึงที่ยังไม่เข้าโรงเรียนแม้แต่ชั้นเด็กเล็ก (รุ่นผมเขา
เข้าเรียนกัน6ขวบ) จึงมีจิตคิดเยี่ยงนั้นได้?

ตอบ : ข้อนี้หากแยกสาเหตุอาจจะได้หลายอย่าง เช่น ได้รับการอบรมมาดีใน
ชาตินี้, ได้มีบุญบารมีเคยทำอย่างนี้มาก่อน (จิตโน้มเอียงมาทางนี้) เป็นต้น
แต่ถ้าจะตอบสาเหตุอย่างเดียวก็ได้ นั่นคือ เกิดจาก "สัญญา" คือ สิ่งที่เราได้
เคยเรียนรู้ว่าสิ่งที่เราเห็นนี้ มีลักษณะอย่างนี้ คือ การที่เขาได้รับทุกขเวทนา
ยากลำบากอยู่ ไม่ว่าจะเคยได้เรียนรู้มาจากชาตินี้ หรือว่าชาติไหนก็ตาม และ
ต่อจากนั้นจิตก็ปรุงแต่ง เมื่อตาเห็นรูป กระบวนการสัญญาจะเกิดขึ้น เทียบเคียง
กับความจำเดิม และปรุงแต่งจิตให้คิดจะช่วยเหลือต่อไปนั่นเอง

ขอตอบเพียงเท่านี้ครับ

กราบนมัสการ


-------------------------------------
สักกายทิฐินี้แล ต้องระวัง มักจะปรุงแต่งจิตให้คิด พูด ทำ ว่าแต่ก่อนเราเป็น
อะไรหนอ ปัจจุบันเรามี เราเป็นอะไรหนอ อนาคตเราเป็นอะไรต่อไป
หนอ..."เราๆ" นี้แหละต้องละเสีย

 

จิต มีตัณหา ก็รู้ว่าจิตมีตัณหา
จิตปรุงแต่งอยู่ ก็รู้ว่า จิตนี้ปรุงแต่งอยู่
จิตมีราคะ ก็รู้ว่าจิตนี้มีราคะ

ตามธรรมดา พระภิกษุที่มี ศีลครอบอยู่ สมาธิอยุ่ แม้ปัญญายังไม่มาก ก็จะไม่สอดส่าย
แต่ นี่ พระไตรภพ มีการสอดส่าย ในเรื่องอดีต เกิดความสงสัย มากมาย สงสัยในปฏิปทาของตน
นี่ไม่ได้เป็นด้วย ตัณหาแล้วจะเป็นด้วยสิ่งใด

แต่ก็ดีแล้วนะ ที่ออกมาพูด ออกมาถาม เพราะนั่นก็ละทิฎฐิได้ส่วนหนึ่ง คือ ทุกช์ใจจึงละทิฎฐิ แต่มันต้องละได้ด้วยปัญญา จึงจะดีที่สุด

ผมไม่สนหรอกว่าจะพระหรือว่าฆราวาส พูดตรงๆ แบบนี้ ไม่ต้องเกรงใจ จะไปอ้อมค้อมพอดีกัน พระไม่ได้อะไร
เราเคารพพระ แต่มันก็คนละเรื่องกับการพูด ความจริงนะ ต้องแยก
เหมือน เพื่อน เหมือนน้อง เหมือนพี่ พ่อแม่ หรือใครก็ตาม เราไม่ได้ตำหนิ แต่เราต้องพูด เขาก็จะได้เห็นในอีกมุมหนึ่งได้

ก็สรุปเหมือนเดิม ว่า จิตพระไตรภพ มีนิวรณ์ธรรมมากเกินไป และเต็มไปด้วย ราคะ โทสะ โมหะ อยู่

 

แปลกใจที่ รับอย่างเดียว ไม่แสดงความคิดเห็นกลับคืน

โปรดเทศนาสั่งสอนด้วยครับ

พระคุณเจ้า

 

ที่แท้ ไม่ได้มารับธรรม

นี่แค่อุบาย เพื่อหวังในศรัทธา

 

จิตที่คิดจะให้

ย่อมดีกว่าจิตที่คิดจะรับ​

 

เห็นด้วยครับ

คำถามง่ายๆแค่นี้ เมื่อสองปีก่อนที่เริ่มศึกษาใหม่ๆ ยังตอบได้เลย

อาการหนักนะเนี่ย...

 

ต้องรู้ก่อนว่าตอนนี้ท่านคิดอะไรอยู่

 

ไม่ เชื่อ ร๊อก คุณ ขัน ขี้ โม้

แบร่ แบร่

ล้อ เล่ง ล้อ เล่ง

ออก จะ เกิน ไป นิด โหน่ย จาก ที่ ว่า มา ด้าน บน

จาก ที่ ตาม อ่าน มา

แค่ การ ตอบ กระ ทู้ และ ก็ โม โห คุณ ใบ ไม้

แค่ นี้ ก็ ทำ ให้ ผม ไม่ เชื่อ แล้ว ว่า คุณ ทำ ได้ อย่าง ที่ คุณ ว่า

 

ท่านก็แค่อยากจะรู้คำตอบจากพวกคุณท่านหลายว่าได้ธรรมะไปวางไว้ในใจแยะหรือน้อยแค่ไหนก็แค่นั้น แต่จะหาผู้บรรลุธรรมก็ตามเค้าไปตรงๆเลยไม่ง่ายกว่าหรือ

 

ใครหรือ สาธุ สาธุ สาธุ ทุกอย่างเป็นไปแล้ว กรรมเกิดขึ้นแล้ว วิบากแห่งกรรมย่อมตามมา พระโง่รูปเดี่ยวอย่างอาตมานี้หรือ จะหยุดได้

สาธุ สาธุ สาธุ ทุกอย่างเป็นไปแล้ว ทุกอย่างมีอยู่แล้ว และทุกอย่างกำลัง
จะส่งผลต่อ เอาเถิด เอาเถิด

 

อาตมามิได้เก่งกาจ อาตมาจะสอนเฉพาะผู้ยอมถอดแล้วซึ่งรองเท้า เพราะอาตมา ยังเขลาอยู่ สาธุ สาธุ ท่านคงฉลาดแล้วกระมัง พ้นแล้วกระมัง
อืม พ้นแล้ว พ้นทางแล้ว

 

มิได้ขอรับ

นาม เราไม่ต่างกัน นี่เกี่ยวข้องกับ พระคุณเจ้า หรือเปล่าขอรับ

อาจทำให้พวกเราสับสนได้