Featured เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ใช่เลยครับท่านวันวิ แย่ตรงที่ใจอ่อน ขี้สงสารชอบช่วยใครเอ่ยปากถ้าช่วยได้ก็ช่วยครับ ช่วยเขาก็เหมือนทำบุญนั่นและ ยิ่งถ้าเห็นความอยุติธรรมก็ยิ่งทนไม่ไหวได้เรื่องทุกที..อิอิ

 

ได้รับพระแล้วครับอา ขอบพระคุณมากครับ
รอลุ้นหลวงพ่อกวยต่อครับผม

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

มีความสุข กับวันศุกร์ ทุกท่านครับ

 

กราบสวัสดียามสายวันศุกร์ค่ะคุณอา wanwi และสมาชิกทุกท่าน

วันนี้ขอให้ทุกท่านมีความสุขตามชื่อวัน และขอให้โชคดีเย็นนี้ ได้ลาภมากๆค่ะ

 

รับพรจากพระนิรนัตราย สุดยอดพระโพธิสัตว์
วันศุกร์นี้ก็"สุข"ทั้งวัน ยันเย็นยาม"ลุ้นแห่งชาติ"

 

อุปนิสัยเช่นนี้ อยู่เมืองฝรั่งดีแล้วครับ...เพราะ

---1...ฝรั่งไม่ขี้ขอ
---2...ฝรั่งรักษาสิทธิ์มากกว่าคนเอเซีย ยิ่งการเอารัดเอาเปรียบคนด้อยโอกาสกว่า ฝรั่งจะไม่ค่อยดูดายเท่าไหร่ ชอบส.ใส่เกือก มากกว่าคนหัวดำ

---เสียอย่างเดียวอยู่เมืองฝรั่ง มักได้แต่ของแบบฝรั่ง พระจมูกโด่งเกินไป คือเก๊ดีไงละท่าน-ฮ่า

 

โมทนาบุญพระบุญต้นน้ำกับทานน้องสี่ขาที่ร่วมทำ เรื่องพระเนื้อผงยอดนิยมก็คงสัก7-8หรืออีก10 วัน ช่วงนี้ กลับเข้าธีมเดิมกระทู้ คือลุยป่าเขาพงไพรไปก่อน ไว้อ่านช่วงบ่าย

 

ทำงานสุขตอนเช้า ยิ้มแย้มสุขใจอีกที
ช่วงเย็นกับโชคลาภในวาระลุ้นแห่งชาติ

 

การ์ดวันศุกร์ หรูหรามาเต็มจอจากน้องมากิ
ให้ตัวน้องกับมวลสมาชิก เป็นไปตามนั้นเถิด

 

พรดีล่องมาจากใต้ มีสุข มีลาภพอท้วมๆ อย่ามีมากจน"ทุกขลาภ"อย่างท่านหมวดจรูญที่จะได้ใช้เงินสักทีก็ทุกลักทุเลแทบรากเลือด

---เรื่องนี้ทำให้เห็นความวิปลาสของโลกและมนุษย์อันไม่น่าเชื่อ คนที่ฟ้องเป็นครูสอนพระศาสนา มีความรู้ เชี่ยวชาญในบาปกรรม แต่ไม่มีอย่างเดียว...

หิริโอตัปปะ"...ความละอายต่อบาป"!!!

อัศจรรย์ดีไหมท่านผู้อ่าน ?...มิน่า ศาสนาจึงนับวันยิ่งเรียวลง ต้องช่วยกันต้านช่วยกันกู้ ตามกำลังความสามารถเท่าที่จะทำได้ รักพระพุทธ ก็จงหยุดเหยียบย่ำพระธรรม ย่ำพระสงฆ์ เลิกขายพระเก๊ สร้างพราย ขายผีกันเถิด พวกอาศัยผ้าเหลืองพระศาสดาทั้งหลาย

 

สวัสดีค่ะคุณลุง

พรุ่งนี้เช้ามุจะเดินทางไปปฏิบัติธรรม กลับมาสัปดาห์หน้า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่มุจะได้กราบลาส่งท่านเจ้าคุณ มุได้ภาวนาในกรุงเทพต่อเนื่องมาหนึ่งปีเต็ม โดยมีท่านเป็นผู้สนับสนุนและบางโอกาส มุได้ร่วมทำบุญและทวนการภาวนากับท่าน พระอาจารย์อีกหลายท่านมักบอกเสมอว่าอย่าลืมพิจารณากาย ร่างกายนั้นมีความเสื่อมเป็นธรรมดา

มุโชคดีที่ได้ใกล้ชิดกับพระอาจารย์หลายท่านที่ได้ชื่อว่าวัตรงดงาม เปี่ยมด้วยความเมตตา ทั้งที่มุรู้จักกับท่าน มุไม่เคยมีวัตถุมงคลใดๆ นอกจากท่านเมตตาเจิมหรือเป่าศรีษะให้ เท่านั้น พรจากคุณพ่อคุณแม่ ครูบาอาจารย์คือธงชัยของมุ ที่มุอดทนทำได้ขนาดนี้

การไปภาวนาครั้งนี้ มุไม่มีโอกาสบอกกล่าวพระอาจารย์รูปใดๆ นอกจากตั้งจิตอธิษฐานให้ขอบคุณทุกท่าน หลวงตา วัดคลองเจริญธรรมาวาส บอกว่า หลวงตาฝากเรื่องอิทธิบาทสี่และพรหมวิหารสี่ให้มุนำติดตัวไป วันนี้มุขอส่งความเป็นมงคลนี้และกุศลจากการไปปฏิบัติให้คุณลุง ครอบครัว และนสมาชิกทุกท่าน มุกราบขอคุณบารมีพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลายโปรดอำนวยพรให้ทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรงทุกท่านค่ะ

ขอบคุณคุณลุงที่คอยสอนธรรมะและเป็นตัวอย่างการทำหน้าที่สะพานบุญให้มุเห็นนะคะ

P.S. @sepultura วันนี้มุจะรอลุ้นผลล็อตโต้ ถูกไม่ถูกก็ช่วยหาวิธีรีไซเคิลให้มุด้วยนะคะ ฮา

 

สวัสดีครับพี่วันวิฯ และสมาชิกทุกท่าน
กระทู้นักขุดกรุฯ มาถึงหน้า 1,200 แล้วครับ ขอบุญบารมีที่ทุกท่านได้ทำนำพาให้ทุกท่านมีความสุขและร่ำรวยในวันลุ้นแห่งชาติครับ

 

ถึงวันลุ้นอีกแล้วหรือครับ สองวันก่อนฝันเลขสองตัว ในฝันยังเถียงกันเองเลย เฮ้ยบอกว่าไม่ใช่ เป็นสองตัวนี้ต่างหาก ตื่นมาลืมหมด..อิอิ

 

หนูมุลาไปปฏิบัติอีกรอบ บรรยายความตามธรรม
ได้ชัดเจนดี ไม่มีอะไรเสริมนอกจากยกมือวันทา...

โมทนาสาธุกับทุกบุญ ทุกประการครับ

 

เผลอกระพริบตาถี่ๆไม่กี่ที หน้าก็วิ่งจี๋มาที่1,200 ก็ดูขนาดไม่ได้เขียนเรื่องเล่าฯวันเดียว ยังกระโจนไปตั้ง 5 หน้า

---เขียนสัก 10 ปีหวัง พรวดไป"หมื่นหน้า" ทำสถิติลงกินเนส บุ๊ค ชัวร์-ฮ่า

---ให้คุณทวีสมหวังกับเกมส์ตัวเลขวันนี้ดุจกัน

 

ดีแล้วครับคุณชัยวัฒน์ ขืนจำได้มีหวังพาพวกเสียสตังค์อีก ลุ้นกันเล็กๆแบบมีหวังติดปลายนวมบ้างก็พอแล้ว อย่าหวังเขมือบคำโตแบบครูคนนั้นเลย ทั้งสอนศาสนา แต่เล่นหวยงวดละเป็นหมื่น

---เฮ้อ...เรื่องของครู มันไปข้างๆคูๆ หาความน่เชื่อถือไม่ได้สักเรื่อง

---ว่าแล้ว อย่าสนเรื่องนอก'ทู้...มาเข้าเรื่องเรา เข้าป่าดีกว่า ปูเสื่อรอข้ามขอบฟ้าได้เลย ขอเวลาเคาะสักอึดใจใหญ่ๆ หวังว่า แขกคงไม่มาเยี่ยม...จีน-ไทยคงไม่มาเยือน-ฮ่า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...มือยักษ์โอฬารปานกระด้งฝัดข้าวหลายใบรวมกัน คว้าหมับจับตัวผมไว้
====================

พลังบีบรัดส่งความอึดอัดแทบสิ้นสติ อาการลูกไก่ในกำมือเป็นอย่างนี้เอง...

ผมตะกายดิ้นขลุกขลัก จิตที่มีสติสุดท้ายริบหรี่ดุจเปลวเทียนใกล้ดับแสง อุบัติเปล่ง "พระมงกุฏพระพุทธเจ้า" ออกไป ร่างที่ไร้ร่างลุกโพลงเรืองแสงดังอาบด้วยเปลวมฤตยู

ไฟเย็นห้อมกาย แต่มือที่จับสัมผัสสิกลับร้อนแรงดังโดนไฟนรก!!!

อสุรกายไร้หน้าในราตรีสีนิล กรีดร้องโหยหวน สลัดมือใหญ่ใบพายหนีเปลวนรกระอุ จิตบอบบางปลิวลิ่วไปในฟากฟ้าเหมือนเทหวัตถุไร้ค่า เช่นสะเก็ดดาวทะลวงผ่านแรงดึงดูด

พริบตาเดียวในชั่วขณะจิตเกิด-ดับ เกิด-ดับ นับไม่ถ้วนแห่งความเร็วแสง ร่างปราศสิ่งห่อหุ้มคุ้มครองป้องกัน ก็หยุดยืนอยู่ริมฝั่งมหานที

ผมตะลึงลานแลมหานทีสีทันดรอันปรากฏขวาง แสงสีเงินอาบไล้ผืนน้ำระยิบระยับ ยิ่งกวาดตาทอดไกลสุดขอบมหาสมุทร มองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากผืนน้ำที่เงียบสงบ ไร้แม้คลื่นลมกระฉอก

"เราจะข้ามได้อย่างไร?"...จิตในจิตคับข้องรำพึง แค่ความหนักอกแว่บเข้าสู่จิต กายพลันหนักอึ้ง แทบยกขาไม่ขึ้น

ผิวน้ำเบื้องหน้าที่ราบเรียบสวยงาม พลันแปรเปลี่ยนเป็นระลอกคลื่นสูงท่วมเทียมฟ้า พื้นน้ำแตกกระจายเป็นฝอยยังกับมีใครหย่อนระเบิดนาปาล์มลงไป และแล้วมหัศจรรย์แห่งท้องน้ำก็ผลุดโผล่ขึ้นสู่ห้วงอวกาศ...

อา...พญานาค...งูใหญ่ หรือมังกรในเทพนิยาย?

เจ้าสัตว์ที่ไม่มีอยู่จริงบนผืนพิภพนอกจากในนวนิยายและจินตนาการ ม้วนตัวสู่เหนือน้ำ อ้าปากคำราม เกล็ดสีเงินใหญ่เหลือคณากระทบแสง สะท้อนเจิดจ้าไปทั่วมหานที

"ต้องขี่มังกร"!!!

เพียงคิดพิสดารร่างก็เบาหวิวเช่นปุยนุ่น ลอยพรวดขึ้นเหนือเศียรเดียวอันมโหฬารตระการตา ถลาคว้าจับเขาราวกับเขากวางหงิกงอ หยักงามดังปะการังแกะสลักด้วยน้ำมือเทพแห่งศิลป์ พญามังกรสลัดหนวดสะบัดหัวไปมา แต่ผมสวมวิญญาณมือตุ๊กแกเกาะจับเหนียวหนึบ

ร่างยักษ์สุดพรรณนากระโจนสู่ห้วงเวหา ม้วนตัวตีลังกาชำแรกแหวกพื้นน้ำพร้อมกับร่างผมปลิวไสวแกว่งไกวร่องแร่งเหนือเศียรมหึมา...

ผมมีปัญญาเพียงหยียดมือคว้าจับตรงยอดเขาสวยไม่ยอมปล่อยให้โง่

ใต้ผิวน้ำผมควรขาดอากาศปอดระเบิดเป็นผุยผง เปล่าเลย...ในห้วงมหรรณพมีแต่ความเย็นสบาย พญามังกรดูคลายความกราดเกรี้ยว ในห้วงมหานทีที่โปรดปราน...โผพุ่งดำดิ่งล้ำลึกอย่างเริงร่าแต่ไม่รุนแรง ผมคร่อมตัวบนคอสองมือโอบกอดโคนเขาแน่น...ร่างแนบขนานไปกับช่วงคออ่อนหยุ่น ชั่วพริบตา เราก็แหวกว่ายลงสู่ก้นบึ้งแห่งมหาสมุทร สุดลึกเหลือกำหนด

สะดือทะเล...อา พญามังกรนำกายทิพย์ผมสู่สะดือทะเลเป็นแม่นมั่น!

พระอุปคุต...! อีกจิตผมสำเหนียก เพรียกถึงพระอรหันต์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งพระศาสนา ท่านคอยปกป้องศาสนาอยู่ใต้สะดือทะเล ปราบพญามารดังจารึกไว้ในคัมภีร์พระศาสนาบทหนึ่ง ผมอาจจะได้พบท่าน

เปล่าเลย...ความหวังเป็นหมัน ละลายไปกับเกลียวคลื่นใต้สมุทร ...เบื้องหน้านั้น สถานที่ซึ่งไม่มีวันคุ้น ไม่เคยเหยียบย่างเยือน

เพียงแต่ผู้ที่ผมเห็นตรงหน้าคือ มหาบุรุษที่ไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้ประสบพบอีกในชาตินี้...

กลางแสงนวลขาวแต่ไร้แสงสว่าง ทุกอย่างระเรื่อนวล ต่อเมื่อมีวัตถุผ่านกระทบจึงบังเกิดแสงเงา ผมปล่อยตัวตนเลื่อนไหลไปตามสิ่งรอบกายบงการ

องค์ปู่ฤาษีตาไฟ นั่งตระหง่านกลางแสงโชติช่วงชัชวาลย์นั้น!

อณูที่ห้อมล้อมองค์ปู่เป็นสีขาวสว่างไสว ประดุจดั่งรังสีแห่งสุริยะฉายฉานขาวเฉดเดียว ผมตะกายมาหาองค์ปู่สำเร็จ ไม่ต้องรอท่านมาโปรด...

ช่างน่าพิศวง... ท่านเคยบอกจะมาหาผมเป็นหนสุดท้าย ทว่าคราวนี้จิตผมไขว่คว้าท่านเจอะเจอด้วยตนเอง...

==========สถานที่นี้ีคือดินแดนอมตะ...!?==========

จิตอัศจรรย์ส่งความรู้ภายในออกมาดังนั้น ผมลอยถลาก้มหมอบกราบเบื้องหน้า ใบหน้าเปี่ยมเมตตาหาเคยเปลี่ยนแปลง มีแต่รัศมีโชติช่วงยิ่งขึ้น

เสมือนหนึ่งการบำเพ็ญบารมีแห่งท่านเข้าสู่สัจจะ ลุล่วงองคาพยพทุกมิติแห่งจักรวาล ไม่เป็นทาส สิ้นสิ่งติดข้อง ปราศธุลีเศษคับข้องใจแห่งความเป็นไปทุกภพภูมิ ทุกลำดับชั้น

"ก้าวข้ามข้อห้ามกามารมณ์ จิตก็ข้ามฝั่งมาถึงที่นี่ได้ชั่วคราว"!!!

------------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

โปรดอย่าถาม หึหึ เสียดายเงินลงทุน ฮา เอาขำๆ พอค่ะ สรุปต้องบอกแม่ว่า แม่คะซื้อล็อตโต้มาสองเดือน มุขอถอดใจนะ