พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

เอาละ ก็รู้แล้วละ วางแล้วกัน คงไม่มีอะไรจะพูด
วันนี้เอาเกร็ด สามก๊กมาฝากกัน

เทียบจีนกลางของชื่อต่างๆ ใน 3 ก๊กไทย

เครดิต http://www.feelthailand.com/sanguo/name.html

[SIZE=-1]Ahui Nan ห้วยหลำ
Bao Long เปาหลง
Bao Su เปาเชา
Bao Xin เปาสิ้น
Bao Zhong เปาต๋ง
Bei Yan ปีเอี๋ยน
Bi Gui ปิดห้วน
Bian Hong เปียนฮอง
Bian Xi เปี๋ยนฮี
Bo Shou ไป่โซ่ว
Bu Chan ปู้ฉัน
Bu Zhi โปจิด(เปาจิด)
Cai He ชัวโฮ
Cai Hun ชัวหุน
Cai Lin ชัวหลิม
Cai Mao ชัวมอ
Cai Xun ชัวหุน
Cai Yang ซัวหยง
Cai Yong ซัวหยง
Cai Yu ซุยฮู
Cai Zhong ชัวต๋ง
Cao Cao โจโฉ
Cao Amin โจอันบิ๋น
Cao Ang โจงั่ง
Cao Bao โจป้า
Cao Chun โจซุน
Cao De โจเต๊ก
Cao Fang โจฮอง
Cao Hong โจหอง
Cao Huang โจฮวน
Cao Jia เทาเจียด
Cao Ju โจกี๋
Cao Lin โจหลิน
Cao Mao โจมอ
Cao Pi โจผี
Cao Ren โจหยิน
Cao Rui โจยอย
Cao Shuang โจซอง
Cao Song โจโก๋
Cao Xi โจอี้
Cao Xing โจเส็ง
Cai Xiong โจหิม
Cao Xiu โจฮิว
Cao Xun โจหุ้น
Cao Yan โจง่าน
Cao Yong โจเอ๋ง
Cao Yu โจฮู
Cao Zhang โจเจียง
Cao Zhen โจจิ๋น
Cao Zhi โจสิด
Cao Zun โจจุ้น
Ce Xian(The Khan) โจเอียนอ๋อง
Cen Bi เงียมเพ็ก
Cen Hun งิมหุน
Cen Wei งิมอุ๋ย
Cen Zhi ห้วนหง
Chang Diao เซียงเตียว
Chang Qi เชียงกี่
Chang Xi เซียงหู
Cheli Ji เตียดลิเกียด
Che Zhou กีเหมา
Chen Dan ตันต๋ำ
Chen Deng ตันเต๋ง
Chen Fan ตันผวน
Chen Gong ตันก๋ง
Chen Gui ตันกุ๋ย
Chen Heng ตันเหง
Chen Ji ตันกี๋
Chen Jiao ตันเกียว
Chen Jiu ตันจิ๋ว
Chen Jun ตันจุ้น
Chen Lan ตันหลัน
Chen Lin ตันหลิม
Chen Qian ตังเขียน
Chen Qun ตันกุ๋น
Chen Sheng ตันเสง
Chen Shi ตันเซ็ก(ตันซื่อ)
Chen Sun ตันสูน
Chen Tai ต้านท่าย
Chen Wu ตันบู
Chen Xiang ตันเสียง
Chen Ying ตันเอ๋ง
Chen Yuan เฉินหยวน
Chen Zhao เฉินเจ้า
Chen Zhen ตันจิ๋น
Cheng Bing เทียเป๋ง
Cheng Deshu เทียตก
Cheng He เสงโห
Cheng Ji เซงเจ
Cheng Jin เทียกี
Cheng Kuang เชียกง
Cheng Lian เซ้งเหลียม
Cheng Pu เทียเภา
Cheng Wu เทียบู
Cheng Yi เซ่งหงี
Cheng Yin เทงหงิน
Cheng Yu เทียหยก
Cheng Yuanzhi เทียอ้วยจี
Cheng Zi เทียจู๋
Cheng Zu เซงจุย
Chi Lu คองสี
Chong Fu จงฝู่
Chong Ji ตันอิบ
Chong Shao ตงเซียว
Chou Lian ซือเหลียน
Chung Jin เตียวกี
Chunyu Dan ตุนอิตัน
Chunyu Dao อิโต
Chunyu Qiong อิเขง
Cuan Xi เทียนสิบ
Cui Liang ซุยเหลียง
Cui Lie ซุ่ยเลี่ย
Cui Yan ซุนต่ำ
Cui Yong ซุยยง
Cui Yu ซุยฮู
Cui Zhouping ซุยเป๋ง
Dai Lai ตั้วไหล
Dai Ling ไต้เหลง
Dai Yuan ไต้อ้วน
Dang Jun ตองกิ๋น
Deng Ai เตงงาย
Deng Cheng เตงเถี้ย
Deng Dun เตงตุ้น
Deng Liang เตงเลียง
Deng Long เตงหลง
Deng Mao เตงเมา
Deng Tong เตงถง
Deng Xian เตงเหียน
Deng Xiang เตงเหียน
Deng Yang เตงเหยียง
Deng Yi ตงยี่
Deng Yu เตงอี่
Deng Zhi เตงจี๋
Deng Zhong เตงต๋ง
Dian Man เตียนมวน
Dian Wei เตียนอุย
Diao Chan เตียวเสี้ยน
Ding Fei เต๋งฮุย
Ding Feng เตงฮอง
Ding Fung เตงเฟิง
Ding Guan เต๊งกวน
Ding Li เตงลี่
Ding Mi เตงปิด
Ding Xian เตง<!--หำ-->
Ding Yi เตงหงี
Ding Yin เตงอี้
Ding Yuan เต๊งหงวน
Dong Cao ตังเตียว
Dong Chao ตังเฉียว
Dong Cheng ตังสิน
Dong Chong ตันต๋ง
Dong He ตั๋งโห
Dong Heng ตังเหง
Dong Huang ตั๋งหวัง
Dong Jue ตังสิ้น
Dong Min ตั๋งห้อง
Dongtu Na สุนา
Dong Xi ตังสิด
Dong Xin ตังฮี
Dong Xun ตังสิม
Dong Yun ตันอุ๋น
Dong Zhao ตังเจี๋ยว
Dong Zhuo ตั๋งโต๊ะ
Dou Wu เตาบู
Du Lu ตู้ลู่
Du Qi ตอกี้
Du Qiong เตาเขง
Du Rui ตอยอย
Du Wei โตบี
Du Xi โตสิบ
Du Yi ตอหงี
Du Yu เตาอี้
Du Yuan เตาอวน
Duan Gui ต๋วนกุย
Duan Wei ตวนอุย
Duo Si โต้สู้
E Huan งากฟัน
Ehe Shaoge โงโหเสียวกั้ว
Fa Zheng หวดเจ้ง
Fan Chou หวนเตียว
Fan Jian ฮวนเกี๋ยน
Fan Jiang ฮอมเกียง
Fan Kang ห้วนชง
Fan Neng วัวเหล็ง
Fan Pang หงิมติด
Fan Qi ฮวนกี๋
Fang Yue หองหยก
Fei Guan อุยหวน
Fei Yao ปีเอียว
Fei Yi บิฮุย
Fei Shi บิสี(อุยสี)
Feng Dan เฝิงถ่ง
Feng Li บังเล้
Feng Xi ปองสิบ
Feng Xu ฮองสี
Fu De ฮกเต็ก
Fu Gan โปหั้น
Fu Gu เปาต้าน
Fu Qian ปอเฉียม
Fu Shiren เปาสูหยิน
Fu Tong เปาเตียว
Fu Wan ฮกอ้วน
Fu Xuan ฮูสวน
Fu Ying เปาเอ๋ง
Gan Ning กำเหลง
Gao Ding โกเตง
Gao Gan โกกัน
Gao Lan โกลำ
Gao Pei โกภาย
Gao Rou โกหยิว
Gao Sheng โกเสง
Gao Shun โกซุ่น
Gao Xiang โกเสียง
Ge Ding โกเตง
Ge Yong กันหยง
Geng Ji เกงจี
Geng Wu เก๋งบู
Gong Du ก๋งเต๋า
Gong Jing สิบเกง
Gong Qi จงคี
Gong Zhi ขงจี
Gongsun Du กองซุนตู้
Gongsun Gong กองซุนก๋ง
Gongsun Huang กองซุนควั้ง
Gongsun Kang กองซุนของ
Gongsun Xiu กองซุนสิว
Gongsun Yuan กองซุนเอี๋ยน
Gongsun Yue กองซุนอวด
Gongsun Zan กองซุนจ้าน
Gou Ai กุอั๋น
Gou An กิอั๋น
Gu Li กู่ลี่
Gu Yong โกะหยง
Guan Chun กวนซุน
Guan Ding กวนเต๋ง
Guan Hai กวนไฮ
Guan Lu หมอกวนลอ
Guan Neng กวนเหล็ง
Guan Ping กวนเป๋ง
Guan Suo กวนสก
Guan Xing กวนหิน
Guan Yong ถังหยง
Guan Yi กวนเหล็ง
Guan Yu กวนอู
Guanqiu Dian บู๊ขิวเตี้ยน
Guanqiu Jian บู๊ขิวเขียม
Gui Lan อิหลำ
Gui Yuanjin กุยอ้วนจิ๋น
Guo Huai กุยห้วย (โกฉุย,กวยหวย)
Guo Jia กุยแก
Guo Sheng ก๊กเสง
Guo Si กุยกี
Guo Tu กัวเต๋า
Guo Ye กุยเอ๊ก
Guo Youzhi กุยฮิวจี๋
Han Dang ฮันต๋ง
Han Fu ฮันฮก
Han Hao ฮันโฮ
Han Heng ฮันหอง
Han Ji หันค่าย
Han Juzi ฮันจูกี๋
Han Meng ฮันเบ๋ง
Han Rong ฮันหยง
Han Song ฮันสง
Han Sui หันซุย
Han Xian หันเซียม
Han Xuan ฮันเหียน
Han Yin หันอิ้น
Han De ฮันเต๊ก
Han Qi ฮันกี๋
Han Qiong ฮันเขง
Han Xuan ฮันเหียน
Han Yao ฮันเอี๋ยว
Han Ying ฮันเอ๋ง
Han Zhen อันเจ๋ง
Han Zhong ฮั่นต๋ง
Han Zong ฮั่นจ๋ง
Hao Meng หลันเป้ง
Hao Zhao เฮกเจียว
He He โอจับ
He Jin โฮจิ๋น
He Man โฮปัน
He Meng หลันเป้ง
He Miao โฮเบี้ยว
He Ping โฮเป๋ง
He Yan โฮอั๋น
He Yi โฮงี
He Yong โหหยอง
He Zeng โฮเจ้ง
He Zhi เหอจื๋อ
Hou Cao เฮาโจ
Hou Cheng โฮเสง(เฮาเส็ง)
Hou Lan เหาลำ
Hou Xuan เฮาชวน
Hu Ban งอปั้น
Hu Cai โฮจ๋าย
Hu Chier ซกยี
Hu Fen เฮาหุน(ห่อหุน)
Hu Hua โฮหัว
Hu Ji เฮาเจ้(เปงจี๋)
Hu Juer เฮาเฉีย
Hu Lie เฮาเหลก
Hu Miao หูเหมี่ยว
Hu Yuan เฮาเกียน
Hu Zhen โฮจิ๋น
Hu Zhi เฮจิด
Hu Zhong อาวต๋ง
Hu Zong หูซง
Hu Zun โฮจุ๋น(อ้าวจุ๋น)
Hua Jiao หัวเหอ(หองหยก)
Hua Tuo หมอฮัวโต๋
Hua Xiong ฮัวหยง
Hua Xin ฮัวหิม
Hua Yong ฮั้วเอ๋ง
Huan Fan ฮวนห้อม
Huan Ji ฮวนกาย
Huan Jia หวนแก
Huan Jie หองไก่
Huan Yi ฮวนอี
Huang Chenyan ฮองเสงหงัน
Huang Chong หวนจง
Huang Gai อุยกาย
Huang Hao ฮุยโฮ
Huang Kui อุยกุ๋ย
Huang Quan อุยก๋วน(ห้องกวน)
Huang Shao อุยเซียว
Huang Wan อุยอ๋วน
Huang Zhong ฮองตง
Huang Zu หองจอ
Huangfu Kai ฮองฝูข่าย
Huangfu Li ฮองหูเฮียบ
Huangfu Song ฮองฮูสง
Huo Jun งักจุ้น
Huo Yi คว้อเก๋อ
Ji Ling กิเหลง
Ji Mao เกียดเมา
Ji Mu เกียดบก
Ji Ping หมอเกียดเป๋ง
Jia Chong กาอุ้น
Jia Fan แกหวน
Jia Hua แกหัว
Jia Kui กากุ๋ย
Jia Xu กาเซี่ยง
Jian Shuo เกียนสิด
Jian Yong กันหยง
Jiang Ban เจียวปั้น
Jiang Bin เจียวปิน
Jiang Gan เจียวก้าน
Jiang Ji เจียวเจ้
Jiang Qi เจียวกี๋
Jiang Qin เจียวขิม(จิวขิม)
Jiang Shu เจียวสี
Jiang Wan เจียวอ้วน
Jiang Wei เกียงอุย
Jiang Xian เจียวเอี๋ยน
Jiang Xu เกียงขิม
Jiang Yan เจียวเอี๋ยน
Jiang Yiqu เจียวหงี
Jiao Bing เจาเปง
Jiao Bo เจียวเป๊ก
Jiao Chu เจียวเหีย
Jiao Yi เจียวอี้
Jinhua Sanjie กิมห้วน
Jin Shang กิมเซี่ยง
Jin Xiang กิมเซ๊ยง
Jin Xuan กิมสวน
Jin Yi กิมหัน
Ju Gu จองกี๋
Ju Shou ชีสิว
Kan Ze งำเต๊ก
King Kebi Neng ห่อปี่
Kong Rong ขงหยง
Kong Xiu ขงสิ้ว
Kong Yu คงหยิบ
Kong Zhou ขงมอ
Kuai Liang เกงเหลียง
Kuai Yue เกงอวด
Kui Gu อุยก้อ
Lai Min ไลบิน
Lei Bo ลุยป๊ก
Lei Tong ลุยต๋อง
Lei Xu ลุยฉี
Li Bie ลิเป๊ก
Li Deng โลหอง
Li Dian ลิเตียน
Li Du ลิปู
Li Fang ลิฮอง
Li Fu ลิฮก
Li Gu ลิจู
Li Gui ลีกุ๋ย
Li Hu ลิเฮา
Li Hui ลิอิ๋น
Li Jue ลิฉุย
Li Kan ลิขำ
Li Meng ลิบ้อง
Li Mu ลีหู
Li Peng ลิเพง
Li Qiu หลี่ฉิว
Li Qu ลิต๊ก
Li Ru ลิยู
Li Sheng หลีซิน
Li Su ลิซก
Li Teng ลิอ๋อง(ลิหลวง)
Li Tong ลีถอง(ลิทอง)
Li Xian ลิเซียม
Li Xin ลิหิม
Li Yan ลิเงียม(ลิเหยียม)
Li Yi ลิอี้
Li Yue ลิงัก
Li Zhuan ลิจวน
Li Zong ลิจ๋อง
Liang Gang เลียงกอง
Liang Ji เลี่ยงกี๋
Liang Kuan เลงควัน
Liang Qian เลี้ยงเขียน
Liang Xing เหลียงเหง
Liang Xu เหลียงซี
Liao Chun เลียวซุน
Liao Hua เลียวหัว
Liao Li เลียวลี่
Ling Bao เหลงเปา
Ling Cao เล่งโฉ
Ling Tong เล่งทอง
Liu An เล่าอั๋น
Liu Ba เล่าป๋า
Liu Bao เล่าเป๋า
Liu Bei เล่าปี่
Liu Biao เล่าเปียว
Liu Chan เล่าขำ
Liu Cheng เล่าเสง
Liu Dai เล่าต้าย
Liu Dan เล่าตัด
Liu Dao เล่าเอียว
Liu Du เล่าเตา
Liu Fan เล่าเฉีย
Liu Fang เล่าฮอง
Liu Fei ลิวฮู
Liu Feng เล่าฮอง
Liu Fu เล่าฮก
Liu Gui เล่ากุ๋ย
Liu He เล่าเหอ
Liu Hu เล่าเก๋ง
Liu Ju เล่ากี
Liu Jun เล่ายวน
Liu Li เล่าลี
Liu Lue เล่าเลียก
Liu Mi เล่าปิด
Liu Min เล่าปิ้น
Liu Ning หลิวหนิง
Liu Pan เล่าผวน
Liu Pi เล่าเพ็ก
Liu Ping หลิวผิง
Liu Qi เล่ากี๋
Liu Rui เล่ายอย
Liu Shan เล่าเสี้ยน(อาเต๊า)
Liu Shao เล่าเซียว
Liu Shi หลิวซี
Liu Tao เล่าโต๋
Liu Wan เล่าอวน
Liu Xi เล่าฮี
Liu Xian พระเจ้าเหี้ยนเต้
Liu Xiang เล่าเหียน
Liu Xin เล่าเซียน
Liu Xu หลิวซิน
Liu Xue เล่าสุน
Liu Xun เล่าชุน
Liu Yan เล่าเอี๋ยน(เล่าเอียง)
Liu Yang เล่าเหยียน
Liu Yao เล่าอิ้ว
Liu Ye เล่าหัว
Liu Yu เล่าหงี
Liu Yue เล่าเอียน
Liu Yung เล่าหยัง
Liu Zan เล่าจ้าน
Liu Zang เล่าเบา
Liu Zhang เล่าเจี้ยง
Liu Zhong เล่าจ้อง
Liu Ziyang เล่าจูเจี๋ยง
Liu Zong เล่าจ๋อง
Lou Xuan โหลวเสียน
Lou Zibo โหลวจื่อโปว
Lu Ba ลิปา
Lu Boshe หลีแปะเฉีย
Lu Bu ลิโป้
Lu Chang ลิเสียง
Lu Dai ลิต้าย
Lu Fan ลิห้อม
Lu Gang ลู่คัง
Lu Gong ลีก๋ง
Lu Ji ลกเจ๊ก
Lu Jing ลู่จิ่ง
Lu Ju ลีกี
Lu Kai ลิคี
Lu Kang ลกข้อง
Lu Kuai ลู่ข่าย
Lu Kuang ลิกอง
Lu Kui หลู่คุย
Lu Meng ลิบอง
Lu Qian ลิยอย
Lu Su โลซก
Lu Weihuang ลิอุยหอง
Lu Xiang ลิเซียง
Lu Xu หลูซุน
Lu Xun ลกซุน
Lu Yin ลิหงี
Lu Zhao ล่อเจียว
Lu Zhi โลติด
Lu Zhu เล่าจี๋
Lun Zhi ลุนติด
Luo Tong ล่อถ่ง
Ma Chao ม้าเฉียว
Ma Dai ม้าต้าย
Ma Han ม้าหั้น
Ma Jun ม้ากิ้น
Ma Liang ม้าเลี้ยง
Ma Miao ม้าเชียว
Ma Midi ม้าหยิด
Ma Su ม้าเจ็ก
Ma Sui ม้าซู่
Ma Teng ม้าเท้ง
Ma Tie ม้าเทียด
Ma Wan ม้าอ้วน
Ma Xiu ม้าฮิว
Ma Yan ม้าเอี๋ยน
Ma Yu ม้าฮู
Ma Yun ม้าอี้
Ma Yuanyi ม้าอ้วนยี่
Ma Zheng ม้าตง
Ma Zhong ม้าต๋ง
Ma Zun ม้าจุ้น
Man Chong หมันทอง
Mang Yachang เงียมเตียง
Mao Dun เป๊กตุ้น
Mao Jie มอกาย
Meng Da เบ้งตัด
Meng Gongwei เบงคงอุย
Meng Guang เบงกอง
Meng Huo เบ้งเฮ็ก
Meng Jia เบ้งเจียด
Meng Tan เบงทัน
Meng You เบ้งฮิว
Meng Zong เบ้งจ๋อง
Mi Dang ปีต๋อง
Mi Fang บิฮอง
Mi Heng ยี่เอ๋ง
Mi Zhu บิต๊ก
Miao Ze เบียวเต๊ก
Min Gong บินของ
Morong Lie บัวเหลียด
Mu Lu เจ้าบกลก
Mu Shun บอกสุ้น
Ning Sui เบงซุย
Niu Fu งิวฮู(หนิวปู่)
Niu Jin งิวขิ้ม
Ou Xing คูเสง
Pan Feng พัวหอง
Pan Ju พัวกี๋
Pan Jun พัวโยย
Pan Yin พัวอิ๋น
Pan Sui ล่อซุย
Pan Zhang พัวเจี้ยง
Pang De บังเต๊ก
Pang Degong บังเต๊กก๋ง
Pang Rou บังยิว
Pang Shu บังสี
Pang Tong บังทอง (ซื่อง้วน)
Pang Xi บังยี่
Pei Jing ปวยเก๋ง
Pei Xiu หุยสิว
Pei Xu เปยซี่
Pei Yuanshao หุยง่วนเสียว
Peng An แพอั๋น
Peng Bo แพ่เป๊ก
Peng He แพโท
Peng Ji อองกี่(ฮองกี๋)
Peng Yang แพเอี้ยว
Pu Jing เภาเจ๋ง
Puyang Xing ผู่หยังซิ่ง
Qian Hong ตันหอง
Qiao Mao เตียวโป้(เฉียวเหมา)
Qiao Rui เตียวเสง
Qiao Zhou เจียวจิ๋ว
Qin Lang จีนล่ง
Qin Liang จิ๋นเหลียง
Qin Mi จิ๋นปี(จินปิด,ฉินมี่)
Qin Ming จีนเบ้ง
Qin Qi จินกี๋
Qiu Ben คูปุน
Qiu Jian คูเกี๋ยน
Qu Yi จ๊กยี่
Quan Duan จวนต๋วน
Quan Ji จวนกี๋
Quan Shang จวนเสียง
Quan Wei จวนฮุย
Quan Yi จวนเต๊ก
Quan Zong จวนจ๋อง(ฉวนจง)
Quin Quington เคงต๋อง
Ren Jun ยิมจุ๋น
Ren Kui งิมเอ๋ง
Sha Moke สะโมโข
Shan Tao ซานเถา
Shao Ti เส้าทิ
Shao Yuan เซียวหลวน
Shen Dan ซินต๋ำ
Shen Pei สิมโพย
Shen Yi ซินหงี
Shen Zong ซิมเอ๋ง
Sheng Bo เซงฮู
Shi Bao สือเปา
Shi Guangyuan โจ๊ะก๋งหงวน
Shi Huan สูหวน
Shi Ji สิวเจ๊ก
Shisun Rui ซุนซุย
Shi Shuo ชีซก
Shi Zuan สุเมา
Si Fan สูหวน
Sima Fang สุมาหอง
Sima Fu สุมาหู
Sima Hui สุมาเต็กโช
Sima Juan สุมาจุ้น
Sima Lang สุมาหลัง
Sima Shi สุมาสู
Sima Wang สุมาปอง
Sima Yan สุมาเอี๋ยน
Sima Yi สุมาอี้ (ชงต๊ะ)
Sima You สุมาฮิว
Sima Zhao สุมาเจียว
Sima Zhou สุมาเตี้ยม
Song Bai ซองเป๊ก
Song Guo ซองโก
Song Qian ซงเขียม
Song Xian ซงเหียน
Song Zhong ซงต๋ง
Su Fei โชหุย
Su Yong เชาหู
Su You โซฮิว
Sui Lei ซุยก๊ก
Sui Yi ซุยเสียง
Sun Ce ซุนเซ็ก
Sun Chen ซุนหลิม
Sun Deng ซุนเต๋ง
Sun En ซุนเอิน
Sun Gan ซุนก้าน
Sun Gao ซุนโก๋
Sun Gong ซุนหยง
Sun Guan ซุนก้วน
Sun Hao ซุนโฮ
Sun He ซุนโห
Sun Hu ซุนยี่
Sun Huan ซุนหวน
Sun Ji ซุนอี้
Sun Jian ซุนเกี๋ยน
Sun Jiao ซุนเกียว
Sun Jing ซุนแจ้ง
Sun Ju ซุนจี้
Sun Jun ซุนจุ๋น
Sun Kai ซุนเข
Sun Kan ซุนข่าย
Sun Kuang ซุนของ
Sun Lang ซุนลอง
Sun Li ซุนเล้
Sun Liang ซุนเหลียง
Sun Qian ซุนเขียน
Sun Qiao ซุนเหียม
Sun Quan ซุนกวน
Sun Ren ซุนหยิน(เมียเล่าปี่)
Sun Shao ซุนเสียว
Sun Wan ซุนเปียน
Sun Xi ซุนซิ่ว
Sun Xin ซุนหลิม
Sun Xiu ซุนฮิว
Sun Yi ซุนเซียง
Sun Yin ซุนฮี
Sun Zhong ซุนต๋อง
Sun Zu ซุนจู้
Taishi Ci ไทสูจู้
Taishi Heng ไทสูเอี๋ยง
Tan Fu เตียวลี
Tan Xiong กำหยง
Tang Bin ตงปิ่น
Tang Zhou ตองจิ๋ว
Tang Zi ต๋องจู
Tao Jun เถาจุ้น
Tao Qian โตเกี๋ยม
Teng Xun เถิงซิว
Teng Yin เตงอิ๋น
Tian Chou เตียนติ๋ว
Tian Du เตียวอี้
Tian Feng เตียนห้อง
Tian Kai เต๊งไก๋
Tian Xu เตนซก
Tian Zhang เถียนจัง
Tu An เขาอั๋น
Wan Chan อองเฉียง
Wan Yu บั้นเฮ็ก
Wan Zheng บั้นเจ้ง
Wang Bi อองปิด
Wang Can อองซัน
Wang Chang อองซอง
Wang Chun อองตุ้น
Wang Fang อ่องหอง
Wang Fu อองฮู
Wang Guan อองก๋วน
Wang Han อองเสีย
Wang Hou อองเฮา
Wang Hun อองหุย
Wang Ji อองกี๋
Wang Jian อองเกี๋ยน
Wang Jing อองเก๋ง
Wang Jun องโยย
Wang Kai อองก้าย
Wang Kang อองค้าง
Wang Kuang อองของ
Wang Lang อองลอง
Wang Lei อองลุย
Wang Li อองหลิบ
Wang Lian อองเลี้ยน
Wang Mai หวังม่าย
Wang Mou อี้อองเมา
Wang Ping อองเป๋ง
Wang Qi อองกิ๋น
Wang Qin หวังฉี
Wang Rong อ๋องหยง
Wang Shen อองซิม
Wang Shuang อองสง
Wang Su อองซก
Wang Tao อองโถ
Wang Wei อองอุ้ย
Wang Xiang หวังเสียง
Wang Xiu อองสิ้ว
Wang Yan อองต่ำ
Wang Ye อองเหงียบ
Wang Yi ฮองอิบ
Wang Yun อ้องอุ้น
Wang Ze อองเจ๊ก
Wang Zhao อังเจี๋ยว
Wang Zhen อองจิ๋น
Wang Zhi อองเซ็ก
Wang Zhong อองต๋ง
Wang Zifu จูฮก
Wei Guan อุยก๋วน
Wei Hong อุยหอง
Wei Huang อุยหลง
Wei Kai อุไค้
Wei Kang อุยของ
Wei Miao งุยเบียว
Wei Ping งุยเป๋ง
Wei Xu งุยซก
Wei Yan อุยเอี๋ยน
Wei Yin โอยเอี๋ยน
Wen Chou บุนทิว
Wen Hu บุนเฮา
Wen Ping บุนเพ่ง
Wen Qin บุนขิม
Wen Yang บุนเอ๋ง
Wu Anguo บู๋อันก๊ก
Wu Can งอซัน
Wu Dun งอตุ้น
Wu Fu เงาฮู
Wu Gang งอก๋ง
Wu Jing งอเก๋ง
Wu Ju อาวสิ้ว
Wu Kuang เง่าของ
Wu Lan งอหลัน
Wu Qiong เหงาเค่ง
Wu Shi โงห้วน
Wu Xi งอสิบ
Wu Yan ง่อเอี๋ยน
Wu Yang อู้เยี้ยน
Wu Yi งออี้
Wu Zhi อู๋จื้อ
Wu Zilan จูลัน
[/SIZE]

 

Wuhuan Chu โฮห้วน
Wutu Gu ลุดตัดกุด
Xi Ni เคหลี
Xi Zheng ขับเจ้ง
Xia Jing เจียเส็ง
Xia Xun แฮซุน
Xia Yun เห้หุย
Xiahou Ba แฮหัวป๋า
Xiahou Cun แฮหัวจุ้น
Xiahou De แฮหัวเต๊ก
Xiahou Dun แฮฮัวตุ้น
Xiahou En แฮหัวอิ๋น
Xiahou He แฮหัวโฮ
Xiahou Hui แฮหัวฮุย
Xiahou Jia แฮหัวเจี๋ย
Xiahou Lan แฮหัวอัน
Xiahou Mao แฮหัวหลิม
Xiahou Shang แฮหัวซง
Xiahou Wei แฮหัวหุย
Xiahou Xian แฮหัวเสียน
Xiahou Xuan แฮเฮาเทียน
Xiahou Yuan แฮหัวเอี๋ยน
Xiang Chong เฮียงทง
Xiang Ju เซียงกี
Xie Xiong เจียหยง
Xin Chang ซินเป
Xin Ming ซินเบ้ง
Xin Pi ซินผี
Xin Ping ซินเป๋ง
Xing Darong โต๊ะเอ็ง
Xing Zhen สิงเจิน
Xu Chu เคาทู
Xu Ci เคาจู
Xu Gong เค้าก๋อง
Xu Huang ซิหลง
Xu Jing เคาเจ้ง
Xu Liu ชีจิ๋วเป๋ง
Xu Rong ซีเอ๋ง
Xu Shao เขาเฉียว
Xu Shang ชีเสียง
Xu Sheng ชีเซ่ง
Xu Shu (San Fu) ชีซี(ตันฮก)
Xu Si เค้ากี๋
Xu Yan สวี่เยี่ยน
Xu Yi เคาหงี
Xu You เขาฮิว
Xu Yun เค้าอิ๋น
Xu Zhi เคาจี
Xu Zi ซิจิด
Xue Lan ซิหลัน
Xue Li ซีเหล
Xue Qiao สีเกี๋ยว
Xue Rong ซิหยิง
Xue Xu ชีฮู
Xue Yong ชีจ๋อง
Xue Ze ชีเจ๊ก
Xue Zong ซีหอง
Xun Cheng ซุนซิม
Xun Kai ซุนข่าย
Xun Shuang ซุนซอง
Xun Xu ซุนซี
Xun Yi สวินโถ
Xun You เขาฮิว
Xun Yu ซุนฮก
Xun Zheng ซุนเจ้ง
Ya Dan แงตั๋น
Yan Baihu เงียมแปะฮอ
Yan Guang ยำก๋ง
Yan Jun เหยียมจุ้น
Yan Liang งันเหลียง
Yan Ming ฮันเบ้ง
Yan Pu เงียมเภา
Yan Xiang เอียมเซียง
Yan Yan เงียมหงัน
Yan Yu เงียมอี๋
Yan Yun เงียมอู
Yan Zheng ลำแจ้ง
Yan Zhi เงียมจื้อ
Yang Ang เอียวหง
Yang Biao เอียวปิว
Yang Bo เอียวเป๊ก
Yang Chou เอียวสิว
Yang Dajiang เอียวไต้เจียว
Yang Fang(Feng) เอียงหอง
Yang Feng เอียวฮอง
Yang Fu เอียวฮู
Yang Hong เอียวฮง
Yang Hu เอียวเก๋า
Yang Huai เอียวหวย
Yang Ji หยังจี้
Yang Jin หยังจิ้น
Yang Lin เอียวเหลง
Yang Ling เอียวเหลง
Yang Mi เอียวปิด
Yang Qi เอียวกี
Yang Qiu เอียวฉิว
Yang Qun หยังฉุน
Yang Ren เอียวเหียม
Yang Song เอียวสง
Yang Xin เอียวหัว
Yang Xiu เอียวสิ้ว
Yang Yi เอียวหงี
Yang Zong เอียวจ๋ง
Yang Zuo เอียวจอ
Yi Ji อีเจี้ย
Yin Damu อินต้ายบก
Yin Feng อีฟ่ง
Yin Kai อินไก๋
Yin Li อินเล้
Yin Mo อินเบด
Yin Ku สิมเอ๋ง
Yin Shang อินเชียง
Ying Shao เองเตียว
Yong Kai ยงคี
Yu Fan ยีหวน
Yu Ji อิเกียด
Yu Jin อิกิ๋ม
Yu Mi อิปิ
Yu Quan อีจ้วน
Yu She ยูสิด
Yu Song งีสง
Yuan Lin อ้วนหลิม
Yuan Shang อ้วนซง
Yuan Shao อ้วนเสี้ยว
Yuan Shu อ้วนสุด
Yuan Tan อ้วนถำ
Yuan Wei อ้วนหงุย
Yuan Xi อ้วนฮี
Yuan Xing เหยียนจิ้ง
Yuan Yi อ้วนอุ๋ย
Yuan Yin อ้วนอิ๋น
Yue Chen งักหลิม
Yue Ji อองกิด
Yue Jing งักจิ้น
Yue Jiu งักจิว
Zang Ba จงป้า
Ze Rong ฉกหยง
Zeng Xuan เจงสวน
Zhai Yuan เต๊กหงวน
Zhang Ba (Bao) เตียวโป้
Zhang Bao เตียวเปา
Zhang Bu เตียวเป๋า
Zhang Chao เตียวเจี๋ยว
Zhang Chun เตียวซุ่น
Zhang Da เตียวตัด
Zhang Dang เตียวต๋อง
Zhang Fei เตียวหุย
Zhang Han เตียวหัว
Zhang He เตียวคับ
Zhang Hi เตียวหิว
Zhang Hong เตียวเหียน
Zhang Hu เตียวฮอ
Zhang Hua เตียวหัว
Zhang Hui เตียวเฮา
Zhang Ji เตียวเจ
Zhang Jia เตียวกี๋
Zhang Jie เตียวเจ๊ก
Zhang Jian เตียวเคียม
Zhang Ju เตียวกี
Zhang Jue (Jiao) เตียวก๊ก
Zhang Jun เตียวกิ๋น
Zhang Jung จังจุ้น
Zhang Kai เตียวคี
Zhang Lian(Liang) เตียวเหลียง
Zhang Liao เตียวเลี้ยว
Zhang Lu เตียวล่อ
Zhang Mao เตียวป้อ
Zhang Mi จางมี่
Zhang Miao เตียวเมา
Zhang Ming โจเบ๊ง
Zhang Nan เตียวหลำ
Zhang Neng เจียวหลำ
Zhang Ni เตียวหงี
Zhang Pu เตียวเภา
Zhang Qi เตียวอิบ
Zhang Qiu เตียวกิ๋ว
Zhang Rang เตียวเหยียง
Zhang Ren เตียวหยิม
Zhang Shang จังซั่ง
Zhang Shao เตียวเสียว
Zhang Si เตียวฮี
Zhang Song เตียวสง
Zhang Su เตียวซก
Zhang Tao เตียวโถ
Zhang Te เตียวเต๊ก
Zhang Ti เตียวเค้า
Zhang Wan เตียวอุ๋น
Zhang Wei เตียวโอย
Zhang Wen เตียวอุ๋น
Zhang Wu เตียวบู
Zhang Xian เตียวเสียน
Zhang Xiang จังเซี่ยง
Zhang Xiu เตียวสิ้ว
Zhang Xun เตียวหุน
Zhang Yan เตียวเอี๋ยน
Zhang Yang เตียวเอี๋ยง
Zhang Yi เตียวเอ๊ก
Zhang Yin เตียวอิ๋ม
Zhang Ying เตียวเอ๋ง
Zhang Yue เตียวเอียด
Zhang Yun เตียวอุ๋น
Zhang Zhao เตียวเจียว
Zhang Zhu เตียวคี
Zhang Zi เตียวคี
Zhang Zun เตียวจุ๋น
Zhao Ang เตียวกั๋ง
Zhao Chen เตียวหงิม
Zhao Fan เตียวหอม
Zhao Guang เตียวกอง
Zhao Hong เตียวฮ่อง
Zhao Lei เตียวลุย
Zhao Meng เตียวเปง
Zhao Qi เตียวกี
Zhao Qu เตียวเหง
Zhao Rong เตียวหยง
Zhao Rui เตียวโยย
Zhao Tong เตียวหอง
Zhao Yan เอียวงัน
Zhao Yue เตียวเอี๊ย
Zhao Yun จูล่ง
Zhao Zhi เตียวติด
Zhao Zhong เตียวต๋ง
Zhao Zi เตียวจี๋
Zhao Zuo เตียวเต้
Zheng Bao เตงโป้
Zheng Du เจิ้งตู้
Zheng Lun เตงหลุน
Zheng Mao เตงโป้
Zheng Tai แตะถ้าย
Zheng Wen แต้บุ๋น
Zheng Xuan เต้เหี้ยน
Zhi Xi ชีสิบ
Zhong Hui จงโฮย
Zhong Jin จงจิ๋น
Zhong Jing จงจิ๋น
Zhong Shen จงสิน
Zhong Yao จงฮิว
Zhong Yu จงยี่
Zhou Bi เจียวปี
Zhou Cai จิวท่าย
Zhou Cang จิวฉอง
Zhou Fang จิวหอง
Zhou Feng จูฮง
Zhou Huan โจห้วน
Zhou Jing เจาเจ้ง
Zhou Ping จิวเผง
Zhou Shan จิวเสี้ยน
Zhou Tai จิวท่าย
Zhou Xin จิวซิ่น
Zhou Xun จิวซุน
Zhou Yin จิวอิ๋น
Zhou Ying นางจิวหยิง
Zhou Yu จิวยี่
Zhou Zhi โจวจื่อ
Zhu Bao จูโพ
Zhu En จูอิ๋น
Zhu Fang จูฮอง
Zhu Guang จูกวง(จูก๋ง)
Zhu Huan จูหวน
Zhu Jun จูฮี
Zhu Ling จูเหลง
Zhu Ran จูเหียน
Zhu Rong จกหยงฮูหยิน
Zhu Yi จูอี้
Zhu Zan จูจ้าน
Zhu Zhi จูตี
Zhuge Dan จูกัดเอี๋ยน
Zhuge Jin จูกัดกิ๋น
Zhuge Jing จูกัดเจ้ง
Zhuge Jun จูกัดจุ้น
Zhuge Ke จูกัดเก๊ก
Zhuge Liang จูกัดเหลียง(ขงเบ้ง)
Zhuge Qian จูกัดเขียน
Zhuge Shang จูกัดสง
Zhuge Xing จูกัดเจง
Zhuge Xu จูกัดสู
Zhuge Xuan จูกัดเสียน
Zhuge Zhan จูกัดเจี๋ยม
Zhuo Ying โตเอ๋ง
Zong Bao จงโป
Zong Yu จองอี้
Zu Bi เจาปิด
Zu Mao โจเมา
Zuo Ci โจจู๋
Zuo Ling จั่วหลิง
Zuo Xian โจหอม

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD class=j>"เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา
หากเขามีส่วนดีเข้าข้างเราอยู่
เป็นประโยชน์ต่อเราบ้างคงน่าดู
ส่วนที่ชั่วอย่าไปรู้ของเขาเลย"
</TD></TR></TBODY></TABLE>

(tm-love) (tm-love) (tm-love)

 

ขอบคุณมากครับ

.

 

โป้ ยอดนักรบผู้หนึ่งที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากในประวัติศาสตร์จีน เจ้าของวลีที่โด่งดังคือ " หยืนจงหลี่ปู้ หม่าจงชื่อทู่ " แปลเป็นภาษาไทย คือ ยอดคนต้องลิโป้ ยอดอาชาต้องเซ็กเธาว์
ชีวประวัติของเขามีดังนี้ ลิโป้ เป็นชาวเมือง อู่เหยียน จิ่วเหยียน (ปัจจุบัน คือ อำเภอ อู่เหยียน มณฑลซานซี) ว่ากันว่าลิโป้มีเชื้อสายของชาวนอกด่าน ซึ่งมีความเป็นไปได้ว่าลิโป้เป็นลูกครึ่งระหว่างชาวฮั่น และชนเผ่านอกด่าน เพราะบ้านเกิดของลิโป้อยู่แถวชายแดนระหว่างประเทศจีนกับชนเผ่านอกด่าน บริเวณ ภาคตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งคาดกันว่าอาจจะเป็นเผ่าซงหนู จึงอาจมีความเป็นไปได้ว่าลิโป้มีเชื้อสายของชาวซงหนูอยู่ (นี่เป็นเพียงความคิดของผมเท่านั้น)
ตัวลิโป้นั้นมีรูปร่างสง่างามมาก ว่ากันว่า มีหน้าตาคมเข้ม ตัวสูงใหญ่ตระหง่าน ไหล่กว้าง เอวแคบ มีแขนที่ทรงพลัง ทั้งยังเชี่ยวชาญ การขี่ม้า ยิงธนู และการใช้หอกดาบทุกชนิด เก่งกาจจนได้รับสมญานามว่า " แม่ทัพบิน "
แต่ถึงจะเก่งกล้าสามารถชนิดหาใครเทียบยาก แต่ลิโป้เป็นคนไร้คุณธรรม และเป็นคนโลภโมโทสันต์ เห็นแก่เงินทองและหน้าที่การงาน จึงไม่ได้รับการสรรเสริญจากผู้คนทุกยุคทุกสมัย และเป็นตัวแทนของคนเก่งที่ไร้คุณธรรม
ด้วยฝีมือที่เก่งกาจของลิโป้ทำให้ลิโป้ได้รับราชการเป็นครั้งแรกกับ เต็งหงวน เจ้าเมือง เป็งจิ๋ว ซึ่งเต็งหงวนรักในฝีมือของลิโป้มากถึงกับแต่งตั้งให้ลิโป้เป็นองครักษ์ประจำตัว และรับลิโป้เป็นลูกบุญธรรมด้วย
จนกระทั่งวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ความปั่นป่วนในราชสำนัก ตั๋งโต๊ะนำกำลังเข้ายึดครองเมืองหลวงได้สำเร็จ และเหิมเกริมคิดจะถอดหองจูเปียนออกจากบัลลังค์ฮ่องเต้และตั้งหองจูเหียบขึ้นเป็นฮ่องเต้แทน จึงทำการเชิญขุนนางผู้ใหญ่มาที่งานเลี้ยง ซึ่ง เต็งหงวนกับลิโป้ก็มาในงานเลี้ยงนี้ด้วย หลังจากขุนนางมากันครบ ตั๋งโต๊ะก็ประกาศที่จะถอดหองจูเปียนออกจากบัลลังค์ฮ่องเต้และตั้งหองจูเหียบขึ้นเป็นฮ่องเต้แทน และถามว่ามีใครไม่เห็นด้วยหรือไม่ ขุนนางต่างๆ กลัวตั๋งโต๊ะไม่มีใครกล้าคัดค้าน มีเพียงเต็งหงวนเท่านั้นที่ลุกว่ากล่าวตั๋งโต๊ะว่าเป็นกบฏ ตั๋งโต๊ะโกรธมาก ลิยูที่ปรึกษาตั๋งโตะเห็นองครักษ์ข้างกายเต็งหงวน เป็นลิโป้ ก็รู้ว่าลิโป้นั้นฝีมือกล้าแข็งมาก จึงบอกให้ตั๋งโต๊ะใจเย็นๆ อย่าบุ่มบ่าม
หลังจากนั้นก็มีการทำศึกกันระหว่างกองทัพของตั๋งโต๊ะ และ เต็งหงวน กองทัพของตั๋งโต๊ะก็ต้องพบกับความน่ากลัวของลิโป้
ลิโป้สำแดงเดชฆ่าฟันแม่ทัพนายกองของ ตั๋งโต๊ะล้มตายเป็นอันมาก กระทั่งตั๋งโต๊ะเองก็แทบเอาชีวิตไม่รอด ทำให้ตั๋งโต๊ะถึงกับพูดว่า " ถ้าข้าได้ลิโป้มีหรือใต้หล้านี้จะไม่ตกเป็นของข้า " ว่าดังนั้น ลิซก เพื่อนในวัยเด็กคนบ้านเดียวกับลิโป้ซึ่งอยู่ในกองทัพของตั๋งโต๊ะได้อาสาไปเกลี้ยมกล่อมลิโป้ โดยบอกว่า " ลิโป้นั้นกล้าหาญชาญชัย แต่เป็นเป็นคนโลภโมโทสันต์ ถ้าให้ทรัพย์สินเงินทองของมีค่าและยอดอาชาไนย เซ็กเธาว์ตัวโปรดของท่าน ลิโป้ต้องยอมอยู่ด้วยท่านเป็นแน่ " ตั๋งโต๊ะได้ฟังดังนั้นตอนแรกก็ลังเลใจอยู่แต่ก็อยากได้ตัวลิโป้มาก จึงยอมตกลง ลิซกได้ไปเกลี่ยกล่อมลิโป้ถึงค่ายและได้มอบแก้วแหวนเงินทองมากมาย พร้อมทั้งยอดอาชาเซ็กเธาว์ให้ลิโป้ด้วย ลิโป้เห็นดังนั้นก็ยินดีเป็นยิ่งนักความโลภครอบงำจิตใจ จึงตัดสินใจฆ่าเต็งหงวน และตัดหัวไปมอบให้ตั๋งโต๊ะ
ตั๋งโต๊ะเห็นลิโป้ยอมมาอยู่ด้วยก็ดีใจมากถึงขนาดก้มลงคุกเข่าคำนับลิโป้ แล้วพูดว่า " ตัวข้าได้ท่านลิโป้มาอยู่ด้วยก็เหมือนต้นข้าวแล้งที่ขาดน้ำจนเกือบแห้งตายไป แล้วได้ฝนตกลงมาห่าใหญ่ ท่วมต้นข้าวจนกลับฟื้นคืนเขียวขจีดังเดิม " ลิโป้เห็นตั๋งโต๊ะให้เกียรติตนขนาดนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปอุ้มตั๋งโต๊ะให้ลุกขึ้นนั่งบนเก้าอี้และสาบานว่า ตนจะจงรักภักดีต่อ ตั๋งโต๊ะตราบสิ้นชีวิต
หลังจากนั้นตั๋งโต๊ะก็มอบชุดเกราะทองคำให้ลิโป้ พร้อมแต่งตั้งตำแหน่งให้ลิโป้เป็น " แม่ทัพกองทหารม้ารักษาพระราชวัง " ทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยนครหลวงลกเอี๋ยงควบตำแหน่งองครักษ์ประจำตัวและรับลิโป้เป็นบุตรบุญธรรมอีกด้วย
เมื่อตั๋งโต๊ะได้ตัวลิโป้มาก็เหมือนเสือติดปีก มีอำนาจอิทธิพลเพิ่มมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ไม่เกรงกลัวใครหน้าไหนอีกจึงทำการถอดหองจูเปียนออกจากบัลลังค์ฮ่องเต้และตั้งหองจูเหียบขึ้นเป็นฮ่องเต้แทนมีพระนามว่า
" พระเจ้าเหี้ยนเต้ " ตั๋งโต๊ะตั้งตัวเองเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน กระทำการป่าเถื่อนโหดร้าย ปล้นฉุดฆ่าประชาชน แสดงถึงความเป็นทรราชย์ เต็มตัว ความเดือดร้อนกระจายไปทั่วทุกหย่อมหญ้า
จนกระทั่งวันหนึ่งโจโฉอาสาจะเป็นคนลอบฆ่า ตั๋งโต๊ะแต่ทำงานพลาดจึงหนีไปก่อตั้งกองทัพที่เมืองตันหลิว และทำราชโองการปลอม ส่งสารไปชักชวนเจ้าเมืองต่างๆให้มารวมตัวกันล้มล้างตั๋งโต๊ะ โดยผู้นำกองกำลังคณะปฏิวัติคือครั้งนี้ " อ้วนเสี้ยว " ส่วน " โจโฉ " เป็นที่ปรึกษากองกำลังคณะปฏิวัติ และในกองกำลังคณะปฏิวัติยังมีขุนศึกคนสำคัญๆอีกมากมายที่จะได้ฝากชื่อในแผ่นดินในอนาคต ไม่ว่าจะเป็น เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย ซุนเกี๋ยน กงซุนจ้าน อ้วนสุด และคนอื่นๆอีกมากมาย กองกำลังคณะปฏิวัติได้เคลื่อนทัพไปที่ ด่านเฮาโลก๋วนและเกิดการสู้รบกันอย่างดุเดือด ฮัวหยงแม่ทัพฝ่ายตั๋งโต๊ะถูกฆ่าตายโดยกวนอู*
เมื่อฮัวหยงตาย ทัพกองกำลังคณะปฏิวัติก็บุกเข้าตีอย่างหนักหน่วง จนกระทั่งพวกเขาต้องพบกับขุนศึกที่เก่งกล้าที่สุดในใต้หล้า ในขณะนั้น คือ ลิโป้ เฟยเสียง..........และนี่คือศึกที่ทำให้ชื่อเสียงของลิโป้ขจรไกลไปทั่วทั้งสี่คาบ มหาสมุทร ว่ากันว่าในตอนนั้น " ลิโป้สวมเกราะทองคำ ถือง้าวกรีดนภา ขี่ยอดอาชาไนย เซ็กเธาว์ เมื่อแสงตะวันสะท้อนมายังตัวลิโป้ซึ่งแต่งองค์ทรงเครื่องอย่างโอ่อ่า ก็ อุปมาดั่งเทพนักรบจุติลงมาจากสวรรค์ "
ทำให้ขุนศึกของกองกำลังคณะปฏิวัติต่างตะลึงในความสง่างามและหวาดกลัวไปพร้อมๆกัน ลิโป้นำทัพบุกตะลุยอย่างน่ากลัวฆ่าฟันแม่ทัพนายกองของกองกำลังคณะปฏิวัติล้มตายเป็นอันมาก พ่ายแพ้ไปอย่างหมดรูป
กงซุนจ้านเห็นดังนั้น ก็ ควบม้าเข้าไปรบกับลิโป้ได้แค่ 10 เพลง ก็สิ้นกำลัง รีบชักม้าถอยหนีไป ลิโป้เห็นดังนั้นก็เร่งควบม้าตามไปทัน เงื้อง้าวกรีดนภา เตรียวจะแทงกงซุนจ้าน แต่ทันใดนั้น เตียวหุยควบม้าเข้ามาสกัดลิโป้ พร้อมตะโกนด่าลิโป้ว่า " อ้ายลูก 3 พ่อข้าจะสู้กับเจ้าเอง " ลิโป้ได้ยินดังนั้นก็โกรธนัก เข้ารบกับเตียวหุยถึง 50 เพลง จนกระทั่งเตียวหุยเริ่มอ่อนแรงลงแต่ก็ยังไม่มีผู้ใดเพลี่ยงพล้ำกวนอูเห็นดังนั้นกลัวน้องสามเสียทีก็ควงง้าวนิลนาคะ
เข้าไปร่วมวงรุมรบลิโป้กับเตียวหุยอีก 30 เพลง แต่ลิโป้ก็อาศัยชั้นเชิงการรบที่เหนือกว่ายอดขุนศึกทั้ง 2 ที่ตอนนั้นเป็นแค่เพียงทหารเลว รบป้องกันต้านทานได้อย่างแข็งแกร่ง นายอำเภอเล่าปี่ในตอนนั้นเห็นสองพี่น้อง กวนอู เตียวหุย รุมรบลิโป้อย่างหนักหน่วงแต่ก็ยังไม่สามารถเอาชัยลิโป้ได้ จึงควบม้าถือดาบคู่เข้าไปรุมรบลิโป้อีก
เป็น 3 รุม 1 คราวนี้ลิโป้เริ่มจะต้านทานไม่ไหวเพราะต้องสู้กับยอดขุนศึกแห่งยุคอีก 2 คน และความเหนื่อยล้าจากการรบมายาวนาน ประกอบกับตอนนั้นกองทัพของกองกำลังคณะปฏิวัติยกทัพกระหนาบเข้ามาด้วย ลิโป้จึงคิดว่าขืนปล่อยไว้อย่างนี้อาจเสียทีได้ จึงควบยอดอาชาไนย เซ็กเธาว์หนีกลับเข้าด่านไปก่อน กองทัพของกองกำลังคณะปฏิวัติจึงเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะและเร่งเข้าตีด่านเฮาโลก๋วนอย่างหนัก แต่ก็ไม่สามารถเข้าตีให้แตกได้เพราะพวกกองทัพ ตั๋งโต๊ะต้านทานอย่างหนัก ซึ่งศึกครั้งนี้ลิโป้จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ถอยไป แต่เขาก็ได้ฝากฝีมือการรบอันระบือลือลั่นไว้ให้เป็นที่ประจักษ์ไปทั่วทั้งสี่คาบมหาสมุทร เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

หลังจากพ่ายแพ้กองทัพตั๋งโต๊ะก็ถอยทัพกลับเมืองหลวง และคิดว่าขืนอยู่อย่างนี้อาจต้านทานกองกำลังคณะปฏิวัติไม่ไหว จึงปรึกษากับที่ปรึกษาลิยู ลิยูจึงเสนอแผนการย้ายเมืองหลวงขึ้นโดยให้ย้ายเมืองหลวงไปเมืองเตียงฮันซึ่งอยู่ทางตะวันตกของลกเอี๋ยง และได้สั่งให้ลิโป้ไปขุดทรัพย์สมบัติจากสุสานกษัตริย์มาจนหมดสิ้นและขนไปเตียงอันแล้วก็ทำการจุดไฟเผาเมืองลกเอี๋ยงขึ้นเพื่อไม่ให้กองกำลังคณะปฏิวัติสามารถใช้เมืองหลวงลกเอี๋ยงเป็นฐานที่มั่นในการโจมตีได้
ดังนั้นเมืองหลวงของราชวงศ์ฮั่นเมืองลกเอี๋ยงจึงถูกเผาทำลายย่อยยับกว่าจะฟื้นคืน ก็ อีกหลายปีหลังจากนั้น เมื่อตั๋งโต๊ะย้ายเมืองหลวงไปเตียงอันกองกำลังคณะปฏิวัติก็เริ่มแตกคอกันเองเพราะต่างไม่มีความจริงใจที่จะทำเพื่อชาติล้วนเห็นแต่ประโยชน์ส่วนตน กองกำลังคณะปฏิวัติจึงแตกสลาย ยกทัพกลับกันไปหมด ตั๋งโต้ะเห็นกองกำลังคณะปฏิวัติล่มสลายก็มีความสุขยิ่งนักเกิดความชะล่าใจ เหิมเกริมในอำนาจมากกว่าเก่า ทำการปล้นฉุดฆ่าประชาชนอย่างที่เคยฆ่าฟันขุนนางที่คัดค้านต้อต้านอย่างเหี้ยมโหด ผิดมนุษย์มนา บ้านเมืองเกิดความเดือดร้อนแสนสาหัส แผ่นดินลุกเป็นไฟ
จนวันหนึ่ง "อ้องอุ้น" เสนาบดีใหญ่แห่งราชสำนักฮั่น ได้วางแผนอุบายหญิงงามขึ้น เพื่อทำให้ ตั๋งโต๊ะและ
ลิโป้ขัดใจกัน โดยใช้ "เตียวเสี้ยน" บุตรสาวบุญธรรมเป็นชนวนที่ทำให้ตั๋งโต๊ะและลิโป้เกิดความระหองระแหงกัน โดยในตอนแรกอ้องอุ้นเชิญ ลิโป้มาที่จวนก่อน และให้เตียวเสี้ยนออกมาต้อนรับ เมื่อลิโป้เห็นเตียวเสี้ยนก็ตกหลุมรักเตียวเสี้ยนทันที อ้องอุ้นเสนาบดีใหญ่ดูออกว่าลิโป้ ตกหลุมรักเตียวเสี้ยนแล้ว ก็รีบเสนอยกเตียวเสี้ยนให้เป็นภรรยาน้อยลิโป้ทันที ลิโป้ได้ยินดังนั้น ก็ดีใจตัวลอยรีบตกลงรับเตียวเสี้ยนเป็นภรรยาทันทีและอ้องอุ้น บอกว่าจะส่งตัวไปให้ทีหลังลิโป้ตกลง ก็กลับไป
ต่อมาอ้องอุ้นเชิญตั๋งโต๊ะไปกินเลี้ยงที่จวน ของอ้องอุ้น และตั๋งโต๊ะก็ตกลงไปไปกินเลี้ยงที่จวน ของอ้องอุ้น เมื่อตั๋งโต๊ะไปถึงจวน อ้องอุ้นก็เรียกเตียวเสี้ยนออกมาเต้นรำให้ตั๋งโต๊ะดู ซึ่งตั๋งโต๊ะก็ตกหลุมรักเตียวเสี้ยน เช่นเดียวกับลิโป้ อ้องอุ้นเสนาบดีใหญ่ดูออกว่า ตั๋งโต๊ะก็หลงรักเตียวเสี้ยน เช่นเดียวกับลิโป้ จึงยกให้ตั๋งโต๊ะ เช่นเดียวกันกับลิโป้ แต่คราวนี้ให้ ตั๋งโต๊ะนำตัวไปเลย หลังจากนั้นลิโป้ก็ได้ไปหาพ่อบุญธรรมตั๋งโต๊ะเช่นเคย ก็ได้ยินหญิงรับใช้ในจวนของตั๋งโต๊ะพูดกันว่าตั๋งโต๊ะได้หญิงงามเป็นภรรยาคนใหม่ ลิโป้จึงถามสาวใช้ว่าหญิงงามผู้นั้นชื่ออะไร สาวใช้ ก็ตอบลิโป้ว่า"นางชื่อเตียวเสี้ยนคะท่านแม่ทัพ" ลิโป้ได้ยินดังดังนั้น ก็ตกใจ และก็แค้นเคืองไปในเวลาเดียวกัน ก็วิ่งเข้าไปถึงนอกห้องนอนของตั๋งโต๊ะ ก็เห็นเตียวเสี้ยนหวีผมอยู่นอกหน้าต่างเมื่อเห็นลิโป้ เตียวเสี้ยนก็แกล้งร้องไห้ทำหน้าหมองเศร้า ลิโป้เห็นหญิงรักในดวงใจถูกตั๋งโต๊ะรังแก ก็โกรธเป็นกำลังในตอนนั้น ตั๋งโต๊ะ ก็รีบออกไปดูที่หน้าต่างเห็นลิโป้มาจ้องมองเมียสาวตนเอง ก็ไล่ลิโป้ออกไปลิโป้เห็นดังนั้น ก็โกรธายิ่งนัก แต่เห็นตั๋งโต๊ะเป็นพ่ออยู่ ก็ข่มใจระงับความโกรธ เร่งเดินออกไปจากจวนตั๋งโต๊ะและมีความสงสัยจึงไปถามอ้องอุ้นที่จวนให้รู้เรื่อง
เมื่อพบอ้องอุ้น ลิโป้ ก็ เล่าเหตุการณ์ ทั้งหมดให้อ้องอุ้นฟังและถามด้วยความโกรธและขุ่นเคืองใจว่า "ท่านเสนาบดีใหญ่เหตุใดท่านจึงยกเตียวเสี้ยนให้พ่อข้า ไหนท่านบอกว่าจะมอบตัวแม่นางเตียวเสี้ยนให้ข้าไงละและเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ได้ " อ้องอุ้นเสนาบดีใหญ่ คาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่าผลจะต้องมาเป็นอย่างนี้ จึงตอบไปว่า "อะไรกัน ท่านมหาอุปราช บอกข้าว่าจะมารับตัวเตียวเสี้ยน ไปให้ท่านแม่ทัพลิโป้ โดยบอกว่าต้องการให้ท่านแม่ทัพแปลกใจข้าจึงส่งตัวไปให้ แล้วทำไมจึงเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้ท่านแม่ทัพเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า" ลิโป้ได้ยินดังนั้น ก็ เข้าใจว่า อ้องอุ้น คงไม่รู้เรื่องด้วยจริงๆ และนึกแค้นตั๋งโต๊ะที่แย่งหญิงรักของตนไป จึงตอบอ้องอุ้นเสนาบดีใหญ่ไปว่า"ข้าเข้าใจไม่ผิดหรอก ไอ้เฒ่าตั๋งโต๊ะมันเอาแม่นางเตียวเสี้ยนทำเป็นภรรยาของมันไปแล้ว" อ้องอุ้นได้ยินดังนั้นก็แกล้งตกใจบอกว่า"ท่านมหาอุปราชทำเช่นนี้ไม่ได้เห็นแก่หน้าท่านแม่ทัพลิโป้แม้แต่น้อยเลย" หลังจากนั้นความสัมพันธ์พ่อลูกของตั๋งโต๊ะและลิโป้ก็แย่ลงๆ

 

จนวันหนึ่งความสัมพันธ์ของทั้ง 2 ก็แทบขาดสะบั้นลง วันนั้นลิโป้ติดตามตั๋งโต๊ะไปคุ้มกันเช่นเคยหลังจากประชุมขุนนางเสร็จตั๋งโต๊ะก็บอกให้ลิโป้กลับบ้านไปพักผ่อนซึ่งลิโป้ก็กลับจริงๆแต่ไม่ได้กลับบ้านตัวเองแต่ไปบ้านของพ่อบุญธรรม ตั๋งโต๊ะ.... เมื่อลิโป้ไปถึงก็พบเตียวเสี้ยนอยู่ที่ศาลาริมน้ำ เมื่อเตียวเสี้ยนเห็นลิโป้ ก็แกล้งร้องไห้ลิโป้เห็นเตียวเสี้ยนร้องไห้ ก็ปวดใจยิ่งนัก เข้าไปกอดปลอบประโลมเตียวเสี้ยนเป็นการใหญ่ เตียวเสี้ยน ก็บอกลิโป้ว่าที่ทนอยู่มาจนวันนี้ก็เพราะอยากจะสั่งลาลิโป้ก่อนที่จะฆ่าตัวตาย เพราะทรมานใจที่ไม่ได้อยู่กับลิโป้ ลิโป้ได้ยินดังนั้น ก็อ้ำอึ้งทำอะไรไม่ถูกเตียวเสี้ยนเห็นลิโป้อ้ำอึ้งแกล้งพูดอีกว่า"ท่านแม่ทัพลิโป้ชื่อเสียงระบือลือลั่นจรดไปทั้งสี่คาบมหาสมุทรข้าเอามือปิดหูก็ยังได้ยินชื่อเสียงของท่าน แต่ข้าเห็นท่านตอนนี้ดูก็รู้ว่าท่านเกรงกลัวตั๋งโต๊ะ ไม่สมกับที่ผู้อื่นว่าท่านเป็นคนกล้าหาญอย่างนี้ข้าคงไม่มีวันได้อยู่กับท่านเป็นแน่ข้าจะฆ่าตัวตายจะได้ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป" ว่าแล้วเตียวเสี้ยนก็แกล้งจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ลิโป้เห็นเตียวเสี้ยนทำอย่างนั้นก็สะเทือนใจเป็นอย่างยิ่งก็เข้าโอบกอดเตียวเสี้ยนและพูดว่า"ข้าลิโป้ ก็เป็นลูกผู้ชายคนหนึ่ง ชาตินี้จะต้องเอาเจ้ายอดรักของข้ามาเป็นภรรยาของข้าให้ได้ต่อให้ต้องฆ่าไอ้ตั๋งโต๊ะข้าก็จะทำ" ว่าจบ ลิโป้กับเตียวเสี้ยน ก็ กอดกันกลม และในตอนนั้นตั๋งโต๊ะก็กลับมาพอดีเห็นภาพบาดใจ ก็โกรธแค้นลิโป้สุดหัวใจ คว้าง้าวกรีดนภาของลิโป้ที่พิงอยู่ข้างเสาไล่แทงไล่คว้างใส่ลิโป้แต่ลิโป้ ก็หนีออกไปได้ จนลิยูที่ปรึกษาและลูกเขยผ่านมาเห็นบอกว่าควรยกเตียวเสี้ยนให้ลิโป้เพื่อแก้ปัญหานี้
ตอนแรกตั๋งโต๊ะก็ใจอ่อนจะยกให้เพราะรักในฝีมือลิโป้แต่โดนเตียวเสี้ยนอ้อนก็เปลี่ยนใจไม่ยอมยกให้ จนวันหนึ่งความอดทนของลิโป้สิ้นสุดเขาไประบายอารมณ์กับอ้องอุ้นเสนาบดีใหญ่ บอกว่า"ชาตินี้ถ้าข้าไม่ได้เตียวเสี้ยนเป็นภรรยาและไม่ได้ฆ่าไอ้ตั๋งโต๊ะข้าไม่ขอเกิดเป็นคน" อ้องอุ้นได้ยินดังนี้ก็คิดว่าแผนการหญิงงามของตนสำเร็จแล้วแต่ต้องการลองใจลิโป้อีกทีเพื่อความแน่ใจจึงพูดว่า"ท่านแม่ทัพอย่าได้พูดเช่นนี้เกิดคนอื่นได้ยินข้าจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย"ลิโป้ได้ยินดังนั้น ก็พูดว่า"ข้าก็เป็นลูกผู้ชายชาตรีคนหนึ่งจะให้อยู่ใต้อำนาจใครไปตลอดชีวิตได้อย่างไร"อ้องอุ้นได้ยินดังนั้นก็มั่นใจว่าลิโป้เอาใจออกห่างจากตั๋งโต๊ะแล้ว ก็เสนอแผนการฆ่าตั๋งโต๊ะให้ลิโป้ฟังลิโป้ ก็พูดว่า"ที่ท่านพูดมาข้าก็คิดอย่างเดียวกันกับท่านอยากจะร่วมทำการด้วยแต่ติดอยู่ปัญหาหนึ่ง ข้ากับตั๋งโต๊ะเป็นพ่อลูกกันอยู่ถ้าฆ่ามันเสียก็กลัวจะถูกผู้อื่นประณามเอาได้" อ้องอุ้นได้ยินดังนั้นก็บอกลิโป้ว่า" อันตัวท่านแซ่ลิ ไม่ใช่แซ่ตั๋งจะเป็นพ่อลูกกับมันได้อย่างไร อันตั๋งโต๊ะเป็นโจรชั่วทรราชย์แห่งแผ่นดิน ถ้ายอมอยู่รับใช้มันท่านก็จะถูกประณามไปนับหมื่นนับพันปีแต่ถ้าท่านร่วมมือกับข้าล้มล้างโจรชั่วทรราชย์ช่วยเหลือกอบกู้ราชวงศ์ฮั่นท่านก็จะได้รับการสรรเสริญ ว่าเป็นวีรบุรุษนับหมื่นนับพันปี"ลิโป้ได้ฟังดังนั้นดวงตาก็ลุกวาว ตอบตกลงร่วมทำการด้วยทันที และกรีดเลือดสาบานร่วมทำการใหญ่ครั้งนี้พร้อมพูดด้วยเสียงอันดังว่า"เพื่อชื่อเสียงวีรบุรุษหมื่นพันปี" หลังจากนั้นทั้ง 2 ก็วางแผนนัดแนะกันล้มล้างตั๋งโต๊ะ โดยตัวอ้องอุ้นได้เข้าเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้เพื่อให้ทรงมีราชโองการเรียกตัวตั๋งโต๊ะเข้าวังโดยบอกว่าจะยกราชบัลลังก์ให้ซึ่งตั๋งโต๊ะก็หลงเชื่อและเข้ามาตามที่อ้องอุ้นได้วางแผนการไว้ จากนั้นก็อาศัยที่ตั๋งโต๊ะเข้ามาถึงพระราชวัง ให้เหล่าขุนนางและทหารต่างพกอาวุธ ตั๋งโต๊ะเห็นดังนั้นก็แปลกใจว่าทำไมเหล่าขุนนางต่างพกอาวุธกันหมด ว่าดังนั้นอ้องอุ้นก็บอกให้เหล่าขุนนางและทหารให้ช่วยกันรีบฆ่าตั๋งโต๊ะ ตั๋งโต๊ะได้ยินดังนั้นก็ตกใจวิ่งหนีอย่างหวาดกลัวร้องหาตัวลิโป้ให้มาช่วยและเขาก็เจอลิโป้จริงๆลิโป้ได้อ่านราชโองการว่า"อันตั๋งโต๊ะนั้นเป็นโจรกบฏให้ช่วยกันจับฆ่าทิ้งซะ"หลังจากอ่านเสร็จ ลิโป้ก็ควงง้าวกรีดนภาแทงคอตั๋งโต้ะเลือดพุ่งกระฉูดขาดใจตายคาที่ จบตำนานจอมทรราชย์ที่ผู้คนทั้งแผ่นดินต่างเกลียดชัง
หลังจากนั้นลิโป้และอ้องอุ้นก็นำทหารไปฆ่าครอบครัวของตั๋งโต้ะที่ป้อมเหม่ยอูจนหมดสิ้น ซึ่งว่ากันว่าหลังจากตั๋งโต๊ะตายไปเมืองเตียงอันได้มีการเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นและมีการนำศพของตั๋งโต๊ะเดินประจานไปรอบเมืองซึ่งเหล่าประชาชนที่ต่างเคียดแค้น ก็เข้าทุบตีศพตั๋งโต้ะจนมีสภาพเละเทะ ทหารใช้ตะเกียงจุดไฟบนสะดือตั๋งโต้ะไฟนั้นก็สว่างไสวอยู่หลายวันหลายคืนเลยทีเดียว ประชาชนทั่วทั้งเมืองไม่ว่าจะยากดีมีจนต่างออกมาฉลองดื่มสุราสังสรรค์และเต้นรำกันอย่างมีความสุขในโอกาสที่จอมทรราชย์แห่งแผ่นดินตั๋งโต้ะได้ตายไปแล้ว โดยที่พวกเขาไม่รู้ว่าความมืดมนกำลังเคลือบคลานมาถึงเตียงอันอีกครั้งในไม่ช้านี้ **

หลังจากกำจัดตั๋งโต๊ะได้แล้ว ลิโป้ กับ อ้องอุ้นก็ได้ร่วมมือกันบริหารราชการเมืองหลวง ซึ่งลิโป้ได้รับความดีความชอบในการปราบปรามตั๋งโต๊ะ ครั้งนี้ โดยได้รับตำแหน่ง "แม่ทัพพิทักษ์รักษาพระนครหลวง" มีบรรดาศักดิ์เป็น "พระยาแห่งเหวิน ผู้สร้างคุณงามความดี" มีอำนาจสูงส่งในเมืองหลวง แต่หลังจากนั้นได้ไม่นานพวก ลิฉุย กุยกี หวนเตียว เตียวเจ ข้ารับใช้ของเก่าของตั๋งโต๊ะ ก็บุกระดมพลบุกเข้าตีเตียงอัน ลิโป้นำกำลังออกจากเมืองหลวง เข้าต้านทานอย่างกล้าหาญ พวก ลิฉุย กุยกี ไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของลิโป้ จึงคิดแผนการขึ้นโดยแยกกองทัพออกเป็น 2 สาย ให้กองทัพของ ลิฉุย กุยกี รบต้านทานลิโป้ไว้และให้พวกกองทัพของ หวนเตียน เตียวเจ บุกอ้อมเข้าตีเตียงฮันจนเมืองเตียงฮันแตก ลิโป้เห็นดังนั้นก็นำทหารตีฝ่าออกไปยังในเมืองเตียงฮัน ฆ่าทหารของกองทัพ ลิฉุย กุยกี ล้มตายเป็นอันมาก ไปพบ อ้องอุ้น ก็ชวนให้หนีออกไปด้วยกันแต่อ้องอุ้นปฏิเสธและกล่าวว่า "ท่านกับข้าได้ร่วมทำการทำนุบำรุงแผ่นดินมาจนถึงบัดนี้ตอนนี้เมืองหลวงเกิดความเดือดร้อนฮ่องเต้ทรงได้รับอันตรายจะให้หนีเอาตัวรอดไปได้อย่างไรท่านแม่ทัพลิโป้หนีออกไปคนเดียวเถิดและรีบไปบอกเจ้าเมืองต่างๆให้รีบไปยกทัพเข้ามากำจัดไอ้พวกโจรชั่ว ลิฉุย กุยกี ช่วยองค์ฮ่องเต้ด้วย" ลิโป้ได้ฟังอ้องอุ้นพูดจบก็เร่งให้อ้องอุ้นหนีกับไปกับตนอีกหลายครั้งหลายครา แต่อ้องอุ้นก็ไม่ยอมไปจนพวก กองทัพของ ลิฉุย กุยกี นำทัพใกล้เข้ามา ลิโป้เห็นจวนตัวก็นำทหารที่เหลือเพียงเล็กน้อยตีฝ่าออกนอกเมืองเตียงอันไปโดยไม่ได้นำครอบครัวของตนที่ติดอยู่ในเมืองหนีออกมาด้วย หลังจากนั้น พวก ลิฉุย กุยกี ยึดเมืองเตียงอันได้ ก็ฆ่าอ้องอุ้นและครอบครัวหมดทั้งตระกูล ยังไม่พอยังคิดจะคิดฆ่าพระเจ้าเหี้ยนเต้ด้วยแต่ก็คิดได้ในภายหลังจึงเปลี่ยนใจยึดอำนาจแทน สืบต่อจากตั๋งโต๊ะนายเก่า แล้วก็ทำการปกครองอย่างโหดร้ายป่าเถื่อนยิ่งกว่าตั๋งโต๊ะมากนัก ชนิดตั้งแต่สามัญชนคนธรรมดาจนถึงฮ่องเต้ ต่างก็เดือดร้อนไปตามๆกัน
เมื่อลิโป้หนีออกมาได้ก็ระเหเร่ร่อนเป็นเจ้าไม่มีศาลไปขอพึ่ง อ้วนสุดที่ลำหยงก็ถูกอ้วนสุดขับไล่ออกมาไปอยู่กับอ้วนเสี้ยวเคยทำผลงานได้ครั้งหนึ่งแต่ไปมีเรื่องกับลูกน้องอ้วนเสี้ยวจึงถูกขับไล่ออกมาอีก หลังจากนั้นไปขออยู่กับ เตียวเอี๋ยน เจ้าเมืองเซียงต๋ง ขณะนั้น บังสี สหายของลิโป้ที่อยู่ในเมืองเตียงฮัน ก็ลอบส่งครอบครัวของ ลิโป้ รวม ทั้งนางเตียวเสี้ยน ไปให้ลิโป้ที่เมืองเซียงต๋ง ลิฉุย กุยกี รู้เรื่องเข้าจึงจับบังสีฆ่าเสีย และส่งหนังสือไปหายังเตียวเอี๋ยนให้จับลิโป้ฆ่าทิ้งซะ ลิโป้เห็นท่าไม่ดีจึงพาครอบครัวอพยพไปขออาศัยอยู่กับเตียวเมาเจ้าเมืองตันลิว ซึ่งเตียวเมาก็ยิน ดีเพราะชื่นชมฝีมืออันกล้าหาญของลิโป้
ในตอนนั้นโจโฉเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในภาคตะวันออกสามารถปราบปรามและเกลี่ยกล่อมพวกโจรโพกผ้าเหลืองได้มีกำลังทหารถึง 200,000คน เป็นใหญ่ที่เมืองกุนจิ๋ว ประกอบกับได้รับการแต่งตั้งจากทางการให้เป็นผู้ว่าราชกามณฑล ภาคตะวันออกทั้งหมด จึงมีชื่อเสียงขจรไกลออกไปและมีผู้มีความสามารถมาเข้าร่วมเป็นจำนวนมาก แต่มีเรื่องผิดใจกับ โตเกี๋ยม เจ้าเมืองชีจิ๋ว เนื่องจาก โจโก๋ บิดาของโจโฉได้อพยพครอบครัวประมาณสองร้อยคน จากเมืองตันลิวจะไปอยู่เมืองกุนจิ๋วกับโจโฉ แต่ถูกพวกเตียวคี โจรเก่าซึ่งเป็นนายทหารของโตเกี๋ยม ฆ่าตายหมดทั้งครอบครัว แล้วชิงเอาทรัพย์สินหลบหนีไป โจโฉคิดว่านี่เป็นฝีมือของโตเกี๋ยมที่สั่งฆ่าบิดาและครอบครัวของตนเอง ก็แค้นเคืองจนสุดบรรยาย น้ำตาไหลหลั่งออกมาแทบเป็นโลหิต กรีทาทัพทั้งหมดบุกตีชีจิ๋ว หวังแก้แค้นโตเกี๋ยม

 

เตียวเมาเจ้าเมืองตันลิว เกรงอิทธิพลที่มากมายของ โจโฉ ว่าซักวันจะขยายอิทธิพลมาถึงเมืองของตน จึงสั่งให้ให้ลิโป้นำทหารยกทัพไปตีเมืองกุนจิ๋วของโจโฉ โดยให้ ตันก๋ง เป็นที่ปรึกษาไปในกองทัพ ซึ่ง ลิโป้ก็สามารถตีเมืองกุนจิ๋วและตีรายทางไปถึงปักเอี้ยง จนทำให้โจโฉเหลือเพียงแค่ 3 เมือง คือ เอียงเสีย ลองไฮและฮวนกวน โจ
หยินลูกพี่ลูกน้องของโจโฉแตกพ่ายจากเมืองกุนจิ๋ว จึงให้ม้าเร็วไปแจ้งข่าวแก่โจโฉ พอรู้เรื่องโจโฉก็ตกใจ จำเป็นต้องรีบถอยทัพจากเมืองชีจิ๋ว จึงเป็นโชคดีของโตเกี๋ยม ที่รอดจากการโจมตีด้วยความแค้นของโจโฉได้ในครั้งนี้

ลิโป้ครอบครองเมืองกุนจิ๋วของโจโฉอยู่ได้ไม่นานก็ได้ข่าวว่าโจโฉยกทัพกลับจากเมืองชีจิ๋วหวังตีเมืองทั้ง หมดคืน ลิโป้จึงไปอยู่ปักเอี้ยง และให้ลูกน้องไปอยู่เฝ้ากุนจิ๋ว หลังจากนั้นลิโป้กับโจโฉก็ยกทัพมาประจันหน้ากัน เมื่อ โจโฉพบหน้าลิโป้ ก็พูดว่า"ข้ากับท่านไม่เคยมีความแค้นต่อกัน เหตุใดท่านจึงนำทัพมายึดตีเมืองของข้าเล่า" ลิโป้ได้ยินดังนั้นก็ตอบไปว่า "เมืองและแผ่นดินทั่วใต้หล้าเหล่านี้เป็นของพระเจ้าเหี้ยนเต้ ก็เสมือนหนึ่งเป็นของผู้คนทั่วทั้งแผ่นดิน ถ้าผู้ใดมีบุญญาธิการความสามารถ ก็จะครอบครองเมืองได้เช่นกัน เหตุใดท่านจึงว่าบ้านเมืองและแผ่นดินเหล่านี้เป็นของท่าน ท่านหามีความละอายไม่"โจโฉได้ยินดังนั้นก็โกรธนัก

ทั้ง 2 ฝ่ายจึงต่างสั่งทหารเข้ารบอย่างดุเดือดและลิโป้ก็แสดงความสุดยอดในเชิงรบเข้าสู้กับแฮหัวตุ้นและงักจิ้นแม่ทัพกล้าของโจโฉ จนทั้ง2ต้องพ่ายแพ้หนีไป และบุกโจมตีอย่างหนักจนกองทัพโจโฉแตกพ่ายหนีเข้าค่ายไป
โจโฉเห็นลิโป้มีความประมาท จัดแจงเลี้ยงดูทหารเป็นการเอิกเกริกจึงคิดจะยกทัพมาตีตอนกลางคืนแก้แค้น แต่ตันก๋ง ที่ปรึกษา เตือนลิโป้ให้ระวัง จึงเตรียมการป้องกันไว้เมื่อโจโฉยกทัพมาตีก็ต้านทานอย่างหนักหน่วงและตีโต้จนกองทัพ โจโฉแตกพ่ายอีกครั้ง เล่นเอาโจโฉเกือบสิ้นชีวิตแต่โจโฉได้ เตียนอุย ยอดองครักษ์ช่วยไว้จึงสามารถหนีเอาชีวิตรอด ไปได้ หลังจากนั้นทั้ง2ฝ่ายก็กลับเข้าค่าย ตันก๋งที่ปรึกษาคิดอุบายได้จึงบอกกับลิโป้ว่า"ในเมืองนี้ยังมีเศรษฐีอยู่ผู้หนึ่งนามว่า เตียนซี อันเตียนซีนี้ มีใจสัตย์ซื่อเป็นที่นับถือของชาวเมืองทั้งปวง ควรจะชักชวนให้เข้าเป็นพวก เพื่อทำอุบายล่อลวงโจโฉให้เข้ามาติดกับ"
ลิโป้ได้ฟังดังนั้นเห็นด้วย จึงเกลี้ยกล่อมให้ เตียนซี ช่วยเขียนหนังสือล่อลวงโจโฉให้เข้ามาติดกับ โดยให้เตียนซีเขียนบอกว่าตนจะเป็นไส้ศึกเปิดประตูให้กองทัพโจโฉเข้ายึดเมืองปักเอี้ยง และตนเองจะคุมชาวเมืองตีกระ หนาบด้วย เตียนซีเกรงกลัวอำนาจของลิโป้ จึงยอมกระทำตามลิโป้สั่ง โจโฉเห็นหนังสือของเตียนซี ก็ดีใจ คิดว่าเตียนซีจะทำช่วยการเป็นไส้ศึกเปิดประตูให้จริง ก็นำทัพบุกเข้าไปตามที่หนังสือของเตียนซีบอก พอถึงประตูเมืองก็เห็นประ ตูเมืองเปิดออกตามที่นัดแนะกัน โจโฉจึงขี่ม้านำทัพเข้าไปในเมืองปักเอี้ยง แต่ไม่พบผู้คนก็เกิดความสงสัย ทันใดนั้นกองทัพของลิโป้ที่ดักซุ่มอยู่นานแล้ว ก็จุดไฟเผาเมืองและยกทัพเข้าล้อมตีกกองทัพโจโฉจนแตกพ่าย ซึ่งโจโฉก็หนีรอดออกไปได้อีกด้วยฝีมือ เตียนอุย ยอดองครักษ์ อีกครั้งหนึ่ง แม้โจโฉจะหนีรอดกลับมาได้ แต่ก็ได้รับบาดเจ็บถูกไฟไหม้หนวดเคราเสื้อผ้าและบริเวณแขนในตอนหนีออกมาจากเมืองปักเอี้ยง หลังจากหนีมาถึงค่ายของตนโจโฉก็คิดอุ บายแยบยลพลิกวิกฤตเป็นโอกาส โดยให้เหล่าทหารไปปล่อยข่าวว่าตัวเองถูกไฟไหม้ได้รับบาดเจ็บสาหัสทนพิษบาด แผลไม่ไหวสิ้นใจตายไปแล้ว ซึ่งก็ได้ผลเมื่อลิโป้ได้ยินข่าวว่าโจโฉตายแล้วก็ยินดีเป็นยิ่งนัก ยกทัพไปตีค่ายโจโฉด้วยตนเองหวังจะเผด็จศึก และเมื่อกำลังเดินทางไปถึงค่ายของโจโฉ ระหว่างทางก็พบกองทัพของโจโฉที่ดักซุ่มอยู่ตามคำสั่งของ โจโฉเอง บุกเข้าโจมตีอย่างหนักหน่วงและฉลับพลัน จนกองทัพลิโป้ไม่สามารถต้านทานได้ทหารล้มตายไปมากมาย ลิโป้จึงอาศัยฝีมืออันกล้าแกร่งของตนบุกตีฝ่ากองทัพโจโฉหนีกลับเข้าเมือง ไปได้กลับทหารเพียงไม่กี่คน

หลังจากนั้นไม่นานก็เกิดภัยธรรมชาติ ครั้งใหญ่ขึ้น บ้านเมืองเกิดความแห้งแล้งฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล และไร่นาก็ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากแมลงศัตรูพืชต่างๆ เกิดภาวะข้าวยากหมากแพง มีคนอดตายจำนวนมาก กองทัพทั้ง 2ฝ่าย จึงหย่าศึกกันชั่วคราว ต่างยกทัพกลับเมืองของตัวเองไป ต่อมาหลังจากนั้นโจโฉได้ยินข่าว ว่ากอง ทัพลิโป้ขาดแคลนเสบียงอยู่จึงระดมทัพใหญ่เข้าตี กุนจิ๋วก่อนและก็ตีได้อย่างง่ายดาย เมื่อได้เมืองกุนจิ๋วมาแล้วโจโฉก็นำทัพบุกต่อไปถึงเมืองปักเอี้ยง ซึ่งในศึกคราวนี้ "หลอกว้านจง" ได้บรรยายถึงความเก่งกาจของ ลิโป้อีกครั้งหนึ่งโดยบรรยายว่า ลิโป้เมื่อรู้ว่าโจโฉนำทัพใกล้มาถึงเมืองก็นำทัพออกมารับมือซึ่งลิโป้ก็ได้แต่งตัวโอ่โถง เช่นเดิม โดย สวมชุดเกราะทองคำ ถือง้าวกรีดนภา ขี่ยอดอาชาไนย เซ็กเธาว์ และขับม้านำหน้ากองทัพออกไปร้องท้าทายกองทัพ โจโฉว่า "ผู้ใดคิดว่าตนเองมีฝีมือเก่งกล้าสามารถ ก็ให้เร่งออกมาพิสูจน์ฝีมือกับข้าลิโป้ผู้นี้ " ว่าจบ เคาทูทหารเสือของ โจโฉได้ยินดั้งนั้นก็โกรธขี่ม้ารำทวนเข้าไปรบกับลิโป้ได้ 20 เพลงก็ทำอะไรลิโป้มิได้ โจโฉ กลัวว่าเคาทูผู้เดียวจะสู้ลิโป้มิได้ ก็สั่ง เ ตียนอุย ยอดองครักษ์ เข้าไปช่วยเคาทูรุมรบ ลิโป้เป็น 2 รุม 1 ก็ยังทำอะไร ลิโป้ผู้มีชั้นเชิงการรบในระ ดับขั้นสุดยอดมิได้อีก โจโฉ เห็นจอมพลังของกองทัพตนทั้ง 2 คน ทำอะไรลิโป้มิได้คราวนี้จึงสั่งยอดขุนศึก อีก 4 คน คือ แฮหัวตุ้น แฮหัวเอี๋ยน งักจิ้น ลิเตียน ซึ่งบุคคลทั้ง 4 นี้ล้วนมีฝีมือที่กล้าแข็ง เข้ารุมรบลิโป้เป็น 6 รุม 1 แต่ลิโป้ก็ใช้เพลงง้าวอันลือลั่น ของตนต้านทานขุนศึกทั้ง 6 อย่างน่าอัศจรรย์ใจ ถึงอย่างนั้นก็คิดว่าโดนรุมขนาดนี้คงไม่สามารถเอาชนะได้ ขืนปล่อยไว้เช่นนี้อาจเสียทีได้ จึงขี่ยอดอาชาไนย เซ็กเธาว์จะหนีเข้าเมืองแต่ เตียนซี ผู้ที่เคยช่วยลิโป้ออกอุบายหลอกโจโฉ ปิดประตูเมืองไม่ให้ลิโป้เข้า และบอกว่าตนเข้ากับฝ่ายโจโฉแล้ว ลิโป้ได้ยินดังนั้นก็โกรธด่าว่าเตียนซี อย่างหนักและพาทหารยกทัพไปหา เตียวเมาเจ้าเมืองตันลิว โจโฉก็ยึดเมืองปักเอี้ยงคืนมาได้ ก็เห็นว่ากอง ทัพตนกำลังได้เปรียบจึงนำทัพบุกตามตี ลิโป้ถึงเมืองตันลิวจนเมืองตันลิวแตกไป พวกลิโป้และครอบครัวจึงต้องหนีออกไประเหเร่ร่อนเป็น เจ้าไม่มีศาลอีกครั้ง ส่วน เตียวเมาเจ้าเมืองตันลิว หนีไปอยู่กับ อ้วนสุด ดังนั้นโจโฉจึงสามารถยึดเมืองทุกเมืองที่ลิโป้ยึดไปได้ กลับคืนมาได้ทั้งหมด
หลังจากนั้นพวกลิโป้ที่ระเหเร่ร่อน ก็ไม่รู้จะไปพึ่งพาใครจึงลองส่งหนังสือไปขออยู่กับ อ้วนเสี้ยวอีกครั้งแต่คำตอบของ อ้วนเสี้ยวคือกองทัพหนุน 60,000 คนที่ส่งมาเพื่อช่วยโจโฉกำจัดตัวเขา ลิโป้ จึงต้องหนีไปอีก ตันก๋งที่ปรึกษาจึงแนะนำว่า "ท่านแม่ทัพ ควรไปขอพึ่งเล่าปี่ผู้ที่รับตำแหน่งต่อจากโตเกี๋ยมโดยตรง เพราะโตเกี๋ยมเจ้าเมืองชีจิ๋วคนก่อนนั้น ก่อนตายได้ยกเมืองให้เล่าปี่ปกครองเพราะนิยมชมชอบในตัวของเล่าปี่ที่เป็นคนมีน้ำใจกว้างขวางอารีต่อคนทั้งปวง และเคยยกทัพมาช่วยโตเกี๋ยมในตอนที่ถูกโจโฉคุกคาม มิเพียงเท่านั้นตัวเล่าปี่ก็เป็นอริกับโจโฉด้วยถ้าพวกเราไปขอพึ่ง ตัวเล่าปี่ ต้องยินดีช่วยเหลือเราเป็นแน่" ลิโป้ได้ฟังตันก๋งพูดดังนั้นก็เห็นด้วยจึงพาครอบครัวและพรรคพวกไปหาเล่าปี่ที่เมืองชีจิ๋ว เล่าปี่เมื่อรู้ว่าลิโป้จะมาขออาศัย ก็ยินดีรับลิโป้มาอยู่ด้วย เพราะชื่นชมในฝีมืออันกล้าหาญของลิโป้ และต้องการใช้ลิโป้เป็นกันชนสำหรับการป้องกันโจโฉ ถึงแม้ลูกน้องหลายๆคนจะคัดค้านก็ตาม เล่าปี่ออกไปรับตัวลิโป้เข้ามาในเมืองชีจิ๋วทั้ง 2 ก็ได้พูดจากันโดยลิโป้บอกเล่าปี่ว่าตอนที่ไปตีโจโฉเพราะหวังช่วยเล่าปี่แต่ตอนนี้ตนพ่ายแพ้แตกมาจึงขอพึ่งพาอาศัยเล่าปี่ด้วย ส่วนเล่าปี่ก็ถ่อมตัวบอกว่าเมืองชีจิ๋วนี้ไม่ใช่ของตนที่ดูแลอยู่ก็เพราะยังหาคนที่เหมาะสมมาดูแลไม่ได้ พูดจบก็เอาประจำเมืองมามอบให้ลิโป้ ลิโป้ตอนแรกก็จะรับอยู่ แต่เห็น กวนอู เตียวหุย ไม่พอใจมาก จึงไม่รับและหัวเราะพูดว่า "ตัวข้าเป็นแต่ทหาร ซึ่งจะว่าราชการบริหารบ้านเมืองนั้นเหลือสติปัญญาความสามารถของข้านัก" หลังจากนั้น เล่าปี่จึงให้จัดงานเลี้ยงต้อนรับ และจัดหาบ้านให้ลิโป้กับครอบครัวอยู่ในเมืองชีจิ๋ว
ลิโป้เมื่อมาอยู่กับเล่าปี่ก็รู้สึกว่าเล่าปี่ดีกับตนมากรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณจึงชวน พวก เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย มางานกินเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ เพื่อเป็นการขอบคุณ ในน้ำใจของเล่าปี่ เมื่อพวกเล่าปี่มาถึง ก็เรียก บุตร และภรรยา ทั้ง 2 ของตนมาคำนับเล่าปี่***
นางเหงียมซีภรรยาหลวงของลิโป้ มีอายุมากกว่าเล่าปี่ เล่าปี่เห็นนางเหงียมซีจะคำนับก็บอกว่าอย่าคำนับตนเลยเพราะตนอายุน้อยกว่าไม่สมควรจะมาคำนับ ลิโป้เห็น เล่าปี่ถ่อมตน ก็ กล่าวว่า " อันน้องข้าอย่าได้ถ่อมตัวไปเลยให้บุตรแลภรรยาของข้าได้คำนับท่านเถิด" เตียวหุยได้ยินลิโป้เรียกเล่าปี่ว่าน้องก็ของขึ้น กล่าวอย่างไม่พอใจด้วยเสียงอันดังว่า "เจ้าเป็นใครกันจึงบังอาจกล่าวเรียกพี่ข้าว่าเป็นน้อง พี่ข้าเป็นเชื้อพระวงศ์ฮั่น อุปมาเหมือนต้นไม้ทองใบแก้ว ซึ่งเจ้าอวดตัวว่ามีฝีมือกล้าหาญ ก็จงออกไปประลองกับข้าดูสักสามร้อยเพลงเป็นเช่นไร " เล่าปี่ได้ยินดังนั้นก็ห้ามปรามเตียวหุยไว้ และให้กวนอูพาออกไปข้างนอก แล้วก็ขออภัยลิโป้ว่าอย่าถือโทษน้องชายเลย ลิโป้ก็สั่นศรีษะไม่รู้ที่จะตอบว่าประการใด หลังจากนั้นเตียวหุยก็ผูกใจพยาบาทคอยหาเรื่องลิโป้ไม่หยุดหย่อนแต่ลิโป้ก็อดทนไว้ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะคิดถึงคุณเล่าปี่อยู่ จนวันหนึ่งอดรนทนไม่ไหวจะลาเล่าปี่ ไปอยู่ที่อื่น แต่เล่าปี่ขอร้องไว้ เพราะเดี๋ยวผู้คนจะครหานินทาได้ ถ้าลิโป้หนีไปอยู่ที่อื่น เขาจึงขอให้ลิโป้ไปอยู่เมืองที่เมืองเสียวพ่ายซึ่งเป็นเมืองขึ้นของซีจิ๋ว
ลิโป้ได้ฟังก็ยินดีจึงยอมย้าย กองทัพและครอบครัวไปอยู่ซีจิ๋วตามคำเล่าปี่ ในตอนนั้นโจโฉผู้ยิ่งใหญ่ในภาคตะวันออกได้ทำศึกกับ ลิฉุย กุยกี จอมโหดร้าย ที่ยึดอำนาจการปกครองของราชสำนัก ควบคุมตัวพระเจ้าเหี้ยนเต้ไว้ และโจโฉก็เป็นฝ่ายได้รับชัยชนะอย่างงดงาม อันเชิญพระเจ้าเหี้ยนเต้ ไปประทับ ณ เมืองฮูโต๋ราชธานีใหม่ ตัวโจโฉได้รับการแต่งตั้งเป็นมหาอุปราช ควบตำแหน่ง จอมทัพใหญ่ และผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน มีอำนาจการปกครองทาง ด้านพลเรือนและการทหารทั้งปวงเป็นสิทธิขาดแต่เพียงผู้เดียว

เมื่อมีอำนาจวาสนามากขึ้นก็คิดเข้ายึดครองเมืองชีจิ๋วที่เล่าปี่ครอบครองอยู่แต่เห็นว่าเล่าปี่กับลิโป้ ปรองดองกัน ซุนฮก ที่ปรึกษาของโจโฉจึงเสนออุบาย "สองเสือห้ำหั่นกัน" ให้โจโฉ โดยแต่งตั้งให้เล่าปี่เป็นเจ้าเมืองชีจิ๋วอย่างถูกต้อง และมีหนังสือลับไปถึงเล่าปี่ ให้ทำการฆ่าลิโป้ซะ โจโฉเห็นด้วยจึงดำเนินการทันที เมื่อลิโป้รู้ข่าวว่าเล่าปี่ได้รับการแต่งตั้งเป็นเมืองชีจิ๋วอย่างเป็นทางการ ก็ไปแสดงความยินดีกับเล่าปี่ด้วยแต่ก็พบกับเตียวหุยเจ้าเก่าขาประจำหยิบดาบเข้ามาจะฆ่าตนจึงถามเตียวหุยว่าโกรธแค้นตนด้วยเหตุใดจึงจะฆ่าตนเสียหลายครั้งหลายครา เตียวหุยก็ตอบไปตามภาษาคนซื่อใจโหดว่า "ตัวเจ้ามิรู้จักคุณคน โจโฉมีหนังสือมาถึงพี่ข้าให้ฆ่าเจ้าเสีย" เล่าปี่เห็นเตียวหุยทำแผนเสียจึงให้ทหารพาเตียวหุยออกไปและเรียกลิโป้เข้าไปดูหนังสือลับที่โจโฉส่งมา ลิโป้ได้อ่านก็ร้องไห้บอกเล่าปี่ว่าโจโฉทำเช่นนี้หวังให้เราทั้ง 2 ห้ำหั่นกันเอง เล่าปี่ก็บอกว่าตนก็รู้อยู่และบอกลิโป้ว่าไม่ว่าใครยุยงให้ฆ่าลิโป้ ตนก็จะไม่เชื่อฟังกระทำตามเป็นอันขาด ลิโป้ก็ขอบคุณเล่าปี่ที่ออกปากสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายตน แล้วทั้ง2ก็กินเลี้ยงกันก่อนที่ลิโป้จะลากลับไปอยู่เสียวพ่ายตามเดิม
ดังนั้นอุบาย "สองเสือห้ำหั่นกัน" จึงไม่สำเร็จ ซุนฮก ที่ปรึกษาของโจโฉ จึงใช้ไม้ 2 คือ อุบาย "ต้อนเสือกลืนสุนัขป่า" โดยให้เล่าปี่ยกกองทัพไปตีเมือง ลำหยง ของอ้วนสุด ฝ่ายอ้วนสุดรู้ว่าเล่าปี่ยกกองทัพมาก็นำทัพออก ไปต่อสู้ กองทัพ 2 จึงสู้รบกันอย่างดุเดือดที่เมืองอุไถ เตียวหุยได้อาสาดูแลเมือง ชีจิ๋วในตอนนั้นได้ดื่มสุราเมาทำหยาบช้าเฆี่ยนตีต่อ โจป้าพ่อตาลิโป้ เพราะไม่ยอมดื่มสุรากับตน โจป้าแค้นเตียวหุยมากจึงเขียนหนังสือไปให้ ลิโป้ ลูก เขยของตนที่เสียวพ่าย ให้ยกทัพมายึดชีจิ๋วโดยตนจะร่วมทำการเปิดประตูเมืองให้ ลิโป้ได้อ่านหนังสือก็ลังเลใจพูดว่า "อันตัวเล่าปี่นั้นมีบุญคุณต่อเราเป็นอันมาก หากเรายกทัพไปบุกยึดเมืองเขา ตัวข้าก็จะมิเป็นคนอกตัญญูไปหรือเห็นทีข้าจะทำมิได้หรอก" ตันก๋งที่ปรึกษาจึงยุลิโป้ว่า "เตียวหุยทำการครั้งนี้หยาบช้านัก อันท่านจะอยู่แต่เมืองเสียวพ่ายนี้ก็เป็นเมืองเล็ก เห็นไม่สมควรเป็นที่มั่น บัดนี้ได้โอกาสดีแล้ว ควรยกทัพไปตีเอาเมืองชีจิ๋วเป็นที่มั่น จะได้คิดการใหญ่สืบ ไป" ลิโป้ได้ฟังก็เห็นด้วย แต่งองค์ทรงเครื่อง ยกทัพไปบุกตีชีจิ๋ว พวกโจป้าพ่อตาลิโป้ เห็นลิโป้มาก็เปิดประตูเมืองรับ กองทัพลิโป้จึงเข้ายึดเมืองชีจิ๋ว เตียวหุย เมางัวเงียพึ่งตื่น เห็นกองทัพลิโป้เข้ายึดเมืองชีจิ๋วก็ตกใจรีบนำทหารเพียงหยิบมือตีฝ่าออกนอกเมืองไปหากองทัพ เล่าปี่ ที่ตั้งค่ายอยู่ที่เมืองอุไถ โดยทิ้งครอบครัวของเล่าปี่ ที่ตนอาสาดูแล อยู่ในเมืองชีจิ๋วอย่างครบครัน

 

หลังลิโป้ยึดเมืองชีจิ๋วได้ก็ดูแลภรรยาและครอบครัวของเล่าปี่เป็นอย่างดีไม่ได้ทำอันตรายแต่อย่างใดเพราะลิโป้คิดถึงบุญคุณของเล่าปี่อยู่ เมื่ออ้วนสุดรู้ข่าวว่า ลิโป้ยึดครองเมืองชีจิ๋วจากเตียวหุย ได้แล้ว ก็รีบให้ทหารถือหนัง สือไปถึงลิโป้ ให้ช่วยส่งกองทัพมารุมรบเล่าปี่ ที่เมืองอุไถให้พ่ายแพ้แตกไป โดยจะมีรางวัลม้าห้าร้อย ข้าวห้าหมื่นถัง ทองเงินหมื่นตำลึง แพรพันพับ ลิโป้ได้อ่านหนังสือของอ้วนสุดก็เกิดความโลภและ ดีใจมากให้โกซุ่นทหารกล้าคุมทหาร 50000 คน รีบยกไปเมือง อุไถ หวังบุกเข้ากระหนาบหลังกองทัพของเล่าปี่ ฝ่ายสามพี่น้องสวนท้อนั้นเห็นว่าข้า ศึกมีกำลังมากกว่า และเป็นห่วงครอบครัวที่เมืองชีจิ๋วด้วย จึงแอบถอยทัพไปในเวลากลางคืน ตอนฝนตกหนัก หลัง จากนั้นโกซุ่นรู้ว่าเล่าปี่ถอยหนีไปแล้วก็ไปทวงรางวัลตามหนังสือ กับพวกอ้วนสุดแต่ก็ถูกพวกอ้วนสุดบ่ายเบี่ยงไม่ทำตามสัญญา
ลิโป้เห็นดังนั้นก็โกรธคิดจะยกทัพไปตีอ้วนสุดแต่ตันก๋งที่ปรึกษาทัดทานไว้และให้รับตัวพวกเล่าปี่กลับมาและให้ไปอยู่เสียวพ่าย ลิโป้เห็นด้วยก็ไปรับพวกเล่าปี่เข้ามาในเมืองชีจิ๋วและคืนภรรยาและครอบครัวของเล่าปี่ให้ พร้อมบอกเล่าปี่ว่า "ที่ข้าทำการทั้งนี้ใช่ว่าข้าจะเห็นแก่สมบัติของท่าน นั้นหามิได้ เพราะเตียวหุยน้องท่านเสพสุราเมาอาละอาด ข้ากลัวว่าจะทำการหยาบช้าวุ่นวายกันขึ้นจึงมาทำการทั้งนี้ เพื่อหวังจะรักษาเมืองไว้ให้ท่าน" ว่าจบก็แสร้งทำเป็นจะคืนเมืองชีจิ๋วให้เล่าปี่แต่เล่าปี่ปฎิเสธและขอไปอยู่เสียวพ่ายตามความตั้งใจเดิม ลิโป้พูดเช่นนี้อยู่หลายครั้งแต่เล่าปี่ก็ปฎิเสธอยู่เช่นเดิม ลิโป้จึงยอมให้ให้เล่าปี่พาสมัครพรรคพวกและครอบครัวไปอยู่เมืองเสียวพ่ายและคอยส่งเสบียง สิ่งของไปให้เล่าปี่อยู่สม่ำเสมอ ทั้ง2ฝ่ายก็อยู่เป็นปกติสุขดีโดยที่ตัวลิโป้ไม่รู้ว่าเล่าปี่แอบเก็บความแค้นฝังลึกอยู่ในใจ
หลังจากนั้นพวกอ้วนสุดได้รับตราหยกสำหรับกษัตริย์ จากซุนเซ็ก บุตรชายคนโตของ ซุนเกี๋ยน มาเพราะซุนเซ็กต้องการยืมทหารจากอ้วนสุดไปล้างแค้นแทน บิดาตน จึงเอาตราหยกสำหรับกษัตริย์ มาค้ำประกันไว้

เมื่ออ้วนสุดได้ตราหยกสำหรับกษัตริย์มาครองสมใจ ก็คิดจะขยายอิทธิพลอำนาจ ก่อนจะตั้งตนเป็นฮ่องเต้ โดยมองไปที่เล่าปี่ศัตรูคู่แค้น แต่อ้วนสุดเห็นลิโป้คอยปกป้องเล่าปี่อยู่เลยส่งหนังสือไปให้ลิโป้พร้อมด้วยข้าวยี่สิบหมื่นถัง เพื่อไม่ให้ลิโป้ยกทัพไปช่วยเล่าปี่ในตอนที่ตนยกทัพไปตีเล่าปี่ที่เสียวพ่าย ซึ่งลิโป้ก็รับของกำนัลและตอบ ตกลง อ้วนสุดจึงให้ กิเหลง ขุนศึกเอกนำทหาร 50,000 คน เข้าตีเมืองเสียวพ่าย เล่าปี่รู้ว่าอ้วนสุดส่งกองทัพมารู้ตัวว่าตนมีทหารและเสบียงน้อยประกอบกับเสียวพ่ายเป็นเมืองเล็กคงไม่สามารถต้านทานได้จึงส่งหนังสือไปขอความช่วยเหลือจากลิโป้ เมื่อลิโป้ได้รับหนังสือก็ตัดสินใจช่วยเล่าปี่เพราะลิโป้คิดว่าการมีเล่าปี่ที่เสียวพ่ายปลอดภัยกว่าการปล่อยให้อ้วนสุดได้เสียวพ่ายแทน โดยในใจก็คิดอุบายได้อย่างหนึ่ง และยกทัพออกไปตั้งค่ายระหว่างกองทัพ เล่าปี่ กับ กิเหลง และเรียกทั้งแม่ทัพทั้ง 2 ฝ่ายออกมา ฝ่ายพวกเล่าปี่ มาถึงก่อน เมื่อลิโป้พบเล่าปี่ก็บอกเล่าปี่ว่า "ครั้งนี้เราจะช่วยท่านให้พ้นจากอันตราย นานไปท่านอย่าลืมคุณเรา"และพาพวกเล่าปี่ กวนอู เตียวหุย เข้าไปรอในกระโจมของตน โดยที่เตียวหุยนั้นไม่ไว้ใจตัวลิโป้เลย เมื่อฝ่าย กิเหลง มาถึง กิเหลงก็ตกใจที่เห็นพวกเล่าปี่มานั่งอยู่คิดว่าลิโป้ลวงตนมาฆ่า แต่ลิโป้ก็ไปดึง กิเหลง เข้าไปในกระโจมเช่นเดียวกัน ทั้ง 2 ฝ่ายเห็นลิโป้ทำดังนี้ก็สงสัย ว่ากำลังทำอะไรและต่างฝ่ายต่างซักถามว่าลิโป้จะอยู่ข้างใครกันแน่ จนทั้ง 2 ต่างด่าทอทะเลาะ กันข้ามหัวลิโป้ไปมา ลิโป้เลยตะโกนสั่งทหารให้หยิบง้าวกรีดนภาของตนมา ทั้ง2ฝ่ายเห็นลิโป้จับง้าวกรีดนภาก็ตกใจกลัวเงียบกันหมด ลิโป้จึงให้ทหารเอาง้าวกรีดนภาไปตั้งห่างจากค่ายประมาณ 5 เส้น(200 เมตร) ซึ่งเหตุการณ์นั้เกิดขึ้นจริงในประวัติศาสตร์ โดยลิโป้กล่าวกับ ฝ่ายเล่าปี่ และ ฝ่ายกิเหลง ว่า "ข้าจะเสี่ยงให้ประจักษ์แก่เทพยดาฟ้าดินทั้งหลาย แม้นข้ายิงเกาทัณฑ์ไปมิได้ถูกปลายง้าวกรีดนภาของข้า พวกท่านทั้ง 2 ฝ่ายจะทำสงครามกันก็ตามใจเถิด แต่ถ้าข้ายิงถูกท่านทั้ง 2 จงเลิกทัพกลับไปตามคำข้าว่า แม้นฝ่ายใดมิฟัง ข้าลิโป้ก็จะทำสงครามด้วยฝ่ายนั้น" พอพูดจบ ฝ่ายเล่าปี่ได้ฟัง ก็ยอมตกลงตามข้อเสนอของลิโป้ เพราะตนไม่มีทางเลือกแล้ว ส่วนฝ่าย กิเหลงได้ยินลิโป้พูดอย่างนั้นก็หัวเราะและยอมตกลงเพราะคิดว่าถึงลิโป้จะเก่งยังไงก็ไม่มีทางยิงปลายง้าวที่อยู่ระยะไกลขนาดนั้นได้ หลังจากนั้นลิโป้ก็กระดกสุราเข้าปากไปอีกหลายถ้วย และหัวเราะหยิบเกาทัณฑ์ ออกมาที่หน้าค่ายพร้อมตระโกนด้วยเสียงอันดังว่า "ดู" แล้วน้าวสายเกาทัณฑ์เต็มกำลัง และปล่อยลูกเกาทัณฑ์ออกไปถูกปลายง้าวกรีดนภาเสียงดังสนั่น
ฝ่ายเล่าปี่ กิเหลงได้เห็นฝีมือเกาทัณฑ์ของ ลิโป้ ก็ตกตะลึงแทบไม่เชื้อสายตาตนเอง ลิโป้หัวเราะและหันมาจูงมือเล่าปี่ กิเหลง พาเข้าไปกินเลี้ยงในกระโจมก่อนที่จะต่างฝ่ายต่างยกทัพกลับเมืองของตนไป เมื่อกิเหลงกลับมา ถึงเมืองรายงานเรื่องต่อ อ้วนสุด อ้วนสุดไม่พอใจที่ลิโป้ออกอุบายช่วยเล่าปี่ จึงวางแผนใหม่ โดยให้หันอิ้นเป็นเถ้าแก่ไปสู่ขอลูกสาวลิโป้ที่เป็นลูกที่เกิดกับภรรยาหลวง นางเหงียมซี มาแต่งงานกับลูกชายคนโตของตน ลิโป้เลยขอปรึก ษาภรรยา นางเหงียมซี ก่อน และทั้ง 2 ก็เห็นตรงกันตกลงยกสูกสาวให้ อ้วนสุดมีความยินดีจึงให้หันอิ้นนำสิ่งของขัน หมากมาให้ลิโป้ และจะได้รับตัวบุตรสาวไปแต่งงานที่เมืองลำหยง ลิโป้ก็รับของหมั้นไว้ แล้วจัดที่พักให้หันอิ้นรออยู่ พอถึงเวลาก็จัดส่งลูกสาวไปแต่งงานกับบุตรชายอ้วนสุดที่เมืองลำหยง แต่ตันกุ๋ยขุนนางคนเก่าคนแก่ ตั้งแต่ โตเกี๋ยม เจ้าเมืองชีจิ๋วคนก่อนซึ่งมีใจคิดคดกับลิโป้ได้คัดค้านว่า อ้วนสุด เป็นคนใจคอคับแคบ โลภโมโทสันต์ อีกทั้งยังคิดเป็นขบถต่อพระเจ้าเหี้ยนเต้ ทุกหัวเมืองต่างเกลียดชัง หากเกี่ยวดองกับ อ้วนสุด จะมีผลร้ายมากกว่าดี ลิโป้ได้ยิน ตันกุ๋ย พูดดังนั้นก็หลงเชื่อ จึงให้ เตียวเลี้ยว ออกไปชิงตัวลูกสาวคืนมาพร้อมจับตัวหันอิ้นไปขังคุกไว้และส่งหนังสือไปบอกอ้วนสุดว่าพร้อมเมื่อไหร่จะส่งตัวลูกสาวไปให้

ต่อมาไม่นานลิโป้ให้ลูกน้องไปซื้อม้าเพื่อนำมาใช้ในการศึกแต่ถูกกองโจรปล้นไปและจำได้ว่าผู้นำกองโจรนั้นคือ เตียวหุยปลอมตัวมา ลิโป้ได้ยินดังนั้นก็โกรธมากเพราะตนกับ เตียวหุย ไม่ถูกกันอยู่แล้ว และยังมาขโมยม้าตน จึงนำทัพบุกไปเมืองเสียวพ่าย เล่าปี่ เห็นลิโป้ ยกทัพมาก็ตกใจจึงถามลิโป้ว่ายกทัพบุกมาด้วยเหตุใด ลิโป้เอาแส้ม้าชี้หน้าด่าเล่าปี่ พร้อมทวงบุญคุณว่า ตนเคยช่วยชีวิตเล่าปี่ตอนโดน กิเหลงบุกมา แต่พอเล่าปี่รอดมาได้ก็ไม่ได้รู้จักบุญคุณส่งคนมาปล้นชิงม้าตนไป เล่าปี่ก็งงเพราะตัวเองไม่เคยสั่งใครมาปล้นม้าลิโป้ ก็บอกว่าตนไม่ได้สั่งใครไปปล้นม้า ลิโป้ก็บอกอีกว่าก็เตียวหุยนั่นแหละเป็นคนไปปล้นทำไมไม่รับผิด เตียวหุยเห็นแค่ตนไปขโมยม้าลิโป้มาไม่กี่ตัว ลิโป้ก็ด่าพี่เล่าปี่ของตัวเองยกใหญ่จึงด่าตอบลิโป้ไปอย่างเจ็บแสบว่า "ข้าบุกปล้นเอาม้าของเจ้ามาเจ้าโกรธหรือ แล้วทีเจ้าบุกปล้นเอาเมืองชีจิ๋วของพี่ข้าไปนั้น เจ้าว่าข้าไม่โกรธบ้างหรือ" ว่าจบ 2 ยอดขุนศึกแห่งยุคก็เข้าสู้กันดุเดือดเลือดพล่าน ถึง 100 เพลง แต่ยังไม่สามารถเอาชนะกันได้ เล่าปี่กลัวน้องเสียทีจึงตีม้าล่อให้เตียวหุยกลับเข้าเมือง และ ส่งคนไปขอขมาลาโทษที่เตียวหุยปล้นม้าไปพร้อมจะคืนม้าให้ ลิโป้ก็ยอมยกโทษให้แต่ตันก๋งที่ปรึกษา แนะนำลิโป้ว่าตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะกำจัดเล่าปี่ไม่ควรปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไป ลิโป้ก็เห็นด้วยจึงยกทัพ เข้าตีเมืองเสียวพ่าย เล่าปี่เห็นจะต้านทานกองทัพลิโป้ไม่ได้ก็นำทัพพา กวนอู เตียวหุย ตีฝ่าออกนอกเมือง หนีไปหาโจโฉที่เมืองฮูโต๋
เมื่อวีรบุรุษทั้ง 2 โจโฉ กับ เล่าปี่ได้พบพานกัน โจโฉมีความยินดีที่จะช่วยเหลือเล่าปี่กำจัดลิโป้ จึงขอรับสั่งแต่งตั้งเล่าปี่ให้เป็นเจ้าเมืองอิจิ๋ว เพื่อรวบรวมกำลังพลให้กล้าแข็งคอยหาเวลาที่เหมาะสม ร่วมมือกันกำจัดลิโป้

หลังจากตีเล่าปี่หอกข้างแคร่หนีออกไปหาโจโฉแล้วลิโป้ก็ให้โกซุ่นทหารกล้าเฝ้าเมืองเสียวพ่ายและตนยกทัพกลับชีจิ๋ว ต่อมาโจโฉจะไปทำศึกกับเตียวสิ้วที่คบคิดกับเล่าเปียวจะมาตีฮูโต๋ แต่ก็กลัวลิโป้บุกมาชิงเมืองอีก จึงเอาใจลิโป้โดยการ ขอรับสั่งแต่งตั้งให้ลิโป้เป็น "แม่ทัพฝ่ายซ้าย"ทำหน้าที่ปราบปรามโจร ฝ่ายตะวันออก และเกลี้ยกล่อมให้ลิโป้กับเล่าปี่เลิกทะเลาะเบาะแว้ง หันมาสามักคีปรองดองกัน ลิโป้เมื่อได้รับแต่งตั้งจากโจโฉก็ดีใจมาก คิดว่าโจโฉนิยมชมชอบตนก็เชื่อฟังและเอนเอียงไปหาโจโฉทันที ขณะนั้นอ้วนสุดส่งคนมาแจ้งให้ลิโป้เร่งส่งลูกสาวไปแต่งงานกับลูกชายของตนตามที่ลงกัน เพราะตนใกล้จะตั้งตนขึ้นเป็นฮ่องเต้แล้วและจะตั้งลูกชายเป็นรัชทายาท แต่ลิโป้ตอนนี้ได้เอนเอียงไปหาโจโฉแล้ว ไม่ได้คิดจะอาศัยอ้วนสุดอีกต่อไปจึง ด่าอ้วนสุดกบฏต่อแผ่นดินพร้อมฆ่าคนนำสารทิ้งและให้ ตันเต๋ง ลูกของ ตันกุ๋ย ที่คิดคดต่อลิโป้ทั้งพ่อทั้งลูก นำตัวหันอิ้นที่นอนอยู่ในคุกนานแล้วไปมอบให้โจโฉ แนบด้วยหนังสือขอให้แต่งตั้งตนเป็น เจ้าเมืองชีจิ๋ว โจโฉเห็นลิโป้ให้ตันเต๋งนำตัวหันอิ้นมาส่งให้ ก็เข้าทางเพราะตันเต๋งคิดทรยศลิโป้อยู่แล้วจึงสมคบคิดกับโจโฉขอเป็นไส้ศึกในเมืองชีจิ๋วพร้อมกับบิดา และโจโฉก็จับหันอิ้นไปประหารเพื่อให้ ลิโป้ กับ อ้วนสุด เป็นศัตรูกัน ดังนั้นลิโป้เลยได้ทั้งไส้ศึกและศัตรูเพิ่มขึ้นแต่ไม่ได้ตำแหน่งเจ้าเมืองชีจิ๋วที่ตนขอไป

 

เมื่ออ้วนสุดรู้ว่าลิโป้กลับคำพูด ฆ่าคนนำสารของตนและส่งหันอิ้นไปให้โจโฉฆ่าเสียแล้ว ก็โกรธแค้นมาก จึงยกทัพใหญ่ทหารกว่า 200,000 คน โดยแบ่งออกเป็น 7 สาย บุกตีเมืองชีจิ๋วของลิโป้ ลิโป้เห็นอ้วนสุดยกทัพใหญ่ทหารมหาศาลมาตีเมืองตนก็ปรึกษากับเหล่าขุนนางทั้งหลายว่าจะทำอย่างไรดี ตันก๋งที่ปรึกษาเลยบอกว่าที่เดือดร้อนเป็นเช่นนี้ก็เพราะตันกุ๋ย ตันเต๋งสองพ่อลูก ยุยงไม่ให้ส่งตัวลูกสาวลิโป้ไปแต่งงานกับลูกอ้วนสุด จึงควรตัดหัวพ่อลูก ตันกุ๋ย ตันเต๋ง ไปให้อ้วนสุดพร้อมทั้งบอกความจริงให้ฟัง อ้วนสุดน่าจะยอมถอยทัพกลับไป ลิโป้เห็นด้วยเลยให้เอาตัวสองพ่อลูกไปตัดหัว แต่ตันเต๋งกลับหัวเราะและบอกว่า "ท่านนี้แต่แรกข้าเห็นว่าจะมีสติปัญญา มาบัดนี้เห็นความคิดท่านนั้นอ่อนนัก จะกลัวอันใดกับกองทัพอ้วนสุดเจ็ดกองเท่านี้ อุปมาเหมือนหญ้าเจ็ดกำอันใกล้ปากโค ถ้าจะคิดทำการเห็นกองทัพอ้วนสุดนั้น จะไม่พอความคิดเสียอีก" ลิโป้ได้ฟังสนใจแล้วบอกว่าถ้าสองพ่อลูก คิดอุบายเอาชนะกองทัพอ้วนสุดได้จะไว้ชีวิต และสองพ่อลูก

ตันกุ๋ย ตันเต๋ง บอกต่อไปว่ากองทัพอ้วนสุดถึงมีมากแต่ไม่ชำนาญการศึกเหมือนกองทัพของลิโป้และยังมีแม่ทัพนายกองเอาใจออกห่าง หากไปเกลี้ยกล่อมให้เป็นไส้ศึก พร้อมส่งหนังสือไปให้ โจโฉ กับ เล่าปี่ ยกทัพมาช่วยอีกแรง ต้องสามารถเอาชนะกองทัพอ้วนสุดได้แน่ ลิโป้ได้ฟังก็เห็นด้วยจึงให้ตันเต๋งไปดำเนินการตามแผน ส่วนลิโป้ก็กระ จายกำลังออกไปผนึกกำลังเข้ากับกองทัพเล่าปี่ที่ส่งกวนอูมาช่วยเข้าตีกองทัพอ้วนสุดร่วมกับแม่ทัพที่ร่วมเป็นไส้ศึกอยู่ภายในจนกองทัพอ้วนสุดไม่สามารถต้านทานได้แตกพ่ายกลับไป หลังเอาชนะกองทัพอ้วนสุดได้ ลิโป้ก็จัดงานเลี้ยงให้เหล่าแม่ทัพนายกองต่างๆพร้อมปูนบำเหน็จรางวัลให้และฉลองกันอย่างเอิกเกริก ซึ่งต่อมาตันกุ๋ย ตันเต๋งสองพ่อลูกที่วางแผนเอาชนะอ้วนสุดจึงเป็นที่โปรดปรานของลิโป้มาก จนลิโป้แทบไม่เคยฟังคำพูดของใครอีกเลยนอกจากสองพ่อลูกจอมคิดคดคู่นี้
โจโฉเห็นอ้วนสุดฮ่องเต้ปลอมเสียทีแพ้ลิโป้กลับไป ก็คิดจะบุกไปถอนรากถอนโคนจึงชวน ลิโป้ เล่าปี่ ผนึกกำลังกับตนเป็น 3 เส้า รวมเป็นกองทัพใหญ่ บุกไปจัดการฮ่องเต้ปลอมอ้วนสุดที่ลำหยงแต่เกิดเสบียงอาหารไม่เพียงพอ จึงต้องถอยทัพกลับไปแต่การโจมตีครั้งนี้ ก็ทำให้อิทธิพลของอ้วนสุดลดน้อยถอยลงเป็นอันมากเพราะต้องสูญเสียกำลังทหารไปมากมาย ก่อนจะกลับโจโฉได้ตกลงกับลิโป้ให้เล่าปี่ไปอยู่เมืองเสียวพ่ายตามเดิม ซึ่งตัว ลิโป้ก็ตอบตกลง โดยที่เขาไม่รู้ว่า นี่คือแผนการของโจโฉที่จะให้เล่าปี่คบคิดกับพวก ตันกุ๋ย ตันเต๋ง ช่วยกันกำจัดตัวเขานั้นเอง ต่อมาไม่นานพวกลิโป้ได้จับทหารของโจโฉที่กำลังควบม้าออกมาจากเมืองเสียวพ่ายได้และลองค้นตัวดูก็พบ หนังสือลับของเล่าปี่ที่ส่งไปให้โจโฉ โดยมีเนื้อหาบอกว่าถ้า โจโฉยกทัพมาตีชีจิ๋วกำจัดลิโป้ เล่าปี่จะช่วยทำการด้วย ลิโป้ได้อ่านหนังสือลับของเล่าปี่ก็โกรธแค้นมากที่โจโฉและเล่าปี่สมคบกันจะกำจัดตน จึงสั่งให้เหล่าแม่ทัพต่างๆคุมทหารไปตีเมืองเสียวพ่ายและตีภาคตะวันออกของโจโฉ ไปจนกว่าจะถึงเมืองกุนจิ๋ว เล่าปี่เห็นกองทัพลิโป้ยกมาก็กลัวต้านทานไม่ได้ ส่งหนังสือไปขอให้โจโฉยกทัพมาช่วย
โกซุ่นกับเตียวเลี้ยวขุนศึกกล้าของลิโป้เข้าโจมตีเมืองเสียวพ่ายอย่างหนักหน่วงแต่ยังไม่สามารถตีแตกได้ จนโจโฉยกทัพมาถึงเมืองเสียวพ่ายเพื่อช่วยเล่าปี่ โกซุ่นกับเตียวเลี้ยวเห็นดังนั้นจึงขอให้ลิโป้ยกทัพมาช่วยบ้าง พอลิโป้ยกทัพมาถึงทั้ง 2 ฝ่ายก็เข้ารบกันอย่างดุเดือดเลือดพล่าน ฝ่ายเล่าปี่ โจโฉ ไม่สามารถต้านทานการโจมตีอันรุนแรงของลิโป้ได้จึงแตกพ่ายไป โดย โจโฉหนีไปตั้งหลักที่ชายแดนเมืองเจปัก ส่วนเล่าปี่ กวนอู เตียวหุย แตกกระจายหนีกันไปคนละทิศคนละทาง ทิ้งบิต๊กพี่ชาย นางบิฮูหยิน ภรรยารองของเล่าปี่ อยู่ดูแลครอบครัวของเล่าปี่ในเมืองเสียวพ่าย เมื่อฝ่ายเล่าปี่ โจโฉ แตกหนีไปแล้ว ลิโป้ก็บุกตีทะลุเข้าไปในเมืองฆ่าฟันทหารที่อยู่ในเมืองจนไปถึงหน้าบ้านของเล่าปี่ก็พบบิต๊กที่รักษาครอบครัวของเล่าปี่อยู่ออกมาคำนับลิโป้แล้วขอร้องว่า " ข้าได้ยินโบราณว่าสืบ ๆ กันมาว่า ผู้ที่จะตั้งตัวเป็นใหญ่ ถึงจะตีบ้านเมืองได้เอาแต่ชัยชนะ ผู้ใดเป็นเสี้ยนหนามก็ทำอันตรายแต่ผู้นั้น มิได้ทำอันตรายแก่บุตรภรรยาและราษฎรทั้งปวง บัดนี้ท่านก็คิดอ่านจะตั้งตัวเป็นใหญ่อยู่ จะเป็นศัตรูของท่านก็แต่โจโฉผู้เดียว อันเล่าปี่ก็คิดถึงคุณท่านอยู่เนือง ๆ ว่า เมื่อครั้งอ้วนสุดให้กิเหลงยกมาตีเมืองเสียวพ่ายนั้น เพราะท่านยกมาช่วยเสี่ยงยิงเกาทัณฑ์ แล้วพูดจาเกลี่ยไกล่ให้กิเหลงยกกลับ ไป เล่าปี่จึงได้อยู่เย็นเป็นสุขมา เล่าปี่ก็มีความกตัญญูต่อท่านอยู่ อนึ่งท่านกับเล่าปี่ก็มีคุณต่อกันมา ขออย่าทำอันตรายแก่ครอบครัวเล่าปี่เลย คุณของท่านนั้นก็จะอยู่กับเล่าปี่สืบไป " ลิโป้ได้ยินก็ตอบบิต๊กว่า "ท่านอย่าวิตกไปเลย ข้ากับเล่าปี่ก็เป็นมิตรกันมาแต่ก่อน ซึ่งครอบครัวของเล่าปี่นั้น ข้ามิได้ทำอันตรายแต่อย่างใด "แล้วก็ให้บิต๊กพาครอบครัวของเล่าปี่ไปพักอยู่ที่เมืองชีจิ๋ว และให้โกซุ่นอยู่เฝ้ารักษาเมืองเสียวพ่าย ส่วนตัวลิโป้เองยกกองทัพบุกไปทางตะวันออก มุ่งไปสู่เมืองกุนจิ๋ว โดยให้ตันก๋งกับกลุ่มโจรที่มาเข้าพวกด้วย อยู่ป้องกันด่านเสียวก๋วนไว้

ฝ่ายเล่าปี่นั้น เมื่อเมืองเสียวพ่ายแตกก็หนีไปหาโจโฉที่หนีไปตั้งหลักอยู่ก่อนแล้ว และโจโฉกับเล่าปี่ก็จัดทัพใหม่บุกมาประชิดด่านเสียวก๋วนไว้ โจโฉก็ยกทัพเข้าโจมตีกลุ่มโจรที่เป็นพวกของตันก๋ง ซึ่งตั้งค่ายอยู่หน้าด่านแตกกระจุยพ่ายไป และบุกต่อเข้าตีด่านเสียวก๋วนอย่างหนักหน่วงแต่ตันก๋งก็พยายามป้องกันด่านไว้อย่างสุดความสามารถ แม้ว่าทหารของโจโฉจะมีมากกว่า เมื่อลิโป้รู้ว่าข่าวโจโฉยกทัพเข้าตีด่านเสียวก๋วน จึงยกทัพกลับเมืองชีจิ๋ว และมอบให้ตันกุ๋ยอยู่รักษาเมืองชีจิ๋ว ส่วนตนเองจะยกไปช่วยตันก๋งที่ด่านเสียวก๋วน และให้ตันเต๋งไปเป็นที่ปรึกษาในกองทัพด้วย ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ผิดมหันต์ที่มอบหน้าที่สำคัญให้ตันกุ๋ย ตันเต๋งสองพ่อลูกจอมคิดคดที่รอโอกาสนี้มานานแล้ว....ก่อนลิโป้จะยกทัพออกไปช่วยตันก๋ง ตันเต๋งคนลูกก็ดำเนินการตามแผนที่ตกลงกับโจโฉโดยบอกให้ลิโป้ย้ายครอบครัวไปอยู่แห้ฝือเพื่อความปลอดภัย แต่แท้จริงคือเพื่อให้ความสะดวกในการยึดเมืองชีจิ๋วแก่ ตันเต๋งผู้พ่อ ต่อมาก็ให้ลิโป้พักกองทัพรออยู่กลางทาง ส่วนตนเองอาสาไปสืบข่าวข้าศึกและสถานการณ์ทางด่านเสียวก๋วนก่อน เมื่อไปถึงด่านก็หลอกตันก๋งว่า ลิโป้โกรธมากที่ทำการเสียทีแก่โจโฉ จะมาเอาโทษให้ระวังตัวไว้ให้ดี แต่ตันก๋งมิได้กลัวความผิด และให้ตันเต๋งกลับไปบอกลิโป้ว่าให้รีบกลับไปป้องกันรักษาเมืองชีจิ๋วไว้ให้ดีเพราะศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก คืนนั้นตันเต๋งก็เขียนหนังสือผูกลูกเกาทัณฑ์ ยิงเข้าไปในค่ายของโจโฉ บอกว่าตนจะเป็นไส้ศึกให้ เมื่อได้โอกาสจะจุดไฟขึ้น เป็นสัญญานและให้โจโฉยกทัพเข้าตีทันที

พอรุ่งเช้าก็กลับมาหลอกลิโป้อีกว่า ตันก๋งขอให้ยกทัพเข้าไปช่วยโดยด่วน ลิโป้ก็หลงเชื่อเพราะไม่คิดว่าตันเต๋งจะเป็นไส้ศึก เลยให้ตันเต๋ง กลับไปบอกตันก๋งว่า จะยกทัพเข้าตีทหารของโจโฉเข้าไปถึงด่านในค่ำวันนี้ ตันเต๋งก็ย้อนกลับมาบอกตันก๋งอีกครั้งว่า ลิโป้สั่งให้ถอยออกจากด่านคืนนี้ ตันก๋งก็หลงเชื่อเพราะนึกว่าเป็นคำสั่งลิโป้จริงๆ จึงยกทหารออกจากด่านในคืนนั้น ตันเต๋งก็จุดไฟขึ้น แล้วก็เผ่นหนีออกจากด่านไปหลอกโกซุ่นกับเตียวเลี้ยวต่อให้ยกทัพออกจากเมืองเสียวพ่ายมาช่วยลิโป้อีกแรง โจโฉก็ยกทัพเข้าตีด่านเสียวก๋วนด้านหน้า ตันก๋งยกทัพถอยออกทางด้านหลัง เจอกับทัพของลิโป้ที่มาช่วยก็คิดว่าเป็นข้าศึก ทั้ง 2 ฝ่ายจึงรบราฆ่าฟันกันเองอยู่จนนานถึงเช้า พอเห็นหน้าค่าตากันแล้วก็งงจึงหยุดรบ และพากันถอยกลับไปเมืองชึจิ๋ว มาถึงกลางทางก็พบโกซุ่น กับเตียวเลี้ยว จึงรู้ว่าถูกตันเต๋งทำแสบเข้าแล้ว เมื่อมาถึงเมืองชีจิ๋วก็เข้าเมืองไม่ได้ เพราะ ตันกุ๋ย กับ บิต๊ก สมคบคิดกันปิดประตูเมือง แล้วระดมยิงเกาทัณฑ์ลงมาเป็นอันมาก พร้อมกับตะโกนบอกลิโป้ว่า บัดนี้ได้ยึดเมืองคืนให้เล่าปี่แล้ว ลิโป้มีได้ยินดังนั้นก็แค้นมากแต่ตนเหลือทหารน้อยไม่สามารถเข้าตีเมืองชีจิ๋วได้ ก็ยกไปเมืองเสียวพ่าย แต่ก็ถูกตันเต๋งปิดประตูเมืองไม่ให้เข้าอีก แล้วให้ทหารขึ้นรักษากำแพงเมืองอย่างแน่นหนา ลิโป้ก็ควบม้าเข้าไปใกล้กำแพงเมือง ร้องด่าตันเต๋งว่า "ตัวเจ้าสองคนพ่อลูก ข้าไว้ใจรักใคร่แต่งตั้งให้เป็นขุนนาง บัดนี้เจ้าบังอาจคิดคดทรยศต่อข้า ข้าจะตัดศรีษะเจ้าเสียให้ได้ " ตันเต๋งก็ร้องตอบไปว่า " ลิโป้เจ้าอย่าได้พูดจาโอหัง ตัวข้าเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ต่างหาก เมื่อครั้งอ้วนสุดยกมาตีเมืองชีจิ๋วนั้น ก็เพราะความคิดของข้ากับบิดา เจ้าจึงรอดจากความตายมาได้ ยังมีหน้ามาว่าข้าทรยศอีกรึ " ลิโป้ได้ยินตันเต๋งว่ากลับอย่างนั้นก็โกรธแค้นมากก็จะยกทัพข้าตีเมืองเสียวพ่าย แต่พอดีกวนอูและเตียวหุยซึ่งแตกไปครั้งก่อน ได้รวบรวมทหารกลับมาถึง ก็ช่วยกันเข้าตีกองทัพลิโป้ ประจวบกับโจโฉยกทัพจากด่านเสียวก๋วนหนุนเข้ามา ลิโป้เห็นต้านทานไม่ไหวจึงต้องถอยหนีไปอยู่ที่เมืองแห้ฝือ แล้วสั่งให้ทหารป้องกันรักษาเมืองไว้อย่างแน่นหนา เล่าปี่ซึ่งมาในกองทัพของโจโฉ ก็พบกับกวนอูและเตียวหุย จึงได้ร่วมกันคิดปราบลิโป้ต่อไป
ต่อมากองทัพโจโฉที่พาพวกเล่าปี่มาด้วยได้ตั้งค่ายอยู่นอกเมืองแห้ฝือ ตันก๋งที่ปรึกษาได้แนะนำให้ลิโป้ออกไปโจมตี แต่ ลิโป้ปฎิเสธว่าจะให้โจโฉยกทัพเข้ามาโจมตีก่อนและจะทำการตีโต้กลับไป เมื่อโจโฉยกทัพมาประชิดเมืองก็ได้ร้องเกลี่ยกล่อมลิโป้ว่า " เมื่อครั้งตั๋งโต๊ะเป็นขบถ ท่านคิดอ่านฆ่าตั๋งโต๊ะเสีย ท่านมีความชอบต่อแผ่นดินเป็นอันมาก บัดนี้ท่านมาคบคิดกับอ้วนสุดซึ่งเป็นขบถต่อแผ่นดิน กิตติศัพท์ทั้งนี้รู้ขึ้นไปถึงเมืองฮูโต๋ พระเจ้าเหี้ยนเต้ก็ทรงพระพิโรธ จึงให้ข้ายกทัพมา แม้ท่านมิได้คบคิดกับอ้วนสุด แลมีใจซื่อตรง ต่อแผ่นดินอยู่ ก็เร่งออกมาหาข้าแต่โดยดี จะได้ช่วยแก้ไขกราบทูลเลี้ยงท่านเป็นขุนนางสืบไป ถ้าท่านไม่ออกมาหาข้าแต่โดยดี เมื่อเราตีเมืองได้แล้ว ท่านจึงจะแจ้งในโทษท่าน ซึ่งกระทำความผิดไว้แต่ก่อน "
ลิโป้ชักลังเลใจจึงตอบโจโฉไปว่า "แม้มหาอุปราชกรุณาข้าแล้ว ก็ให้ยกทหารกลับไปก่อนเถิด ข้าจะขอหารือกับเหล่าที่ปรึกษาทั้งปวงก่อน " ตันก๋งซึ่งเป็นคนไม่กลัวตายและไม่ชอบหน้าโจโฉอยู่แล้ว จึงเอาเกาทัณฑ์ยิงลงไป ถูกพู่หมวก ของโจโฉด้วยความเกลียดแค้น เพราะตนไม่อยากให้นายตนเองไปสวามิภักดิ์ต่อโจโฉ พร้อมเสนอแผนใหม่โดยให้ลิโป้ยกทัพไปตั้งอยู่นอกเมืองส่วนตนเองจะอยู่เฝ้ารักษาเมือง ถ้าโจโฉเข้าตีเมืองก็ให้ลิโป้ยกทัพเข้าตีกระหนาบหลัง ถ้าโจโฉยกไปตีลิโป้ ตนก็จะยกทัพจากเมืองไปช่วยเช่นเดียวกัน ลิโป้ได้ฟังก็เห็นด้วย แต่ขอไปปรึกษาภรรยาสุดที่รักทั้ง 2 ก่อน โดยไปถามภรรยาหลวง นางเหงียมซีก่อน ก็เลยได้คำตอบดังนี้

 

"ซึ่งท่านจะไว้ใจให้ตันก๋งอยู่รักษาเมืองนั้น ข้าเห็นว่าจะสู้โจโฉไม่ได้ เมื่อท่านไปแล้วอยู่ภายหลังเมืองเป็นอันตราย ข้าจะเหลียวหน้าไปพึ่งผู้ใด เมื่อครั้งท่านทิ้งข้าไว้ที่เมืองเตียงอันนั้น หากว่าบังสี ช่วยคิดอ่านส่งข้ากับครอบครัวออกมาให้ท่าน ข้าจึงรอดมาได้ บัดนี้ข้ามิได้เห็นผู้ใดที่จะเป็นที่พึ่ง ซึ่งท่านจะยกทัพไปครั้งนี้ ถึงลาภสักการเท่าใด ก็ไม่คิดถึงข้าผู้เพื่อนยากนี้ก่อน " แล้วร้องไห้อ้อนวอนลิโป้เป็นอันมาก ลิโป้เห็นภรรยารักเพื่อนคู่ทุกคู่ยากร้องไห้ออนวอนตนก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยไปหาภรรยาน้อย เตียวเสี้ยน สุดที่รักของตนบ้างซึ่งก็ห้ามปรามแบบเดียวกันกับ ภรรยาหลวง นางเหงียมซี ทุกประการ พร้อมกอดเท้าร้องไห้อ้อนวอนเป็นการใหญ่ ลิโป้เห็นภรรยาทั้ง2 ของตน ที่ตนรักที่สุดในชีวิตร้องไห้อ้อนวอนก็ใจอ่อนปลอบว่า "เจ้าอย่าวิตกไปเลย ถึงจะเป็นประการใด ข้ามิให้เจ้าเป็นอันตรายเด็ดขาด จะกลัวอันใดกับโจโฉ ทวนกับม้าของข้ามีกำลังมหาศาล ข้าจะตั้งมั่นอยู่ในเมืองดังนี้ ผู้ใดจะบังอาจเข้ามาทำอันตรายได้ " แล้วก็ออกมาบอกกับ ตันก๋งที่ปรึกษา ว่าตนจะอยู่เฝ้ารักษาเมืองตามคำขอร้องของภรรยาสุดที่รักทั้ง 2 ตันก๋งได้ยินก็ถอนหายใจ แล้วคิดว่านายของตนเชื่อฟังแต่คำภรรยา มากกว่าเหล่าที่ปรึกษา แม่ทัพนายกอง เห็นจะต้องพากันไปวอดวายตายกันหมดแน่ หลังจากนั้นลิโป้ก็ขลุกอยู่กับภรรยาที่รักทั้ง 2 มิได้คิดที่จะไปสู้รบกับโจโฉเลย และเอาแต่เสพสุราทุกวัน หวังจะปลอบขวัญตนเองให้คลายทุกข์

ที่ปรึกษาอีกสองคนก็แนะนำให้พาลูกสาวไปส่งแก่ อ้วนสุด และขอให้ยกกองทัพมาช่วยก็ไม่สำเร็จ เพราะถึงแม้ลิโป้จะพยายามพาลูกสาวไปส่งด้วยตนเอง แต่ก็ไม่สามารถฝ่ากองทัพของโจโฉที่ล้อมอยู่อย่างแน่นหนาได้และ กลัวว่าลูกสาวตนจะเป็นอันตราย จึงต้องพากลับเข้าเมืองอย่างไม่มีทางเลี่ยง แค่นั้นยังไม่พอโจโฉยังให้เล่าปี่คุมทหารไปดัก เส้นทางที่จะติดต่อกับอ้วนสุดได้ แม้จะมีเมืองที่เป็นพวกลิโป้จะยกทัพมาช่วยแต่ ก็ถูกกำจัดตัดหนทางไปสิ้น ลิโป้จึงจนมุมอยู่เพียงผู้เดียวในเมืองแห้ฝือนั้นเอง และกลุ้มอกกลุ้มใจ เอาแต่เสพสุราอยู่ตลอดสองเดือนจนหมดสง่าราศีเทพนักรบผู้รูปงาม ภรรยาเอากระจกมาให้ส่องหน้าดู ก็ตกใจว่าทำไมตนถึงได้โทรมเช่นนี้และคิดได้ว่าเป็นเพราะสุรา จึงสั่งให้ทุกคนในกองทัพห้ามดื่มสุราเด็ดขาด ตอนนั้นเองทหารในกองทัพของลิโป้ ได้เอาใจออกห่างนำยอดอาชาไนยเซ็กเทาว์ ม้าคู่ศึกของลิโป้ไปมอบให้โจโฉ แต่เฮาเสงแม่ทัพผู้ภักดีได้จับได้ก่อนและเอายอดอาชาไนยเซ็กเทาว์ มาคืนให้ แม่ทัพคนอื่นๆรู้สึกชื่นชมในตัวเฮาเสง จึงนำสุรามามอบให้ แต่เฮาเสง นำสุรามามอบต่อให้ ลิโป้นายของตน ลิโป้เห็นเฮาเสงนำสุรามามอบให้ ทั้งๆที่ตนสั่งห้ามดื่มสุรา ก็โกรธลงโทษเฆี่ยนเสียห้าไป 50 ที ทหารในกองทัพดังนั้นเห็นก็หมดกำลังใจ เอาใจออกห่างกันมากมายรวมทั้งเฮาเสงที่เคยภักดีต่อลิโป้ด้วย เฮาเสงแค้นที่ตนถูกลิโป้ลงโทษอย่างไร้เหตุผลจึงทำการขโมยม้าเซ็กเทาว์ไปให้โจโฉเสียเองเลย และเมื่อลิโป้ขาดอาชาคู่ศึกอย่างยอดอาชาไนยเซ็กเทาว์ไปความร้ายกาจของลิโป้ก็ลดน้อยถอยลง ประกอบกับสภาพจิตใจที่เศร้าหมอง ร่างกายที่ทรุดโทรมลง ลิโป้จึงไม่ได้เก่งกล้าสามารถอย่างเช่นที่เคยเป็นอีกแล้ว
โจโฉต้องการทำให้สภาพจิตใจของกองทัพลิโป้ตกต่ำลงไปอีก เลยสั่งทหารไปพังเขื่อนกั้นแม่น้ำกิซุยที่อยู่บนเขาให้ไหลลงมาท่วมเมืองแห้ฝือ และทำการยกทัพเข้าตีเมืองอย่างหนักหน่วง ลิโป้ที่ขาดยอดอาชาไนยเซ็กเทาว์ไป ก็หยิบง้าวกรีดนภาของตนเข้าสู้รบอย่างกล้าหาญร่วมกับทหารที่เหลืออยู่ของตั้งแต่เช้ายันเที่ยง จนเหนื่อยล้าอ่อนแรง ม่อยหลับไป ซงเหียนกับงุยซกขุนศึกของลิโป้ ที่เอาใจออกห่าง ก็แอบลักเอาง้าวกรีดนภาของลิโป้ไปทิ้งให้ข้าศึกนอกนอกกำแพงเมือง แล้วก็ช่วยกันกลุ้มรุมจับลิโป้มัดไว้ทั้งกำลังหลับไม่รู้สึกตัว และเปิดประตูเมืองให้กองทัพของโจโฉบุกเข้าเมืองได้สำเร็จ โจโฉเมื่อเข้าเมืองแห้ฝือได้แล้ว ก็ให้ทหารพังทำนบที่กั้นน้ำเสีย น้ำที่ท่วมก็ไหลออกจากเมืองแห้งไป แล้วก็ให้เอาตัวลิโป้กับพรรคพวกมาพิพากษาโทษบนหอรบ ซึ่งมี เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย ยืนรออยู่ด้วย โจโฉสั่งให้ โกซุ่นขุนศึกผู้กล้าหาญภักดีของลิโป้ถามว่าจะเอายังไง โกซุ่นนิ่งเฉยไม่ตอบอะไร โจโฉเลยให้เอาไปประหารเป็นคนแรก ต่อมาถึงตาตันก๋ง โจโฉเกลี้ยกล่อมตันก๋งเพราะตันก๋งเคยมีบุญคุณกับตนเมื่อตอนหนีจากตั๋งโต๊ะ ไปก่อ ตั้งกองกำลังคณะปฏิวัติแต่ตันก๋งไม่ยอมอยู่กับโจโฉจะขอตายเพียงอย่างเดียว โจโฉสงสารก็เดินร้องไห้ตามลงไปปลอบโยน แต่ก็ไม่สำเร็จอีก
ตอนโจโฉไม่อยู่ลิโป้ขอร้องเล่าปี่ว่า "มหาอุปราชนับถือท่านอยู่ ครั้งนี้ข้าเป็นคนโทษถึงตาย ท่านจงคิดอ่านว่ากล่าว ขอชีวิตข้าไว้ให้รอด คุณท่านก็จะมีกับข้าสืบไป " เล่าปี่ได้ฟังก็พยักหน้าแต่ไม่พูดอะไร จนโจโฉเดินกลับมาลิโป้ก็อ้อนวอนโจโฉว่า "ทุกวันนี้มหาอุปราชคิดการใหญ่ เกรงอยู่แต่ข้าเพียงผู้เดียวว่าเป็นเสี้ยนหนาม บัดนี้ก็จับตัวข้าได้แล้ว ข้าจะขอชีวิตไว้ทำการสนองคุณท่านในการครอบครองแผ่นดิน นานไปราชสมบัติก็จะเป็นสิทธิแก่ท่าน " โจโฉได้ฟังก็ลังเลอยู่จึงถามเล่าปี่ว่าคิดยังไง เล่าปี่จึงตอบไปว่า "ครั้งเต๊งหงวนกับตั๋งโต๊ะตายนั้น ท่านเองก็ทราบอยู่ เหตุใดจึงมาถามข้าอีกเสียเล่า" โจโฉได้ฟังก็สั่งให้เอาตัวลิโป้ไปประหาร ตอนทหารนำตัวลิโป้ไปสำเร็จโทษระหว่างทางลิโป้ได้ตระโกนด่าเล่าปี่ด้วยความแค้นว่า" อ้ายเล่าปี่หูยาวมิได้คิดถึงคุณกู เมื่อครั้งกิเหลงจะทำอันตรายแก่มัน หากกูคิดกลอุบายยิงเกาทัณฑ์ให้ถูกทวน มันจึงรอดชีวิตอยู่ " พอดีตอนนั้น เตียวเลี้ยว ขุนศึกผู้กล้าหาญคนสนิทของลิโป้ถูกทหารมัดพาตัวขึ้นมาข้างบน เห็นนายตนรักตัวกลัวตาย เตียวเลี้ยวจึงให้สติว่า "ท่านแม่ทัพเราเกิดมาเป็นชายชาติทหารแล้ว จะมัวรักชีวิตอยู่ทำไม ถึงคราวจะตาย ก็ควรจะให้ลือชื่อไว้ในแผ่นดิน " ลิโป้ได้ฟังก็รู้สึกปลงตก สงบจิตสงบใจ ยอมรับชะตากรรมของตน ก่อนที่เขาจะถูกเอาผ้ารัดคอให้ตายและตัดหัวไปเสียบประจานไว้ที่หอธรณีขาว เมืองแห้ฝือ เสียชีวิตเมื่ออายุได้ 42 ปี ในปีเจี้ยนอันศกที่ 3 (คริสตศักราช 198)
*ในประวัติศาสตร์ กล่าวว่า ซุนเกี๋ยนเป็นคนฆ่า ไม่ใช่กวนอู
**ที่ได้เขียน ผ่านมาคือเหตุการณ์ การล้มล้างตั๋งโต้ะในสามก๊ก ฉบับของ "หลอกว้านจง"
ส่วนเหตุการณ์ การล้มล้างตั๋งโต้ะในสามก๊ก ฉบับของ "เฉินโซ่ว" ขอกรุณาเขียนคร่าวๆดังนี้
ตั๋งโต๊ะนั้นเป็นคนอารมณ์รุนแรงและเป็นพวกเผด็จการวันหนึ่ง ตั๋งโต๊ะมีเรื่องไม่เห็นด้วยกับลิโป้เพียงเล็กน้อยตั๋งโต๊ะคว้าเอาขวานสั้นขว้างใส่ลิโป้เต็มแรงแต่ลิโป้หลบทันแล้วยอมขอโทษตั๋งโต๊ะ ตั๋งโต๊ะจึงหายโกรธตั้งแต่นั้นลิโป้นั้นก็เรี่มไม่พอใจในตัวตั๋งโต๊ะ และตอนนั้นลิโป้กับตั๋งโต๊ะต่างหมายปองผู้หญิงคนเดียวกันอยู่จึงทำให้ทั้ง2คนไม่พอใจกันมากขึ้นไปอีก บวกกับตัวลิโป้อยากได้อำนาจจึงร่วมมือกับอ้องอุ้นวางแผนฆ่าตั๋งโต๊ะ แล้วก็กระทำได้สำเร็จ(ซึ่งไม่มีการกล่าวถึงชื่อ เตียวเสี้ยน เลยจึงคาดกันว่านางไม่มีตัวตนจริงๆในประวัติศาสตร์)
***(ลิโป้มีภรรยา 2 คน โดยภรรยาหลวงมีชื่อว่า นางเหงียมซี ส่วน ภรรยาน้อย คือ เตียวเสี้ยน)

 

​

สามก๊กเป็นยุคสมัยที่เกิดจากสภาพการคานอำนาจกันของกองกำลัง 3 ฝ่ายอันได้แก่ ก๊กวุ่ย（魏国） ก๊กสู（蜀国） และก๊กอู๋（吴国） ที่ต่างก็แย่งชิงกันเป็นใหญ่ โดยช่วงปีค.ศ. 220 นั้นเป็นเวลาที่วุ่ยขึ้นครองอำนาจใหญ่แทนราชวงศ์ฮั่นตะวันออก และเมื่อถึงปีค.ศ. 280 ราชวงศ์จิ้น （晋）ปราบก๊กอู๋ได้สำเร็จรวมแผ่นดินจีนเข้าด้วยกันอีกครั้ง*
ก่อนจะมาเป็นสามก๊ก
ปีค.ศ. 189 ปลายยุคฮั่นตะวันออก ฮั่นหลิงตี้（汉灵帝）เสด็จสวรรคต รัชทายาทหลิวเปี้ยน（刘辫）สืบทอดราชบัลลังก์ต่อมาเป็นฮั่นเส้าตี้ （汉少帝）แต่พี่ชายของเหอไทเฮาคบคิดกับขุนนางฝ่ายกลาโหมหยวนเส้าหรืออ้วนเสี้ยว （袁绍）กวาดล้างขุนนางที่เป็นปฏิปักษ์ เป็นเหตุให้บ้านเมืองระส่ำระสายอย่างหนัก ต่งจัวหรือตั๋งโต๊ะ（董桌）ที่เป็นขุนนางครองเมืองปิงโจวใช้สถานการณ์วุ่นวายดังกล่าว เป็นข้ออ้างยกกองกำลังเข้าลั่วหยังเพื่อให้ความช่วยเหลือ เมื่อกองทัพของตั๋งโต๊ะเข้าสู่ลั่วหยังแล้ว ก็ถอดถอนฮั่นเส้าตี้และสถาปนาหลิวเสีย（刘协）ผู้เป็นน้องขึ้นเป็นฮ่องเต้ ทรงพระนามว่า ฮั่นเสี้ยนตี้ （汉献帝）โดยตั๋งโต๊ะกุมอำนาจสั่งการไว้ในมือ เป็นเหตุให้ขุนนางเก่าที่ไม่เห็นด้วยลุกฮือขึ้นต่อต้าน เกิดเป็นสงครามภายในติดตามมา
ฝ่ายอ้วนเสี้ยวนั้น เมื่อตั๋งโต๊ะกรีฑาทัพเข้าลั่วหยัง ก็หลบหนีไปยังเมืองจี้โจว(ปัจจุบันอยู่ในมณฑลเหอเป่ยทางภาคเหนือของจีน) เรียกร้องให้บรรดาผู้ครองแคว้นรอบนอกรวมกำลังกันเพื่อปราบตั๋งโต๊ะ ซึ่งก็ได้รับเสียงสนับสนุนให้อ้วนเสี้ยวเป็นผู้นำ เมื่อถึงปีค.ศ. 190 ตั๋งโต๊ะบีบบังคับฮั่นเสี้ยนตี้เสด็จลี้ภัยไปยังนครฉางอัน ในขณะที่กองกำลังของตั๋งโต๊ะเต็มไปด้วยการแก่งแย่งอำนาจกัน อีก 3 ปีต่อมาเกิดการเปลี่ยนแปลงทางการทหาร (เป็นที่มาของตำนานการเสียสละของเตียวเสี้ยน （貂蝉）หนึ่งในสี่หญิงงามแห่งยุคของจีน) ตั๋งโต๊ะถูกสังหาร บ้านเมืองจึงเกิดโกลาหลครั้งใหญ่

ท่ามกลางความวุ่นวายนี้ เฉาเชาหรือโจโฉ（曹操）ซึ่งเคยประกาศตัวเป็นแนวร่วมกับอ้วนเสี้ยวเมื่อครั้งต่อต้านตั๋งโต๊ะนั้น หลังจากสยบกองกำลังโพกผ้าเหลืองกว่าสามแสนไว้ได้แล้ว ก็สั่งสมอำนาจขึ้นเป็นใหญ่ในดินแดนเหอหนัน ปีค.ศ. 196 บีบบังคับให้ฮั่นเสี้ยนตี้เสด็จย้ายที่ประทับไปยังเมืองสวี่ชางในเหอหนันแล้ว ก็เข้ากุมอำนาจสั่งการเหล่าขุนนางทั้งปวง และหันมาประจันหน้ากับฝ่ายอ้วนเสี้ยวที่เป็นใหญ่ในแถบเหอเป่ย เมื่อถึงปีค.ศ. 200 สองฝ่ายทำศึกตัดสินแพ้ชนะที่กวนตู้ （官渡之战）โจโฉเป็นฝ่ายชนะเข้าครองที่ราบภาคกลางและภาคเหนือของจีนไว้ได้

เมื่อถึงปีค.ศ. 208 โจโฉกรีฑาทัพลงใต้ ปราบหลิวเปี่ยว（刘表）ที่ครองเมืองจิงโจวในขณะนั้น หลิวเป้ยหรือเล่าปี่（刘备）ที่เป็นเชื้อพระวงศ์ของฮั่นอาศัยอยู่ด้วยหลิวเปี่ยวต้องอพยพลงใต้อีกครั้ง นำกำลังที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดร่วมมือกับซุนเฉวียนหรือซุนกวน（孙权）ที่คุมอำนาจอยู่ในเจียงตง(ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำแยงซี) และแล้วด้วยปัญญาของจูเก๋อเลี่ยงหรือจูกัดเหลียง(ขงเบ้ง)（诸葛亮）ที่เป็นมันสมองฝ่ายเล่าปี่และกำลังทหารจากซุนกวนผนึกกำลังต้านทัพใหญ่ของโจโฉในการศึกที่ชื่อปี้ （赤壁之战）ผลคือโจโฉพ่ายแพ้ย่อยยับ จำต้องล่าทัพกลับไปภาคเหนือ ขณะที่เล่าปี่ฉวยโอกาสเข้ายึดจิงโจวกลับคืนมา อีกทั้งเข้ายึดเฉิงตูเป็นที่มั่น ก่อเกิดเป็นสภาพขุมกำลังสามเส้าคานอำนาจกัน อันเป็นที่มาของยุคสมัยสามก๊ก

 

เล่าปี่ หรือ หลิวเป้ย ถ้าอ่านตามสำเนียงจีนกลาง (อังกฤษ: Liu Bei จีนตัวเต็ม: 劉備 จีนตัวย่อ: 刘备 พินอิน: Liú Bèi) (ค.ศ. 161-ค.ศ. 223) เป็นขุนศึกที่มีอำนาจในยุคสามก๊กของประเทศจีน และเป็นจักรพรรดิผู้ก่อตั้งจ๊กก๊ก

ประวัติ
​

มีผู้อ้างว่า เล่าปี่ได้สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์ฮั่น โดย ตนซานเชงอ๋อง ได้แต่งงานกับสาวสามัญชนจึงได้ออกจากฐานันดรมาเป็นสามัญชน รูปพันสันฐาน เป็นคนผิวขาว หน้าขาวดังหยวก ตาเลียวเล็กสามารถมองถึงใบหู หูยาว แขนยาวถึงเข่า เดิมเป็นคนยากจน ทอเสื่อขาย ได้ร่วมสาบานเป็นพี่น้องกับ กวนอู เตียวหุย ที่สวนดอกถ้อ เพื่อปราบปรามโจรโพกผ้าเหลือง นิสัยมีน้ำใจดีงาม เป็นที่รักใคร่แก่คนทั่วไปใช้กระบี่คู่เป็นอาวุธคู่กาย ต่อมาได้เป็นเจ้าเมืองชีจิ๋วหลังจากการของโตเกี๋ยม แล้วก็ภายหลังเสียเมืองซีจี๋วต้องหกระเหเร่ร่อนไปอาศัยเจ้าเมืองต่างๆ อยู่ต้องคอยอาศัยเมืองต่างๆอยู่ไม่ว่าซีจิ๋วที่ถูกลิโป้ยึดครอง ฮูโต๋ที่ไปอาศัยโจโฉอยู่ ฮ่องแต่ได้แต่งตั้งเป็นพระเจ้าอา หวังช่วยเป็นเรี่ยวแรงให้ฮ่องแต่ ไปกิจิ๋วของอ้วนเสี้ยวครั้งที่ซีจิ๋วโดนโจโฉตีแตกและยังหนีไปอาศํยอยู่กับเล่าเปียวที่เกงจิ๋ว จนได้ขงเบ้ง เป็นที่ปรึกษา จึงได้เริ่มฟื้นตัวเพื่อการกอบกู้ราชวงศ์ฮั่นอีกครั้ง โดยร่วมมือกับซุนกวนแห่งง่อก๊ก ปราบปรามกองทัพ 1 ล้านของโจโฉ โดยโดนยุทธวิธีไฟของจิวยี่ เผาเรือรบและทหารต้องตายหลายแสน จนโจโฉต้องหนีเอาตัวรอดอย่างน่าเวทนา ระหว่างหลบหนีได้หัวเราะว่าจิวยี่และขงเบ้งไม่ได้เก่งสมคำล่ำลือ ถ้าเป็นเขาเองจะซุ่มทหารไว้ แล้วก็ได้หัวเราะแบบนี้ถึงสามครั้งสามสถานที่ แต่แล้วต้องกลของขงเบ้งที่ให้ทหารไปซุ่มรอทั้งจูล่ง เตียวหุย กวนอู และได้วานขอชีวิตต่อกวนอู เพราะโจโฉก็เคยไว้ชีวิตกวนอูและเลี้ยงดูอย่างดี สุดทายโจโฉเหลือทหารเพียงหยิบกำมือกลับเมือง หลังจากยุทธการนี้เล่าปี่ได้ยึดเมืองและขยายอาณาเขตออกไปกว้างขวาง ได้แม่ทัพ และกุนซืออีกมากมาย จิ๋วยี่ได้ใช้กล ให้แต่งกับซุนฮูหยินน้องสาวของซุนกวน เป็นอีก1ตำนานของบุรุษสตรีงามคู่กัน แต่ขงเบ้งก็แก้กลได้
​

เล่าปีมีเหล่าแม่ทัพผู้จงรักภักดีมากมาย มีทั้งขงเบ้ง ฉายา มังกรหลับและบังทอง ฉายาหงเหิน สองกุนซือดังแห่งยุคช่วยเหลือภายหลัง สามารถครอบครองดินแดนเสฉวนได้ในชื่อว่าจ๊กก๊ก ในภายหลังจากที่กวนอูเสียท่าแก่ลิบอง และลกซุน แห่งง่อก็ได้ตั้งตัวขึ้นเป็นฮ่องเต้ครองราชได้ 3 ปีก็ยกทัพไปเพื่อล้างง่อให้สิ้น แต่เตียวหุยก็ยังโดนลอบสังหารจนถึงแก่ความตาย ยิ่งทำให้เล่าปี่คิดแต่จะล้างแดนง่อแต่ก็โดนวางเพลิงโดยลกซุน จนต้องหนีตายไปป่วยและเสียชีวิตที่เมืองเป้งเต้ บุตรชายคนโต ชื่อ เล่าเสี้ยน (อาเต๋า) ได้ขึ้นครองราชต่อ แต่เป็นคนไม่มีสติปัญญา เชื่อฝังขุนนางชั่ว ขันทีโฉดสุดท้ายต้องเสียดินแดนให้ วุ่ยก็ก

 

​

กวนอู หยุน ฉาง น้องร่วมสาบานของเล่าปี่เตียวหุย หน้าแดงเหมือนพุทราสุก จักษุยาว หนวดเครางาม มีง้าวคู่กาย ร่วมต่อสู้กับเล่าปี่ตลอดชีวิตที่ผ่านมาสู้ด้วยความจงรักภักดีคุณธรรมและความกล้าหาญถึงจะพ่ายแพ้ศึกและยอมเป็นข้ารับใช้โจโฉแต่ใจก็ยังคงภักดีต่อ เล่าปี่เพียงผู้เดียวสร้างชื่อเสียงลือไกลด้วยการสังหารฮัวหยงแม่ทัพของตั๋งโต๋ะโดยที่สุรายังอุ่นๆอยู่เอาชนะงันเหลียงและบุนทิว2แม่ทัพของอ้วนเสี้ยวฝ่า5ด่านสังหาร6แม่ทัพของโจโฉและยังครองใจผู้คนไม่ว่าเลี้ยวฮั่ว และจิวฉองรวมถึงเตียวเลี้ยวแม่ทัพของโจโฉและฮองตงที่แม้เคยเป็นศัตรูแต่ก็ครองใจได้ขี่ม้าเซกเธาร์อาชาชั้นยอดของลิโป้ต่อมาได้เป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋ว อยู่ร่วมกับ กวนเป๋ง ผู้บุตรบุญธรรม กับจิวฉอง ภายหลังถูกแผนกลยุทธ์ของลกซุน และลิบองฆ่าตายแต่ถึงจะตายไปก็ยังทำให้ลิบองตายตามไปด้วย หลังจากตายไปได้ถูกยกย่องว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์
​

 

จูล่ง แม่ทัพคนสำคัญของเล่าปี่ ในยุคสงครามในยุคสามก๊กของประเทศจีน ในวรรณกรรมสามก๊ก จูล่งเป็น 1 ใน 5 ขุนพลทหารเสือของเล่าปี่
จูล่งเป็นวีรบุรุษผู้เก่งกาจจากเซียงสัน เกิดในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 2 ที่อำเภอเจินติ้ง เมืองเซียงสัน มีแซ่ เตียว (จ้าว) สูงประมาณ 6 ศอก หน้าผากกว้าง ตาโต คิ้วดก นิสัยซื่อสัตย์ สุภาพเรียบร้อย น้ำใจกล้าหาญ ใช้ทวนเป็นอาวุธ พาหนะคู่ใจ คือม้าสีขาว คอยติดตามเล่าปี่ และขงเบ้ง จูล่งเป็น 1 ใน 5 ขุนพลทหารเสือที่ เล่าปี่แต่งตั้งขึ้น ประกอบด้วย จูล่ง กวนอู เตียวหุย ม้าเฉียว และฮองตง สร้างวีรกรรมครั้งสำคัญคือ จูล่งฝ่าทัพรับ อาเต๊า โดยที่ตัวคนเดียวฝ่าช่วยชีวิตท่ามกลางทหารและองครักษ์มากมายของโจโฉที่ยกทัพลงทางใต้ หวังรวบรวมแผ่นดิน ฝ่าออกมาคืนให้แก่เล่าปี่อย่างสาหัส ฆ่าทหารเอกและทหารเลว ของโจโฉมากมาย ติดตามเล่าปี่ตลอดและหลังจากที่เล่าปี่เสียชีวิตลง จูล่งกลายเป็นเป็นทหารเอกของขงเบ้ง เมื่อยามศึกยังสู้แม้ตัวเองแก่แล้ว มีครั้งหนึ่ง ก่อนรบศึกกับฝ่ายวุยก็ก ช่วงนั้นขงเบ้งเลือกทหารให้ไปรบ แต่กลับไม่เลือกจูล่ง เพราะขงเบ้งว่าจูล่งแก่แล้ว แต่จูล่งกับแย้งขี้นมา (พูดว่าอะไร ยังไม่ทราบ) จูล่งเสียชีวิตเมื่อ 03.00น หลังจากที่จูล่งตาย เล่าเสี้ยนจึงร้องออกมาว่า "แขนข้าขาดไปข้างนึงแล้ว" และอีกครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่รบกับเล่าเจี้ยงขณะกำลังกินเลี้ยงเนื่องจากเล่าปี่ได้ม้าเฉียวมาเป็นพักพวก ขณะกินเลี้ยงทหารเล่าเจี้ยงก็ยกทัพมาพอดีจูล่งจึงลงไปรบเพียง 3 นาที เมื่อเล่าปี่ร้องเรียกอาหารมาเสร์ฟกับได้หัวของขุนพลฝ่ายตรงข้ามแทนม้าเฉียวจึงนึกชื่นชมจูล่งว่าเป็นยอดทหารโดยแท้จริง

​

 

ผมตอบแทนรึกัน ท่านละวางไปนานแล้วครับ แต่ก็เป็นสิ่งที่น่ายินดีว่ากาลเวลาจะพิสูจน์ในทุกเรื่อง และอีกประการเป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้น คือที่เราจะไม่ใช่พวกกันลากหรือตะแบงกันไปเป็นแบบพวกข้าถูกตลอด ซึ่งสิ่งที่เรารู้สึกว่าเห็นด้วยเราก็สนับสนุนให้กำลังใจกัน สิ่งที่เราเห็นว่าไม่ถูกต้องเราก็ตักเตือนกัน ด้วยมิตรภาพ แหมผมต้องขอบอกเป็นครั้งที่2ว่าผมชอบถูกใจในความคิดของคุณราตรีกาลจริงๆครับ(good)

 

ขอต่อสามก๊กให้ด้วยนะครับ

จะได้อ่านกันเพื่อเป็นความรู้ของตนเองและสามารถนำไปปรับเปลี่ยนตามวิถีทางของตนเอง

โมทนาสาธุครับ

(good)

 

ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ เด๋วนี้หายใจเข้าออกเป็นวรรณกรรมจีน

++++++++++++++++

ยังมิได้อ่านสามก๊ก อย่าพึงคิดการใหญ่

 

3 ก๊ก ฉบับย่อ

++++++++++++++++++

ตอนที่ 1 คำสาบานในสวนดอกท้อ


เดิมแผ่นดินจีนเป็นสุขมาช้านานแล้วจึงเป็นศึก ครั้นศึกสงบแล้วก็เป็นสุข เป็นวัฎจักรวนเวียนมาถึงจวบจนสมัยพระเจ้าเลนเต้ ครองราชย์มิได้ตามอยู่โบราณราชประเพณี ทำให้ราชการแผ่นดินที่มีมาได้แปรผันไป เกิดการก่อขบถ ปล้นสะดมทั่วทุกหัวระแห่ง เตียวก๊ก เตียวโป้ เตียวเหลียง ปลุกระดมไพร่พลก่อขบถโจรโพกผ้าเหลือง สุดที่ทหารแผ่นดินจะต้านทานไหว จึงติดประกาศทุกหัวมุมเมือง รับอาสาสมัครผู้กล้าจับโจรให้จงได้
ฝ่ายเล่าปี่ยืนดูประกาศจากทางการแล้วทอดหายใจอยากช่วยเหลือแต่ติดทางกำลังทรัพย์ ด้วยเดิมเป็นชาวบ้านยากจน อาศัยทอเสื่อขายยังชีพ แต่ได้มีเชื้อราชวงศ์ฮั่นติดตัวมา ทันใดนั้นเตียวหุยได้พบเล่าปี่คิดช่วยเหลือ ทั้งสองจึงยินดีเป็นอันมาก ในร้านสุราเล่าปี่ และเตียวหุย ได้พบกับกวนอูซึ่งหลบหนีการตามล่าจากทางการด้วยไปฆ่าคนมา เห็นว่าทั้งสามมีความเห็นพ้องต้องกันช่วยเหลือการแผ่นดิน จึงทำพิธีสาบานเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันใต้ต้นดอกท้อ โดยเรียงจากอาวุโส เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย ตามลำดับออกรวบรวมรี้พล ปราบปรามโจรโพกผ้าเหลือง ได้พบกับตั๋งโต๊ะซึ่งทางการได้แต่งตั้งมาให้ปราบปรามแต่ไร้ความสามารถ เล่าปี่จึงเข้าช่วยเหลือ ภายหลังปราบขบถสิ้นซาก พระเจ้าเลนเต้ได้ปูนบำเหน็จนายทหารใหญ่น้อย แต่ตัวเล่าปี่ซึ่งเป็นเพียงอาสาสมัครยังมิได้บำเหน็จ จึงรอคอยอยู่เป็นเวลานาน

ตอนที่ 2 การณ์แปรปรวนในราชสำนัก


ภายหลังเล่าปี่ถูกแต่งตั้งไปปกครองเมืองอันห้อก้วนซึ่งเป็นเมืองขึ้นเล็กๆ ราษฎรสรรเสริญเป็นอันมาก ต่อมมาขุนนางต๊กอิ๊ว ได้เรียกส่วยจากเล่าปี่ พาให้เตียวหุยเดือดดาลเป็นอันมาก โบยตีต๊กอิ๊วแล้วทั้งสามก็หนีออกจากเมืองไป ต่อมาได้รับไปประจำตำแหน่งที่เมืองเพงงวนก๋วน
ขันทีทั้งสิบได้เป่าหูพระเจ้าเลนเต้ ทำให้ราชการแผ่นดินฟั่นเฟือนไป ต่อมาพระเจ้าเลนเต้ประชวรหนักจึงสวรรคต มีปัญหาเรื่องการสืบรัชทายาทระหว่างหองจูเหียบผู้น้อง กับหองจูเปียนผู้พี่ โฮจิ๋นผู้เป็นพี่ของพระนางโฮเฮาอัครมเหสีผู้เป็นแม่หองจูเปียน ได้คิดแต่งตั้งให้หองจูเปียนสืบรัชทายาท แต่ขันทีทั้งสิบได้ทำการคิดยกหองจูเปียนผู้น้องขึ้นครองราษฎร์แทน และคิดการลอบฆ่าโฮจิ๋น แต่การรั่วไหลโฮจิ๋นได้บุกเข้าวังหวังกำจัดขันทีทั้งสิบให้ซิ้นซาก แต่ขันทีทั้งสิบได้หลบหนีแล้วไปอ้อนวอนต่อนางโฮเฮาให้ไว้ชีวิต โฮจิ๋นผู้พี่จึงมิอาจทำอะไรได้ แต่โฮจิ๋นได้คิดการที่กำจัดเสี้ยนหนามอยู่ตลอดเวลา แล้วส่งสาสน์ไปหัวเมืองทั้งปวงให้ยกทัพมาช่วยกำจัดขันทีทั้งสิบ


ตอนที่ 3 ทรราชย์ตั๋งโต๊ะ


ฝ่ายตั๋งโต๊ะ ผู้มีใจหยาบช้าเห็นได้ทีฮุบราชสมบัติจึงรีบยกพลเข้าเมืองหลวงหวังเพื่อกำจัดขันทีทั้งสิบเสีย ฝ่ายขันทีทั้งสิบเห็นดังนั้นจึงชิงรีบลอบฆ่าโฮจิ๋นเสียก่อนโดยลวงว่านางโฮเฮามีเหตุให้เข้าเฝ้า โฮจิ๋นเสียทีจึงถูกรุมฆ่าตาย ฝ่ายอ้วนเสี้ยวและโจโฉผู้ซึ่งเป็นขุนนางในราชสำนักเหมือนกันซึ่งอยู่ฝั่งโฮจิ๋น เห็นดังนั้นจึงบุกเข้าไปฆ่าขันทีทั้งสิบ การโกลาหลยิ่งนักเพลิงไหม้โหมกระหน่ำเข้ามาในวัง ขันทีที่เหลือจึงอุ้มพระราชบุตรทั้งสองคน ลอบหนีออกจากวังหลบหนีเข้าไปในป่า จึงตามพบ ระหว่างทางพบตั๋งโต๊ะตั้งทัพอยู่ จึงเชิญเสด็จเข้าในวัง
ฝ่ายตั๋งโต๊ะ พอเข้ามาในวังแล้วกำเริบเสิบสานเข้าชิงทรัพย์ข่มเหงราษฎรแต่ไม่มีผู้ใดห้ามปราม ขุนนางทั้งปวงต่างกลัวเกรง วันหนึ่งตั๋งโต๊ะได้ชวนขุนนางใหญ่น้อยเลี้ยงสุรา แล้วว่าจะให้ถอดหองจูเปียนเสีย แล้วให้หองจูเหียบผู้น้องครองบัลลังค์แทน ฝ่ายเต๊งหงวนพ่อเลี้ยงลิโป้มิชอบใจตั๋งโต๊ะจึงออกรบพุ่งกันอยู่บ่อยครั้ง ลิยูที่ปรึกษาตั๋งโต๊ะเห็นลิโป้มีท่าทีองอาจจึงเชิญชวนมาไว้ เป็นพรรคพวก โดยการส่งลิซกพร้อมกับเครื่องบรรณาการมากมายรวมทั้งม้าเซ็กเธาว์ ฝ่ายลิโป้เห็นแก่ลาภยศจึงบุกเข้าปลอบฆ่าเต๊งหงวนพ่อบุญธรรมเสีย แล้วมาอยู่กับตั๋งโต๊ะเป็นพ่อบุญธรรมคนใหม่ ฝ่ายขุนนางจึงยิ่งกลัวเกรงตั๋งโต๊ะเข้าไปอีก ภายหลังตั๋งโต๊ะได้ถอด หองจูเปียนออกจากราชสมบัติจับไปขังพร้อมนางโฮเฮา แล้วส่งลิยูไปปลงพระชมน์ทั้งคู่ แต่งตั้งหองจูเหียบใช้พระนามว่า พระเจ้าเหี้ยนเต้ ตั้วตัวเองเป็นเซียงก๊ก ผู้สำเร็จราชการ


ตอนที่ 4 รวบรวมหัวเมืองสู้ตั๋งโต๊ะ


ต่อมาตั๋งโต๊ะทำการหยาบช้า ตัดศรีษะราษฎร แย่งชิงสิ่งของเป็นอันมาก ทำทีว่าไปปราบโจรขบถมาแล้วชิงทรัพย์สินได้ อาณาประชาราษฎร์เดือดร้อนทุกหัวระแหง แผ่นดินเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า
ฝ่ายอองอุ้นขุนนางตงฉินคิดแค้นใจตั๋งโต๊ะอยู่เป็นอันมากแต่มิอาจหักหาญสู้กับตั๋งโต๊ะได้ โจโฉจึงอาสาสมัครขอกระบี่เข้าไปลอบฆ่า แต่ไม่สำเร็จเอาตัวรอดหนีออกมาได้ แต่ถูกทางการประกาศจับทั่วทุกตำบล รวมทั้งอ้วนเสี้ยวก็ได้ออกมาตั้งตัวออกจากตั๋งโต๊ะด้วย โจโฉหนีจากทางการไม่พ้นถูกจับได้โดยตันก๋ง แต่ทั้งคู่มีใจช่วยเหลือบ้านเมืองเช่นเดียวกันจึงชวนกันหนีออกมาแต่ตันก๋งมิอาจอยู่ร่วมกับโจโฉได้เมื่อเห็นว่าโจโฉไร้คุณธรรม ที่การไปฆ่าแปะเฉียเพื่อนของบิดาตนเองเนื่องจากการเข้าใจผิดคิดว่าจะจับตัวส่งทางการ
โจโฉหนีมาถึงเมืองตันหลิว พบบิดาโจโก๋ คิดการปลอมแปลงราชสาสน์ให้ปราบปรามขบถตั๋งโต๊ะ รวบรวมเกลี้ยกล่อมรี้พล ได้เป็นจำนวนมาก ได้แฮหัวตุ้น แฮหัวเอี๋ยน โจหยิน โจหอง ลิเตียน งักจิ้น มาเป็นพรรคพวก เมื่อเจ้าเมืองต่างๆ รู้ข่าว จึงรวบรวมทหารเป็นจำนวนมากทยอยมาสมทบ รวมทั้ง เล่าปี่ด้วย กองกำลังได้มาถึงเมืองลกเอี๋ยงอันเป็นเมืองหลวง ฝ่ายตั๋งโต๊ะส่งฮัวหยงทหารเอกผู้มี ฝีมือร้ายกาจเข้าต่อสู้ ฝ่ายโจโฉมิอาจสู้ได้กวนอูจึงได้รับการแต่งตั้งออกสู้ปะมือกับฮัวหยง แม้จะได้รับคำคัดค้านจากอ้วนเสี้ยวผู้ถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้นำของกองกำลังครั้งนี้ ผลสุดท้านกวนอูตัดหัวฮัวหยงได้สำเร็จ แต่มิได้รับคำสรรเสริญจากอ้วนเสี้ยว แต่กลับได้นรับคำสรรเสริญจากโจโฉแทน


ตอนที่ 5 โยกย้ายเมืองหลวง


ภายหลังจากฮัวหยงตาย ตั๋งโต๊ะ กับลิโป้ จึงยกทัพมาขัดทัพที่ ด่านเฮาโลก๋วน ลิโป้ออกรบ เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย ออกต้านพร้อมกันถึงสามคน พอดีมีทัพกระหนาบมา ลิโป้จึงล่าทัพถอย ต่อมาลิยูคิดแผน ย้ายเมืองหลวง อพยพจากลกเอี๋ยงไปเมืองเตียงฮัน ครั้นตอนย้ายตั๋งโต๊ะสั่งการให้ริบทรัพย์จากเศรษฐีเข้าท้องพระคลัง ปล้นชิงจากราษฎร ขุดศพเก็บทรัพย์สินจากพระมหากษัตริย์องค์ก่อนแลศพราษฎร ได้สินทรัพย์เป็นอันมาก ราษฎรเหยียบล้มตาย ทหารก็เข้าช่วงชิงสินทรัพย์ แลฉุดลากภรรยาชาวบ้าน เสียงร้องอื้ออึงไป รวมทั้งจุดไฟเผาลกเอี๋ยงเสีย
ฝ่ายกองกำลังโจโฉเห็นอย่างนั้นจึงยกทัพพักอยู่ที่ลกเอี๋ยงมิได้คิดตามต่อ โจโฉเห็นท่าไม่ดีจึงแยกเอากำลังตัวเองหมื่นเศษไล่ตามต่อ แต่เสียทีจนเกือบตายดีที่โจหองเข้าช่วยไว้ ฝ่ายซุนเกี๋ยนพบตราหยกสำหรับสำหรับราชสมบัติมีความยินดีนักคิดยกทัพของตัวกลับ อ้วนเสี้ยวสั่งให้เล่าเปียวจัดทัพขวางไว้ ซุนเกี๋ยนหนีออกมาได้ไปปักหลักที่เมืองกังตั๋ง แต่นั้นมาซุนเกี๋ยนกับเล่าเปียวก็ผิดใจกัน แลหัวเมืองต่างๆที่รวมกันก็ผิดใจกันเห็นจะอยู่ต่อไปมิได้จึงทยอยกันกลับ ด้วยตัวอ้วนเสี้ยวหาเป็นผู้นำมิได้


ตอนที่ 6 ซุนเกี๋ยนถึงแก่กรรม


ครั้นแยกจากกันแล้ว อ้วนเสี้ยวไปพำนักอยู่ที่เมืองโห้ลาย คิดแย่งตีเอาเมืองกีจิ๋ว แต่งกลอุบายหลอกใช้กองซุนจ้านร่วมตี แล้วส่งจดหมายหนึ่งฉบับหาฮันฮกเจ้าเมืองกีจิ๋ว ว่ากองซุนจ้านจะยกมาตี ฮันฮกจึงเปิดประตูเมืองรับอ้วนเสี้ยวมารักษาเมือง ฝ่ายกองซุนจ้านรู้ว่าถูกหลอกจึงยกทัพมาตีหวังให้หายแค้น งันเหลียง บุนทิว ทหารเอกอ้วนเสี้ยวไล่ตามตีกองซุนจ้านจนเสียที ทันใดนั้นจูล่งเข้ามาช่วยสกัดกั้นงันเหลียง บุนทิว พากองซุนจ้านหนีออกมา เล่าปี่รู้ข่าวจึงมาช่วยสกัดอ้วนเสี้ยวไว้ แลแต่นั้นมาจูล่งกับเล่าปี่ก็ถูกโฉลกกัน
ฝ่ายตั๋งโต๊ะกริ่งเกรงว่า หากผู้ใดชนะจะกำเริบเสิบสาน จึงส่งหนังสือรับสั่งห้ามเสียทั้งสองฝ่าย ฝ่ายอ้วนสุดเจ้าเมืองลำกุ๋นคิดยกทัพยุยงซุนเกี๋ยนให้โจมตีเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋ว เล่าเปียวสั่งให้หองจอสกัดทัพที่เมืองกังแฮ ทัพหองจอถอยร่นซุนเกี๋ยนจึงยกทัพล้อมเมืองเกงจิ๋วได้ เล่าเปียวใช้แผนล่อให้ซุนเกี๋ยนตามไปที่ซอกเขาฮีสัน แล้วใช้เกาทันฑ์แลก้อนหินระดมยิงใส่ซุนเกี๋ยนถึงแก่ความตาย ผู้บุตรซุนเซ็กจึงได้ปกครองแดนกังตั๋งในเวลาต่อมา


ตอนที่ 7 กลหญิงงาม


ตั๋งโต๊ะยิ่งทำการกำเริบเสิบสานจับคนห้าร้อยคนมาฆ่าดูเล่นอย่างทรมาณในงานเลี้ยงขุนนาง น่าเวทนายิ่งนัก ฝ่ายอองอุ้นก็ยังทุกข์ใจ มิอาจหาทางกำจัดโจรแผ่นดินลงได้ พอดีนางเตียวเสี้ยนหญิงขับร้องมาพบเข้า คิดอ่านแทนคุณแผ่นดินและพ่อบุญธรรม เสนอตัวคิดอ่านล้างตั๋งโต๊ะเสียด้วยแผนการของอองอุ้นให้ เตียวเสี้ยนแสร้งทำกลมารยา ให้ทั้งลิโป้และตั๋งโต๊ะมีความรักใคร่ในตัวแม่นางเตียวเสี้ยน โดยรับปากจะให้เป็นภรรยาของลิโป้และตั๋งโต๊ะ ครั้นตั๋งโต๊ะพาเตียวเสี้ยนไปอยู่กินแล้ว ลิโป้แค้นใจเป็นอันมาก แต่แอบลอบคบหาแม่นางเตียวเสี้ยนอยู่เนืองๆ ตั๋งโต๊ะมาเห็นเข้าจึงขับไล่ลิโป้ออกไปเสีย ลิโป้เดือดดาลใจเป็นอันมาก เมื่อตั๋งโต๊ะไม่ยินยอมยกเตียวเสี้ยนให้ลิโป้
ฝ่ายอองอุ้นเห็นได้ทีลิโป้เอาใจออกห่าง คิดยุยงให้ลิโป้ฆ่าตั๋งโต๊ะเสีย ลิโป้เห็นชอบคิดการแก้แค้น อ้างรับสั่งให้เข้าเฝ้า ครั้นถึงที่ตั๋งโต๊ะแลเห็นขุนนางทุกคนถือกระบี่ จึงร้องเรียกลิโป้ผู้บุตร ลิโป้เอาทวนแทงตั๋งโต๊ะที่คอตกรถตาย แลลิยูถูกจับประหารชีวิตเสียด้วยกัน ครั้นตั๋งโต๊ะตายได้จัดศพแห่ขบวนไปทั่วเมือง อาณาประราษฎร์มีใจเจ็บแค้น รุมศพจนศพแหลกละเอียดเปื่อยไป ขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งปวงและราษฎรต่างมีความยินดียิ่งนัก


ตอนที่ 8 ลิฉุย กุยกี เข้าราชสำนัก


ฝ่าย ลิฉุย กุยกี ลูกน้องตั๋งโต๊ะได้หลบหนีออกมาได้ หาทางเอาตัวรอดแต่อองอุ้นมิยอมยกโทษให้ ลิฉุย กุยกี เห็นจนตรอก รวบรวมพรรคพวกโจมตีเมืองหลวง ลิโป้ออกรบต้านทานติดทัพกระหนาบสองด้านทั้งเสียรี้พล ฝ่ายพรรคพวกตั๋งโต๊ะเป็นไส้ศึกในวัง ได้เปิดประตูเมืองออก ทหารลิฉุย กุยกีกรูเข้าเมือง ลิฉุยกุยกีฆ่าอองอุ้นถึงแก่ความตาย เข้าตัดสินราชการแทนตั๋งโต๊ะทำการชั่วช้าไม่แพ้กัน ฝ่ายม้าเท้งและม้าเฉียวผู้บุตรเข้าโจมตีเมืองหลวง แต่ขาดเสบียงจึงยกทัพกลับไป ต่อมาเกิดขบถโจรโพกผ้าเหลืองออกข่มเหง ราษฎรพระเจ้าเหี้ยนเต้รับสั่งโจโฉไปปราบ และตั้งโจโฉให้ใหญ่กว่าหัวเมืองตะวันออกทั้งปวง
โจโฉได้รวบรวมสมัครพรรคพวกไว้เป็นอันมาก ทั้งผู้มีสติปัญญาแลทหารเอกก็เข้ามาในเกลี้ยกล่อมเช่น ซุนฮก ซุนฮิว เทียหยก กุยแก อิกิ๋ม เตียนอุย


ตอนที่ 9 โจโฉกรีฑาทัพเหยียบชีจิ๋ว


ฝ่ายโจโฉตั้งเกลี้ยกล่อมทหารแลที่ปรึกษาได้เป็นอันมาก มีความยินดีนักคิดเชิญโจโก๋ ณ เมืองตันลิวมาอยู่ด้วย โจโก๋จึงเก็บทรัพย์สินเดินทางมาพร้อมครอบครัว ผ่านเมืองชีจิ๋วซึ่งมีโตเกี๋ยมเป็นเจ้าเมืองอยู่ ทางโตเกี๋ยมเห็นดังนั้นจึงใช้เตียวคีไปส่งให้ถึงเมือง แต่เตียวคีคิดทรยศฆ่าโจโก๋แลครอบครัวเสียสิ้น ชิงทรัพย์สมบัติหนีไป โจโฉรู้ข่าวคิดแค้นใจเป็นอันมาก สั่งพลบุกหวังเหยียบชีจิ๋วให้พินาศเป็นหน้ากลอง ฝ่ายโตเกี๋ยมคิดส่งตัวเองออกไปแทนชาวเมืองซึ่งเดือดร้อนแต่ถูกคัดค้าน ทางขงหยง เล่าปี่ คิดช่วยเหลือ โตเกี๋ยมจึงเปิดประตูให้แลหวังคิดยกเมืองให้เล่าปี่ทำนุบำรุงต่อไป ฝ่ายเล่าปี่ยังมิยินยอม โตเกี๋ยมจึงให้ไปพำนัก ณ เมืองเสียวพ่ายซึ่งเป็นเมืองขึ้นก่อน
ฝ่ายลิโป้ซึ่งหลบหนีออกมาจากเมืองหลวงได้สมคบคิดกับตันก๋งที่หนีจากโจโฉมาอยู่ด้วยลิโป้ คิดลอบตีเมืองกุนจิ๋วที่โจโฉยกทัพบุกออกมา ฝ่ายโจโฉเห็นท่าไม่ดีจึงยกทัพกลับตีเอาเมืองคืน ลิโป้ใช้กลอุบายล่อโจโฉเข้ามาในเมืองปักเอี้ยงโจโฉเกือบเสียที โจโฉจึงจำยกทัพไปตั้งอยู่ ณ เมืองเอียนเสีย

 

ตอนที่ 10 ลิโป้เข้าพึ่งใบบุญเล่าปี่


ฝ่ายโตเกี๋ยมป่วยหนักใกล้ตาย ได้เรียกเล่าปี่เข้ามาเพื่อขอให้เป็นเจ้าเมืองต่อแล้วขาดใจตาย เล่าปี่นึกเอ็นดูแก่ชาวเมืองจึงรับไว้
ฝ่ายโจโฉหลังจากอยู่ ณ เมืองเอียนเสีย เข้าปราบปรามโจรได้เคาทูมาเป็นพวก เห็นกองกำลังลิโป้ที่เมืองกุนจิ๋วอ่อนล้าจึงรบเอาได้โดยง่าย แล้วหักเอาเมืองปักเปี้ยง ลิโป้เข้ารบพุ่งต้านทานสู้ไม่ได้ล่าถอยหนี โจโฉออกตามตีกระหน่ำ ลิโป้เสียทีหกระเหินไปพึ่งใบบุญเล่าปี่ ณ เมืองชีจิ๋ว แต่ขัดเคืองใจกับเตียวหุย เล่าปี่จึงจัดแจงให้ลิโป้กับครอบครัวอยู่ ณ เมืองเสียวพ่าย อันเป็นเมืองน้อยของชีจิ๋ว
ตอนที่ 11 พระเจ้าเหี้ยนเต้หนีตาย


ฝ่ายลิฉุย กุยกี ทำการหยาบช้ามิได้ขาด เอียวปิวขุนนางรับใช้พระเจ้าเหี้ยนเต้จึงใช้แผนยุยงให้ลิฉุย กุยกีหมางใจกันหวังให้รบพุ่งฆ่ากันตาย ต่างคนต่างแย่งชิงพระเจ้าเห้ยนเต้ในอาณัติ ทำศึกบาดหมางกันตลอด ฝ่ายตังสินกับเอียวฮองจึงพาพระเจ้าเหี้ยนเต้หนีออกมาได้คิดพาไปพำนัก ณ เมืองลกเอี๋ยงเมืองหลวงเดิม แต่ถูกไล่กระชั้นชิด ตังสินกับเอียวฮองจึงเชิญเสด็จหนีทั้งกลางวันกลางคืน พอถึง ณ เมืองลกเอี๋ยงทรงทอดพระเนตรเห็นพระราชตำหนักแลตึกรามบ้านช่องที่มีมาแต่โบราณเป็นที่เพลิงไหม้สิ้น จึงทรงพระกรรแสง ขุนนางที่เหลือทั้งปวงจึงเชิญเสด็จ ณ ที่อยู่
ตอนที่ 12 โจโฉเป็นมหาอุปราช


ลิฉุย กุยกีกลับมาร่วมมือกันออกทัพตามพระเจ้าเหี้ยนเต้หวังฆ่าเสียให้ตาย ครั้นกระชั้นชิดพระเจ้าเหี้ยนเต้รับสั่งเรียกโจโฉมาช่วย โจโฉยกทัพสามสิบหมื่นเข้ามาสกัดทัพลิฉุย กุยกีทันเวลา ฝ่ายโจโฉเข้าเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ มีความเห็นว่าเมืองลกเอี๋ยงมิอาจทำนุบำรุงได้เหมือนเดิมแล้ว จึงเชิญเสด็จไปตั้งเมืองฮูโต๋เป็นราชธานีใหม่ ตั้งตนเป็นมหาอุปราช
โจโฉภายหลังตั้งตนเป็นมหาอุปราชแล้วมีความเห็นว่า ลิโป้กับเล่าปี่ มีความกล้าแข็ง เกรงเป็นอันตรายต่อไปภายหน้าคิดกำจัดเสีย ซุนฮกที่ปรึกษาจึงคิดแผนการให้เสือสองตัวกัดกันเอง ส่งราชสาสน์ให้เล่าปี่ไปรบอ้วนสุด ฝ่ายเล่าปี่ให้เตียวหุยอยู่รักษาเมือง แต่ด้วยเตียวหุยเป็นคนหยาบช้าทั้งติดสุรา ทำให้ลิโป้แว้งกัดชิงตีเอาเมืองชีจิ๋วไว้ได้ กลับให้เล่าปี่ไปอยู่เมืองเสียวพ่ายแทน เล่าปี่แสร้งมีน้ำใจไม่วู่วามจึงรับไว้
ตอนที่ 13 ซุนเซ็กเป็นใหญ่ฝั่งกังตั๋ง


ฝ่ายซุนเซ็กภายหลังบิดาตาย มีเหตุมิให้อยู่เมืองกังหนำจึงไปอยู่รับใช้ด้วยอ้วนสุด ต่อมาคิดเอาตราหยกกษัตริย์ที่ซุนเกี๋ยนผู้เป็นบิดาเก็บได้ครั้งรบกับตั๋งโต๊ะไปจำนำแก่อ้วนสุด ยืมกำลังทหารคิดแก้แค้นเล่าอิ้วแทนบิดา ครั้นได้แล้วซุนเซ็กออกเดินทางมาพบสหายรักเก่าจิวยี่ จึงรับมาร่วมเดินทางด้วย ออกรบเล่าอิ้วได้ไทสูจู้เป็นพวก ภายหลังรบชนะคิดออกตีเงียมแปะฮอเจ้าเมืองต๋องง่อ อ่องหลองเจ้าเมืองห้อยเข ครั้นออกรบแตกพ่ายไปก็ได้เป็นใหญ่ในเมืองฝั่งกังตั๋งและได้ทหารแลสะสมเสบียงอาวุธไว้เป็นอันมาก ส่งสาสน์คำนับไปยังพระเจ้าเหี้ยนเต้และส่งคนไปทวงตราหยกคืนจากอ้วนสุด ครั้งนั้นเกิดเหตุการณ์สำคัญ จิวท่ายทหารเอกออกรบช่วยซุนกวนผู้น้องซุนเซ็กหลบหนีจากโจรป่าไว้ได้ แต่แผลเต็มตัวเห็นว่าจะไม่รอด ซุนเซ็ก ซุนกวนนึกสงสารจึงหาทางเชิญหมอฮัวโต๋ซึ่งเป็นหมอเทวดาในสมัยนั้นมารักษาให้หายขาด หมอฮัวโต๋ต่อมาจึงมีชื่อเสียงยิ่งนัก
ตอนที่ 14 ลิโป้ยิงเกาทัณฑ์ห้ามทัพ


ฝ่ายอ้วนสุดตั้งแต่ได้ตราหยกมีใจกำเริบคิดตั้งตนเป็นฮ่องเต้ไม่คืนแก่ซุนเซ็ก คิดออกตีเล่าปี่ โดยเอาของไปติดสินบนลิโป้มิให้ช่วยเหลือเล่าปี่ แต่ลิโป้กริ่งเกรงว่าหากมิให้ความช่วยเหลือเล่าปี่ แล้วอีกหน่อยจะมีภัยถึงตัวเป็นแน่ จึงออกห้ามทัพโดยท้าพนันแสดงฝีมือยิงเกาทัณฑ์ติดปลายทวน ที่ไกลห้าเส้นถ้ายิงติดปลายทวนให้กิเหลงซึ่งอ้วนสุดใช้ยกมาตีเล่าปี่ถอยทัพกลับไป ลิโป้ยิงให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ กิเหลงจึงมิอาจทำอะไรได้เลยถอยทัพกลับไป
อ้วนสุดจึงใช้กลยุทธ์ปรองดองขอลูกสาวลิโป้ให้บุตรชายตน ครั้นจะส่งลูกสาวลิโป้คิดกลับคำหน่วงเวลาไว้ลิโป้กับเล่าปี่จึงยังมิได้กินแหนงกันเท่าไหร่นัก ต่อมาเตียวหุยใช้คนไปขโมยฝูงม้าลิโป้ ลิโป้รู้เข้าจึงโกรธยกทัพมาตีเสียวพ่ายแตก เล่าปี่กับครอบครัวจึงรบหนีฝ่ามาพึ่งโจโฉ ณ เมืองฮูโต๋ โจโฉจึงกราบทูลให้เล่าปี่ไปตั้ง ณ เมืองอิจิ๋วรอการแก้แค้น
ตอนที่ 15 โจโฉเสียเตียนอุย


ครั้นอยู่มาเตียวสิ้วกับเล่าเปียวสมคบคิดกันจะมาตีเมืองฮูโต๋ โจโฉจึงสั่งพลออกรบด้วยแล้วส่งสัมพันธไมตรีไปยังลิโป้ ฝ่ายเตียวสิ้วเห็นว่าสู้ไม่ได้จึงยอมเข้าเกลี้ยกล่อมแต่โดยดี มาวันหนึ่งโจโฉเห็นหญิงรูปงามรู้ว่าเป็นอาสะใภ้เตียวสิ้วจึงเลี้ยงไว้เป็นภรรยา เตียวสิ้วคิดน้อยใจอัปยศนักจึงวางแผนหลอกมาตั้งค่ายในค่ายโจโฉให้ชะล่าใจ แล้วจึงจุดเพลิงรอบด้านพาทหารหวังจับโจโฉเสีย โจโฉหลบหนีมาทางข้างหลังได้ แต่เตียนอุยทหารเอกคู่ใจเข้ารบด้วยทหารเตียวสิ้วป้องกันสุดความสามารถ จนอาวุธที่ถือในมือหักจึงฉวยศพเข้าสองมือสู้เป็นสามารถ ทหารเตียวสิ้วระดมเกาทัณฑ์แลทวนเข้าทั่วร่างเตียนอุยต้องอาวุธบาดเจ็บทั่วกาย ยืนพิงประตูค่ายจนสิ้นใจ
ฝ่ายโจโฉหลบหนีออกมาทางแม่น้ำหยกซุย สูญเสียโจงั่งบุตรเอกกับโจอั๋นบิ๋นผู้หลาน ครั้นรวบรวมทหารได้แล้ว จึงแต่งโต๊ะสุราเซ่นเตียนอุย ว่าแก่ทหารทั้งปวงว่าแม้เราเสียบุตรเอกแลหลานยังมิเสียดายเท่าเสียเตียนอุยเลยนึกเสียดายยิ่งนัก ว่าแล้วก็ร้องไห้รักเตียนอุย ทำให้ทหารทั้งปวงต่างร้องไห้ซึ้งใจยิ่งนัก แล้วจัดแจงยกทหารกลับฮูโต๋
อยู่มาลิโป้ได้รับหนังสือแต่งตั้งโจโฉจึงยินดียิ่งนัก คิดลำเลิกส่งลูกสาวแลตัดสัมพันธไมตรีกับอ้วนสุด อ้วนสุดโกรธจะยกไปรบลิโป้ ลิโป้จึงส่งจดหมายไปยังโจโฉฉบับหนึ่ง เล่าปี่ฉบับหนึ่งให้ยกมาช่วย แล้วออกรบด้วยอ้วนสุด อ้วนสุดเสียทีหนีไปพบเล่าปี่เข้าสู้ด้วยกวนอู ล่าถอยไปเมืองลำหยง คิดยืมกำลังซุนเซ็ก ซุนเซ็กโต้กลับด่าว่าไอ้โจรขบถ ต่อมาโจโฉส่งสาสน์แต่งตั้งไปแก่ซุนเซ็กให้เป็นเจ้าเมืองห้อยเขแล้วให้ยกไปตีอ้วนสุดด้วย โจโฉ เล่าปี่ ลิโป้ และซุนเซ็กจึงออกรบด้วยอ้วนสุด ณ เมืองลำหยงจากทุกทิศ
ตอนที่ 16 อ้วนสุดหนีโจโฉ


โจโฉจึงให้ลิโป้เป็นปีกซ้าย เล่าปี่เป็นปีกขวามุ่งสู่ลำหยง ครั้นถึงเมืองโจโฉจัดแจงให้ เล่าปี่ ลิโป้ ซุนเซ็ก โอบล้อมเมืองทั้งสี่ด้านให้สัญญาณบุกโจมตีพร้อมกัน อ้วนสุดเห็นต้านทานมิได้จึงพาครอบครัวแอบหลบหนีไปตำบลห้วยหนำ โจโฉมิรู้ว่าอ้วนสุดหนีจากเมืองจึงล้อมเมืองอยู่เดือนครึ่ง ทหารทั้งปวงอดอยากเสบียงอาหารยิ่งนัก โจโฉจึงยืมหัวของอองเฮานายฉาง ตัดหัวแล้วบอกว่าอองเฮากระทำผิดฉ้อข้าว ทหารทั้งปวงเห็นดังนี้จึงมีน้ำใจออกรบ แล้วสั่งให้ทหารทั้งปวงเบิกข้าวที่เหลือจนหมด สั่งให้โจมตีเมืองให้ได้
ครั้นโจโฉหักเอาเมืองได้รู้ว่าอ้วนสุดหนีไปเมืองห้วยหนำจึงคิดตีตาม รู้ข่าวว่าเตียวสิ้วกลับมาคิดตีจะเอาเมืองฮูโต๋จึงยกทัพกลับฮูโต๋ตระเตรียมการรบด้วยเตียวสิ้ว ต่อมารู้ข่าวว่าตวนอุย งอสิบ ฆ่าลิฉุย กุยกีได้แล้วเอาศีรษะมาให้ก็ยินดียิ่งแล้วยกทัพออกตีเตียวสิ้ว
ขณะนั้นเป็นฤดูข้าวโภชน์สาลีสุก โจโฉสั่งทหารทั้งปวงห้ามเหยียบข้าวโภชน์สาลีแม้แต่ต้นหนึ่งจะฆ่าเสียมิเว้นแม้แต่นายกองใหญ่ ชาวบ้านทั้งปวงจึงสรรเสริญยิ่ง อยู่มาโจโฉขี่ม้าผ่านไร่สาลี นกบินตัดหน้า ม้าทีโจโฉขี่จึงตื่นวิ่งเตลิดเหยียบข้าวสาลีหักเป็นอันมาก เห็นว่าคำสั่งจะมิเป็นที่นับถือต่อไป จึงคิดอุบายแสร้งชักกระบี่จะเชือดคอตัวเอง นายทัพทั้งปวงจึงห้ามไว้ ว่าแล้วโจโฉจึงตัดเพียงผมเองว่าแก่ทหารทั้งปวง ทหารทั้งปวงจึงสรรเสริญโจโฉมากกว่าแต่ก่อนว่าอยู่ในสัตย์ธรรม
ครั้นโจโฉคิดตีเมือง กาเซี่ยงที่ปรึกษาเตียวสิ้วคิดอุบายหลอกโจโฉ โจโฉจึงแตกทัพหนีมา รู้ว่าอ้วนเสี้ยวจะยกทัพตีฮูโต๋จึงยกทัพกลับเมือง รู้ว่าอ้วนเสี้ยวทำการกำเริบจึงคิดยกไปตีแลขอความเห็นที่ปรึกษาทั้งปวง กุยแกจึงว่าการตีอ้วนเสี้ยวนั้นไม่ยากแล้วชี้ข้อเด่นของโจโฉสิบประการ ข้อด้อยของอ้วนเสี้ยวสิบประการ แต่ยังมิอาจตีได้ด้วยมีลิโป้คิดลอบตีฮูโต๋อยู่ โจโฉเห็นด้วย
โจโฉจึงแต่งตั้งอ้วนเสี้ยวเป็นเจ้าเมืองกิจื๋ว อ้วนเสี้ยวรู้ดังนั้นจึงมีความยินดีคิดออกรบด้วยกองซุนจ้าน ให้เล่าปี่ที่โจโฉให้กลับไปอยู่เมืองเสียวพ่ายรอการตลบหลังลิโป้ ให้คิดการจับลิโป้เสีย แล้วตระเตรียมกะเกณท์ทหารเตรียมออกรบ
ตอนที่ 17 ประหารลิโป้


ฝ่ายลิโป้จับเอาม้าใช้ฝ่ายโจโฉที่ส่งหนังสือไปยังเล่าปี่ให้คิดอ่านกำจัดลิโป้ได้ จึงคิดแค้นใจแบ่งกองกำลังไปตีเมืองกุนจิ๋ว และเล่าปี่ที่เมืองเสียวพ่าย เล่าปี่รู้ดังนั้นจึงจัดแจงส่งหนังสือไปยังโจโฉให้ยกทัพมาช่วยโจโฉแจ้งดังนั้นจึงคุมทหารมีฝีมือเป็นอันมาก ออกรบด้วยลิโป้โดยส่งแฮหัวตุ้นเป็นทัพหน้า
แฮหัวตุ้นได้ออกรบกับโกซุ่นทหารลิโป้ครั้นได้ทีไล่กวดไป โจเสงซุ่มเอาเกาทัณฑ์ยิงเข้าไปที่จักษุซ้ายแฮหัวตุ้นแฮหัวตุ้นร้องขึ้นด้วยเสียงอันดังแล้วดึงเกาทัณฑ์ออก ร้องว่าลูกตาเป็นสิ่งประเสิรฐที่พ่อแม่ให้มาจะให้ตกพื้นเสียมิได้แล้วจึงจับลูกตากลืนเข้าไปในปาก แล้วเอาทวนแทงโจเสงตกม้าตาย
ครั้นเล่าปี่ออกมาตั้งทัพซุ่มนอกเมือง ลิโป้เห็นดังนั้นจึงตีแตกพ่ายกระจัดกระจายไป ตัวเล่าปี่หนีออกไปหาทัพโจโฉฝ่ายตันกุ๋ย ตันเต๋ง ซึ่งเป็นไส้ศึกของโจโฉที่อยู้ ณ เมืองชีจิ๋ว คิดอุบายให้ลิโป้กับตันก๋งออกรบฆ่ากันเองแล้วยึดเมืองชีจิ๋วเสีย ลิโป้จึงแตกหนีไปยังเมืองเสียวพ่าย แต่ตันเต๋งคิดอุบายหลอกโกซุ่น เตียวเลี้ยวที่ประจำอยู่ ณ เมืองเสียวพ่ายให้ยกออกไปช่วยลิโป้ แล้วยึดเมืองเสียอีก ลิโป้รู้ดังนั้นจึงจำไปอยู่ ณ เมืองแห้ฝือ
โจโฉยกทัพล้อมเมือองแห้ฝือไว้ ให้เล่าปี่ไปสกัดอ้วนสุดกันมาช่วยลิโป้ ฝ่ายลิโป้มิคิดออกรบเชื่อฟังแต่ภรรยาไม่สนแผนอุบายของตันก๋ง เสพย์สุราทุกวันครั้นจะคิดให้อ้วนสุดมาช่วยรบก็มิได้ ด้วยอ้วนสุดให้ส่งบุตรสาวของตนที่เคยคิดส่งไปให้ก่อน แลโจโฉ เล่าปี่ได้ล้อมกองกำลังแน่นหนามิอาจฝ่าไปได้ ลิโป้จึงเสพย์สุราทุกวันมิได้ขาด วันหนึ่งภรรยาลิโป้เอากระจกมาส่องให้ดู ลิโป้เห็นตัวเองเสื่อมโทรมหมดราศีเพราะสุรา จึงสั่งห้ามให้ทหารทั้งปวง ห้ามกินสุราถ้าพบเห็นผู้ใดจะตัดศีรษะเสีย
วันหนึ่งลิโป้พบเฮาเสงคิดเลี้ยงสุรา จึงสั่งโบยหวายห้าสิบที เฮาเสงคิดแค้นใจเป็นอันมากจึงร่วมมือกับซุยเหียน ลักม้าเซ็กเธาว์ของลิโป้ไปกำนัลด้วยโจโฉ แล้วทั้งสองได้แอบไปจับมัดลิโป้ขณะนั่งหลับที่ประตูเมือง โจโฉเห็นดังนั้นได้ทีบุกเข้ายึดแห้ฝือได้ จับได้ทหารทั้งปวงหลังจากปิดล้อมอยู่หลายเดือน
โจโฉสั่งประหารโกซุ่น ลิโป้ เสีย แลตันก๋งคิดยอมตายเองมิยอมเป็นบ่าวสองนาย โจโฉเสียใจร้องไห้รักเป็นอันมากมิอาจรั้งไว้ได้จึงสั่งเลี้ยงดูบุตรภรรยาเป็นอย่างดี ส่วนเตียวเลี้ยวโจโฉเลี้ยงดูไว้เป็นทหารเอก
ตอนที่ 18 แผนฆ่าโจโฉ


โจโฉปูนบำเน็จทแกล้วทหารใหญ่น้อยทั้งปวง แล้วพาเล่าปี่ไปเข้าเฝ้า พระเจ้าเหี้ยนเต้ลำดับเชื้อพระวงศ์ดูจึงเรียกเล่าปี่เป็นอา
ขณะนั้นอำนาจทั้งปวงอยู่ในมือโจโฉสิ้น ครั้งหนึ่งโจโฉพาพระเจ้าเหี้ยนเต้ออกประพาสป่ายิงเนื้อ แล้วทำหยาบช้าให้พระเจ้าเหี้ยนเต้เสียหน้ายิ่งนัก พระเจ้าเหี้ยนเต้คิดระกำใจโทมนัสอยู่ ฮกอ้วนผู้เป็นบิดานางฮกเฮาผู้เป็นมเหสีพระเจ้าหี้ยนเต้เสนอคิดอ่านล้างโจโฉจึงชักชวน ตังสิน จูฮก จูลัน ตันอิบ โงห้วน ม้าเท้งแลเล่าปี่ เข้าล้างโจโฉแลทั้งเจ็ดได้ลงหนังสือสัญญากัน สั่งห้ามแพร่งพรายไป