เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีพี่วันและทุกๆท่านครับ มีความสุขในวันหยุดพักผ่อน เดินทางปลอดภัย

 

ธรรมะง่ายๆเป็นข้อคิดสะกิดใจจาก...
หนึ่งสุดยอดนักปราชญ์ทางพุทธศาสน์
กับพระนักธรรมระดับอ๋อง เชิญทุกท่าน
อ่านเอาใจความตามสะดวก... ขอบคุณ
ท่านเปลือกไม้ ผู้เป็นสะพานบุญทุกวัน

 

คนเคียงทะเล ขยับมาแล้ว
กับภาพวิวดีของน้องเมษฯ

เกลียวคลื่นซัด.......เมฆรัดรึง
น้ำ-ฟ้าตรึง.............ขึงดังม่าน
ประมงน้อย............ลอยลำบาน
มิสำราญ...............งานไม่มี!

 

ได้รับแล้วครับพระลูกอม. ขอขอบคุณมาก
ครับคุณอาวันวิ
พระลูกอมกลมกลมดุจก้อนแก้ว
สุดเพริดแพร้วลำ้ค่าอย่าสงสัย
พุทธคุณครบเครื่งลือเลื่องไกล
สุดแต่ใจปรารถนาบูชาเอา
ขอขอบคุณท่านอาจารย์ วันวิ
ที่ได้ปริแบ่งให้ได้เหมือนเขา
ขอท่านจงรุ่งเรืองฟูเฟื่องพราว
ทุกคำ่เช้าเบิกบานสำราญใจ
แม้นปรารถนาภาวนาปฏิบัติ
อย่าติดขัดหม่นหมองต้องสงสัย
ได้ดวงตาเห็นธรรมนำสู่ใจ
พ้นเวรภัยข้ามสงสารนิพพานพลัน

 

โมทนาบุญน้องปาวฯ
อ่านกลอนแล้วชื่นทรวงจริง
ซองที่ติดกับลูกอมคือซอง
งานประกวด ให้ลป.ทุกท่าน
ผู้ปลุกเสกคุ้มครองผองภัย
นำโชคชัย โชคดีตลอดเวลาเทอญ

 

สวัสดีครับอาจารย์WANWI

ขอให้สุขภาพแข็งแรง!!

 

@suthamma ปลายมีดโค้ง สวยงามจริงๆ พึ่งเคยได้มีโอกาสเห็นตัวด้ามแบบอื่นและรูปแบบ พูดสั้นๆว่าช่างตีมีด แล้วการเข้าด้ามไม้ ฝีมือสมแล้วที่ได้ชื่อว่าหายากนัก ตอนนั้นมุเองได้เห็นจากภาพเท่านั้นแหละ ถึงขั้นเก็บไปฝันเลย เพราะชอบฝีมืองานช่างมากๆ

ดาบแดงของขุนพันธ์ ตาบฟ้าฟื้นตามตำนานของขุนแผน สมัยก่อน มีดหมอวังหน้าหรือว่ามีดหมอโลหะพระเจ้าชัยวรมัน ลวดลายและตำนานเป็นเรื่องน่าสนใจ ตอนที่ไปดูพิพิธภัณพ์ศิริราชพิมุขสถาน จะมีห้องจัดแสดงอาวุธโบราณ ทำให้เห็นอาวุธ หรือลองถืออาวุธจำลองดูได้ บอกได้เลยว่าต้องใช้กำลังข้อมากหากจะถือดาบด้วยข้อมือข้างเดียวค่ะ

เอ อย่างนี้มีดหมอทางใต้จะมีลักษณะต่างกับภาคกลางหรือภาคอื่นๆไหมคะ
แล้วก็ขอบคุณสำหรับภาพวัตถุมงคลหายากด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

สวัสดีวันอาทิตย์คุณนก
รักษาสุขภาพเช่นกันครับ

 

หนูมุฯเป็นหญิง แต่มีใจรักมีด-ไม้
ถือว่าจิตใจเข้มแข็งใช้ได้เช่นชาย
ขอบคุณท่านบก.แล้ว ทิ้งการบ้านไว้อีก

มีดหมอทางใต้ เดี๋ยวก็ได้เห็นสุดยอด
จากสำนักเขาอ้อมาโชว์ว่าหน้าตาเป็นไง?
กรุท่านบก.มีครบให้ชมทุกภาคแหละ...

ตอบหนูมุฯแล้ว ก็นำเข้าตะลุย"ตะนาวฯ"
วันหยุดยาวทั้งทีให้มีความสุขเต็มปรี่
โปรดรอการจิ้มตามธรรมเนียมปฏิบัติ

 

รอตะลุยตะนาวศรี เลยฝากพระให้ดูครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม..."น้ำ"...!คำเดียวสั้นๆแต่มีความหมาย ทำความชื่นบานชีวิตชีวาสู่ทัพเดนตาย ที่กำลังเหงื่อตกกีบทุกคน!
___________________________________________

สายน้ำหลั่งล้นจากเทือกเขาผาด้านซ้าย ทิ้งดิ่งลงมาเป็นน้ำตกเล็กๆ ไหลระเรื่อยเป็นธารน้อยขนานกับเส้นทางในโตรกเขา ลำน้ำน้อยมุ่งไปทางเดียวกับที่เราเดินไป

ช่องเขาที่กว้างพอควร บานขยายเมื่อเราเดินเข้าหาลำน้ำอย่างยินดี แต่ก่อนจะเข้าถึงความชุ่มเย็นแห่งสายธารา ลุงพรานก็ชะงักอีกหน บักสมกับผมก็เบรคตัวโก่ง...

ลุงทรุดนั่งบังพุ่มไม้เตี้ย ผมนั่งตามหลังก้อนหิน ทุกคนล้วนย่อตัวลงพื้น ไม่ต้องบอกหรือสั่งความ

ผมกระเถิบไปหา ลุงพรานบุ้ยใบ้ให้ผมชะโงกหัวดูเอาเอง ผมยืดคอร่างโย่งพ้นกิ่งไม้บังตา เห็นภาพไกลตรงหน้า อดสบถไม่ได้...

"ไอ้เวรเอ้ย"...ไม่ฉุนด่าได้อย่างไร ระยะ100กว่าหลา ก่อนถึงแอ่งน้ำ ล้วนเป็นที่ชุมนุมของโขลงช้าง เหล่าคชสารร่างยักษ์ล้วนรื่นเริงสำราญทั้งเล่นน้ำ ทั้งล่อดินโป่งข้างแอ่ง แต่ละตัวควักก้อนดินกินจนงวงเหลือง บางตัวก็เอางวงพ่นน้ำใส่ดินข้างๆให้อ่อนนุ่ม แล้วใช้งาแซะหลุดทะลายเป็นก้อน

ผมทรุดตัวนั่งเหยียดขาราบกับพื้น หลังพิงพุ่มไม้ หันหลังให้ฝูงช้าง มองชาวคณะ คุณชาติเห็นท่าหมดอาลัยตายอยาก ค่อยๆคลานเข้ามาใกล้ บักสมยืดตัวใช้กล้องปืนโตส่องทั่วอาณาบริเวณ

"หนักหนาหรือน้องพราน?" ...คุณชาติถามน้ำเสียงไม่เครียด ไม่เพิ่มอุณหภูมิกลัดกลุ้มให้บรรยากาศหนักอึ้งเกินกว่าที่เป็น

ความใจเย็นเป็นผู้ใหญ่กว่าของหนุ่มลูกเศรษฐี มีบางอย่างสะกิดเตือนใจผมให้ฮึด อย่าท้อ ผมสั่นหัว...

"เปล่าครับ ช้างมันกินโป่ง ผมต้องคิดหาทางอื่นกับลุง"

คุณชาติมองอย่างรู้ทัน เอามือแตะบ่า ขยำแรงๆให้กำลังใจอีกที..."น่า มีทางไปตั้งเยอะ น้ำเราพอมี อย่ากังวลเลย"

"ครับ"...ผมพะยักหน้ารับ พอดีกับบักสมลดปืนลงจากการใช้กล้อง คลานเข้ามาร่วมวง

"มีกระซู่ด้วยพี่ ตั้งสามตัวพ่อ แม่ลูกหรือเปล่าไม่รู้"

ความช้างยังไม่หมด ความแรดเข้ามาเสริมหรือนี่?...ผมคิดอย่างแค้นใจ

ไอ้สองใน"เบญจเทพ"สุดยอดสัตว์บกหนักนับตันมาชุมนุมกันถึง 2 ชนิด มันจะเกินไปแล้ว เจ้าป่าดงดิบแถบนี้

ลุงพรานเฒ่า เอ่ยช้าๆ หลังจากซุ่มมองภูมิประเทศถ้วนถี่

"เราน่าถึงทางออก มีสัตว์เยอะหลายอย่าง"...ลุงหมายถึง เก้ง กวาง กับสัตว์กับอีกหลายพันธุ์ หมูป่าก็มีแกว่า

คุณนงที่ใช้สายตาไล่ไปตามเนินโขดหินตลอด ก็สะกิดคุณชาติ แต่ตามองหน้าผม...

"บนยอดเขาทางซ้าย ดูสิค่ะ ที่เป็นซุ้มเว้าคล้ายถ้ำ"

เราทุกคนแหงนมองตามมือเธอชี้ แสงแดดข้างหลังส่องแว่บผ่านร่างมัน เห็นลายเหลือง-ดำชัดแจ๋ว

"ไอ้ลาย" บักสมครางเบาๆ ทำท่าขนลุก

"ฮึ ไม่ใช่"...ลุงพรานผู้เจนกว่าบอก..."เสือดาว เสือแมวดาว ตัวไม่ใหญ่มาก"

พวกเราเขม้นมองพินิจถ้วนถี่ คราวนี้ภาพเจ้าเหมียวใหญ่ลายสวย ก็เขยิบออกมาจากก้อนหิน ตัวมันใหญ่กว่าแมวบ้านหลายสิบเท่า ไม่ถึงเจ้าลายพาดกลอน ขนาดเป็นรองเสือดำเล็กน้อย

ขนาดนี้ก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ลองว่าเป็นสัตว์หน้าขนมีเขี้ยวงา และเป็นนักล่า!...

"เอาไงดี ลุง"...ที่สุดต้องพึ่งทักษะผู้เจนไพรที่สุด ผมถามให้ทุกคนได้ยินทั้งวง

ลุงพรานเม้มปาก...ชี้มือทางขวา

"ถอยขึ้นเขาก่อน ตรงนี้หินปีนง่าย รอช้างไป เราค่อยลง พวกอื่นเล่นไม่ยาก"

จริงของลุง เล่นลำบากก็ไอ้ภูเขาขนาดย่อมฝูงนี้ มี6หรือ7ตัว แถมด้วยลูกน้อยอีก2 ทำให้มันกลายเป็นช้างไว้ใจไม่ได้ทันที

นี่ยังไม่นับ เจ้ากระซู่ แรดพันธุ์เอเซียสายตาสั้นขี้หงุดหงิดอีก3ตัว มากที่สุดตั้งแต่พบเจอแรดในป่า

จอมโมโห เจ้าฉุนเฉียวง่ายแห่งไพรดิบ มาประชันกัน มนุษย์บักจ้อยอย่างพวกเราต้องถอยก่อน ขืนปะทะหน้าตรง ก็โง่บัดซบยิ่งกว่าเอาไม้ซีกงัดไม้ซุง

มันคือการเอาไข่ต่อยใส่ภูเขาชัดๆ...!!!

ผมขอปีนเขาคนแรก ร่างโย่งเก้งก้างได้เปรียบ จะได้สำรวจจุดผ่อนปรนพ้นอันตรายให้ทุกคน...เราล่าทัพอย่างเป็นระเบียบ ปากที่แห้งผากขึ้นขี้เกลือ มองวิวน้ำข้างหน้าอย่างโหยหา เสียงน้ำไหลจ็อกๆประดุจดนตรีธาราสวรรค์ ดูได้ แต่ยังแตะต้องไม่ได้

สงสารก็แต่สาวงาม เหงื่อเปียกปอนชุ่มโชกเต็มแผ่นหลัง มิต้องพูดถึงความเหนอะหนะเรือนกายที่อยากปลดเปลื้องทิ้งไปกับสายวารี...

รอหน่อยเถิดนะคนดี เดี๋ยวก็ได้สรงสนาน ผมปลอบประโลมเธอในใจลมๆแล้งๆคนเดียว

ปีนขึ้นด้านข้างหินผาคนแรก ผมเหนี่ยวตัวยัน เหวี่ยงร่าง คลานคืบขึ้นที่สูง พักใหญ่ก็พบจุดเหมาะแก่การตั้งค่าย เป็นโขดหินหน้าตัดราวกับพลาญหินที่ถูกขวานยักษ์ปาดหน้าทิ้งเหลือเป็นเขียงหินขนาดยักษ์ ด้านที่ติดกับผนังหินผามหากาฬ ยังมีช่องเว้าแหว่งให้หลบลมฝน

เป็นช่องมุดหัวนอนไม่อนาถานัก เมื่อคิดถึงที่ซุกหัวหลายแห่งซึ่งผ่านมา ผมขยับมานอนพังพาบ ส่งสัญญาณทุกคนไต่ตามขึ้นมา คอยชี้จุดให้ว่า ปีนทางไหน

ใช้เวลาไม่นาน พวกเราก็รวมพลกันบนที่สูงเหนือระดับพื้นดินไม่น้อยกว่า30 เมตร หน้าเปิดโล่ง มองไกลไปในไพรสณฑ์ข้างหน้า มีป่าละเมาะรก สลับไม้ใหญ่บดบัง

"เลยป่าตรงนั้น ทะลุภูเขาแน่นอน"...ลุงกะหร่างพยักเพยิดมั่นใจ ทัศนียภาพป่าเบื้องหน้าบดบัง ยังไม่เห็นภูนมโต แต่ลุงพรานยันพ้นป่า ก็พ้นสิ่งบังตา

ผมเห็นแล้วว่า หลุดจากแอ่งน้ำน้อยและดินโป่งนี้ ก็คือเส้นทางหลุดพ้นโตรกผา บริเวณนี้คับคั่ง ยังกับแถวปากตรอกชื่อดังในเมืองหลวง

ช่องเขาบานขยายออก ทำให้วิถีสัญจรในป่ามาบรรจบ การจราจรติดขัด แอ่งน้ำกับโป่ง เปรียบดั่ง หาบเร่ แผงลอย ที่ดึงดูดเหล่าจตุบาทน้อยใหญ่มาชุมนุม เหมือนคนกรุงย่ำเท้าหาอาหารริมถนนรสเลิศ ราคาไม่แพงใส่ท้อง

ป่าคอนกรีตกับป่าจริง ไฉนช่างละม้ายแม้นเหมือนกันอย่างน่าพิศวง...ป่าแสนคับคั่ง น่าเป็นโอกาสดีของนักล่า

เฉกเช่นมิจฉาชีพ นักล้วงที่โปรดปรานนักกับความจอแจฝูงชน...เราก็ควรรื่นรมย์กับส่ำสัตว์หลากชนิดเบื้องล่างนั้น

"หาอาหารเถอะ ลุง"...ผมรู้ว่าถึงเวลาออกแรง ลุงพรานยิ้มฟันหลอ บักสมทำท่าขยับ ผมรีบยกมือห้าม...

"ยอไว้ไอ้น้อง อยู่เป็นเพื่อนคุณชาติตรงนี้ ดูโน่น ไอ้แมวดาว ยังซุ่มโป่งอยู่เลย"

ผมชี้ที่แผ่นผาฝั่งตรงข้าม ไอ้แมวดาวตัวเขื่อง หมอบซุ่มใจเย็น มันทรหด เป็นยอดนักล่าจอมอึด อยู่ที่สูง มีทักษะ ปราดเปรียว และอดทนในการซุ่มพิฆาตเหยื่อ ราวกับ"นินจา"ยอดนักฆ่าในหนังซามูไร!

 

ชอบคุณครับคุณอา
คอมฯเสีย ไม่กี่วัน หน้าไปเป็น 10 หน้า
ตามอ่านกันมันเลย

 

พระเม็ดบัววัดรวกลป.ปู่โต๊ะ
องค์ใหญ่ที่ไหน ภาพไม่ชัด

 

ดีเหมือนกันน้องนิว
ได้อ่านชุ่มฉ่ำปอดสะใจ
ทีเดียวสิบกว่าหน้า-ฮ่า

 

สวัสดีครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ท่อนยาวเหยียด
ภูมิรู้ทะลักทลาย
ละเอียดละออ
ซอกป่าแลหลืบถ้ำ
อ่านแล้วเห็นเลย
ดั่งร่วมขบวน พรานกะหร่าง

 

สวัสดีครับ FC นักขุดกรุ ฯ ทุกท่าน วันนี้ในเขตเทศบาลนครสกลนครไม่มีฝนแล้ว ยังกังวลก็แต่น้ำจากเขื่อนน้ำพุงและอ่างเก็บน้ำห้วยเดียก ทีล้นสปิลเวย์และไหลไปลงรวมกับน้ำในหนองหาร ที่เต็มอยู่แล้ว ทำให้ระดับน้ำยังท่วมสูงในเขตเทศบาลและหมู่บ้านรอบ ๆ หนองหาร โรงเรียนหลายแห่งต้องปิดอย่างน้อย 1 - 3 วัน อุทกภัยครั้งนี้พี่น้องชาวสกลนครขอขอบคุณทุกภาคส่วนที่ระดมความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ เราจะฝ่าวิกฤตินี้ไปด้วยกันครับ